Dit is een indirect vervolg op de eerdere serie De Geest Is Gewillig, Maar Het Vlees Zwak -1 maar kan ook apart gelezen worden. Daarnaast heeft het invloeden vanuit mijn andere verhalen. Nu geschreven vanuit het oogpunt van Kiki.

De lucht boven het eiland hing zwaar en warm, vol geuren die ik in Nederland nooit zou ruiken: hars van dennen, zout van de zee, een zweem van olijfolie en houtskool van een grill die al ergens brandde. Mijn hand in die van Maarten voelde klam, maar stevig. We liepen het kleine vliegveld uit alsof we een nieuwe wereld instapten. En ergens voelde het ook zo: onze eerste dagen als man en vrouw. Officieel. Geen sluipwegen meer, geen geheime afspraken, geen spanning van ouders of kerkdiensten. Gewoon wij.

Het hotel lag in een vallei, net buiten een klein stadje dat tegen een heuvel geplakt zat. Witte muren, blauwe luiken, overal bougainville in bloei. Ik dacht dat ik in een ansichtkaart was gestapt. Binnen rook het naar citroen en schoon linnen. Achter de receptie stond een meisje dat nauwelijks jonger leek dan ikzelf toen ik Maarten ontmoette. Slank, donker krullend haar dat in een warrige knot was gestoken, een grote bril die haar ogen nog groter maakte. Ze keek op toen we binnenkwamen en glimlachte meteen, warm, alsof we geen gasten maar familie waren.

“Kalimera! Welcome,” zei ze. Haar Engels was vloeiend, met dat zachte Griekse accent dat alles muzikaal maakte. “You must be Kiki and Maarten.”

Ik knikte verrast. “Yes. That’s us.”

Ze lachte. “My father said to expect you. Honeymoon couple, right?” Ze knipoogde er zelfs bij, en ik voelde mijn wangen gloeien.

Ze heette Elena. Makkelijk genoeg om te onthouden. Negentien, vertelde ze, en na de zomer zou ze naar de universiteit in Athene gaan om toerisme en handel te studeren. Tot die tijd hielp ze haar ouders in het hotel: achter de receptie, bij de bar, soms in de tuin.

Ze overhandigde ons de sleutel, een ouderwetse bronzen sleutel met een zwaar hanger eraan. “Room number five. Upstairs, left side. Best view.”

Maarten pakte onze koffers en glimlachte naar me. Zijn blik zei alles: dit werd onze plek. Ons nest.

De kamer was licht en ruim, met witte lakens op een groot bed en een balkon dat uitkeek over olijfboomgaarden. Maar wat me het meest opviel, was de spiegel. Een kamerhoge, brede spiegel naast de deur. Je kon er bijna de hele kamer in zien en ik wist meteen dat we die zouden gebruiken. Ik voelde de kriebel in mijn buik, die warme tinteling die Maarten altijd in me losmaakte.

Ik sloot de deur achter ons, leunde ertegenaan en keek naar hem. “Weet je… dit voelt alsof we hier niet alleen zijn gekomen om Griekenland te zien.”

Hij zette de koffers neer, stapte naar me toe, drukte me zacht tegen die spiegel en kuste me diep. Zijn stem gromde tegen mijn lippen: “Nee. We zijn hier om Griekenland te voelen.

---

De eerste nacht in het hotel was loom en warm. De airco zoemde zacht, de lakens plakten een beetje tegen mijn huid. Maar niets hield ons tegen: we vreeën alsof de wereld niet verder bestond. Soms zacht, soms wild, overal in die kamer: op het bed, tegen de muur, zelfs even op het balkon terwijl beneden iemand een kat wegjoeg.

Toch werd de ochtend ons ritueel. Ik werd wakker van de zon die langs de houten luiken naar binnen sloop, mijn huid nog vochtig van slaap. Maarten zat vaak al op de rand van het bed, zijn haar verward, zijn pik al halfhard. Alleen al dat beeld maakte mijn buik gloeien.

En dan keek ik naar de spiegel. Hoe hij daar zat, en hoe ik mezelf zag terwijl ik me langzaam op hem liet zakken. Reversed cowgirl. Anaal. Precies zoals ik het het liefst wilde.

Ik zag het allemaal: hoe zijn eikel mijn kringspier vond, hoe mijn billen zich openden, hoe hij langzaam in mij verdween. Het was intiem en rauw tegelijk. Zijn handen klemden zich stevig in mijn heupen, maar mijn blik bleef gericht op die spiegel. Ik kon zien hoe zijn pik steeds weer in mijn kontje gleed, diep, strak. Het was alsof ik mezelf voor het eerst écht zag neuken.

Ik kreunde hard, liet mijn hoofd naar achter vallen, maar mijn ogen bleven telkens terugschieten naar mijn eigen spiegelbeeld. Mijn mond open, mijn tepels hard, mijn kont gevuld tot diep vanbinnen. Ik draaide met mijn heupen, voelde hoe hij kromde in mij, en hoorde zijn adem zwaar en onregelmatig worden.

“Je bent zo mooi zo,” hijgde hij. “Als je jezelf ziet… hoe geil je kijkt…”

Ik beet op mijn lip en versnelde mijn bewegingen, mijn dijen brandend van de inspanning. Het werd mijn verslaving: elke ochtend zo beginnen, kijken hoe hij me van achteren vulde terwijl ik hem domineerde vanaf zijn schoot. Daarna gleed ik vaak van hem af, draaide me om, en nam hem gulzig in mijn mond. Het voelde voor mij niet als een kink meer, maar als vanzelfsprekend. Ik proefde ons, likte hem schoon, slikte hem door alsof ik de cirkel rondmaakte.

Twee ochtenden lang waren we ongestoord. Twee keer keek ik mezelf kreunen in de spiegel, twee keer likte ik hem daarna leeg tot ik zijn heupen voelde schokken.

Maar de derde ochtend ging het anders.

Ik zat al op hem, zijn pik diep in mijn kont, mijn handen tegen het glas van de spiegel voor me. Mijn borsten wiegden mee, mijn adem sloeg tegen het koude oppervlak. Ik bewoog sneller, voelde zijn handen mijn billen spreiden, zijn stem laag en gespannen: “Ik hou dit niet meer lang vol…”

Toen klonk de deur. Het piepte zacht. En ineens stond Elena daar.

Met een stapel handdoeken in haar armen, de deur half open, haar mond een fractie open. Haar ogen troffen die van mij. Niet Maarten, niet ons lijf in beweging, maar míj. Mijn blik in de spiegel, mijn mond half open van genot, terwijl ik onbeschaamd op zijn pik zat.

Mijn hart sloeg op hol. Ik wilde roepen, maar mijn stem stokte. Ik zag haar ogen groter worden, haar lippen even trillen. En toen fluisterde ze haast onhoorbaar: “Sorry…”

Ze zette de handdoeken neer op het tafeltje bij de deur, nog steeds half naar ons kijkend, en sloot toen zacht de deur weer achter zich.

Ik bleef stokstijf zitten, zijn pik nog steeds diep in me, mijn wangen roodgloeiend.

Ik wist niet of hij echt iets had gezien, of alleen vermoedde. Ik boog voorover, drukte mijn voorhoofd tegen de spiegel en kreunde: “Beweeg. Maak me af.”

En hij deed het. Terwijl mijn lijf nog gloeide van schaamte en spanning, kwam ik trillend klaar. Harder dan de dagen ervoor. Alsof de blik van Elena iets had aangewakkerd wat ik niet wilde toegeven.

Daarna draaide ik me om, zakte meteen met mijn mond om hem heen. Ik proefde hem, schoon en zout, en slikte hem door alsof ik haar blik wilde uitwissen. Alsof ik mezelf wilde bewijzen dat dit ons was, alleen van ons.

---

Later die dag zat ik alleen even op het terras naast de receptie, met een glas ijsthee dat plakkerig werd in mijn hand. De zon brandde laag, de lucht rook naar tijm en stof. Elena stond achter de bar, met haar grote bril en een los vallend jurkje dat haar nog jonger deed lijken. Ze glimlachte toen ze me zag, een beetje verlegen.

Ze liep naar me toe, een dienblad tegen haar heup geklemd. “Hey… mag ik even?”

Ik knikte. Mijn hart sloeg weer sneller, terugdenkend aan die ochtend.

“Het spijt me,” zei ze zacht, haar stem haast schor. “Ik had moeten aankloppen. Op zondagen maken we niet schoon maar wisselen we wel de handdoeken. Ik… ik wist niet dat jullie…” Ze pauzeerde en schudde haar hoofd. “Nou ja, natuurlijk wíst ik het wel. Honeymoon en zo. Maar…”

Ik grinnikte, onverwacht opgelucht door haar eerlijkheid. “Je hoefde je niet te verontschuldigen. Echt niet.”

Ze keek me recht aan. Haar wangen kleurden een beetje, maar ze lachte ook. “Ik moest gewoon even landen, snap je. Omdat… nou ja… je hem… in je kont had.”

Ik schoot in de lach, zacht maar onmiskenbaar. “Ach ja,” zei ik met een speelse zucht. “When in Greece, take it Greek.”

Ze sloeg haar hand voor haar mond, giechelend. “Dat heb ik nog nooit gehoord!”

“Nou, vanaf nu wel,” zei ik, en ik tikte met mijn glas tegen de hare.

Daarna praatten we nog even luchtig verder over studeren, toerisme, het eiland. Alsof er niets bijzonders was gebeurd. Maar toch hing er een klein, ondeugend geheim tussen ons in. Geen schaamte. Alleen dat giechelende weten dat je soms meer ziet dan gepland.

Toen ik later terugliep naar onze kamer, voelde ik me lichter. Vrijer zelfs. Alsof ik mijn eigen schaamte had weggelachen.

---

De volgende ochtend liep Maarten breed grijnzend het grindpad voor het hotel op. De zon scheen fel, het stof kringelde om zijn schoenen. Achter hem stond een glanzende SUV. Zwart, groot, veel te groot voor de smalle Griekse weggetjes. Ik moest lachen toen ik hem zag zwaaien met de sleutel.

“Je zei toch dat we een auto gingen huren, geen tank?” riep ik.

Hij haalde zijn schouders op, die grijns nog steeds op zijn gezicht. “Het was dit of een aftandse Fiat Panda. En kom op, dit is vakantie.”

Ik liet mijn hand over de glimmende motorkap glijden. “Dit kost een vermogen, Maarten.”

Hij keek me aan, zijn blik half serieus, half ondeugend. “Ik kan het lijden.”

Pas later, toen we de eerste bochten langs de kust hadden genomen en ik mijn hand uit het raam liet zweven in de warme lucht, kwam het gesprek.

“Mag ik iets vragen?” zei ik zacht.

“Altijd.”

“Hoe doe je dat? Al die dingen betalen. Eerst die ring, toen de reis, nu dit… En toch lijk je nooit gestrest.”

Hij hield even zijn ogen op de weg, zijn handen losjes op het stuur. “Omdat ik niet gestrest bén.” Hij ademde diep in. “Weet je nog, jaren terug, dat ik wat had met crypto? Iedereen verklaarde me voor gek. Maar ik stapte vroeg in. Heel vroeg. En ik stapte niet te laat uit. Genoeg om nooit echt meer wakker te hoeven liggen van geld.”

Ik draaide me naar hem toe, mond half open. “Je bent… rijk?”

Hij grijnsde. “Stinkend.”

Ik sloeg hem speels tegen zijn arm. “En dat vertel je me nu pas?”

“Nou,” zei hij lachend, “ik dacht: misschien wil ze wel iemand die écht werkt.”

Ik keek naar hem, de wind in zijn haar, de zee glinsterend naast ons. “Jij werkt. Je wijnhandel is je passie. Dat is meer dan werk. En nu snap ik ook waarom je Griekenland zo bijzonder vindt.”

Zijn ogen lichtten op. “Een wijnland dat nog bijna niemand serieus neemt. Maar hier zitten schatten verborgen. Net als jij.”

Ik voelde mijn wangen gloeien, maar ik lachte ook. “Je weet wel hoe je me om moet krijgen, hè.”

“Altijd,” zei hij, en kneep zacht in mijn dij.

---

We reden verder, langs stoffige dorpjes en eindeloze olijfgaarden. Soms parkeerden we de auto gewoon langs de weg, keken naar de valleien onder ons. Maar het mooist waren de verborgen strandjes. Kleine baaitjes, verstopt achter smalle zandpaden, waar hoogstens een paar vissersboten dobberden.

Daar, op het warme zand, trok hij me tegen zich aan. Mijn bikini gleed al snel half uit, zijn hand lag stevig op mijn heup. We kusten gulzig, mijn huid plakte van zon en zout.

Ik draaide me om, knielde voor hem en nam hem in mijn mond. Zijn smaak vermengde zich met zeezout, mijn tong gleed gulzig over hem heen. Hij kreunde, keek naar de horizon alsof hij bang was dat iemand ons zag. Maar niemand was daar. Alleen wij en de golven.

Later lag ik op mijn buik, mijn kont omhoog, mijn gezicht in het zand. Hij gleed in me. Natuurlijk daar, waar ik hem het liefst voelde. Anaal, diep, ritmisch. Het voelde zo intiem, zo verboden en toch zo vanzelfsprekend. Ik hoorde mezelf kreunen, rauw en vrij, zonder angst voor muren of buren.

Toen hij zich terugtrok, draaide ik me meteen om, nam hem in mijn mond en slikte alles door. Onder de Griekse zon, alsof het deel was van ons ritueel. Ik proefde zout en hem tegelijk, en likte mijn lippen terwijl ik hem aankeek.

“Je bent gek,” fluisterde hij, hijgend.

“Gek op jou,” zei ik, en liet me naast hem in het zand vallen.

---

Een dag later stopten we bij een uitzichtpunt, hoog boven zee. De weg kronkelde erheen, maar boven was het stil. Alleen een stenen muurtje, een houten bankje, en de hele Egeïsche zee die zich voor ons uitstrekte.

Ik leunde tegen het muurtje, de wind speelde met mijn jurk. Maarten stond naast me, zijn blik dromend. En ik knielde plots voor hem.

“Hier?” fluisterde hij geschrokken.

“Juist hier,” zei ik, en trok zijn rits open.

Mijn mond nam hem langzaam in, mijn tong draaide, mijn keel opende zich. Hij keek om zich heen, maar er was niemand. Alleen een vogel die boven ons cirkelde, alsof zelfs die toekeek.

Hij hield het niet lang vol. Zijn handen in mijn haar, zijn kreun half gesmoord. Ik slikte alles door, stond op en kuste hem. “Zo,” zei ik, “nu kun je genieten van het uitzicht.”

Hij lachte, nog na hijgend, en sloeg zijn arm om me heen. “Het mooiste uitzicht heb ik net gehad.”

---

De avondlucht hing zwaar boven het dorp. Het geluid van cicaden was overal, alsof het eiland zelf een hartslag had. We kwamen terug in het hotel, onze huid nog ruw van zout en zand. Ik voelde het knisperen op mijn dijen toen ik mijn jurk uit trok.

In de kamer was het koel. De airco zoemde, de spiegel naast de deur wachtte als een stille getuige. Ik keek ernaar, terwijl Maarten op het bed ging zitten. Zijn armen achterover gesteund, zijn borst licht bezweet, zijn pik al hard van alleen maar kijken hoe ik mijn slipje naar beneden liet glijden.

“Kom,” zei hij hees.

Ik draaide me om, mijn kont naar hem toe, en liet mijn handen langs mijn billen glijden. In de spiegel zag ik hem kijken. Zijn blik donker, gretig. Mijn tepels waren hard, mijn huid gloeide.

Ik ging langzaam op hem zitten. Reversed cowgirl. Het voelde alsof mijn hele lijf dit moment had voorbereid. Ik leidde zijn eikel tussen mijn billen, voelde hem zoeken, aandringen. En toen liet ik me zakken. Millimeter voor millimeter, strak, diep, intens.

Ik kreunde luid. Het galmde tegen de muren, maar het maakte me niets uit. Ik keek naar de spiegel. Zag hoe hij in mij verdween, hoe mijn anus zich om hem sloot, hoe mijn billen hem helemaal opslokten. Het beeld maakte me gek.

Maarten pakte mijn heupen stevig vast, trok me harder naar zich toe. “Kijk eens,” gromde hij. “Zie je hoe mooi je bent?”

Ik bewoog sneller. Mijn borsten wiegden mee, mijn haren plakten tegen mijn rug. In de spiegel zag ik mezelf, mijn mond open, mijn ogen half dicht, mijn kont gevuld, mijn huid glanzend van zweet. Ik likte mijn lippen, betrapte mezelf erop dat ik in mijn eigen blik geil werd.

Ik draaide mijn heupen, voelde zijn pik dieper dan ooit. Elke stoot liet mijn lichaam trillen. Mijn tepels brandden, mijn clit drukte ik tegen zijn buik terwijl ik bleef rijden.

“Kom voor me,” hijgde hij. “Zo, met jezelf in de spiegel.”

Ik deed het. Ik liet het gebeuren. Mijn orgasme rolde door me heen als een golf, mijn rug kromde, mijn nagels grepen de lakens. Ik kwam gillend klaar, mijn ogen strak gericht op mijn spiegelbeeld.

En toen gleed ik van hem af, draaide me om, en nam hem meteen in mijn mond. Zijn pik was warm, nat, zout van mij. Ik zoog hem diep, gulzig, proefde ons, slikte het allemaal door. Mijn ogen bleven omhoog kijken, naar zijn gezicht dit keer, terwijl hij kreunde en zijn heupen schokten.

Toen hij leeg was, liet ik hem los met een zachte plop, veegde mijn mond af en lachte hijgend. “Ik zweer het je,” zei ik, “ik word geil van mezelf in die spiegel.”

Hij trok me tegen zich aan, zijn mond in mijn haar. “Ik ook. Maar nog meer van jou in mijn armen.”

We vielen samen achterover, uitgeput, de spiegel nog steeds vol van ons beeld. Alsof hij het allemaal onthield, voor de volgende keer.