De Escaperoom - 1

"Harder, John! Oh god, niet stoppen!"

Daphnes stem klonk als gegrom, overstemd door het geluid van vlees op vlees en de symfonie van ander gekreun dat echode in de schemerig verlichte kamer. Haar vingernagels groeven zich in mijn blote schouders, haar lichaam boog zich onder het mijne, elke gladde, hete centimeter van haar trok me dieper. Ik drong in haar, de wereld vernauwde zich tot het gevoel van haar strakheid, de geur van ons zweet, de aanblik van haar perfecte borsten die op en neer bewogen bij elke stoot.

Dit was de laatste puzzel.

*

Anderhalf uur eerder hadden ze allemaal in mijn lobby gestaan, een strakke, moderne ruimte die diende als de façade voor mijn escape room-ontwerpen.

"Een privé-bètatest? Voor ons? Dat had je niet moeten doen," zei Simone, terwijl ze haar arm in die van Philips haakte.

"Beschouw het als een bedankje dat jullie al die jaren zulke goede proefkonijnen zijn geweest," zei ik, terwijl mijn ogen iets te lang op Daphne gericht bleven. Ze lachte om iets wat Nigel fluisterde, haar hoofd achterover, haar elegante keellijn deed dingen met me die ze eigenlijk niet had moeten doen. Ze had een relatie met een of andere financiële vriend die Mark heette, een feit dat aanvoelde als een constante, lichte hoofdpijn.

"Dus, wat is het thema? Wéér een spookachtig gesticht?" vroeg Natasha, leunend tegen Nigel.

"Iets nieuws. Meer... interactief. Sterker nog," zei ik, terwijl ik nonchalant deed, "er zijn twee spelmodi. De normale versie en een... pittige versie. Die is ontworpen voor avontuurlijke volwassenen. Veel praktischer."

Er viel een korte stilte. Toen schoten Philips wenkbrauwen omhoog. "Pittig hoezo?"

"De puzzels zijn gebaseerd op uitdagingen. Op fysieke uitdagingen. Het gaat erom sociale barrières te slechten om een ​​gemeenschappelijk doel te bereiken." Ik hield mijn toon klinisch en professioneel, maar mijn hart bonsde in mijn keel. Dit was mijn enige kans.

"Ik doe mee," zei Daphne plotseling met een ondeugende glinstering in haar ogen. "Het leven is de laatste tijd een beetje saai geworden. Laten we het spannend maken."

Met haar aan het roer stemden de anderen snel in. De uiteindelijke telling was zes: de twee stellen, Daphne en ik. Het perfecte aantal.

Ik leidde hen de eerste kamer in. De deur viel met een zware klap achter ons dicht. Een scherm flikkerde tot leven. Het verhaal was dat we in een parenclub waren opgesloten waar we uit moesten zien te komen.

WELKOM. DE EERSTE SLEUTEL LIGT ACHTER DE SLUIER VAN BESCHEIDENHEID.

Een deel van de muur schoof open en onthulde een eenrichtingsraam met uitzicht op een nep-stadsstraat. Een toonbank met zes genummerde knoppen lichtte eronder op.

"Een gesluierd raam..." mompelde Natasha verbaasd.

"Geen sluier. Een onthulling," zei Simone, die het sneller doorhad dan ik had verwacht. Ze keek naar het raam en toen naar ons. "O. O. Je bedoelt toch niet..."

"De instructie is vrij duidelijk," zei ik met een zachte, bemoedigende stem. "De sleutel verschijnt pas als het... zicht vrij is." Ik hooopt dat mijn gok zou lonen. "We zijn hier alleen. Niemand kan naar binnen kijken. Het draait om vertrouwen."

Daphne beet op haar lip en er kroop een blos in haar nek. Toen, met een uitdagend schouderophalen, reikte ze onder haar topje. "Laat maar. Voor de wetenschap." De sluiting van haar bh begaf het met een zacht klikje. Ze trok haar topje en bh tegelijk omhoog en toonde haar volle, bleke borsten aan het raam. Haar tepels, zacht dofroze, werden meteen hard in de koele lucht. Een klik, en een sleutel rolde in een bakje.

De betovering was verbroken. Simone en Natasha, aangemoedigd en nerveus giechelend, volgden hun voorbeeld. De kamer vulde zich met een nieuwe, geladen energie. De volgende puzzel vereiste dat we ons in houdingen moesten wringen waardoor we tegen elkaar aan gedrukt werden – mijn rug tegen Daphnes buik terwijl we naar een hoge aanwijzing reikten, mijn hand streek per ongeluk langs haar borst. Een elektrische schok schoot door me heen. Was dat een ongeluk? Ik hoorde haar scherpe ademhaling.

De sfeer werd dik, los en zwaar van een collectieve opwinding. Onhandige aanrakingen werden bedachtzamer. Langdurige blikken veranderden in smeulende.

De laatste economische puzzel hield in dat we onze kleren "verkochten" voor geld om de laatste sleutel te kopen. Een jas ging. Toen schoenen. Riemen. Overhemden. Daphne, nu alleen nog in haar spijkerbroek en een kanten zwarte bh, "verkocht" haar sokken lachend. We waren allemaal half aangekleed, ademden zwaar, de schijn van het spel smolt weg onder de hitte van schaamteloos verlangen.

Het laatste scherm lichtte op.

BEWIJS JE VERLANGEN OM TE ONTSNAPPEN. DE ULTIEME SAMENWERKING IS VEREIST. DE DEUR WACHT.

We wisten allemaal wat het betekende. De grens tussen het spel en pure behoefte was vervaagd.

Simone aarzelde niet. Ze knielde voor Philip neer en frunnikte aan zijn riem. Natasha trok met een hongerige blik Nigels broek naar beneden. En toen, alsof ze door een droom bewoog, stond Daphne voor me, haar ogen donkere poelen van verlangen. Haar vingers raakten de tailleband van mijn boxershort.

"Is dit de samenwerking die je in gedachten had, ontwerper?" hijgde ze met een hese stem.

"Het belangrijkste," wist ik er schor uit te brengen.

Ze zakte neer, haar knieën raakten het zachte tapijt, en nam me in haar warme, perfecte mond. Mijn hoofd viel achterover tegen de muur terwijl haar tong mijn lengte verkende, haar lippen een zoete, verwoestende druk creëerden. Ik verstrengelde mijn handen in haar haar, mijn heupen gaven een onwillekeurige stoot. Om ons heen vulde de kamer zich met de natte, hongerige geluiden van fellatio, van zacht gekreun en gesmoorde aanmoedigingen.

Daarna was het een razernij. Kleren werden van haar afgerukt. Philip begroef zich van achteren in Simone , zijn handen grepen haar heupen vast. Nigel lag achterover op een laag platform, Natasha reed erop, haar hoofd achterover in extase.

Ik trok Daphne omhoog, mijn mond sloeg tegen de hare, proefde mezelf aan haar lippen. Ik drukte haar tegen het inmiddels doffe raam, de neppe stadslichten waren een waas achter haar. Ik omvatte haar borst, het gewicht ervan perfect in mijn hand, haar tepel een harde parel tegen mijn handpalm. Mijn andere hand gleed over de platte vlakte van haar buik, door de nette, zachte haarstrook boven haar geslachtsdeel, en weer lager.

O god. Ze was helemaal naakt. Mijn vingers gleden door zijdezachte, gezwollen plooien, op zoek naar haar clitoris. Ze schreeuwde tegen mijn mond, haar heupen schokten. "Ik heb je nodig. Nu, John. Alsjeblieft."

Ik tilde haar op en ze sloeg haar benen om mijn middel. Ik leidde mezelf naar haar ingang, die hete, natte belofte waar ik al maanden over fantaseerde. En met één stevige, meedogenloze stoot was ik binnen.

Haar hoofd viel achterover, een rauwe, gebroken schreeuw scheurde uit haar keel. Zo strak. Zo ongelooflijk, verwoestend strak en heet. Ik begon te bewegen, een langzaam, diep ritme dat al snel overging in iets hectisch, dierlijks. Elke stoot begroef me tot aan mijn heft in haar druipende kern. De klap van onze lichamen werd het enige ritme ter wereld.

Ik aanbad haar lichaam met het mijne. Ik verslond haar mond. Ik greep haar prachtige kont vast, kneep in het stevige vlees terwijl ik in haar stootte. Haar perfecte, blote kutje greep me vast als een vuist en melkte me bij elke stoot.

"Je voelt... ongelooflijk," gromde ik, mijn voorhoofd tegen het hare rustend.

"Jij bent het," hijgde ze, haar ogen rolden weg. "Jij bent het helemaal. Neuk me, John. Neuk je spelletje. Neuk me!"

Ik gaf toe en beukte in haar met een intensiteit waarvan ik niet wist dat ik die had. De kronkel in mijn buik wond zich steeds strakker, een schreeuw bouwde zich op in mijn longen. Ik verloor de controle, het genot was een withete stortvloed.

"Ik ga... Daphne, ik ga klaarkomen..."

Ze sloeg haar benen strakker om me heen en trok me onmogelijk dieper. "Doe het. John, vul me."

Haar toestemming was mijn ondergang. Met een laatste, stuwende stoot barstte ik los, mijn bevrijding pompte in hete, pulserende golven in haar. Mijn zicht werd wit. Een oer-, keelklank brulde uit mijn borst terwijl ik mezelf volledig in haar leegde, mijn verliefdheid, mijn fantasie, mijn verwoestende realiteit.