Gräfin Anna Maria - 1

De eerste van de nieuwe maand is aangebroken, altijd weer een heerlijk moment. Op die dag wisselen de soldaten die voor het huis van oom Ernzt op wacht staan en kan ik een nieuw bedspeeltje uitzoeken. Het zijn altijd blije opgewekte jongens, omdat dit van de jaren dat ze verplicht moeten dienen hun laatste standplaats is, daarna zwaaien ze af.

Samen met mijn kamenierster Hannah ga op de dag van de wisseling van de wacht aan de wandel door de Englischer Garten en bij terugkomst keuren we samen onopvallend de nieuwe lichting van de tien jonge mannen, die bij de diverse poorten in de omheining van ons kasteel in een stramme houding staan opgesteld. Dit keer valt mijn keuze op een blond exemplaar, blauwe ogen, kaarsrecht van leden en iets langer dan ik. Ik kijk hem enkele seconden strak aan en geef hem dan een klein knikje, waarbij ik zie dat zijn ogen van schrik nog dieper blauw worden.

Die avond stuurt Hannah hem precies op tijd naar mijn vertrekken, een bescheiden klopje kondigt hem aan. Nadat ik ‘herein’ heb gezegd komt hij aarzelend binnen en mijn keuze is prima geweest, ook in het avondlicht is hij een smakelijk hapje om te zien. ‘Kleed je maar uit’ draag ik hem op maar als hij dan verbaasd twijfelt wuif ik met mijn waaier ongeduldig naar zijn kleding: ‘raus damit’.


Het is zestienhonderdzeventig en sinds anderhalf jaar woont de inmiddels twintigjarige Gräfin Anna-Maria zu Castell-Rüdenhausen weer in bij haar oom Ernzt-Emmanuel von Schwabing, in zijn kasteel ‘Suresnes’ in München. Haar ouders, verarmde adel uit Augsburg, stierven al jong en de jongste broer van haar moeder, oom Ernzt dus, generaal en opperbevelhebber van de keurvorst van Beieren, ving haar liefdevol op als zijn aangenomen dochter.

Zoals dat ging in die tijd huwde hij Anna op haar zestiende uit, aan de oude ziekelijke maar onmételijk rijke Graf Wilhelm zu Castell Rüdinghausen, met het voor de Graf belangrijke doel om hem alsnog de zo begeerde erfgenaam te bezorgen. Tot Anna’s onuitsprekelijke geluk maakte de zieke oude man in seksueel opzicht echter helemaal niets bij haar klaar, waardoor de zo vurig door hem verlangde zoon er niet kwam. Wél deed hij haar het genoegen al na ruim twee jaar te sterven, waardoor Anna, nog piepjong, de heerlijke vrij-status van weduwe verkreeg, en dan ook nog eens een die scháthemeltje-rijk en nog maar achttien lentes jong is.

Ze wist vervolgens niet hoe snel ze haar landgoederen rond Rüdinghausen weer moest verlaten om opnieuw bij haar oom Ernzt in het veel mondainere München in te trekken.


Seksspeeltje van dienst

Aarzelend komt hij in beweging, duidelijk geschokt door mijn opdracht. Hij kijkt me nog eens vragend aan maar als ik dan opnieuw een ongeduldig gebaar maak zie ik langzaam maar zeker zijn lichaam van onder het stijve gala-uniform van de erewacht tevoorschijn komen. Als hij eindelijk naakt en wel voor me staat blijkt dat ik weer eens een prima intuïtie had, er staat een prachtig fris jong mannelijk exemplaar voor me. Spieren waar ze horen te zitten, geen grammetje vet, alles er nog op en aan, geen enkel litteken van zwaard of speer.

Zijn nog slappe schwanz bungelt omlaag vanuit een bescheiden bosje blond haar met daarachter een stevig gevulde zak . Van net iets onder zijn navel kruipt een smal strookje haar naar boven om tussen de roze tepels op zijn borst uit te waaieren in een mooi vachtje van blonde krulletjes, een lichte beharing, zo heb ik ze het liefst. Het leukste aan hem is zijn gezicht, helderblauwe en een beetje beangstigd maar toch ook nieuwsgierig kijkende ogen, een stevige kaaklijn, glad geschoren, rode sensuele lippen, lange blonde haren die tot over zijn schouders hangen.

Ik sta op en laat in één vloeiende beweging mijn zijden kamerjas van mijn schouders glijden. Tot mijn genoegen zie ik hoe de ogen van de jongen nog een slagje groter en blauwer worden, terwijl ik tegelijk leven in zijn ‘soldaten-stechen’, in zijn pik zie komen. Dat moet ook haast wel want ik weet dat ik zo bloot er mag zijn.
Ik ben niet groot, tenger gebouwd, mijn borsten zijn klein maar wel vol en stevig, goed naar voren staand en afgewerkt met kleine donkere tepels. Mijn buik is plat en tussen de aanzet van mijn behoorlijk lange benen heb ik een door Hannah goed verzorgd driehoekje haar. Mijn lange bijna zwarte haren golven dankzij het eindeloze geborstel van Hannah in lichte slagen en glanzend omlaag tot op mijn billen. Ik heb donkerbruine ogen waarvan ik weet dat ik de mannen er behoorlijk mee kan betoveren, als kind al heb ik dat uit en te na geoefend op oom Ernzt die me dan ook altijd schandelijk heeft verwend.

Zoals altijd weer krijgt ook deze jonge viriele vent op staande voet zijn schwanz in beweging, terwijl hij mij van top tot teen bekijkt gaat onwillekeurig zijn hand om zijn groeiende mannenzwaard, dat niet veel later hard omhoog staat, klaar voor gebruik.
Ik loop op hem toe, kijk hem dwingend aan en vraag: ‘hoe heet je ?’ ‘Rudolph, gnädige frau, Rudolph Brandtz’ antwoordt hij. ‘En waar woon je, Rudolph Brandtz?’ ‘Op Possenhofen aan de Starnberger See, Gnädige Frau. Mijn vader is daar de koetsier van Herzog Maximilian in Beieren.’ Oh ja, die hertog zonder land, vreemd.

‘Nou Rudolph Brantz, jij en ik gaan deze maand samen veel plezier maken.’
Dan ga ik streng verder: ‘en als je op Possenhofen woont weet je hoe het werkt, Rudolph Brantz, horen, zien en zwijgen. Jij gaat je mond stokstijf op slot houden over wat hier gebeurt, net zo stijf als jouw schwanz nu is.’ Waar ik waarschuwend een stevig tikje tegen geef. ‘Ik weet dat je hierna afzwaait maar als ik ooit merk dat je je mond voorbij hebt gepraat word je opnieuw opgeroepen en ga je naar een of ander front. Verstanden?’ Een timide knikje is het antwoord, mooi, het spelen kan beginnen.

Schwanz na schwanz na schwanz


Oom Ernzt is nooit getrouwd en al jong kreeg ik in de gaten waarom. Bijna iedere dag verscheen er wel een van de dames uit zijn immense verzameling om in bed plezier mee te maken. Menig keer zag ik ze bloot, meestal weduwes maar toch ook vaak meisjes van lichte zeden. Die pikte je er zo uit, omdat ze zich veel vrijer gedroegen en ook tegenover mij rustig naakt bleven.
Oók jong kreeg ik in de gaten wat nou precies die spelletjes waren, want natuurlijk kon ik het niet laten om, in het begin nog op een krukje staand, door een van de bedienden-gluurgaatjes regelmatig mee te kijken als hun spel in volle gang was. En zo zag ik hoe oom Ernzt zijn schwanz erg groot kon worden en hij die dan bij zo’n dame tussen haar gespreide benen naar binnen schoof. Of hoe zo’n dame op hem kwam zitten en daarna met zijn schwanz in zich hard wippend op hem tekeer ging.

Naarmate ik ouder werd begonnen mijn borsten te groeien en kwamen er haartjes op mijn ‘schlitz’, de lipjes waartussen een gaatje mijn buik in verdwijnt. En iedere keer als ik oom Ernzt zijn liefdesspel bekeek begon het meer en meer in mijn buik te kriebelen, soms kon ik het gewoonweg niet laten om aan mezelf te voelen en een vinger een stukje naar binnen te steken. Ik denk dat het daar begon, mijn gek zijn op seks. Maar het zou tot na de dood van mijn echtgenoot duren voordat ik eindelijk, dankzij oom Ernzt zijn soldaten én dankzij zijn stilzwijgende instemming, aan mijn trekken zou komen. En zo kreeg ik vanaf dat moment iedere maand een verse viriele jonge vent in bed en zie ik inmiddels schwanz na schwanz na schwanz aan én in mij voorbij komen.


Ik ga terug op de chaise longue zitten en gebaar Rudolph voor mij te komen staan. Dat doet hij maar op een nog te grote afstand blijft hij staan, waarna ik hem nog dichterbij wenk, tot ik zijn zwaard stevig kan vastpakken. Ik leg er mijn hand vol om heen waarna ik hem nóg meer naar me toe trek en ik de eikel van nabij kan inspecteren. Ik heb inmiddels genoeg soldatenpalen gezien om te weten wanneer ze gezond of ziek zijn. Deze ziet er prima uit, helemaal gaaf, de kop roze glimmend, de schacht zacht-fluwelig, precies zoals het steekgereedschap van een jonge man hoort te zijn.

Dan neem ik zonder pardon de eikel volledig in mijn mond. Niet altijd zijn die soldaatjes even proper op zichzelf maar dat is juist dat wat me opwindt, hun lijfgeurtjes en de soms bittere smaak die ik proef als ik ze in de mond neem. Het tweede deel van mijn onderzoekje bestaat eruit dat ik zijn zaad inspecteer. Als dat romig, dik en wit is wordt hij goedgekeurd, maar als ik een afwijking zie in kleur of samenstelling gaat hij er meteen weer uit.

Deze knaap heeft duidelijk in lang geen vrouw gehad want binnen enkele minuten weet ik hem tot spuiten te krijgen, terwijl hij daarna totaal niet verslapt. Ik vind dat steeds weer een opwindend moment, als het zaad straal na straal mijn mond in wordt gejaagd en zo’n jongen er meestal zachtjes bij kreunt terwijl hij zich in me leegstoot. Als ik de jonge kerel heb leeggemolken spuug ik het zaad uit in een gereedstaand schaaltje en ook deze test doorstaat hij glansrijk, het ziet er kerngezond uit.

Meine geile Muschi

Fijn, tijd voor het echte werk. Ik ga languit op de chaise longue liggen, trek mijn benen op, doe ze ver uit elkaar, wijs op mijn gleuf en commandeer: ‘lecken sie meine Muschi’. Blijkbaar is hij nu door zijn verlegenheid heen en is hij op bekend terrein gekomen want zonder verder te aarzelen duikt hij tussen mijn benen, vouwt hij me nogal lomp nog veel verder open en zet hij in één beweging zijn mond vol op mijn Muschi. Op hetzelfde moment dat hij daar zijn tong tussen mijn lippen doorhaalt is het alsof mijn lichaam vol door de bliksem wordt geraakt. Het is alweer een dag of acht geleden dat ik met mijn vorige soldaatje goeie seks had en alles in me schreeuwde om een harde beurt.

Zodra ik voel dat hij me goed nat heeft gelikt trek ik hem aan zijn lange blonde manen over mijn lichaam omhoog en gelukkig is hij zo snel van begrip dat hij in dezelfde opgaande beweging zijn zwaard feilloos op de kern van mijn schede richt en me er in één keer mee doorboort. Soepel glijdt hij in me tot zijn gevest de lippen van mijn ingang raakt en hij zo diep in me zit dat er geen enkele millimeter méér in me past. Met een intense zucht van opluchting beleef ik hoe hij me opvult en alle pijnlijk om aandacht vragende plekjes in mijn schede tot rust weet te brengen.

Dan, steunend op zijn armen, met inmiddels een duivels lichtje in zijn blauwe ogen, vraagt hij ‘eerbiedig’: ‘gnädige frau, was wünschen sie jetz. Werde ik sie weiter zubereiten?’

Oef, hij vraagt beleefd of hij me zal klaarmaken. Wat denkt hij dat hij daar in me doet zeg, natúúrlijk zal hij me klaarmaken! Als antwoord tik ik hem met misschien wel iets teveel venijn met mijn hakken op zijn billen, om hem aan te sporen in galop te gaan. Naja, en galopperen is het dan meteen al niet meer, hij graaft zich in me als een paard dat te velde door een adder is gebeten en om de pijn te ontwijken in doodsnood op hol slaat. Zo ook doet Rudolph, of het pure gehoorzaamheid is, of ijver, of om mij mijn hakjes in zijn billen en misschien álles wel betaald te zetten, geen idee, maar hij begint me te neuken alsof hij met zijn zwaard mijn schedevoering los wil beuken en die er het liefst uit zou willen stoten.

En ik vind het heerlijk. Hier was ik aan toe, aan een jonge hengst die me overloopt en onder zijn hoeven plat walst. Hij wrijft en schuurt in me tot alles gloeit en het voelt alsof mijn lichaam één grote schede is geworden. Het duurt dan ook niet lang voor hij me voor de eerste keer in vervoering brengt, en zo gaat het die nacht nog lang door, onvermoeibaar blijft hij zich in me boren terwijl ik het onder hem lijdzaam, genietend, open geregen en totaal aan hem onderworpen onderga…

Niets duurt blijkbaar lang

De volgende morgen zit tot mijn verrassing ook oom Ernzt aan de ontbijttafel. Omdat ik meestal laat opsta is hij over het algemeen al naar zijn kantoor in het paleis van onze Keurvorst Ferdinand, maar vandaag dus niet. En eerlijk gezegd voelt het een beetje onheilspellend, alsof hij iets wil bespreken wat me niet zal aanstaan. Helaas blijkt al snel dat mijn gevoel klopt.

‘Liebchen, ik wil je een verzoek voorleggen.’ Als ik zwijg en hem alleen maar vragend aankijk gaat oom Ernzt verder. ‘Ferdinand heeft me gevraagd mijn post als opperbevelhebber op te geven en als generaal-buiten-dienst zijn ambassadeur te worden in Frankrijk. Zoals je weet ligt die beroerde slopende dertig jaar durende oorlog gelukkig alweer enkele decennia achter ons, maar het gaat nog steeds niet goed in onze betrekkingen met Frankrijk. Ferdinand wil graag dat ze nog verder normaliseren en hij wil dat bevorderen door de economische banden aan te halen, met name door de onderlinge handel te gaan bevorderen. Hij weet dat Philippe, de broer van koning Louis en ik elkaar goed liggen en dat hij mij als krijgsheer volledig vertrouwt. Ferdinand hoopt dat ik via hem toegang krijg tot de Zonnekoning.’

Tot mijn ontzetting voel ik aan waar dit heen gaat en oom Ernzt ziet aan mijn afwerende houding dat ik zijn vraag al ken: ‘Liebchen, het spijt me voor je, maar ik heb voor de galabijeenkomsten een mooie en betrouwbare vrouw aan mijn zijde nodig. Kortom, ik zou liefst jou als mijn aangenomen dochter naast mij hebben en ik verzoek je daarom enkele jaren met me mee te gaan naar Paris.’

Ik weet op het moment dat hij het me vraagt dat ik mijn oom dit niet kan weigeren. Maar het voelt, alsof hij me opnieuw uithuwelijkt en me alle pas na de dood van mijn man verworven vrijheden ontneemt. Alsof ik opnieuw alleen in de driften van mijn lichaam opgesloten zal raken en er geen mogelijkheid meer zal zijn om daar dankzij zijn soldaatjes iets aan te doen.

Oom Ernzt ziet dat het me beroert en hij weet ook waarom: ‘Liebchen, ik beloof je dat ik je alleen zal vragen me slechts af en toe te begeleiden. Verder gun en geef ik je alle vrijheid die je nodig hebt. En ongetwijfeld weet je dat Paris een stad is waar ook jij wel weer aan je trekken zult komen.’
Ik moet dat nog zien maar ik weet dat het onontkoombaar is en zowel berustend als een beetje verdrietig stem ik in.
Tot slot deelt oom mee dat we overmorgen al vertrekken, waarna hij me een liefdevolle kus op mijn voorhoofd geeft en het huis verlaat…


Dankjewel dat je dit verhaal leest!
Het sluit in tijd aan op mijn eerdere verhalen over ‘de Zonnekoning’ en ‘Het leger van de prins’, maar het staat op zichzelf en is dus als zelfstandig verhaal te lezen.
Ik hoop dat je het mooi vindt! Liefs. Zazie