Kreunend van genot zat Isabel op haar knieën en ellebogen op het bed. Haar polsen waren bij elkaar gebonden en zaten vastgemaakt aan het hoofdeinde van het bed. Thomas was haar keihard aan het neuken. Hij hield haar heupen stevig vast.

“Vind je het lekker, sletje?” vroeg hij terwijl zijn ballen met elke stoot tegen haar bovenbenen sloegen.

Isabel uitte een schreeuw van genot, maar was niet in staat om antwoord te geven.

Hij gaf een harde klap op haar bil. Weer uitte ze een schreeuw. “Geef antwoord!” droeg hij haar streng op.

“Ja!” riep ze. “Ja, het is lekker!”

Zijn pik verdween uit haar kutje. Het was zo plotseling dat Isabel als verdoofd bleef zitten. Ze wilde omkijken, maar twee handen pakten haar stevig vast en gooiden haar op haar rug op het bed neer. Thomas drukte zijn pik weer diep in haar kutje. “Ja, wat?” vroeg hij. Hij legde zijn handen op haar borsten en kneep in haar tepels.

Isabel uitte een gilletje. Ze hoefde hem toch geen ‘meneer’ te noemen? “Ja, meneer,” antwoordde ze onzeker. “Ja, meneer, het is lekker.”

Thomas begon weer hard in haar te stoten. “Goed zo, sletje,” zei hij. “Smeek om je orgasme.”

Isabel sloot genietend haar ogen en kreunde zo hard, dat het een schreeuw leek. “Ooohhh fuuuck,” riep ze uit.

“Mag ik komen, meneer?”

Het stoten stopte.

Teleurgesteld opende ze haar ogen. Het was echter niet Thomas, maar Martin die op haar neerkeek. Voor het eerst sinds ze hem had ontmoet, was hij volledig naakt, maar ze had enkel oog voor zijn gezicht.

“Heel goed, sletje,” zei hij tevreden. Hij bracht zijn hand naar haar nek en pakte een ring bij haar hals vast. Ze realiseerde zich dat ze een halsband om had. Ze wilde iets zeggen, maar een balletje in haar mond dwong haar te zwijgen. Ze was volkomen weerloos.

Martin hield zijn pik diep in haar kutje terwijl hij een zweepje hief. Hij begon weer in haar te stoten en liet het zweepje naar beneden zwaaien.

“Schatje?” Er werd aan haar schouder geschud. Met een ruk opende ze haar ogen en keek verward om zich heen. Ze lag in haar eigen bed. Thomas zat bij haar en keek op haar neer. “Gaat het? Je lag zo te kreunen.”

Isabel glimlachte en keek tevreden naar hem op. “Ik droomde over jou,” zei ze. Ze besloot te verzwijgen dat Martin zijn rol later in haar droom had overgenomen.

Thomas kuste haar zachtjes op haar lippen. “Dan had ik je moeten laten slapen, eigenlijk.” Hij kwam overeind. “Ik ga zo naar mijn werk.”

Isabel ging rechtop zitten en keek hem aan. “Jammer,” zei ze. “Ik had liever dat je meeging. Maar wel spannend, meneer de lasser.”

Thomas grijnsde trots. “Dat klinkt lekker. Meneer de lasser.” Hij trok zijn shirt aan. “Ik ga er snel vandoor.” Hij boog zich over haar heen en kuste haar op haar mond. “Veel plezier vandaag. Geniet ervan.”

Isabel kuste hem terug. “Dank je wel, schatje.”

Thomas liep naar de deur, maar bleef daar staan en keek over zijn schouder naar haar. “Laat je ondergoed maar thuis,” zei hij. “Die heb je daar toch niet nodig. En trek een jurkje aan, dat staat je goed.”

Isabel grinnikte. “Is dat een opdracht?”

Thomas knipoogde. “Uiteraard. Tot later.” Hij vertrok en trok haar slaapkamerdeur achter zich dicht.

Gekleed in een rode jurk was ze naar Martin en Sandra gefietst. Ze probeerde wanhopig om haar bovenbenen bedekt te houden. Thomas met zijn ideeën…

Ze zette haar fiets aan de zijkant van het tuinpad en liep naar de voordeur. Ze belde aan en wachtte.

Martin deed de deur open. Hij keek haar koeltjes aan. “Je bent tien minuten te laat,” merkte hij op.

Isabel slikte. “Het spijt me,” zei ze met timide stem.

Hij bleef haar kalm aankijken, maar zei niets. Hij maakte ook geen aanstalten om haar binnen te laten.

“Het spijt me, meneer,” zei ze uiteindelijk.

Martin knikte kort. “Dat is beter.” Hij deed een stap opzij om haar binnen te laten. “Ik kom er straks op terug, we gaan eerst iets drinken.”

Ze hing haar jasje aan de kapstok en ging hem voor de keuken in. Hij kon heel goed zien dat ze geen beha aan had en hij vermoedde dat ze ook geen slipje droeg. Toch beheerste hij zich en raakte hij haar niet aan, hoe verleidelijk het ook was.

Sandra zette drie bekers thee op tafel en begroette Isabel vrolijk. Ze gingen aan tafel zitten.

“Hoe is het met je?” vroeg Isabel aan Martin. “Met dat ongeluk vorige week…”

Martin sloeg zijn benen over elkaar. “Veel gedoe,” antwoordde hij. “Gesprekken met de arbeidsinspectie, politie, familieleden, mensen van mijn werk…”

“Wat was er gebeurd?” vroeg ze. “Of kun je dat niet zeggen?”

“Tot zeker hoogte kan dat wel,” antwoordde hij. “Maar niet meer dan wat er in de krant staat. Er waren twee mensen in een besloten ruimte gegaan zonder toestemming van operations. Helaas zat er CO - koolmonoxide - in die tank. Het gebied was afgezet, maar toch gingen ze naar binnen.”

Isabel huiverde. “Afschuwelijk. Dat moet een zware week voor je zijn geweest.”

Martin knikte kort. “Het was geen pretje, nee.” Hij besloot het gesprek een andere kant op te sturen. “Ik begreep dat Thomas sinds deze week is begonnen als lasser.”

Isabel glimlachte trots. “Dat klopt. Hij was ontzettend enthousiast. Voorlopig loopt hij nog even mee met een ervaren lasser, maar over een poosje kan hij zelfstandig aan de slag.”

“Dat is geweldig,” zei Sandra.

Martin pakte zijn beker en nam een slok thee. Vervolgens keek hij Isabel aan. “Je appte van de week dat je graag meer wilt,” zei hij beheerst. “Strenger, harder.”

Isabel bloosde een beetje en knikte. “Inderdaad,” antwoordde ze. “Wat je ook met Sandra doet.”

Sandra dronk van haar thee en volgde het gesprek zwijgend terwijl ze van de een naar de ander keek.

Rustig nam Martin nog een slok thee voor hij Isabel antwoord gaf. “Sandra ken ik door en door,” zei hij kalm. “We weten precies waar elkaars grenzen liggen. Jij bent nog ontdekkend. Bovendien bouwde ik het rustig op, zodat we Thomas niet zouden afschrikken. Het is niet moeilijk om je met een zweep of cane te bewerken tot de rode striemen op je huid staan, maar ik weet zeker dat Thomas dan meteen afhaakt. Maar als je het zeker weet, wil ik best wat strenger en harder zijn.” Hij zette langzaam zijn beker neer en keek haar strak aan. “Maar bedenk je wel dat je vandaag tien minuten te laat was.”

Isabel sloeg haar ogen neer. “Het spijt me, ik was mijn fietssleutel kwijt.”

“Dat is niet mijn probleem,” merkte hij koeltjes op. “Dat houdt in dat je slordig bent geweest en dat je hem niet hebt opgeruimd. Hoe dan ook was het jouw fout.”

Isabel knikte flauwtjes. “Ja, meneer,” antwoordde ze zwakjes. “Het spijt me. Het zal niet nog eens gebeuren.”

Martin schoof zijn lege beker opzij. “Als je thee op is, ga je naar boven,” zei hij beheerst. “Ik wil dat je bij de deur wacht zonder naar binnen te gaan.”

Ze knikte. “Ja, meneer,” zei ze zacht en ze dronk van haar thee.

Sandra sloeg hen in stilte gade. Ze wist ongeveer wat haar man van plan was, maar zei er niks over. Dit was hun spel. “Vorige week deed Thomas het erg goed,” zei ze. “Heeft hij van de week nog iets geprobeerd?”

Isabel schudde ontkennend haar hoofd. “Nee,” antwoordde ze onzeker. Moest ze mevrouw zeggen? Wat was Sandra's rol? Had ze wel een rol, of zat ze er enkel als toeschouwer bij? “Nee, niks,” vervolgde Isabel. “We hebben één keer vanille gedaan.”

Sandra haalde haar schouders op. “Geef hem wat tijd, hij komt er wel.” Isabel dronk haar beker leeg en haalde diep adem.

“Wacht maar niet te lang,” merkte Martin op. “Je krijgt straks straf omdat je te laat was. Zorg er maar voor dat er geen straf bovenop komt voor treuzelen.”

Ze stond snel op en ging naar boven. Bij de deur van de speelkamer bleef ze staan wachten. Zenuwachtig friemelde ze met haar vingers. Ze hoorde Martin en Sandra zachtjes praten, maar kon hen niet verstaan. Met de seconde werd ze zenuwachtiger.

Ze hoorde dat ze de trap op kwamen, maar durfde zich niet om te draaien om naar hen te kijken. Ze stond met haar gezicht naar de deur te wachten. Maar hart bonkte in haar keel.

Ze voelde Martins handen om haar middel. Ze ademde scherp in en dwong zichzelf om te blijven staan. “Goed zo,” zei hij achter haar. Hij verplaatste zijn hand naar haar hals. Automatisch hief ze haar kin en sloot ze haar ogen. Zijn andere hand vond haar borst. Hij trok haar jurk opzij en drukte die naar beneden. Haar borsten werden ontbloot. “Geen ondergoed,” merkte hij goedkeurend op. “Uitnodigend. Wat een aangename verrassing.”

Isabel haalde oppervlakkig adem. “Dat was Thomas’ idee,” gaf ze eerlijk toe. Ze voelde zijn hand van haar borsten naar haar heup gaan. Zijn andere hand hield hij om haar hals. Hij trok haar jurk een stukje omhoog en liet zijn hand over haar heup wrijven. “En geen slipje. Heerlijk beschikbaar. Lukte dat op je fiets? Of vond je het wel lekker om de wind langs je lipjes te voelen gaan?”

Isabel slikte. “Ik vond het eng,” antwoordde ze. “Spannend,” corrigeerde ze.

Martin liet haar los. De onderkant van haar jurk viel weer naar beneden. “Trek je jurk uit en ga naar binnen,” droeg Martin haar op.

Isabel trok haar jurk uit en liet hem op de grond vallen. Volledig naakt opende ze de deur van de speelkamer en ging naar binnen. Het zag er binnen hetzelfde uit als altijd, hij had niks klaargelegd. Wat zou hij met haar van plan zijn?

Martin wachtte tot ook Sandra was binnengekomen en sloot vervolgens de deur achter haar. “Vandaag doet Sandra met ons mee,” zei hij kalm terwijl die zich begon uit te kleden. “Ik hoop niet dat je dat erg vindt.” Hij trok de la open en pakte de boeien eruit. “Doe deze om.” Hij gaf ze aan Isabel.

Ze pakte ze aan en hurkte neer. Ze legde ze op de grond en begon de boeien om haar polsen en enkels vast te maken.

Martin liep naar Sandra terwijl Isabel bezig was. Hij leidde haar naar het X-vormige Andreaskruis. “Voor of achter?” vroeg hij, haar kortaf vragend welke kant ze beschikbaar wilde stellen.

“Achter, meneer,” antwoordde ze.

“Gezicht naar de muur,” droeg hij haar op. Gehoorzaam ging Sandra met haar gezicht naar het kruis staan. Ze spreidde haar benen en hief haar armen, zodat Martin haar met de boeien kon vastmaken.

Hij liet zijn handen langs haar zij strelen. Sandra genoot van de liefkozing. Ze voelde zijn handen naar haar borsten gaan. Hij kneedde haar borsten en rolde haar tepels tussen zijn vingers.

“Straks wordt ons kleintje jaloers,” merkte hij op. Hij kneep een beetje in haar tepels, maar deed Sandra geen pijn. “Word jij jaloers als ik me met haar bezig hou?” vroeg hij plagend.

Sandra glimlachte ondeugend over haar schouder naar hem. “Natuurlijk word ik dat, meneer,” antwoordde ze. “Alle subjes willen graag aandacht. Hoe meer, hoe beter.”

Martin grijnsde en kneep wat harder in haar tepels. Sandra ademde scherp in, maar gaf geen kik. “Heerlijk sletje,” zei hij. “Maar je zult even geduld moeten hebben, ons kleintje is eerst aan de beurt. Ze verdient een straf. Jij mag kiezen of ze die met of zonder mondknevel krijgt.”

Sandra twijfelde. Zelf vond ze het altijd spannender om weerloos te zijn… Isabel had aangegeven ‘meer’ te willen. Zou dit dan een logische stap zijn? Of konden ze beter haar mond vrij houden? Ze vertrouwde erop dat Martin zou stoppen zodra ze haar stopwoord zou willen gebruiken.

“Met, meneer,” antwoordde ze ten slotte.

Martin liep naar het kastje en pakte de ballgag uit de la. Hij pakte ook twee knijpers en een spreidstok voor hij naar Isabel liep.

Al snel had hij Isabel met haar armen gespreid vastgemaakt aan de ketting die aan het plafond hing, en had hij de spreidstok tussen haar enkels bevestigd. “Mond open,” zei hij. Onwennig deed ze wat hij haar had opgedragen. Hij deed het balletje in haar mond en maakte de riempjes vast.

“Helemaal weerloos,” merkte hij op. Hij legde zijn hand op haar bil en liet zijn vinger over haar sterretje gaan. Hij voelde dat ze gespannen haar spieren aanspande. “Hoe ga je me nu tegenhouden?” plaagde hij haar. “Je stopwoord kun je niet meer gebruiken.” Hij zette wat druk, maar drukte hem er niet in. Hij was haar enkel aan het plagen.

Isabel maakte een jammerend geluidje en draaide met haar heupen, maar Martin liet zich niet tegenhouden. “Rustig,” zei hij en hij haalde zijn hand weg. “Dat gaan we een keer doen, maar niet vandaag.” Hij kwam voor haar staan en liet zijn vinger om haar tepel cirkelen. “Als je wilt dat ik stop, knip dan met je vingers.” Hij zette de knijpers op haar tepels. “Ben je klaar voor je straf?” vroeg hij.

Isabel ademde scherp in. Haar hart bonkte in haar keel van de zenuwen. Ze knikte flauwtjes.

Martin pakte een zweepje uit de la en kwam daarna weer naar haar toe. Met het leren flapje tikte hij tegen de knijpers. “Tien minuten te laat, dus tien slagen.” Hij pakte haar kin en dwong haar om hem aan te kijken. “Je wilde dat ik strenger en harder zou zijn, dan kun je dat krijgen. Ik zal me sadistischer opstellen. Weet je wat pas echt sadistisch is?”

In haar ogen kon hij zien dat ze zenuwachtig was. Ze wachtte af tot hij verder zou gaan. Ze wilde dit zelf, hield ze zichzelf voor.

“Ik ga jouw straf aan Sandra geven,” zei Martin. “En jij staat in een mooie positie om toe te kijken hoe zij de slagen krijgt die jij verdient.”

Isabels ogen schoten naar Sandra. Ze wist niet goed wat ze voelde. Het was oneerlijk tegenover Sandra, zij had niks misdaan! Tegelijk voelde ze teleurstelling omdat ze zelf de straf niet kreeg, hoewel ze ook opgelucht was dat het haar bespaard bleef. Ze raakte in de war door haar emoties.

“Geniet van de voorstelling,” hoorde ze Martin zeggen voor hij naar Sandra liep.

Sandra had zwijgend staan luisteren zonder over haar schouder te kijken. Ze kon zich voorstellen hoe Isabel zich voelde en welke gedachten door haar hoofd gingen. Ze had niet verwacht dat Martin dit zou doen, maar het verbaasde haar niks. Ze moest zichzelf dwingen om niet om te kijken.

“Ben je er klaar voor?” vroeg Martin achter haar.

Ze haalde diep adem en zette zich schrap. “Altijd, meneer,” antwoordde ze.

De eerste klap was op haar billen. Er ging een schok door haar lichaam en ze uitte een kreun toen ze de snijdende en branderige pijn voelde. “Eén,” zei ze, de klappen tellend zoals haar geleerd was. Ze sloot haar ogen en zette zich schrap voor de volgende klap.

Die volgde al snel en belandde net onder haar billen. Weer kreunde ze toen ze de pijn voelde. “Twee,” telde ze hardop.

Isabel vond het moeilijk om te zien. Ze twijfelde er niet aan dat dit een stuk harder was dan wat Martin tot nu toe bij haar had gedaan. De rode strepen op Sandra's billen werden al snel zichtbaar. De volgende klap was op Sandra's rug. Ze probeerde zich te bewegen, maar de ketting gaf niet mee en ook de spreidstok belemmerde haar bewegingen. Ze had willen vragen of Martin zou stoppen, maar ook dat kon ze niet.

“Zes,” hoorde ze Sandra na een aantal klappen zeggen. Isabel probeerde weg te kijken, maar iets hield haar blik vast. De knijpers op haar tepels begonnen pijn te doen, maar ze maakte geen aanstalten om met haar vingers te knippen. Sandra werd geslagen met een zweep, dan zou ze die twee knijpers zelf ook volhouden!

“Negen,” zei Sandra. Haar bovenbenen, billen en rug hadden rode striemen van de zweep. Isabel had met Sandra te doen. De laatste slag landde op haar billen. Sandra kreunde luid en er ging weer een schok door haar lichaam. “Tien!”

Martin kwam dichterbij en legde zachtjes zijn hand op Sandra's bil. “Goed gedaan,” zei hij tevreden.

“Dank je, meneer,” zei ze en ze sloot haar ogen.

“Je krijgt straks je beloning,” beloofde Martin haar. “Ik moet eerst even naar ons kleintje.”

Ze keek over haar schouder naar Martin. “Ik zal vol ongeduld op je wachten,” antwoordde ze hees.

Martin grijnsde. “Pas maar op, als je te ongeduldig wordt, laat ik je nog langer wachten.” Hij legde zijn hand tussen haar benen en streelde zachtjes haar lipjes. Sandra beet op haar onderlip van verlangen. “Je bent drijfnat,” merkte hij op. “Wordt je zo geil van de zweep?”

Sandra glimlachte en genoot van zijn strelingen. “Alleen omdat jij hem hanteert, meneer,” antwoordde ze.

“Slijmbal,” mopperde hij en hij haalde zijn hand weg.

Isabel slikte, wat moeilijk ging door de gag, en zag Martin naar haar toe komen lopen. “Heb je genoten van de show?” vroeg hij. Uiteraard kon ze hem geen antwoord geven. Ze wist niet goed hoe ze zich voelde. Het was confronterend dat de rode striemen op Sandra's lichaam haar schuld waren, maar ergens was het ook mooi om te zien hoe Sandra het doorstond voor hem.

Martin haakte zijn vinger achter het riempje van de gag en trok het balletje uit haar mond. Het riempje liet hij vast, waardoor het als een soort ketting om haar hals bleef hangen. “Zal ik de knijpers maar van je tepels halen?” vroeg hij. Er lag iets onheilspellends in zijn stem, maar ze wilde ze dolgraag van haar pijnlijke tepels af.

“Ja graag, meneer,” antwoordde ze.

Martin hief het zweepje en sloeg daarmee de knijper van haar tepel. Ze slaakte een gil en gaf een ruk aan de ketting. “Fuck,” bracht ze uit en ze kneep haar ogen dicht.

Martin liet haar even op adem komen. Ze zei geen stopwoord, dus ook de tweede knijper werd na een paar tellen van haar andere tepel geslagen. Weer slaakte ze een gil toen die eraf vloog. “Fuck, dat doet zeer!” bracht ze uit.

“Je wilde harder,” merkte Martin koeltjes op en hij liep terug naar het kastje. Hij pakte er twee klemmetjes uit die aan elkaar vastzaten met een kettinkje en pakte een gewichtje. Vervolgens liep hij naar Isabel terug. “Weet je de stopwoorden nog?” vroeg hij voor de zekerheid. Het zou niet de eerste keer zijn dat een onderdanige het stopwoord vergeten zou zijn.

“Ja, meneer,” antwoordde ze. “Mango is stop, druif is rustig.”

“Uitstekend.” Martin hurkte neer en maakte de klemmetjes vast aan haar lipjes. Ze kreunde zachtjes en keek op hem neer. Hij hing het gewichtje aan het kettinkje en haalde de spreidstok weg.

Isabel probeerde stil te blijven staan om te voorkomen dat het gewichtje zou bewegen.

“Benen bij elkaar,” zei Martin terwijl hij overeind kwam.

Voorzichtig deed ze haar benen bij elkaar. Het gewichtje schommelde een beetje, maar werd al snel stilgehouden door haar benen.

“Sandra heeft je straf goed doorstaan, vind je niet?” zei Martin. Hij maakte haar polsen los van de ketting en klikte ze op haar rug aan elkaar vast. “Ze heeft een beloning verdiend en ik vind dat jij die moet geven.” Hij liet zijn wijsvinger over haar gevoelige tepel strelen en vervolgde: “Ik ga haar omdraaien. Zodra ik daarmee klaar ben, wil ik dat je bij ons staat, dus treuzel niet te veel. Om haar te bedanken en belonen wil ik dat je haar kutje likt. Is dat duidelijk?”

Isabel slikte en sloeg haar ogen neer. Een vrouw beffen? Zoiets had ze nog nooit gedaan!

Martin pakte haar kin en tilde die een stukje op, zodat ze hem aan moest kijken.

“Ik vroeg of je opdracht duidelijk was,” zei hij angstaanjagend kalm.

Isabel knikte onzeker. Ja, de opdracht was duidelijk. Maar zou ze het durven? Ze keek gespannen naar Sandra, die geduldig stond te wachten. Ze knikte flauwtjes. “Ja, meneer,” fluisterde ze. “Het is duidelijk.” Maar of ze het zou kunnen, wist ze niet.