Op veroek van een lezer komt Mark te weten van de ontrouw van zijn vrouw.

De auto dendert over het asfalt, maar de geluiden van de stad dringen niet tot me door. Mijn gedachten zijn terug in de tuin, vastgeklonken aan de herinnering van enkele avonden geleden. De warmte van Lieve’s huid onder mijn vingers, het geluid van haar gekreun, de manier waarop de tuinverlichting haar lichaam verlichtte. Een golf van genegenheid en hernieuwd, rauw verlangen overspoelt me. De routine, de voetbal – het voelt opeens zo ontzettend triviaal.

Zonder een bewuste keuze te maken, maak ik een ruime U-bocht. Ik ga haar verrassen. Misschien met een fles wijn, misschien gewoon met mijn aanwezigheid, een herhaling van dat moment van wilde passie dat ook in mij was losgebroken.

Het huis is stil wanneer ik binnenkom. Een lichte ongerustheid bekruipt me. “Lieve?” roep ik zachtjes. Geen antwoord. Ik loop door naar de keuken, naar het grote raam dat uitkijkt op de tuin.

En daar staat ze. Midden op het grasperk, precies daar. Haar silhouet tekent zich af tegen de schemering. Mijn hart slaat een slag over. Het is een spiegelbeeld van die eerdere avond, een perfect moment om me bij haar te voegen. Ik glimlach, open mijn mond om iets te roepen.

Piep.

Het geluid is klein, metaalachtig en ijzingwekkend bekend. Het hek aan de zijkant. Iedereen weet dat het piept. Iedereen behalve ik had er iets aan kunnen doen.

Lucas glipt door de kier, zijn bewegingen soepel en geruisloos als een jachtluipaard. Ik blijf verstijfd staan, mijn brein weigert de scene te verwerken die zich voor mijn ogen ontvouwt. Ik zie hoe Lucas achter haar verschijnt, hoe zijn hand zich over haar mond legt, hoe hij haar tegen zich aan trekt. Mijn eigen adem stokt.

Ik verwacht woede. Ik verwacht razernij. Ik verwacht het gras op te stormen, de man van mijn vrouw af te rukken.

Maar die woede komt niet.

In plaats daarvan, als ik zie hoe Lucas haar met een primitieve, bezittende zekerheid neemt, voel ik een diepe, onmiskenbare stoot van opwinding door mijn lijf jagen. Mijn bloed trekt weg uit mijn gezicht en stroomt naar mijn kruis, waar een erectie begint te zwellen die schreeuwender is dan welke morele verontwaardiging dan ook. Het is verboden, verschrikkelijk, en onweerstaanbaar geil.

Verborgen in de duisternis van de keuken, mijn ogen strak gericht op het tafereel in mijn eigen tuin, maak ik mijn broek open. Mijn hand sluit zich om mijn harde lengte. Ik masturbeer, mijn bewegingen synchroon met de harde, meedogenloze stoten van Lucas. Ik kijk naar de extase op haar gezicht, een expressie die ik zelf zo zelden heb opgeroepen, en het vervult me met een gevoel van wrange triomf. Zíj doet dit. Zíj geniet hiervan. En ík zie het.

Wanneer haar lichaam verkrampt en een stille schreeuw haar lippen verlaat, is het alsof een vonk overspringt. Mijn eigen orgasme breekt, een stille, krachtige uitbarsting van schuld en wellust. Mijn zaad schiet op de koele tegelvloer.

De realiteit keert met een klap terug. Met trillende handen veeg ik de evidence van mijn schande op en gooi het weg. Alsof ik daarmee ook de daad zelf kan uitwissen. Ik ritst mijn broek dicht, mijn oren tuiten nog na.

Ik sluip het huis uit, net zo stilletjes als ik binnenkwam. De autorit naar de voetbal is een wazige mist. Tijdens de training zijn mijn bewegingen automatisch, mijn lach met de mannen hol. Ik drink mijn pintje alsof het water is, mijn geest gevangen in een eindeloze loop van die beelden: haar lichaam, zijn handen, haar gezicht.

Pas op de terugweg, in de eenzaamheid van mijn auto, durf ik de gedachte toe te laten die al de hele avond als een donkere, opwindende vampier aan mijn geest zuigt.

Ik vond het geil.

Niet alleen het zien, maar het erotische taboe, de pure, rauwe onthulling van haar verlangen. Het was de meest intense seksuele ervaring van mijn leven, en ik was slechts toeschouwer. Ik voel geen woede of wraakzucht, enkel opwinding. De vraag die nu brandt is: hoe kan ik dit opnieuw beleven?

Thuisgekomen duw ik de voordeur zacht open. De stilte in huis is dik, beladen. Ik vind haar in de keuken.

Lieve staat bij het eiland. Haar bewegingen zijn efficiënt, bijna gehaast. Alsof ze elk spoor wil uitwissen.

Haar haar is nat. Donkere lokken plakken aan haar nek. Ze heeft haar dunne zomer-slaapkleedje aan, bijna doorschijnend in het keukenlicht. Mijn keel wordt dichtgeknepen. Ik weet waarom ze gedoucht heeft. Het water was niet alleen voor de zomerhitte. Het was om de geur van hém weg te spoelen.

Mijn blik zakt af, naar de stof van haar slaapkleedje die strak over haar billen gespannen staat. En daar, getekend door het dunne katoen, zie ik de duidelijke contouren van haar slipje.

En dan komt het beeld terug, rauw en onuitgenodigd. De manier waarop haar billen bewogen, een trage, ritmische roterende beweging, telkens wanneer Lucas zijn pik in haar stootte.

Een golf van bloed schiet naar mijn kruis. Het is oncontroleerbaar. Mijn broek wordt strak. Mijn wangen branden. Dit ben ik niet. Zo kent Lieve me niet.

Alsof mijn lichaam niet meer van mij is, loop ik naar voren. Ik ga achter haar staan. Mijn handen, nog trillend van de adrenaline, vinden haar heupen. Ik buig voorover en druk mijn lippen tegen haar nek. Ik ruik de zeep van haar douche. Ze ruikt schoon. Te schoon.

Lieve zucht. Het is geen zucht van ontspanning. En dan voel ik het. Ze duwt haar billen naar achteren. Ze drukt ze zacht, maar heel bewust, tegen mijn kruis.

Nu moet ze het voelen. Ze moet de harde, onmiskenbare vorm van mijn erectie tegen haar billen voelen. Ik voel me blootgesteld, betrapt.

Automatisch zet ik een klein stapje achteruit. Maar Lieve geeft niet toe. Integendeel. Ze steekt haar billen verder naar achteren en ontneemt me mijn vluchtroute. En dan begint ze te bewegen. Een trage, wellustige, heupwiegende beweging. Van links naar rechts wrijven haar volle billen over de lengte van mijn stijve piemel. Het is een directe, onversneden herhaling van de beweging die ik haar vanmiddag zag maken. Het is genadeloos. Het is opwindend. Het vernedert me tot in mijn ziel.

En dan draait ze zich om.

Haar ogen zijn donker, dieper dan ik ze ooit heb gezien. Er is geen verontschuldiging in haar blik, geen schaamte. Alleen een uitdagende, bijna triomfantelijke glinstering. De waarheid hangt tussen ons in, zwaar en elektrisch. Het spel is veranderd. Voor altijd.

“Kleed je uit!”

De autoriteit in haar stem laat geen ruimte voor discussie. Ik gehoorzaam. Ik trek mijn broek en ondergoed uit. De koele lucht prikt tegen mijn blote huid.

Lieve kijkt me aan, een glimp van pure triomf in haar ogen. Haar vingers strelen over mijn huid, een siddering die door mijn hele lijf schiet. Dan buigt ze zich voorover, haar ellebogen stevig op het granieten aanrecht, en presenteert zichzelf aan me. Haar dunne slaapkleedje schuift op.

"Doe mijn slip uit," beveelt ze, haar stem laag en hees.

Mijn handen trillen. Ik laat het naar beneden glijden, over de zachtheid van haar heupen, tot het rond haar enkels hangt.

"Neuk me. Nu."

Haar bevel is een klap en een bevrijding. Ik positioneer me achter haar. Mijn eikel glijdt gemakkelijk tussen haar natte lippen. Ze is zo vochtig. Het gevoel van haar warmte die mij onmiddellijk omsluit, is bijna pijnlijk intens.

"Harder, Mark. Ik zei harder," snauwt ze.

Ik gehoorzaam. Mijn heupen schieten met meer kracht naar voren. Het geluid van onze lichamen die tegen elkaar klappen, vult de keuken. Lieve reikt onder zichzelf en begint haar clit te masseren. Haar gekreun wordt luider, dringender, dierlijker.

Ik neuk haar met een rauwheid die ik niet bij mezelf kende. Alle opwingding, alle beelden van haar met Lucas – het vindt allemaal een uitweg in deze harde, meedogenloze bewegingen.

"Ik ben er bijna... nu Mark, kom nu!" roept ze uit.

Haar woorden duwen me over de rand. Met een diepe, grommende stoot schiet ik in haar, een golf van extase raast door me heen. Tegelijkertijd voel ik haar eigen lichaam schokken in een krachtige climax, een lange, luide kreun die tegen het keukenblad weerkaatst.

Ik blijf een moment op haar leunen, uitgeput. De zoete geur van onze seks hangt zwaar in de lucht.

Dan draait Lieve zich onder me vandaan. Ze kijkt me aan, haar ogen donker en onleesbaar. Ze zegt niets. Ze streelt even over mijn wang, een gebaar dat zowel genadig als afstandelijk voelt. Dan draait ze zich om en loopt weg, de keuken uit.

Ik sta alleen en naakt in de keuken. Mijn kleren liggen als een vernederend hoopje op de vloer. Ergens, diep vanbinnen, knaagt een gevoel van leegte. Alsof ik een spel speel waarvan ik de regels niet ken.

Ik raap mijn kleren op en volg haar naar boven.

Ik vind Lieve in de badkamer onder de douche. Ze doet me teken om ook onder de douche te komen. Met open armen ontvangt ze me. Na een knuffel begint ze me liefdevol te wassen. Haar handen zijn zacht en geruststellend, een wereld van verschil met de rauwe intensiteit van daarnet.

Wanneer ze mijn nieuwe erectie opmerkt, glimlacht ze. ”Klaar voor een tweede keer? Maar dan op de normale manier?”

Ik knik bevestigend. Het is een vraag, een aanbod, een terugkeer naar een vertrouwd ritueel.

We stappen onder de douche uit. Lieve neemt een handdoek en droogt ons af, met een zorgvuldigheid die bijna teder is. Dan neemt ze mijn hand en leidt me naar de slaapkamer. Het bed is opgemaakt, de lakens fris.

Ze duwt me zachtjes op het bed en kruipt naast me. Haar zoen is zacht, onderzoekend, alsof ze me opnieuw wil leren kennen. Haar handen strelen over mijn borst, mijn buik, tot ze mij weer stevig maar voorzichtig omvatten. Er is geen haast, geen commando, alleen maar een langzame, meeslepende opbouw van genot.

Dit is onze normale manier. Vertrouwd, intiem, liefdevol. Maar terwijl ik in haar armen lig en haar lichaam langzaam tegen het mijne aanvoel, brandt het andere beeld, het verboden, opwindende tafereel uit de tuin en de keuken, diep in mijn geheugen gegrift. En ik weet dat niets ooit nog hetzelfde zal zijn.