Dief Op De Knieën - 3

Maandag 17:00 precies. Ruben stond voor de deur van Sandra’s kantoor, zijn hart bonzend als een bezeten trommel. Het weekend had hij amper geslapen – elke beweging herinnerde hem aan de zwarte letters op zijn ballen en schaamstreek: EIGENDOM VAN MEESTERES SANDRA. De markering was nog steeds duidelijk zichtbaar, al iets vervaagd, maar genoeg om hem voortdurend aan haar te laten denken. Hij had geen onderbroek aan, zoals altijd nu, en zijn pik hing zwaar in zijn broek.

Hij klopte zachtjes.

“Binnen.”

Sandra zat achter haar bureau, kalm als altijd. Vandaag geen agressieve hakken of uitdagende lingerie. Ze droeg een eenvoudig, luchtig zomerjurkje – zacht pastelblauw, tot net over haar knieën – en daaronder platte ballerina-schoentjes in precies dezelfde kleur. Haar haar zat los, ze zag er bijna… onschuldig uit. Maar Ruben wist beter.

“Kleren uit. Alles. En de deur op een kier.”

Hij trok zijn shirt uit, liet zijn broek zakken, schopte zijn schoenen weg. Naakt stond hij daar, zijn pik al half hard van anticipatie. De deur stond op een kier – iedereen die toevallig langs de gang liep, zou hem kunnen zien. Zijn wangen brandden.

Sandra keek hem kort aan, haar ogen kil. “Benen wijd. Handen in je nek. Ogen dicht.”

Ruben gehoorzaamde meteen. Zijn benen spreidden, zijn vingers verstrengelden achter zijn hoofd. Hij sloot zijn ogen, zijn lichaam trilde licht. Hij hoorde haar stoel rollen, haar ballerina’s zacht over de vloer trippelen.

Toen – zonder waarschuwing – een explosie van pijn.

Sandra was opgestaan, had een paar snelle stappen genomen en schoot met haar rechtervoet voluit vooruit. Haar ballerina raakte zijn ballen met de kracht van een penaltytrap. Een doffe, natte klap echode door het kantoor. De pijn schoot als bliksem door zijn lichaam, zijn maag draaide om.

Ruben vouwde dubbel, viel kermend voorover op de grond. Zijn handen schoten instinctief naar zijn kruis, maar te laat. Hij rolde zich op, tranen in zijn ogen, een hoog, jankend geluid uit zijn keel.

Sandra stond boven hem, haar armen over elkaar. Een kleine, tevreden glimlach speelde om haar lippen.

“Deze wilde ik al het hele weekend doen,” zei ze zacht, bijna lief. “Lekker hard, hè?”

Ruben kon alleen kreunen.

Ze keek neer op zijn ineengekrompen lichaam. “Als je dan toch beneden bent… lik de vloer maar wat op. Begin maar bij mijn voeten.”

Hij tilde zijn hoofd op, zijn gezicht vertrokken van pijn. Met trillende tong begon hij de vloer te likken rondom haar ballerina’s – stof, kleine kruimels, alles. Sandra ging rustig weer zitten, sloeg haar benen over elkaar en begon op haar computer te typen alsof er niets gebeurd was.

Een kwartier lang bleef hij daar liggen, happend naar adem, terwijl de pijn langzaam wegzakte tot een doffe, zeurende klop.

Toen zei ze kalm: “Kom maar hier, sletje. Mijn benen staan al wijd. Begin maar met likken. Geen handen.”

Ruben kroop naar haar toe, zijn knieën schuurden over de vloer. Sandra had haar benen al gespreid onder het bureau. Onder haar jurkje droeg ze een dun, wit stringetje – doorschijnend, strak. Haar poes schemerde er al doorheen.

Hij drukte zijn gezicht tussen haar dijen, zijn neus tegen de stof. Met zijn neus duwde hij het stringetje opzij – hij moest het met zijn neus op zijn plaats houden – en begon te likken. Langzaam, grondig. Hij proefde haar meteen: warm, zout, geil. Sandra zuchtte kort, maar ging gewoon door met werken. Af en toe typte ze een mail, nam een slok koffie.

Een half uur lang zat hij daar, zijn kaak brandend, zijn tong vermoeid. Zijn neus hield het stringetje opzij, zijn gezicht glom van haar sappen.

Toen duwde ze hem zacht weg met haar knie. “Genoeg. Op handen en knieën en 5 rondjes rond het bureau. Nú.”

Ruben begon te kruipen. Rond en rond, zijn ballen nog pijnlijk gezwollen van de trap, zijn pik hard en druipend. Vijf rondjes. Bij het laatste rondje zei ze: “Stop. Kont presenteren.”

Hij draaide zich om, boog voorover, bood zijn kont aan – hoog in de lucht, zijn gemarkeerde ballen hangend.

Sandra stond op, liep naar een lade en haalde een grote, zwarte dildo tevoorschijn. Dik, realistisch, met aderen.

“Begin maar te zuigen,” zei ze terwijl ze hem voor zijn gezicht hield. “Ik wil dat je hem helemaal deepthroat. Tot het einde.”

Ruben opende zijn mond, begon te likken, te zuigen. De dildo was groot – hij kokhalsde al na de helft.

Sandra keek toe, haar armen over elkaar. Toen haalde ze iets anders uit de lade: een strapon-harnas met een nog grotere dildo eraan vast.

“Motivatie,” zei ze lachend, terwijl ze ermee wuifde. “Je hebt vijf minuten om die dildo helemaal in je keel te krijgen. Lukt dat niet… dan gebruik ik deze op je.” Ze slaat op zijn kont.

Ruben zoog harder, tranen in zijn ogen van het kokhalzen. Vijf minuten verstreken – hij kreeg hem niet verder dan driekwart.

Sandra zuchtte theatraal. “Je krijgt vijf extra minuten van mij. Omdat ik zo lief ben.”

Maar het lukte nog steeds niet. Hij kokhalsde, hoestte, tranen liepen over zijn wangen.

Sandra schudde haar hoofd. “Teleurgesteld.”

Ze sloeg hem vijf keer met de strapon – hard, op zijn billen, zijn rug. Rode striemen verschenen meteen. Ze deed de strapon aan – de grote dildo stak dreigend vooruit onder haar jurkje.

Toen plaatste ze zich achter hem, haar ballerina’s zacht op de vloer.

Eerst zachtjes – ze duwde de punt tegen zijn anus, gleed langzaam naar binnen. Ruben kreunde, zijn lichaam trilde. Ze begon te stoten, eerst rustig, toen harder, dieper. Haar heupen klapten tegen zijn billen, de dildo ramde in hem.

Sneller. Harder. Sandra greep zijn heupen vast, neukte hem als een beest. Ruben jankte, zijn armen trilden. De pijn in zijn ballen laaide weer op bij elke stoot.

Tot hij het niet meer hield – zijn armen bezweken, hij viel voorover op de grond, de dildo glijdend uit hem.

Sandra stopte, hijgend. “Pff. Wéér een teleurstelling. Kan ik deze jongen niet eens fatsoenlijk neuken of hij valt wéér?”

Ze stond alweer recht, duwde met haar ballerina zacht tegen zijn zij om hem in beweging te krijgen. “Op je kont zitten. Nú.”

Met veel gekerm ging Ruben rechter, zijn lichaam trillend van pijn en uitputting. Hij zat op zijn kont, zijn benen gespreid, zijn ballen zwaar en pijnlijk tussen zijn dijen.

Sandra glimlachte kil. Ze tilde haar voet op – haar zachte ballerina – en zette hem op zijn pik en 1 bal. Langzaam bracht ze haar gewicht over.

Ruben piepte hoog, zijn handen schoten naar voren om zijn ballen te beschermen. “Alsjeblieft, Meesteres… genade… alsjeblieft…”

De druk was ondraaglijk. Hij smeekte, zijn stem brak.

Sandra tilde haar voet op, keek neer op hem. “Sta op.”

Ruben strompelde recht, zijn benen trilden. Hij wankelde naar de deur, de donkere gang in. Achter zich hoorde hij haar ballerina’s zacht tikken – ze volgde hem.

Hij draaide zich half om, zijn gezicht vertrokken van pijn en vernedering.

En toen – iets knapte.

Zijn vuist schoot vooruit. Hard. Recht in haar gezicht.

Sandra struikelde achteruit, haar hand naar haar wang, ogen wijd van schok.

Stilte.