.
Het is een lastige nacht. Regelmatig word ik wakker en het besef dat mijn beeldschone ‘personal assistent’ met alleen een broekje en een kort hemdje aan naast me ligt, maakt het knap lastig om daarna de slaap weer te pakken. Ik ben dan ook blij als het ochtend is. Het is nog onwijs vroeg, het ontbijtbuffet begint pas over een uur. Nelly slaapt nog als ik er zo stil mogelijk uit ga en een koude douche neem, om weer wat bij te komen. Maar blijkbaar was ik niet stil genoeg, want als ik terugkom uit de badkamer is ze er ook al uit en heeft ze sportkleding aan. Ze draagt een strakzittend hemdje en shorts en pff, als eerste valt me natuurlijk weer op hoe haar tepels zich daarin aftekenen. Nelly ziet dat ik ernaar kijk en gegeneerd zegt ze dat ze gaat hardlopen. Vlugvlug schiet ze de badkamer in en even later is ze met een kort ‘doei’ weg. Klote, dit was niet de bedoeling!


Matthijs

Dat begint al lekker. Maar sorry dus, ze is gewoon ook zo aantrekkelijk, het is bijna niet te doen om deze hele week met haar in éen kamer door te brengen. De afgelopen paar weken sinds ze bij me is komen werken waren al best wel moeilijk, maar dat ging nog omdat we elkaar alleen maar overdag zagen. Maar ook toen moest ik me voortdurend voorhouden om het niet met haar aan te leggen. Maar nú, tjesses, ik heb geen idee hoe ik deze dagen door moet komen zonder steeds met een stijve te lopen.

Gelukkig staat er vandaag behoorlijk wat op het programma. Over een paar uur word ik opgehaald door een auto van ‘Connect ALL’ voor een rondleiding door hun bedrijf, waarna we een eerste oriënterende bespreking hebben. Dat zal me wel afleiden, ook omdat ik me niet door Nelly kan laten begeleiden. Ze is immers als mijn ‘vrouw’ en niet als mijn PA meegekomen. Zij heeft daarom haar handen vrij om San Francisco te gaan verkennen en eerlijk gezegd ben ik daar wel wat jaloers op.

Als mijn pik weer in de rust is trek ik de handdoek weg die ik om mijn heupen heb geslagen, trek het pak aan dat ik speciaal voor deze trip heb laten maken en ga op weg naar het restaurant. Ik arriveer als een van de eersten. Ik heb nu bijna drie uur de tijd om in alle rust te ontbijten en ondertussen de kranten en daarna m’n e-mails door te nemen.

Nelly

Ik werd wakker van Matthijs toen hij het bed uitglipte. Lekker, even alleen in bed, wat me de kans gaf om even tot mezelf te komen. Voor mij is het overduidelijk dat we ons allebei tot elkaar aangetrokken voelen, maar ook is me zonneklaar dat we daar niks mee kunnen doen. ten minste, als ik iets van mijn baan wil maken. Ik kan het er dan echt niet bij hebben dat mijn baas en ik dan iets met elkaar beginnen. Het is dus uitkijken geblazen, afstand houden is het parool.

Maar ja, de werkelijkheid is dus een andere. Het eerste wat ik deze ochtend van Matthijs zie is dat hij met alleen een handdoek om zijn heupen halfnaakt uit de badkamer komt, de haren nat en in de war. Meteen slaan de vlammen me uit en natuurlijk moeten mijn tepels dat zo nodig verraden. Matthijs ziet dat ook, hoe ze stijf worden en zowat mijn shirt uitspringen, hij verlustigt zich eraan, wat bij hem onder zijn handdoek ook weer voor beweging zorgt. En dus trekt mijn blik weer daar naartoe.

Wat een puinhoop meteen alweer, die tepels die me zo te kijk zetten. Ik kan er natuurlijk niet echt iets aan doen maar toch geneer ik me ervoor. Het is zo zichtbaar dat hij me opwindt, en ik hem, het wordt er daardoor allemaal niet gemakkelijker op.

Ik heb hem afgelopen nacht veel horen en voelen draaien en woelen en zelf heb ik ook geen beste nacht gehad. Niet te geloven dat we al die komende nachten zo samen gaan doorbrengen, als dit zo doorgaat ben ik over een week hélemaal kapot. De jetlag verergert dat gevoel ook nog eens, het is daarom hoogtijd om deze spanning even te ontvluchten. Met een ‘tot zo’ ben ik vertrokken, even tijd voor mezelf! Ik ga die kerel en mijn verwarring en vermoeidheid maar eens van me afschudden door een flink stuk hard te rennen. In de badkamer doe ik snel een plasje, poets mijn tanden, drink een paar glazen water en met een kortaf ‘doei’ ben ik weg.

Heerlijk om buiten te zijn en weg te stappen uit de spanning van onze kamer. Ons hotel staat niet ver van het ‘Presidio’, een park dat tegen de Golden Gate Bridge aan ligt. Ik vind het bijna niet te bevatten dat ik nu in Amerika ben. Nog maar een maand geleden werkte ik in de zorg in een klein dorpje in Oost-Nederland en zo ineens heb ik een droombaan en ben ik samen met mijn baas in Amerika beland. En dan wat mij betreft ook nog eens in een van de mooiste steden ervan. Voordat we vertrokken heb ik me in San Francisco verdiept en meteen al kan ik een van de eyecatchers ervan bekijken. De opvallende roodgeverfde Golden Gate Bridge is van ver te zien en haar gebruikend als richtpunt sta ik na twintig minuten rennen aan het begin ervan. Ik besluit tot halverwege de brug op te gaan en dan om te keren.

Het is nog een behoorlijk stuk, op een bordje aan het begin van de brug lees ik dat hij bijna drie kilometer lang is en meer dan tweehonderd meter boven het water hangt. Zodra ik op de helft ben neem ik even de tijd om van het uitzicht te genieten. Het is al best wel warm en genietend van een koel briesje uit zee bekijk ik de kustlijn van de stad, met daarvoor in de baai het eilandje waar Alcatraz op staat, de beruchte oude gevangenis. Ik vind het prachtig hier en voel me bevoorrecht dat ik nu op deze plek mag zijn.

Als ik door de zeewind begin af te koelen wordt het tijd om terug te gaan. In een drafje ren ik via een andere route terug naar het hotel. Het was heerlijk om de jetlag er goed uit te rennen, moe en bezweet kom ik weer aan in het hotel. Ik geneer me er een beetje voor dat ik in mijn door het zweet nat-bevlekte sportoutfit door die luxe lobby moet lopen maar het is niet anders, Amerikanen zullen toch ook wel eens sporten. Na een warme en vervolgens koude douche voel ik me als herboren. Het wordt warm vandaag, daarom kleed ik me in een luchtig jurkje en dan ben ik er klaar voor om naar het ontbijtbuffet te gaan.

Daar tref ik tot mijn verrassing Matthijs nog, alleen aan een tafeltje gezeten en met een paar Amerikaans dagbladen en zijn laptop voor zich. Zoals hij daar zit, die lange haren op een staart en in een mooi strak pak, hij is zo knap om te zien, ik word er gewoon bibberig van. Het doet me beseffen dat ik helemaal niet een dag alleen wil zijn, maar met hem mee wil, naar dat zo belangrijke gesprek. Het is immers mijn job om zijn PA te zijn, ik wil erbij zijn.

Matthijs

Alsof ik bij wijze van spreken met een onzichtbaar draadje met haar verbonden ben voel ik dat Nelly arriveert. Gekleed in een wit jurkje komt ze de ontbijtzaal binnengelopen en ze is by far de mooiste verschijning van deze ochtend. Bij mijn tafel aangekomen vraagt ze of ze erbij kan komen zitten en natúurlijk is dat prima, stel je voor dat ze ergens anders zou gaan zitten. Ze straalt helemaal, het sporten heeft haar duidelijk goed gedaan.

‘Was het fijn?’ Nelly knikt en vertelt dan enthousiast over het mooie park, de immense brug en het uitzicht vandaar op de stad. Dat ik morgen ook maar eens mee moet gaan hardlopen, dan kan ze het me allemaal laten zien. Nou ben ik niet zo van dat soort duursporten, maar misschien is het toch wel de moeite van het proberen waard om me eens door haar op sleeptouw te laten nemen. Waarna me te binnen schiet dat we afspraken ook nog te gaan surfen in Malibu. Ik moet er goed aan denken dat ik daar zeker een dag voor vrij houd, misschien morgen al wel.

Nadat Nelly een bordje roerei met wat tomaten en komkommer heeft gehaald en dat genietend naar binnen werkt vraagt ze op een gegeven moment ‘zal ik niet toch met je meegaan vandaag? Ik ben immers je PA, dat zou best wel logisch zijn?’ Ik denk er even over na, de verleiding is groot want liefst heb ik haar dicht bij me. Maar het zou juist níet logisch zijn, omdat ze morgen bij het etentje met de Ceo van ConnectPRO mijn ‘vrouw’ moet zijn. En dus reageer ik afwijzend, dat we ons erop moeten richten om onze relatie geloofwaardig te maken, omdat die Amerikanen dat nu eenmaal belangrijk vinden.

Misschien deed ik dat een tikje te bot, want Nelly daarna zonder iets te zeggen ook een krant en eet haar bord leeg. Daarna haalt ze nog een croissant met koffie en als ook die op is verdwijnt ze nog steeds zonder iets te zeggen met een ‘tot straks’ richting onze suite. Het was geen fijne stilte, eerder gespannen. Ik snap niet wat er ineens gaande is maar baal hiervan. Ik vouw de kranten op, pak mijn papieren bij elkaar die ik ter voorbereiding op vandaag heb zitten doornemen, klap mijn laptop dicht en ga haar met de hele boel onder mijn arm achterna.

Nelly

Ik baal ervan dat ik heb zitten aandringen om met hem mee te gaan. Alsof ik een klein kind ben dat niet een dag alleen kan zijn. Maar er zit ook wat anders achter, het klopt gewoon niet waar we mee bezig zijn. Hoe kunnen we ons morgenavond tijdens dat diner nou als geliefden gedragen terwijl we dat helemaal niet zijn. Op dit moment is het eerder tegenovergesteld. We draaien zo krampachtig om elkaar heen om het zakelijk te houden tussen ons, dat er inmiddels een ongemakkelijke sfeer is ontstaan. Als je het mij vraagt komt daar ook zijn botte reactie vandaan.

Ik lig nog maar net op bed, met mijn handen onder mijn hoofd over de hele situatie nadenkend, als Matthijs sneller dan verwacht ook binnenkomt. Met een zucht komt hij naast me liggen en als ik hem aankijk word ik opnieuw bevangen door het blauw van mijn ogen, alsof ik zo bij hem naar binnen kan kijken. Even blijft het stil, dan vraagt hij: ‘wat is er nou, Nelly?’ Ik haal mijn schouders op, schiet ineens vol, ik heb er spijt van dat ik hieraan begonnen ben. De eerste keer al dat ik hem zag kroop hij bij onder mijn huid, ik had die stomme baan gewoon niet moeten nemen. Dit hele gedoe voelt ineens als zo onecht, liefst zou ik het eerste beste vliegtuig terug naar huis nemen.

Als de eerste traan over mijn wang omlaag rolt keer Matthijs zich op zijn zij naar me toe, veegt die met een duim weg en vraagt: ‘kom Nelly, vertel nou wat er is. We hebben toch een duidelijke afspraak?’ Ik kijk hem aan, boos ineens. ‘Jazeker baas, we hebben een afspraak. En dan is er ineens niks meer aan de hand, want goh, we hebben toch een afspraak?’ Ondertussen rollen de tranen over mijn wangen en Matthijs blijft ze maar wegvegen.

En zo liggen we daar, elkaar aankijkend, met emoties die die hele ‘afspraak’ zwaar onder druk zetten. Dan neem ik een besluit, wat ervan komt dat komt ervan: ‘Jij zei tijdens het ontbijt dat we die zogenaamde relatie ‘geloofwaardig’ moeten maken… Nou, laten we dan maar mee beginnen…’ En met dat ik dat zeg druk ik mijn lippen vol tegen de zijne. Tegelijk blijf ik hem aankijken en het lijkt of de kleur van zijn blauwe ogen verschiet naar een donkerder tint.

Mathijs

Deze zag ik dus even niet aankomen. Maar ze heeft absoluut gelijk, die mooie PA van me, zo kunnen we die mensen morgen niet onder ogen komen, zoals het nu tussen ons gaat. Heel professioneel van haar om dat te constateren. Ze laat zien uit het goede hout te zijn gesneden door niet alleen problemen te constateren maar er meteen ook iets aan te doen. Er komt een brede grijns op mijn gezicht en ik reageer: ‘is dat het probleem, PA? Dat je ons geen geloofwaardig stel vindt? Prima dan, gaan we iets aan doen. Daarom heb ik je deze baan aangeboden, omdat je iemand bent die de koe bij de horens pakt.’

Als het niet kan zoals het moet, moet het maar zoals het kan. Ik druk mijn lippen vol tegen de hare en dat niet alleen. Ik wurm mijn tong ertussen en gretig laat ze me toe. Pff, dit wilde ik al sinds ik haar voor het eerst ontmoette. Het is een kus die we samen zonder haast opbouwen. Bijna behoedzaam verkennen we elkaars mond, elkaars smaak en geur. Als ik mijn hand tegen haar achterhoofd leg om haar nog iets steviger tegen me aan te drukken verdiept onze kus zich. Zonder dat ik me nog bewust ben van de tijd geniet ik van dit contact tussen onze monden, dat er al zo lang zat aan te komen. En dat geldt ook voor Nelly, ten minste als ik mag afgaan op de zachte lieve kreuntjes die ze af en toe laat horen.

Maar dan breekt er langzaam het besef door tot mijn benevelde brein dat er beneden zo onderhand een limo op me staat te wachten om me naar ‘ConnectPRO’ te brengen. En met de belofte dat we vanavond verder gaan werken aan het ‘geloofwaardig’ maken van onze relatie, worstel ik me van haar los en schiet ik de badkamer in. Daar kom ik even tot mezelf, poets dan mijn tanden en met een laatste blik op Nelly vertrek ik. Ze ligt erbij alsof ze nu direct verder had willen gaan, wat wel zo ongeveer overeenkomt met mijn gevoel. Nou ja, en dus met het gevoel in mijn pik, want die heeft zijn kans al geroken. Ik heb me best wel verheugd op de komende rondleiding en gesprekken, maar eerlijk gezegd is daar nu wel even de lol vanaf. Liefst zou ik bij Nelly blijven…

Nelly

Ik had het dus wel goed gezien, Matthijs voelt zich ook aangetrokken tot mij. Vanaf het moment dat onze lippen elkaar raakten stond mijn lichaam direct volledig onder spanning, op een manier die ik nog niet eerder heb meegemaakt. Mijn tepels en poesje zijn als het ware verbonden in een seksgerichte driehoek, ze lijken samen te spannen om mij op te hitsen om aan zelfseks te gaan doen. Ik ben inmiddels serieus geil en zou liefst nu meteen klaar willen komen. En dat is ook precies waar ik voor ga zorgen. Zodra Matthijs weg is trek ik in een bloedtempo alles uit.

Voordat ik met mezelf aan de slag ga is het eerst tijd voor een goede scheerbeurt, dat was ik al van plan, want ik houd ervan om mijn kutje goed glad te houden. Bovendien is het voor mij vaak onderdeel van een flinke beurt zelfhulp, het is zo opwindend om me tussen mijn benen te scheren, mezelf daar in te zepen en mijn kutlipjes daarna een voor een aan te trekken om ze zo van alle haartjes te ontdoen. Als dat gebeurt is en ik mezelf heb afgedroogd pak ik de dildo, die ik gelukkig nog op laatste moment in mijn koffer stopte.

Daarna ga ik terug op bed liggen, op Matthijs zijn plek. Eerst snuffel ik wat aan zijn kussen, om zijn geur terug te halen, terwijl ik mezelf over mijn buik streel. daarna is het de beurt aan mijn tietjes, ik liefkoos ze met beide handen, streel ze en wrijf mijn tepels stijf. Ze zijn niet heel groot maar toch ben ik er tevreden mee, ze zijn stevig en mooi van vorm. Ik masseer ze een voor een, net zo lang tot mijn tepels er bijna afspringen. Dan leg ik een hand over mijn heuveltje, waarna ik in een bijna automatisch gebaar mijn middelvinger tussen mijn kutlipjes door haal. Het is er al wat vochtig maar dat kan beter en doe wat spuug op mijn hand om mezelf daar een handje te helpen. En ja hoor, na wat gekriebel over mijn klitje komt mijn eigen kutsap al snel volledig op gang.

Ik haal Matthijs zijn mooie lijf voor de geest zoals hij vanmorgen met die handdoek er omheen mee paradeerde. Opnieuw zie ik voor me hoe zijn pik daaronder op kwam zetten, wat me flink ophitst. Ik open mijn benen zo ver mogelijk en bewerk eerst een tijdje mijn klitje, waarna ik dan bij mezelf twee vingers naar binnen werk. En terwijl ik zo met mijn ene hand mijn klitje bewerk en twee vingers van mijn andere hand diep in m’n poesje steek word ik steeds meer opgewonden. Al snel drijf ik ze keer op keer diep bij mezelf naar binnen. Ik span mijn buik- en rugspieren aan en duw mijn billen omhoog waardoor ze van het bed vrij komen, alsof ik wil stimuleren dat ik nog dieper geneukt word, wat niet echt lukt met alleen maar dat paar eigen vingers.


Ik pak de dildo, waarna ik het apparaat volledig bij mezelf naar binnen werk. Het gevoel is goddelijk en al snel raak ik flink op stoom. Steeds heftiger drijf ik de staaf keer op keer mijn poes binnen en terwijl ik ondertussen mijn klitje stimuleer of mijn borsten bewerk voel ik hoe het me al gauw lukt om een orgasme op gang te krijgen. Ik raak totaal van de wereld, het enige wat er nog toe doet is dat het lang duurt en dat ik hier hélemaal doorheen wil gaan. Niet veel later gebeurt het, ik val volledig uit elkaar en ik weet zeker dat ik al die stukjes nooit meer bij elkaar geraapt krijg. Ondertussen weet ik zeker dat ik vanaf nu er volledig voor ga om dit zo snel mogelijk samen met Matthijs te kunnen herhalen…


Liefs,
Zazie