Naakt zat Isabel op haar knieën op de grond. Haar polsen werden door handboeien op haar rug bij elkaar gehouden. Om haar nek zat een zwarte halsband. Aan de ring van de halsband was een ketting bevestigd, die tussen haar borsten naar beneden hing. Ze had haar ogen gesloten.

Een hand pakte de ketting en trok die zachtjes naar boven. De halsband schoof een stukje omhoog, waardoor ze automatisch haar ogen opende en opkeek.

Martin keek met een strenge blik op haar neer. In zijn andere hand hield hij een zweepje vast.

“Ben je een braaf sletje?” vroeg hij beheerst.

Ze bleef naar hem opkijken. “Ja, meneer,” antwoordde ze met timide stem.

“Wil je dat ik je keihard neuk?” vroeg hij terwijl hij de ketting gespannen hield. “Of wil je dat ik je nog wat meer bewerk met de zweep?”

Isabel beet op haar onderlip. “Ik wil meer,” antwoordde ze hees. “Wat dan ook, meneer.”

Martins blik verzachtte een beetje. “Goed zo, sletje. Maak eerst mijn pik maar eens hard.” Hij liet de ketting los en bracht zijn handen naar zijn broek.

“Isabel, je moet nu echt opstaan, we moeten zo weg.”

Ze opende haar ogen en keek verward om zich heen. Ze lag in Thomas’ bed. Thomas legde een handdoek op het voeteneinde van het bed. “We moeten opschieten, anders hebben we geen tijd meer om te douchen.”

Ze pakte haar telefoon om te kijken hoe laat het was. Verdorie, ze moesten naar Martin en Sandra! Ze had zich een dik half uur verslapen. Ze greep snel haar kleren, pakte de handdoek en haastte zich naar de badkamer.

Thomas kwam de badkamer in toen ze de kraan opendraaide. “Lukt het?” vroeg Thomas.

Isabel dacht aan alles dat ze nog moest doen. Douchen, haren wassen en drogen, scheren, aankleden, ontbijten, zich een beetje opmaken… “Ik moet nog fucking veel doen!” zei ze terwijl ze onder de douche stapte.

“Ik vraag wel of we een half uurtje later kunnen komen,” antwoordde hij geruststellend. Hij deed de deur achter zich dicht en stuurde Martin een berichtje: ‘Is het goed als we een half uur later zijn?’

De vinkjes werden al snel blauw. ‘Geen probleem, ben bezig voor werk, kan even duren,’ was Martins reactie. Thomas legde zijn telefoon op zijn bureau en ging terug naar de badkamer.

Isabel was inmiddels bezig haar oksels te scheren. “Martin vond het best,” zei hij. “Hij moest nog iets voor zijn werk doen, dus het kwam hem wel goed uit, geloof ik.”

Isabel zuchtte ongeduldig. “Ik haat het om nu al te laat te zijn,” bromde ze.

“Het is een half uurtje verzet,” zei Thomas geruststellend. “Dan ben je dus niet te laat nu hij ermee akkoord is. Hij gaat je echt niet gelijk straffen, hoor.”

Ze liet haar arm zakken en begon aan het scheren van haar liezen. “Ik weet het niet,” zei ze. “Ik weet niet hoe streng of begripvol hij is. Ik weet niet eens hoe hij zou straffen. Maak me niet zo nerveus.”

Thomas grijnsde. “Je bent helemaal niet nerveus. Je bent opgewonden en zenuwachtig voor wat ze vandaag in petto hebben, maar je bent niet nerveus voor een straf.”

Isabel ging op de grond zitten en trok haar been op om haar lipjes te kunnen scheren. “Ik ben wel een beetje opgewonden,” gaf ze toe.

Thomas lachte. “Een beetje? Als jij een beetje opgewonden bent, dan ben ik de koning van Engeland. Je staat heter dan een bakplaat in een oven.”

Vijf minuten voor de afgesproken tijd belde Isabel aan. Sandra liet hen binnen. “Martin is nog aan het werk,” zei ze nadat ze elkaar begroet hadden. “Er waren wat complicaties opgedoken. Hij zit in zijn kantoor in een videogesprek. Kom verder. Thee?”

Ze volgden Sandra naar de keuken, waar ze koffie en thee zette. “Jullie zijn mooi op tijd,” zei Sandra.

Isabel voelde dat ze een beetje bloosde. “Ik had me een beetje verslapen,” zei ze. “En Martin was heel duidelijk met zijn regels. Altijd gladgeschoren.”

Sandra glimlachte. “Je hebt goed opgelet. Mocht het nog een keer niet op tijd lukken, dan kun je hem ook vragen of je dat hier kunt doen. Dan ben je in ieder geval op tijd, maar komt er ook geen straf omdat je het van tevoren aangeeft.” Ze grinnikte. “Misschien wel voor het scheren, natuurlijk.”

“Hoe straft hij?” vroeg Thomas.

Sandra leunde tegen het aanrecht. “Dat wisselt. Het hangt van zijn humeur af, van de reden dat hij een straf geeft, van de situatie… Het kan met pijn zijn, maar ook vernederend of juist met genot. Soms is de straf dat hij je volkomen negeert.” Ze zette de bekers op tafel en keek Isabel aan. “Durf je een beetje uit te dagen?” vroeg ze.

Isabel twijfelde. “Hoe bedoel je?”

Sandra glimlachte liefjes. “Ik heb een beker koffie voor Martin. Zullen we die naar hem toe brengen? Het enige waar we rekening mee moeten houden, is dat we geen geluid maken. Zeer waarschijnlijk staat zijn microfoon aan, namelijk. Hij zit er al twee uur, dus hij kan wel wat afleiding gebruiken.”

Isabel lachte, maar twijfelde. “Krijg ik dan niet op mijn kop?”

Sandra schudde haar hoofd. “Het was mijn idee, ik neem de schuld wel op me. En als hij het echt niet wilt, geeft hij dat wel aan.”

Thomas grinnikte. “Misschien moet ik voor zijn baan studeren in plaats van lasser. Dit klinkt wel interessant.”

Sandra knipoogde naar hem en kwam overeind. Ze richtte zich tot Isabel en bekeek haar kleren. Ze had een bloesje aan en een strakke spijkerbroek. “Maak die bovenste twee knoopjes van je bloesje los,” zei ze. Isabel maakte ze los, waardoor de rand van haar beha zichtbaar werd. “Perfect,” zei Sandra. “Neem zijn beker maar mee, dan mag jij het bij hem neerzetten. Blijf naast het bureau staan, dan ben je zeker niet zichtbaar voor de anderen. En denk erom, geen geluid.”

Isabel pakte de beker koffie van tafel. Sandra pakte haar eigen beker en de thee van Isabel en ging naar boven. Isabel en Thomas volgden haar.

Martins kantoor was naast de speelkamer. “Je hoeft niet te kloppen,” zei Sandra kalm. “Ga maar gewoon naar binnen.”

Isabel haalde diep adem voor ze de deur opende en naar binnen ging. Martin zat aan zijn bureau met een archiefkast achter zich. Op het bureau stond een laptop. Daarnaast lag een bouwtekening uitgespreid.

Hij keek op toen de deur openging, maar zei niks. Isabel zag dat hij een oortje in had om het gesprek te kunnen volgen. Zijn ogen zakten naar haar borsten, maar zijn blik veranderde niet. Ze kwam naar het bureau, maar zorgde ervoor dat ze niet binnen het bereik van zijn camera kwam. Martin pakte de beker koffie van haar aan en glimlachte. “Dank je, schat,” zei hij en hij zette zijn beker neer.

Isabel glimlachte, maar zei niks. Waarschijnlijk deed hij alsof zijn vrouw hem een beker koffie kwam brengen. Ondeugend deed ze alsof ze een kusje naar hem toe blies. Hij keek haar even aan, maar richtte vervolgens zijn blik weer op het scherm. “De schilders staan voor woensdag op de planning,” zei hij autoritair. Isabel was blij dat hij deze toon niet tijdens hun sessie had gebruikt. “Het kan me niet schelen, Willem. De rand moet nog zeker twee meter gelast worden. Die moet minstens een half uur afkoelen voordat die gecontroleerd kan worden. Als die niet goed is, moet het worden weggehaald en moeten ze het opnieuw doen. Ik wil minstens een dag speling hebben, dus de schilders kunnen pas vanaf woensdag komen.”

Sandra kwam bij Isabel staan. “Doe gerust nog wat knoopjes los,” fluisterde ze. “Ik doe dit wel vaker bij hem. Hij kan het wel hebben.”

Isabel slikte, maar begon toch de overige knoopjes los te maken. Martin keek even over zijn scherm heen naar haar, maar richtte al snel zijn aandacht weer op het scherm. “Teken jij die papieren?” zei hij met een stem die geen tegenspraak duldde. “Ik teken die papieren, niet jij. Ze staan ingepland voor woensdag. Wat doen we met die kraan en die hoogwerkers? Kunnen die al naar het volgende stuk?”

Isabel trok haar truitje uit en legde het achter de laptop op het bureau. Ze deed een stap opzij zodat Martin haar vlak naast het beeld kon zien. Ze maakte haar broek los en trok die een stukje naar beneden. De rand van haar slipje was zichtbaar. Ze zag Martins blik erop rusten. De twijfel en terughoudendheid raakten steeds verder op de achtergrond. Ze haakte haar vingers achter de rand van haar broek en keek naar Sandra.

Martin zette zijn microfoon uit en keek Sandra aan. “Dit was zeker jouw idee?”

Sandra glimlachte liefjes. “Ik heb haar misschien wat ingefluisterd.”

Hij hield haar blik vast en glimlachte een beetje. “Ik zal het onthouden,” zei hij kalmpjes. Hij wendde zich tot Isabel, die stil was blijven staan. “Ga gerust verder, al bevalt dit uitzicht me ook wel.” Hij zette zijn microfoon weer aan en stortte zich weer in het gesprek.

Sandra kwam vlak achter Isabel staan. “Zie je dat hij het niet erg vindt?” fluisterde ze in haar oor. “Hij vindt het zelfs leuk.”

Isabel vond het knap dat Martin zich goed op het gesprek leek te kunnen richten terwijl hij regelmatig even naar haar keek. Hij pakte zijn beker op en dronk ervan.

Sandra bleef dicht bij Isabel staan. “Zullen we eens kijken of we het hem moeilijk kunnen maken?” fluisterde ze in haar oor.

Isabel kon haar ogen niet van Martin losmaken. “Ik kom dan toch niet in problemen?” vroeg ze zacht.

Sandra glimlachte en trok zachtjes haar eigen jurk uit. “Maak je geen zorgen,” fluisterde ze. “Dan geeft hij eerst een waarschuwing.” Ze legde haar handen op Isabels schouders.

Isabel zag de blik in Martins ogen veranderen. Hij zette de microfoon uit en keek Sandra aan. “Isabel weet nog niet wat de consequenties zijn,” merkte hij beheerst op. “Maar jij wel. Wil je dit spelletje echt spelen?”

Sandra glimlachte liefjes. “Hou je aandacht maar bij het gesprek. Wij vermaken ons wel.” Ze hield haar lippen vlakbij Isabels oor. “Geen zorgen, dat was een waarschuwing voor mij. Hij zal jou ontzien, dat weet ik zeker.” Ze liet haar handen langs Isabels bovenarmen glijden.

Isabel bleef roerloos staan en bleef Martin aankijken. Ze vond het ontzettend opwindend om Sandra's strelende handen te voelen terwijl Martin haar met een intense blik aankeek.

“Trek je broek uit,” fluisterde Sandra in Isabels oor. Isabel glimlachte ondeugend en trok rustig haar broek uit. Martin volgde haar bewegingen aandachtig. Ze legde haar broek op de grond en kwam weer rechtop staan.

Sandra legde haar handen op Isabels buik. Zachtjes liet ze haar handen omhoog glijden om de huid boven Isabels beha te strelen.

Martin zette zijn beker neer en strekte zijn benen. Hij richtte zijn aandacht weer op het scherm. “Hoor eens, Jeroen, deze planning is maanden geleden al opgesteld. Ik heb gerekend op enige vertraging, maar dit is gekkenwerk. Ik ga niet alles alles aanpassen omdat jullie opeens iets anders willen.”

Sandra drukte Isabels beha naar beneden, waardoor haar borsten vrij kwamen. Isabel werd een beetje onzeker nu Martin zo praatte. Moesten ze hem niet wat privacy geven?

Sandra legde haar hand op Isabels borst en kneep zachtjes in haar tepel. Isabel ademde scherp in en voelde een aangename sensatie in haar onderbuik. Ze keek even naar Thomas. Met een opgewonden blik bekeek hij de twee dames genietend.

“Geen geluid,” fluisterde Sandra. Ze rolde Isabels tepel tussen haar vingers. Haar andere hand legde ze op Isabels slipje. Door de stof heen streelde ze zachtjes haar kutje.

Isabel leunde tegen Sandra aan en onderdrukte een kreun van verlangen. Haar mond zakte een stukje open en ze ademde zwaar.

Martin leunde tegen de rugleuning en bleef Isabel strak aankijken. “Met alle respect, Jeroen, maar jullie zitten constant op kantoor. Jullie hebben geen idee hoe het er in de fabriek aan toe gaat. Ik verdom het om ons hele schema aan te passen omdat je zo nodig een ander materiaal wilt gebruiken. Dit gaat weken vertraging opleveren. Ik doe het volgens de oorspronkelijke voorwaarden en op mijn manier.” Hij keek naar het scherm en luisterde naar het antwoord.

Isabel spreidde haar benen en sloot genietend haar ogen. Een zucht ontsnapte over haar lippen.

“Weet je wat,” zei Martin geïrriteerd. “Mijn antwoord is nee. Kom maandag maar naar mijn kantoor om verder te discussiëren, maar ik hou nu op. Ik heb vandaag vrij. Ik zie je maandag, vanaf half zeven ben ik op kantoor.” Hij sloot het gesprek en legde zijn oortje op het bureau.

“Gaat alles goed?” vroeg Sandra liefjes.

Martin zuchtte. “Die idioten willen opeens een ander metaal gebruiken en andere verf.” Hij sloot zijn laptop en rekte zich uit. Vervolgens keek hij haar aan. “Had ik gezegd dat je mocht stoppen? Ga nog maar even door, ze lijkt zich wel te vermaken.”

Isabel bloosde, maar hield Sandra niet tegen. Sandra maakte Isabels beha los en liet die bij Isabels broek op de grond vallen. Met slechts haar slipje nog aan stond Isabel in het kantoor.

Sandra legde haar handen weer op Isabels borsten. Zachtjes begon ze die te kneden. Ze boog zich naar voren en nam Isabels tepel in haar mond. Zachtjes beet ze erin.

Het deed geen pijn, maar veroorzaakte wel een snel toenemend verlangen in Isabels onderbuik.

Sandra liet haar hand over Isabels buik glijden. Met haar vingers volgde ze de rand van het slipje.

Isabel was ontzettend opgewonden. Ze wist dat Thomas hen gadesloeg, ook al bevond hij zich buiten haar zichtveld. Martin kon ze echter wel zien. Met donkere ogen keek hij toe terwijl hij op zijn stoel bleef zitten. Ze begreep niet waar hij de zelfbeheersing vandaan haalde, maar het was ontzettend opwindend om onder zijn toeziend oog te worden aangeraakt door Sandra.

Sandra trok Isabels slipje naar beneden en legde haar hand tussen haar benen. Als vanzelf spreidde Isabel haar benen om Sandra meer ruimte te geven. Sandra liet haar vinger tussen Isabels lipjes glijden. Isabel uitte een zucht van verlangen.

Isabel draaide met haar heupen om zich langs Sandra's vinger te bewegen. Haar clitje wreef precies langs Sandra's vinger. Isabel kreunde zachtjes.

Martin kwam rustig overeind. “Stop maar,” zei hij tegen Sandra. Gehoorzaam liet ze Isabel los en deed vervolgens een stap naar achteren.

Martin negeerde Isabels teleurgestelde blik. “Ga maar naar hiernaast, ik kom er zo aan. Ik wil even iets met Thomas bespreken.”

Isabel slikte. Het ging nu echt gebeuren. Ze volgde Sandra naar de deur. Even wisselde ze een blik met Thomas. Ze glimlachte flauwtjes en verliet vervolgens de kamer.

Martin liep om zijn bureau heen. “Ik geloof dat mijn vrouw een slechte invloed heeft op je vriendin,” merkte hij rustig op. “Mijn vrouw weet dat ik zo'n show wel waardeer, maar ze weet ook dat ze daarna een straf kan verwachten voor het afleiden. Isabel zal geen straf krijgen, die kent mijn regels nog niet zo goed. Ik vind het knap dat ze dit deed, dat waardeer ik wel.”

Thomas knikte. “Dat zeker. Het zag er mooi uit.”

Martin leunde ontspannen tegen de rand van zijn bureau. “Mooi, opwindend. Ik ga zo eerst mijn vrouw straffen, daarna ga ik me op Isabel richten. De straf voor Sandra is niks extreems of pijnlijk. Ik kan me voorstellen dat hun voorstelling wat verlangens bij je heeft opgewekt. Voel je vrij om met mijn vrouw te doen wat je maar wilt. Uiteraard geldt dit ook voor Isabel. Daar zou ik nooit tussen komen.”

Thomas keek Martin aan. “Wat ga je met Isabel doen?” vroeg hij.

“Ik doe het rustig aan,” stelde hij Thomas gerust. “Sandra krijgt als straf dat ze een speeltje tegen haar clit krijgt. Daarna staat het je vrij om met haar te doen wat je maar wilt, zolang dat speeltje maar blijft zitten. Ik ga Isabel vastmaken op het bed. Haar zal ik bezighouden met wat speeltjes.”

Thomas keek naar beneden. “Ga je haar neuken?”

Martin bestudeerde Thomas’ gezicht. “Zou je willen dat ik dat doe?” vroeg hij kalm.

Thomas twijfelde voor hij antwoord gaf. “Ik denk dat zij het zou willen.”

Martin bleef rustig staan. “Dat zij het zou willen, vermoedde ik al. Wil jij het?”

Langzaam keek Thomas op. “Ik wil dat ze gelukkig is,” zei hij. “Het echt willen is het niet, maar ik zou jullie ook niet tegenhouden.”

Martin zweeg een moment. Hij vermoedde dat Thomas iets anders had willen zeggen, maar hij wilde hem ook niet onder druk zetten. “Geef het op tijd aan als je ergens moeite mee blijkt te hebben,” zei hij. “En doe vooral wat er in je opkomt. Zullen we?”

Isabel zat naast Sandra op de rand van het bed. Ze had geen idee wat Martin met Thomas had besproken.

Sandra legde haar hand op Isabels been. “Rustig maar. Het moet prettig zijn. Martin zal niks doen dat je niet wilt.”

Isabel knikte. “Dat weet ik. Ik ben ook niet bang of zo. Gewoon zenuwachtig.”

Sandra pakte haar hand en kneep er bemoedigend in. “Niet te veel nadenken en gewoon ondergaan.”

De deur ging open en Martin kwam de kamer in, gevolgd door Thomas. Isabel voelde haar zenuwen toenemen.

Martin pakte twee polsboeien uit het kastje. Hij kwam vervolgens bij Sandra staan en legde zijn hand in haar nek. “Dus je vond het wel een leuk idee om me af te leiden tijdens mijn bespreking?” zei hij tegen haar.

Sandra keek naar hem op. “Je leek anders wel van het uitzicht te genieten, meneer,” zei ze liefjes.

Martin kneep een beetje in haar nek. “Je weet dat ik je een straf geef als je me uitdaagt tijdens mijn werk. Ik zal Isabel geen straf geven, maar jij weet beter.”

Sandra liet zich overeind trekken. “Ondergoed uit,” zei hij kortaf. Zonder iets te zeggen trok Sandra haar beha en slipje uit.

Hij nam haar mee naar het midden van de kamer en deed haar de polsboeien om. Zonder wat te zeggen trok hij haar armen op haar rug en haakte de boeien aan elkaar vast.

“Bukken,” zei Martin. Sandra boog zich voorover en Martin haakte de boeien vast aan de ketting.

Martin liep terug naar het kastje en haalde er enkelboeien en een spreidstok uit. Hij gaf ze aan Thomas. “Doe ze maar bij haar om.”

Thomas pakte ze aan en liep een beetje onzeker naar Sandra toe. Martin keek geduldig toe terwijl Thomas haar de boeien wat onwennig om deed. Behulpzaam zette Sandra haar benen uit elkaar zodat Thomas de spreidstok kon vastmaken.

Martin pakte de wand en een leren riempje uit het kastje. Hij liep naar Sandra terug en liet zijn hand over haar bil glijden. Vervolgens hurkte hij neer en deed het riempje om haar bovenbeen. Het bleek een soort harnasje te zijn die de wand vasthield met de kop tegen haar kutje gedrukt.

Hij pakte haar haren en draaide haar gezicht naar zich toe. Hij drukte een stevige kus op haar mond, maar trok zich terug toen ze haar mond opende om hem te tongen. “Geniet van je straf, sletje,” zei hij zacht. Hij liet haar haren los en zette de wand aan op de tweede stand. Ze kreunde zacht en bewoog haar heupen, maar de kop van de wand bleef tegen haar kutje gedrukt. “Denk erom dat je niet te veel herrie maakt,” zei hij terwijl hij overeind kwam.

Thomas keek naar Sandra. Het zachte gezoem van de wand was duidelijk te horen. Haar ademhaling versnelde en ze bewoog haar hoofd. Af en toe kreunde ze zacht.

Martin haalde twee opgerolde touwen uit het kastje en nam die mee naar Isabel. “Nu is het jouw beurt, meisje,” zei hij kalm.

Isabel keek naar hem op. Haar opwinding nam in een razend tempo toe. Martin legde het touw op het bed. “Ga maar in het midden liggen.”

Ze voelde haar hart in haar borst tekeer gaan. Ze schoof naar het midden van het bed en ging op haar rug liggen. Martin pakte een touw en bond haar polsen bij elkaar boven haar hoofd aan het bed vast. Met het tweede touw bond hij haar enkels gespreid aan het voeteneind vast. Hij bleef bij het bed staan en keek op haar neer.

Isabel keek naar hem op en haalde diep adem. Ze was bloedgeil.

“Zo, wat zullen we eens met jou doen?” zei Martin plagend. Hij liet zijn blik ongegeneerd over haar lichaam gaan voordat hij naar het kastje liep.

Isabel haalde diep adem en keek naar Thomas. Tot haar verbazing was hij bij Sandra gaan staan. Ze voelde geen jaloezie, maar kon haar ogen niet van hem losmaken.

Martin kwam weer bij het bed staan en liet iets op het matras vallen. “Ben je zover?” vroeg hij. “Of wil je nog even kijken naar wat je vriendje met mijn vrouw gaat doen?”