Rosalie Krijgt Een Beurt - 31

Leeswaarschuwing: meer dan 10800 woorden

Verteld door Rosalie

We lagen met z’n vieren in het gras na te hijgen van het tikkertje spelen. De zon scheen waardoor ik het nog warmer kreeg dus ik had mijn vestje uitgedaan. Het licht was te fel om in te kijken dus ik had mijn ogen dicht. Julia lag naast me en aan de andere kant lag Emma en daarnaast haar vriendje Joris. Hector lag verderop. Ik hoorde geroezemoes van andere mensen die in het park waren. Ik ontspande me. Wat een heerlijk gevoel was dat toch, even geen stress. Ik had in eerste instantie niet verwacht dat Julia haar dochter en een vriendje mee zou nemen. Maar blijkbaar maakte het niet meer uit dat ik in haar privéleven een plek kreeg. Ik was er welkom en dat vond ik erg bijzonder. “Mama van Emma, hoe komt de lucht zo blauw?” “Dat weet Rosalie wel, Joris…” Ik keek naast me en zag dat Julia lag te grijnzen. “Ik geef Nederlands hè, of was je dat nog niet opgevallen als je bij me in de klas zit.” Ze draaide haar hoofd naar me toe en keek me ondeugend aan. Die heks met haar lieve woorden. Ik moest lachen. Ik had nooit verwacht dat ze mij nodig zou hebben. Blijkbaar hielp ik haar meer dan ik dacht door haar mij te laten helpen. En ik besefte me dat ik haar ook nodig had. Sinds ik haar kende wist ik weer wat ontspanning was. En ook wat liefde was. Dat gunde ik Kiki ook. Ik was benieuwd wat voor domina Julia had uitgekozen voor Kiki. “Ehum… Joris ik weet niet precies waarom de lucht blauw is jongen.” “Dat heeft het kleurenvrouwtje gedaan! Duh!” Riep Emma. Ik keek de andere kant op naast me, Emma was bezig om grassprietjes te verscheuren wat ze met veel overtuiging en aandacht deed. Haar zwarte krulletjes lagen als een soort kraag om haar hoofd. “Het kleurenvrouwtje?” Vroeg Joris vol ongeloof. “Ja, het kleurenvrouwtje die alles een kleur gaf. Allessssssss” Ze deed haar armpjes omhoog naar de lucht, liet de stukjes gras uit haar handjes vallen als confetti en spreidde ze uit. Haar ene handje kwam op mijn borst terecht waar ze hem gewoon liet liggen. Haar andere handje lag bij Joris op zijn buik. Het was zo’n lief meisje en ik kreeg een wee gevoel in mijn buik. Ze leek in veel dingen op haar moeder maar haar ogen had ze van haar vader. Dat leek me ook lastig voor Julia om iedere keer de ogen van haar vader te moeten zien en aan hem herinnerd te worden. Al zou ze daar niet eens Emma’s ogen voor nodig hebben – bedacht ik me. Ze waren met z’n tweeën in gesprek maar ik kon ze niet goed verstaan omdat het vooral gefluister was. Joris wilde blijkbaar weer spelen want ze stonden op en rende achter elkaar weg. “Uit de struiken blijven Joris.” Ik hoorde ze lachen en schreeuwen. Ik deed mijn ogen weer dicht. Voelde een warme stroom lucht over mijn wang heen en een hand op mijn buik. Haar schaduw bedekte mijn gezicht. “Dat valt me wel een beetje van u tegen, mevrouw Montou. Ik dacht dat u uw sprookjes kende, als Nederlandse docent en prinses.”

Ik moest me inhouden om niet te lachen. Haar hand deinde mee met mijn ademhaling en liet een warm gevoel ontstaan. “Ik ken ook wel sprookjes Julia maar ik heb nog nooit gehoord van een sprookje met een kleurenvrouwtje erin. Heb je zeker zelf verzonnen misschien?” “Wat jammer. Het is een mooi sprookje. Misschien vertel ik hem u wel als ik les geef in uw klas.” Haar stem was zacht en zwoel. De zon scheen niet op mijn gezicht toch voelde ik mijn gezicht gloeien. Ik deed mijn ogen open en staarde in twee vriendelijke groene ogen. “Ho ho, eerst een tien voor mijn toets wil ik zien.” Ze lachte hartelijk waarna ze opstond. Weg schaduw, hallo zon in mijn ogen. Ik zag gelijk witte stippen. “Emma, Joris, drinken!”

Ik ging overeind zitten en zag dat Julia al weer naar me toe gelopen kwam met haar tas. Ze haalde er twee pakjes sap uit en gaf die aan de kinderen die bij haar kwamen staan. “Wil je sap of water?” Vroeg ze met haar hoofd naar me toegedraaid. “Doe maar sap, als dat mag.” Ik had wel zin in iets zoets. “Als het niet mocht had ik het niet gevraagd.” Ik pakte het pakje sap aan. Zelf nam ze water. “Hector, kom maar.” Hector kwam aangeslenterd, hij had het zichtbaar warm en zijn tong hing ver uit zijn bek die door zijn ademhaling snel op en neer ging. Ze had een speciale waterfles voor hem meegenomen met een drinkbakje eraan. Wat een lieve meid was het toch. Ze had aan iedereen gedacht. “Mogen we ook wat lekkers?” Vroeg Emma dansend. Joris had inmiddels een lange stok gevonden tussen de struiken en was al drinkend aan het schermen met een zogenaamde tegenstander die blijkbaar geen partij voor hem was. Ik moest glimlachen. Emma had haar prins gevonden. Of in ieder geval een ridder die haar tegen onzichtbare vijanden kon beschermen. “Willen jullie chips of snoep?” “Chips!” Emma was heel resoluut met haar antwoord. Ze kreeg twee zakjes chips aangereikt waarna ze naar Joris liep om hem een zakje te geven. Die gaf de vijand nog een steek op de grond na met zijn stok en ging trots voor Emma staan met een grote glimlach op zijn gezicht. Hij pakte het zakje aan en met zijn stok en zijn drinken gingen ze verderop samen zitten. “Chips of snoep?” Vroeg ze nu aan mij. Ik had ondertussen het rietje in mijn pakje gestoken en dronk gulzig. “Doe maar chips, maar ik mag alleen gewone hebben de rest zit melkpoeder in.” Ze knikte en haalde een grote zak paprika chips uit haar tas. Misschien dacht ze dat ik met gewone chips geen figuurtjes bedoelde. Ze hield de zak voor me. “Julia, die mag ik niet hebben…” Ze draaide zich naar me toe: “Rosalie, ik wil dat je je paniek over je melkallergie aan mij geeft als je met mij samen bent.” Ze hield vervolgens de zak dichterbij. Ik twijfelde, ze was dan wel arts en ze zou me waarschijnlijk wel kunnen redden maar geen adem krijgen was geen pretje. Ze zuchtte. Haar handen wisselde zich om waardoor ze de zak nu bovenaan vasthield met de voorkant naar me toe. “Wat staat hier.” Haar vinger wees op een icoontje. “Vegan…” Zei ik zachtjes. “Rosalie, ik eet ook geen melk dus ik weet waar het inzit lieve schat. Alles wat ik je geef mag je hebben. Zonder twijfel. En ik snap dat dat misschien moeilijk is om los te laten maar je bent veilig echt waar. Als je mij dat gepieker geeft dan heb jij meer ontspanning.” Ik voelde me oenig. Hoe had ik kunnen denken dat ze me iets zou geven waar ik in het ergste geval reanimatie voor nodig zou hebben. Ze had mijn leven gered, daar zou ze heus niet mee spelen. Ze hield de zak weer voor me dus ik nam een handje. “Goed zo, geniet er maar lekker van.” Zei ze met een glimlach. Ze nam zelf ook en net als de tas van Mary Poppins waar ook van alles uit kwam, kwam er nog iets lekkers voor Hector uit de tas van Julia. “Hoe wist je dat ik Hector mee zou nemen?” Vroeg ik met een chippie in mijn mond. “Dat wist ik niet maar als jij het zelf niet had gevraagd had ik het je aangeboden.” “En als ik dat niet gewild had?” De chips was zowel zout als zoet en lekker knapperig. De paprikasmaak was niet te missen. Ik had nog nooit paprika chips gegeten maar sinds ik Julia kende had ik wel meer dingen gedaan die ik nog nooit eerder had gedaan. “Als je dat niet gewild had zou je een slecht baasje zijn geweest.” Ze aaide hem over zijn kop. “Hoe komt het dat jij je honden niet mee hebt?” Ze lachte. “Mijn honden kunnen niet met iedereen even goed opschieten. Ze kunnen ook niet zomaar door iemand uitgelaten worden. Emma kan er mee knuffelen maar aan de lijn hou ik ze vast want ze trekken snel.” “Ja, jij hebt echte waakhonden hè.” “Hmhm.” Ze nam een slok van haar waterflesje en ging toen weer liggen. Hector snuffelde even aan haar en ging toen boven haar liggen. Haar witte shirt met rode vlinders was iets omhoog gekropen en ik kon haar buik langzaam op en neer zien gaan. Ze had haar knieën gebogen en haar voeten in het gras gezet. Haar handen lagen onder haar hoofd, onder haar vlecht. Ik klopte mijn handen af die met chipskruiden waren bedekt en ging op mijn knieën bij haar voeten zitten. Schoof haar shirt iets verder omhoog zodat ik haar buikspieren goed kon zien en genoot even van het uitzicht. Ze glimlachte met haar ogen dicht. Ik hield mijn handen op haar knieën en zei streng: “tien keer.” “Of anders?” Vroeg ze uitdagend. “Anders krijg je van mij een lesje luisteren. Hup vijftien keer!” “Vijftien zelfs. Wie bied er meer? Hoor ik daar zestien?” “Twintig.” Ze lachte en haar buikspieren spanden zich aan. Ik slikte. “Eenmaal, andermaal?” “Vijfentwintig dan.” Ik probeerde mijn stem streng te laten klinken. Ze kwam overeind en keek me aan. “Verkocht.” Een knipoog en een speelse blik voor ze weer ging liggen. Ze was ook mijn cadeautje, mijn verjaardagscadeautje geweest die ik niet gevraagd had maar nooit meer wilde afstaan en eigenlijk ook niet wilde delen met iemand. Ze kwam weer omhoog en ging weer liggen. Haar buikspieren deden zichtbaar het werk. Ik hoefde ze zelf niet te hebben maar bij haar stonden ze goddelijk. “Kun je het zien prinses?” Mijn voortanden stonden inmiddels op mijn onderlip toen ze weer voor me zat. “Je moet wel tellen.” Zei ik. “Drie….vier…..vijf…..zes…..” Ik wist niet waarom maar het wond me erg op om haar zo te zien. De chipszak lag naast ons wat me op een idee bracht. Ik haalde er een chippie uit en stopte die los in mijn mond, boog iets naar voren en toen Julia voor de tiende keer weer overeind kwam nam ze hem van mij over. Ik had verwacht dat ze hem op zou eten maar ze hield hem de elfde keer weer voor me. Ik nam hem met mijn mond aan terwijl zij weer ging liggen. Haar buikspieren leken het zonder moeite te doen en ook zij zelf was nog niet buiten adem. Het chipje ging zo een paar keer heen en weer tot hij aan mijn kant afbrak. Ze grijnsde. Ik had teveel gesabbeld wat ik mijn uitzicht verweet. “negentien….twintig…eenentwintig….” Ik ging over haar benen hangen met mijn armen erom heen geslagen, kijkend naar haar buik. Met mijn vingers streelde ik haar blote huid. Ik zag dat ze op haar onderlip beet. Ik vroeg me af of de domina voor Kiki ook zo’n buikje zou hebben. En hoe Julia daar überhaupt aan kwam. Ja, door te trainen maar wanneer? Die meid had altijd alle tijd en toch zoveel te doen. Ik voelde me ondertussen natter en natter worden onder mijn jurk. Mijn vestje was eigenlijk helemaal niet nodig geweest, ik had het warm zat. “Dertig mevrouw.” Ze bleef rechtop zitten en trok me aan mijn armen. Ze liet zich weer naar achteren in het gras vallen met haar benen laag terwijl ik over haar heen kroop. Haar handen gleden over mijn armen op en neer. Ik hing nu boven haar, onze ogen leken in de ban van elkaar te zijn. Mijn handen zochten tevergeefs steun in het gras. Niet alleen hield ik dit niet lang vol omdat mijn buikspieren dat niet aankonden maar ook omdat ik door haar blik zo slapjes werd. “En nu?” Haar vingers streelde mijn huid, een liefkozing die ik door haar leerde te accepteren. “Goed gedaan.” Mijn hand wilde haar over haar voorhoofd aaien maar mijn ene arm hield mijn gewicht niet en ik viel bijna voorover. Ze greep me vast bij mijn schouders, ving me op, rolde me snel om op mijn rug in het gras en ging boven me hangen. Ik hield haar armen vast. Zachte warme huid die ik met mijn vingers aftastte. Op en neer zoals zij net bij mij had gedaan. “Kun je je benen iets spreiden?” Mijn benen gehoorzaamde zonder moeite. Haar voeten plantte ze er tussen op haar tenen. “En ben ik al te veel voor je?” Ik schudde mijn hoofd. Ze boog zich naar me toe, gaf me een kus en ging weer omhoog. Dit deed ze nog een keer en nog een keer. Elke keer gaf ze me een zoen op mijn lippen terwijl ze aan het opdrukken was. Haar ogen fonkelde. Ik moest lachen, wenste dat elke kus langer zou duren. Ik voelde haar armspieren, haar ademhaling ging sneller maar verder deed ze het zonder moeite. Ze glimlachte en keek me verlangend aan. “Nog steeds niet?” Vroeg ze na heel wat opdrukken en zoenen. Ik schudde weer mijn hoofd. Haar zo bovenop me, voelde gek genoeg veilig. Ik had geen prins nodig, ik had haar. Meer had ik niet nodig. Zij zou me helpen en beschermen. Het schoot door mijn hoofd dat zij misschien mijn beschermengel was, gestuurd door mijn dochters. Dat klonk misschien raar maar een andere logische verklaring kon ik niet bedenken. Waarom was het anders zo gegaan? Het kon geen toeval zijn. Ze ging nog lager boven me hangen op haar onderarmen. “Nu dan?” Haar gezicht vlak boven de mijne, haar heupen zachtjes leunend op mijn onderlichaam. “Nee.” Fluisterde ik. “Mooi zo.” Haar lippen drukte ze zachtjes op de mijne. Ik deed ze verlangend uit elkaar, hopende op haar tong. Ze grijnsde terwijl onze lippen nog met elkaar verbonden waren. Plagend stak ze haar tong iets naar binnen. Net het puntje. Ze wilde hem weer terug trekken dus ik deed snel mijn voortanden op elkaar, haar tong zat er tussen. Haar ogen stonden verbaasd. Van schrik liet ik weer los, bang dat ik haar pijn had gedaan. “Sorry ik….” “Niet hier, lieverd.” Ze liet zich rechts naast me vallen en keek op haar rug naar een man en vrouw die net langs liepen. Nu pas kwam ik weer tot het besef waar we waren. Ik zag verschillende mensen rondom ons. Een ouder echtpaar zat op het bankje waar wij toen straks nog hadden gezeten. De oudere man stak twee duimen naar me op en knipoogde. Ik schonk hem een klein glimlachje, niet helemaal goed wetende wat ik met zijn compliment aan moest. Een groepje jongeren was aan het ballen met elkaar. Emma en Joris waren inmiddels met andere kinderen gaan spelen en zelfs Hector was aan het spelen met wat tieners die hem alle aandacht gaven. Ik ging weer op mijn rug in het gras liggen. Mijn hart ging snel. Julia kwam op haar zij tegen me aan liggen. Ik deed mijn ogen dicht, wilde haar niet zien alleen voelen. Ze legde haar hand weer op mijn buik en aaide me.

“Ben jij wel eens verliefd geweest op een sub?” Vroeg ik zonder mijn ogen open te doen. “Nee.” Haar stem was zachtjes.
“En was jij verliefd op Emma haar vader?”
“Nee.”
Mijn hart vergiste zich bij dat antwoord. Dat had ik niet verwacht. Allerlei scenario’s gingen door mijn hoofd. Wat als Julia zwanger was geworden van een klant? Of zou ze een one night stand hebben gehad? Wat als…
“Lekker aan het piekeren?” Mijn gedachtes werden onderbroken door haar stem. Mijn ademhaling was sneller geworden en haar hand op mijn buik ging daardoor ook sneller op neer. Ik deed mijn ogen open toen haar andere hand mijn voorhoofd begon te aaien. Ze keek me liefhebbend aan. Op slag vergat ik weer alles om me heen. Ik durfde niets te zeggen, niet te bewegen. Ik was betoverd en voelde me weer zoals vroeger wanneer mijn vader me in bed bracht en me nog even instopte. Veilig en zonder zorgen.
“Jij geeft niet gouw op hè.”
“Nee…” bracht ik met moeite uit.
“Hm…Daar was Omi al bang voor…” Ze glimlachte.
“Waarom?”
“Bang dat ik je niet zou kunnen afschrikken.”
“Afschrikken?”
“Hmhm.” Haar gekriebel over mijn hoofd voelde zo lekker terwijl het gesprek juist een soort angst opriep.
“Ik kan op twee handen de mensen tellen die echt weten van mijn supergeheugen… en er is maar één persoon bij wie ik me echt kan laten zien zonder dat hij wegrend…omdat hij zelf ook zo is…” Haar hand draaide nu rondjes over mijn buik. Haar gezicht hing boven de mijne. Mijn hart was in mijn keel gekropen en ik voelde dat het zweet me uitgebroken was. Ik kruiste mijn benen over elkaar omdat het kriebelde.
“Al bang prinses?”
“Nee…” Piepte ik, waarom kon mijn stem nooit een keertje meewerken.
Ze lachte gemeen. “Je bent een schatje, misschien hou ik je wel.” Haar ogen fonkelde mysterieus. Ik had geen idee wat ze bedoelde. Hoe wilde ze me houden? Waar wilde ze me houden? Haar hand verliet mijn buik en kroop omhoog. Omsloot mijn nek. Ik voelde dat ik wachtte op meer. Mijn handen grepen het gras vast. Zachte puntige sprietjes tussen mijn vingers. Haar ogen stonden als twee fonkelende jade steentjes in haar hoofd. Ik was niet verliefd, ik was bezeten door haar. Haar hand ging verder omhoog en bleef tegen mijn wang aan. “Waarom heb je mij eigenlijk gekozen Rosalie?” Het duurde even voor de vraag bij me aankwam. Ik had mijn adem ingehouden en moest dit met een paar teugen achter elkaar inhalen.
“Omda….” Ik moest mijn keel schrapen om er geluid uit te krijgen. “Omdat jij precies wist wat ik nodig had. Je was niet gelijk dominant maar geduldig. Ik had me nog nooit zo goed gevoeld na de eerste keer.” Verder dan gefluister kwam ik niet. Ze grijnsde en een rilling ging door mijn lijf die zichtbaar was. “Dus je verjaardagcadeau beviel je wel.” Ik knikte iets. “Gelukkig maar.” Haar hand streelde mijn wang met haar duim.

Ze keek even in het rond en toen weer naar mij. “Tijd om weer te gaan prinses.” Een snelle kus op mijn voorhoofd voordat haar hand verdween van mijn wang. Ze draaide zich van me af, stond op en floot naar de twee kinderen. Ik had de kracht niet om overeind te komen. Mijn benen leken van elastiek te zijn en mijn handen hadden nog steeds krampachtig het gras vast. Ik kneep mijn ogen dicht en begon te lachen. De spanning verdween uit mijn lichaam en ik voelde me haast kinderlijk vrolijk.

We liepen weer met z’n vijven terug naar mijn huis. Eenmaal bij de voordeur nam ik afscheid. “Niet vergeten Kiki te bellen. En deze is voor jou.” Ze duwde de zak chips in mijn handen die met een wasknijper gesloten was. “Dank je wel Julia.” Ze knikte. “Dag hondje!” Hector kreeg nog een knuffel van Emma. “Dag Rosalie!” Ze zwaaide. “Dag mevrouw.” “Dag Emma en Joris.” Ik zwaaide ze uit voordat ik naar binnen ging. Handen wassen, vingeren en dan Kiki bellen – dacht ik bij mezelf.

Lachend kwam ik woensdag op mijn werk. “Zo jij ziet er stralend uit!” Riep Kris vrolijk toen ik de lerarenkamer binnen gelopen kwam om een kopje thee te halen. Ik lachte. “Ik hoorde dat je weer aan het daten was.” Zijn stem klonk warm en hartelijk. “Ja en nee, mijn date had gisteren afgezegd. Maar ik heb heerlijk gespeeld in het park.” Hij keek me even vragend aan. Die zin klonk misschien wel raar als je de rest niet wist, bedacht ik me te laat. “Ik was met een vriendin en haar dochter. We hebben tikkertje gespeeld en gezellig gebabbeld.” Verklaarde ik vlug. Kris lachte. “Oh, ik dacht al…” Adeline kwam ook binnen gelopen. “It is terrible!” “Oh wat is er zo erg dan?” Ik liet mijn theezakje in het warme water vallen en keek hoe Adeline koffie ging zetten. “Al die students hebben gewoon hun boek niet gelezen. Alleen Juliet had een good.” Ik kon wel raden welk cijfer Julia had gehaald. Bij mij had ze, op mijn verzoek, een één gehaald maar wel alle antwoorden goed. Die slimmerd had de antwoorden gewoon allemaal twee vragen lager gezet zodat ik niet zo ver hoefde te zoeken. Ik kreeg een glimlach om mijn gezicht. “Ja, lach maar. It’s no picknick, lady.” “Ehum… nee…maar dat is niet jou probleem toch, dat is het probleem van de leerling. “Ja, you’d think that, maar als nobody voor Engels slaagt ben ik wel the one die aangekeken wordt.” Hoewel Adeline gewoon geboren en getogen in Nederland was, waren er steeds meer Engelse woorden in haar zinnen geslopen sinds ik haar kende. “How hebben de students het bij jou gedaan?”
“Redelijk, alleen Julia had een één.” Ik gooide mijn theezakje in de pedaalemmer en ging aan de grote ronde tafel naast Kris zitten. “No?! Juliet een one?” “Ja, echt waar.” “Strange…” “Bij mij had ze een zeven komma vijf.” Zei Kris met zijn volle mond. Zijn broodje zalmsalade rook lekker. Hij had altijd wel een salade op brood. Ik had mijn lunch al eerder opgegeten. “She tries to catch up met de rest en doet nu meerdere tests achter elkaar. Very nice of her.” Adeline keek bewonderingswaardig. Ze ging aan de andere kant van Kris zitten met een stoel tussen hun in, zodat ik haar kon aankijken. “Ik hoorde dat ze de nieuwe adjunct-directrice heeft weggejaagd nog voor ze was aangenomen.” Lachte Kris, zijn half gekauwde broodje zalmsalade werd zichtbaar wat geen aangenaam gezicht was. “Klopt ja.” Zuchtte ik. “What did she do?” “Mevrouw van Goederen stond op de invalideparkeerplaats geparkeerd maar was niet invalide. Julia heeft de handhavers gebeld en mevrouw van Goederen kreeg een boete van honderdtachtig euro. Daar was ze niet blij mee.” Legde ik uit waarna ik een slok van mijn thee probeerde te nemen. Maar die was nog wat aan de hete kant. Kris begon te lachen, gelukkig had hij zijn mond leeg. “Echt geniaal!” “It is a strange girl met haar apples die ze schijnbaar voor haar therapy moet eten.” “Ja, het verbaasd me dat ze nog geen appelmoes poept.” Grapte Kris. “You don’t know that!” Lachte Adeline. “True.” Hij wees met zijn halve broodje naar Adeline. “Nou, ik vind het een hele lieve meid. Bovendien eet ze bij mij niet zoveel appels meer…” Ik vond het niet zo netjes om zo over een leerling te praten. “Weet jij ook waarom ze precies die appels eet en waarom ze hier überhaupt op school is?” Kris keek me onderzoekend aan terwijl hij kauwde. “Ja, dat weet ik.” Ik rechtte mijn rug. “But you’re not gonna tell us that, zeker.” “Nee, precies. Daar ben ik in vertrouwen achter gekomen. Als ze wil dat jullie dat weten dan vertelt ze het jullie wel.” Manu kwam ook binnen gewandeld. “Hallo luitjes. Eetsmakelijk allemaal.” “Thank you dear.” Kris hield alleen zijn broodje omhoog als bedankje. “Dank je Manu, jij ook.” “Gelukkig is ze niet gestoord, daar was ik eerst bang voor.” Mompelde Kris. “Wie is er gestoord?” Vroeg Manu verbaasd. “We are talking over Juliet.” “Juliet?” “Julia.” Zei ik zijn kant op. “Oh, Julia! Die is niet gestoord, hoe kom je daar bij? Dat is een hele lieve meid, zegt me altijd gedag. Behandeld me gewoon als een normaal mens, in tegenstelling tot sommige leerlingen die denken dat ik hun slaafje ben. Nee hoor, Julia kun je er rustig bij hebben. Bied altijd aan om me te helpen, goed opgevoed. Die komt er wel.” Hij had een chocomel gepakt en kwam naast me zitten. “En niet te vergeten, ze heeft Rosalies leven gered. Dat zie ik niemand van jullie nadoen.” Hij legde even zijn hand liefdevol op mijn arm en trok hem na wat klopjes weer weg. Gelukkig praatte we daarna over andere dingen. Toen de bel klonk, gingen we allemaal weer onze eigen kant op.

Ik had gisteren met Kiki aan de telefoon gehangen. Ze was dol blij te horen dat Julia al zo snel een afspraak wilde maken en dat ik erbij zou zijn. Blijkbaar had Julia haar maandag nog gebeld om te vragen hoe het met haar ging. Die meid dacht altijd aan anderen. Ik was door Kiki ook gevraagd om mee te gaan naar een of andere munch. Geen idee wat dat was maar Julia had het haar aangeraden en Kiki vond het vervelend om alleen te gaan. Dus nu gingen we volgende week woensdag samen uit. Ik was net bezig wat toetsen op mijn kantoortje na te kijken toen ik een appje kreeg. Het was van Julia.

- Weet je zeker dat je morgen wilt spelen samen met Kiki, het hoeft namelijk absoluut niet hoor. Je bent vrij om nee te zeggen. –

Ik dacht even na. Ik kende die andere domina helemaal niet, geen idee wat voor type het was. Hopelijk niet zo iemand als Charlotte toen. Ik kon me heel goed voorstellen dat het voor Kiki spannend was. Nu konden we op een luchtige manier misschien met elkaar spelen. Julia kennende was het ook niet heel heftig en ze zou me vast beschermen. Ik was immers haar sub. Ze zou hopelijk ook Kiki beschermen als die andere domina te ver zou gaan. Ik appte haar terug.

- Ja ik weet het zeker. Maar je beschermt Kiki toch wel hoop ik. –

- Komt goed lieverd. Maak je maar geen zorgen. We zullen niet over jullie grenzen heen gaan. –

- Dat is fijn. –

- Zorg jij voor het drinken, dan neem ik de rest mee. 😉 –

- Oké, helemaal goed. Geen alcohol. Sapje doen? –

Julia is aan het typen….

- Inderdaad geen alcohol. Gewoon in huis halen wat je zelf lekker vindt. Lusten andere mensen ook wel. Hoe is het met je? –

- Goed, lief dat je het vraagt. En hoe is het met jou? Doe je straks voorzichtig met Tyler? –

- Met mij gaat het Prima. Zit met Emma bij de tandarts. –

- Oh, ernstig of gewoon controle? –

- Controle, niks aan de hand. –

- Wens haar maar sterkte. –

- Kan ik beter tegen de tandarts zeggen. –

- Hoezo dan? -

- Ze heeft vorige keer in zijn vinger gebeten. –

Ik begon te lachen. Dat zag ik al helemaal voor me. Eigenwijze Emma die eerst haar mondje niet open wilde doen om vervolgens de tandarts te bijten wanneer hij zijn vinger in haar mondje stopt.

- Sterkte voor jullie alle drie dan. 😉 –

- Dank je. Oh we zijn aan de beurt. Tot morgen prinses. –

- Tot morgen

Mijn handen bleven boven het toetsenbordje hangen. Hoe moest ik haar noemen? Heks vond ik zo lelijk. Lieverd voelde zo raar, al was ze dat wel.

- Tot morgen knapperd. –

Na het verzonden te hebben was ik niet helemaal zeker van dat antwoord. Maar het was niet anders. Ik legde mijn mobieltje aan de kant. Nog een paar uurtjes werken en dan thuis bijkomen. Ondanks dat ik haar gisteren nog gezien had kon ik niet wachten tot morgen.

De deurbel ging net toen ik in een spannend stuk van mijn boek zat. Ik probeerde nog snel door te lezen maar de bel ging nogmaals en snel daarna weer. Dus ik stond op van de bank en legde mijn boek op de tafel. Ik opende de voordeur waar Julia helemaal bepakt en bezakt achter bleek te staan. “Wil je misschien wat van me aannemen? Ik heb nog meer…”
“Oh, ja tuurlijk…jeejtje wat heb je allemaal wel niet bij je joh!” Ik nam een pan van haar aan waar soep in zat en liep ermee de hal in. Julia zette twee tassen en nog wat spullen op de grond bij de kapstok, glimlachte naar me en liep toen weer naar buiten. Ik bracht de pan naar de keuken, dat leek me de beste plaats ervoor. Toen ik weer in de hal stond zag ik Julia aan komen lopen met een grijze opbergkrat in haar handen. Lillian was bezig in haar voortuin en keek achterdochtig van Julia naar mij. Ik stak mijn hand op om te zwaaien. Maar de buurvrouw draaide snel haar hoofd weg. “Wat zit er allemaal in…” Ik probeerde in de krat te kijken maar zag alleen maar theedoeken. “Etiquette” ze gaf me een zoen op mijn wang. “Heb je alles?” “Voor nu wel.” Ik deed de deur dicht. Het kriebelde in mijn buik. Een beetje spanning en zenuwen. Ze zette de krat op de eettafel en kwam toen weer naar me toe gelopen. “Weet je zeker dat je samen met Kiki wilt spelen?” Ik knikte. “Ja, ik denk dat het haar ook kan helpen als ze niet gelijk alleen is.”
“Dat was jij met mij wel.”
“Ja, maar ik kende jou al. Dat is anders. Ze weet het alleen nog niet, dat we gaan spelen…”
“Dat geeft niet, we zullen het haar eerst vragen.”
We gingen op de bank zitten. Ze keek naar mijn boek en glimlachte. “Ik zat net in een spannend stuk toen je aanbelde.”
“Ik zie het maar je zult nog zestien pagina’s moeten wachten tot je bij de omkeer in het verhaal bent….” Ze leek een beetje niet op haar gemak nadat ze dat had gezegd.
“Ik ben benieuwd! En hoe voelt dat nou dat je dat zonder appel kunt zeggen?” Ze keek me twijfelend aan. “Fijn.” Zei ze uiteindelijk met een glimlach.
“Dat is mooi, want ik ren niet weg. Dat weet je hè.” Ze lachte naar me. “Zeg, wat is een munch? Dat had je Kiki aangeraden om naar toe te gaan en ze heeft mij meegevraagd. Jij mocht niet mee begreep ik.” Ik deed mijn benen onder mijn billen en leunde met mijn zij tegen de rugleuning van de bank aan.
“Klopt, een munch is een ontmoeting voor mensen die van kink houden. Soms zit er een thema aan, een bepaalde kink. Die ik aangeraden had aan Kiki raad ik jou ook aan. Het is een bijeenkomst voor subjes, dus voor de onderdanige. Doms en domina’s zijn daar niet welkom. Het is gewoon in een luchtige sfeer, alsof je een drankje gaat doen in de stad. Je ontmoet nieuwe mensen, kunt ideeën en ervaringen uitwisselen. En vooral voor jou….je zult zien dat je niet alleen bent en dat je heel normaal bent.” Ze knipoogde. “Er wordt verder niet gespeeld en speeltjes meenemen is ook niet de bedoeling. Ook in kinky kledij komen mag niet. Gewoon normaal.”
“Oké, gewoon een avondje stappen dus.”
“Precies.”
“Gezellig! Heb ik lang niet meer gedaan.”
“Zo leer je nieuwe mensen kennen. Het is niet de bedoeling om daar op zoek te gaan naar een prins maar wie weet loop je er tegen eentje aan.”
“Ja wie weet….” Ik keek even de tuin in, langs haar heen. “Het klinkt alsof je het hebt opgegeven.” “Ja, ik weet niet…. Ik heb jou nu en ik vind het eigenlijk wel best zo. Daten is zo gedoe en je weet hoe preuts ik ben….” Ik schudde mijn hoofd en zuchtte. “Wat zou je nou het liefste willen?” Haar losse krullen danste om haar hoofd, langs haar schouders omlaag. Ik vroeg me af wanneer ze het nou ging doneren. “Ehum… ik weet het niet. Ik zou graag kinderen willen maar ik durf dat niet alleen te doen… ik…. Daar ben ik veel te bang en te paniekerig voor. Jij bent veel stoerder. Een man… nou ja…. Misschien ooit… en domina worden weet ik ook niet. Dat kan ik niet denk ik….” “Ik heb nu alleen maar dingen gehoord waarvan je denkt dat je ze niet kunt maar niet wat je wilt.” Haar been lag in een knik half over de bank heen bijna tegen de rugleuning, ze zat naar me toegekeerd met haar armen voor zich en haar handen hielden haar been vast.
“Ik zou graag minder willen piekeren en gewoon leuke dingen kunnen doen.”
“Prima. Wat voor leuke dingen wil je doen? Wat durf je niet?”
“Ik weet het niet…”
“Rosalie, dat weet je wel. Anders had je het niet gezegd.”
“Ehum…” Mijn stem trilde.
“Rosalie, ik help je met alles wat je wilt. Niets is te gek. Echt niet.”
“Ik zou het wel leuk vinden om een etentje te organiseren voor mijn vriendinnen maar ik krijg het al benauwd als ik bedenk dat ik moet koken voor zoveel mensen.”
“Heel goed, wat nog meer.”
Ik keek haar aan, in haar groene ogen was ik op zoek naar mijn moed.
“Ik zou graag een keertje op vakantie willen zonder stress, ik…. Maar dat wil ik niet van je vragen, jij hebt een eigen gezin….”
“Vakantie, wat nog meer.” Zei ze bevestigend. Ik kon mijn oren niet geloven, zou ze dat echt met me willen doen? Ze glimlachte. “Ik zie aan je blik dat je het niet kan geloven. Rosalie ik zei toch, niets is te gek.” Ze legde haar arm gebogen over de leuning en zat er ontspannen bij.
“Misschien gewoon iets geks, iets wat niet iedereen doet.”
“Iets geks of iets bijzonders?”
Ik glimlachte, “Ja oké, iets bijzonders dan.”
“Prima. En wat dacht je van een hobby?”
“Ik heb hobby’s hoor. Lezen, tuinieren, werk…”
“Ik bedoel iets waar je andere mensen ontmoet, los van je werk.”
“Ja, dat dacht ik al…”
“Oké, als jouw domina claim ik je agenda voor een week. Wat je die week gaat doen, is aan mij. Geen zorgen, je hoeft nergens naakt heen.”
“Ga jij dan mee?”
“Nee, het is een hobby voor jou.”
“Jammer.”
“Snap ik maar je bent een grote meid. Bovendien kom je dan onder de mensen en wie weet maak je wel nieuwe vrienden.”
“Wat voor hobby’s dan?”
“Je hebt op ballet gezeten, misschien is het leuk om dat weer op te pakken. Je houdt van lezen, dat doe je nu alleen maar is ook gezellig met een groep. Je wilt minder stress en piekeren, yoga is een hele fijne manier om tot rust te komen bijvoorbeeld. Je kunt ook als vrijwilliger ergens gaan voorlezen voor bijvoorbeeld ouderen of kinderen in de bieb of mensen met mogelijkheden…”
“Mensen met mogelijkheden?”
“Mensen met een handicap. Maar dat klinkt zo lelijk, dus mensen met mogelijkheden.”
Ik knikte. “Volgende week is niet heel handig, dus die week daarop. Dan kan ik nog wat plannen voor je.” “Oké, ik geef me over en vertrouw je.” “Dank je.” De bel ging. Ik keek op de klok, precies half vier. Ik liep naar de voordeur en deed open. Kiki stond er in al haar kleuren te glimlachen. Ze had een mooie gele jurk aan met plooien aan de onderkant. De jurk paste qua kleur heel goed bij haar gele bril. Ze had bruine enkellaarsjes aan en haar paars met rode haar zat in een wilde knot op haar hoofd. “Hoi, kom binnen, kom binnen!” Ze gaf me een knuffel en een kus op mijn wang. “Spannend zeg.” Ze kromp ineen met haar lichaam en kneep haar handen even voor zich tot een vuist. “Zijn ze er al?” Fluisterde ze. “Nee, alleen Julia. Kon je het makkelijk vinden?” “Ja, met een tomtom is het heel makkelijk tegenwoordig. Zolang hij maar niet zegt “probeer om te keren…” en dan vooral midden op de snelweg…” Ze lachte. Ze had zo’n aan stekelige lach dat ik ook moest lachen. “Ja, dat is lastig. Nou, kom verder.” Julia zat nog steeds op haar plek. “Hoi Juul!” Julia grijnsde. “Daar is de mooie regenboog weer.” Ze ging staan en liep naar Kiki toe. Gaf haar een knuffel en een zoen op haar wang zoals Kiki bij mij had gedaan. “Hoe is het? Vind je het spannend?” “Ja, het gaat goed. Ja ik vind het erg spannend!”
“Geen zorgen, Lexie is een hele leuke meid. Jullie hebben veel gemeen dus ik denk wel dat het klikt.”
“Ga lekker zitten Kiki, wil je wat drinken?” Vroeg ik haar.
“Glaasje fris graag. Zat hier iemand?” Ze wees naar waar ik net zat.
“Jij.” Zei Julia. Kiki leek opgelucht en ging zitten.
“Ga jij maar zitten Rosalie, ik schenk wel even in. Wil je ook wat?”
“Ehum… oh ja, graag… doe mij maar ook wat fris.” Ik was even van mijn apropos. Met Vincent was ik altijd degene die het drinken en de hapjes deed terwijl hij onze visite vermaakte. Vaak miste ik dan de grap of de helft van de verhalen en zat er maar wat bij. Ik nam tegenover Kiki op de bank plaats. Julia pakte ondertussen twee eetkamer stoelen en zette die met de rugleuning tegenover de witte muur, waar ik naast had geposeerd, bij de salontafel. Vervolgens liep ze de keuken in om drinken te pakken. Ik volgde haar even met mijn ogen en keek toen naar Kiki. “Oh ik heb nog wat voor jullie!” Kiki haalde twee ingepakte cadeautjes uit haar tas. “Maar dat had toch niet gehoeven joh.” Lachte ik lief. “Nee, weet ik wel maar nou ja… als bedankje zeg maar…” Julia kwam terug met drie glazen drinken die ze tussen haar vingers vasthield. Ze zette ze op de salontafel en nam plaats op een eetkamerstoel. “Dank je wel Julia.” “Lekker, dank je wel Julia. Deze is voor jou…. En deze is voor jou.” Ik pakte het cadeautje aan. “Had niet gehoeven hoor Kiki, maar dank je wel.” Julia knipoogde naar haar. “Je weet nog niet eens wat het is.” Zei ze verlegen. “Maakt niet uit, jij hebt het uitgezocht dus je hebt aan me gedacht. Dat is het belangrijkste.” Ik zag dat Kiki een blosje kreeg. “Uitpakken dan maar hè.” Zei ik met mijn schouders omhoog en mijn mond in een brede glimlach. Ik scheurde het papier eraf en zag twee kleine doosjes. Het ene bevatte een veer en het andere een of andere wieltje aan een handvat. Het deed me denken aan een mini pizzasnijder. “Ja, ik dacht jij bent wel een gevoelig typje Rosalie. Dus tepelklemmen zijn niks voor jou dus deed leek me geschikter voor je.” “Dat is lief van je dacht Kiki, ik ehum…” “Vind je het niks? Ik kan het ruilen voor je hoor.” Zei ze vlug. “Nee, nee! Ik vind het fijn dat je inderdaad niet zoiets als tepelklemmen hebt gekocht. Dat heb je goed bedacht!” “Dat is voor mij om jou mee te plagen prinses. Maar misschien laat ik jou mij er wel een keer plagen.” “Oh, ben jij een switch?” Kiki keek naar Julia. “Soms, niet bij iedereen. Je hebt je ingelezen. Heel goed.” “Dank je, ja ik wilde voorbereid zijn. En niet zo’n stomme fout als vorige keer maken met die collar.” “Ach, dat geeft niks. Was niet helemaal jouw schuld maar de stofjes in je lichaam.” “Heel erg bedankt Kiki.” Ik gaf haar een kus op haar wang en aaide haar over haar arm. “Ik kan niet wachten om Julia er mee te plagen.” Fluisterde ik in haar oor. Ze grinnikte. Julia scheurde haar pakketje open. Er zat een tekenblok en een grote kleurpotlodendoos. “Ja ehum… ik dacht ehum… jij als domina hebt waarschijnlijk al veel van dat soort speeltjes. En toen dacht ik… je bent eigenlijk ook maar gewoon een mens… en nou ja, je had zulke mooie tekening op mij gemaakt. Daar moet je meer mee doen, dacht ik….” Julia lachte lief. “Dit komt heel goed van pas Kiki, mijn oude tekenblok is bijna op en ik verlies steeds potloden. Ze stond op en liep naar Kiki om haar een kus te geven. Ze aaide haar over haar rug. “Dus je tekent al?”
“Hmhm.”
“Wat teken je dan?”
“Van alles. Mensen, dieren, dingen.” Ik nam het cadeaupapier aan van Julia en liep naar de keuken om het op te ruimen. Ik liep vervolgens naar de boekenkast en opende de onderste la. Haalde de envelop met tekeningen eruit, hield de onderste in de envelop en nam vervolgens de andere tekeningen mee naar de bank. Ik ging weer zitten en hield Kiki de tekeningen voor: “deze heeft Julia gemaakt.” Ik voelde me gespannen en keek even naar Julia. Haar groene ogen stonden goedkeurend. “Oh wouw, dit ben jij!” Kiki keek mij vol bewondering aan. “Ja, dat klopt. Ehum… dit was tijdens onze speeldag zeg maar. Elke donderdag komt Julia hier.” Kiki keek lang naar de eerste tekening. “Je kijkt zo verlangend, naar wie keek je?” “Mij.” Zei Julia warm. Mijn mond was inmiddels droog geworden dus ik nam een slokje fris. Ik was preuts maar dit voelde toch anders aan. Bovendien had ik Kiki ook al helemaal naakt gezien. Ze bekeek de volgende tekening en glimlachte. “Ondeugend. Heb je dit van foto’s nagetekend Julia?” Vroeg ze terwijl ze de volgende tekening bekeek.” “Ja.” Zei ik snel. Ik wist dat Julia niet zou liegen maar ook waarschijnlijk niet zou willen dat Kiki precies wist hoe het gegaan was. “Wouw, jij vastgebonden. Zo stijlvol en toch bdsm achtig. Oh en deze nog een stapje verder met een spreidstang zelfs. Lekkere billen…” Dat laatste mompelde ze en ik voelde me een beetje verlegen worden. Julia zat op haar stoel met een brede glimlach op haar gezicht. “Het lijkt net of je zielig op de grond zit hier maar je ogen verraden dat je stiekem geniet. Niet te missen. Oh en deze met je hond, wat lief! Waar is hij eigenlijk?” Ze keek de kamer rond. “Oh, mijn buurmeisje is hem aan het uitlaten. Ze vroeg een heitje voor een karwijtje, dus ik heb Hector met haar meegegeven.” “Mooie tekeningen Rosalie, je ziet er knap uit en niet vunzig of zo.” “Dank je wel, dat vond ik ook. Met dank aan die daar.” Ik wees naar Julia. “Je kan echt goed tekenen. Moet je wat mee doen. Proost trouwens!” Ze nam een slok van haar drinken. “Proost en het is een hobby van me meer niet.”
“Een hobby die je alleen doet…” Ik keek haar scherp aan. Kiki keek niet begrijpend van mij naar Julia. Julia grijnsde. “Ik wil dat Rosalie een hobby gaat zoeken waarbij ze het huis moet verlaten. Dus niet aankomende week maar die week daarop is haar agenda van mij. Dan ga ik wat dingen plannen die ze moet proberen. Ik heb hobby’s waarbij ik mensen ontmoet Rosalie. Ik heb jou als hobby en Tyler. Bovendien doe ik nog andere dingen hoor. Dus ik ontmoet wel mensen.”
“Klanten is werk en dus geen hobby.”
“Jij bent geen klant en Tyler ook niet.”
“Heb je nog meer klanten dan?”
“Soms. Niet heel vaak hoor. Maar soms vraagt Nadia mij voor bijzondere gevallen.”
“Zoals Rosalie.” Kiki keek glunderend naar mij.
“Precies.” De bel ging. Julia stond niet op maar nam een slokje van haar drinken.
“Ehum…. Oh moet ik open doen?”
“Het is jouw huis volgens mij.” Grijnsde Julia.
“Ja, oké…” Ik stond op en liep naar de voordeur.

Ik hoorde Kiki en Julia met elkaar praten maar ik kon ze niet verstaan want de woonkamerdeur viel achter me dicht. Ik deed zenuwachtig de voordeur open: “Hoi, ik ben Lexie.” Ze stak haar hand op. Een vrolijke net geklede meid met rood haar stond op de stoep. Ze had een wit blouseje met allemaal gekleurde muzieknootjes erop en lange mouwen aan. Haar strakke zwarte broek eronder zag er netjes uit en haar open pumps met hoge hak maakte haar een mooie nette dame. “Hoi, Rosalie. Kom verder.” Gelukkig haperde mijn stem niet. Ik schudde haar hand.

“Dank je.” Ze glimlachte en ik zag nu dat ze ook groene ogen had. Lichtgroen.
Ik deed de woonkamerdeur open terwijl zij de voordeur dicht deed. “De rest is er al.”
“Ah, dat is mooi.”
We liepen samen de woonkamer binnen.
“Hé, jou ken ik!” Ze lachte en wees met twee vingers naar Julia, die glimlachend opstond.
“Dat kan wel kloppen.” Ze omhelsde elkaar.
“Oeh, nog altijd een sixpack voel ik.”
“Met moeite, heb bijna geen tijd meer om in de sportschool te zitten.”
“Kwestie van tijd maken toch, zei je altijd.” Ze begonnen te lachen.
“Lexie, dit is Kiki. Kiki, dit is Lexie.”
“Hoi Kiki, wat zie je er fleurig uit!”
“Dank je, ik doe mijn best. Leuk die muzieknootjes.”
“Allebei rood haar” Zei Julia. Ze trok even aan Lexie haar rode lange haren die tot over haar schouders los hingen.
“Jullie hebben allebei groene ogen, zie ik”
“Dat klopt Kiki, de mijne zijn wat lichter dan die van Juul. En Julia kan soms echt op een manier kijken dat haar ogen licht lijken te geven.”
“Ja, daar weet ik alles van.” Zei ik met een lachje.
“Geeft het jou ook altijd de kriebels Rosalie?” Lexie keek me ondeugend aan.
“Je hebt mijn prinses al ontmoet Lexie.”
“Oh, een prinses nog wel. Sorry uwe hoogheid…” Lexie maakte een buiging voor me. Kiki begon te gniffelen. Ik moest lachen, Lexie was al even gek als Julia.
“Ga lekker zitten Lexie, wil je wat drinken?”
“Ga jij maar zitten Rosalie, dan pak ik het wel even. Ik ken Lexie al.” Julia duwde me voorzichtig op de bank. Lexie nam plaats op de eetkamer stoel naast die van Julia. “Doe maar een glaasje fris.” Zei ze tegen Julia. “Kiki nog wat drinken?”
“Ja, doe maar nog een keer hetzelfde alsjeblieft.”
“Rosalie heeft nog….Prima, komt eraan.”
“Zo, Kiki. Ik hoorde van Julia dat jij een domina zoekt. Ben je al lang op zoek?”
“Nee, valt wel mee. Ik ben een keer met een vriendin naar een beurs geweest en dat vond ik wel heel indrukwekkend en interessant. Toen ging het bij mij wel kriebelen maar nooit wat mee gedaan. Per toeval ontmoette ik Rosalie die gedwongen was door Julia om mijn nummer te vragen. En zo is het balletje eigenlijk gaan rollen…” Ik kon aan Kiki zien dat ze wat nerveus was.
“Leuk! Maar je had er nooit eerder iets meegedaan. Waarom niet als ik vragen mag?”
Julia kwam terug met twee volle glazen aan die ze op de houten salontafel zette. Daarna ging ze weer op de stoel zitten.
“Ik durfde niet zo goed. Wist ook niet zo goed hoe ik dat aan moest pakken. Julia heeft eerst iemand anders gevraagd om me te helpen maar dat bleek een moeilijke zoektocht…”
Lexie keek Julia vragend aan. “Nadia heeft geprobeerd haar te helpen.”
“Oh, dat is die leuke meid. Die vriendin van je toch?”
“Ex inmiddels.”
“Oh, jezus wat hebben wij elkaar dan lang niet gesproken.”
“Ik heb je inderdaad een paar keer niet gezien bij de munches.”
Lexie glimlachte: “nee dat klopt, druk met andere dingen….”
“En ehum… ben je al lang domina Lexie?” Kiki had gelijk haar halve glas weer leeg gedronken, misschien waren het haar zenuwen en durfde ze zelf niks te vragen.
“Tja, wat vind je lang Rosalie?” Ze lachte.
“Ik ben nu negentwintig, rond mijn drieëntwintigste ben ik er mee begonnen…. Ik ben altijd al dominant geweest. En per toeval eigenlijk bdsm ontdekt. Eerst een tijdje wat aan lopen kloten tot ik Julia ontmoette. Hoe oud was jij ook al weer toen we elkaar leerde kennen?”
“drieëntwintig.”
“Ja, toen was ik zo oud als jij nu. Dus zesentwintig.”
“Dat klopt.”
“Dus ik doe het nu zo’n zes jaar Rosalie. En Julia dan drie hè?”
“Nee, ik leerde Tyler op mijn twintigste kennen en rond mijn tweeëntwintigste leerde ik Nadia kennen en bdsm. Tyler werd mijn eerste sub.”
“Oh, dus dan doe jij het nu zo’n vier jaar… Maar dat zegt niet zo veel hoor. Sommige doms en domina’s kunnen het na een jaar al en sommige blijven maar wat doen zonder te weten wat ze nou mee bezig zijn.”
“Dat klopt.” Knikte Julia.
“Zijn daar opleidingen voor of cursussen?” Wilde Kiki weten.
“Nee, je bent vaak van nature dominant. Dat kun je eigenlijk niet leren. Tegenwoordig zijn er wel workshops hoe je bepaalde dingen veilig moet gebruiken en doen…” legde Lexie uit waarna Julia verder ging. “Maar het omgaan met je sub, hoe je een vertrouwensband moet opbouwen en hoe je dingen verder moet aanpakken. Dat leer je nergens, daar is geen opleiding of zo voor. Met een beetje mazzel kun je meekijken met een goede en ervaren dom of domina.”
Ik keek naar Julia. “Van wie heb jij het geleerd dan?”
Ze glimlachte. “Ik heb een aantal workshops gevolgd en verder met onder andere Nadia mee gekeken. Maar al snel kwam ik erachter dat ik dingen anders wilde doen.”
Ik begon te lachen. “Ja, dat heb ik gemerkt. En daar is helemaal niks mis mee.” Ik keek haar aan met een warm gevoel in mijn hart.
“En jullie kennen elkaar van…?” Kiki keek nieuwsgierig van Julia naar Lexie.
“Een munch, een bijeenkomst voor mensen die van bdsm houden.”
“Wij gaan volgende week naar een munch voor subjes.” Kiki had een arm om me heen geslagen.
“Oh, zeker doen! Altijd erg gezellig en zo leer je nog eens mensen kennen.” Lexie pakte haar glas op en begon te drinken.
“Ehum… hoe komt het eigenlijk dat jij nog geen sub hebt?” Kiki had haar arm terug getrokken en klonk wat onzeker. Lexie zette haar glas weer op tafel.
“Ik heb wel een aantal slaafjes gehad maar dat was allemaal kortdurend. Mensen die het wilde proberen maar niet voor vast. Of het toch niet goed konden combineren met werk en het leven zelf. Dat vond ik erg jammer dus toen ben ik gerichter gaan zoeken naar mensen die het voor langere tijd of vast wilde. Ik vind het fijn als ik mensen kan helpen maar er moet wel een klik zijn. Zo’n band opbouwen doe je niet in een paar weken. Dat kan jaren duren net als een relatie en niet iedereen heeft daar zin in. Maar vertel, wie is Kiki? Of vind je het fijner als ik eerst wat over mezelf vertel?”
“Ehum… ik ben Kiki en ehum…” Ik merkte dat Kiki het moeilijk vond. Lexie had dat blijkbaar ook in de gaten want ze keek medelevend naar Kiki.
“Kiki, ik bijt niet hoor. Ik ben Lexie, negentwintig jaar. Geboren op achtentwintig april. Ik speel in een bandje, de gitaar. En ik tour graag met mijn busje, ben echt een buiten mens. Vind de natuur heerlijk. Verder werk ik voor een vrouwenblad waar ik voor de categorie mode schrijf, dus ik ga ook wel eens naar modeshows. Zo kom ik overal, ook in het buitenland. Altijd erg leuk. Milaan is mijn favoriete stad, ben jij daar wel eens geweest?”
“Nee maar dat staat nog wel op mijn to-do-list.”
“Is echt een mooie stad, de stad van de mode. Wel heel duur hoor. Poeh.”
“Ik naai graag kleding, ontwerp ze zelf.”
“Wouw, dat lijkt me echt gaaf als je dat zelf kan. Dat zou ik niet kunnen. Dus schrijf ik erover.” Ze gaf Kiki een knipoog en pakte haar glas drinken.
“Ik ben dertig jaar, geboren op twaalf januari. Ik werk in het asiel waar ik ook af en toe de dierenambulance rijdt om dieren in nood te helpen. Zelf heb ik een slang Gina en twee fretten. Ik had een papegaai, Davy, maar die is helaas nog niet zo lang geleden overleden.”
“Ah, dat is sneu. Gecondoleerd.”
“Dank je.” Ik zag dat Kiki zich ontspande. “Ik ontwerp mijn eigen kleding dus en ik bak graag.”
“Ja, die taart van je was echt lekker.” Ik kneep even in haar hand, ze liet hem niet meer los. “Oh, maak je van die mooie en lekkere baksels? Dan mag ik wel oppassen, ik ben gek op zoetigheid!”
“Deze hier is verslaafd aan lolly's.”
“Die zijn gewoon lekker.” Lexie deed alsof ze verontwaardigd was naar Julia. Die grijnsde.
“Zeg maar niks, jij bent verslaafd aan appels.” Lachte ik. Lexie keek Julia verbaasd aan. “Appels? Verslaafd? Jij?”
“Nee, ik ben niet verslaafd. Dat zou betekenen dat ik er niet mee kan stoppen. En dat is niet waar. Ik doe het op aanraden van de psycholoog.”
“Loop je daar nog steeds?”
“Wat kan ik zeggen, die vrouw heeft zelf een psychische behandeling nodig.”
“Als je er toch mee kan stoppen waarom doe het dan niet?” Daagde ik haar uit.
“Waarom wel?”
“Bang?”
“Nee hoor.”
“Ga je de uitdaging aan dan? Geen appels meer.”
“Prima.” Ze keek me strak aan en ik haar.
“Prima, ik ben benieuwd. Dus morgen geen appel in de klas. En ook niet meer in je kluisje.”
“Mag je hopen dat je je lunch niet vergeet.” Die blik van haar, zo brutaal. Zo lekker.
“Oké, wat gebeurd hier?” Lexie draaide met haar platte hand een rondje in de lucht.
“School, appels, lunch?”
“Ik volg bij mevrouw Montou hier, Nederlands op de middelbare school. Ze was gisteren haar lunch vergeten dus toen mocht ze van mij wel een appel uit mijn kluisje halen.”
“Misschien moet jij jezelf ook even voorstellen. Ik heb het idee dat ik wat gemist heb en je niet meer ken.”
“Prima. Ik ben Julia, zesentwintig jaar. Geboren op vier februari. Ik werk als arts in een speciaal ziekenhuis voor kinderen met kanker, als oncoloog en neuroloog. Daar laat ik wensen uitkomen van kinderen. Een meisje van vijftien wilde graag naar school dus ik ben in haar plaats gegaan. Vandaar dat ik bij Rosalie in de klas zit. Ik heb een dochter van zeven, Emma. Ik dans graag en ben graag bij mijn vrienden.”
“Wouw, gaaf dat je dan naar school bent gegaan. Is ze een beetje te genieten in de klas?” Lexie had een arm om Julia heen geslagen en trok haar naar zich toe. Julia fluisterde wat in Lexie haar oor. “Verdomme Juul, ik word nog steeds geil van je.” Ze duwde Julia lacherig van zich af. Nog steeds geil? Waren die twee misschien ook geliefdes geweest?
“En jij Rosalie?” Lexie keek me lacherig aan.
“Oh, ja. Ik ben Rosalie, geboren op vijf september. Ehum… ik ben dus docente Nederlands op de middelbare school. Mijn hobby’s zijn lezen en tuinieren maar waarschijnlijk niet voor lang want mijn domina hier neemt een week mijn agenda over om me te verplichten een nieuwe hobby te zoeken. Alleen ik ben nogal een huismus en een stresskip.”
“Ben je ook een vroege vogel of een nachtuil?” vroeg Julia met een grijns.
“Ha ha, heel grappig.”
“Gelukkig geen chronisch vermoeide duif…” Zei ze droog. Kiki grinnikte. Ik keek Julia even boos aan maar die zat er met een grote grijns verscholen achter haar glas drinken.

“Maar ehum, nu op even een serieuze noot. Want Kiki, Julia heeft mij niet voor niks gevraagd als domina voor jou.” Lexie keek serieus toch vriendelijk. “Mag ik even wat zeggen?” Vroeg Julia aan Lexie. “Ik wil even voorstellen dat alles wat we bepreken hier, onder ons blijft. Dat we ons nergens voor hoeven te schamen en dat we elkaar kunnen vertrouwen.”
“Mee eens.” Zei Lexie met een knikje. Ik knikte ook, al zat mijn hart nu wel in mijn keel.
“Ja, natuurlijk.” Zei Kiki naast me. Aan haar hand voelde ik dat zij het ook spannend vond.
“Prima, ga je gang Lexie.”
“Ehum… misschien een vervelende vraag Kiki maar klopt het dat jij aan zelfbeschadiging doet of hebt gedaan?” Het was ineens stil in de kamer en ik wenste van harte dat nu niet het buurmeisje aan zou bellen. Kiki kneep in mijn hand. “Ja, dat klopt.” Zei ze zachtjes. “Dat dacht Julia al. Durf je daar wat meer over te vertellen of liever niet?”
“Ehum… jawel…”
“Je bent veilig hier Kiki.” Zei Julia liefdevol.
“Ehum… ik werd vroeger veel gepest op school vanwege mijn gewicht….” Ik hoorde Kiki slikken en ik zag aan haar dat ze het moeilijk had. Ik sloeg mijn arm om haar heen. “Hoe kan dat nou, je bent prachtig. Dat heb ik zelf gezien.” Zei ik troostend. Ik aaide haar over haar rug. Dat waren dus die krassen op haar benen geweest. Julia had het gezien en wist het gelijk. “Doe je dat nog steeds Kiki?” Lexie sprak zacht en liefdevol.
“Soms…”

Lexie stond op en begon de knoopjes van haar blouseje los te maken. Ze had haar blik op Kiki gericht. Ik voelde mijn ademhaling sneller gaan. Lexie liet haar blouseje op de grond glijden, Julia ving hem vlak voordat hij de grond zou raken op en hing hem over de stoel. Lexie deed vervolgens haar broek uit. Julia zat er ontspannen bij met een neutrale blik. Ik schrok toen ik weer naar Lexie keek. Haar benen zaten onder de littekens, net als haar armen die ook wat tattoos bevatte. Ook op haar buik had ze littekens. Ik kreeg een brok in mijn keel. “Rosalie.” Zei Julia zacht. Ze gebaarde dat ik naar haar moest komen maar ik wilde de hand van Kiki niet loslaten. Julia gebaarde weer en keek streng. Ik stond een beetje verdoofd op en liep langzaam om de tafel naar Julia. Ik durfde niet naar Lexie te kijken. Ik wilde op de stoel gaan zitten maar Julia trok me naar zich toe en liet me op haar schoot plaats nemen. Lexie zat nu naast Kiki op de bank en had haar handen vast gepakt. “Ik weet hoe het is, wat je voelt en wat er door je heen gaat. Daarom heeft Julia mij gevraagd. Dat en het feit dat we nog meer gemeen hebben met elkaar. Zoals de mode en zoetigheid. Maar heb je er wel eens hulp voor gehad, voor je gevoelens om jezelf te beschadigen?” Kiki schudde nee met tranen in haar ogen. “Bdsm is geen therapie maar het kan soms wel helpen. Ik wil je daar graag bij helpen als je wilt. Als je dat goed vindt.”

Julia had me tegen zich aangedrukt en aaide me over mijn rug. Ik had haar andere hand krampachtig vastgepakt. Onze handen hielden elkaars polsen vast. Ze wist precies wat Kiki nodig had gehad en wie ze daar voor kon vragen. Net als dat ze wist dat ik haar nu nodig had. “We gaan gewoon rustig kijken of bdsm wat voor je is en hoe ik je kan helpen met je gevoelens. Ik kan je helpen pijn om te zetten naar iets prettigs waardoor je minder de behoefde hebt om pijn te gebruiken als een straf.”
“Mag ik vragen waarom jij…” Kiki kon haar zin niet afmaken want haar stem stierf weg.
“Ik voelde me altijd anders dan anderen. Kon mezelf niet zijn, dacht dat ik raar was. Ik werd niet gepest, sterker nog ik was heel populair. Kon met iedereen opschieten alleen deed ik altijd alsof ik iemand anders was omdat iedereen dat verwachtte van me. Dat gaf me zoveel stress dat ik dat ontlaadde door mezelf te snijden. Uiteindelijk heb ik daar hulp voor gezocht en toen ik via een vriend met bdsm in aanraking kwam merkte ik dat het ook anders kon.”

Ik had me tegen Julia aangenesteld, veilig in haar armen. We keken tegen Lexie haar rug aan die onder de moedervlekken en sproeten zat. Ze had een hele bleke huid, misschien wel net zo bleek of nog bleker dan Kiki. “Ik hoorde van Julia dat jullie vorige keer tepelklemmen hebben gebruikt bij het spelen. Hoe vond je dat?” Lexie aaide Kiki over haar arm. Ze was heel liefdevol en begripvol vond ik. “Wel lekker.” Antwoorde Kiki met een flauw glimlachje. “Ik had ook een lijst gehad die je had ingevuld voor Julia, klopt die nog?” Kiki knikte. “Je had needleplay als optie om te proberen. Nu doen we dat natuurlijk niet de eerste paar keren pas als we elkaar wat beter kennen. Maar mijn specialiteiten zijn voornamelijk alles wat met pijn te maken heeft. Zoals needleplay, piercings zetten, zweepslagen, spanking, cupping, spelen met klemmetjes en gewichtjes maar ook bijvoorbeeld met elektro stimulatie.” Ik hoorde het aan en bij mij kroop de angst al weer in mijn lichaam. Hoe kon je zoiets lekker vinden? Maar in Kiki haar ogen zag ik raar genoeg een verlangen. “Ik heb al piercings maar ik zou er wel meer willen.” “Ik zie er eentje in je neus, heb je er nog meer?” Lexie klonk vrolijk. “In mijn navel eentje en in ehum… eentje in mijn klit.” Kiki leek een beetje beschaamd. Lexie keek naar Julia waardoor ik haar gezicht kon zien. “Een meid met ballen!” “Meer dan jij inderdaad.” Hoorde ik Julia lachend zeggen. Lexie draaide haar hoofd weer naar Kiki. “Kijk, ik heb er twee. In elke tepel één.” Ze haalde haar bh naar beneden maar ik zag alleen haar rug. Wat ik ook niet erg vond. Dit was iets tussen Kiki en Lexie. Kiki keek met veel bewondering. “Waarom heb je ringetjes dan?” Vroeg ze nieuwsgierig. “Ik vind het nog wel eens lekker om er gewichtjes aan te hangen.” Aan de blije reactie van Kiki te zien moest Lexie geknipoogd hebben. “Julia doet het anders dan jij hè.” “Klopt, Julia is minder van het pijn aspect van bdsm. Ze doet het wel maar zij geniet er niet zo van als ik. Zo doen we ieder ons eigen ding. De één vindt dit fijn en de ander dat. Ik heb me gespecialiseerd op het pijn geven, Julia doet van alles wat.”
“Ik ben net een huisarts Kiki, ik weet van alles wat af maar als iemand echt een bepaald onderdeel voor vast wilt dan verwijs ik ze vaak door.” Ik keek Julia aan, ze glimlachte naar me. “Ook wij domina’s hebben onze grenzen natuurlijk. Zo weet ik dat Julia zelf niet bevredigd wilt worden bijvoorbeeld. Ikzelf hou niet zo van ageplay en animalplay.” Kiki knikte. “Dus als we samen gaan beginnen dan vullen we die lijst die je met Julia had ingevuld, nog een keertje samen in. Ik vul hem ook in zodat je weet wat mijn grenzen zijn. Wil je het met mij proberen?” “Ja, dat lijkt me goed.” “Eigenlijk…” Begon Julia naast me. Lexie draaide zich naar ons toe en ook Kiki keek Julia aan. “Kiki, ik heb met Rosalie overlegd om vandaag al met elkaar te spelen. Dan kun je Lexie als domina bezig zien maar ik ben er dan nog bij. Zowel jij als Rosalie zijn de sub. Ik zou mijn prinses hier nog etiquette leren dus we hebben een diner met elkaar. Ieder met haar kleren aan, want dat is voor Rosalie een grens die ze lastig vindt. Lijkt je dat wat? Het hoeft niet, als je zegt liever niet dan is dat ook goed. Dan gaan we gewoon lekker eten.” “En ehum… wat gaan we dan precies doen?” “Wij gaan jullie vastbinden en wat etiquette regels leren. Streng, leerzaam en met straf voor ongehoorzaamheid.” “Maar voel je absoluut niet verplicht hoor Kiki.” Zei ik tegen haar toen ik haar zag twijfelen. “Nee, dat is het niet….ik zat alleen te denken hoe je etiquette met bdsm kan combineren….” “Oh, laat dat maar aan Julia over, die heeft soms de meest rare ideeën.” Lachte Lexie. “Maar Rosalie, mag ik vragen waarom het voor jou een grens is?” Ik voelde gelijk de spanning in mijn lijf terug keren. “Ehum…ik ehum… ik ben het niet gewend van huis uit en ik vond mezelf ook nooit echt heel knap. Dat is dankzij Julia wel beter aan het worden maar ik vind het gewoon eng om voor anderen naakt te zijn…” “Maar voor Julia durf je het wel?” Ik knikte. “Ik heb de fout gemaakt haar als naaktmodel met een date te laten gaan. Daar was ze nog niet aan toe, naakt bij anderen.” “Ben jij dit?” Lexie pakte de tekeningen die naast het glas van Kiki op de tafel lagen. Ik knikte nerveus. Ik had niet verwacht dat Lexie ze ook zou zien. Ze bekeek ze één voor één zonder iets te zeggen. “Ik vind je absoluut niet lelijk hoor. Misschien een beetje mager, maar dat is puur persoonlijke voorkeur…” Ze glimlachte charmant. “We zijn gewoon meiden onder elkaar. Ik ben al bijna naakt…” “Ze heeft mij ook al naakt gezien.” Zei Kiki. “Nou, dat zijn er al twee en waarschijnlijk heb je Julia ook al naakt gezien. Dus is het toch niet erg om je aan ons te laten zien?” “Ehum… nee ik denk het niet nee…” Kiki keek verwachtingsvol naar me. “Kom op, doe je shirt uit. Laat je aan ons zien meid! Je bent volgens die tekeningen een mooie meid.” Ik voelde me niet meer zo op mijn gemak maar mede door Kiki’s blik vond ik het lastig om nee te zeggen. Ik wilde van de schoot van Julia af gaan om me uit te kleden maar Julia hield me stevig vast. Lexie keek langs me heen en haar blik veranderde. “Oh, sorry. Ik heb geen toestemming van je domina begrijp ik. Ik zal het niet van je vragen Rosalie. Nogmaals sorry. Pardon Julia.” “Oh, dat geeft niet hoor…” Stamelde ik. Een hele opluchting. Ik was blij dat Julia het voor me op had genomen. Ik durfde geen nee te zeggen maar Julia wel. Ze bewaakte mijn grenzen, zelfs als ik die ongewild wilde overschrijden. Ik keek naar haar, ze knikte kortaf. Ik glimlachte, het liefst had ik haar willen zoenen. “Dus wat zeg je ervan Kiki?” “Lijkt me leuk, ben benieuwd wat je nu weer bedacht hebt.” Ze lachte naar Julia. Die grijnsde wat voor een tinteling in mijn achterhoofd zorgde. “Prima, dan gaan we spelen.”