Boswandeling - 12

Nee, ik was niet vergeten dat Leo zou komen. Hoe zou ik dat kunnen? Omdat ik mijn verhaal chronologisch wil vertellen, komt wat op mijn vierentwintigste verjaardag gebeurde helemaal aan het einde. Vandaag is het 12 september 2022 en Amélie en ik hebben hier lang naar uitgekeken en alles tot in de puntjes voorbereid. Op 16 september ben ik jarig en dan...

Nee, wacht, dat is echt voor later. Eerst terug naar november 2013.

Amélie is sinds haar zestiende verjaardag op 16 april niet meer alleen Leo's enig kind, maar ook zijn enige vrouw. Sinds het begin van de zomervakantie zijn Amélie en ik daarenboven niet alleen meer hartsvriendinnen, maar ook geliefden. Zowel Amélie als ik willen, buiten onze meisjesrelatie, alleen verder experimenten met jongens of mannen. Voor haar is dat nog niet gelukt omdat ik twee maanden lang bij haar logeerde van maandag tot vrijdag en in de weekends was er Leo die door de week in Nederland verbleef als werfleider. Zij had dan al de hele week elke dag minstens een keer met mij seks gehad en vanaf vrijdagavond tot zondagavond was Leo aan de beurt.

'Ja,' zegt Amélie die naast me zit terwijl ik dit typ, 'ik kon dat wel aan, maar ik was toch blij toen de school terug begon en papa weer thuis was. Dan hoefde ik geen twee of drie keer per dag met hem te vrijen tijdens de weekends, maar alleen een keer 's avonds. En op zaterdag mocht jij dan komen terwijl hij naar vrienden ging. Op zondag vrijden we bijna nooit, dan gingen we ergens naartoe en 's avonds op restaurant. Dus dan had ik toch ook nog altijd zes keer per week seks.'

Ik had ondertussen al wel Bernard ontmoet, een kalme, beheerste voyeur die eigenlijk op zijn kleindochters viel, maar toen hij mij bij Elvira zag, had hij me gevraagd om mij (tegen betaling) te laten bekijken. Ik wist toen al dat ik een exhibitioniste was en had er geen probleem mee, integendeel. Het wond me heel erg op en nu, drie weken na mijn laatste bezoek bij Bernard, was ik echt aan een nieuwe gluurder toe. Ik had die drang gewoon in mij om mijn kutje te laten zien. Natuurlijk liet ik me graag door Amélie bekijken, maar dat is iets heel anders. Een man die kijkt vind ik veel opwindender, heter.

Ik had Amélie voorgesteld het aan Leo te vragen, maar die had haar vlakaf gezegd dat hij dat niet zou doen. Leo had me toen apart genomen en me duidelijk gemaakt dat ik nog te jong was voor hem. Ik zou geduldig op mijn ontmaagding moeten wachten. En dat zou Leo mogen doen, neen, moeten doen!

--- --- --- ---

'Je kunt nog tien maanden van je maagdenvliesje genieten,' zei Amélie, 'laten we ondertussen voor jou iemand zoeken die je wil bekijken zonder dat hij seks wilt.'

'Dat zal heel lastig worden,' opperde ik. Mijn laatste visite bij Bernard was nu drie weken geleden. Vooral op school had ik het moeilijk. Van elke leraar stelde ik me voor dat hij me zou vragen of hij mijn kutje mocht zien en ik zou dat zonder aarzelen gedaan hebben. Natuurlijk was er geen enkele die enige emotie toonde, hoe verleidelijk ik soms probeerde te lachen.

Het was Amélie die een plan bedacht: in de buurtwinkel, een plaatselijk filiaal van een grootwarenhuis, waren er altijd vier mensen aan het werk en er was een baas die achter de winkel een bureau had. Amélie was er zeker van dat we me die kerel iets konden aanvangen. Het was wel een risico: we zouden een diefstal plegen, maar wel iets heel kleins van zo weinig waarde dat ze er de politie niet zouden bij roepen. We zouden ervoor zorgen dat een van de winkelbedienden niet anders konden dan het opmerken. Dan zouden we zeker naar het bureau van de gerant moeten en daar zouden we dan bidden en smeken om het blauw-blauw te laten als we...

We deden ons best om niet al te zeer in het oog te lopen, maar door ons gedrag toch op te vallen. Amélie pikte een busje glijmiddel en ik een pakje van zes condooms ultra-dun. Wat we stalen, was heel belangrijk voor de ondervraging straks. We probeerden snel voorbij de kassa te lopen, maar een van de verkopers hield ons tegen. Alles verliep volgens plan. De baas werd er bij gehaald en we moesten mee naar zijn bureau.

'Geven jullie toe dat je iets gepikt hebt? Als ge nee zegt, moet ik de politie vragen om een agente te sturen die u zal fouilleren.'

We lachten zenuwachtig en Amélie zei dat we niet wilden dat de politie kwam. Ze haalde de flacon glijmiddel uit haar tas en zette die voor de man op zijn bureau. Ik had mijn jas over een stoel gehangen en trok het pakje condooms uit mijn bloesje.

'Waarom stelen jullie zoiets? Zijn jullie daar al mee bezig, misschien?'

'Met wat, meneer?' vroeg Amélie.

'Ja, als ge zoiets steelt, dan hebt ge het nodig, denk ik zo. Ge weet dat in de winkel een plakkaat hangt dat elke winkeldiefstal beboet wordt met 250 euro, hé? En dat is per persoon. Ik bel nu de politie en dan gaat het proces-verbaal naar bij u thuis.'

'Oh, alstublieft, meneer,' riep Amélie verschrikt uit, 'niet doen! Het was een spelletje, een weddenschap met vriendinnen dat we glijmiddel en condooms durfden stelen. We zouden het hen laten zien en dan alles terugbrengen.'

'Daar geloof ik niks van, jongedames,' zei de gerant, 'jullie hebben een lief dat eens wilt neuken, dat denk ik. Daarvoor hadden jullie dat nodig.'

'Nee, wij hebben geen lief, meneer. Het was niet om te neuken. Alstublieft, haal er geen politie bij. We doen al wat je wilt als je er geen politie bij haalt. Echt alles.'

'Ja, en dan thuis gaan vertellen dat de gerant van de express-shop u heeft aangerand, zeker?'

'Nee, meneer, erewoord! En we willen ook niet aangerand worden. Maar als het voor u goed is dat we ons laten zien en dat ge ons moogt voelen en als ge dan niet naar de politie belt, dan zwijgen wij ook in alle talen.'

'Dat meent ge toch niet echt, hé?' Zelfs ik zag dat de zaak in ons voordeel aan het kantelen was. Amélie was een geweldige toneelspeelster, haar lichaamstaal en de manier waarop ze sprak kan ik hier helaas niet beschrijven, maar de man liep er uiteindelijk in.

'Goed, alla, ge zijt toch zestien, hé?'

'Absoluut,' zei Amélie ferm en zij sprak natuurlijk de waarheid. 'Als ge ons zegt wat ge wilt zien...'

De kerel werd nu ineens heel anders dan ervoor. Hij liet zien dat hij de baas was en ons bevelen gaf. Zo had ik het juist graag.

'Trek alle twee uw slipjes naar beneden, dat ik uw foefjes kan zien,' beval hij. Mijn hart bonsde in mijn keel: wij hadden gewonnen. Maar het was dank zij Amélie en zij had dit voor mij gedaan. Wat een vriendin had ik toch! We deden alsof we verlegen waren, beschaamd zelfs.

'Een beetje vlugger, dames, ik heb hier werk te doen. Vooruit of...' en hij pakte zijn gsm op. Nu trokken we onze onderbroek van onder onze rok naar beneden, trokken onze rok omhoog en bleven voor het bureau staan.

'Verdomme, ge doet het nog ook!' murmelde de man, 'dat is ook de eerste keer. Gewoonlijk is het beloven, maar als puntje bij paaltje komt, willen ze toch liever de politie erbij. Straf, zeg.' Hij kwam van achter zijn bureau vandaan en bekeek ons nu van dichtbij.

'Ge moogt er bij mij ook aankomen,' zei Amélie, 'maar bij mijn vriendin niet. Die wil alleen maar haar kutje laten zien.'

'Ge wilt toch niet zeggen dat ik...'

'Jawel, meneer, ge moogt aan mijn muis voelen als ge wilt, als ge maar de politie niet belt. Maar van die van mijn vriendin moet ge afblijven. Daar moet ge alleen heel goed naar kijken. Ze heeft nog bijna geen haar, ge kunt nog alles goed zien.'

Ik besloot in een opwelling in de stoel te gaan zitten waar ik mijn jas opgelegd had. Ik spreidde mijn benen. Met grote ogen keek de man in mijn kruis. Het was alsof hij de uitnodiging van Amélie dat hij aan haar muis mocht tasten helemaal vergeten was. Ze stond a achter hem en knipoogde naar mij: 'Het is in orde, we hebben onze vis!'

De man bleef wel twee minuten tussen mijn benen kijken, van vlakbij nog wel. 'Ge gaat straks nog zeggen dat ge het graag hebt,' knorde hij en hij zag eruit als iemand die het water uit de mond loopt bij het ruiken van iets heel lekkers.

'Ja, meneer, ik heb graag dat ge naar mij kijkt,' zei ik met een dun stemmetje, 'ik laat mij graag zien. Als ge niet naar de politie belt, moogt ge me altijd zien als ge dat wilt. Erewoord.'

'Ha, maar aan u mocht ik aankomen ook,' zei hij en hij keerde zich naar Amélie om.

'Ja, vandaag wel, maar daarna niet meer,' antwoordde ze beslist, 'als ge mijn vriendin nog graag wilt zien, dan kan dat. Maar dan moet ik er wel bij zijn. Dat ge niet verder gaat dan kijken.'

'Verdomme, wat voor meiden zijn jullie,' bromde hij terwijl hij met zijn hand tussen Amélies benen tastte.

'Alleen op mijn haar, niet verder,' en weer hoorde ik een Amélie die geen zestien meer was, maar sprak als een echte vrouw. Ze bukte zich en trok haar onderbroek terug naar boven en sloeg haar rok naar beneden. Ondertussen zat ik nog wijdbeens in de bureaustoel en zei: 'Ge moogt nog eens kijken, meneer,' terwijl ik mijn hand net boven mijn muis op mijn venusheuvel legde.

'Het is in orde,' zei hij en hij ging weer achter zijn bureau staan, 'kunnen jullie iets doen met wat ge gestolen hebt, met dat glijmiddel en met die condooms?'

'Nee, absoluut niet,' zei Amélie, 'wij neuken niet. We deden het voor een weddenschap. We zouden het...'

'Laat maar,' antwoordde de kerel, 'het is al goed. En dat van terugkomen en u nog eens te laten zien, juffrouwke, dat meende ge niet, hé?'

'Toch wel, meneer, als ge me maar niet verraadt aan de politie of aan mijn ouders.' Ik probeerde een even goede actrice te zijn als Amélie en het lukte blijkbaar ook nog.

'Eigenlijk zijt gij op zoek naar een sugar daddy, is het dat?' lispelde hij. Hé, dat was een idee, daar had ik zelf nog niet aan gedacht en ik dankte de goden dat Amélie me daar al over verteld had: een oudere man die een lolita zoekt om er naar te kijken en aan te raken, soms ook om ermee te neuken, en haar dan geld of cadeautjes geeft.

'Ja, meneer,' zei ik, 'maar ik denk dat ik niet mooi genoeg ben voor u.'

'Vergeet het,' zei hij en al mijn euforie verdween als sneeuw voor de zon. Maar toen ging hij verder: 'Je bent verdomme heel mooi, meid. Als ge een sugar daddy zoekt, en ge meent het serieus, dan wil ik dat wel zijn, ja. Graag. Als ge maar niet te veel wilt. Ik ben niet rijk, hoor, ik werk hier ook maar, ik ben de baas van het spel hier niet.'

'Oh nee, meneer,' zei ik, 'gewoon een sugar daddy, dat is alles wat ik wil. Een mooie man die mij graag ziet...'

'En niet om te neuken,' viel Amélie in, 'en ik wil er bij zijn om te zien dat ge niet te ver gaat. Kijken mag, aankomen misschien ook, maar verder niks.'

En zo kreeg ik een sugar daddy cadeau van Amélie. Hij was een gescheiden man die in een ruim appartement boven de superette woonde. Iedere woensdagmiddag na school fietsten we naar het dorpsplein en liepen langs de achteringang van de winkel naar boven, waar hij al op ons wachtte. Ik zette me, net als bij Bernard, in een zetel voor hem en Amélie ging naast hem zitten. Ik trok mijn onderbroek uit en liet me bekijken, speelde met mezelf en soms ging ik echt tot op het einde, heel af en toe met spuiten en al. Amélie ritste zijn gulp open, trok zijn korte dikke piemel tevoorschijn en trok hem af tot hij schoot. Daarna maakte ze hem met haar zakdoek schoon en stak zijn slappe lul weer in zijn broek. Hij gaf ons elke week vijftig euro en die verdeelden we zusterlijk. Een echte sugar daddy was hij niet, zei Amélie, eerder een stukje speelgoed voor haar en voor mij was hij de voyeur die ik nodig had. Op een kwartier verdiende ik vijf euro zakgeld meer dan ik thuis per week kreeg en daar was ik best tevreden mee.

Dat, en elke zaterdag uitgebreid met Amélie vrijen, was voor mij toen meer dan genoeg om tevreden en bevredigd te zijn. We namen ons voor dat te blijven doen tot Leo zich over mij zou ontfermen. En daar slaagden we in, althans tot aan het einde van het schooljaar. Want ook in die zomervakantie mocht ik door de week bij Amélie gaan logeren. Haar vader was nu wel elke avond thuis want zijn bouwwerf was nu in Hasselt, maar hij sliep toch altijd alleen als ik er was. Op zaterdagnamiddag werkte ik al van in mei terug bij Elvira en die was druk bezig om Bernard te verleiden, maar dan wel na mijn werkuren. Ze had hem gevraagd niet naar de winkel te komen wanneer ik er was. Dat vond ik helemaal niet erg. Ik had genoeg aan mijn dagelijkse portie seks met Amélie van maandag tot vrijdagnamiddag. En ik telde de dagen af naar 17 september. Naar de dag zonder maagdenvliesje. Naar Leo.