Jolien En Ik - 7

Jolien is nog maar pas de fiets opgesprongen, of ik ga naar haar kamer en plug haar PC in. Mijn nieuwsgierigheid om te zien welke sites ze bezoekt is groter dan de haast waarmee ik de foto's van mijn camera wil opladen. Dat valt allemaal heel erg mee: op de surfgeschiedenis niets anders dan de gebruikelijke meidensites over muziek, mode, en influencers. Bij die laatste vallen me er toch twee op die interessant zijn. Een meisje dat zich Carrie noemt en in Leiden zegt te wonen, beantwoordt vragen van leeftijdgenoten die op hun broers, zussen, of waarom ook niet op hun neef, nicht of zelfs op hun papa of mama vallen. Of die van een naast familielid te horen krijgen dat ze verliefd op hen zijn. Ik bekijk het filmpje waarop Carrie op haar gemak achterover geleund de camera inkijkt en even ontspannen over dit beladen onderwerp praat als over hoe je nagellak verwijdert.

'Helemaal niet erg,' zegt Carrie, 'heb ik zelf meegemaakt, dus maak er geen drama van als jij zelf verliefd wordt op een huisgenoot of een familielid. En ook niet wanneer iemand van hen verliefd wordt op jou. Je kunt er niks aan doen om verliefd te worden en dat is net het mooie ervan! Het is al een paar jaartjes geleden toen papa me met een rooie kop opbiechtte dat hij al een hele tijd verliefd op me was. Mijn eerste reactie was toen: 'Eh... kan dat?' Maar toen ik daar naast hem op de bank zat en niet wist wat op zijn liefdesverklaring te zeggen, dacht ik: 'Eh... is er eigenlijk iemand die ik liever zie dan hem? Mijn broertje soms? Bah, nee! Iemand van school? Sodemieter op, jongens vol pukkels en een branie van hier tot in Tokio!'

Voor ik het wist, leunde ik gezellig dicht tegen papa aan, zoals ik het al zo dikwijls gedachteloos had gedaan. We hadden het fijn zo met ons tweetjes, lekker op de bank, elke keer als we de kans kregen. En dat was best vaak, want mama zit ergens heel hoog in het bankwezen en toert heel Nederland af naar alle filialen, zoals dat heet. En moet ze dan in Friesland, Groningen, Brabant of Limburg zijn, dan is ze voor een dag of drie, vier weg. Dus om de maand zijn papa en ik toch al een week samen alleen, om zo te zeggen. En van mijn broer zien we ook niet zoveel. Hij is al achttien en zit nu aan de univ en heeft een kamer in Utrecht. Toen papa het mij dus jaren geleden vroeg, woonde Jeffrey nog wel thuis, maar zelfs in die tijd trok hij elke avond en elk weekend op met vrienden.

Waar was ik gebleven? Ah ja, bij papa op de bank dus toen hij me had opgebiecht dat hij verliefd op me was. Eerst best wel een schok, moet ik toegeven, maar bij nader inzien dan weer niet. Terwijl ik me tegen zijn borst aan vlijde, hoorde ik mezelf murmelen: 'Ik hou ook van jou, papa.' En toen deed hij wat hij al zo dikwijls had gedaan: hij legde zijn arm om mijn schouder en liet zijn hand op mijn rug rusten, hier zo, rond mijn middel dus eigenlijk. Dat had me altijd een warm gevoel gegeven en nu was dat niet anders. Maar ook niet helemaal: papa's hand schoof langzaam naar beneden tot ze op mijn bil bleef rusten en ondertussen gaf hij kusjes op mijn haar. Ik lag met mijn hoofd tegen zijn borst en ik hoorde zijn hart kloppen, dat herinner ik me nog goed. En hoe warm zijn adem was op mijn schedelpan, eigenlijk, want zoals je ziet heb ik hele dunne blonde haren, altijd heel kort geknipt. Ook toen al.

Ik keek naar papa op, gewoon om zijn gezicht te zien, anders niet. Maar hij ging gewoon door met zoentjes geven en die kwamen gelijk op mijn mond terecht. Hij trok me nog dichter tegen zich aan terwijl zijn lippen op de mijne bleven drukken. Zijn hand kwam nog lager nu en ineens voelde ik dat ie mijn rokje omhoog had getrokken en dat zijn warme hand tegen mijn onderbroekje aanlag. En ik was helemaal verkocht toen ik het tipje van zijn tong tussen mijn lippen kwam te zitten. Ik dacht: 'Zou dit nu een tongzoen zijn?' en ik deed mijn tanden van elkaar en daar kwam papa's tong gewoon bij mij naar binnen en echt, meiden, ik vond het heerlijk. Ook die hand op mijn bil, trouwens, dat mag ik niet vergeten te zeggen. Ik werd helemaal warm van binnen en ook wel een beetje licht in mijn hoofd. Ik speelde natuurlijk al een tijdje met mezelf. Dat was pas echt goed begonnen sinds ik mijn regels had gekregen. Dat was ineens een grote troost in die tijd, dat ik ondanks die vervelende krampen toch ook een warm gevoel kon krijgen, gewoon door met mijn vingers tegen mijn poesje te drukken en met het topje van mijn wijsvinger kleine kringetjes te maken rond dat gevoelige bobbeltje daar. Maar dat weten jullie ondertussen even goed als ik. Pas toen papa met zijn vrije hand over mijn bloesje streelde - een beha had ik niet aan omdat die nog niet echt nodig was met een bescheiden A-cup - was ik helemaal van de wereld. Tegelijkertijd die tongzoen, die hand op mijn onderbroekje en die andere hand op mijn linker tietje, tja, hoe moet ik dat uitleggen? Liever niet, eigenlijk. Probeer je zelf voor te stellen hoe dat zou zijn met jouw papa!

Denk nu niet, meiden, dat we direct met elkaar naar bed zijn geweest. Dat kwam veel later pas. Papa had veel meer geduld dan ik, zal ik maar zeggen. En als je nu vraagt of ik het nog altijd met papa doe, dan moet ik jullie misschien teleurstellen. Het is dus nee, want ik heb ondertussen een vriendje en papa ziet een andere vrouw tijdens de weken dat mama voor zaken uit huis is. Vond ik het leuk met papa? Hartstikke, echt waar. Toen ik het de eerste keer met mijn vriendje deed, was hij nog maagd en dus kon ik het stukken beter dan hij. Dat gaf me een goed gevoel, dat ik die schat heb leren vrijen zoals ik het graag heb, bedoel ik.

Dus, meiden: alles kan, ook wat je helemaal niet had verwacht of gedacht. Maar om te besluiten nog dit: zit je broertje of je papa zo maar pardoes onder je rok en in je onderbroek, dan mag je hem gerust een klap op zijn ballen geven. Wij meiden zijn niet gemaakt om te gebruiken. Dus nooit iets tegen je zin doen of laten doen. Knoop dat alsjeblief goed in je oren, voor altijd.'

Carrie tuit haar lippen en met een breed handgebaar blaast ze haar kijkers een kus toe. Dan wordt het scherm zwart.

De andere influencer heeft het over voorbehoedsmiddelen en prijst een merk van condooms en glijmiddelen aan: Soms ben je gewoon nog net iets te nauw of maak je nog niet genoeg slijm aan om zo'n gevaarte van een oudere broer, van een neef of oom of van je vader pijnloos bij je naar binnen te laten komen. Als je echt zin hebt om te vrijen, zullen ze echt niet raar opkijken dat je gel gebruikt om je poesje goed glad te maken. En altijd een condoom bij de hand hebben, hoor! Ik weet uit ondervinding dat zij zelf niet op het idee komen, dus zelfs in de armen van je lieve papa nog altijd helder blijven en voor jezelf zorgen!'

Dit had Jolien dus gezien en gehoord en wel gisterenavond, na ons gesprek. Het geeft me te denken. Ze is er dus wel degelijk mee bezig en ze zoekt informatie. Ik zie dat ze ook op voorlichtingssites is geweest, al heb ik haar over de jaren heen en goed op tijd altijd zelf alles uitgelegd. Dat het haar bezig houdt en dat ze zelf zoveel mogelijk aan de weet probeert te komen, stelt me gerust. Ze moet alles op een rijtje krijgen en de idee dat ik haar als vader begeer, is ondanks onze knuffelpartijtjes op de bank toch te nieuw voor haar. Ik zal, net als de papa van Carrie, geduld moeten hebben...

--- --- --- ---

De foto's vallen goed mee. Zowat de helft van de vierenvijftig foto's die ik genomen heb, vind ik aanvaardbaar of goed. Een paar steken er echt boven uit. Ik merk wel dat mijn opwinding me parten heeft gespeeld tijdens de fotoshoot. De mooiste foto is een van de close ups van haar tere, roze vingertjes die tegen de stof van het kruisje van haar kanten slipje drukken. De meest onverwachte is natuurlijk die waarop ze de stof van het kruisje opzij trekt en het zachte, gezwollen en onbehaarde vlees tussen haar dij en haar gleufje tevoorschijn komt. Nu vind ik het jammer dat ik haar heb verboden verder te doen. En tegelijk weet ik dat ik niet anders kon, op dat moment. Het zien van haar gleufje zou me gewoon te veel zijn geweest. En dan zijn er de foto's waarop ze haar bovenstukje losmaakt, het laat vallen en haar prille borstjes toont. Het verwondert me weer hoe naturel het allemaal is, alsof ze een echt model is. Misschien kan ze dat wel worden, ze heeft er zeker het figuur voor, maar vooral de natuurlijke aanleg.

Wanneer alle foto's op haar PC zijn ingevoerd, wis ik ze van mijn camera. Ik kijk alles nog eens in diavoorstelling na en haal ondertussen mijn harde staaf uit zijn beknelling. Ik ruk me op mijn gemak af en trek een aantal tissues uit het doosje op haar bureau. Het glanzend grijs-witte goedje trekt onmiddellijk in de dunne blaadjes, alleen een kwakje dikkere pap blijft drijven. Ik trek de laatste druppels uit mijn zachter wordende pik en met de kletsnatte tissues in mijn ene hand en de andere hand als een kommetje onder mijn piemel, ga ik naar de keuken. Terwijl ik mijn lul met een natte doek schoonmaak, gaat de telefoon. Mijn smartphone ligt in de zitkamer en voor ik me heb gewassen, afgedroogd en mijn toverstaf veilig heb opgeborgen, zwijgt de telefoon. Er is twee keer een boodschap ingesproken. De laatste was van Jolien, die van twintig minuten geleden van Nathalie.

Ik besluit eerst de oproep van Jolien te beluisteren. Die is heel kort: 'Papa, ik hoop dat je niet meer boos bent. Ik zie je graag, echt waar. Kusje. Tot straks.' Ik wacht een paar minuten voor ik de oproep van Nathalie beluister. Het is alsof ik haar stem niet wil horen, nu. Toch doe ik het. Uiteindelijk is ze niet aan de lijn, hoef ik niet te antwoorden, alleen te horen wat ze te zeggen heeft: 'Hey, lieve man, Nathalie hier. Zin om eens tot hier te komen? In al die jaren ben je niet eens bij mij thuis geweest. Ik heb een taart gebakken en die is te groot voor mij alleen, net als mijn liefde. Tot snel.'

Ik kijk op mijn uurwerk: bijna drie uur. Ik vermoed dat Jolien tegen zessen naar huis zal komen. Toch maar naar Nathalie gaan? Maar als ze seks wilt: sorry, baby, ik heb juist al mijn zaad verspild aan de sensuele foto's van mijn dochter! Ik bel Nathalie terug en zeg haar dat ik heel veel zin heb in taart, dat ik over een kwartier bij haar kan zijn maar dat ik thuis wil zijn wanneer Jolien terug komt. Ze heeft geen huissleutel mee.' Nathalie's stem klinkt opgewekt als altijd en ze zegt dat ze onmiddellijk koffie gaat zetten. Van mijn kant besluit ik in het vervolg eerlijk te zijn tegenover Nathalie. Ik zal niet meer zwijgen over mijn gevoelens voor Jolien en haar alles over de fotoshoot van deze voormiddag vertellen, over hoe ik me prinsheerlijk heb afgetrokken terwijl ik naar die foto's keek. Sinds ze het huis hier onderhoudt is in die zeven jaar een hechte vriendschap tussen ons ontstaan. En al kan er voor mijn part ook meer uit groeien, toch wil ik absoluut dat we bij elkaar ons hart kunnen blijven luchten. Ik weet dat zij mij nog veel te vertellen heeft over haar wensen, dromen, verlangens en stukken uit haar verleden. Ik luister graag naar haar. Zij moet dan ook naar mij luisteren zonder jaloers of boos te worden. Ik ben wie ik ben, in de ban van een al zeven jaar geleden overleden vrouw die mijn halfzus was en in de ban van mijn dochter die als twee druppels water op haar moeder lijkt... Daar zal Nathalie mee moeten leren leven.

--- --- --- ---

De warme appeltaart smaakt heerlijk en de koffie is net sterk genoeg. Ja, ik moet toegeven dat ik iemand als Nathalie mis. Een sterke vrouw die een huishouden weet te beredderen en eigenlijk niets liever doet. Haar huisje is even proper als het onze. Na de koffie leidt ze me rond: het keukentje dat in de kleine eetkamer overloopt en daarachter een piepkleine ruimte met een sofa en een TV, een stereo-installatie en een boekenplank met een tiental kookboeken en een stapel tijdschriften. Dan het tuintje van vijf bij vijf vol bakken en potten met kruiden en bloemen plus een ligzetel. Er is ook een buitentoilet en ook dat is zo proper dat je er van de vloer kunt eten. Dan naar boven: een slaapkamer met bijna normale afmetingen met een net gedekt tweepersoonsbed, twee nachtkastjes, een kleerkast en weer een boekenplank met enkele detectives en de onvermijdelijke grijstinten-trilogie. Ze merkt dat mijn oog erop valt en lacht: 'Nu ja, mij viel het ook een beetje tegen, hoor. Veel woorden en weinig daden. Dat koppel is gewoon een stel kneusjes.'

'Mag ik daar uit opmaken dat je het graag harder wilt?'

'Je kent mijn verleden, Dries. Ik heb echt slaag gekregen, dat weet je. Maar geen slaag uit liefde of passie. Eerlijk gezegd: tegen klappen tijdens het liefdesspel heb ik niks. Dat kan bijdragen aan een gevoel van overgave en warme billen, wat is daar mis mee? Maar geen pak slaag uit jaloezie, woede of haat, nee...' Ze loopt de kamer uit en toont me het andere kamertje met een bureautje, een strijkplank, een wasmand, een wasmachine en een droogkast. Ook hier alles onberispelijk op zijn plek en netjes. ten slotte de badkamer. Ook die is klein: een inloopdouche en een wastafel met twee bekkens, een toilet waar ik me niet kan bij voorstellen waar er plaats is voor je knieën als je daarop neerzit, en een smalle, hoge linnenkast. Er is amper plaats voor ons twee. Terwijl we gewoon rechtop staan, kan de badkamerdeur niet dicht zonder dat we elkaar zouden pletten.

'Alles bij elkaar is dit huis zo groot als het gelijkvloerse bij jou,' zegt ze terwijl ze me voorgaat, de trap af, 'of zelfs kleiner. Maar ik ben hier echt gelukkig. Het is iets van mezelf, helemaal van mij en dat heb ik nodig. Aan de andere kant mis ik wel de gezelligheid van een gezin. Daarom kom ik zo graag bij jullie over de vloer, al is het dan om te werken. Ideaal voor mij zou zijn: vier dagen per week hier in mijn huisje alleen en drie dagen bij jullie - bij jou, Dries. Zonder naar huis te moeten om alleen in bed te kruipen. Ik mis een warm lijf naast mij. En een goed getrainde pik, natuurlijk.'

'Ik weet hoe het met je gesteld is, Nathalie. Je doet me eigenlijk geen voorstel, maar een aanzoek. Ik voel me vereerd, maar ik ben zo bang dat onze vriendschap er onder zal lijden. Ik wil er over nadenken, maar wat ik nog veel meer wil is, dat we altijd open en eerlijk met elkaar kunnen blijven praten, ook over moeilijke dingen die we liever voor onszelf zouden houden. Maar ik weet dat je in een relatie maar heel weinig voor de ander geheim kunt houden. En daarom heb ik besloten je alles te vertellen wat me op het hart ligt. Dan weet je welk vlees je in de kuip hebt met mij. Kunnen we elkaar onze diepste gevoelens vertellen, ook al zinnen ze ons niet of maken ze ons jaloers of boos, dan is dat een test, zowel voor onze vriendschap als voor een relatie. Ik zeg dus geen nee of geen ja, maar ik wil je iets vertellen en ik vraag je alleen maar om te luisteren.'

Ze zet zich aan tafel. Ik neem plaats tegenover haar. Ik biecht alles op over mijn verslaving aan mijn dode Anneleen, over mijn steeds dieper wordende gevoelens voor Jolien, over hoe we knuffelen en zoenen, over hoe ik haar heb durven zeggen dat ik met haar wil vrijen en hoe ze daar op reageerde, over de fotoshoot, over hoe ik gegeild heb op de foto's en me schaamteloos in een pakje tissues heb afgetrokken terwijl ik naar de diavoorstelling keek.

Ze laat het even bezinken, staat dan van haar stoel op en komt achter mij staan. Ze legt haar handen op mijn schouders, legt haar hoofd tegen dat van mij en fluistert in mijn oor: 'Ik ken je al zo lang, Dries. Ik ken je misschien beter dan jij zelf. Met wat ik allemaal heb meegemaakt, valt het me makkelijker om niet te oordelen over anderen. En ik zie je graag. Ik houd van jou. Dat ik jou als minnaar zou moeten delen met de geest van Anneleen en vooral met Jolien, zou voor mij alleen iets uitmaken als het achter mijn rug zou gebeuren en jullie het voor mij geheim zouden houden - tot ik er op uitkwam. Maar ik weet nu alles, neem ik toch aan, en het maakt mijn liefde voor jou niet minder. Ik durf zelfs zeggen: integendeel. Ik mag alleen nooit het idee krijgen dat je Jolien bedriegt als je met mij vrijt, zoals dinsdag. Dat heb ik wel gevoeld.'

Zo blijft ze minutenlang achter me staan. Ik kijk haar aan en druk een zoen op haar volle lippen. Ze opent haar gulzige mond en er volgt een natte, hete en lange tongzoen.