De lift zoemde zacht omhoog. Elise stond dicht naast Jan, haar blik gericht op het roodgloeiende display boven de deuren. Zijn hand lag nog steeds losjes tegen de hare. Warm. Beheerst.

Toen de lift stopte, draaide Jan zijn hoofd iets naar haar toe.

Hun blikken ontmoetten elkaar.

En toen — zonder aarzeling — boog hij zich voorover en kuste haar.

Niet gretig. Niet vraatzuchtig.Zacht.Voorzichtig.Maar met een ondertoon die trilde van ingehouden honger.

Haar lippen reageerden als vanzelf. Ze openden zich licht, lieten hem binnen. Zijn hand raakte haar wang, zijn duim langs haar kaaklijn. De liftdeur opende zich… maar geen van beiden bewoog.

Tot hij zacht zei:“Kom.”

In de hotelkamer hing een stilte die niets met ongemak te maken had. Elise ging naar de badkamer, borstelde haar haren, veegde haar lippenstift bij, haalde even diep adem voor de spiegel. Toen ze terugkwam, had Jan de lichten gedimd. Hij zat op het bed, bovenlichaam ontbloot, de dekens half opzij geslagen.

Ze liep zonder iets te zeggen naar hem toe. Ging naast hem zitten. Hun schouders raakten elkaar. Hij sloeg zijn arm om haar heen.

En zo bleven ze even liggen.

Niet om te slapen.Maar om te voelen.

Zijn hand rustte op haar buik, streelde haar navel. Haar hoofd lag tegen zijn borst. Toen hij haar langzaam op haar rug draaide en zijn hand iets verder omlaag gleed, keek ze hem aan.

Geen protest.Geen twijfel.

Zijn vingers vonden haar — zacht, nat, gevoelig. Haar benen spreidden zich iets vanzelf. Hij zoende haar hals terwijl zijn vingers haar langzaam opbouwden. Steeds iets dieper. Steeds iets gerichter.

Tot haar rug zich boog, haar adem stokte, haar vingers zich in het laken klemden.

Ze kwam. Heftig. Trillend. Langzaam wegsmeltend onder zijn hand.

Hij keek haar aan. Haar borst bewoog onregelmatig. Haar blik was zacht.

Zonder een woord gleed hij omlaag. Kuste haar buik. Haar heup.En vond haar opnieuw — dit keer met zijn mond.

Zij kreunde. Schor. Open.

Toen ze zijn dijen aan weerszijden van haar hoofd voelde, begreep ze wat hij wilde. En tot haar eigen verbazing...

...deed ze iets wat ze bij Klaas nooit had gedaan of zelfs maar overwogen.

Ze voelde zich anders. Losser. Vrijer. Het zal de spanning zijn geweest, de opwinding, zijn geur misschien — maar haar lippen vonden hem. Ze likte hem eerst. Traag, aandachtig. Toen liet ze hem in haar mond glijden. Haar handen gleden langs zijn heupen, haar ademhaling versnelde.

En de nacht begon opnieuw.

Elise lag trillend op het bed, haar hele lijf nog nagloeiend van het orgasme dat Jan haar net had bezorgd. Haar ademhaling was onregelmatig, haar blik zacht en verdwaasd. Jan zat naast haar op zijn knieën, zijn hand nog rustend op haar onderrug, zijn blik vol vuur.

Langzaam gleed zij op haar buik, draaide zich op handen en knieën en keek even over haar schouder naar hem.

“Nu jij,” fluisterde ze.

Zijn hand gleed over haar billen. “Alleen met condoom, zei je net…”

Ze knikte traag. Haar stem was hees.

“Dat zei ik.”

Zijn hand stopte even. Wachtend.

En toen, zachter nog:

“Maar ik wil dat je nu doorgaat. Zonder.”

Er viel een korte stilte. Zijn vingers bewogen weer — langzaam, onderzoekend, alsof hij haar keuze wilde voelen in plaats van horen.

“Elise…” zei hij laag. “Weet je het zeker?”

Zij keek hem aan, haar wangen rood, haar stem helder ondanks de hitte in haar lijf.

“Ja. Ik wil je. Helemaal. Nu.”

Dat was genoeg.

Hij kroop achter haar, zijn vingers gleden tussen haar benen. Nat. Open. Vol verwachting.

Hij richtte zich op. Gleed met zijn top tegen haar aan.

En duwde zich langzaam in haar.

Elise kreunde diep. Haar handen klemden zich in het laken. Zijn dikte vulde haar in één gestage, eindeloze beweging. Hij bleef even stil liggen, diep in haar, zijn adem zwaar tegen haar rug.

Toen begon hij te bewegen.

Steeds dieper. Steeds vloeiender. Haar ademhaling versnelde met elke stoot, haar lichaam opengespreid voor hem, haar geluiden steeds minder beheerst.

Hij hield haar vast. Bij haar heupen. Bij haar middel. Hij bewoog zich tegen haar aan als iemand die wist dat er nu geen grens meer lag tussen verlangen en bezit.

Ze wilde het. Alles.

En zij had het zo gekozen.

Elise voelde zich open, rauw, onbedekt. Ze lag op haar zij, haar bovenbeen opgetrokken, haar heup iets gedraaid. Jan lag achter haar, zijn borst tegen haar rug, zijn arm stevig rond haar middel. Zijn ademhaling was diep, beheerst — maar onder die controle voelde ze de spanning in zijn spieren.

Toen hij zijn heupen bewoog, gleed hij opnieuw in haar. Warm, zwaar, diep.

Haar adem stokte.

Ze voelde hem volledig, van begin tot eind. Hij was… veel. Groter, langer, dikker dan ze ooit gewend was. Het vulde haar op een manier die haar elke keer opnieuw overspoelde. En zij liet hem toe. Graag. Haar lichaam paste zich aan. Wilde meer.

Jan hield haar dicht tegen zich aan terwijl hij bewoog. Trager nu. Intiemer. Zijn hand op haar borst, zijn lippen in haar nek. Zijn andere hand onder haar dij, om haar been op te tillen — en dieper in haar te glijden.

Ze kreunde, zacht en rauw.

“Ga door… laat me je voelen…”

Zijn stoten werden steviger, ritmischer. Ze voelde het zich opbouwen, de spanning die haar onderbuik deed samentrekken. Ze hapte naar adem toen hij haar heup naar zich toe trok en volledig in haar verdween. Ze klemde haar dij tegen zijn lichaam, haar hand op zijn pols.

“Laat je gaan,” fluisterde ze. “Ik wil alles van je.”

Hij kreunde diep, zijn grip verstevigde. Zijn tempo versnelde, kort en intens. En toen — diep in haar — voelde ze hoe hij zich overgaf. Zijn lichaam schokte tegen het hare, zijn adem werd zwaar en onregelmatig. Zij drukte zich alleen maar steviger tegen hem aan. Zijn warmte. Zijn kracht. Zijn ritme.

Ze wilde niets meer daartussen. Geen twijfel. Geen spijt.

En toen ze samen in stilte lagen, zijn lichaam nog half over het hare, haar benen om hem heen, wist ze:

dit ging verder dan een nacht.

Verder dan een weddenschap.

Ze had zich gevuld gevoeld. Maar nog belangrijker — compleet.