...wanneer is Johnnie zijn kont er klaar voor...?




Mijn zus en ik gaan met Rover altijd naar het hondenuitlaat parkje in de buurt waar ook een klein vijvertje is met wat bankjes er omheen waar de baasjes kunnen bijpraten met elkaar terwijl de honden schik hebben in het zand en het water.
Onze Rover is een boxer en een ondeugende boef. Druk maar heel lief.
Helaas moeten Rover en ik vanavond alleen op pad omdat Lisa druk is met haar huiswerk.

Hij springt al enthousiast blaffend om me heen als ik aan kom lopen met de riem. Als ik pa en ma dag heb geroepen wandelen we op ons gemak naar het parkje wat bij ons vandaan een klein kwartiertje lopen is. Het is lekker weer voor begin juni. Je kan aan alles merken dat de zomer in aantocht is. Een warm briesje ritselt door de bladeren en veel mensen lopen er bij in dunne kleding.
Als we er bijna zijn maak ik Rover los en lach als hij er als een speer vandoor gaat. Tegen mijn been kloppend met de riem zie ik dat het dit keer niet druk is in het parkje. Een stel gaat er net vandoor met hun hond die zich nog even uitschudt onder protest van de vrouw voordat hij achter in de auto springt. Rover staat te blaffen met zijn pootjes in het water en lijkt te twijfelen of hij verder gaat ja of nee.
Net als ik denk dat ik alleen blijf zitten komt er een man aanlopen met een herder. Knikt even vriendelijk naar me en maakt de riem van de hond los. Luid blaffend springen de twee honden tegen elkaar op en rennen achter elkaar weg.
Onopvallend bekijk ik hem. Inmiddels ken ik de meeste mensen wel die hier komen maar hem heb ik nog nooit gezien. Een vriendelijk gezicht met een prominente snor en een dubbele kin en een flinke bos haar. Een bril balanceert op zijn neus. Ik schat hem rond de veertig. Hij draagt een grijs jogging pak en gymschoenen. Puffend laat hij zich op een bankje vallen en kijkt met zijn benen wijd om zich heen. Zwaait even losjes met zijn hand en grijnst naar me. Legt dan zijn armen op de bank en roept. 'Kom even hier naast me zitten, jongen.'
Ik kijk naar Rover die inmiddels op het gras ligt op te drogen. De herder is nog aan het spartelen in het water.
Langzaam kom ik overeind en ga wantrouwend op het uiteinde van de bank zitten.
'Goedenavond...'zeg ik een beetje nerveus als hij me taxerend aankijkt. Ik slik iets weg en kijk even op mijn horloge. Er zijn nog maar tien minuten verstreken sinds ik hier ben.
'Mijn naam is Ton,' zegt hij om zich heen kijkend. 'Iemand attendeerde me op dit parkje en ik moet zeggen...het is geweldig voor de dieren.'
'Ja...ja.. normaal gesproken kom ik hier met mijn zus,' antwoord ik , 'maar die is druk met huiswerk.'
Hij grimast en haalt zijn schouders op.' Vrouwen...altijd druk.'
Ton schuift een stukje naar me op en buigt zijn hoofd vertrouwelijk naar me toe.' Hoe heet je, jongen? '
Verward schuif ik wat haar voor mijn ogen weg en kijk hem aan. Mijn mond is droog en ik veeg zenuwachtig mijn handen af aan mijn broek.
'Eh...Johnnie...'antwoord ik en voel hoe een ijzeren band zich langzaam om mijn hoofd heen aantrekt. 'Waarom wilt u dat weten? '
'Jij lijkt me wel een slimme jongen, Johnnie, 'zegt hij zacht. 'Een heel slimme jongen...'
Ik voel me rood worden. 'Ik weet niet wat u bedoelt.'
Ver weg hoor ik een auto toeteren. Geen geluid dringt verder meer tot me door. Alle vogeltjes hebben hun nestje gevonden.
Hij haalt zijn schouders op en knipoogt. Kijkt me schuin aan. 'Volgens mij weet jij donders goed wat ik bedoel.'
Ton klopt naast hem op de bank. 'Kom eens naast me zitten, Johnnie. Je zit zo ver bij me weg. Ik bijt niet, hoor.'
Hij lacht hard om zijn eigen grap.
Vertwijfeld kijk ik naar Rover alsof ik daar hulp van verwacht. Was Lisa er nu maar bij geweest. Die wist wel wat te doen.
Verderop hoor ik mensen lachend langs lopen en ik werp een snelle blik het pad op waarover de baasjes altijd met hun honden aan komen lopen.
Hij ziet me kijken en een snelle vreugdeloze glimlach glijdt over zijn gezicht.
'We zijn alleen, jongen, 'zegt hij zacht. 'Jij en ik... kerels onder elkaar. Hoe vind je het om snel wat geld te verdienen.'
Ton steekt een hand in zijn zak en komt weer terug met een knisperend biljet van 100 euro. Schudt hem voor mijn ogen, pakt opeens mijn hand vast en propt het erin.
De verbazing en begeerte flikkert in mijn ogen en verbijsterd staar ik hem aan.
'Zo...nu is het voor jou. Je bent 100 euro rijker geworden. '
Hij klopt op mijn hand en kijkt schielijk om zich heen.' Steek het snel in je zak ,'zegt hij zacht.' Je weet nooit wat hier voor onbetrouwbare lui rondlopen.'
Ik sta op en stop het met trillende handen in mijn zak. Ga weer zitten en dan slaat de twijfel toe. Wat moet ik er voor doen?,' vraag ik schor.
'Volgens mij weet je dát ook wel. 'zegt hij met een geile grijns. 'Zoals ik al zei. Je bent een slimme jongen. Dat had ik gelijk al in de gaten toen ik je zag.'
Hij zit nu zo dicht bij me dat ik zijn warme adem over mijn gezicht voelde strijken. Zijn eerst zo vriendelijke ogen staan nu glashard achter de brillenglazen.
'Je gaat me nu toch niet teleurstellen, jochie.'
Zonder zijn ogen van me af te houden strijkt hij het haar voor mijn ogen weg en volgt met zijn vingers de contouren van mijn gezicht. Pakt me bij mijn kaak en duwt mijn hoofd zacht omhoog. Ik voel mijn gezicht branden en mijn onderlip trilt. Ik zit onbeweeglijk niet in staat een vin te verroeren. Tranen wellen op in mijn ooghoeken.
Ton ziet het en met een glimlach veegt hij ze weg.
'Hoe oud ben je, Johnnie? ,'vraagt hij zacht en met een meelevende stem.
'Zes...zestien...,'antwoord ik bevend. In een fractie van een seconde besef ik dat door het geld aan te nemen een beerput heb geopend. Ik kom langzaam overeind. 'Waarom ..waarom wilt u dat weten..?'
Mijn stem sterft weg.
'Dat lijkt me wel duidelijk. Ik wil weten of je oud genoeg bent om te worden geneukt. Ga weer zitten. Enne...ik denk het wel.'
Hij trekt me terug op de bank en schuift nog wat dichter naar me toe zodat ik nu bijna op zijn schoot zit.
Ik merk dat mijn stem overslaat van de spanning en de angst die groeit in mijn maag.
'Ik.. ik geef u het geld weer terug.' Het zweet breek me aan alle kanten uit en ik voel het bloed uit mijn gezicht wegtrekken.
Met een meewarige niet begrijpende blik kijkt hij me aan en schudt zijn hoofd.' Nee, nee...dat zal niet gaan ,'zegt hij beslist. Hij is sterker dan hij eruit ziet en duwt me van de bank af tussen zijn benen op de grond. Rover staat naast me en jankt zachtjes.
'Wees niet bang, Johnnie,' zegt hij. Pakt mijn gezicht stevig tussen zijn handen en duwt zijn duim in mijn mond. Wringt mijn lippen van elkaar. en kijkt scherp in mijn mond. Uit zijn keel klinkt een goedkeurende grom. 'Perfect warm mondje.'
Zijn tong glijdt bij me naar binnen en ik hap naar adem. Hij drukt zijn mond hard op die van mij ,kust me waarbij zijn tong zich om die van mij krult. Hijgend laat hij me los , kijkt me glazig aan en veegt met de bovenkant van zijn hand over zijn lippen. Zijn speeksel loopt over mijn kin op mijn shirt.
Dan grijpt hij me weer bij mijn achterhoofd en drukt zijn mond opnieuw op die van mij. Verkracht me met zijn tong. Buigt zich helemaal over me heen. Uit alle macht probeer ik hem af te weren, me te verzetten maar het is zinloos. Verder dan een gesmoord protesteren kom ik niet. Ik ben als een lappenpop in zijn armen. Mijn vingers voelen zijn harde buikspieren. 'Jij kan kussen, jongen,' stoot hij uit. 'Ik vraag me af waar je nog meer goed in bent.'
Ton glundert, pakt een vochtige doek uit zijn zak en drukt die opeens in mijn gezicht. In paniek hap ik naar adem en voel hoe de vloeistof direct op mijn ademhaling slaat. Mijn ogen sperren zich open en ik probeer te schreeuwen, sla met mijn armen om me heen. Ik lig in zijn sterke armen en voel me wegzakken in een onpeilbare duisternis. Mijn spieren laten me in de steek. Voel zijn handen die over mijn wang strijken. Een golf van misselijkheid spoelt over me heen. Voel me weg glijden in een dichte, grijze mist .
' Het is tijd om te gaan slapen, Johnnie ,' hoor ik een stem fluisteren in mijn oor. De druk op mijn gezicht wordt steviger en mijn oogleden worden zwaar. Onmogelijk om ze open te houden.
Mijn bewegingen worden steeds zwakker en minder...mijn hart stopt met slaan en ik voel hoe ik wegglijd in een weldadige zachte pluizige deken...een gelukzalige glimlach krult mijn lippen en de laatste woorden die tot me doordringen zijn..." jij zal een hoop mannen veel plezier gaan doen..." dan zak ik weg in een ondoordringbare duisternis...