Het was donderdagavond. Buiten de glazen gevel van het kantoorpand schemerde de stad haar neonlichtjes aan. De gangen binnen waren stil, verlaten. Alleen het zachte geluid van een dweil op linoleum en het monotone gezoem van de airco braken de stilte.

Moniek veegde met trage, automatische bewegingen het laatste stuk van de derde verdieping. Haar lichaam deed pijn — niet van het werk, maar van de hunkering. Dezelfde hunkering die elke dinsdag en donderdag weer opkwam zodra ze wist dat ze samen met Rianne ingeroosterd stond...

Rianne. Negen jaar jonger. Bruin halflang haar, stevige heupen, ogen die meer zeiden dan ze uitspraken. Moeder van drie, getrouwd. Net als zij. Net als Moniek zelf, die thuis alleen nog een kus op haar voorhoofd kreeg en opmerkingen over de boodschappen. Seks? Al maanden een vage herinnering.

Maar hier, in de stilte van deze kantoren, vond iets anders plaats. Iets levends. Iets echts.

Ze hadden het langzaam opgebouwd. Eerst alleen stiekeme blikken in de lift. Toen handen die nét iets te lang bleven hangen als ze samen schoonmaakspullen doorgaven. En toen, op een regenachtige dinsdagavond tussen de archiefkasten, had Rianne haar gewoon gezoend. Moniek had niet geprotesteerd. Haar lippen hadden teruggezoend. Haar vingers waren in die avondbroek gegleden. Haar rug kromde zich tegen een plankenkast. Haar adem had gestokt toen Rianne haar natte kutje had gevoeld door haar broek heen en zachtjes fluisterde: “Je hebt me nodig, hè?”

Sindsdien… was niets meer hetzelfde...

2: Snelle vingers, trage tijd

Moniek zette de mop recht tegen de muur en liep naar de pantry. Rianne zat op het aanrecht, benen wiegend, emmer nog onaangeroerd. “We zijn op schema,” zei ze luchtig.

“Dat weet je dondersgoed,” zei Moniek, “en je wacht op mij.”

Rianne liet haar benen wijd uit elkaar hangen. Geen slipje.

“Altijd,” zei ze...

Binnen een paar tellen stond Moniek voor haar. Haar hand tussen die warme dijen. Haar vingers vonden de natte, geile warmte. Geen tijd verspild aan liefkozen — Moniek gleed in haar kutje met twee vingers tegelijk. Rianne hijgde, trok haar knieën op.

“Snel. Ruw. Ja,” kreunde ze.

De tijd stond stil. Alleen het tikken van een klok boven de koffiemachine vertelde dat de wereld nog bestond.

Moniek vingerde Rianne's druipnatte kutje als een bezetene. Vingers diep, handpalm hard tegen haar klit. Rianne’s ademhaling schokte, haar heupen schokten mee.

“Ik kom…” gromde ze.

Maar Moniek stopte. “Nee. Nu nog niet.”

Ze likte haar vingers af. “Kom mee. Het kleine kantoor. Nu"...

3: Betrapt

Het kleine kantoor op de hoek van de vierde verdieping was hun vaste plek. Slechts één keer per week gebruikt door een externe consultant — verder stond het leeg. De gordijnen waren altijd half gesloten. Deze ruimte had geen camera.

Ideaal.

Moniek duwde Rianne tegen het bureau, trok haar werkshirt omhoog en beet haar zacht in haar schouder. “We gaan nu verder. Alles. Geen half werk.”

Rianne draaide zich om, haar ogen vol vuur en passie. “Doe dan.”

Moniek knielde, haar gezicht tussen Rianne’s dijen. Haar tong gleed meteen over haar heerlijke natte kut, likte, zoog, trok haar clit in haar mond en liet haar niet meer los. Rianne vloekte. “Jezus… fuck… ja… je tong… ik…”

Ze hield zich vast aan het bureau. Haar benen wijd. Haar kont naar achter. Haar borsten wiegden onder haar shirt. Geen beha. Moniek beet zacht in haar schaamlip. “Smaakt naar meer,” grijnsde ze.

Ze voelde hoe Rianne begon te trillen. Klaarkomen. Eindelijk. Wild. Gillend bijna.

Maar net op dat moment… klikte de deurklink...

En daar stond hij.

Arjen.

Arjen van Dalen. Afdelingsmanager. Altijd te correct. Altijd te strak in zijn overhemd. Altijd met zijn laptop onder zijn arm en zijn afgemeten “goedenavond dames” aan het eind van zijn werkdag.

Maar nu… stond hij daar. Deur half open. Beeld volledig helder.

Zijn blik viel op Moniek, knielend. Op Rianne, trillend. Op vingers, op tong, op natte dijen en niets verhullende werkshirts.

Zijn ogen knepen zich samen. Maar niet van afschuw. Van hitte.

“Ik… had nog een document nodig…” zei hij zacht.

Er viel een stilte van seconden.

Toen trok Moniek haar schouders recht. “Sluit de deur dan maar. Je hebt het nu toch al gezien"...

Rianne keek hem aan. Niet geschrokken. Maar uitgedaagd.

Arjen deed de deur dicht.

Geen van hen sprak.

Tot hij zijn laptop op het tafeltje legde, zijn stropdas losmaakte… en langzaam zei:

“Als jullie zo nodig willen geilen… dan moeten we er maar het beste van proberen te maken"...

4: De Overname

Arjen liep langzaam op hen af, zijn blik strak gericht op Moniek. “Sta op,” beval hij. Geen twijfel, geen vraag. Alleen toon. Ze gehoorzaamde onmiddellijk, als vanzelf.

Hij keek haar aan, zijn ogen donker.

“Dus… jullie komen hier klaar op de werkvloer?”

“Als we het thuis niet krijgen…” zei Rianne zacht.

Arjen draaide zich naar haar toe. “Dan zorgen we nu voor alles wat je thuis mist.”

Hij trok Rianne ruw naar zich toe. Zijn hand greep haar haren. Niet pijnlijk, maar dwingend. Hij keek haar aan. “Heb je wel eens een harde pik in je kont gehad?”

Rianne’s ogen sperden zich open. Ze slikte. “Nee…”

“Wil je dat?”

Ze knikte, haar stem hees. “Ja…”

“Dan begin je maar eens met haar kutje te likken,” zei hij, “terwijl ik haar kontgaatje voor m’n rekening neem.”

Moniek’s adem stokte. Mijn kont? Arjen zag het.

“Je wilt dat al lang. Geef het toe.”

Ze zei niets.

Hij trok zijn riem los, opende zijn broek. Zijn pik sprong uit zijn boxershort — dik, lang, licht gebogen, aders zichtbaar. Hij zag haar blik.

“Buk voorover,” zei hij.

Moniek draaide zich langzaam om en zette haar handen op het bureau. Rianne zakte op haar knieën achter haar, tong meteen weer in haar kletsnatte geile gleuf. Maar dit keer anders. Langzamer. Dieper. Alsof ze voelde dat er meer ging komen.

Arjen spreidde Moniek’s billen. Zijn vinger gleed over haar strakke kontgaatje. Hij spuugde erop. Liet zijn duim langzaam draaien. Haar ademhaling stokte.

“Ontspan.”

Hij gleed met één vinger naar binnen. Niet voorzichtig. Maar wel beheerst.

Ze kreunde. Hard. Ruw. Geil...

Rianne bleef likken. Haar tong bewoog in golven. Moniek’s kut leek wel een soppend moeras.

Toen duwde Arjen twee vingers in haar kont. Zijn andere hand greep haar haar. “Laatste kans. Wil je dit?”

“Ja… neuk m’n kont,” hijgde ze. “Hard en diep"...

Zijn pik gleed langzaam naar binnen. Moniek schreeuwde het uit. Niet van pijn. Maar van alles tegelijk. Hij pompte haar kont vol met harde, diepe stoten. Rianne likte haar kut tegelijk met gretige, snelle slagen.

Moniek was niet langer Moniek. Ze was bezit. Beheerst. Gevuld.

Arjen’s stem gromde. “Je kont is strak, nat, warm… perfect.”

Rianne keek op, haar mond nat. “Mag ik… straks ook?”

Hij lachte. “Als jij haar lekker laat klaarkomen, is jouw kontje daarna aan de beurt"...

5: Keihard genomen

Moniek beefde. Haar hongerige geile kut werd gulzig slurpend gelikt, haar kont hard geneukt. Alles in haar stond in brand. Ze kreunde bij elke stoot. Haar tepels stijf, haar dijen trillend.

“Harder!” gilde ze.

Arjen gehoorzaamde. Zijn pik gleed nog dieper in haar warme kont. Elke stoot liet haar kut soppen tegen Rianne’s gretige tong. Ze schreeuwde het uit toen het orgasme over haar heen sloeg als een mokerslag.

Ze zakte in.

Arjen trok zich terug. “Jij nu,” zei hij tegen Rianne. “Op handen en knieën.”

Rianne keek hem aan. Haar ogen hongerig. Ze deed wat hij zei.

Hij kwam achter haar staan, trok haar billen ruw uit elkaar. “Je zei dat je dit nog nooit had gedaan?”

Ze knikte.

Hij knielde, likte eerst haar kontgaatje. Zacht. Traag. Rianne gromde. “O mijn god…”

Moniek keek toe. Haar hand alweer tussen haar benen.

“Hou je kut open voor Moniek’s tong,” beval Arjen. “Zij mag je eerst likken. Ik ga je kontgaatje klaarmaken.”

Rianne boog dieper. Haar kut glanzend nat. Moniek ging achter haar zitten, duwde haar tong meteen in Rianne's geile gleuf. Ze likte haar zoals ze wist dat ze het nodig had. Langzaam. Dan hard. Dan zuigend.

Arjen duwde één vinger in haar kont. Dan twee. Traag bewoog hij ze heen en weer. Rianne zuchtte, kreunde, trilde. Ze werd nat van voren én van achter. Geen weerstand meer. Alleen drang.

“Laat me,” fluisterde ze. “Neuk me.”

Arjen spuugde op zijn pik, en gleed langzaam voorbij haar kringspier, dieper haar kont binnen. Rianne schreeuwde. Half van schrik en pijn. Half van genot en geil verlangen...

Moniek bleef haar likken.

“Je kont is heerlijk strak,” zei hij. “En hij glijdt er perfect in.”

Hij begon te stoten. Eerst langzaam. Dan sneller. Dan onverbiddelijk. Zijn ballen sloegen tegen haar billen. Zijn handen om haar middel. Rianne kreunde bij elke diepe stoot.

Moniek voelde haar klaarkomen. Spasmen over haar tong. Haar benen trilden.

Arjen gromde. “Ik kom… in je kont… neem het…”

En met een lange, lage kreun spoot hij zijn zaad diep achterin haar heerlijke warme strakke kont...

6: Afgedropen & Afgesloten

De drie lagen op de vloer van het kleine kantoor. Het bureau was verschoven. De vloer plakkerig. Hun lichamen naakt, bezweet, trillend. Er hing een geur van seks, zweet en overgave in de lucht — rauw en eerlijk.

Rianne lag op haar zij, haar vingers nog glinsterend van Moniek’s vocht. Haar ogen stonden zacht, maar haar mond lachte. “Mijn eerste keer anaal. En het voelde… fucking intens.”

Moniek keek haar aan. “Je was echt geil. Zo open. Zo nat"...

Arjen zat op de bureaustoel, zijn overhemd los, zijn pik slap tussen zijn dijen, zijn adem langzaam herstellend. Hij keek naar hen, twee vrouwen op de vloer, druipend van zijn lust.

“Ik had nooit gedacht…” begon hij.

“Dat je twee schoonmaaksters zou neuken tot ze jankten?” vulde Moniek aan, een scheve grijns op haar gezicht.

“Dat jullie zo geil zouden zijn, bedoelde ik,” zei hij droog. Maar zijn ogen fonkelden.

Er viel een stilte. Geen ongemakkelijke. Een voldane. Als het laatste zuchtje wind na een zware storm.

Rianne ging rechtop zitten, haar lichaam nog naakt, glinsterend. “Gaan we nu gewoon weer dweilen?”

Moniek lachte. “Er is hier meer achtergelaten dan vuil.”

Arjen stond op. “Ik… zou dit liever niet melden. Laat staan uitleggen.”

Rianne knikte. “Geen zorgen. Onze monden blijven dicht. Tenzij…”

“…je ze vult,” vulde Moniek aan, en ze lachten allemaal.

Ze kleedden zich weer aan. Geen haast. Geen spijt. Alleen tevredenheid. Iets wilds in hun blikken. Iets dat nooit helemaal zou verdwijnen.

Toen ze de lift in stapten en de hal verlieten, keek Arjen nog één keer achterom naar het kantoortje.

Rianne tikte hem op zijn borst. “Tot dinsdag?”

Hij glimlachte.

“Dinsdag,” zei hij. “Maar dit keer… mag ik het kantoor kiezen.”