Tijdreizen

Ik loop door de bossen op deze zwoele zomeravond, ik ben op vakantie in een Brabants natuurgebied. Ik had mij al weken verheugd op dit uitje en nu was ik helemaal in mijn element, de vrije natuur, geen mens om mij heen. Wanneer ik plotseling een vuur zie branden in de verte krijg ik een dubbel gevoel. Er zijn hier dus andere mensen in de buurt die het kennelijk normaal vindt om een vuur te maken midden in de bossen. Ik besluit er heen te geen om te bekijken wat het precies is.

Als ik dichterbij kom zie ik tot mijn verbazing een aantal fakkels om een grote steen staan, maar er is geen ziel te bekennen. Er staat iets in de steen gekerfd, ik kan niet lezen wat er staat en loop ernaartoe. De tekst is bedekt met mos, dus wil ik dit wegkrassen. Zodra ik de steen aanraak zie ik een lichtflits en hoor ik een knal, daarna wordt het zwart.

Ik word wakker op de grond, de ochtendzon schijnt in mijn ogen. Waar ben ik, wat is er gebeurd denk ik bij mezelf. Wanneer ik opsta zie ik de grote steen. Het komt langzaam naar me terug wat er is gebeurd, de fakkels, de steen en daarna duisternis. Ik weet niet wat er gebeurd is gisteravond, Ik voel me zwak. Ik loop naar de steen en zie tot mijn verbazing dat het mos van de kerving af is. Is hier dan nog iemand anders geweest, of heeft dit met die knal te maken. Zucht, Ik weet het gewoon niet, ik kan maar beter terug naar de camping gaan waar mijn tent staat.

Onderweg terug, valt me op dat het bos anders, er zijn geen paden en er is nergens een bankje te bekennen. Op mijn gevoel probeer ik terug naar de camping te lopen, maar deze vind ik niet. Na uren lopen zie ik een gebouw. Het lijkt op een huis, maar niet zoals wij die bouwen. Het is meer een primitieve boerderij. Er lopen een aantal kippen, schapen en varkens rond. Plots zie ik een man lopen, hij draagt oude vodde als kleding. Het lijkt wel alsof dit een openluchtmuseum is. Ik loop naar de man toe en probeer hem de weg te vragen. Hij kijkt me verbaasd aan, hij lijkt niet te begrijpen wat ik zeg. Wanneer hij terugpraat versta ik er niks van. Net of hij met een heel zwaar Brabants accent praat, maar dan zwaarder dan ik ooit heb gehoord. Hij kijkt naar mijn kleding en voelt aan de stof, hij is net zo verbaasd als ik. Hij ziet mijn ketting met kruis eraan en het lijkt erop dat zijn argwaan weg is. Hij neemt mij mee naar binnen en geeft mij wat te drinken. Langzaam besef ik me wat er is gebeurd is, ik moet door die steen terug in de tijd gereisd zijn. Hoe kan dit anders allemaal verklaren.

De man loopt weg en komt even later terug met zijn vrouw en dochter. Zijn dochter is bloedmooi, ze mooie rode haren een knap onschuldig gezichtje, en een soort jurk die los over haar lijf hangt. Even kijkt ze me aan en gunt me een glimlachje, daarna kijkt ze vlug naar de grond. Haar moeder daarentegen is lelijk als de nacht, die ziet eruit alsof al jaren dag in dag uit zware arbeid verricht. Ze hebben een mand met knollen en wortels bij, ze beginnen er een soort stamp van te maken en bieden wat eten aan. Dit is het moment waarop ik merk dat ik honger als een paard heb. Ik kijk naar het eten en bedenk me dat ik niet te veel wil pakken, deze mensen hebben immers niet veel. Ik zoek in mijn zakken en vind een paar euro’s die ik aan de man geeft. Hij kijk er verbaasd naar, maar ziet er dankbaar uit.

De man heeft niet veel ruimte en bied mij een slaapplek aan in de stal bij de dieren. Gezien de omstandigheden had ik niks beters kunnen wensen. Ik nestel me in het stro, even zijn de varkens wat nieuwsgierig maar laten me uiteindelijk met rust. Ik lig redelijk comfortabel en probeer te verwerken wat er allemaal gebeurd is, de steen, de knal deze boerderij en de beeldschone boerendochter. Mijn gedachten blijven bij haar en ik betrap mezelf erop dat ik opgewonden raak. Ik doe mijn broek omlaag en begin me aftetrekken met die mooie meid in mijn gedachte. Ik ben maar even bezig en ik kom al klaar in het stro, ik haal mijn broek op en val uitgeput in slaap.

Midden in de nacht word ik wakker. Ik hoor een geluid, er komt iemand de stal binnen. Er komen voetstappen op me af en ik zet me schrap op wat er gaat gebeuren. Tot mijn verbasing is het de boerendochter, ze kijkt me met spanning aan. Haar handen gaan achter rug en plots valt de jurk over haar schouders op de grond. Ze heeft een prachtig lichaam, mooie ronde borsten brede heupen en een bosje schaamhaar boven haar kutje. Ze is tussen de 16 en 18 jaar oud schat ik. Ik word meteen opgewonden van dit beeld. Zonder iets te zeggen komt ze bij me liggen, ik neem haar in mijn armen en streel haar rug en schouders. Ze glimlacht, dit is voor mij het teken om door te gaan. Ik begin haar te kussen en voel met een hand aan haar borsten. Haar tepels zijn heerlijk hard, ik knijp er voorzichtig in. Ze kreunt, ze wordt hier duidelijk opgewonden van. Mijn hand gaat langzaam naar beneden, door het bosje schaamhaar naar haar kletsnatte kutje. Ze is helemaal klaar om geneukt te worden. Ik sta op om mijn kleren uit te doen, die liggen binnen no time op de grond. Ze kijkt met grote ogen naar mijn lul, iets in me zegt dat ze nog maagd is. Er komen vast niet zoveel mannen naar deze afgelegen plek. Ik kruip op haar en geef haar een kus. Ik wrijf mijn eikel tegen haar klit, ze begint hard te kreunen. Ik houd mijn hand op haar mond, haar vader mag dit niet horen. Ik zet mijn eikel tegen haar schaamlippen en duw mijn lul langzaam naar binnen. Ze heeft het er moeilijk mee dus ik begin rustig aan op en neer te gaan en nog niet helemaal erin. Na een tijdje begint ze weer te kreunen en beweegt haar hopen op en neer, ze begint te genieten. Ik begin nu harder en dieper te stoten, ik voel haar strakke kutje om mijn lul samentrekken, ze gaat klaarkomen. Ze geeft een klein gilletje, maar weet het snel te onderdrukken. Ik houd het nu ook niet meer lang en kom klaar in haar maagdelijke kutje. We kroelen samen na en vallen in elkaars armen in slaap.