Gemolken Bij De Dokter

Een tijdje geleden was ik net als zovelen op zoek naar werk. Honderden mails vesturen, tientallen terugkrijgen en slechts een enkel sollicitatiegesprek hier en daar. Heel bemoedigend is dat niet. Tot ik een berichtje kreeg van een bedrijf in de haven, ik mocht op gesprek komen. Na wat opgezocht te hebben, bleek het een bedrijf te zijn dat instond voor veiligheid. Dit wilt zeggen dat andere bedrijven (fabrieken, werven,…) hen inhuren om werknemers te controleren of de veiligheidsvoorschriften overal wel worden nageleefd.

Het is geen droomjob, maar veel keus had ik niet. Het sollicitatiegesprek verliep moeizaam. Het werd afgenomen door een oudere man die mij eerder sceptisch bekeek. Het bedrijf was echter blijkbaar net zo wanhopig op zoek naar iemand die zo gek genoeg was om voor hen te werken, als dat ik wanhopig op zoek was naar werk. Drie dagen later kreeg ik namelijk een mailtje terug, ik mocht in principe beginnen, maar er was nog één test. Omdat ik dagenlang in gevaarlijke omgevingen zou moeten staan (en natuurlijk ook voor de verzekering), moest ik een attest halen op een medische keuring voor het bedrijf.

Om eerlijk te zijn had ik er geen zin in. Ik verwachte me aan een dokter die er uit zag als een dikke vijftiger zoals de man die het gesprek had afgenomen. Ik had me ook mentaal voorbereid op zeer koud, emotieloos en routinematig werk. Wie in de tijden van nu werk zoekt, weet hoe het voelt om als vee behandeld te worden.

In het medisch centrum zaten nog enkele mensen in de wachtkamer, het liep allemaal blijkbaar wat uit. Een half uur nadat het mijn beurt geweest had moeten zijn, ging de laatste man die voor mij was terug naar buiten. Het duurde nog een kwartier voordat ik geroepen werd door een mannenstem. Ik dacht in mezelf: “stel dat ik drie kwartier te laat zou zijn op een sollicitatiegesprek…”.

In tegenstelling tot de medische toezichten waar ik vroeger met de klas naartoe ging, droeg de dokter geen witte jas. Hij droeg gewoon alledaagse kleding, zoals mijn huisdokter. “Je mag je jas, schoenen en broek uittrekken en hier op de stoel leggen.” Vertelde hij met een beleefd glimlachje. Mijn jas had ik al lang over mijn arm hangen, en dus legde ik deze eerst neer op de stoel. Vervolgens deed ik mijn schoenen uit. De man nam een pen en een papier terwijl ik de gesp van mijn broek losmaakte en mijn broek uit deed.

In mijn boxershort en shirt wees hij me op een weegschaal. Hij schreef mijn gewicht op. Hij legde zijn koude hand op mijn borst en duwde me zachtjes tegen de muur. Zo kon hij mijn lengte aflezen vanaf een meetlat die tegen de muur hing. Ook dat schreef hij op, maar hij schrapte het meteen terug weg met een diepe zucht, alsof ik iets doms gedaan had.

“Ik had toch gezegd dat je je sokken moest uitdoen?” zei hij met heel wat frustratie in zijn stem. Ik kon me dat niet herinneren, maar ik had ook geen zin om tegen te stribbelen. Ik trok mijn sokken uit en ging terug op de weegschaal staan zodat hij mijn lengte opnieuw kon meten. Deze éne millimeter maakte blijkbaar verschil uit.

“Goed” zei hij “Dan mag je hier even wachten tot de dokter je komt halen” Ik keek hem verrast aan, hij negeerde me en ging de kamer uit. Natuurlijk, dit was een verpleger. Bij nader inzien had de man zich beter eerst kunnen voorstellen, maar op dat moment vond ik mezelf dom dat ik niet had beseft dat dit de dokter niet was.

Ik zat al even te wachten tot een verpleegster binnen kwam. Ze zei mijn naam en ik knikte. “Dan mag je even mee komen”. Zei ze vriendelijk terwijl ze de deur open hield. “Door de gang?” Vroeg ik verbijsterd. “Ja” zei ze. “De enige mensen hier zijn dokters, kom je?” Ik stond op en wou mijn kleren nemen. “Dat hoeft niet hoor, we komen nog terug naar hier” glimlachte ze.

Ik liet mijn schoenen, kousen, jas en broek achter in het kamertje terwijl ik achter de verpleegster aan liep. Ik wou nog steeds een goede indruk maken op het bedrijf waarvoor ik solliciteerde, dus ik deed extra hard mijn best om niet naar haar grote, welgevormde billen te kijken. Ze liet me binnen in een iets grotere kamer die meer leek op de praktijk van een echte dokter: enkele kasten, een groot bureau en een onderzoekstafel. De verpleegster kwam mee binnen en zei me dat ik kon gaan zitten. Ze schudde mijn hand en vertelde me dat zij dokter Maes was. Voor de tweede keer vond ik mezelf dom omdat ik het verschil tussen een verpleegster en een dokter niet kon zien.

Snel nam een gevoel van verrassing het over. Een vrouwelijke dokter! En nog een knappe ook. Op zich maakt het mij niet zo veel uit. Eigenlijk heb ik zelfs liever een vrouw als dokter. Ze keek op haar scherm en las me enkele vragen voor, mijn antwoorden werden snel genoteerd door haar handen met roosgelakte vingernagels. De vragen varieerden van vragen over mijn eetgewoontes tot vragen over mogelijk drugsgebruik. Bijna de hele tijd vroeg ik me af waarom ik die vragen in mijn onderbroek moest beantwoorden.

Uiteindelijk stond de dokter op, en vroeg ze me of ik op de onderzoekstafel kon zitten. Ze bracht een stethoscoop mee en stak deze onder mijn shirt op mijn rug. “Adem diep in en uit” zei ze. En dat deed ik dus. Bij elke ademhaling verplaatste ze de koude stethoscoop. Na een stuk of zeven diepe ademhalingen bracht ze het koude staal naar de voorkant onder mijn shirt. Ik voelde haar vingers over mijn borsthaar terwijl ze luisterde naar mijn longen. Ik kon haar parfum goed ruiken nu ze zo dicht stond.

Ze nam de stethoscoop weg en plaatste een bloeddrukmeter op mijn arm. Ze pompte er lucht in, waardoor ik op haar hand ging letten. Behalve de meisjesachtig roze nagels merkte ik op dat haar vingers lang en dun waren, en haar handpalmen zagen er zacht uit. Ze las de bloeddruk en maakte een notitie.

“Je mag je mond eens wijd opendoen” zei ze zakelijk, en ik gehoorzaamde. Ze keek in mijn keel en leek aandacht te geven aan mijn tanden. Ik wenste dat ik mijn tanden wat beter gepoetst had. Ook nu schreef ze wat neer.

Ze vroeg me een tekst voor te lezen die op de muur geverfd stond. De letters werden altijd maar kleiner, en op een gegeven moment kon ik de tekst niet meer lezen. De dokter telde hoeveel regels ik had kunnen lezen, en schreef dit snel op.

“Je mag deze hoofdtelefoon zo meteen op zetten, en als je een geluid hoort, moet je je hand opsteken aan de kant van het geluid, oke?” Vroeg ze. Ik bevestigde dat ik het begreep. Ik zette de koptelefoon op mijn hoofd en wachtte even af. Een kort fluitsignaal klonk aan de linkerkant. Ik hief mijn linkerhand omhoog. Dan kwam er een geluid van rechts, en ik stak mijn rechterhand op. Na nog enkele geluiden mocht ik het toestel afzetten. Ik dacht alles gehoord te hebben, maar dat kon ik uiteraard niet weten.

“Dat ziet er al goed uit” zei ze, “voor de laatste testjes mag je je shirt en je onderbroek even voor me uit trekken”. Het zal waarschijnlijk aan mij gelegen hebben, maar de manier waarop ze dat zei vond ik redelijk erotisch. Hoe dan ook, ik trok mijn shirt uit en legde dit op de onderzoekstafel. Daarna stond ik even recht, zodat ik mijn boxershort naar beneden kon trekken. Deze liet ik naast de tafel liggen terwijl ik terug op de tafel ging zitten. De vrouw had zelfs niet eens opgekeken. Ik vond het opwindend om naakt bij een geklede vrouw te zijn. Ik probeerde aan iets anders te denken, want het laatste wat ik wilde was dat mijn eventueel toekomstige werkgever iets te lezen krijgt over een stijve penis bij de dokter.

Ze kwam dichter en duwde me zachtjes achterover, zodat ik plat op de tafel lag, maar nog steeds met mijn knieën op de rand. Ze duwde ergens in mijn heupen. Ik wist dat ze controleerde op mogelijke liesbreuken. “Je mag je benen ietsje spreiden” zei ze vriendelijk en professioneel. Ik kon het in deze positie niet zien, maar ik voelde de vingertoppen van de meisjeshand over mijn teelballen strelen. Dan nam ze er eentje vast in haar hand en voelde ze. Ze liet mijn bal even speels door haar vingers glijden op zoek naar bultjes. Ik kon me het zo voorstellen: de knappe dokter met haar roos gelakte nageltjes die mijn teelbal masseerde.

Haar vingertoppen gleden naar de andere kant en vonden mijn andere bal. Ook deze betaste ze op dezelfde manier. Plots kwam het idee in mij naar boven dat deze vrouw mij letterlijk bij mijn ballen vasthad. Ze had mij helemaal in haar controle. Ze moest maar even haar handen dichtknijpen als ze er zin in had. Het idee de controle helemaal op te geven wond me op. Ik merkte een schokje in mijn penis, en zij kon niet anders dan het gezien hebben.

Helaas liet ze mijn ballen los, en liet ze me even bekomen. Plots merkte ik haar vingers terug op, maar deze keer rond mijn schacht. Ze trok mijn voorhuid even naar beneden en ik voelde de koude lucht op mijn eikel. Ze draaide mijn piemel een beetje rond, zodat ze het langs alle kanten kon bekijken.

“Interessant” zei ze toen ze mijn slurf terug op mijn buik legde. Ik voelde haar handen tegen mijn knieën en ze duwde mijn benen nog verder uit elkaar. Daar voelde ik haar hand over mijn zakje gaan. Eén teelbal gleed door haar vingers, en dan de volgende. Vreemd, dit had ze toch al gedaan? Mijn penis schokte weer, en weer moest ze dat gezien hebben. Deze keer ging haar hand echter niet weg. Ze bleef maar voelen en betasten. Mijn teelballen kwetsbaar in haar hand. Eén voor één en dan weer alle twee tegelijk. Ik sloot mijn ogen en genoot in stilte.

Na een tijdje nam ze haar meisjesachtige handen terug weg, en vertelde ze me dat het laatste onderzoek nu ging komen. Ze vroeg me of ik op mijn buik wilde gaan liggen. Ik verwachte dat ze mijn ruggenwervels ging bestuderen.

In plaats van mijn rug, duwde ze weer mijn benen uit elkaar. Ik voelde hoe haar hand, deze keer langs achter, weer haar weg naar mijn balzak vond. Ik voelde ook hoe mijn penis oncomfortabel half stijf werd onder mijn buik. Voordat ik het besefte liet ik een kreuntje van genot ontsnappen, en ze nam direct haar hand weg. Gelukkig lag ik met mijn gezicht van haar weg, want anders had ze het schaamrood op mijn wangen gezien.

Enkele vingers duwden mijn billen uit elkaar. Ik schrok, maar gaf geen kik. Een koude vloeistof werd door haar andere hand in mijn bilspleet gesmeerd. Een vinger draaide enkele rondjes rond mijn kontgaatje, en drukte er dan zachtjes tegen. Ik schrok en draaide me als in een reflex op mijn zij. De dokter keek geschrokken naar mij, en haar blik ging al snel naar beneden, waar ze nu mijn half stijve penis kon zien. Ze keek snel terug op en ik zag haar wangen iets roder worden. “Oh sorry” zei ze “is het de eerste keer dat je een medische keuring moet ondergaan?” vroeg ze. Ik beaamde dat en ze keek me liefkozend aan. “Dat had je gerust mogen zeggen hoor” zei ze “het is de bedoeling dat ik controleer of alles in orde is met je prostaat. Ik zal voorzichtig zijn, en ik beloof je dat het zo gebeurd zal zijn.” Ze glimlachte lief.

“Moet je… moet je echt met je vinger in mij?” vroeg ik schaapachtig. De dokter glimlachte vriendelijk. “Ik vrees van wel, maar het is echt zo gedaan” zei ze. Ik keek wat rond en probeerde iets te bedenken waardoor ze niet in mij zou gaan voelen. “Ik voel me wat onzeker over mijn…” begon ik. Wat moest ik zeggen? Kont? Aars? Gat? Gelukkig onderbrak ze me: “Ik vrees dat het toch moet gebeuren. Maar ik begrijp je wel. Mijn man wilt soms ook wel eens in mij langs daar, ik begrijp je volkomen.” Ik wist niet goed hoe ik op zo een bekentenis moest antwoorden. “Het is echt zo gedaan” knipoogde ze.

Een klein beetje op mijn hoede ging ik terug op mijn buik liggen. Opnieuw gleed haar vinger rondjes rond mijn aarsopening. Opnieuw drukte ze tegen het gaatje. Maar dit keer lag ik stil, en liet ik het gebeuren. Haar vinger gleed traag naar binnen. Enkele vingerkootjes diep was ze toen ze begon rond te voelen, haar vingertop raakte zachtjes mijn prostaat. Dit was een sensatie die ik nog nooit had gevoeld, het voelde alsof ik in mijn lichaam nog een tweede penis had, die zij nu aan het strelen was. En het gevoel dat er iets in mijn kont zat, dat maakte me geiler dan ik dacht dat het zou doen.

Terwijl de dokter voelde, kon ik de palm van haar hand voelen. Gedeeltelijk op het stukje huid tussen mijn aars en balzak, maar een groot deel raakte ook mijn ballen zelf aan. Mijn piemel groeide tussen mijn buik en de onderzoekstafel. Hoewel de dokter had gezegd dat het zo voorbij ging zijn, leek het wel alsof ze in mijn achterste ging blijven roeren. Het was heel moeilijk om niet te denken aan wat ze eerder had gezegd. Zou ze zich door haar man laten neuken in haar kont? Blijkbaar wel. Of misschien mocht hij het alleen maar met een vinger? Het maakte het idee dat ze nu in mijn kont zat iets draaglijker, en meer opwindend.

Eindelijk trok ze haar vinger weer terug, het gleed uit mijn gaatje en alles voelde warm. “hmmm, je bent veel te gespannen, ik kan bijna niets voelen!” zei ze teleurgesteld. “Ben je echt zo onzeker over je achterste?” Ik knikte. “Heb je misschien liever een mannelijke dokter?” Vroeg ze. “Oh, nee” zei ik snel “Ik denk dat dat het alleen maar erger zou maken”. Ik voelde me rood worden, waarom kon ik nu niet gewoon normaal zijn? Waarom moest mijn lichaam zo moeilijk doen?

“Goed” zei ze “Ik weet nog iets dat misschien kan helpen, kom maar recht en ga met je handen en knieën op de onderzoekstafel zitten.” Ik deed wat ze vroeg, als een hond stond ik nu op haar tafel, met mijn stijve lid bungelend tussen mijn benen. Met haar hand wreef ze een nieuwe lading koud glijmiddel in mijn bilspleet en rond mijn aars. “Dat is al een gemakkelijker positie, zo doe ik het thuis ook” Ik slikte even bij deze woorden, en het filmpje van deze mooie dokter die thuis op z’n hondjes in haar kont werd geneukt speelde zich weer in mijn gedachten af. Ik wachtte vol spanning op haar vinger, maar die kwam niet.

“Ik weet ook iets dat kan helpen bij je onzekerheden.” Zei ze “zie je, wie hoogtevrees heeft, heeft baat aan een helikoptervlucht, wie schrik heeft van spinnen, komt best in contact met spinnen. Volgens wetenschappelijk onderzoek kunnen twee onzekere mensen openbloeien als je ze bij elkaar zet. Laat twee personen met faalangst een uur praten, en ze zullen snel beter kunnen relativeren. Dat is waarom praatgroepjes met lotgenoten handig kunnen zijn bij ongevallen, verslavingen of iets dergelijks.” Ik begreep niet goed wat dat te maken had met de huidige situatie. Ik keek over mijn schouder naar achter, zij had nog steeds de fles glijmiddel vast, en ze leek over iets na te denken.

“Wat jou zou kunnen helpen, is contact met iemand die ook onzeker is over zijn of haar achterste… jullie zouden dan wel je achterwerk aan elkaar moeten laten zien, zou je hier voor open staan?” Ik verwachte dat de dokter mij naar een psychiater ofzo zou doorverwijzen, maar toch kon ik niet anders dan zachtjes ja knikken. Als het mij zou helpen, dan was ik bereid om dat te doen. “Mooi zo!” zei de dokter.

Ze kwam dichter naar mij en ging voor me staan. Ze draaide zich om en nog voor ik iets kon zeggen trok ze haar eigen broek naar beneden. Zelf had ze mooie, ronde billen, en toen ze bukte om uit haar broek te stappen kon ik haar spleet zien. “en?” vroeg ze schaapachtig. “ik euh, wel… nou, ik had, euh…” veel meer dan dat kon ik niet uitbrengen. “Prachtig” zei ik uiteindelijk. De dokter glimlachte breed. Ze hing haar broek op een stoel en stapte terug naar achter. Ze droeg nog steeds haar shirt en een trui, maar onderaan was ze helemaal naakt. Toen ze zich omdraaide kon ik net een glimp van haar venusheuvel opvangen, die stevig begroeid was met schaamhaar. En toen was ze terug uit mijn zicht.

“Denk je dat je er nu klaar voor bent?” vroeg ze, en ik knikte. “oke, hier gaan we” zei ze. En één van haar vingers gleed over mijn kontgaatje. Snel gleed haar vinger naar binnen, en weer begon ze mijn binnenste te betasten. Het idee dat ze daar nu ook halfnaakt stond, deed alles inderdaad vlotter verlopen.

Haar halfnaakte lichaam had mij niet onberoerd gelaten. Mijn penis was al even stijf, maar nu stond hij steenhard. Gelukkig hing hij naar beneden, waardoor het niet zo opviel. Aan de andere kant, kon
de dokter hem nu wel van heel dichtbij bekijken. Ik probeerde mijn benen te sluiten, maar de dokter zei dat ik dat niet mocht, dan zou het niet meer zo vlot gaan. Tegen mijn zin in, liet ik mijn benen dus open, en mijn penis zichtbaar.

Ze betaste heel mijn binnenkant en masseerde mijn prostaat. Zonder al te veel op te vallen probeerde ik haar opnieuw te bekijken. Ze stond naast me, waardoor ik haar blote kont en benen in profiel kon zien. Door de ritmische bewegingen die ze maakte, bewogen ook haar billen mee op het ritme waarop mijn prostaat aangeraakt werd. Ze legde haar andere hand op mijn onderrug, en ze zette meer kracht op mijn gevoelige plekjes.

Ik kon een kreun niet meer onderdrukken, en ik kreeg een vreemd gevoel, alsof ik moest gaan plassen. Ze duwde harder en harder in mijn kont, en plots voelde ik iets warms tussen mijn benen. Ik keek naar onder en zag een witte sliert tussen mijn piemelgat en de tafel hangen. Op het moment dat ik keek kwam een dikkere klodder zaad uit mijn penis. De dokter leek niet te vertragen en bleef mijn prostaat masseren. Ik kreunde nog eens en nog meer zaad kwam naar buiten. Ik kwam klaar zonder enige aanraking aan mijn penis, dat was de eerste keer, en een zalig gevoel. Ik wist zelfs niet dat dit kon.

De gevoelens van opwinding maakten snel plaats voor schaamte. Mijn penis kromp weer naar zijn normale formaat, en de dokter haalde zachtjes haar vingers uit me. “zo zo” zei ze “je mag terug je kleren aantrekken” ze leek mijn orgasme straal te negeren. Toen ik mijn boxershort terug aan had, had ook zij haar broek terug aan. “Je mag terug naar de andere kamer gaan en de rest van je kleren aantrekken. Ik stel direct een verslag op en stuur deze naar jou en je mogelijk toekomstige werknemer.” Ze keek niet meer op, dus deed ik maar wat ze vroeg. Met een boxershort met een kleine natte plek ging ik alleen door de gang naar de vorige kamer. Hier trok ik mijn kleren terug aan, waarna ik naar huis ging. Mijn anus voelde nog heel lang uitgerokken aan. Enkele dagen later kreeg ik een mailtje van de dokter…