Verlangen - 12

“Goeiemiddag lief.” Hoor ik een donkere stem.
Mijn hoofd schiet omhoog en ik draai me half om, net op tijd om Carl op de stoel naast me te zien neerploffen.
“Hoi,” mompel ik.
Hij leunt achterover en bekijkt me zijdelings. “Wat scheelt er?”
“Niks, waarom?”
“Is de kip niet lekker?”
“Hoezo?”
“Je zit de hele tijd met je vork in je eten te peuteren.”
Ik haal mijn schouders op. “Ik heb geen honger.”
Ik loop de hele tijd al te piekeren over onze relatie. Wat hij me de voorbije dagen gelapt heeft, kwam harder aan dan ik wou toegeven.
“Ik zou best willen weten waar je nu aan denkt.”
“Nergens aan.” Het is een leugen.
Carl buigt zich verder naar me toe, neemt met zijn hand een stukje kip van mijn bord en steekt dat in zijn mond. Er komt een diep geluid uit zijn keel, een kreun van genoegen. Hij ziet eruit alsof hij op het punt staat een orgasme te krijgen.
“Is dat echt zo lekker?” glimlach ik.
“Oh ja, dit is echt geweldig. Niet zo lekker als jij, maar echt goed.”
Mijn hart staat stil en mijn wangen worden warm terwijl ik naar hem staar. Ondanks de pijn die hij heeft veroorzaakt, kan ik niet verhelpen dat mijn lichaam verlangt naar hem. Ik voel me te verloren, te wanhopig.
“Het is een explosie van seks in je mond.” Vult hij aan.
Ik schud mijn hoofd. “Je bent nog gekker dan ik dacht.”
“Merci voor het compliment.”
“Ik wou dat jij mij eens wat vaker complimentjes zou geven.”
“Hé?” Carl kijkt me fronsend aan.
“Je hebt me wel gehoord.”
“Je bent mooi.” Klinkt het.
Ik knipper met mijn ogen.
“En je ziet er veel te lekker uit.” Vult hij aan.
“Veel te lekker?” vraag ik.
“Je bent niet zoals de meeste meisjes, dat boeit me. Je bent slim, lief, misschien een beetje vreemd…”
“En dat noem jij een compliment?”
“Ja.”
“Jij bent echt…”
“Geweldig? Fantastisch?” Carl trekt vol verwachting zijn wenkbrauwen op.
“Een eikel, wou ik zeggen.”
Carl zijn mond valt open. “Als ik gevoelens had, was ik nu gekwetst.”
Ik grinnik. “Maar goed dat je dat niet hebt, toch?”
“Zal wel.”

En weer dwalen mijn gedachten af, tot Carl me onderbreekt.
“Luister je wel naar wat ik zeg?”
Ik knipper met mijn ogen. “Huh? Ja… natuurlijk.”
Carl zijn grijns ziet er veelbetekenend uit. “Je hebt niet naar me geluisterd. Je hebt alleen maar zitten staren.”
“Niet waar!” Mijn hele gezicht gloeit door die leugen.
Hij duwt tegen mijn schouder. “Echt wel.”
Ik trek een gezicht.
“Dus je gaat morgen mee?”
“Mee?”
“Zie je wel dat je niet geluisterd hebt! Naar de klasfuif.”
“Oh die.” Ik haal mijn schouders op. “Ik weet het niet.”
“Wees niet zo antisociaal. Het gaat leuk zijn, beloofd.”
“Ik zal er over nadenken.” Zeg ik zacht.
“Kom toch gewoon mee.”
Ik schud mijn hoofd.
“Ik verwachtte wel dat je niet zou willen.”
“Waarom vraag je het dan?”
“Omdat er zonder jou niks leuks te beleven valt.”
“Geweldig,” mompel ik.
“Eigenlijk denk ik dat je wel ja wilt zeggen.”
“Euh…”
Zijn grijns wordt breder. “Ik kan je verzekeren dat je er lol in zult hebben.”
“Je hebt waanideeën.”
“Ik ben vastberaden.”
“Eerder irritant.”
“Interessant, bedoel je waarschijnlijk.”
Ik rol met mijn ogen. “Alleen in jouw hoofd.”
Een wenkbrauw gaat omhoog. “Met die grote mond van jou maak je niet echt vrienden.”
Ik piep als een pluche speelgoeddier waarin geknepen wordt. “Klopt, ik ben niet echt populair.”
“Sorry, dat was een rotopmerking.”

“Hey, lieverdjes, stoort het als ik bij jullie kom zitten?” klinkt plots de stem van Maria naast me. “Of stoor ik?”
“Nee hoor,” lach ik haar toe.
“Ik was net aan het proberen Leen te overtuigen mee te komen naar de fuif morgen.”
“Oh leuk,” reageert Maria.
Carl draait zich nu volledig naar Maria. “Maar ze weigert. Ze blijft me maar afwijzen en dat doet mijn hartje ontzettend veel pijn.”
“Hij bedoelt het niet serieus,” zeg ik met een zucht.
“Mij lijkt hij wel heel serieus,” lacht Maria terwijl ze met grote, onschuldige ogen naar Carl kijkt. Die maakt het zieligste geluid dat een mens ooit heeft geproduceerd en ik rol met mijn ogen.
“Leen, wat is er mis met jou? Deze aardige jongeman vraagt je mee uit. Je bent jong, je hoort ja te zeggen.”
“O mijn god.” Ik wrijf met mijn handen over mijn gloeiend gezicht.
Carls gegrinnik doet me opkijken. “Ga toch gewoon mee, Leen.”
“Nee.”
“Zie je wel, ze blijft maar nee zeggen.”
Maria schudt haar hoofd. “Je bent echt een idioot.”
“Wat kan mij het schelen,” brom ik en ik grijp mijn tas. We moeten gaan, anders komen we te laat voor de les.
“We houden van jou, hoor.” Giechelt Maria. “We hebben alleen wat vraagtekens bij je beslissing.”
Ik schud mijn hoofd en sta op. “Ik kruip gewoon vroeg in bed en ga wat lezen.”
“Nerd.”
“Eikel.”
“Leen?”
“Carl?”
“Ga gewoon met me mee.” Carl kijkt me met puppy-oogjes aan.
Ik haal diep adem. Mijn lippen trillen wanneer ik uiteindelijk zeg: “Ok dan.”
“Topper.” Prompt geeft hij me een snelle kus op mijn mond.

“Shit.” Ik moet nu vooral doorzetten. Met mijn handen in de zakken van mijn hoodie, stap ik de dag erna vol goede moed de fuifzaal - in feite niet meer dan de parochiezaal achter de kerk - binnen. Meteen word ik overvallen door een gevoel van spijt, want oh mijn god, wat is het er druk. Muziek dreunt mee met mijn hart, terwijl ik de menigte afspeur op zoek naar Carl.
Vlak achter me klinkt een hoge gil en ik draai me om. “Je bent er!” krijst Maria en ze trekt me tegen haar aan. “Te gek, ik dacht dat je je nog zou bedenken.”
“Ik ben er.”
Ze trekt me even tegen haar aan als verwelkoming en grijpt dan mijn hand. “Kom, Carl is net naar de bar, wat drankjes halen.” Ze sleurt me mee dwars door de menigte. Een paar jongens kijken op en keuren mij en mijn spijkerbroek meteen af en richten dan hun blik op het sexy jurkje dat Maria aanheeft. Vol interesse kijken ze haar aan. Ik kan het hen niet kwalijk nemen, ze ziet er prachtig uit.
“We moeten erdoor!” gilt Maria, haar vrije hand in de lucht. “Tuut tuut.”
Aan de bar is er wat meer ruimte. Maria leidt me naar een jongen die een zwarte polo en een strakke jeans aanheeft. “Carl, kijk eens wie ik gevonden heb!”
Carl draait zich om en een oprechte glimlach trekt over zijn gezicht.
Ik pak het biertje aan dat hij me geeft. “Ben je blij dat ik er ben?”
“Dolblij, echt waar.” Lacht hij.
“Ik ook” en eenmaal ik dat gezegd heb, voel ik me ook blij. Carl aarzelt niet. Voor ik er erg in heb, liggen zijn armen om mijn middel en trekt hij me tegen hem aan. Maria pakt wijselijk het bekertje bier uit mijn hand voordat hij me helemaal verplettert.
“Ik kan niet geloven dat je er echt bent,” zegt hij. Het lijkt erop dat niemand echt had geloofd dat ik zou komen. “Ik had het toch beloofd?”
Carl buigt zijn hoofd en wanneer hij spreekt, strijken zijn lippen langs mijn oor, waardoor er rillingen over mijn rug lopen. “Straks gaan we dansen, jij en ik.”
Mijn hart bonkt alsof ik in een achtbaan zit. Heel even zijn de geluiden van het feest verdwenen en heb ik enkel ook voor de fonkelende ogen voor mij die me aankijken. Ik voel me begeerd, ik voel me dolgelukkig.
“Wow,” onderbreekt Maria ons. “Ik dacht dat jullie elkaar de kleren van het lijf zouden scheuren en hier zouden beginnen met kindjes maken.”
Ik kijk haar geërgerd aan. “Dat lijkt me een beetje overdreven.”
“Niet vanuit mijn perspectief.”

Even later voegen zich enkele van Maria haar klasgenoten zich bij ons. Ons groepje wordt steeds groter en de muziek steeds luider. Mensen beginnen te dansen en ik voel me steeds ongemakkelijker, maar ik blijf met hen meedoen. Aan de ingang van de zaal verschijnen twee meisjes die eruitzien alsof ze een deel van hun kleding thuis vergeten zijn. Een van hen is Els. Ze draagt haar haar in een paardenstaart en haar smokey eyes en rode lippen geven haar een sexy uitstraling. Maar wat opvalt: haar prominent aanwezige tieten die bijna uit haar veel te klein topje vallen. En haar glinsterende rokje dat tot net onder haar billen komt. Haar benen zijn adembenemend. Veel jongens houden op met wat ze aan het doen zijn, dansen en praten bijvoorbeeld, en kijken op. Ook Carl zijn mond zakt wagenwijd open. Els loopt recht op ons groepje af en slaat haar armen om Carl heen. Die loopt niet weg, maar draait zich volledig naar haar om en lacht een scheve grijns. Iets lelijks nestelt zich diep in mij.

Wanneer ‘Love shack’ van de B52’s door de luidsprekers dreunt, geeft Maria me een duw. “Kom, we gaan dansen”.
“Ik dans niet.”
“Jawel, want als je niet meekomt, blijf je maar naar Els staren als het geïrriteerde vriendinnetje.”
Ik weet dat ze gelijk heeft en laat me meeslepen naar het midden van het zaaltje. Het duurt even voordat ik de moed heb te beginnen bewegen. Ik wou dat ik al wat meer bier had gedronken. Ik sluit mijn ogen en sta mezelf toe de muziek te voelen en met het ritme mee te gaan. Uiteindelijk begin ik met mijn heupen te draaien. Ik glimlach wanneer ik over Maria haar schouders Carl zie. Hij heeft geen aandacht meer voor Els, maar staart naar ons. Naar mij.

Ik ga zo op in het dansen dat ik een sprongetje maak wanneer er handen op mijn heupen gelegd worden. Ik gil even en draai dan mijn hoofd naar achter.
“Ik ben het maar,” lacht Carl.
Zijn handen liggen nu op mijn kont en de aanraking schroeit door mijn broek. Hij kijkt naar me met zijn prachtige ogen. Zijn lippen gaan van elkaar en ik voel zijn warme adem die naar munt ruikt. Zijn hele lijf drukt tegen het mijne aan. In verschillende delen van mijn lijf vinden sensationele explosies plaats: in mijn maag, mijn spieren, mijn tepels die hard worden en mijn dijen die tintelen. Mijn handen liggen tegen zijn borst en ik voel zijn hart bonken onder mijn handpalmen, een gelijkmatig gebonk net als dat van mijn eigen hart. Een hand glijdt langs mijn zij omhoog en laat een nieuwe en heftige reeks rillingen achter. Ik snak naar adem wanneer zijn vingers langs mijn wang strijken en de lokken van mijn haar achter mijn oor stoppen.
“Je bent knap,” zegt hij met hese stem, lager dan gewoonlijk.
“Jij ook,” slik ik met droge mond.
“Ik denk dat we dit vaker moeten doen.”
“Ja,” fluister ik en ik geef me aan de neiging over mijn ogen te sluiten en me aan zijn aanraking over te geven.
Hij verplaatst zijn voeten iets, een lichte beweging die ons nog dichter bij elkaar brengt, heup tegen heup. Een huivering trekt langs mijn ruggengraat. Het besef van zijn lijf en het mijne, het is allemaal zo overweldigend. Ik reageer instinctief, op een manier waar ik helemaal niet aan gewend ben. Het voelt alsof ik in brand sta.

De avond mag naar mijn gevoel eeuwig duren. Na mijn vierde biertje sta ik echter op knappen. “Ik moet even naar het toilet, haal jij intussen aan de bar nog wat drinken?”
Carl knikt.
“Ik moet je wel waarschuwen.” Maria kijkt me glimlachend aan. “De toiletten zijn nogal ranzig.”
Ik zucht. “Wens me dan maar succes.”
Giechelend trekt ze een vieze smoel. “Dat ga je nodig hebben.”
De eerste gitaarakkoorden van ‘Bed of Roses’ klinken door de luidsprekers op het moment dat ik op het toilet zit. Ik vloek, want dit is mijn liedje. Hier wil ik samen met Carl op slowen. Terwijl Bon Jovi zingt dat hij me wil neerleggen op een bed vol rozen, een bewering die ondersteund wordt door zwaar tromgeroffel, trek ik zo snel als mogelijk mijn broek op en haast ik me weer de zaal in.
I want to lay you down in a bed of roses
For tonight I'll sleep on a bed of nails
Oh I want to be just as close as the Holy Ghost is
And lay you down on a bed of roses
Mijn blik glijdt naar het midden van de dansvloer en mijn ogen worden groter. Wat is dit? Els en Carl staan tegen elkaar aan, haar handen op zijn wangen. Mijn mond valt open en iets smerigs vormt zich in mijn buik en zorgt ervoor dat mijn borstkas samenknijpt. Waarom in godsnaam raakt ze hem zo aan en waarom verdomme staat Carl dat toe?
Now as you close your eyes
Know I'll be thinking about you
While my mistress she calls me
To stand in her spotlight again
Mijn wangen worden rood en in mijn keel vormt er zich een brok. De hele avond heeft hij me zitten verleiden, me gekust, me aangeraakt en nu staat hij daar, tezamen met haar. Ik staar hen aan en zie dat Carl iets in het oor van Els fluistert. Die doet een stap achteruit en begint keihard te lachen. Daarna legt ze haar handen op zijn borstkas. Ze duwt ertegen alsof ze zijn spieren bevoelt. Ik hou het niet meer en voel een enorme pijn in mijn hart opwellen. Mijn gezicht wordt knalrood en ik maak een sissend geluid. Ik wil hier zo snel mogelijk weg. Mijn hart gaat zo tekeer dat ik er misselijk van word. Verscheurd door schaamte en shock loop ik richting uitgang. Bon Jovi slijt een laag van mijn hart weg door aan te geven dat hij eenzaam is. Ik ook verdomme, ik ook. De beats van de drums klinken boos en luid, kwaad door het onrecht van alles dat geen perfecte fantasie is. Net als Bon Jovi huil en schreeuw ik en wanneer ik Carl en Els passeer geef ik hen een harde duw. “Klootzak!” brul ik.
“Leen!” roept hij. “Wacht even…”
Maar ik stop niet. Ik stap de buitenlucht in en blijf lopen. Over de kapotte stoep die begroeid is met onkruid, tussen twee auto’s door sla ik linksaf. Na al wat er gebeurd is, wil ik Carl niet meer onder ogen komen en de rest van mijn klasgenoten ook niet. Ik wil naar huis. Naar mijn kamer. Ik wil de terugspoelknop indrukken en terugkeren naar vorige zomer, toen er van Carl nog geen sprake was. Tranen branden in mijn ogen. Carl zo met Els zien voelt als een klap in mijn gezicht. Ik ga aan mezelf twijfelen.

Ik voel een hand op mijn schouder. “Leen, wacht even.”
Ineens gaat er een knop om, ik word overmand door woede en draai me bruusk om. Ik begin te schelden.
Wanneer ik uitgeraasd ben, schudt Carl zijn hoofd.
“Jij en ik gaan een goed gesprek hebben.”
“Ik wil niet met je praten!” Ik sla met mijn handpalm tegen zijn borstkas. Hij geeft geen krimp.
Ik begin weer te lopen.
“Blijf hier, Leen.”
“Ik ben geen hond.”
“Shit Leen, waarom doe je zo? Waarom?”
“Waarom ben je me achterna gekomen?” snauw ik en doe mijn handen over elkaar. “Wacht er geen halfnaakt wijf op je?”
“Er is niks gebeurd.”
Ik open mijn mond, maar doe hem weer dicht. Ik duw mijn lippen op elkaar. “Ik heb jullie duidelijk gestoord.”
“Eigenlijk ben ik blij dat je dat deed.”
Ik bulder. “Dat zal wel.”
Er valt even een stilte. “Het was niet wat je denkt.”
“Ik ben niet dom, Carl. Maar weet je, vanaf nu mag je doen wat je wilt. Je mag praten met wie je wilt en neuken wie je wilt. Ik wil je niet meer.” Ik wou dat ik niet zo huilerig overkwam.
“Wie denk je verdomme dat ik ben?”
Mijn ogen branden. “Ik wil niet praten.”
“We moeten praten,” reageert hij op harde toon. “We moeten al sinds vorige week praten.”
“Waarom? Er valt niks meer te zeggen.”
Carl ademde zwaar in. “Ze stond daar ineens.”
“Wat zou het.”
Hij zucht. “Leen, ik lieg niet tegen je.”
Ik staar hem zwijgend aan.
“Ze wou inderdaad meer, daar lieg ik niet over. En eerlijk, ik overwoog het even, gewoon omdat ik een man ben, maar ik deed het niet. Er is niets gebeurd.”
Verdomme, wat wil ik hem zo graag geloven. “Dat is omdat ik jullie ondersteboven heb gelopen.”
“Denk je nu echt dat ik haar zou kussen terwijl jij er ook bent?”
“Je wist niet dat ik zo snel terug zou zijn.”
“Dat wist ik wel,” reageert hij snel. “Verdomme, Leen, denk je dat nu echt?”
Ik kijk hem vertwijfeld aan. Hem geloven is het equivalent van voor een rijdende trein springen. Godver, ik wil hem zo graag geloven. Mijn hart smeekt me hem te geloven. “Hoe denk je dat ik me voel,” jammer ik. “Eerst wed je met haar dat je me zou binnendoen, daarna overtuig je me dat ik de enige echte voor je ben, maar intussen blijf je met dat mens aanpappen. En zelfs al is het enkel vriendschappelijk, ik wil niet dat je nog met haar omgaat. Zij doet me pijn en als je geen afstand van haar neemt, dan wil dat eigenlijk zeggen dat je me niet serieus neemt. Ik ga eraan kapot, Carl, het maakt me kapot.”
“Zo had ik het nog niet bekeken.”
“Hoe kan ik je ooit nog geloven?”

Carl vloekt weer, en slaat dan zijn hand om mijn achterhoofd. Wanneer hij me naar zich toe trekt, slaat mijn hart over. Hij kust me en er is niets langzaams aan. De kus is gepassioneerd en hard. Hij kust me alsof hij me claimt. Wanneer hij me daarna opnieuw aankijkt, gaat mijn hart als een razende tekeer en is het enige wat ik kan hem aankijken.
“Dit hier,” hijgt hij, “heb ik nog nooit met een meisje gedaan.”
Op dat moment geloof ik hem. Meer nog, vanaf nu zou ik alles geloven wat hij tegen me zou zeggen. En misschien is het het bier, de drang om te bewijzen dat ik net zo sexy en aantrekkelijk kan zijn als Els. Of misschien is het de kus. Of alle emoties die zich op dat moment verzamelen in mijn borstkas. De lust die het plekje tussen mijn benen opwarmt. Of al die dingen tesamen, het maakt niet uit. Mijn hersens schakelen zichzelf uit en ik beweeg al voordat ik ook maar aan de consequenties kan denken. Ik neem Carl met mijn twee handen vast en sleur hem een portaal in. Hij schrikt niet op wanneer ik mijn hand tussen zijn benen laat glijden en hem daar vasthoudt.
“Jezus,” gromt hij, “wat doe je?”
“Snap je het niet?” Ik schuif mijn hand heen en weer over zijn indrukwekkende lengte.
“Jij bent niet te begrijpen. Ik snap niets van jou. Helemaal niets.”
Die woorden vermengen zich met de warme roes die mijn gedachten beïnvloeden. Mijn handen weten wat ze moeten doen, ook al heb ik het nog nooit eerder gedaan. Ik maak de knoop van zijn broek los en trek voorzichtig de rits naar beneden. Carl ademt zwaar wanneer mijn vingers zijn warme harde paal vastpakken en hem eruit halen. Ik betast hem van de basis tot aan de top en krijg een knagend gevoel in mijn buik.
“Oh Leen, je maakt me helemaal gek,” zegt hij met een zware stem.
Ik ga op mijn hurken zitten en ga met mijn hoofd naar beneden. De zoute smaak van zijn huid danst over mijn tong. Ik beweeg mijn hand langzaam heen en weer terwijl ik doorga met ontdekken en neem hem dieper in mijn mond. Ik ga naar boven en draai met mijn tong rondjes over zijn eikel. Carl vloekt en zijn lichaam spant zich helemaal aan. Mijn instincten nemen het van me over wanneer ik mijn hand en mond gelijktijdig laat werken. Zijn heupen schokken. “Fuck,” gromt hij, “Je maakt me helemaal knettergek.”
Ik glimlach met zijn paal in mijn mond en glijdt met mijn tong langs zijn eikel. Ik word overspoeld door lust die door mijn hele lichaam raast en krijg een smachtend gevoel tussen mijn dijen. Zo de controle over hem hebben maakt me geil, bloedgeil. Ik voel een hand op mijn achterhoofd. Hij weeft zijn vingers door mijn haar en duwt zachtjes tegen mijn hoofd. Hij begeleidt me een paar tellen en dan glijdt zijn hand naar beneden en houdt hij mijn nek vast. Zijn duim voelt mijn hartslag en masseert voorzichtig mijn hoofdhuid terwijl ik mijn dijen samenknijp.
“Ik hou het niet meer, oh fuck…” Zijn heupen schieten omhoog en hij trilt. “Leen, je moet stoppen of ik…”
Ik stop niet, ik weet niet waarom. In normale omstandigheden zou ik flippen bij de gedachte te moeten slikken. Maar nu niet. Blijkbaar heeft mijn innerlijke pornoster de controle over mij overgenomen. Nog een draaiing van mijn tong, een beweging van mijn hand en hij schreeuwt mijn naam terwijl hij samentrekt en zijn zaad diep in mijn keel spuit.
Wanneer het voorbij is geef ik een kusje op zijn eikel. Dan kijk ik op naar Carl. Die staart recht voor zich uit, zijn lippen van elkaar en met een borstkas die snel op en neer gaat. Ik kan niets uit zijn uitdrukking halen. Mijn hart slaat over en bonst alle kanten op. Oh mijn god, had ik dit wel moeten doen?