Slangen Van Verlangen

Dit is een fantasy-seksverhaal, of romantisch erotisch sprookje, hoe je 't noemen wil.

Introductie
Ik ben een saai meisje, met een saaie naam. Geen enkele jongen ziet me staan. Gelukkig is er een ander bestaan, waar ik af en toe heen kan gaan. Een eigen geheime plek, waar alles kan, niets is gek. Ga je met me mee? of zeg je liever nee?
Het is het land van reuzen en draken. Ik kan me er prima vermaken. Geen mens is er ooit geweest, maar ik ben er thuis, niet bevreesd. Mensen vind ik gevoelloos en koud. Ik doe altijd alles fout. Mannen vind ik saai. Seks is maar een beetje gegraai. De man van m'n dromen zal ik wel nooit tegenkomen. Maar in dit verhaal, beleef ik 't allemaal.

H 1. Slangenogen
Het is weer nacht.. hoera! Stilte en duister, ik hoor mijn eigen ziel weer. Die roept, kom mee, naar 't oneindige gebied van de diepten in mijn binnenste.
Ik zak door een diepe trechter, lager en lager, zwarter, dieper tot in een oneindige zee van niets. Ik sluit mijn ogen en laat me wegzakken.
Als ik mijn ogen weer open ben ik in een woest landschap , met rotsen en kloven, en hier en daar wat struikgewas. Ik zie dat de zon al onder gaat en ik klim over wat rotsen op zoek naar een grot om te gaan slapen. Hier was ik nooit eerder, ik herken althans niet 't land van de dwergen of de gnomen, of de elfen of de feeën. Ik zie een enkel salamandertje wegglippen voor m'n voeten, verder is 't stil. Geen vogel of vleermuis , slechts zacht geruis van de wind in 't lage struikgewas.
Het wordt wat kil en ik trek m'n vest stevig om me heen.
Ik vind een spelonk , kruip erdoor en kom in een kleine grot. Precies geschikt voor mij om de nacht door te brengen. Ik verzamel wat bladeren, maak daar een zacht bed van en leg me ter ruste.
Ik droom over een wonderschone jongen met 2 slangen over zijn schouder. Hij kijkt mij één seconde begerig aan, zó dat 't het verlangen in mijn hart opwekt. Maar hij is verdwenen net zo snel als hij is verschenen.

Als ik wakker word zie ik hem echter helder voor mij en er brandt een vaag verlangen in me om deze jongeling weer te zien, al is 't maar weer in een droom.
Zijn ogen waren groen, en net zo fel als die van de slangen op zijn schouder. Ik probeer de droom zo lang mogelijk in me vast te houden, terwijl ik op weg ga, op zoek naar wat eten en water.
De droom vervaagt langzaam en daarmee zakt het verlangen ook wat weg. Maar vergeten kan ik hem niet, en ik bid vurig dat hij terug zal komen, in een droom, of misschien wel..echt!
Na een korte wandeling wordt het gebied lieflijker en groener, en al gauw kom ik bij een beekje. Ik fris me op, drink wat, en pluk wat bessen in de struiken rondom. Er schijnt een warm zonnetje en ik ga wat in 't zachte gras liggen. Maar ik lig nog niet of ik hoor gesis bij m'n hoofd. Ik kijk op en zie nog net een slang tussen de struiken wegschieten.
Automatisch denk ik weer over de mooie jongen uit m'n droom, met z'n slangenogen, en de opwinding die ik gevoeld had bij zijn aanblik komt weer terug. Ik laat m'n hand half automatisch in m'n broek glijden en begin met mezelf te spelen. Ik heb m'n joggingbroek aan, die weliswaar strak om m'n kont sluit, maar makkelijk oprekbaar is. Met m'n vingers tussen m'n lipjes, denkend aan hem, raak ik al snel in extase. Ik merk zo niet dat en een slang m'n wijde broekspijp in kruipt en langs m'n been omhoog kruipt.
Eigenlijk doe ik dit zelden, met mezelf spelen. Maar de vurige ogen van de jongeman uit m'n droom heeft m'n hartstocht zo opgewekt, dat ik nu gewoon niet anders kan. M'n hele lichaam broeit van verlangen en in gedachten voel ik zijn handen over me heen glijden. 't Voelt zo echt..'t Is of ik ze over m'n dijen voel, en al snel word ik warm door m'n hele lichaam en kom ik met een zucht en stuiptrekking klaar.
Op dat moment ontdek ik de slang, die nu over m'n hand, die ik nog tussen m'n kruis heb, kruipt. Ik geef een gil en spring op. Ik trap m'n broek naar beneden en de slang valt op de grond en kronkelt snel weg. Het was net zo'n slang als ik zojuist de struiken in had zien schieten, en zoals ik in m'n droom had gezien op de schouders vn de jongeman! Hij leek erop in elk geval, groen met zwarte glinsterende schubben, ongeveer een meter lang en zo dik als m'n arm.
't Zal toch niet.. dat..de man in m'n buurt is? Verschrikt kijk ik om me heen. Ik zie niets of niemand. 't Is stil. Snel trek ik m'n broek aan.
Ik zoek iets om m'n poes af te drogen, heb geen zin om de hele tijd met een natte slip te lopen. Ik vind niks, dus ik besluit me maar uit te kleden en te gaan zwemmen in de beek. 't Is toch lekker warm weer.
Ik kijk nog even goed om me heen of er echt niemand is, en doe dan m'n kleren uit en loop 't water in. 't Is heerlijk en ik blijf een hele tijd in 't water en geniet.
Zo heb ik niet op tijd in de gaten dat er een paar dwergen aan zijn komen lopen. Ik zie ze pas als ik gegiechel hoor aan de overkant van de beek. Daar zitten ze, nog geen 10 meter van me vandaan, met z'n vieren. Bouwdwergen zo te zien, waarschijnlijk met lunchpauze. Ze zitten me vermaakt te bekijken. Wat haat ik die vieze bouwdwergen toch, altijd achter elfenmeisjes aan.. en dwergenmeisjes natuurlijk, maar mij, mensenmeisje vinden ze helemaal interessant weet ik uit eerdere ervaringen.
"Ga weg, lelijke dwergen!" roep ik vanuit 't water. Ik durf niet uit 't water te komen zo in m'n nakie.
"Lekker juffie!" "Laat je tietjes es zien!" "En je billen!" roepen ze door elkaar, en ik gooi boos een steentje dat ik op de bodem vind naar ze toe. Ze gaan alleen maar harder lachen.
"Dat is geen waternimf."
"Nee, die had ons al betoverd!"
"Deze is van echt vlees..lekkerr.. " joelen de dwergen, en ze rollen met hun ogen en klakken met hun tong naar me. Ik gooi nog een steen en schreeuw dat ik wel wat ergers met ze zal doen dan betoveren. Maar de dwergen laten zich niet afschrikken, en er zit niets anders op dan zoveel mogelijk onder water de waterkant op te zoeken en daar snel met m'n kleren achter een struik uit hun zicht te verdwijnen.
Gefluit en gejoel als m'n achterste uit 't water komt. Ik werp nog één kwaaie blik achterom en verschuil me dan achter een struik. Gelukkig blijven ze niet al te lang zitten, moeten kennelijk weer aan 't werk. De lelijkerds, wat dachten ze wel. Nee, de enige aantrekkelijke wezens in dit rijk zijn de elfen, vind ik. Met hun schuine ogen, ranke gestalte, puntige oren en vleugels.. Ja, met hun vleugels uitgeslagen zijn ze bijzonder aantrekkelijk.
Maar elfen hebben geen seks. Althans niet zoals wij mensen dat kennen (en dwergen en reuzen en andere zwaardere aardwezens). Luchtwezens, zoals elfen en feeën, doen 'het' op afstand. Wat ik ervan begrepen heb vuren ze alleen een soort energiestralen op elkaar af, dat geeft hen enorme bevrediging, en zo bevruchten ze elkaar of zo, al worden hun baby's in bloemen geboren, heel klein. Zo heb ik me laten vertellen, maar ik heb die kleine wezentjes nooit gezien. Ik mocht daar niet bij, ik was te lomp, zou de tere wezentjes kunnen vertrappen. Ik ga alleen met (bijna) volwassen elfen om, die net zo groot als ik zijn.
Ik vraag me af of de jongeman uit m'n droom ook een elf is. Ik heb niet de bijzondere kenmerken van een elf herkend. Maar menselijk lijkt hij me ook niet, al leek dat op 't eerste gezicht wel zo.

H.2 Elfen
Ik kleed me aan als ik opgedroogd ben en loop verder om wat paddenstoelen en andere eetbare dingen te zoeken.Ik vind bij de oever van de beek ook wat mosselen, of wat erop lijkt, veel lekkerder dan de aardse mosselen, en doe me eraan tegoed. Ik vind ook wat koksnootjes en neem er wat mee.
Tegen de middag bereik ik een elfendorp. Een groot kasteel met wat kleine hutjes rondom in de kasteeltuin, zo ver ik kan zien over de muren eromheen.
Ik klop aan de poort en verwacht spoedig binnengelaten te worden door de in algemeen vriendelijke elfen.
Maar een met speer en schild bewapende vrouwelijke elf bekijkt me door een kiertje van de poort wantrouwig aan en roept dan nogal paniekerig naar achteren: "Een mens, een mens!". Ik hoor geharrewar, rumoer, en al snel verschijnt een hele schaar elfen in de poortopening.
"Rustig maar, ik ben niet als normale mensen, ik kom al zo lang in uw rijk," zeg ik. Maar een paar manlijke elfen stappen naar voren, de poort uit, grijpen me onder m'n armen en zetten me een flink end verderop weer neer, buiten de poort.
"Ga weg, en kom niet meer terug, we kunnen hier geen mensen gebruiken," zegt één van ze en ze lopen snel terug.
Ik kijk ze verbouwereerd na en ben helemaal perplex als, nadat ze de poort achter zich sluiten, ineens de hele burcht verdwenen is.
Wat is dit voor vreemd elfenras? Ze zagen er ook iets anders uit dan ik tot nu toe gezien had. Ben ik in een heel ander deel van 't rijk? Ik snap er niets van.
"Hihihi," hoor ik ineens achter me. Ik kijk om, maar zie niets.
"Hihi," nu van de andere kant, en nog een keer, van opzij.
Ik zie echter niemand.
Maar ineens springen er 2 jonge elfen voor me neer, een jongen en meisje, zo'n 2 hoofden kleiner dan ik. Ze waren zomaar uit 't niets verschenen.
"Wie..waar komen jullie vandaan?" vraag ik verbaasd.
"Wist je niet, dat elfen zichzelf en hun bouwsels onzichtbaar kunnen maken?" grinnikt het jongetje.
"Uh..wel es gehoord, ja," zeg ik.
"Kom, we weten wel een plek waar je de kasteelmuur binnen kan komen, als je wil,"zegt 't meisje nu.
"Maar, ik ben niet erg welkom, geloof ik."
"Bij onze familie wel, laat je niet afschrikken door een paar bewakers.'t Zijn de orders van de koning. Ze zijn overdreven streng geworden door wat voorvalletjes," zegt 't meisje.
"O, wat dan?"
"Vertellen we nog wel, kom nou maar," zegt 't jongetje. "Wij zijn trouwens Mik en Mak, en jij?"
"Shaline."
Ja, ik ben hier mooi en heb hier een mooie naam. In deze wereld voel ik me mooi en vrij.
Ik loop met Mik ('t meisje) en Mak ('t jongetje) mee. Al snel zie ik delen van de kasteelmuur verschijnen en plotseling verschijnt een deur in de muur. De elfen kijken omzichtig om zich heen en leiden me er dan doorheen. Ik kom in de kasteeltuin. Ze brengen me naar één van de hutjes die er staan. Hier wonen ze met hun familie.
't Hutje lijkt van buiten niet groter dan een gemiddeld menselijk tuinhuisje, maar binnen is een enorme woonkmaer met open haard, open keuken, en er zijn vele kamertjes rondom, waar de 15 kinderen en de 2 ouders en 4 grootouders en 8 overgrootouders slapen. 4 Generaties is gebruikelijk bij elfen weet ik.
Toch zijn dit apart soort elfen. Ze hebben fonkelende groene ogen, zoals ook de jongeman in mijn droom. Ze hebben wel iets heel grazieus. De ouders nodigen me straks mee te eten. Ik neem het graag aan en geef hen de koksnootjes die ik bij me heb, als dank voor de gastvrijheid.

De oudste 2 kinderen, 2 jongens, zijn als je 't in mensenjaren zou uitdrukken van mijn leeftijd. Ze zijn best leuk, en terwijl de volwassenen eten maken, en de kleintjes in bad doen e.d., klets en dol ik een beetje met hen. Want humor hebben elfen zeer.
Terwijl we lachen en praten komt ineens één van de opa's erbij zitten.
"Een mensenmeisje hè..pas maar op dat de koning of iemand van 't hof je niet ziet," zegt hij tegen mij.
"Waarom niet?" vraag ik.
"Ze vinden dat mensen een slechte invloed hebben.. Steeds meer elfen laten zich verlokken door de menselijke wereld. De ouderen zijn bang hun kinderen te verliezen.. Er zijn er al een paar naar de mensenwereld verbannen."
"O..wat erg..Ik wist niet dat dat kon.."
"Jazeker, vooral aan 't hof. Wij boerenelfen zijn minder vatbaar voor menselijke verlokkingen, nietwaar, Koen en Kaan?" zegt de oude met een grimas naar z'n 2 kleinzoons, maar zijn ogen kijken hen ietwat doordringend aan.
"Zolang er hier genoeg te beleven valt niet," lacht Koen.
"Jaja, dat heb jij wel, met Iona hè.." grinnikt Kaan. Koen geeft Kaan een stomp en de twee rollen al gauw stoeiend over de grond.
"Maar vertel eens..hoe komen elfen op aarde.. dat kan toch niet?" vraag ik aan de opa.
"O jawel, ze veranderen eerst langzaam in reptielwezens, dat zijn vuurwezens, en dan verliezen ze hun vleugels en verdichten ze.. In dat stadium verlangen ze alleen nog naar de aarde en 't mensdom en kunnen ze niet meer terug naar 't elfenbestaan."
Ik moest aan de man van m'n droom denken. Zou hij zo'n wezen zijn?
"Dragen ze dan slangen bij zich?" vraag ik daarom.
De elfenopa schrikt en kijkt me strak aan.
"Hoe weet jij dat?"
"Ik..weet 't niet..u had 't over reptielen, zo dacht ik, misschien hebben ze slangen bij zich.. Net als Adam en Eva door verleiding door een slang uit het paradijs werden verstoten."
"Vraag me niets meer , Shaline, hier kunnen we liever niet over praten. Je kunt liever morgen weer weggaan, al ben jij niks kwaads van zin, dat zie ik wel," zegt opa ernstig.
"Doe niet zo bang opa. Er zijn er pas 2 verbannen in ons hele rijk, en er is nog maar van één elf bewezen dat ie in een reptielwezen verandert, je moet niet alles geloven wat ze bij de hofhouding beweren," zegt Kaan, die 't laatste deel van het gesprek had meegeluisterd.
"Praat er niet meer over jong," zegt opa elf alleen.
Het eten is klaar en we gaan aan tafel.
Na 't eten help ik mee afwassen en de wat grotere kinderen naar bed brengen. Daarna ben ik ook moe en ik krijg een eigen kamer, de kamer van één van de kinderen die nu bij haar zusje slaapt.

H. 3 Nachtelijk avontuur
Ik dommel bijna in als ik een krachtige energie voel. 't Lijkt wel of er iemand op me is komen liggen en zachtjes langs m'n zij strijkt, over de dekens. Ik voel de warmte op m'n rug (ik lig op m'n buik). 't Is erg prettig, en opwindend. Ik wil weten wie 't is, maar wil niet wakker worden omdat ik denk dat 't een droom is, en ik die niet wil verstoren, zo lekker voelt het.
Maar ik word wakker van een zacht 'pssst' in m'n oor. Ik kijk op. De druk op m'n rug is weg, het warme erotische gevoel ook. Ik zie Kaan in de deuropening staan. Is hij 't geweest, die me die seksuele energie van zonet heeft gestuurd? Ik word verlegen bij de gedachte. Gelukkig is 't donker en ziet hij m'n blosjes niet.
"Mag ik binnenkomen?" fluistert Kaan.
"Tuurlijk!" Ik ga rechtop zitten om plaats te maken op m'n bed, en hij gaat op m'n voeteneind zitten, na de deur dichtgedaan te hebben.
"Luister, Shaline,"begint hij. "Praat nooit met volwassenen over de slangenjongen.. Heb je hem gezien?"
"Ja, nou, niet echt.. Ik zag in een droom een jongeman met 2 slangen."
"Dat is Colijn.. De gevallene, zoals de volwassenen hem noemen. Ze proberen hem nog terug te veranderen in een elf, maar dat lukt niet meer. Ze willen hem weghouden bij de andere jonge elfen, maar we houden stiekeme dansfeesten, en bevrijden hem dan uit z'n kamer waar de hofhouding hem opgesloten heeft. Hij is een hofnarszoon. Hij wou geen hofnar worden, of andere functie in 't kasteel bekleden. Hij wil alleen maar chancen."
Chancen, zo noemen ze dat hier, 'seks' , op hun manier dan, wist ik.
"De meisjes zijn gek op hem.. vooral sinds hij verandert. Hij is vuriger dan alle anderen. Hij bedwelmt je gewoon, zelfs jongens kunnen hem vaak niet weerstaan. Maar chancen met de elfen hier is voor hem niet genoeg meer. Hij wil naar de mensenwereld. Hij wil juist verbannen worden. En veel meisjes willen wel met hem mee, zó verliefd zijn ze op hem. En eerlijk gezegd, soms snap ik dat wel," zegt Kaan, en even kijkt hij me begerig aan, en ik voel zijn warmte op me afgevuurd. Eén seconde, dan kijkt hij weg en is 't voorbij, hoewel m'n hele lijf nog warm aanvoelt.
Ik ben dit wel gewend van elfen. Ik kan niks teruggeven, ik beschik niet over die energie van hen. Mijn lichaam is te koud en hard voor hen, daar voelen ze niks bij.
"Het is vreselijk in de mensenwereld, hard, koud, wreed," zeg ik.
"Dat weet ik, m'n familie waarschuwt er genoeg voor. Ik blijf ook uit de buurt van Colijn, en ga niet vaak meer naar de dansfeesten, want de meisjes verkillen sinds ze met Colijn gaan..Ik ben bang dat m'n opa gelijk heeft. Nu lijkt 't leuk, spannend, wat Colijn doet en heeft, maar op den duur gaat alles verloren.. Maar.. misschien ben jij onze redding."
"Ik?" vraag ik verbaasd.
"Ja.. misschien kun jij Colijn geven wat hij zoekt..en hier niet meer genoeg vindt..en misschien kun je hem meenemen naar de mensenwereld. Maar dat zal niet makkelijk zijn. Want hij wordt goed bewaakt, en jij mag niet opvallen. M'n opa wou al dat je wegging."
M'n hart springt op bij de gedachte m'n slangendroomman te ontmoeten, en zelfs misschien te verleiden!
"Hoe doen we dat dan?" vraag ik.
"Kom mee vanavond naar 't feest, 't is Freya vandaag, dan hebben we altijd feest."
Freya was wat vrijdag bij ons is, de dag erna was men vrij, Satar. Dat was Zaterdag, en Odin zondag, ook een vrije dag. Ze hadden dan nog Demonda, de dag van de drakengodin..die gunstig gezind gehouden moest worden en dus was dat ook een vrije dag, na Odin. Eenieder was dan de hele dag bezig met positieve en liefdevolle gedachten om het kwaad dat op deze dag overal rondloerde geen kans te geven. De kleinste zwakte, negatieve emotie, kon al fataal zijn op deze dag, zo geloofden zij, en 't onheil brengen.
Daarna waren er 10 werkdagen, en dan weer 3 dagen vrij, enz. enz.
Kaan vertelt dat ze tegenwoordig 3 nachten feesten, zonder dat de ouders het weten. Ze weten alleen van Sataravond, sommigen vermoeden van Freya. Maar dat op de nacht van Odin op Demonda ook gefeest wordt is strikt geheim.
Ik zeg de regels niet te willen overtreden, en liever alleen morgenavond mee te gan. Maar Kaan is bang dat er dan niet genoeg tijd is om Colijn verliefd op me te laten worden, en aangezien ik liever dan nu kon gaan dan op Odinavond, laat ik me overhalen, en ga mee met Kaan en Koen.
We sluipen het huis uit.. Iedereen slaapt al. We gaan eerst naar 't huisje van Iona, de vriendin van Koen, om haar op te halen en kleren van haar voor mij te lenen. Ze is natuurlijk een stuk ranker dan ik, maar ze zoeken wat wijds voor me uit.
Ik krijg een stretch jurkje aan van ietwat doorschijnende stof. Alleen in fel licht zie je m'n tepels en van achter m'n bilnaad erdoorheen, anders niet. Ik draag m'n string eronder, die was gewassen en gedroogd.. Een bh draag ik niet.
Iona zelf draagt nog iets veel pikanters, een strak kort rokje van een soort suède met puntjes aan de onderkant, zodanig dat die net niet over de bilnaad vallen, zodat je haar string goed ziet. En boven heeft ze slechts een kort topje aan, zodat ze blootsbuiks is. Wat de jongens aan hebben weet ik nog niet, want ze hebben al die tijd hun lange jas erover. Koen ook al toen hij bij me op de kamer zat. Ik ben er wel benieuwd naar. 't Verbaast me wel dat de meisjes in elk geval zo pikant gekleed gaan. Ik ben ze in witte kanten jurkjes e.d. gewend, met wijde mouwen en rokken. Ze doen wel een jas aan nu en geven mij er ook één. Niet dat 't buiten zo koud is, maar àls we betrapt worden zal zo niet gelijk opvallen dat we op weg zijn naar een feestje.
We sluipen door de donkere nacht door de kasteeltuin naar 't kasteel, waar in de kerkers 't feest plaatsvindt, niet heel ver van de kamer waar Colijn opgesloten zit overdag. Wel ver genoeg van de bewakers die daar 2 keer per nacht hun ronde maken.
We gaan door een geheime ingang achter een geheime ingang, bij geen enkele volwassene meer bekend volgens Koen.
Bij een deur, onderaan een diepe trap gekomen, moeten we een wachtwoord roepen. Daarna wordt de deur open gedaan en een wierookgeur en luide muziek komt me tegemoet.
Wierook was wat elfen rookten, althans sigaretten met wierookgeur. Erg lekker, ik had ze ook wel es geproefd, bij een zeldzame gelegenheid. De bloemen waar 't van gemaakt werd waren zeldzaam, dus werd 't niet veel gebruikt. Maar op dit feest zo te ruiken wel.
We gaan naar binnen, nadat de portier en nog een andere portier, die erbij gehaald wordt, mij goedgekeurd hebben.

Nu doen Kaan en Koen hun jassen uit, en Iona en ik ook.. Ze gooien de jassen tegen 't plafond, waar ze automatisch op haken blijven hangen. Handig. Ik volg hun voorbeeld, en na 2 keer missen lukt het zowaar ook hem op een haak te krijgen.
Koen en Kaan hebben voor elfen zeer sexy kleding aan: strakke witte satijnen broeken en witte blousen met wijd open V-hals, ook nauw sluitend om hun slanke torso.
Maar eenmaal in de danszaal val ik helemaal van de ene verbazing in de andere. Hier is niets meer van de 'brave elfen'die ik gewend ben te herkennen. Meisjes in bikini's met slechts een rokje van koordjes erover, sommigen dragen zelfs bh-tjes met de tepels bloot! Verder zijn ze slechts getooid met sierden. Haren zijn wild opgestoken of met een of ander spul behandeld, zodat ze rechtop blijven staan. De jongens hetzelfde. Velen dragen een (strakke) hotpens en strak t-shirt, of van boven überhaupt niks.
De meesten dragen de bij elfen gebruikelijke lichte kleuren zoals wit, beige, en goud, maar sommigen ook donker, zelfs een soort zwart leer, wat absoluut als demonisch wordt beschouwd bij elfen. In elk geval echt leer, want ze maken niets van dode dieren, dat is een doodzonde. Ik vraag ernaar en Kaan zegt dat 't namaak leer is, d.m.v. toverij gemaakt.

Er hangt een broeierige sfeer van opwinding, sensatie en erotiek. Er wordt wild gedanst op de, voor elfen ook niet al te gebruikelijke, harde snelle muziek met toch iets melodisch, warms, gevoeligs. Ik heb nog nooit zulke mooie muziek gehoord. 't Is ritmisch, hard en agressief, maar ook vol emotie, droefheid, somberheid en vrolijkheid tegelijk en vooral een enorme vrijheid. Je wordt er volkomen in meegesleept en kan gewoon niet stil blijven staan. Ik dans met Kaan, Koen met Iona. We worden één met de dansende menigte om ons heen en ik geniet.
Alles is verlicht met kaarsen en fakkels, gekleurde bollen schermen die af, en 't geeft een magisch sfeertje.
Op 't podium dansen er een paar zeer erotisch, en ik kijk met rode koontjes toe. Wat zijn die elfen lenig. Meisjes buigen helemaal achterover, wijdbeens voor de jongens die hen slechts losjes vasthouden.. Dan glijden ze onder hun benen door waarop de jongens zich omdraaien en de meisjes tegen hen op springen met beide benen om de heupen van de jongens geklemd, de handen los en achterover leunend. De jongens draaien zo met hen rond.
Ze kruipen en kronkelen als slangen over de grond en over elkaar heen en vliegen dan weer half de lucht in. En telkens tussendoor betasten ze elkaar net niet, hun handen glijden slechts langs elkaars lijven en raken elkaar alleen aan om elkaar op te vangen of in de lucht te gooien e.d.
't Is een waar spektakel, en ik voel de erotische energie die ervan uitgaat tot waar ik dans, zeker 10 meter van 't podium.
Maar ik voel ook de energieën van elfen om me heen, want ik heb als enig mensenmeisje aardig wat 'chance'. De blikken van menig elfenjongen liegen er niet om, en ik voel hun vurige energiestralen op me afgevuurd. 't Is alles geweldig kicken.
Maar 't wordt nog beter. Als we bij de bar een drankje drinken komt een jongen naar me toe.. Ik ontwijk z'n vurige ogen wat, want 't wordt me allemaal wat te veel.. Hij vraagt: "Rook je?"
"Soms," zeg ik.
"Deze moet je es proberen, dit is echt goede zweem." Dat is hun woord voor 'tabak' (nu ja de bloemen en kruiden die in de sigaretten zitten) weet ik.
In de verwachting een extra lekker smakende sigaret te krijgen neem ik 'm aan. Maar ik heb 'm nog niet half opgerookt of ik voel me toch heerlijke high worden! Het valt niet te beschrijven, dit is met geen enkel menselijk gevoel te vergelijken. Ik heb een energie en tegelijk ben ik in andere sferen, maar toch ben ik bij m'n volle bewustzijn en zie ik alles om me heen goed en helder. Maaar 't krijgt een extra dimensie. Alles wordt nog intenser, de geuren, de magie, de meeslepende muziek, en ja..bovenal, de magische uitstraling van de elfenjongen naast me. Hij strijkt zijn hand voor m'n buik en borsten langs en ik voel een intense opwinding en warmte die dwars door me heen gaat. Zijn ogen vlammen, zijn glimlach verwart me, 't voelt als een volle intense kus. Het is of ik z'n tong in m'n mond voel, alsof hij hélemaal in me zit. Dit heeft een elf nog nooit bij me gedaan. Of ik heb 't niet gevoeld, of kunnen beantwoorden. Maar met de stoned makende sigaret voel ik het wel. Ik zwelg in de ogen en energie van de mooie elf. Zijn lustige zwoele blik, de geluiden en geuren om me heen..in m'n roes vloeit alles samen tot één zalig soort orgie. Ik vergeet waarvoor ik hier ben.
Maar ineens word ik ruw aan m'n arm weggetrokken.
"Kom, niet chancen met elfen," roept Kaan in m'n oor boven de muziek uit, terwijl hij me verder trekt de menigte in, weg van de sexy elf die me alleen maar glimlachend nakijkt en geef puf schijnt te hebben van z'n barkruk op te staan om me achterna te gaan.
Ik voel me ook nog slap in de knieën en wil helemaal niet met Kaan meedansen. Tot hij me wijst naar een groepje dansers verderop.
"Daar, in 't midden, met die zwarte broek en dat jasje met die hoge schouderstukken, dat is 'm," wijst Kaan me.
Ik zie de figuur die hij bedoelt , omringd door, vooral, meisjes. Hij is wat breder dan de rest, meer een menselijk figuur dus. Verder kan ik hem niet goed zien. Tot hij mijn kant op draait. Even, een seconde, kijk ik recht in zijn ogen. Ja, het is hem, de man uit m'n droom, onmiskenbaar. Die ogen..die vergeet ik nooit..zelfs op deze afstand kijken ze dwars door m'n ziel.
't Is hooguit een seconde, dan staan er weer zoveel elfen tussen mij en Colijn dat ik hem niet goed meer kan zien.
Kaan en ik proberen dichterbij te komen, maar dat valt niet mee. De jongen is enorm populair zo te zien. De meest sexy meisjes drommen om hem heen. Hij danst als een beest, draait wild en neemt 't ene meisje na 't andere in z'n armen. En soms een jongen..ja, dat is fantastisch om te zien. Ik kan soms letterlijk de vuurstralen tussen hen zien. Vuur van de jongens is sterker dan vuur van de meisjes weet ik, tenzij een meisje echt héél erg verliefd is. Maar jongens hebben een groter bereik, soms op 4 of 5 meter afstand, of meer, zoals ik al vanaf het podium had gevoeld. Die energie die daar hangt straalt echt tot ver in 't rond. Maar dat geldt ook voor deze Colijn, en de jongens en meisjes die hem aanbidden.
Ik raak er zo bezeten door dat ik bijna Kaan meetrek naar de kant om hem te zoenen. Maar dat is uit den boze, dat weet ik. Als meisje al helemaal. Die mag echt alleen 'vuren', niet aanraken. Maar ja, ik heb niks te vuren, ik heb alleen mijn vlees en botten.
Ineens voel ik me wel beetje een buitenbeentje. Ik vraag Kaan of hij ook zo'n high-makende sigaret heeft, want de vorige begint uit te werken. Ik heb zin me weer zo heerlijk te voelen als zo-even. Hij belooft me er één voor me te proberen te ritselen, als ik beloof hier te wachten. Hij komt na een poos terug. Met een meisje, zonder sigaret.
"Dit is Heske," stelt hij haar glunderend voor. Ik vraag naar de sigaret. "O ja, helemaal vergeten," excuseert hij zich.
Ik zeg "Laat maar," en laat de 2 alleen.
Nu voel ik me nog meer buitenbeentje. Er kijken jongens naar me, maar ik wil me niet meer laten afleiden van m'n 'missie'. Ik besluit de meiden die om Colijn heen hangen in de gaten te houden, misschien kan ik via hen meer te weten komen.
Als ik er eentje naar 't toilet zie gaan volg ik haar. Ze begint zich voor de spiegel op te doffen en ik doe het zelfde, met 't enige zielige oogpotloodje dat ik van Iona te leen heb gekregen.
"Mag ik een beetje van jouw rouge?" vraag ik 't meisje.
"Ja, tuurlijk," zegt ze vrolijk en ze reikt me 't doosje aan.
"Dank je," zeg ik terwijl ik 't aanpak en me weer naar de spiegel buig.
"Ben jij een mens?" vraag 't meisje even later, terwijl ik me opdof met 't rougekwastje.
"Ja..helaas wel..Shaline," stel ik me voor , terwijl ik 't rougedoosje weer teruggeef daar ik ermee klaar ben.
"Azra," zegt 't meisje. "'t Is toch gaaf een mens te zijn..Jullie zijn zo mooi dik."
Ik lach. "Je moest es weten hoe dik sommige mensen zijn, 4x mij."
"Echt waar?!" roept 't meisje ongelovig uit.
"'t Is niet leuk hoor, mens zijn, wij kunnen niet eens vliegen," zeg ik.
"Maar jullie kunnen neuken," giechelt Azra.
"Jullie toch ook, alleen anders.."
"Chancen , ja, da's niks aan.. Al die jongens doen dat, ik word er af en toe gek van."
Tjá, 't kan misschien ook wel te veel van 't goede worden, daar had ik nog niet bij stil gestaan. Ik had 't alleen maar heerlijk gevonden, maar ja, voor mij was 't nieuw.
"Bij ons willen de jongens gelijk neuken, dat verveelt dan ook snel. De hartstocht verdwijnt zo gauw dan," zeg ik dan ook terug.
"Kan me niet voorstellen..nee, die wordt alleen maar groter." Azra kijkt dromerig voor zich uit.
"Hoe weet je dat nou, je hebt 't nooit gedaan," zeg ik uitdagend.
"O nee? Wat weet jij daarvan?"
"Dat kunnen jullie toch niet?"
" Er is één jongen die 't wel kan," fluistert Azra nu geheimzinnig, terwijl ze wat naar me toebuigt.
"Colijn zeker," zeg ik zacht terug.
"Hoe weet je dat?"
"Heb ik gehoord.. Maar, heb je het met hem gedaan?"
"Alleen gevreeën..Met kleren aan. Het was geweldig..en hij voelt geweldig aan.. Weet je dat ie een hele grote piemel heeft," giechelt ze zacht.
"Hoe weet je dat?"
"Gevoeld, over z'n broek. Maar hij heeft ook iets van achter..Ik voelde een bobbeltje.. M'n vriendinnen zeggen dat 't een staartje is..sst..niet verder vertellen hè.."
"Een..staartje?" vraag ik verbaasd.
"Ja.. hij wordt een soort reptielwezen geloof ik, ik weet niet hoor, dat zeggen ze in elk geval."
M'n nieuwsgierigheid naar Colijn groeit met de seconde. Dat van die grote piemel neem ik wel met een korreltje zout. De elfen hebben hele kleintjes weet ik, dus wat voor hen 'groot ' is was waarschijnlijk nog niet eens mensen formaat. Maar 't staartje fascineert me. Ik moet en zal Colijn veroveren.
"Wil je mij aan 'm voorstellen?" vraag ik Azra.
"Aa..je wil met 'm neuken zeker hè.. mooi niet..Ik wil eerst m'n kans schoon zien," zegt Azra, en ze pakt haar make-up en draait me met een knipoog de rug toe om naar 't toilet te gaan.
Ik ga ook maar. Ik heb verdorie zin om mezelf te bevredigen, zo opgewonden ben ik geraakt door alles. Maar ik beheers me, doe m'n plas en ga weer terug naar de danszaal, zonder nieuw plan of doel. Colijn lijkt onbereikbaar. Hier op 't feest in elk geval wel. Ik voel me gefrustreerd. Kaan kan makkelijk praten, geen elfen versieren. Zelf had ie z'n elfenmeisje al gevonden. Ik kan alleen maar toekijken hoe mijn lust object door tientallen, haast honderden tegelijk bestormd wordt.
Ik bestel weer een drankje aan de bar. Ineens staat Kaan weer achter me.
"Ik heb een idee," zegt hij enthousiast."Is er iets dat je goed kan?"
"Te vergelijken met elfen? Nee, alles wat ik goed kan in de mensenwereld zijn juist dingen die elfen nog veel beter kunnen," zeg ik nors.
"Is er dan iets wat je in de mensenwereld níét goed kan?"
"Uh..ja, praten."
"Oké, da's een goeie, kom mee, het podium op, en hou een speech. Ik kondig je aan."
"Wat!? Ben jij gek, mooi niet! En dat moet ik op z'n minst voorbereiden."
"Quatch, hoe 'slechter' in mensenmaatstaven, hoe beter bij ons, dus doe vooral niet je best. Kom, 't gaat er maar om dat je opvalt, dat Colijn je ziet."
"Kondig me gewoon aan als eregast of zo, zet me even op de barkruk, of schouder, als je dat houdt, en hou 't daarbij," stribbel ik weer nukkig tegen.
"Dat maakt niet genoeg indruk," vindt Kaan.
"En een waardeloze speech zeker wel," zeg ik smalend.
"Goede of slechte indruk maakt niet uit..als ie je maar ZIET STAAN, oké?"
Kaan sleurt me weg, ik kan nog snel een laatste teug van 't heerlijke elfendrankje dat net is neergezet nemen (alles is fijner, mooier lekkerder in de elfenwereld dan de mensenwereld), en hobbel dan maar achter Kaan aan. Ik moet wel, want intussen is er iemand op 't podium verschenen, die mij, ja MIJ, aankondigt. De stiekemerd had 't al zonder overleg met mij geregeld dus.
"Kom, snel," zegt Kaan. Ik ben kwaad, maar begrijp dat ik niet meer terugkan. Zou ik afhaken dan maakte ik zeker een slechte indruk: een laffe. En lafheid is zo'n beetje de grootste bron van pesterij onder elfenjongeren weet ik. Wie laf is is een doetje, een bron van pesterij. Of je nou meisje of jongen bent, dat doet er niet toe. Bang zijn is niet erg, laf zijn wel.
Ik doe 't zowat in m'n broek als ik 't podium betreed. Ik kijk schichtig de zaal rond, die muisstil valt. Gespannen ogen op me gericht.. ik wil 't liefst hard wegrennen.. terug naar de mensenwereld desnoods.. en hier nooit meer terugkomen.
"Hallo allemaal," zeg ik zachtjes. Maar de akoestiek vanaf 't podium is zodanig dat 't geluid door de hele zaal heen dringt. Een groot gejuich stijgt op en dat geeft me moed.
"Ik ben vanavond met mijn 3 nieuwe elfenvrienden hier gekomen en heb..en ben..diep onder de indruk van jullie," zeg ik wat stamelend. Weer gejuich. Ik vat weer moed en vervolg: "Jullie zien er allemaal prachtig uit, dansen geweldig, chancen geweldig, draaien supermuziek, roken heerlijke sigaretten.. "
Een nieuw gejuich onderbreekt m'n betoog en ik kan snel even over volgende woorden nadenken.
Ik zoek intussen 't publiek af naar Colijn. 't Is zo'n grote drom elfen en er hangt een grijze rookwalm, + zijn fakkels op mij gericht waar ik inkijk, zodat 't moeilijk is te zien of hij ergens staat.
"Ik ben hier gekomen, omdat ik in de mensenwereld geen liefde vind." Deze woorden vloeien ineens naar me toe, geïnspireerd door de gedachte aan de slangenjongen en mijn heerlijke droom vorige nacht.
"Botte saaie jongens, nog grover dan dwergen, of zelfs dan reuzen, zaten achter me aan, slokten me op..en anderen zagen me weer helemaal niet staan. Hier voel ik de warmte van jullie allemaal. Jullie spreken een andere taal. Een taal die ik begrijp..een taal die mij begrijpt, mij hoort. Ik heb hier echte vrienden. Maar helaas moet ik eerstdaags weer terug, en ben ik weer alleen in die botte koude mensenwereld. Sommigen van jullie denken dat het er mooi is, spannend, opwindend. Maar als je alleen bent is er niets aan." Was dit goed wat ik zei? Ik moest Colijn immers meelokken naar de mensenwereld? Ik laat de woorden echter vanzelf tot me komen en spreek vanuit m'n hart verder: "Je moet iemand hebben om mee samen te gaan. Denk daar wel aan. Ik dank jullie voor jullie aandacht."
Ik krijg een luid applaus. Ik wil al van 't podium afgaan, als ik een jongen uit de zaal hoor roepen:
"Zijn alle meiden daar zo mooi als jij?!"
Ik bloos, daar ik alweer vuur op me af voel komen, al zie ik betreffende jongen niet goed.
"Nog veel mooier," zeg ik bescheiden.
"Hoe is 't om te kussen?" roept een meisje.
"Zoals de glimlach van een mooie jongen," zeg ik uit m'n hart, denkend aan de 'kus' van de elf aan de bar van die avond.
Er klinkt gejoel en gegiechel uit de zaal.
"Hebben de jongens daar echt zo'n grote piemel?" roept een meisje. Gegiechel uit de zaal.
"Sommigen wel," lach ik.
"Heb jij wel es geneukt?" roept er weer één.
Ik raak wat in verlegenheid. Kaan ziet dat en hij komt naast me staan op 't podium.
"Sorry jongens, en meisjes, de tijd is om. Als jullie nog vragen hebben kunnen jullie zo naar Shaline toekomen. Ze staat in de stille zaal bij de fruitautomaat." Ja, die hadden ze daar ook.. elfen wagen graag een gokje.
De stille zaal was 't zaaltje ernaast, waar geen muziek werd gedraaid zodat er gekletst kon worden.
Ik ga er met Kaan en Heske heen. 't Loopt al gauw storm. De één na de andere elf bestookt me met vragen over de mensenwereld en ik beantwoord ze zo goed mogelijk in 'hun taal' (vanuit hun belevingswereld..want ja, hoe praat je met een kikker over zee, of met een zeevis over een put?). Maar ze vinden alles geweldig wat ik vertel en alle aandacht doet me wel goed.
Maar, waar alles om ging: Colijn, verschijnt maar niet.
't Is al diep in de nacht en velen gaan naar huis.
Op gegeven moment komt Azra bij me. Ik vraag haar, na haar vragen beantwoord te hebben, zachtjes of ze Colijn gezien heeft.
Ik denk dat hij naar z'n kamer is, met deze of gene scharrel, gezien 't de tijd tussen 2 bewakersrondes is," antwoordt ze.
"Komt ie nog terug denk je?"
"Vast wel, na de volgende bewakersronde, da's om 4 uur vannacht."
Pfoeh, dat wordt een latertje. En ik ben nu al zo moe.

H. 4 Chance
"Neem deze sigaret, dit houdt je fit," zegt Kaan. Hij had zowaar een sigaret voor me geregeld nu dus, èn 't is nog een heel erg lekkere ook. En jawel, ik word er ook nog heel fit van. Daar er bijna geen vragers meer komen ga ik nog even dansen, met wat elfenjongens die al de hele tijd aan m'n lippen hangen.
't Is fantastisch. De jongens dansen super, één voor me, één achter me, één links en één rechts. Ze komen om en om naar voren, dichter bij me dansen, vuren één voor één hun energie op me af, zodat ik me totaal door en door verwarmd en opgehitst voel. En ik swing en draai lekker met m'n heupen in 't rond, beurtelings in de lonkende ogen van de één na de ander kijkend.
Zo vergeet ik opnieuw bijna m'n 'missie'. 't Is weer Kaan die me uit m'n heerlijke trance-chance-dans trekt en in m'n oor schreeuwt: "Hij komt eraan, ga gauw klaarstaan."
Maar ik ben nog high, van de sigaret en de 4 chancende elfen, en alle aandacht in 't algemeen, en ik wil blijven dansen. Ik ben uiteindelijk sterker dan elfen, mijn 'massa' is zwaarder, vaster. Dus ik ruk me los uit Kaans hand en draai me weer naar de elfen toe om verder te dansen. Kaan probeert me nog paar keer weg te lokken, maar dan wijst Heske hem ergens naar en hij houdt gelukkig op. Ik had in de drukte ( er zijn nog steeds een boel elfen op 't feest) niet gezien waar ze naar wees en 't interesseert me ook niet. Heerlijk high als ik me voel dans ik me helemaal los en laat me lekker bewonderen en 'betasten' (op de gebruikelijke afstand) door de elfen. Ik dans met half gesloten ogen en ga op in de muziek en de energie van de elfenjongens.
Maar op gegeven moment voel ik een ander soort energie. Een nog veel intensere. Een overheersende, haast bedreigende energie, en m'n hart begint sneller te kloppen. Wat is dit, wie is dit? Ik draai me er naartoe, en wie zie ik, nog geen meter achter me, nu voor me?.. Colijn! Ik kijk hem één seconde weer recht in de ogen, die dermate vuren dat ik m'n ogen moet neerslaan, hoe sterk ik me ook voel door de sigaret en het vuur van de elfen die nog steeds m'n hele lichaam doortrekt.
Dit is een energie, daar word ik zo door overdonderd, dat ik bijna flauwval, zo slap voel ik me erin worden.
Als hij nog een stap dichterbij neemt dans ik achteruit. Ik kijk weer even in zijn ogen en die brengen me zó in verwarring dat ik me verlamd voel en naar adem snak. ik beweeg nog automatisch verder op de muziek, maar 't is of m'n lichaam niet meer van mij is, niet door mij bestuurd word, maar door een ander wezen is overgenomen of zo.
We dansen zo een paar minuten tegenover elkaar. Hij draait wat om me heen, en ik begin me steeds ongemakkelijker te voelen onder zijn blik. Hoe is 't mogelijk dat die elfenmeisjes hier tegen bestand zijn? Of zijn ze dat ook niet? Ik kan er niet meer tegen. Ik raak ineens in een soort paniek, ik voel dat ik hevig begin te blozen. Dat mag hij niet zien, nee, en ik vlucht halsoverkop van de dansvloer af, de danszaal uit, naar de stille zaal, waar 't lekker koel is.
Ik had niet meer omgekeken, ik weet niet of één van de elfen me gevolgd is. Ik hoop maar van niet. Ik kan zijn overrompelende blik en vurige energie niet aan. Hoe kan ik dit uitleggen?
Ja, dat vraagt Koen dus ook, die nu met Iona naar me toekomt. Kaan is even weg met Heske zegt hij, grinnikend op mijn vraag. Hij houdt mij dus nu in de gaten, en is niet erg blij met mijn vluchtactie.
"Ik kon 't niet Koen, sorry. Dat heb ik nou altijd bij jongens die ik leuk vind..zelfs hier in 't elfenrijk dus."
"Met die elfenjongens zat je anders lekker ongegeneerd te chancen..Die leek je ook wel leuk te vinden," zegt Koen kribbig.
"Ja..ik weet 't ook niet..voor hen was ik niet bang..Maar die ogen van Colijn..heb je die wel es van dichtbij gezien? Ik raakte totaal de kluts kwijt, sorry."
"Je had op z'n minst één keer naar 'm kunnen glimlachen, zoals je bij die elfen eindeloos deed, maar zelfs dat heb je niet gedaan," merkt Koen geërgerd op.
"Het spijt me, 't lukte niet..ik kan 't niet. Ik wil 't echt maar..ik ben ook maar een mens."
"Er zwermden meteen weer tig meisjes om hem heen na jouw vertrek. Je kunt een tweede kans vergeten," moppert Koen door.
Gelukkig worden we afgeleid door elfen die mij weer met vragen bestormen. Kaan en Heske komen terug. Ze zeggen dat we naar huis moeten, 't is al 5 uur 's-ochtends. Om 6 uur worden de eerste kleintjes en daarmee ook de mama en oma's wakker, dus dan moeten we netjes in bed liggen.
Ik krijg ook nog een preek van Kaan, als ie 't verhaal van de misgelopen kans hoort, en dan gaan we richting 'kapstok'. Maar juist als Kaan en Koen de jassen gaan halen, en ik even met de meisjes in de hal wacht, komt..Colijn op me afgelopen. Met een hele meute achter 'm aan, zoals altijd. Maar hij lijkt alleen op mij gefocust.
Ik voel me nu iets meer op m'n gemak, misschien door de 2 meisjes naast me, en Koen en Kaan in de buurt, of misschien doordat ik Colijn al één keer ontmoet heb, dus ietwat voorbereid ben. Maar evengoed stralen z'n ogen nog dwars door me heen en voel ik me weer min of meer verdwijnen in zijn energie. M'n hart klopt als een razende, maar uiterlijk probeer ik kalm en ontspannen te blijven.
"Ben ik te laat voor 't vragenrondje?" vraagt hij me als hij me is genaderd.
"'t Kan nog net," lach ik hem nu wel toe.
"Ik heb eigenlijk maar één vraag: Heb je vannacht nog wat bijzonders te doen?"
't Is of er een draaikolk door m'n buik heen woedt, m'n hart slaat hamerslagen, m'n hoofd kan niet meer helder denken.
"Uh..nee.." zeg ik dan ook automatisch.
"Jullie moeten voor 6 uur thuis zijn hè," fluistert Iona me toe.. O shit ja.
"Oké dan, heb je zin zo even naar m'n kamer te komen. 't Is er niet echt gezellig hoor, maar dat maken we 't wel dan maar toch?"
De woorden rollen naar me toe als losse onderdeeltjes van een motor en ik probeer er in m'n hoofd wat van te maken.
"Ja..even dan..ik moet om 6 uur thuis zijn," zeg ik op wat Iona me net influisterde.
Kaan en Koen zijn er met de jassen.
"Shaline komt straks," hoor ik Iona tegen Koen zeggen, terwijl ik automatisch m'n jas van haar aanpak.
"Ik ben trouwens Colijn," stelt m'n slangenjongen zich voor. Alsof ik dat niet wist!
"Shaline," zeg ik.
"Kom je mee dan, Shaline?"
Rumoer en protestgeluiden weerklinken vanuit de meute achter ons. Kennelijk zien sommigen hun beurt voorbij gaan.
"Vergeet je de tijd niet?" hoor ik Kaan nog tegen mij zeggen. Dan ineens sta ik met Colijn voor een deur in een stille gang. Geteleporteerd blijbaar. Ik weet dat elfen over kleine afstanden kunnen teleporteren, mits er niet te zware obstakels tussen zitten.
Er hangen 2 slangen voor de deur. De slangen uit m'n droom.
"Even voorstellen: Astra en Vectra. Zij houden voor mij de wacht, oftewel: ze hypnotiseren elke ongewenste indringer," grinnikt Colijn. Hij haalt een sleutel uit de bek van de ene slang.
"En mijn sleutelbewaarder en sleuteldief," grinnikt Colijn weer. "Ze zijn net dun genoeg om door 't tralieraampje in de deur mij de sleutel aan te reiken," licht hij toe.
"Wat slim!" zeg ik vol bewondering.
"Kom binnen," zegt Colijn, als hij de deur opent. 't Is er donker. Hij steekt een kaars aan, na de deur weer gesloten te hebben.
"Ga zitten..ik heb alleen een bed om op te zitten, sorry."
"Maakt niet uit. "
Hij gaat naast me zitten, na nog een kaars aangestoken te hebben en kijkt me weer met z'n prachtige groene ogen aan.
"Sorry, ik kan je niks aanbieden..ik heb alleen nog een halve sigaret, wil je die met me delen?"
"Graag," zeg ik. Hij steekt 'm op en draait wat naar me toe. Hij zit nog een meter van me af, en ik voel zijn energie weer op me stralen als hete vlammen. 't Is of hij me streelt. Ik voel m'n tepels hard worden, m'n huid tintelen, m'n kutje prikken. Hij reikt me de sigaret. Na één trekje voel ik me al lichter worden. Alsof ik zweef.
"Goed spul..uh..sigaret.. sorry, ik sprak in mensentaal."
"Goed spul voor goede meisjes," grijnst Colijn.
O die lach.. Wat is hij mooi. Ik smelt weg..Ik voel me een plasje vloeistof worden dat alle kanten op stroomt.
"Leuk jurkje," zegt hij n een korte stilte.
"Geleend..ik.."
"Vooral onder de spotlights, op 't podium was ie erg leuk," onderbreekt Colijn me, en hij kijkt nu veelbetekenend naar m'n borsten. Ik bloos en kijk voor me, nog een trek nemend van de sigaret.
Colijn buigt naar me toe om de sigaret weer uit m'n hand te nemen en zegt gelijk zachtjes met z'n mond vrij dicht bij m'n oor (ik denk, 40 cm., maar 't voelt er pal naast): "Mensenmeisjes hebben lekker grote borsten."
M'n tepels beginnen harder te prikken, m'n hele lijf trouwens, en 't is of Colijn ze aanraakt, streelt, kneedt.
M'n ademhaling gaat sneller, m'n hart raast.
"Ja, bij mensen is alles groter," zeg ik met een verlegen giecheltje. 't Is of hij m'n buik en zijen streelt.
"en harder," vult Colijn aan.
Ik giechel weer.
Colijn komt wat dichterbij me zitten en ik krijg 't nog warmer, haal nog sneller adem, m'n hart bonkt zowat m'n lijf uit. Hij kijkt me maar aan met die twinkeling in zijn felgroene ogen.
"Maar hun lichamen zijn lekker zacht," zegt Colijn nu zacht en voor ik kan reageren omhelst hij me en zoent me vol op de lippen. Een tong van wel een meter lang, lijkt 't, slokt me op en versmelt met de mijne . Ik hang slap in zijn armen die hij stevig om me heen knelt en ik ben overgeleverd aan zijn hartstochtelijke kus en omhelzing. Zijn lippen zijn zacht, warm, en zijn adem ruikt zoet, naar de heerlijke wierooksigaret. Hij ademt ook steeds sneller, langzaam overgaand in een onbeheerst gehijg.
Een hand glijdt naar m'n blote bovenbeen, warm, zacht, teder en toch krachtig, met vuur dat m'n lichaam doorklieft. Ik hijg mee, sneller en heftiger naarmate zijn hand verder richting m'n jurkje schuift.
Hij stopt, om de sigaret die hij nog in z'n hand heeft, uit te doven.
Als hij zich weer naar me toedraait zie ik letterlijk vlammen in zijn ogen, die geelgroen oplichten. Ik vind 't beangstigend en opwindend tegelijk. De opwinding wint van de angst en ik laat me achterover duwen, languit op 't bed. Zijn hand glijdt over m'n jurk van m'n zij naar m'n heup, over m'n bil, en trekt dan m'n jurk wat op. Even glijdt z'n hand over m'n blote been. Alles in me hunkert naar hem, deze slangenman, deze vuurjongen.
Wild trekt hij me tegen zich aan en zoent maar door of z'n leven ervan afhangt.
Ik zou totaal de tijd vergeten zijn als ik niet plotseling een haan hoor kraaien, ver weg, boven ons, in de bewoonde wereld, waar 't vast al licht is.
Ik schrik overeind, loswringend uit zijn greep, en roep: "Shit, hoe laat is het?"
"Als 't goed is kwart voor 6, dan kraait de haan altijd. Moet je weg?" zegt Colijn.
"Helaas ja, ik moet opschieten.Maar ik kom morgen hopelijk weer naar 't feest, kan je ook dan?"
"Kom om 11 uur hierheen als je dat lukt. Vraag je vrienden de weg maar," zegt Colijn. Hij kijkt weg. 't Lijkt of hij vecht tegen z'n begeerte.
Ik kijk hem verrast aan.
"Oké!" zeg ik. Ik geef hem nog een kus, doe m'n jurkje recht en laat me door hem de gang door begeleiden tot waar ik 't herken, en na een laatste smachtende blik naar hem, snel ik de weg naar de buitendeur die ik met m'n vrienden gekomen was.
't Is licht en ik moet omzichtig via struiken naar 't hutje van Kaan en z'n familie sluipen. Ik weet ineens niet meer zeker welke 't is. Ze lijken allemaal op elkaar.
Maar plots lig ik in bed. Ik grinnik..Kaan of koen had me waarschijnlijk zien aankomen en geteleporteerd. Want dat kunnen ze ook: anderen porteren, in elk geval wezens die zelf niet konden teleporteren.
Ik ben moe, maar kan niet slapen. Heel m'n lijf verlangt naar Colijn. Ik voel zijn aanraking nog, zie z'n ogen nog vlammen, alsof hij vlakbij me is. Het was zo waanzinnig, de hele avond, maar vooral natuurlijk 't laatste deel.. bij Colijn.
Hij heeft me echt in z'n ban. Ik wil alleen nog bij hem zijn. Ik hunker met alle vezels van m'n lijf naar hem. Zou het lukken hem mee naar de mensenwereld te krijgen?

H. 5 Twijfel
Ik val uiteindelijk in slaap. Ik droom dat Colijn voor me staat en zich uitkleedt, maar dan kruipen er ineens allemaal torren om hem heen. 't Is gruwelijk, en met een gil word ik wakker.
't Is pas 11 uur 's'-ochtends, zie ik op m'n horloge. Maar even later wordt er op de deur geklopt.
't Is één van de oma's, oma Lika. Of ik kom ontbijten, nu ja, brunchen. De hele familie zit al aan tafel, op Koen en Kaan na. Die sliepen vaak uit op Sater. Ik zeg ook erg moe te zijn, van de lange wandeling gister, smoes ik erbij.
"Opa Liko zegt dat je zo moet gaan, de wachters worden om 12 uur afgewisseld, tijdens de wisseling kun je wegglippen zonder gezien te worden."
"Ik wil nog graag blijven. Als ik binnen blijf val ik toch niet op? Eén nachtje nog, alstublieft, ik vind 't hier fijn, jullie zijn zo aardig allemaal..Ik vind vast niet weer zo'n aardige familie," smeek ik.
"Ik moet 't met de anderen bespreken Shaline, ik ben zo terug," zegt de oma-elf.
Ik doezel al snel weer in.
Nu droom ik dat 't hele elfenvolk achter me aanzit, en me naroept 'demoon, demoon, weg met de demoon,' en als ik naar m'n handen en voeten kijk zie ik dat er schubben en klauwen aan zitten, als van een krokodil. Ik schrik wakker van een klop op de deur. Oma Lika weer. Of ik toch aan tafel wil komen, dan kunnen we 't bespreken. Ze hebben bovendien lekkere broodjes.
Ik wil niet onbeleefd zijn ,dus moeizaam sta ik op en kleed me aan.
Door de droom ben ik gaan twijfelen. Ik twijfel of 't allemaal wel goed is. Zo'n verlangen heb ik nooit naar een jongen gehad. Was dit niet demonisch? De vlammen in de ogen van Colijn..m'n droom..de slangen. De alles overheersende aantrekkingskracht die van hem uitgaat, waar ik nu al verslaafd aan ben..Eigenlijk was ik dat al vóór ik hem ontmoet had. Het zou moeilijk zijn daarvan los te komen, maar nu kon 't misschien nog lukken. Na kan ik nog terug naar m'n oude saaie leventje, zonder al te heftige emoties. Geen positieve, maar ook geen negatieve. Want daar vrees ik voor. Hoe erg zal ik kapot zijn als hij toch niet mee wil naar de Aarde? Als hij besluit bij z'n elfenvrienden en , vooral, vriendinnen te blijven? Als hij mij slechts als een leuke afwisseling had gezien,en meer niet? Of als hij toch mee naar de Aarde komt, en daar al snel door allemaal andere mooie(re) meisjes wordt verleid..? Als hij ziet wie ik werkelijk ben, op Aarde, 't gewone saaie meisjes met de saaie naam? Waar ben ik dan? Wat zal er dan nog van me overblijven? Helemaal niets! Zelfs geen saai meisje met een saai leven. Niets. Een leegte en onstilbaar verlangen en verdriet. Dat zal er zijn, verder niets.
Aan tafel laat ik me daarom vrij gauw ompraten toch zo gauw mogelijk te vertrekken.
Ik zeg de familie dat ik wel nog graag afscheid wil nemen van Koen en Kaan, en weet zo te bedingen dat ik nog tot vanavond kan blijven. Tijdens de wisseling van de avondwacht, om 6 uur, zou 't ook wel kunnen.

Waarschijnlijk hoop ik stiekem dat Koen en Kaan mij zullen overhalen nog even te blijven. En dat gebeurt ook. Ze weten de familie te overtuigen dat ik liever pas tijdens de nachtwacht van 12 uur kan vertrekken, gezien 't dan donker is, en ik dan in elk geval nog bij hen kan avondeten. Al is 't onder gemopper van de meeste opa's, het wordt toegestaan.
Eén oma heeft me door, oma Loeke. Ze vraagt me op gegeven moment: Je bent toch niet verliefd op een elf geworden hè? Je weet dat liefde tussen elfen en mensen onmogelijk is."
"Dat weet ik , oma, ik weet het," zeg ik alleen. En zij is zo wijs me niet meer te vragen.
Koen en Kaan zijn zeer tevreden over m'n geboekte resultaten en zijn heel boos dat ik ook maar één seconde heb getwijfeld of ik er wel mee door moest gaan. Ze zouden me vanavond om 11 uur bij Colijn afleveren, en zogenaamd mij buiten de poorten zetten om 12 uur.
We kunnen de hele nacht feesten in de kerkers, daarna kan ik misschien bij Iona in haar kamer blijven, verstopt voor haar familie. Verstoppen is Iona erg goed in, zoals de meeste elfinnetjes trouwens.
Ik vraag waarom ik niet die nacht en de volgende dag in de geheime kerkers kan blijven. Ze zeggen dat niemand me dan eten kan brengen enzo. Overdag kunnen ze er immers niet naartoe gaan zonder gezien te worden. Ik zeg eten te kunnen meenemen. Maar Koen en Kaan vinden 't te gevaarlijk als ik daar alleen ben, en niemand kan bij me blijven,daar iedereen meteen gemist wordt.

H. 6 Staartje
Ik doe die middag nog een dutje om 's-avonds uitgerust te zijn. Om half 11 's-avonds neem ik afscheid van de familie (die net naar allemaal bed gaan), en vertrek met Kaan en Koen naar 't kasteel.
We weten de bewakers weer te mijden en komen ongezien bij de kamer van Colijn. De jongens gaan door naar de feestzaal, daar 't feest net begonnen is.
Ik word onstuimig naar binnen getrokken en omhelst door Colijn. Z'n passie doordringt weer m'n hele lijf en leden. Hij duwt me stevig tegen de muur en zoent en zoent..alsof hij me maanden niet gezien heeft en ik zijn enige, innigste geliefde ben. Zo voel ik me in elk geval, en ik laat me weer overrompelen en onderdompelen in zijn alles doordrengende energie. Zijn hart bonkt tegen de mijne, zijn tong en lippen snakken naar de mijne, en 't lijkt een eindeloos durende zalige droom.
"Ik was bang dat je niet zou komen," zegt hij als we beiden even naar adem happen.
"Ik heb de hele nacht en dag naar je gesmacht," zeg ik naar waarheid.
"Weet je, dat ik je al eerder gezien heb? Voor gisteravond bedoel ik?"zegt Colijn geheimzinnig.
"Ik jou ook," zeg ik, denkend aan mijn droom.."Maar..hoe ..waar heb je mij dan gezien?"
"Kom even zitten," nodigt Colijn, en als we op bed zitten vervolgt hij:
"Ik zag je bij de oever van een beek. Mijn slangen zijn een verlengstuk van mij. Ik kan door hun ogen zien. En overal waar zij gaan, zie ik..Overdag zijn ze vaak buiten, om eten te zoeken. En toen zagen ze..zag ik dus..het mooiste meisje dat ik ooit gezien had..Ik begeerde je meteen..en liet m'n slangen je broekspijp in kruipen..vind je dat erg?"
Ik word rood.. Jeminee..hij had alles gezien..
"Je wond me zo op, Shaline..ik kon gewoon niet anders.."
"Dus nou heb jij meer van mij gezien dan ik van jou..mm," zeg ik met een grimas.
"En dat zag er heel goed uit.." grijnst hij terug.
"Heb je me ook 's-nachts in de grot gezien?" vraag ik dan, denkend aan m'n droom die nacht in de grot.
"In een grot? Nee..alleen bij 't beekje," zegt Colijn. "Hoezo?"
" O niks.." hou ik af, me toch een beetje schamend..
"Maar.. waar, hoe had je mij eigenlijk gezien, voor gisteravond?" vraagt Colijn even later.
"In een droom," zeg ik nu toch. "De nacht dat ik hier in de wereld aankwam. Je stond met je 2 slangen op je schouders bij mij in de grot."
"Naakt?" grinnikt Colijn.
"Nee..geloof van niet..Ik zag je maar heel even. Je ogen trokken mijn volle aandacht."
"Dus..'t beste deel heb je nog niet gezien," grinnikt Colijn.
"Ze zeggen dat je..een staartje hebt," grinnik ik terug, ietwat verlegen, daar ik niet weet hoe hij zal reageren hierop.
"Wil je 'm zien?" is echter de opgewekte reactie. Hij kijkt me weer zó intens aan met die verleidelijke groene ogen, dat m'n hart weer donderslagen slaat. De gedachte hem naakt te zien..al was 't maar alleen de achterkant..maakte me gek van opwinding.
"Dan staan we quitte nietwaar?" vervolgt hij vrolijk.
"Oké, laat maar zien dan.. want ik geloof er niks van, een staartje,"lach ik ook, om 't luchtig te houden en m'n verlangen en lustgevoelens te verbergen.
Colijn staat op, draait z'n rug naar me toe, en..laat z'n broek wat zakken.
Vol spanning kijk ik toe. En ja, daar verschijnt 't staartje, op de plek van z'n stuitje. Een kort, hard staartje, ± 7 cm. lang, zo'n 3 cm. doorsnee, grijsbruin. 't Lijkt op reptielenhuid, zoals de pootjes van een schildpad. Ik vind 't zeer erotisch.
"Genoeg gezien?" vraagt Colijn.
"Uh..ja..maar mag ik eraan voelen?"
"Doe maar."
Ik steek m'n hand uit naar 't wonderlijke staartje, met bevende handen en kloppend hart..en pak het zachtjes beet..Ja, net reptielenhuid.
Op 't moment dat ik 't aanraak gaat er een schok door Colijn heen en hij hijgt even,alsof hij plotseling koud water over zich heen krijgt of zo.
"Gaat 't?" vraag ik verschrikt.
"Ja.." zegt Colijn met wat trillende stem.. "een aanraking heeft alleen nog nooit zó echt gevoeld als bij jou."
Hij hijst z'n broek weer op en draait zich naar me toe, en kijkt me liefdevol aan.
"En jouw vuur voelt voor mij echter dan alles wat ik in mijn wereld heb beleefd," zeg ik wat bedeesd terug en ik sta op en streel hem zacht over de arm, naar boven naar zijn schouder. Hij geniet er zichtbaar van en al snel sluit hij me hartstochtelijk in zijn armen en zoent me weer diep, lang, intens.
Ik laat mijn handen over zijn rug glijden, langzaam naar beneden, tot bij het staartje. Ik voel het nu door zijn broek heen, en 't lijkt wat op te wippen. Hij klemt me dichter tegen zich aan, en ik voel nu ook een bobbel aan de voorkant tegen m'n venusheuvel drukken!
Ik raak zo opgewonden dat ik hem naar achter trek naar 't bed toe en omlaag naast me op 't bed, waar we wilder beginnen te vrijen.
Ik heb weer 't jurkje van gister aan. Ik had 't 's-nachts uitgehangen achter de kast,opdat niemand 't per ongeluk zou zien, en 's- avonds onder m'n jas weer aangedaan.
Ik voel Colijns warme hand onder m'n jurkje glijden, over m'n been en heup. Hij trekt me over zich heen op 't bed en we vrijen lustig door. Zijn handen glijden over m'n billen. Ik heb weer m'n string aan, vannacht ook snel gewassen en laten drogen, iets anders had ik niet. Hij tast langzaam verder, en wrijft over m'n string tussen m'n billen. Dan doet hij een vinger onder 't stringbandje door tussen m'n bilnaad.
Nu ben ik 't die een schok krijgt. Ik wil wel..maar ben ook bevreesd, trek me wat terug, en kom iets overend. Ik kijk in zijn vurige ogen, die mij precies zo begerig aankijken als toen in mijn droom."Ga ik te snel?" vraagt hij.
"Nee...maar ik wil van je mooie ogen genieten," zeg ik.
Colijn grijnst. "Ik wil van alles van jou genieten," zegt hij terug.
"Ik ook van jou...jammer dat er zo weinig tijd is..ik moet.. "
"Daar zeg je wat,"onderbreekt Colijn me geschrokken, je moet voor 12 uur weg, dan komt de bewaker..Hoe laat is 't? "
Er staat een klokje naast 't bed en ik zie dat 't al bijna kwart voor 12 is.
"Dan moet je zo gaan. Soms komen ze paar minuten eerder. Ga maar naar 't feest, daar kom ik ook zo. Weet je het te vinden?"
"Ja, denk 't wel. Zal ik niet terugkomen, na 12 uur? 't Feest kan wel wachten toch?" vraag ik hoopvol.
"Ze gaan me missen op 't feest. Dat kan nu niet. We komen later op de avond wel terug oké.."
"Waarom.. gaan ze je dan zoeken?"
"Waarschijnlijk wel.. dus beter dat je gaat en daar op me wacht,oké?"
"Goed dan.." Met tegenzin kruip ik van hem af en trek m'n jurk recht.
Ik kus hem nog even en dan laat hij me uit. Hij geeft me zijn slangen mee om de weg te wijzen. Ze kronkelen voor me uit op de grond, en ik volg ze tot bij de geheime doorgangen, die ik nog weet te openen, en zo kom ik al gauw bij de feestzaal. 't Wachtwoord weet ik ook nog gelukkig.
Binnen is 't druk en ik ga op zoek naar m'n vrienden. Ik vind ze vrij snel gelukkig.
Het feest lijkt wel nog ruiger en pikanter dan de vorige avond. Wilde kapsels, wild gedans, met veel sexy bewegingen, nog sexyer kledij dan gister. Jongens en meiden heupwiegen zowat tegen elkaar aan, meisjes wrijven hun kont bijna tegen 't kruis van de jongens of schudden hun borstjes vlak voor de jongens. Ze kronkelen schouderdraaiend om elkaar heen, van hoog naar omlaag, tot hun gezicht vlak voor de buik van de ander is, en weer omhoog
Dit heb ik zelfs in de mensenwereld nooit meegemaakt, die geile elfen toch! Hier in de diepten van de kerkers laten ze hun ware aard en gevoelens zien!
Ik heb ook weer 'chance'. Van alle kanten dringen jongens om me heen. Maar ik kijk slechts uit naar de komst van Colijn. Ik hunker voortdurend naar hem. Ik voel zijn handen nog over m'n lijf, zijn adem in de mijne, zijn ogen door m'n ziel dringen.
Het duurt nog een eeuwigheid voor mijn gevoel, maar eindelijk zie ik 'm de danszaal inkomen. Mijn hart slaat over. Hij is echter weer omringd door aanbidsters en aanbidders.
Als hij mij ziet komt hij wel gelijk naar me toe en weet me een doorgang naar hem te bieden. Hij kust me ten overstaan van iedereen en na wat dansen tongt hij me ineens.
Luid gejoel en gefluit om ons heen!@
Maar weer drommen elfen om hem heen en we worden uit elkaar gedreven.
Zodra hij kans ziet pakt hij me bij de hand en trekt me de zaal uit, de gang in en ineens staan we ergens op een stille plek in de onderaardse gangen. Geteleporteerd, hoera!
We zoenen en vrijen en raken weer erg opgewonden. Ik voel weer aan 't staartje..Dat is echt zó geil.. Bizar, maar sexy.
"Groeit je staartje eigenlijk ook?" vraag ik op gegeven moment.
"Zoals die aan de voorkant?" grinnikt Colijn.
"Nee.." giechel ik terug. "Ik bedoel, gewoon langzaam groeien, zoals haren en nagels."
" Het is paar jaar geleden heel klein begonnen en nu zo groot geworden. Hoe meer ik me met lage genoegens bezig hou, zoals de elfen 't noemen, groeit het. Soms wordt 't weer íétsje kleiner, door alle zuiveringsrituelen die m'n ouders en leraren met me proberen te doen. Ze denken dat 't nog weg kan gaan, maar da's valse hoop. 't Kan niet meer weg, ik verander langzaam in een reptielwezen. "
"Ik heb 't gehoord. Vind je dat erg?"
"Nee, ik wil dat. Ik wil voelen. Ik wil echt worden. Ik wil mens worden, dat is m'n grootste wens."
Ik twijfel of ik al zal beginnen over mijn 'missie',maar 't lijkt me te vroeg.
"Misschien kan 't ooit," zeg ik alleen maar.
"Ik heb geen geduld meer, zeker nu ik een echt mens heb geproefd, zo'n heerlijk mooi meisje als jij nog wel," grijnst Colijn, me weer gulzig observerend.
"Heb je met veel elfenmeisjes gechanst?" vraag ik.
"Een heleboel..en zelfs geneukt.. hun ouders moesten es weten.. Maar geeneen kon mij echt bevredigen. Met niet één voelde ik wat ik bij jou voel."
Hij kijkt me hierbij zo hartstochtelijk aan dat ik zijn allesdoordringende vuur weer door me heen voel stromen en m'n hele lijf slap wordt. Ik geef me gehypnotiseerd volkomen aan hem over als hij me wild beetgrijpt en zich tegen me aanwrijft. Ik kan me niet bewegen en voel me volkomen machteloos in zijn sterke armen, tegen de muur gedrukt door zijn warme lijf. Steeds harder drukt hij zich tegen me aan, zijn opbollende kruis tegen m'n onderbuik opwrijvend, en hij hijgt onbeheerst. Ik hijg mee, mijn kruis prikt, ik raak ook m'n beheersing kwijt. Ik sla een been om hem heen, opdat ik zijn kruis tegen m'n poesje aan voel drukken. Ik kreun zacht. Hij ondersteunt me bij m'n billen, en trekt me zo steviger tegen zich aan. Zijn handen gaan weer onder m'n rokje, en strelen en kneden m'n billen..
Ik kan 't niet laten een hand achter in zijn broek te laten glijden. Die zit vrij strak, maar ik kan net bij 't staartje. Dat maakt Colijn helemáál gek. Hard drukt hij zijn hard geworden piemel tegen mijn kruis, en hij kreunt.
"O shit, m'n slipje wordt nat.." hijg ik..
"Mijn slip ook ," hijgt Colijn terug.. Hij kijkt me geil aan en zoent me weer.
We zoenen stevig en z'n vingers tasten snel weer tussen m'n billen. Ze gaan lager en lager.. daar waar ik 't steeds natter voel worden.. Terwijl zijn vinger erin glijdt, kan ik me niet meer inhouden en maak zijn broeksknoop los. Hij geeft me wat ruimte en ik rits zijn gulp open. Ik tast met m'n hand over z'n slip en voel zijn keiharde, en ja behoorlijk grote paal. Die van mensenjongens waren er niks bij! Ik strijk erover. Bij zijn eikel voel ik inderdaad een flinke natte plek. 't Wind me zo op dat 't bij mij ook nog natter word. Ik voel de warmte over Colijns vinger lopen. Zijn andere hand glijdt nu onder m'n rok, en voor m'n slipje in. Een siddering doorklieft m'n lijf en ziel.
Maar op dat moment verschijnt er plotseling een elf naast ons. Ik herken hem als één van de vrienden van Colijn. Hij is totaal in paniek en roept nerveus: "Jullie moeten weg, snel ,er is een oudere, die heeft één van ons gevolgd. Colijn, snel naar je kamer.."
Colijn is op 't zelfde moment verdwenen en voor ik er erg in heb sta ik met de vriend van Colijn in een andere donkere ruimte.
"We moeten hier wachten , sst.. wees stil," fluistert de jongen.
Ik voelde me gefrustreerd en bang. Waarom net NU? In jaren waren ze nooit ontdekt.. Ik ben lekker aan 't vrijen .. en dan prompt.. Ik zit met m'n gedachten alleen maar bij Colijn. Ik tril nog van genot van het heerlijke orgasme dat ik aan 't naderen was.. M'n hart klopt nog van opwinding, en niet zozeer van de spanning om de mogelijke ontdekking.
Ik zit een hele tijd met de jongen in de donkere ruimte. We horen op gegeven moment stemmen vlakbij. Bewakers?
Pas als 't een half uur of zo stil is geweest teleporteert de elf me langzaam mee terug naar de danszaal.
Na 't wachtwoord worden we binnengelaten.
"Is Colijn er al?" vraagt m'n begeleider aan de portier.
"Nog niet, maar we kunnen niet op 'm wachten, we hebben spoedvergadering nu. We moeten in elk geval 't wachtwoord veranderen, kom, snel."
In de zaal is één elf op 't podium aan 't praten, de rest van de zaal is stil.
"Oké..Rando is er ook. Laten we beginnen,"zegt de elf op 't podium. "Colijn praten we later bij. Nu er een ouder van één van ons is geweest tot aan de 1e geheime deur, moeten we in ieder geval 't wachtwoord veranderen. "
Na wat stemmen werd dit in 'Alles kan' veranderd.
"Marbella, wier vader haar volgde en haar vriendin Gezella, mogen hier voorlopig niet meer komen, dat is te gevaarlijk. Maar waarschijnlijk moeten we morgen sowieso aflassen," vervolgt de spreker.
Er volgt een protesterend gemurmel uit de zaal, en iedereen roept door elkaar. De spreker maant tot stilte.
"Rino heeft gezien dat de beveiligers bezig waren de eerste geheime doorgang te onderzoeken.'t Lukte ze niet hem open te krijgen, maar morgen gaan ze vast verder onderzoeken en de kans is groot dat ze erdoor komen. Dat ze de 2e doorgang dan vinden is ook grote kans van, zo veel gangen zijn er niet, en elfen zijn goed in doolhoven zoals jullie weten, ook de volwassenen."
"Wanneer kunnen we dan weer terugkomen?" roept iemand uit de zaal.
"Dat moeten we afwachten. Oren en ogen openhouden, wat er verteld wordt over de ontdekking. Vooral Marbella en Gezella zullen hun ouders moeten afluisteren, die weten nu immers dat hun dochters 's-nachts de kelders van het kasteel insluipen. Ze zullen ook wel ondervraagd worden, maar ik ken ze en weet dat ze niets zullen verraden."
"Waar zijn ze eigenlijk?" fluister ik naar een elfenmeisje naast me.
"Vragen graag centraal houden!" roept de voorzitter vanaf het podium. Ik steek m'n vinger op en hij zegt: " Zeg 't maar, meisje daar achterin."
"Waar zijn Marbella en Gezella nu?" vraag ik dus.
"O, dat weet je nog niet? Die zijn achtervolgd door Marbella's vader tot bij de eerste geheime ingang. Daar wouden ze net doorheen gaan, na hem te hebben geopend, toen de vader ineens naar hen toe teleporteerde en Marbella bij de kraag greep, nog voor ze door de deur ging. Gezella had toen de tegenwoordigheid van geest de deur te sluiten. Hun vriendjes kwamen er net aan vanaf de andere kant van de deur en zagen het net gebeuren, en hebben de anderen ingelicht. Een paar zijn toen in de gangen rond gaan kijken, zodra Gezella en Marbella met de vader weg waren, of er nog elfenjongeren aankwamen om die te waarschuwen. Blijkbaar was jij ook op de gang toen, dat je dit nog niet wist.."
"Dat klopt, met Colijn. Ik hoop dat hij veilig zijn kamer heeft bereikt."
"Dat zullen we straks weten. 2 Elfen zullen hem ophalen, als de kust veilig is. Nu is 't nog te link. We moeten straks ook één voor één naar huis glippen om zo min mogelijk op te vallen."
"Het feest moet doorgaan!" roept iemand.
"Niet hier, maar op de normale plek waar onze ouders denken dat we aan 't feesten zijn. En niet in deze kleren. Iedereen moet z'n nette feestkleren halen," zegt de spreker, die Pim bleek te heten.
"Wij gaan niet naar dat duffe babyfeestje!" roept iemand.
"Dan niet, dan ga je naar huis. Maar 't valt wel op als je vroeger thuiskomt dan normaal."
"Dat babyfeest is al om 4 uur afgelopen!" roept weer iemand.
"Laten we nou even over belangrijker dingen denken dan 't in duigen vallen van deze ene feestavond. Hoe gaan we verder? Iemand een idee? Jij, Remia?" knikt hij naar een meisje dat haar vinger heeft opgestoken.
"We kunnen voorlopig misschien in 't bos feesten," zegt ze.
"Dat is een goed idee. Het is vrij makkelijk om tijdens de bewakingswissel van 12 uur 's-nachts over de buitenpoort te teleporteren. Diep in 't bos horen ze ons niet. Wie is 't ermee eens?"
Een meerderheid stak de vinger op.
"Oké, morgennacht, om 1 uur begin 't feest in de grote heksenkring."
"Wie brengt de muziekapparatuur?" roept iemand.
Er worden nog wat vragen gesteld, maar al snel is alles geregeld.
Mij ontgingen sommige dingen wegens gebrek aan kennis, maar ik vraag 't later na bij wat elfen. De grote heksenkring is een open plek in een dicht donker dennenbos, niet al te ver van 't kasteel, maar we buiten gehoorsafstand. Ze hadden 't gehad over 'naar de poort ronnelen.'. 'Ronnelen' bleek dialect van deze elfengemeenschap voor onzichtbaar maken. Elfen kunnen zich enkele minuten onzichtbaar maken (zo had de vader van Marbella hen waarschijnlijk kunnen volgen). Dat kost ze wel veel energie, maar om met z'n allen om 12 uur 's nachts ongezien door de bewaking te komen moet 't wel. Ik kan met iemand mee teleporteren, ik als enige zichtbare zal niet opvallen, zegt 't meisje die ik spreek. Ik zie Rando nergens meer. Ik hoop dat hij Colijn halen is.
Ik zit in spanning te wachten. Er wordt nog zachtjes wat muziek gedraaid, maar niemand is nog in de stemming tot dansen. Eén voor één vertrekken ze (allen tegelijk zou opvallen).
't 'Babyfeestje' waar ze 't over hadden bleek 't 'legale' feest dat op Satorsavond werd gehouden onder jongeren te zijn. Daar waren sinds de komst van het geheime kelderfeest echter nu voornamelijk jongere elfen. Die vroegen zich wel af waar hun grote broers en zussen waren, maar 'als ze daar ook ooit heen wilden mochten ze daar nooit over praten' en dus hielden die wel hun mond tot ze zelf oud genoeg werden bevonden om naar 't kasteelfeest te komen.

Ik zie wat vrienden en vriendinnen van Colijn en wil net naar ze toegaan om te vragen of ze al wat van Colijn gehoord hebben als Koen en Iona eraan komen.
"We moeten gaan Shaline, jij kan met Iona mee, en bij haar slapen vannacht, " zegt Koen.
Nee, ik ga nog niet, ik wacht op Colijn," zeg ik.
"Dat kan echt niet, veel te gevaarlijk. Straks is 't 4 uur en komen de bewakers, maar nu zijn die er misschien ook, en jij kan je niet onzichtbaar maken, dus je moet snel weg."
"Ja, die zijn er nu net zo goed als om 5 uur of zo, dus wat maakt 't nou uit of ik nu of later ga?" stribbel ik tegen.
"Maar wij moeten nu weg. We hebben allemaal een nummer met een tijdstip getrokken waarop we vertrekken moeten, zoals Pim uitlegde, en voor jou geldt dit tijdstip ook, 't gaat per gezin, en jij hoort bij ons."
"Kunnen we dan even langs Colijn, please?"
"Da's echt helemaal gevaarlijk. Hij was wel al hier geweest als 't mogelijk was."
"Oké, wacht even, ik wil héél even wat aan z'n vrienden doorgeven," zeg ik, en ik loop zonder antwoord af te wachten naar 't groepje vrienden van Colijn. Eén van de vrienden, Marto heet hij geloof ik, loopt al naar me toe.
"Ik moest je de boodschap van Colijn doorgeven dat hij vannacht niet meer kan komen, hij blijft op zijn kamer," zegt hij.
"Ga je nog naar 'm toe?"
"Liever niet."
"Mocht je hem nog spreken, zeg dat ik morgen bij 't feest ben in 't bos. Hij komt toch ook?"
"Ja. Alleen kan hij niet te lang blijven. Als hij buiten komt verkleurt zijn huid en dat valt natuurlijk op. Als ze erachter komen dat hij uit z'n kamer is geweest zal dat waarschijnlijk 't einde betekenen van zijn vrijheid."
"O..wat voor.." Maar Koen trekt me bij de arm en zegt dat we echt moeten gaan, dus vraag ik hem maar onderweg of ie weet wat voor kleur huid Colijn kreeg.
"Stil nou, straks horen ze ons," is 't enige commentaar, en ik kan 't pas 's-nachts, veilig en wel op de kamer bij Iona, vragen aan Iona.
"Ik weet 't niet, een beetje bruin geloof ik, net als jij. Hij is nu nog bleker dan de andere elfen, door 't verblijf in de kelder, dus elke kleine verkleuring valt op," zegt ze.
"O, dus hij wordt niet groen of pimpelpaars of.."
Nee hoor!" lacht Iona.

H. 7 Geen weg terug
We kletsen nog wat over 't gebeuren en hoe erg we daarvan balen, en natuurlijk over mijn gevoelens voor Colijn. Ze wil alles weten en ze vindt 't verhaal van de 'harde grote bobbel met natte plek' wel heel erg spannend. Normale elfen hebben een kleintje, zoals ik al zei, en hebben ook maar heel klein beetje zaad. Zij zijn immers op een andere manier vruchtbaar. Hun zaad gaat in een bloem of een perkje of zo waar ze vrijen (chancen). Het gaat meer om de energie die ze daar achterlaten. Als daar dan veel bloemen gaan groeien is de kans groot dat er bevruchting heeft plaatsgehad, en er op een dag een baby elfje uit een bloemknop tevoorschijn komt.
"Zou ik morgenavond niet eerder naar zijn kamer kunnen gaan?" vraag ik Iona. "Ik mis hem zo."
"Beter van niet..als je hem niet in gevaar wil brengen."
"Maar..als ze hem betrappen wordt hij toch juist naar de mensenwereld verbannen.. dat is toch precies wat we willen..?"
"Nee, op zijn leeftijd niet..dan doen ze nog alles om hem te genezen. Het kan nog jaren duren. Nee, hij moet zelf gaan, met jou. Anders gaat 't niet. Hij kan 't niet alleen."
"Hoe krijg ik 'm mee eigenlijk? Ik heb nooit iets of iemand uit deze wereld meegenomen. Ik zou niet weten hoe."
"Dat weet hij wel. Jij moet 'm alleen overtuigen, dat hij alles achter moet laten hier..voor altijd. Want er is geen weg terug."
"Nooit?"
"Misschien, na vele levens van boetedoening, kuisheid en afzondering. Maar als hij onze wereld vergeet, dan zal hij nooit meer terug kunnen."
"Ik weet niet of ik hem wel mee moet nemen, hij heeft 't hier veel beter."
"De hele dag opgesloten in een kelderkamer?"
"Misschien geneest hij ooit?"
"Hij wil niet genezen. Geloof me nou maar. Als je hem helpt mens te worden maak je hem echt gelukkig. Er is geen weg terug meer."
Nee, die is er voor mij ook niet meer. Ik verlang naar hem tot in 't topje van m'n tenen.
"Hier, neem deze sigaret, dan krijg je mooie dromen," biedt Iona aan.
Dat komt uit. Ik droom die nacht dat ik vlieg, met Colijn, over de bossen, naar de Aarde, en daar vliegen we over huizen en tuintjes, en we spuiten met waterpistooltjes naar vervelende mensen die ik ken. Die snappen niet hoe 't plotseling op één plek kan regenen, maar wij zijn al weg voor ze naar boven kijken, en lachen ons dood. We raken zo opgewonden van dit plaagspelletje dat we op een stil plekje neerdalen en beginnen te vrijen. Ik zie dat zijn staart nu helemaal lang is gegroeid, tot op de grond, en hij heeft ook een soort schubben op z'n voorhoofd. Maar 't deert me niet, ik vind 't eigenlijk wel cool, hij ziet er best vervaarlijk uit zo, alsof ie heel zware wenkbrauwen heeft, boven z'n fonkelende felgroene ogen. Hij zou me net gaan neuken, maar daar word ik wakker helaas.
Maar 't was een heerlijke heldere droom en ik fantaseer er nog lang over door.
Maar waar was ik nou wakker van geworden? Ik denk iets te hebben voelen glijden langs m'n benen, maar misschien heb ik me dat verbeeld doordat de droom zo echt leek dat ik Colijns handen als 't waren nog echt voelde. Ik kijk onder de dekens, maar zie niks in 't donker. Ja, 't is nog niet licht, dus ik heb nog niet lang geslapen. Ik ben zo opgewonden, dat ik eigenlijk zin heb met mezelf te spelen. Maar ik geneer me daarvoor. Stel dat Iona wakker wordt en me hoort hijgen.
Ik val alweer snel in slaap. En droom verder!
Ik sta weer met Colijn op de plek waar we gebleven waren..een rustig stuk bos. Ik sta met m'n rug tegen een boom geleund, hij voor me. Hij wrijft opgewonden tegen me aan, en zoent intens met z'n lange tong diep in m'n mond. Ik tong lustig terug. Het is zó echt, zó echt, ik voel alles intens. Ik heb m'n korte jurkje aan. Hij duwt het omhoog en tast in m'n slipje, over m'n billen, en ertussen. Dan schuift zijn hand naar voren, strijkt over m'n schaamhaar en langs m'n kittelaar, en langzaam glijdt z'n vinger in m'n spleetje. Ik hijg. Hij hijgt. Harder en harder. Hij maakt z'n broek los, en haalt zijn keiharde paal eruit. Hij trekt zichzelf, terwijl hij met zijn andere hand over mijn heup, zij en billen strijkt. Ik wil dat hij me neukt, maar dit is ook goed. Ik voel zijn tong in mijn mond en zijn hartstocht tot in elke cel van m'n lichaam. En dan voel ik ineens zijn vocht over mijn lies en dijbeen druipen. Warm nat..'t Gaat maar door, en door en door.. Hij kreunt en nog meer vocht druipt over me heen. Wat is dit geil.
Met bonzend hart, warm en nog trillend van opwinding word ik wakker. Is dit echt een droom geweest? 't Was zó echt, zóó echt.. In een droom voel je normaal niks, maar ik had alles gevoeld. Alles. Zijn m'n benen nat? Nee.. wel m'n poesje, er loopt zelfs vocht langs de binnenkant van m'n dij, zo nat ben ik. Maar verder geen spoor van Colijn.. Of zie ik daar nu iets zwarts wegglippen uit 't raam? Is 't één van de slangen? 't Is al licht aan 't worden, en ik speur de kamer rond, maar zie geen slang meer.
Ik val weer in slaap. Een diepe droomloze slaap.
De volgende ochtend denk ik gelijk weer aan de droom. Iona slaapt nog, en ik lig heerlijk te fantaseren over de droom. O, wat verlang ik naar Colijn. Kon ik nú maar even bij hem zijn. Kwam die droom van vannacht maar uit..

H.8 Onbedwingbare lust
Iona wordt kort erna wakker en ik vertel dat ik heerlijk heb gedroomd op haar sigaret van vannacht.
Ik wou nog wel langer slapen, maar Iona zegt dat ik me moet verstoppen in een kast. Erg ongemakkelijk, maar 't moet, voor 't geval één van haar broertjes of zusjes haar kamer binnen loopt. De volwassenen kloppen altijd eerst netjes, maar de kindertjes vergeten dat nogal eens.
Maar ik fantaseer heerlijk verder over Colijn en kom zo de uren in de kast wel door. Minder prettig is dat ik op een po m'n behoefte moet doen. Maar Iona zegt wel wat gewend te zijn van haar broertjes en zusjes, die ze mee helpt verzorgen, en dat ze geen enkel probleem heeft 't op te ruimen.

Nou, eindelijk is 't middernacht en kunnen we aan ons ontsnappingsavontuur naar 't bos beginnen.
Koen en Kaan halen ons op.
We zien hier en daar een elf wegglippen achter een struik of snel teleporteren van 't ene hutje naar 't andere, tot in de buurt van de poort aan de achterkant waar om 12 uur de wachtwisseling plaatsvindt. Nu is iedereen onzichtbaar, behalve ik, en al voel ik dat Kaan m'n arm vasthoudt, ik voel me best alleen en bang. Maar de bewakers lopen weg, ze hebben niets opgemerkt, en snel glippen we naar de poort met z'n allen, voor de volgende bewakers komen.
"Er is iets met 't slot, de sleutel past niet meer!" hoor ik ineens iemand in paniek hardop fluisteren. O jé, wat nu weer?
"Rustig maar, ik heb de nieuwe sleutel. Ik, althans m'n slangen, hebben vanmiddag gezien dat ze 't slot veranderden," hoor ik nu de stem van.. Colijn! M'n hart maakt gelijk weer een salto.
"M'n slangen hebben gelijk de nieuwe reserve sleutel gepikt," zeg hij verder.
Gelukkig lukt het de poort te openen. Ik moet er als eerste door, als enig zichtbare. En ik voel een hand over m'n billen. Dat moet Colijn zijn! en ik giechelde in mezelf.

Iemand houdt me bij de arm, ik heb geen idee wie, want iedereen is nog steeds onzichtbaar, en muisstil. We lopen hard. Waarschijnlijk teleporteren we af en toe, maar in 't donker kan ik 't niet goed zien.
"Kom," fluistert ineens de persoon die me vasthoudt. Colijn? Ik denk 't wel. Hij trekt me snel voort, en ik hoor het schuifelen van voetstappen en gekraak van takjes hier en daar om me heen van de anderen niet meer.
Langzaam wordt de elf naast me zichtbaar..Ja hoor, Colijn! We zijn alleen. Hij trekt me voort door 't bos, zonder hem had ik niet zo snel kunnen lopen, 't is pikkedonker. Slechts een wazige maan die maar niet door de wolken wil breken licht ons af en toe bij.
"Gaan de anderen ons niet missen?" vraag ik bezorgd.
"Ik heb een vriend van me gezegd wat ik ging doen. En ach, ze weten het onderhand wel, van jou en mij," grinnikt Colijn.
Ineens blijft hij staan, en hij omhelst en zoent me hartstochtelijk. Het is weer of ik stroomschokken door mijn lichaam voel trekken. Ik voel me compleet opgenomen in zijn sterke omhelzing en energie, en we zoenen en strelen elkaar onbeheerst.
Hij duwt me tegen een boom, en tast weer onder mijn jurk, en trekt die wild omhoog. Hij streelt over mijn blote rug, zijen en borsten. Ik draag weer geen bh, net als de elfenmeisjes. Dat kennen ze niet. Colijn is een en al vuur, en ik sta ook in vuur en vlam. Ik zie zijn ogen weer oplichten in 't flauwe maanlicht, dat langzaam lijkt te verhelderen. Zo nu en dan breekt de maan helemaal door.
"Doe je jurk uit," zegt Colijn op gegeven moment, terwijl hij zijn bloes losknoopt. Ik doe het, en zie zijn ogen begerig naar mijn borsten kijken zodra ik de jurk uit heb. Hij smijt zijn bloes opzij, en wrijft zich weer lustig tegen me aan. We draaien in 't rond, elkaars blote bovenlijf strelend, en belanden al snel op de grond. Hij kneedt m'n billen, schuift zijn hand weer in m'n string. Ik rol op hem en peuter zijn broeksknoop los. We hijgen beiden van opwinding. Ik krijg zijn gulp nauwelijks open, zo strak zit die over z'n keihard geworden piemel.
Ik ga rechtop zitten, over hem heen, en trek zijn broek nu helemaal uit. Er is weer een natte plek in zijn slip te zien bij zijn eikel, en ik kijk er gulzig naar.
"Je mag m'n slip ook wel uitdoen," zegt Colijn, "als jij je slipje eerst uitdoet."
Dat doe ik. De maan breekt nu helemaal door.
"Wat ben je mooi, Shaline," zegt Colijn zacht, terwijl hij mij van boven tot onder opneemt. Ik buk weer over hem heen, en begin zijn slip nu uit te doen. Hij heeft een prachtig lijf, zo manlijk, krachtig. Die fragiele lijfjes van de elfen doen me niet veel, maar Colijn is een en al sexappeal. Zo ook zijn lichaam..die bleek weerkaatst in 't maanlicht. Met trillende vingers schuif ik zijn slip omlaag. Er komt wat schaamhaar tevoorschijn. Dat is bijzonder voor elfen, die zijn helemaal glad. En dan..zijn reusachtige paal.. recht, dik, lang, de eikel nat van 't voorvocht.
Zijn ballen zijn opgezwollen, en hard. Ik ruk de slip snel naar beneden en begin dan onbeheerst met zijn geslacht te spelen. Ik wrijf over zijn ballen en grijp zijn piemel krachtig beet. Hij trekt mij weer naar zich toe en zoent me weer, terwijl zijn hand over m'n billen glijdt, naar m'n vochtige plekje, en zijn vinger glijdt erin, zijn hand knijpt intussen in m'n kont. Ik word wild van opwinding.
"Neuk me, o neuk me toch," hijg ik.
"Dat kan niet," zegt Colijn.
"Waarom niet? Je hebt zoveel elfenmeiden genaaid, waarom.."
"Dan kan ik niet meer met je mee naar de mensenwereld..Er moet eerst.. "
"Wàt?!.. wil je dat.. ga je met me mee.. vannacht ?!" onderbreek ik hem opgewonden.
"Als 't mag..van jou."
"Natuurlijk," hijg ik.. We zijn te geil om verder te praten. Colijn vingert me stevig en ik ruk flink aan zijn harde staaf. Hij kijkt me aan met z'n gloeiende ogen die onbeheerst vuur op me afschieten en ik raak erdoor bedwelmd. We rollen om, hij op mij, intussen laten we elkaars geslacht niet los, en Colijn drukt zich in mijn hand op en neer, mij aldoor zalig vingerend. Het sopt enorm. Ik verlies m'n controle. Ik heb 't gevoel dat ik barst. Ik sidder en schok en laat me dan gaan, me niet meer bekommerend om m'n sap dat overvloedig over zijn vingers loopt nu waarschijnlijk. 2 Seconden later voel ik een lawine van warme spetters over mijn buik, terwijl Colijn hijgt en een kreet uitslaat die dwars door m'n ziel gaat.
Ik geloof dat m'n hart een paar seconden blijft stilstaan van pure opwinding, om daarna met luide bonken na te razen als Colijn over me heen valt en volkomen slap in mijn armen blijft liggen.
Ik tril nog na van opwinding. Zo volkomen voldaan en ontspannen heb ik me nog nooit gevoeld. Zo'n genot heb ik nog nooit beleefd. Dit is ware passie.
"Hoe kan 't, dat je zoveel vocht produceert..je ben toch een elf nog?" vraag ik, als we wat op adem zijn gekomen.
"Ik begin menselijk te worden..Ik ben half lucht-, half vuurwezen, en krijg daardoor aardse verschijnselen."
"Maar, dit is bovenaards.. geen enkele jongen op aarde produceert zo veel volgens mij," lach ik.
"Het is m'n hartstocht..voor jou. Ik heb geen moment rust in mijn onderlijf gevoeld vanaf 't moment dat ik jou voor 't eerst zag."
"Kun je echt met me mee..vannacht? Weet je zeker dat je het wil, Colijn, en kan?" vraag ik zacht.
"Ik wil en kan niet anders. Mijn verlangen is niet langer meer te stoppen. Als ik nu niet ga wordt de kwelling zo ondraaglijk, dat ik mezelf van kant maak."
"Ben je er helemaal klaar voor..kun je in de mensenwereld overleven, ken je hun taal enzo..?"
"Ik heb al die jaren dat ik opgesloten zat mijn slangen boeken laten smokkelen uit de kasteelbibliotheek en heb 4 grote mensentalen geleerd.."
"O ja, welke?"
"Russisch..Spaans, Engels en Duits. Ik wou eigenlijk Chinees leren , maar er waren zó veel verschillende Chinese talen..Mandarijn, Kantonees, en weet ik wat, dat ik daar maar van af zag. Ik wou toch niet naar China. Ik vind de Aziaten mooi maar niet sexy."
"Nee?"
"Nee, te plat , te tenger. Blanke meisjes als jij hebben mooie wulpse vormen. Jouw borsten, ze zijn heerlijk." Nou, hij heeft er goede studie van gemaakt☺.
"Ga je..als je op aarde bent..andere meisjes..verleiden..?" vraag ik stotterend. Colijn kijjkt me met een ondeugend pretje in z'n ogen aan.
"Wat denk jij..daarvoor ga ik naar de aarde."
ik zeg niets. Teleurgesteld wend ik m'n ogen af. Ik had 't kunnen weten natuurlijk. Natuurlijk ben ik maar een object voor hem, en zal hij anderen zoeken zodra hij genoeg van me heeft. Natuurlijk gaat hij niet alleen voor mij naar de aarde. Hier ben ik zijn grootste lustobject. 'In 't land der blinden is één-oog koning', zoals 't spreekwoord zegt. Maar op aarde ben ik weer 't saaie alledaagse meisje, dat niet opvalt tussen de miljoenen mooiere meisjes. Daar heb ik weer m'n saaie naam.
"Wat is er Shaline?"
O, hoe hij m'n naam uitspreekt..het klinkt als muziek in m'n oren en m'n passie laait weer op.
"Ga je me verlaten dan?" vraag ik zacht.
"Jou verlaten? Waarom? Natuurlijk niet..je bent toch m'n vriendin, of niet dan?"
"Ja..jazeker..Maar ik denk dat je van me gaat vervelen. Er zijn op aarde veel leukere meisjes."
"Hoe kan ik van je vervelen als ik van je hou? Jij bent mijn speciale unieke Shaline.. Zo'n meisje als jij, daar is toch geen tweede van op aarde, of wel?"
"Uh, nee, misschien die op me lijken van buiten, maar van binnen ben ik heel anders dan andere mensen. Zij geloven niet in elfen. Ze zullen je uitlachen als je zegt dat je ooit een elf was. Ze zullen niets begrijpen van wat je vertelt over jouw vroegere wereld."
"Dat weet ik, en daarom ben ik zo blij dat jou heb ontmoet. Jij bent mijn eerste aardse meisje, jij blijft altijd speciaal voor mij, die band die ik met jou voel, daar kan niemand tussen komen. Maar ik wil wel graag lol maken met andere mensen, dat vind je toch wel goed."
"Natuurlijk." Ik denk aan m'n eigen vrienden, familie. Ik heb ook m'n eigen pleziertjes. Ik kan toch niet altijd bij hem zijn. Ik moet 't accepteren dat ik hem moet delen met anderen.
"Op aarde krijg je ziektes als je veel partners hebt," probeer ik nog.
"Dat creëren mensen met hun gedachten, mij gebeurt dat niet," stelt Colijn me gerust.
Ach, het doet er eigenlijk niet toe, als ik hem maar kan blijven zien. Als hij maar in mijn wereld kan komen, zodat ik daar niet meer alleen ben, en hij mijn verlangens kan bevredigen, wat geen enkele man op aarde kan. Wat hij verder doet maakt me niet uit. Ik hou zo van hem dat ik alles goed vind. Al zou hij een boef zijn, moorden, alles accepteer ik van hem. Want heel mijn hart wil hem alleen, nu en altijd, ik ben aan hem verslaafd. Ik kan nooit meer zonder hem. Ik kus zijn gladde borst en lik zijn harde tepels, en vlij mijn hoofd op zijn borst.
Zo blijven we nog even zwijgend liggen, tot Colijn opschrikt.
"'t Is al bijna 2 uur. We moeten snel zijn. Het ritueel voor mijn vertrek met jou moet voor 4 uur, als de nieuwe bewakersronde is, voltooid zijn."
"Hebben ze je de vorige bewakersronde niet al gemist? Je was toch al voor 12 uur bij 't hek?"
"M'n slangen hebben hun klokjes wat vooruit gezet. Dus ze kwamen al voor 12 uur langs," grinnikt Colijn. Wat slim was ie toch.
"Had jij eigenlijk je slangen vannacht naar mij toegestuurd?" vraag ik, weer denkend aan de slang die ik dacht te hebben zien wegglippen op Iona's kamer.
"Ja," grinnikt Colijn. Ik stomp hem plagerig in de zij.
"Stiekemerd," lach ik.
"Je werd wel opgewonden van me niet waar?"
"Wat, hoezo?"
"Je droomde toch over mij, of niet?"
"Ja..hoe weet je dat?"
"Ik was bij je..en heb je bevredigd."
"Hoe..kan dat?"
"Met mijn gedachten Shaline...Ik kan mijn geest in jouwe dringen in je dromen, en jou zien, zelfs zonder mijn slangen. Maar als ik via m'n slang met m'n tong je poes lik voel je het beter.."
"Het was heerlijk..dat mag je altijd doen!" roep ik uit.
Nu moeten we snel gaan. We snellen naar 't feest, en roken nog een sigaretje onderweg.
"Neem je zoveel mogelijk van die heerlijke sigaretten mee naar de Aarde? Daar hebben we niet zulke lekkere.."
"Ik zal er zelf maken, ik ken het recept."
"Echt? Dan kun je rijk worden!" lach ik.
We zijn al snel bij de open plek waar 't feest in volle gang is.
Ik schrik wel wat als ik de elfen zie. Ze zijn nu bijna allen in zwarte leerachtige stof gekleed, of eigenlijk meer niet gekleed. Meisjes hebben shirtjes met openingen rond de borsten, strakke bikinibroekjes, meer tanga slips eigenlijk.. Sommige jongens hebben de billen bloot, slechts de voorkant bedekt. Hun bobbels zijn goed te zien in de strakke broeken die ze dragen. Ze lijken groter dan anders. Er wordt zeer wild gedanst. De lenige elfen kronkelen in alle richtingen en maken salto's en radslagen. Meisjes schudden met hun billen en swingen hun heupen in 't rond. Ze kijken zwoel naar de jongens en lijken geheel in extase. Jongens en meisjes dansen nu wel dicht tegen elkaar aan. Jongens wrijven hun kruis tegen 't achterste van de meisjes, hen stevig vasthoudend. Ook meisjes dansen met meisjes, jongens met jongens, op dezelfde intieme manier. Ik zie zelfs 2 meisjes met elkaar zoenen. De jongens om hen heen fluiten en likken hun lippen af. Tegen sommige meisjes dansen twee jongens aan, elk aan een kant.
Wat verderop houdt een meisje op een boomstronk een heuse striptease act, waar zich nog meer geil lachende jongens om verzameld hebben, met de tongen uit de mond kijkend hoe zij zich langzaam van haar laatste kleding ontdoet en wijdbeens kronkelt voor hun neuzen.
Maar als wij aankomen is alle aandacht op ons gericht en er gaat een groot gejuich en geroep in de menigte op.
"Vuurkoning! Aarde koningin.. kom in onze magische kring! " roepen ze achter elkaar door, en ze beginnen een grote kring te vormen met z'n allen, hand in hand aan elkaar vast. De open plek is maar net groot genoeg om allen zo in 't rond te laten staan.
Muziek kllnkt luider en magische ritmische tonen klinken door 't donker van de nacht.
Fakkels rondom de kring en kaarsen op een soort altaar in 't midden geven een extra mystieke sfeer aan 't door dicht donker bos omringde veld.
De voorste elfen openen de kring en Colijn trekt me er tussendoor.
"Wat gaat er gebeuren Colijn?" vraag ik zenuwachtig.
"Dat zie je wel, laat alles maar aan mij over. Doe slechts wat ik en de priester en priesteres zeggen."
Er komen nu 2 elfen naar 't altaar toe, een jongen en een meisje, de enigen die in 't wit zijn. Een lang wit gewaad dragen ze.
Ze gebaren ons voor 't altaar te gaan staan tegenover elkaar, elkaar met de handen vasthoudend.
Ze beginnen met de handen in de lucht allerlei sterren of goden aan te roepen. Intussen beginnen de elfen in de kring rond te draaien, dansend op de ritmische muziek, en mee te zingen met de muziek.
Ik kijk met verbazing rond naar de steeds meer in trance rakende elfen. Het is fascinerend.
Maar ook beangstigend. Op gegeven moment zie ik bij sommigen een soort maskers over hun gezichten groeien, en schubben op schouders en armen en soms zelfs op de buik en rug. En enkelen krijgen een staartje, net als Colijn, zie ik op momenten dat ze omdraaien, want ze draaien steeds heen en weer, terwijl ze ook langzaam met de kring blijven meedraaien.
"Wat gebeurt er met ze?" fluister ik angstig tegen Colijn.
"Maak je niet bezorgd.. In trance verschijnt hun ware aard. Het zijn degenen die ook langzaam veranderen in vuurwezens, maar ze zijn nog lang niet zover als ik."
Ik wil meer vragen , maar de priester gebaart me te zwijgen.
De elfen in de kring beginnen joelende geluiden uit te slaan, als in een soort Afrikaans ritueel.
De 2 priesters lopen nu om ons heen en raken ons af en toe met een staf aan. We moeten ook ronddraaien nu, in tegenover gestelde richting van de menigte. De priesters staan weer stil en staan als standbeelden aan weerszijden van ons roerloos toe te kijken.
Dan worden er door 2 elfen 2 hoge stoelen voor ons gehaald, waarop we moeten gaan zitten, echter..eerst nadat we ons volledig ontkleed hebben.
Ik voel me wel wat opgelaten, maar de priesters laten ons van een sigaret roken waar ik direct zó high van word dat ik me niet meer geneer en me slechts trots en machtig voel. Als een ware koningin op haar troon.
De priester en priesteres laat de kring nu stilhouden, en op hun knieën zitten en een paar keer voorover buigen om ons te eren.
Daarna gooien de priester en priesteres hun gewaden af en staan nu naakt voor ons, met slechts een band om hun voorhoofd en enkele sieraden om. Ze draaien een paar keer om ons heen, en blijven op gegeven moment pal voor ons staan. 't Meisje voor Colijn, de jongen voor mij. Ze buigen voorover en kussen ons op 't voorhoofd. Dan verschijnen ineens de slangen van Colijn van onder zijn stoel vandaan, en de priesteres pakt ze op en laat ze over haar lichaam lopen, van voor naar achter, boven naar onder. Ze draaien cirkels om haar enkels. Daarna glijden ze over de grond naar de priester toe.
De priester en priesteres draaien naar elkaar toe, en beginnen te chancen.. Een ware paringsdaad vindt voor ons neus plaats. Energie straalt tussen hen in. De slangen kronkelen om hen heen over de grond.
"Demonda! Bevrucht ons!" roept de priesterjongen.
"Demonda, drakengodin, schenk ons uw vruchten!" roept het priestermeisje.
De piemel van de jongen groeit en staat recht vooruit. Een bliksemschicht verschijnt plotseling , en verlicht de hele open plek. De priester en priesteres heffen hun vleugels op en komen even iets van de grond af. Het meisje gooit haar benen omhoog, en de jongen pakt ze bij de knieholten beet. In extase buigt ze naar achter en de maan verlicht haar blanke borstjes en buik. Wulps drukt ze haar heupen naar voren, omhoog en omlaag.. en ineens sproeit er vocht uit haar vagina over de mossige grond, en ze krijst en jankt als een wolvin.
Na laat de priesterjongen haar los, en ze vliegt hoog de lucht in. De jongen is aan 't schudden en trillen, zijn paal strak op de plek waar 't meisje heeft gestaan gericht, en nu sproeit hij zijn zaad over de zelfde plek op de grond, met eveneens een gegrom en gejank als van een wolf. Daarna vliegt hij ook op.

Een gejuich en geklap stijgt op uit de kring om ons heen.
"Demonda! Demonda! Demonda!" horen we roepen.

Ik zie ineens de slangen over de plek van de bevruchting kruipen, langzaam naar ons toe.
Colijn staat nu op en gaat voor mij staan. De slangen kronkelen langs z'n benen omhoog tot over zijn schouders, en terug onder zijn oksels door, rondom zijn middel, zijn lendenen, om zijn dijen heen, om vervolgens elk langs een been naar beneden te glijden. 't Ziet er erotisch uit. Ze kronkelen paar keer rond zijn benen, weer omhoog, naar achter, om onder zijn billen door tussen zijn dijen weer tevoorschijn te komen, net onder zijn stijve lid. Ineens kruipen de slangen over zijn armen omhoog, terwijl Colijn voor me neerknielt en mijn knieën kust. De slangen kronkelen intussen over zijn schouders en rond zijn nek. Hij kust de binnen kant van mijn dij, omhoog naar mijn schoot. Ik ben zo opgewonden dat ik denk zo te kunnen klaarkomen, zonder dat hij mijn poesje aanraakt, en ik hijg als hij met zijn hoofd tussen mijn dijen zit en mijn kittelaar kust. En ineens voel ik zijn tong tussen mijn lipjes glijden, terwijl zijn handen over mijn dijen strijken. Ik snak naar adem van geilheid en genot. Ik merk zo amper dat de slangen over zijn armen naar me toeglijden en langzaam van zijn armen overglijden, de één naar mijn buik, de ander rond m'n been.
Dan staat Colijn ineens op en pakt mijn hand. Hij gebaart me op te staan.. De slangen zijn samengevloeid rond mijn lijf, maar ik sla er geen acht op. Ik heb bibberende knieën van opwinding en spanning. De muziek is nu zacht, de elfen in de kring zijn stil. De priester en priesteres zie ik niet meer.
Colijn begint me te zoenen en omarmt en streelt me weer zo hartstochtelijk als de keren ervoor. Zijn paal staat recht tegen me op. De slangen kronkelen om ons heen, en drukken ons tegen elkaar aan.
Ineens trekt Colijn mijn been over zijn heup en ik druk mij tegen zijn harde lid aan, verlangend hem in me te voelen. Hij duwt mij zachtjes tegen de grond, op het zachte mos. Hij trekt mijn benen wat uit elkaar en komt tussen me..Even later voel ik zijn harde lid bij me naar binnen dringen. Ik kreun.. Diep dringt hij naar binnen en er weer uit, en er weer in.. dieper en dieper. Intussen staart hij naar me met een hebzucht en wellust in de ogen die me totaal overrompelen, doordringen, verslinden. Zijn gespierde armen steunen aan weerszijden van mij en hij hijgt opgewonden terwijl hij harder en harder in me op en neer beweegt. Met elke stoot voel ik een aardbeving van opwinding door me heen gieren. M'n hele lichaam trekt samen..m'n tepels prikken...m'n adem hapert af en toe.. Ik grijp hem bij de nek en druk mijn lijf tegen hem omhoog om hem nog dieper te laten gaan. Hij boort dwars door me heen, vult me volledig tot ver in m'n natte diepte.
Ik laat me totaal gaan, volledig in zijn macht, volledig het besef van ruimte en tijd verliezend, nog slechts één kolk van pure passie. Ik weet niet wat er allemaal gebeurt, maar de controle over m'n lichaam ben ik volledig kwijt. Die vloeit samen met dat van Colijn. Alles wordt één. De muziek, die luider lijkt te klinken, de heerlijke ogen van Colijn die fel vlammen in 't volle maanlicht, zijn stuwende zwetende lijf tegen de mijne, zijn snelle gehijg wordt de mijne, mijn adem vloeit in de zijne. Mijn lichaam verdwijnt in hem en zijne in mij, en gaat er met me vandoor.
Ik zie schubben op zijn schouders verschijnen, op zijn voorhoofd, op zijn armen en borst. Reusachtige vleugels, ook met schubben, achter zijn rug.
Hij lijkt zijn zelfbeheersing kwijt en niet te snappen wat er met hem gebeurt. Ineens verschijnen zijn 2 slangen op zijn schouder. Ze kijken mij fel aan en hun tongen schieten snel in en uit hun bek. Ineens schiet Colijns tong ook naar voren, zó lang dat hij mijn lippen raakt en ik voel onze monden samenvloeien, zijn tong diep in m'n mond, warm nat.. tot in m'n keel..zodat ik haast stik. Ik stik van pure lust. De slangen beginnen over mijn hals te kruipen en ook zij verstikken me bijna. Dan kruipen ze naar m'n borsten , langzaam naar m'n buik, nat en glibberig tot waar Colijn en ik verbonden zijn. Ik raak in een soort trance. Mijn hele lijf schokt en een soort diepe oerangst krijgt grip op me, waardoor al m'n spieren het begeven en de energie uit m'n lichaam stroomt, van boven via mijn buik, van onder via mijn bovenbenen, alles naar dat ene punt, waar Colijn en ik verstrengeld zitten. En al mijn energie komt er in een enorme brul als van een tijgerin uit en ik laat het stromen en stromen en stromen. Ook Colijn slaakt een oerkreet en drukt zich zó diep tegen me aan dat ik me de grond in geperst voel. De grond lijkt te schudden op zijn grondvesten. Colijns slangen kruipen over mijn schouders en armen en even denk ik dat ik flauw val. Hevig schokkend tankt Colijn zijn liefdessappen bij me naar binnen, waar ze zich met mijn sappen vermengen.

Dan lijkt het of we opgetild worden van de grond. Colijn wordt naar achter getrokken. Ik zie dat hij volledig veranderd is . Schubben zitten nu ook om zijn benen. De slangen zijn op de grond gegleden, gelijk met het vocht dat nu uit mijn schede druipt. Colijn lijkt vuur te spuwen, zijn tong nog steeds lang, schubben rond zijn kruis..Een lange staart zwiept achter hem. Ik word er bang van, maar ben te ver heen om me daar echt goed bewust vn te zijn. Ik voel me bang en zalig tegelijk. Een gloeiende energie omringt mij. Helder maanlicht tilt ons beide op. Ik voel dat ik vleugels heb. Ik sla ze uit. Ja werkelijk, ik heb vleugels, en stijg op, net als Colijn. Zijn vleugels slaan ook uit en hij stijgt met mij op. Hij komt naar me toe en pakt mijn hand beet en samen vliegen we hoog , hoog de donkere nacht in. Hoger en hoger, verder en verder, tot we niets meer zien en horen van de open plek met onze elfenvrienden.
We verdwijnen in de nacht, in een groot, donker, leeg, niets. Uren en uren, dagen weken, maanden misschien zelfs. 't Gevoel van tijd is weg. Ik ben daar alleen met Colijn en we vliegen heerlijk, vrij, licht, gelukzalig.
Tot we met een harde bons op de grond terecht komen.
Verdwaasd kijken we om ons heen en naar elkaar. We liggen in een bos, op een open plek, die wat lijkt op die van de elfen. Maar alleen van de elfen geen spoor. De zon schijnt.
Hebben we geslapen? Gedroomd? Zijn we nog in de elfenwereld? We zien er gewoon uit, d.w.z., zoals eerder, Colijn alleen iets menselijker lijkt wel, en iets donkerder. Hij heeft geen vleugels meer. Ik ook niet trouwens. En de schubben zijn allemaal weg. In plaats daarvan heeft hij wat beharing. Schaamhaar is toegenomen, en er loopt een dun lijntje over zijn buik om uit te monden in wat borsthaar.
Maar zijn ogen zijn nog even prachtig, groen, fel en we kijken elkaar verliefd aan en omhelzen en zoenen elkaar.
Ik streel over zijn blote rug, naar onder, tot bij z'n stuitje. En ja..'t staartje zit er nog. 't Voelt wel kleiner, een stompje van 2 à 3 cm. Maar genoeg om me zijn afkomst te herinneren. Als we ten minste echt op aarde zijn. Het voelt wel zo, maar 't lijkt ook op 't elfenbos.
Maar ineens hoor ik een auto. In 't bos? Hij komt dichterbij. We kijken om, en daar zie ik een groene terreinwagen aanrijden. De boswachter waarschijnlijk. We zijn op aarde dus.
Hij rijdt ons op een meter of 10 vandaan voorbij, en ik zie dat ie 't raampje omlaag doet. De man roept: "Hé, gaan jullie je gauw aankleden, anders roep ik de politie!"en hij rijdt weer door.
Ik lach.
"Wat riep hij?" vraagt Colijn in elfentaal. Een taal die ik ken als een 2e moedertaal, zo lang kom ik al in de elfenwereld.
"Niks belangrijks..ik zal je nog wel Nederlands leren..daar zijn we nu blijkbaar.. Nederland, mijn land. Als je hier wil blijven, ten minste, we kunnen ook naar een land gaan waar ze één van de talen die je kent spreken, maar.."
"Nee, ik wil in jouw land blijven. Dus we zijn echt op Aarde? 't Is ons gelukt?!" roept Colijn enthousiast.
We maken een rondedansje van blijdschap.
We bekommeren ons niet om onze naaktheid, maar gaan joelend en dansend op weg, naar de bewoonde wereld. De zon staat laag, dus 't is nog vroeg in de ochtend, dan lopen er toch weinig mensen buiten. Ik heb geen idee waar we precies zijn, en wat voor dag 't is. Maar het doet er niet toe. Ik begin een nieuw leven, met Colijn, mijn elf-slangenjongen. De hemel op aarde.
"Hé, je slangen..die zijn niet meegekomen zeker?" zeg ik. We kijken om ons heen, en plotseling zien we ze achter ons over de grond glijden. We pakken er elk één op en hangen ze om onze nek. Daarna lopen we gearmd verder, totaal gelukkig.
"Vind je 't echt niet erg in Nederland te blijven en nog een taal te leren?" vraag ik toch nog even.
"Als alle meisjes hier zo mooi zijn als jij .. zeker niet!" lacht Colijn.
"Vind je mij nog wel mooi nu..in mijn aardse gedaante?" vraag ik onzeker.
"Je bent prachtig Shaline.. je ogen stralen, je haar glanst zo mooi in de zon, je bent voor mij de godin van de Aarde."
" En jij mijn vuurgod," lach ik terug.
De auto van de boswachter komt er weer aan, en we rennen heel snel een bospad in... Lachend, en struikelend over takken rennen we hand in hand door 't smalle pad. De schrammen die we oplopen door takjes en de stekelige dingetjes in onze voeten deren ons niet.
"Geweldig, om pijn te kunnen voelen!" roept Colijn enthousiast na op een dennenappel getrapt te hebben.
"Dat neem je nog wel terug!" lach ik en ik geef hem een speelse tik op de billen.
"Auw!!" lacht hij en hij probeert me terug te slaan maar ik hol hard weg en zo hollen en dollen we tot we bij een groot meer komen. Dit meer ken ik .. Ja, dat is niet ver bij mijn huis vandaan.
We gaan heerlijk zwemmen al is 't best koud nog zo vroeg. Maar Colijn geniet van de kou, en van 't daarna samen opwarmen op 't zand waar we doorheen rollen tot we zandmannetjes/vrouwtjes zijn. Ik heb nog nooit zo'n plezier gehad.
Als de eerste badgasten komen (een groepje jongeren) haalt Colijn één van z'n elfenstreken uit..Als de jongelui aan het zwemmen zijn, pakt hij stiekem wat van hun kleren, en snel gaan we ermee vandoor, om ons verderop in de bossen aan te kleden. De slangen kapen nog wat lekkernij dat de jongelui bij zich hebben weg, waar wij ook wat van opeten.
En zo gaan we op weg naar mijn huis. Ik hoef je niet te vertellen wat we daar gaan doen☺..
En we neukten nog lang en gelukkig. {*
̰Ѡ̰
einde

* sorry, ik heb dit niet gejat van https://opwindend.net/Sexverhaal-61956_Horny-doosje.html, ik heb 't al in 2010 geschreven, echter nu pas hier geplaatst. Maar alle sprookjes eindigen kennelijk zo..@☺