(on)gewenste Intimiteiten

Introductie door de auteur:

Verliefdheid op de werkvloer… het is en blijft een heikele materie, niet in het minst omdat stiekeme intimiteiten, al dan niet gewenst, in dat geval al snel om het hoekje komen kijken. En toch… Soms gebeurt het dat daaruit iets moois en waardevols groeit, zoals blijkt uit de story die volgt en die gebaseerd is op het waargebeurde verhaal van een goede vriendin van mij. Het is trouwens op haar verzoek, en dus mét haar toestemming, dat ik dit verhaal heb geschreven.

Omwille van de privacy zijn de namen van de hoofdpersonages gewijzigd. Ook een aantal situaties en bedrijfsnamen werden omwille van de herkenbaarheid aangepast, maar die mutaties hebben geen impact op de essentie van het verhaal. Anderzijds hoop ik dat u het mij vergeeft dat ik als ‘auteur’ in het personage van mijn vriendin ben gekropen, in de overtuiging dat dit zowel de geloofwaardigheid als de leesbaarheid ten goede komt.

***

"Te veel heen en weer gelopen naar het kopieerapparaat, Tessa?" vroeg Angela op haar eigen, sympathieke manier. Uitgerekend op het moment dat ik naast mijn bureau stond en een opkomende pijnscheut in mijn kuit probeerde weg te masseren, liep ze langs me heen met haar derde kopje koffie van die dag.

Ik slaakte een diepe zucht en wilde reageren, maar ze was alweer verdwenen achter de deur van haar kantoor. Ik schudde mijn hoofd en plofte in mijn stoel waarna mijn masserende bewegingen zich verplaatsten naar mijn pijnlijke enkels. Het was zeker niet de schuld van mijn werkgeefster dat het kopieerapparaat geïnstalleerd was in het bijkantoortje naast de sanitaire ruimten, aan de overkant van de gang. In mijn piepkleine werkruimte was er nu eenmaal geen plaats voor zo’n groot toestel. Evenmin was het Angela’s schuld dat ze wel honderd keer per dag dingen gekopieerd wilde hebben. Dat was nu eenmaal eigen aan mijn job.

Toen ik bijna een jaar geleden bij Angela als assistente in dienst kwam, was dat mijn derde poging om een vaste stek te vinden op de arbeidsmarkt. Mijn eerste werkgever was een verzekeringsconsulent. Helaas moest de vriendelijke, oudere man na zijn tweede hartaanval noodgedwongen met pensioen, wat tegelijk het einde van mijn carrière in de verzekeringswereld betekende.

Mijn tweede baas was een makelaar, die me ervan probeerde te overtuigen dat assistentes altijd beschikbaar moesten zijn. Op zich was en is het geen probleem voor me om lange dagen te werken, ook al omdat er thuis toch niemand op me zit te wachten. Maar zes dagen van de zeven minimaal veertien uur per dag werken, zonder wezenlijk respect én voor een hongerloontje, dat werd me op de duur toch teveel. In mijn zoektocht naar een betere betrekking stootte ik toevallig op een advertentie van Advocatenkantoor ‘Keinen, Thijs & Partners’. Ondanks dat ik niet helemaal de juiste opleiding had genoten, trok ik de stoute schoenen aan en tot mijn eigen verbazing werd ik nog aangenomen ook.

Het was een bescheiden advocatenkantoor, opgericht door Adelbert Keinen. De man had intussen zijn ‘schaapjes op het droge’. Hij zat tegen zijn pensioen aan en verbleef tegenwoordig het grootste deel van het jaar, samen met zijn liefhebbende echtgenote, in het zonnige Tenerife. De dagdagelijkse leiding van het kantoor liet de heer Keinen met plezier over aan Angela Thijs. Deze ambitieuze advocate als partner in zijn praktijk opnemen, was een beslissing die hij zich op geen enkel moment beklaagde. Op termijn zou Angela zijn zaak kunnen overnemen, maar tot die tijd paste de veel jongere, maar o zo hardwerkende advocate hem én zijn praktijk als een handschoen.

De ‘partners’ waarvan sprake in de naam van het kantoor waren twee vijftigers die ik maar zelden zag. Ze werkten als freelance advocaten voor de zaak en hadden hun kantoor op de tweede verdieping. Eigenlijk kende ik beide heren niet echt maar hun namen zag ik herhaaldelijk passeren in de interne mailconversatie. Helemaal vreemd waren ze me dus ook weer niet. Beide heren hadden elk ook een assistente ter beschikking. Dat waren twee sympathieke, oudere dames die al jarenlang voor het kantoor van Keinen werkten en met wie ik af en toe een praatje maakte, ook al had ik vaak het gevoel dat het van hun kant uit nooit echt van harte was. Ik denk dat ze me als een indringer beschouwden, die hen over het hoofd was gesprongen. Hoe dan ook, dat was hun probleem.

Angela Thijs had zichzelf ontwikkeld tot een kei in bedrijfsrecht. Het legde haar geen windeieren, want steeds meer grote bedrijven wisten haar kantoor te vinden. Ondanks dat ze nog maar negenendertig was, sleepte ze al de reputatie met zich mee van een meedogenloze, bloedzuigende advocaat, die altijd en overal ging voor het belang van haar cliënt. Wellicht was haar uiterlijk daar niet vreemd aan. Met haar 1m86 was ze zonder meer een imposante verschijning, die moeiteloos het ‘domme blondje’ vooroordeel weerlegde als ze je met haar koele, blauwe ogen aankeek. Menige advocaat van de tegenpartij had zich in de vakbekwaamheid van de volslanke meester Thijs vergist, waardoor haar reputatie van ‘harde tante’ alleen maar versterkt werd.

Zelf merkte ik daar echter nauwelijks iets van. Eigenlijk vond ik haar een heel aardige vrouw, rustig en beheerst, misschien bij momenten veeleisend, maar altijd met een glimlach. Dat maakte van haar op kantoor nog geen fruitig, zoetsappig type, maar ze behandelde mij beslist niet als haar slaaf. Koffie voor haar halen was iets wat alleen van me werd verwacht als ze daar zelf niet de tijd voor had. Ze behandelde me als een gelijke en praatte honderduit met me over van alles en nog, behalve over haar privé-leven. Toen ze me op een bepaald moment vroeg om haar voortaan Angela te noemen, voelde ik zo aan dat ze het niet betuttelend bedoelde.

In het begin dat ik voor Angela werkte, had ik nauwelijks de moed om haar iets te vragen. Ik ben wat je zou kunnen noemen eerder een verlegen type, klein van gestalte, kort rood haar, én met teveel sproeten op en rond de neus voor een meisje van tweeëndertig. Regelmatig bezoek aan het fitnesscenter zorgde er wel voor dat ik een redelijk goed figuur had, maar dan nog leek ik enkel in staat om de aandacht te trekken van mannen die een kwarteeuw ouder waren dan ik. Het feit dat ik geen date met een jongen meer heb gehad sinds de middelbare school is op dat vlak veelzeggend. Tegelijk zegt het lang niet alles. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik al op mijn zestiende ontdekte dat ik ‘anders’ was. Tijdens een slapeloze nacht realiseerde ik me plots dat mijn masturbatiefantasieën niet op jongens of mannen waren gericht. Niet dat ik in die tijd veel afspraakjes met meisjes had. De tijd was er niet rijp voor óf ik viel op de verkeerde. Mijn gevoelsleven was één grote puinhoop op het moment dat ik naar de universiteit ging, maar ik had geluk. Mijn vrienden daar stelden zich heel begrijpend op, waardoor ik stilaan de moed vond om met mijn ware gevoelens naar buiten te komen. Toen ik het mijn ouders vertelde, toonden die zich minder verrast dan ik vreesde. Moeder bleek het al een hele tijd te vermoeden en leek opgelucht dat ik het eindelijk had durven zeggen. Mijn vaders voornaamste reactie was een advies dat ik mijn hele leven niet zal vergeten.

“Tessa, denk eraan,” zei hij, “als het erop aan komt, kan een vrouw een even grote lul zijn als een man.”

Zijn woorden klonken toen hard en bot, maar het leven heeft me geleerd dat hij overschot van gelijk had…dus, alsnog bedankt, pap!

Alhoewel ik helemaal niets wist over het privé-leven van Angela, begon me dat toch te intrigeren. Op een dag ving ik ergens op dat ze gescheiden was. Waar het was en van wie ik het hoorde, dat weet ik niet precies meer, maar ik ving iets op over een professor in de rechten met wie ze gehuwd zou zijn geweest. Haar ernaar vragen durfde ik niet en uit zichzelf zou ze het er nooit met mij over hebben, dat wist ik wel zeker. Angela was nu eenmaal iemand die je jouw eigen levensverhaal van naaldje tot draadje kon laten vertellen, om dan aan het eind te beseffen dat zij wel alles van jou wist, zonder dat ze ook maar iets over zichzelf had gelost.

Tot dan toe was de basis van onze samenwerking gebaseerd op alle denkbare variaties van de omgangsvorm die ik hierboven schetste. Basis beleefdheden, duidelijke afspraken en korte gesprekjes waren daarin de rode draad. Zo konden we bijvoorbeeld gezellig kletsen over koffie en koffiekoeken…

Op een dag stond ze erop dat ik na het werk met haar zou dineren om het binnenhalen van een grote opdracht voor een multinational te vieren. Angela was in een uitgelaten stemming, waardoor het een bijzonder leuke en gemoedelijke avond werd. Vanaf die dag begon ik ons, zei het aarzelend, als vriendinnen te beschouwen. Nou ja, voor zover zoiets natuurlijk mogelijk is tussen werkgever en werknemer.

"Tessa?" klonk het een week later. Zoals steeds sprong ik meteen op bij het horen van mijn naam en liep naar haar kantoor om te kijken wat Angela van me wilde. Haar hele bureau lag bezaaid met papieren documenten en ze had haar Bluetooth-telefoon bij haar oor. De hoopvolle blik waarmee ze me aankeek, liet me al vermoeden wat er van me verwacht werd.

"Tess," zei ze, haar telefoon afdekkend met haar vrije hand, "ik kan die ondertekende bevestiging van Verstrepen die ze vorige week stuurden nergens vinden.”

Ik knikte. "Die is al geklasseerd. Ik zal ze even voor je pakken." Snel liep ik naar de achterzijde van haar kantoor, waar in een enorme wandkast alle belangrijke bestanden werden bijgehouden. Dit soort vragen waren niet ongebruikelijk. Angela was een zeer goede advocaat, maar ze had een hekel aan papieren documenten. Liefst van al handelde ze haar zaakjes af via e-mail of scan. Papier bracht, volgens haar welteverstaan, alleen maar rompslomp met zich mee en dat beschouwde ze als tijdverlies. Helaas voor Angela was het lang niet mogelijk om al haar zaken via elektronische weg af te handelen, maar dan nog had ze een hekel aan het bijhouden van een degelijk klassement en dus deed ik dat in haar plaats.

Als ik erop terugkijk, dan is het eigenlijk best grappig dat we dat deel van mijn taak nooit besproken hebben. Zonder nadenken ben ik daar ingerold alsof het vanzelfsprekend was.

Toen ik na een paar maanden voorstelde om het klasseringsysteem van mijn voorgangster wat doorzichtiger en gebruiksvriendelijker te maken, kreeg ik als goedbedoelde opmerking dat ik zoiets niet hoefde te vragen. Geen wonder dus dat ik het bewuste bestand binnen de twintig seconden op haar bureau kon leggen.

"Ja," zei Angela in de telefoon, "ik heb het hier voor me." Ze schonk me een dankbare glimlach en met een handgebaar gaf ze aan dat ik best nog even kon blijven.

"Ja, precies…” hoorde ik haar zeggen. “U bedoelt de specifieke Europese richtlijnen, neem ik aan?” Angela keek naar me op en ik knikte begrijpend. Snel bladerde ik doorheen de bundel naar het document dat ze nodig had. Ook dat was een van die dingen die ze nooit had gevraagd, maar die ik spontaan voor haar deed. Even vanzelfsprekend bleef ik de hele duur van het gesprek bij haar en de conversatie volgend, kon ik haar nog een aantal keren probleemloos doorheen de papieren bundel gidsen. Toen Angela een einde maakte aan het gesprek en de verbinding verbrak, rolde ze met haar ogen.

“Idioot,” mompelde ze. Ze keek naar de grote, kristallen wandklok en schudde haar hoofd.

“Verstrepen en Co wil het een en ander herbekijken. Binnen tien minuten heb ik beneden met hen een vergadering. Zorg ervoor dat ik niet gestoord word, Tessa. Ik moet me kunnen voorbereiden.”

"Geen probleem," verzekerde ik haar, waarna ik terugliep naar mijn eigen kantoortje en de deur achter me sloot.

Ook dit was niet ongewoon. Twee tot drie keer per week kwamen er cliënten langs - of potentiële cliënten - om hun zaak te bespreken. De bloei van Angela 's praktijk hing af van dit soort bijeenkomsten. In zekere zin waren het een soort van ‘verkooppraatjes’ waar ze nooit onvoorbereid aan begon. Na een oproep zoals deze, waaruit af te leiden viel dat het geen eenvoudig gesprek zou worden, had Angela voorafgaand wat tijd nodig om te ontspannen en om zich optimaal voor te bereiden op de vergadering. Dat was haar vertrouwde, succesvolle recept. Als ze eenmaal goed voorbereid was, dan was ze in staat om zowat iedereen van de sokken te blazen. Als de ‘juridische machine Thijs’ eenmaal op volle toeren draaide, kon ze zo overtuigend overkomen, dat een cliënt zich angstig afvroeg hoe hij zijn zaak ooit zou kunnen winnen zonder haar… óf, nog belangrijker, dat hij tot het besef kwam dat hij zijn zaak nooit kon verliezen met haar als raadsman.

Geloof me, het werkte. Een paar keer mocht ik getuige zijn op zo’n vergadering en het zou me niet verbazen als er cliënten bij waren die met haar in zee gingen om er zeker van te zijn dat Angela Thijs in geen geval de zaak van hun tegenstander zou bepleiten.

De rustmomenten die Angela inbouwde voor zulke belangrijke vergaderingen waren privé. Van mij werd verwacht dat ik alle binnenkomende telefoons opnam en dat ik personen die haar wilde spreken in de wachtrij zette. Angela’s kantoor mocht dan in alle opzichten comfortabel zijn, het had geen ramen, zelfs niet in de deur. Omdat ze er ook nooit over sprak, had ik er dus geen idee van wat ze precies deed om zich voor te bereiden. Alhoewel… als ik er wat dieper over had nagedacht, dan had ik het kunnen weten. Een van mijn vrienden aan de universiteit, met wie ik nog wel eens een glaasje ging drinken, was intussen afgestudeerd als neurochirurg. Hij vertelde me wat hij deed als voorbereiding op een levensbedreigende operatie… en volgens hem kwam het veel vaker voor dan de meeste mensen denken.

Geholpen door het toeval, zou ik het spoedig ontdekken. Angela deed datgene wat nogal wat topsporters, piloten, artiesten, chirurgen en andere mensen in hoog stresserende beroepen doen om te ontspannen als ze weldra stabiel en rustig moeten kunnen handelen. De sterke stijging van endorfine en andere positieve stemmingverhogende dingen die gepaard gaan met een orgasme, zorgen voor effectieve rust en een betere focus op wat komen gaat. Veel sterker naar het schijnt dan eender welke door de mens gemaakte drug… en uiteraard veel goedkoper.

Als ik erop terugkijk, dan is op die dag dat mijn werkgeefster een niet vooraf geplande vergadering had met de vertegenwoordigers van Vertrepen en Co het onvermijdelijke uiteindelijk gebeurd. Meer dan wat dan ook heeft een slecht werkende deurklink mijn leven veranderd.

Ik hoorde een zachte klik en merkte dat haar kantoordeur een beetje open kwam te staan, iets wat kan gebeuren met deurkrukken die slijtage vertonen na jaren van intensief gebruik. Zonder na te denken, stond ik op om de deur weer te sluiten en geheel toevallig - ik zweer het op mijn communiezieltje - keek in door de centimeterbrede spleet van de deur.

Mijn zo op privé gestelde bazin had haar stoel opzij gedraaid en leunde achterover. Een van haar lange benen lag op haar bureau, en haar hand zat onder haar rok. Met haar hoofd achterover leunde ze op de rugleuning van haar comfortabele bureaustoelstoel. Haar ogen waren gesloten en haar lippen hingen een beetje uit elkaar. Als de niet mis te verstane beweging van haar hand tussen haar benen er niet was geweest, en het me tegelijk niet was opgevallen hoe haar andere hand de armsteun van haar stoel bijna tot moes kneep, dan zou ik gedacht hebben dat ze sliep.

Compleet verrast stond ik enkele seconden onthutst naar haar te staren, maar dan hervond ik genoeg helderheid van geest om datgene te doen wat elke goede assistente zou doen. In het daaropvolgende moment moet ik vast een nieuw wereldrecord hebben gevestigd voor wat betreft het langzaam en stilletjes sluiten van een deur. Ik sloop als het ware terug naar mijn bureau, waar ik mezelf af ging zitten vragen wanneer ik weer wakker zou worden. Wat ik net had gezien, kwam me zo onwezenlijk voor dat het aanvoelde alsof ik het had gedroomd. Maar het was geen droom, daarvoor waren de beelden die op mijn netvlies gebrand stonden veel te helder.

Twee minuten later kwam Angela uit haar kantoor en ging naar de vergadering. Ze was weer helemaal de rustige, zelfverzekerde advocaat die ik kende. Gelukkig lette ze niet echt op mij, want ik geloof nooit dat ik er al in geslaagd was om mijn ogen weer op hun normale grootte te krijgen. Zodra ze weg was, overdacht ik de hele situatie en realiseerde me dat er in feite niets was veranderd. Angela had me duidelijk niet gezien en niemand anders hoefde dit te weten. Ik kon doen alsof het niet gebeurd was, dacht ik naïef.

***

De dagen waarop Angela een belangrijke vergadering had, zag ik voortaan in een heel ander perspectief. Telkens ze haar deur sloot voor wat privé-tijd was ik opeens niet meer in staat om mezelf helemaal te concentreren op wat dan ook. Ik probeerde wel om niet na te denken over wat ze aan het doen was, maar het was sterker dan mezelf. Ongewild bleven de beelden van wat ik had gezien doorkomen en dat was allesbehalve goed voor mijn concentratie.

Het was zeker niet zo dat ik haar veroordeelde of verafschuwde, maar nu ik wist wat ze achter die gesloten deur deed, bracht me dat op een bepaalde manier toch wel in de war. Ik kan niet zeggen dat ik mezelf tot dan toe tot Angela aangetrokken voelde, zeker niet. Natuurlijk vond ik haar mooi, lief en charmant, maar haar houding als het op privé zaken aankwam, plus het feit dat ze mijn baas was, zorgde op dat vlak voor een natuurlijke barrière. Ik had haar nog nooit door die specifieke lens bekeken, maar tijdens de weken die volgden, had ik een manier gevonden om me bij mezelf te verontschuldigen als mijn fantasie met me op de loop ging. Ik bedoel maar dat ik op mijn tweeëndertigste in de fleur van mijn leven was én bezitster van een gezonde seksuele appetijt. Net als zoveel alleenstaande vrouwen had ook ik mijn verlangens. Aangezien ik al paar jaar geen relatie meer had, kan het me zeker vergeven worden dat er in mijn geest van tijd tot tijd dingen gebeurden die op seks gerelateerd waren. Wat ik op mijn werk zag, dook steeds vaker als een soort pop-up venster op in mijn hoofd in de momenten dat ik voor mezelf zorgde. Meestal gebeurde dat tegen het einde aan, omdat mijn hersenen dan altijd op zoek gingen naar een duidelijk beeld om me op te concentreren. Op zich voelde dat aan als volkomen logisch en dus besloot ik maar om mezelf er niet slecht bij te voelen als mijn baas weer eens deel uitmaakte van mijn opwindende fantasieën.

Dat ik wel degelijk een probleem had, realiseerde ik me op een vrijdagmiddag, ongeveer twee maanden na mijn toevallige en ongewilde ‘spionage.’ Terwijl ik weer eens aan mijn bureau zat te wachtend tot Angela uit haar kantoor zou komen om naar een vergadering te gaan, betrapte ik mezelf erop dat ik allerlei manieren zat te overwegen om te knoeien met de deurklink, zodat ze nog een keer zou openspringen. Ik staarde naar de deur en hoopte vurig dat het vanzelf zou gebeuren, zodat ik nog eens een glimp kon opvangen. Ik maakte mezelf wijs dat ik haar gewoon nog een keer bezig móest zien om de nieuwsgierigheid die al weken in mij woekerde te bevredigen.

Nadat Angela naar de vergadering was vertrokken, ging ik naar haar kantoor om een aantal documenten te klasseren. Zodra ik daarmee klaar was en terug naar mijn eigen werkplek wilde lopen, zag ik iets lichtgekleurds onder haar bureau liggen. Achteraf klinkt het idioot, maar op dat moment dacht ik dat het een blad papier was dat van haar desk was afgegleden. Ik knielde om het op te rapen en merkte gelijk dat ik een mooi, luxueus én met kant afgewerkt slipje in mijn hand hield. Op zich zou dat niet genoeg zijn geweest als reden voor nog meer onheil, maar een speciale aroma bereikte mijn neus. Een bouquet dat ik al veel te lang niet meer had mogen ruiken. Angela’s geur zat onmiskenbaar op dat slipje en de zintuiglijke aanvulling die dat gaf aan de beelden in mijn hoofd, deden me bijna duizelen. Het was alsof er een vurige pijl door mijn borstkas schoot, én tegelijk ook door veel minder onschuldige delen van mijn lichaam. Zoiets had ik in lange tijd niet meer gevoeld.

Het kanten slipje zat al voor de helft in de zak van mijn jeans, toen ik me realiseerde dat Angela er later waarschijnlijk naar op zoek zou gaan. Hoopvol liep ik naar de kleine kleerkast waar ze altijd wat reservekleding achter de hand hield voor bij eventuele ongemakjes. Mijn hoop werd ingelost, want op het bovenste schap lagen er ook enkele hagelwitte slipjes, waaronder eentje dat heel erg leek op het exemplaar dat ik onder haar bureau had aangetroffen. Ik gooide het propere exemplaar snel onder haar bureau, waarna ik terug naar mijn eigen kantoortje ging, mezelf afvragend hoe lang het zou duren voor ik die zachte, muskusachtige geur van Angela uit mijn neus zou krijgen.

Die nacht beleefde ik een van mijn sterkste en meest pikante fantasieën ooit, met het zachte, geurige slipje van mijn baas in een nogal belangrijke bijrol. Mijn opwinding was grenzeloos groot, mijn ‘honger’ navenant. Bij herhaling snoof ik haar geur zo krachtig in me op dat het soms leek alsof mijn sinussen zouden knappen.

‘s Anderendaags heb ik dat kleine broekje mooi gewassen, zodat ik het op maandagmorgen weer netjes in haar kast kon leggen. Tegelijkertijd heb ik mezelf gedwongen om het hele gebeuren uit mijn hoofd te wissen. Ik denk dat het ook wel nodig was, want zoveel teugelloos enthousiasme had bij herhaling zeker voor last met de bovenburen gezorgd.

Op een dag had Angela een afspraak gemaakt met een potentiële grote klant. Het betrof ‘Daems en Zonen’. De machtigste projectontwikkelaar van de hele regio, die grootse plannen had binnen onze stad. Het soort klant dus dat voor een klein kantoor als het onze voor jaren werkzekerheid en geldgewin kon betekenen. Angela had tijdens de voorbereidende vergadering met de freelance advocaten van de bovenverdieping benadrukt dat het absoluut nodig was voor het welvaren van ‘Keinen & Thijs’ dat ze als team zouden optreden. Voor haar was het superbelangrijk om op de eerste vergadering met de bestuurders van het projectontwikkelingbedrijf een perfecte indruk te maken, ook al stelde de eerste job die we van hen kregen aangeboden niet al teveel voor. Angela zei onomwonden wat ze van haar collega advocaten aan voorbereiding verwachtte.

De week die vooraf ging aan die belangrijke vergadering met de projectontwikkelaars herkende ik mijn bazin nauwelijks. Zo gestrest en zo opvliegend had ik haar nog nooit gezien. Naar mij toe viel het nog wel mee, maar haar telefoongesprekken en interne mailconversatie met de freelancers bevatten heel wat frustratie en een dreigende ondertoon was nooit ver weg. Om het de toch al gestreste Angela nog wat lastiger te maken, was net die week een aannemer begonnen met de renovatie van het kantoorgebouw naast het onze. De dubbele scheidingsmuur volstond niet om het gedreun van boorhamers en betonzagen buiten te deur te houden, om nog maar te zwijgen van het eeuwigdurende gedaver.

De dag van de vergadering met Daems zat ik aan mijn bureau nerveus de tijd in de gaten de houden. De meeting op het gelijkvloers begon binnen zeven minuten en Angela was nog niet uit haar kantoor gekomen. Misschien klinkt het niet echt geloofwaardig als je rekening houdt met het lawaai van de verbouwing, maar ik werd plots bang dat ze misschien in slaap was gevallen. Het was mij zelf in het verleden ook een paar keer overkomen en dus wist ik dat het echt niet moeilijk is om in te dommelen na een goed orgasme. Waar ik het lef vandaan haalde, is iets wat ik vandaag nog steeds niet weet, maar voor ik het goed en wel besefte stond ik bij de deur van haar kantoor en klopte zachtjes aan. Er kwam geen antwoord, dus klopte ik opnieuw. Iets harder dan eerst, maar dan nog kwam er geen antwoord.

Enigszins bevreesd vroeg ik me af hoe ik zou reageren als ik haar in haar slaap aantrof met haar hand onder haar rok. Zou ik het hoofd koel kunnen houden of sterven van schaamte? Ach, eigenlijk was er geen tijd voor dat soort beschouwingen. Er was haast bij en dus opende ik de deur toch maar.

Angela sliep niet, maar gelukkig voor mij had ze haar ogen dicht. Ze had niet eens in de gaten dat ik de deur opende. Haar ene been lag op het bureau, precies zoals ik dat eerder had gezien, en onder haar omhoog geschoven rok ging haar hand verwoed tekeer. Ze lag met haar hoofd achterover. Toch merkte ik één wezenlijk verschil. De uitdrukking op haar gezicht was niet dromerig als van een vrouw die net een orgasme heeft gehad. Óók niet gespannen en opgewonden als van een vrouw die heel dicht tegen haar hoogtepunt aan zat. Wat ik zag was het teleurgestelde, getergde gezicht van een vrouw die geen vrede nam met een ‘net niet’ ervaring.

Gedurende enkele seconden staarde ik haar aan, terwijl door mijn hoofd de gedachten elkaar veel sneller opvolgden dan ik ze kon registreren. Terwijl ze haar hoofd schudde hoorde ik haar gefrustreerd kreunen, boven het gebulder van de boorhamers uit. Ik realiseerde me de ernst van het probleem en tegelijkertijd werd in mijn geest met een figuurlijke sloophamer een gat geslagen in mijn muur van morele bezwaren. Iets waarvan ik denk wat we het vroeg of laat allemaal wel een keer meemaken.

Ik had twee keuzes, sléchts twee. Als ik koos voor wat ethisch en professioneel verantwoord was, dan liet ik haar nu alleen en behield ik mijn baan. Maar… we stonden op het punt om een grote klant te verliezen, nog voor we hem hadden binnengehaald. Zoiets zorgt binnen de zakenwereld dikwijls voor een imagoverlies waartegen een kantoor jarenlang moest vechten. Niemand wil in zee gaan met een advocatenbureau dat niet goed genoeg werd bevonden door de grote jongens. Als Angela die vergadering gestrest én seksueel gefrustreerd inging, dan zou het haar nooit lukken om een stel door de wol geverfde zakenlui te imponeren. Angela’s freelance collega’s waren beslist geen prutsers, maar zonder de ambitie en motivatie van hun gangmaker zou het nooit lukken om ‘Daems en Zonen’ over de streep te halen.

Dus bleef alleen de tweede keuze over. Een keuze die goed zou zijn voor haar, maar misschien wel rampzalig voor mij. Nou ja, ik zal het maar toegeven, mijn hersenen lieten zich vrij soepel uitschakelen. Angela was de beste baas die ik ooit had gehad en ik durfde haar te zien als een vriendin. Ik moest haar helpen. Ik wist maar één manier om dat te doen.

Ik liep rond haar bureau tot bij Angela en knielde voor haar neer, erop lettend dat ik haar daarbij niet aanraakte. Ik leunde voorover en wriemelde mijn tong over en tussen haar wanhopig bewegende vingers.

Als ze niet zo vertwijfeld en wanhopig ‘op zoek’ was geweest, had het heel anders kunnen lopen, daar ben ik me wel van bewust. Ze had me in mijn gezicht kunnen schoppen, mij met onmiddellijke ingang kunnen ontslaan, of zelfs laten arresteren, maar aan die risico’s dacht ik toen niet echt. Daarvoor verkeerde Angela in veel te hoge nood. Toch was het even schrikken toen eerst haar vingers en daarna de rest van haar lichaam wel leken te bevriezen. Tegelijk zag ik echter mijn kans schoon en met mijn tong duwde ik haar vingers opzij. Ik likte over haar klit en vandaar al fladderend over haar hele schaamstreek. Meer had ze gelukkig niet nodig om te berusten en mij mijn gang te laten gaan.

Wat haar vingers door de combinatie van stres en een irritante boorhamer niet konden bereiken, lukte mij met mijn warme, zachte tong wel. Haar verbazing maakte al gauw plaats voor nauwelijks hoorbare opgewonden geluidjes. Ik voelde hoe haar lichaam zich aanspande en spastische trekjes begon te vertonen. Seconden later ontsnapte haar een lange, diepe kreun en meteen daarna werd mijn mond overspoeld door de zoete smaak van haar climax. Haar ademhaling stopte gedurende een tiental seconden, terwijl ze spastisch bleef schokken. Toen ze haar ingehouden adem liet ontsnappen voelde dat in mijn haren aan als een warme zomerbries.

Ik likte haar zachtjes door haar orgasme heen en stopte pas toen ze zich weer ontspande. Achterover leunend op mijn knieën keek ik naar Angela’s gezicht, al weet ik tot op de dag van vandaag nog altijd niet waar ik het lef vandaan haalde om dat te doen. Haar hoofd lag nog steeds achterover op de leuning van haar stoel, maar haar ogen waren wijd open, starend naar het plafond. Haar lippen waren gescheiden en haar ademhaling klonk licht hijgend. Langzaam boog ze haar hoofd omlaag en ze keek me aan. Haar koele blik deed me rillen, maar anderzijds toonde haar gezicht de warme gloed van een vrouw die net een lekker hoogtepunt had. Toch kon ik haar vorsende blik niet aan, dus likte ik mijn lippen schoon. Zonder haar verder nog aan te raken stond ik op. Ik liep haar kantoor uit en sloot de deur achter me, precies alsof er niets was gebeurd. Op dat moment wist ik twee dingen zeker. Ik zou op zoek moeten naar een nieuwe baan, én de smaak van Angela zou me altijd bijblijven. Twee minuten later, precies op het tijdstip waarop de meeting met Daems gepland was, liep ze langs mijn bureau. Met grote, zelfzekere passen ging ze op weg naar de vergadering, zonder mij een woord of blik te gunnen.

***

Angela’s houding op het moment dat ze naar de meeting met ‘Daems en Zonen’ vertrok, deed me besluiten dat ik tijd had tot na de vergadering om mijn spullen te pakken en te rennen voor mijn leven. Maar in plaats van in actie te schieten, bleef ik zitten waar ik zat. Mijn geest was niet in staat tot rationeel denken en bleef hangen bij expliciete, zintuiglijke dingen. Ik dacht aan het poesje dat ik net had gelikt, aan kortgeknipt, donzig blond haar en aan een fluweelzachte warme huid. Ook stond ik stil bij de zoete, pittige geur die me zou achtervolgen tot in mijn dromen en een kruidige smaak die nergens mee te vergelijken viel.

Ik zat daar maar te zitten. Domweg zat ik voor me uit te staren, niet in staat om te bewegen. Laat staan dat ik me nog op mijn werk kon concentreren. Mijn gedachten golfden heen en weer tussen wat ik net had gedaan en de angst dat mijn carrière bij Keinen & Thijs een abrupt einde zou kennen. Vreemd genoeg was ik tegelijkertijd ten prooi aan een soort opwinding die mijn hart sneller deed kloppen en die me deed kronkelen op mijn stoel.

“Tessa!?”

Bij het horen van mijn naam ging mijn hoofd vanzelf met een ruk omhoog. Ik keek in Angela’s koele, blauwe ogen en zij keek mij aan. Het was zonneklaar dat we geen van beiden wisten wat er nu gezegd moest worden en dat we ons allebei schaamden. Uiteindelijk verscheen er iets van een glimlach op haar gezicht, waardoor mijn spieren zich wat ontspanden.

“Tess,” zei ze, “we hebben een veel beter contract beet dan ik vooraf durfde hopen. Bij de eerste vijf projecten die Daems in onze stad wil realiseren, zullen wij hen vertegenwoordigen.”

“Dat… dat is geweldig,” stamelde ik, onderwijl een glimlach forcerend die wellicht meer op een grijnslach geleken zal hebben. “Gefeliciteerd.”

“Dank je,” zei ze , begeleid door een knikje. “Ik… ik denk dat ik maar naar huis ga. Ik ben toe aan wat rust, dus lijkt het me een goed idee om maar wat vroeger aan het weekend te beginnen.” Ze keek wat ongemakkelijk om zich heen. Voor zover ik me herinnerde, had ik haar nog nooit zo onhandig naar iets ondefinieerbaars op zoek gezien. “Als… als jij door jouw papierwerk heen bent, dan moet je ook maar naar huis gaan, Tess. Ik zie je maandag wel weer.”

Ik had de grootste moeite om mijn kin niet op het bureau te laten zakken. Werd ik écht niet ontslagen? “Goed idee,” mompelde ik, nadat ik mezelf eerst eens flink in de arm had geknepen. “Alvast een prettig weekend, Angela.”

Tijdens het weekend kwam ik tot het inzicht dat ik vooral mezelf niets wijs moest maken. Angela had me beslist geen signaal gegeven dat ze mijn ‘actie’ goedkeurde. Ze had zich alleen maar waardig gedragen door mij niet te ontslaan voor mijn ‘spontane hulp’, hoe ongepast hetgeen ik had gedaan ook was. Tegen maandagmorgen had ik over de hele zaak voldoende kunnen nadenken en was tot het besluit gekomen dat ik maar beter kon doen alsof het nooit had plaatsgevonden. Angela leek hetzelfde te willen doen en uiteraard was dat een hele opluchting voor me. Het vreselijke, slopende gevoel dat je in een paar minuten je hele leven hebt verpest, wilde ik nooit meer meemaken.

Na enkele dagen lukte het ons al aardig om weer normaal met elkaar om te gaan. Onze interactie werd langzaamaan weer even vertrouwd en professioneel. Het onhandige gevoel dat ik had als we om elkaar heen bewogen, gleed vanzelf naar de achtergrond en we konden weer gewoon met elkaar praten en lachen, zonder dat we ons daarbij als dwazen gedroegen.

Uiteindelijk geraakte ik ervan overtuigd dat Angela het gebeurde al bijna was vergeten, maar zelf kon ik dat niet. Hoe hard ik ook mijn best deed om daar verandering in te brengen, het lukte me gewoon niét. Angela maakte voortaan prominent deel uit van mijn stoutste fantasieën en ergens was dat best wel gek. Op haar negenendertigste zag Angela er beslist nog heel goed uit, maar dan nog. Nooit eerder had ik me aangetrokken gevoeld tot een vrouw die ouder was dan ik. Ergens was er wel het besef dat het een gevaar inhield dat ik mijn werkgeefster, en wat er tussen ons gebeurd was, gebruikte om mijn eigen erotische verlangens in te vullen, maar het was sterker dan mezelf. Sinds die bewuste vrijdagmiddag lag ik elke avond te kronkelen op mijn eigen vingers, terwijl in mijn vertroebelde geest Angela steeds heel erg dichtbij was. Elke avond ‘proefde’ ik haar warme zachtheid op mijn lippen, opnieuw en opnieuw…

“Tessa?” We waren alweer een week verder. Afgaande op de klank van haar stem had ze me dringend nodig en dus haastte ik me naar Angela’s kantoor. Ze stond rechtop achter haar bureau en dekte haar telefoon af toen ze me zag binnenkomen.

“Hebben we al iets teruggekregen van die man van de belastingsdienst?” vroeg ze. “Ik heb die cijfers dringend nodig.”

“Ik denk het niet,” antwoordde ik, “maar als je wil, kan ik voor alle zekerheid wel snel even door de ingekomen mails bladeren.”

Ze knikte, dus rende ik naar mijn computer en scrolde snel door de lijst van binnengekomen berichten. Er zat niets tussen van de belastingen en met die boodschap liep ik terug naar het kantoor van mijn bazin.

“Nee, zeg ik je!” hoorde ik haar zeggen. Ze klonk boos. “Ik kan geen schikking ondertekenen zonder dat de taxatiedienst de cijfers bevestigd heeft. Ik zal nooit zomaar een blind advies geven, laat dat duidelijk zijn.”

Angela keek me hoopvol aan maar ik kon niet anders dan mijn hoofd schudden. Ze beet op haar onderlip, waardoor ik wist dat ze een aantal dingen stond in te slikken die ze onmogelijk hardop kon zeggen.

“Nee!” zei ze uiteindelijk in de telefoon. “U luister niet naar me… We kunnen niet… Ja… Nee… Nou ja, dat is een mogelijkheid. Zou hij daarmee akkoord gaan?… Wat..!?” Haar ogen werden plots groot. “Al onderweg naar hier…? Dat kunt u niet menen?”

Het gesprek volgend, wachtte ik geduldig af voor het geval ze nog iets nodig zou hebben en zonder het te willen dwaalden mijn ogen af naar de stoel achter Angela. De herinneringen gierden direct door mijn hersenen, tot ik me plots realiseerde dat ze met een handgebaar mijn aandacht trok.

“Ja,” zei ze met een zucht, “we kunnen hen ontvangen. We zullen er klaar voor zijn… Fijn… Tot ziens.” De ergernis stond op haar gezicht te lezen toen ze de telefoon neerlegde.

“Wat is er aan de hand?” vroeg ik.

“Die ezels willen de deal aanpassen,” gromde Angela. Ze liet zich in haar bureaustoel vallen en wreef over haar voorhoofd. “Ze onderhandelden een nieuwe overeenkomst met de spoorwegmaatschappij en daar willen ze mijn mening over. Ze zijn al onderweg en binnen tien minuten zijn ze hier.”

“Tien minuten?” reageerde ik onthutst.

“Ik weet het, Tess,” zuchtte ze, “cho… wat heb ik een bloedhekel aan last minute vergaderingen.”

“Zul je er klaar voor zijn?” vroeg ik zo rustig mogelijk. In mijn hoofd woede echter een grote storm, in het verontrustende besef dat minstens een deel van mijn hersenen een kans registreerden.

“Ik hoop het,” klonk haar stem somber. “Ze zullen zo hier zijn. Gemakkelijk wordt het niet, want de vorige keer waren ze niet echt blij met mijn advies.”

Ik produceerde een nerveus glimlachje. “Heb je alles wat je nodig hebt?”

“Min of meer,” antwoordde ze met een nieuwe, diepe zucht.

Het ‘verziekte’ deel van mijn hersenen nam de bovenhand en vertelde me dat het nu of nooit was. Wat mij er precies toe dreef om daar gehoor aan te geven weet ik nog steeds niet, maar toch gebeurde het dat ik rond Angela’s bureau stapte, de armsteun vastpakte en haar stoel naar me toe draaide. Ze staarde me verbaasd aan toen ik voor haar neerknielde, haar polsen vast nam en die boven op de armleuningen legde. Ze wilde ze wegtrekken, maar ik hield ze stevig op hun plaats.

“Tessa, wat… Ooh!”

Ze schokte op het moment dat ik voorover leunde en met mijn hoofd haar rok omhoog begon te duwen. Haar in huidkleurige nylons gehulde dijen voelden warm en zacht aan op mijn wangen. Het stukje naakte huid erboven nog véél warmer.

"Ben je gek geworden? ' Ze hapte naar adem. "Tessa,” ik kan niet ..."

Het deel van mijn hersenen dat het commando had, registreerde alleen maar dat ze me niet vroeg om te stoppen. Voor ze verder nog iets kon zeggen, gleden mijn lippen over Angela’s door haar slipje bedekte poesje en ik hoorde haar ademhaling verzwaren. Haar armen spanden zich om onder mijn greep uit te komen. Coherent denken kon ik niet meer en dus liet ik dat niet gebeuren. Haar polsen stevig vasthoudend, begon ik krachtig over haar kleine broekje te likken en ik voelde hoe onder de dunne stof haar schaamlippen zich openden. Terwijl Angela aan het kronkelen ging, hoopte ik dat het moment snel zou komen waarop ze haar weerstand op zou geven.

”Tessa,” hijgde ze, “alsjeblieft, je kunt niet…”

Ze hield abrupt op met praten toen mijn tong doorheen het textiel haar klit vond. Ze huiverde diep en ik voelde haar armen even ontspannen. Net lang genoeg voor mij om haar slipje opzij te schuiven en mijn tong krachtig in het poesje te porren dat al weken mijn nachtelijke fantasieën beheerste. Ik verloor mezelf in het zoetige fluweel van haar spleetje en genoot van de manier waarop ze beefde, terwijl mijn tong haar zachte plooien gretig onderzocht.

“Het is goed,” murmelde ik snel, maar voor ze de kans kreeg om te antwoorden, tikte ik haar reeds uitpuilende, harde klitje al aan. Als een bezetene liet ik mijn tong er rondom en overheen flitsen, in de wetenschap dat geen enkele vrouw bij wie ik dit ooit deed aan het goede gevoel dat zo’n behandeling haar bezorgde, had kunnen weerstaan. Angela ook niet.

Wat ze had willen zeggen, ging verloren in een gesmoorde snik, waarna ze onderuit zakte en haar lichaam nu pas echt begon te kronkelen in haar stoel. Toen ik even naar haar opkeek, lag ze met haar hoofd achterover op de leuning en met grote ogen staarde ze naar het plafond. Ze ademde zwaar, maar waar ik vooral van genoot, dat was de zwoegende, ritmische deining van haar boezem. Ik verlaagde het tempo van mijn likjes, voelde hoe ze opnieuw huiverde, waarna ze haar ogen sloot. Ze gaf zich over… Terwijl diep in mij een jubelend gevoel opborrelde, voelde ik voor het eerst hoe opgewonden ik intussen zelf wel was. Nog even liet ik mijn tong rond haar harde knopje dartelen, maar dan schoof ik ze diep in haar. Ik kon een kreuntje onmogelijk tegenhouden op het moment dat ik haar zoete, pittige smaak proefde.

Angela ontspande plots helemaal. Ik wist niet of ze haar laatste verzet opgaf omwille van haar opwinding, of omdat ze merkte dat het zinloos was. Misschien kwam het wel doordat ze besefte dat ze met mijn hulp alsnog ontspannen aan de vergadering zou kunnen beginnen. Het precieze waarom van haar plotse ommekeer wist ik niet, maar eerlijk gezegd, kon me dat op dat moment niet eens schelen.

Met mijn tong door haar glibberige spleetje schurend, ontdekte ik gevoelige plekjes in overvloed. ten minste als ik mocht afgaan op haar hijgende ademhaling en haar zachte kreetjes van genot.

Wat was ik graag doorgegaan zolang Angela me dat zou toestaan, maar net op tijd kwam het besef door dat ik met een tijdslimiet te maken had. Nog enkele keren liet ik mijn tong zo diep mogelijk afdalen in haar kutje, genietend van haar smaak en haar bedwelmend aroma. Daarna concentreerde ik me terug op haar klit. Mijn lippen zogen haar kleine kraaltje in mijn mond en ik bewoog mijn tong schurend over het trillende topje. Dat bleek een goede keuze, want ik voelde hoe ze haar zitvlak vrijwel meteen van de stoel tilde, waarbij ze zacht grommend naar adem snakte. Haar heupen schokten enkele keren wild, terwijl ik haar bekkenspieren voelde aanspannen. Ik zoog en sabbelde zoveel ik kon, net zo lang tot ze weer ontspande en met een diepe huivering terug in haar stoel zakte.

Eerst likte ik haar zachtjes schoon en eenmaal daarmee klaar, schoof ik haar witte broekje weer op zijn plaats. Pas toen ik achterover leunde en mijn lippen schoon likte, drong het tot me door dat ik daadwerkelijk een nieuwe kans had gekregen om te proeven van haar goddelijke vrouwelijkheid. Mijn benen trilden toen ik opstond, in het besef dat ikzelf bij de minste aanraking van mijn kutje ook moeiteloos klaar zou kunnen komen.

Ik had niet het lef om haar aan te kijken. Mijn blik was gericht op haar gespreide benen en haar intussen ontspannen onderlichaam.

“Ik zal naar de receptie bellen dat jij onderweg bent naar de vergadering,” zei ik met hese stem. Snel draaide ik me om en begon naar de deur te lopen.

“Tess…” hoorde ik haar aarzelend zeggen, waarbij het me opviel dat ze niet bepaald boos klonk. Ik wachtte gespannen af wat ze zou zeggen.

“Tess, ik… ik had niet gedacht… niet verwacht dat je dit… dit zou doen.”

Ik draaide me langzaam om en nu durfde ik haar wel aan te kijken.

“Angela, ik… ik dacht dat jij dit nodig had,” zei ik met bevende stem. “Ik wilde je alleen maar helpen.”

Zonder verder iets te zeggen staarde Angela me met grote ogen aan, zodat ik me uiteindelijk toch nog ongemakkelijk omdraaide en haar kantoor verliet. Ze zei ook niets tegen me toen ze een halve minuut later langs me heen liep, op weg naar die vergadering.

***

Tot mijn verbazing vertelde Angela me later op de dag uitgebreid over die bijeenkomst. Ze leek vastbesloten om te doen alsof er niets was gebeurd. Toch vroeg ik me af hoe ze zich werkelijk voelde, want ik wist honderd procent zeker dat ze wel degelijk had genoten. Wat ik me ook afvroeg, dat was of ze aanvankelijk protesteerde omdat ze het niet wilde, of omdat ze dacht dat ik me verplicht voelde om me om haar plezier te bekommeren. Ik voelde me licht paniekerig bij de eerste optie, én tegelijk verlangde ik ernaar om haar ongelijk te bewijzen op de tweede mogelijkheid.

“Tess,” zei ze enkele dagen later toen ze ’s ochtends binnenkwam, “Kun je alle documenten die we over Davids in ons bezit hebben voor me verzamelen? Ik heb vanmiddag een afspraak. Ik moet mezelf grondig informeren, want deze meeting zal bepalend zijn voor het voortzetten van onze samenwerking.”

Mij hart sloeg meteen een slag over en verder dan een knikje kwam ik niet. Op automatische piloot volgde ik Angela naar haar kantoor, waar ik de gevraagde documentatie uit de archiefkast haalde en op haar bureau legde. Ze mompelde een woord van dank, terwijl ze bezig was met het opstarten van haar laptop.

De rest van de ochtend verliep zoals gewoonlijk. Ik beantwoordde wat telefoons, tikte een aantal verslagen in, kortom allerlei dingen die een administratief assistente normaal doet. Kort na de middag hoorde ik hoe ze haar zoveelste telefoongesprek van de dag beëindigde en seconden later verscheen ze in de deuropening.

“Tessa, verwittig me als die mensen van Davids er zijn, wil je?”

“Zeker,” antwoordde ik, waarna ze deur van haar kantoor sloot.

Opnieuw sloeg mijn hart een paar slagen over en ik betrapte mezelf er op dat ik worstelde met een dilemma. Ik wilde niets liever doen dan haar nog een keer verassen, maar had er tegelijk geen idee van hoe ze zou reageren. Het was het enige waarop ik op dat ogenblik aan kon denken. Of ik het wilde of niet, Angela’s ultieme ontspanningsmoment beheerste mijn gedachten. Ik wist ze daar hooguit een kwartier voor de vergadering aan toe was en bedacht dat ik misschien tegen die tijd wel een nieuwe poging zou kunnen wagen… onrechtstreeks, met een indirect aanbod. Als mijn ‘hulp’ niet welkom was, dan zou er sowieso een moment komen waarop ze me duidelijk zou maken dat ze het niet meer wilde. Als ik een nieuwe poging ondernam, zou dat haar kans zijn om er definitief een einde aan te maken en konden we de draad van een normale werkgever/werknemer relatie weer opnemen. Aan de andere kant, als ze liet blijken dat het niet onwelkom was… Ach, ik moest het er gewoon op wagen, anders zou ik geen rust vinden.

Ik liep naar de deur en deed iets wat, met wat goede wil, als aankloppen kon worden bestempeld. Zonder antwoord af te wachten, ging ik haar kantoor binnen en zag Angela verwonderd opkijken. Ze was duidelijk nog niet begonnen aan haar zo persoonlijke voorbereiding, maar zat de bundel van Davids door te nemen. Ik fixeerde me op die o zo bijzondere blauwe ogen van haar. Nog voor ik mijn mond opende, wist ik dat ik heel wat, zoniet alles, op het spel zette.

“Zou jij je stoel niet draaien?” vroeg ik zachtjes.

Secondenlang staarde ze me zwijgend aan. Toen opende ze haar mond, maar gelijk sloot ze die weer. Ik liep rond haar bureau tot bij haar, ervoor zorgend dat ik de hele tijd oogcontact hield.

“Tessa…” stamelde ze uiteindelijk.

“Draai gewoon jouw stoel deze kant op, Angela, en laat mij je helpen.”

Ze knipperde nerveus met haar ogen. “Tessa, luister… Ik kan niet van je ver…”

Ze hield haar mond, wellicht omdat ik met opzet heel opvallend mijn lippen likte. Mijn hart ging razend tekeer, maar verder voelde ik een verbazende kalmte over me heen komen.

“Het enige wat jij moet doen,” zei ik met een stem die nauwelijks meer was dan een fluistering, “dat is jouw stoel deze kant op draaien. Zit over mij maar niet in, Angela. Het is goed hoor.”

De ogen waarmee ze me aankeek, werden zo mogelijk nog groter. Ze beet op haar onderlip, wat voor mij een duidelijk signaal was dat ze zich onzeker voelde. Tegelijk merkte ik dat de kraag van haar bloes een beetje sneller op en neer ging dan normaal. Ik ging nog dichter bij haar staan en met mijn ogen hield ik haar blik constant gevangen. Eerlijk gezegd ik kon niet eens van haar wegkijken, daarvoor was de mix aan emoties die ik in haar blauwe kijkers las veel te intrigerend. Angst, verwarring en onzekerheid, het zat allemaal in die blik, en dat was nieuw voor me. Normaal was ik de meest onzekere van ons twee, maar op dat moment waren de rollen omgedraaid.

Ik knielde voor Angela neer. Voorzichtig tilde ik haar linkerbeen op en legde het op haar bureau, net zoals ze dat zelf ook pleegde te doen. Licht voorover gebogen bleef ik haar aankijken, wachtend op een definitief teken van goedkeuring.

Een hele tijd keek ze me uitdrukkingloos aan, maar toen kreeg ik het signaal waarop ik wachtte… waarop ik hoopte. Angela sloot haar ogen en legde haar hoofd achterover op de leuning van haar stoel.

Een zucht van opluchting ontsnapte aan mijn lippen en ik kreunde bijna van de opwinding toen ik tot tussen haar benen opschoof. Ik rolde haar rok zo hoog naar boven, tot ik bij de rand van haar slipje kon komen. Het was hetzelfde witte, met kant afgewerkt broekje dat ik eerder onder haar bureau had aangetroffen.

Ik hielp haar bij het optillen van de heupen en het verheugde me hoe behulpzaam zij op haar beurt was toen ik haar slipje van haar billen schoof en het langzaam over haar benen naar beneden liet glijden tot het op de grond belandde. Terwijl we dat deden, viel het me op hoezeer haar benen trilden.

Allebei hielden we onze adem in, tot het moment waarop ik mijn lippen op haar geslacht drukte. Terwijl zij een lange, diepe zucht slaakte, kon ik zelf een opgewonden kreuntje onmogelijk onderdrukken.

Angela was opvallend stil terwijl ik haar vrouwelijkheid opnieuw verkende. Ze jammerde of kreunde niet. Alleen een onregelmatige ademhaling op zijn tijd en wat flauwe zuchtjes gaven aan dat mijn ‘actie’ haar wel degelijk iets deed. Ik proefde al snel haar vertrouwde, zoete smaak en opgetogen ging ik op zoek naar die plekjes die haar deden rillen en haar naar adem lieten happen, tot ze uiteindelijk kreunend aangaf dat ze naar meer verlangde.

Ik voelde haar huiveren toen mijn tong diep in haar warme, vochtige schede gleed. Het moedigde me aan om gelijk maar mijn mond strak op haar lipjes te persen. Met mijn lippen en mijn tong plagerig haar spleetje verwennend, genoot ik van haar smaak. De smaak waar ik in een heel erg korte tijd aan verslaafd was geraakt.

Weldra ging mijn tong flitsend in en uit haar spleetje en telkens ik ze al rondjesdraaiend neerwaarts bewoog, voelde ik hoe haar warme, gladde tunneltje zich aanspande. Terwijl ik haar meer en meer nectar ontlokte, stulpte ik mijn mond rond haar tintelend aanvoelende schaamlippen. Plots merkte ik hoe Angela de armsteunen van haar stoel vastpakte en er zo hard in kneep dat haar vingerkootjes wit uitsloegen. Haar vrije been, datgene dat niet op het bureau lag, trilde licht en haar in een huidkleurige nylon verpakte dij streelde zacht mijn wang. Vanzelf leunde ik nog wat strakker tegen haar dij aan, er tegelijkertijd voor zorgend dat haar been nog feller ging trillen.

Toch kwam haar verrukte kreetje er als een verrassing. Erg was dat zeker niet, want het maakte het plezier van wat ik aan het doen was nog completer… én wat ik al een tijd stiekem hoopte, wist ik plots heel zeker. Angela was een vrouw die heel erg nood had aan iemand die wist hoe je haar maximaal kon laten genieten. En ik… ik was dolblij met de kans die ik kreeg om haar te laten zien wat je als vrouw op dat gebied kon realiseren bij een andere vrouw.

Langzaam trok ik me uit haar terug en plagend liet ik mijn tong over haar harde klit glijden. Ze kirde zacht toen ik mijn lippen er omheen sloot en haar genotsknopje krachtig tussen mijn lippen zoog. Ze hapte naar adem op het moment dat ik er mijn tong schurend overheen liet glijden.

“Oh god,” fluisterde ze hees en voor het eerst voelde ik haar heupen opschokken tegen mijn gezicht.

Ik bleef haar gevoelige kern in een flinke greep houden tussen mijn lippen, terwijl ik mijn tong nu pas goed in de strijd gooide. Omhoog, omlaag, links, rechts… Continu in wervelende kringetjes likkend, bracht ik haar beetje bij beetje tot op de rand van haar orgasme. Op het moment dat haar lichaam zich aanspande en haar heupen loskwamen van de stoel, opende ik mijn mond zover mogelijk, om zoveel van haar romige zoetheid te proeven als ik maar kon. Mijn tong streelde haar broeierig hete spleetje, terwijl zij zichzelf rillend verloor in een ultiem moment van extase.

Toen ze uiteindelijk slap in haar stoel hing uit te hijgen, likte ik haar schoon. Daarna trok ik me terug en hielp haar om haar slipje weer aan te trekken. Terwijl ik dat deed, drukte ik snel een kusje op het blote stukje huid boven haar kous, maar door de roes waarin ze verkeerde, denk ik niet dat ze daar erg in had.

Angela ging rechtop zitten en haalde haar linkerbeen van het bureau. Haar ademhaling was nog steeds sneller dan normaal toen ze me grote, vragende ogen aankeek.

“Ik denk dat jij nu wel klaar bent voor die vergadering,” zei ik glimlachend, in een poging om de spanning weg te halen. Ik wist zo gauw niets anders te bedenken.

Angela keek me aan en het werd me warm om het hart toen ze me een beheerste glimlach terugschonk.

“Ja, Tessa,” zei ze zuchtend, “dat denk ik ook. Dankjewel.”

Ik verliet haar kantoor met een hart dat nog feller bonsde dan toen ik er tien minuten eerder binnenging. Ik voelde me verliefd… Ik was tot over mijn oren verliefd op mijn bazin, maar tegelijk had ik er geen idee van hoe ik met dat heerlijke gevoel moest omgaan.

***

Vanaf dat moment werd onze werkrelatie enigszins anders. Het werk op zich bleef nog steeds hetzelfde, maar elke keer als Angela een vergadering had, zocht ik haar ongeveer een halfuur voor het geplande tijdstip op in haar kantoor. De eerste keren probeerde ze nog wel te protesteren, maar haar verzet duurde nooit lang, want binnen de drie minuten kon ik haar doen rillen van verlangen. Meer tijd hadden mijn lippen en mijn tong daar niet voor nodig.

Nog eens twee weken later was er van verzet geen sprake meer, maar toch was ik niet helemaal gelukkig met de routineuze en geheime intimiteit tussen ons. Ik merkte dat Angela wel genoot, maar zich anderzijds niet echt liet gaan. Zelden of nooit kon ik met mijn tedere attenties bij haar een duidelijke reactie losweken. Ze toonde haar genot alleen maar op het moment dat ze klaarkwam. Bij alles wat daaraan voorafging bleef ze koel en ingehouden reageren, wat ik ook probeerde. Ik denk dat ze zichzelf ergens diep van binnen ervan overtuigd had dat het geen kwaad kon om als werkgeefster op die manier van mijn diensten gebruik te maken. Ik vermoedde dat Angela er voor koos om mij bij het hele gebeuren tussen ons te zien als de assistente die haar hielp om te ontspannen voor een vergadering, en dat terwijl ik er zoveel meer in zag. Tegelijk hield ik er toch wel van om te mogen doen wat ze me toestond, en dat in meer dan één opzicht. Er waren momenten dat ik zelf bijna klaarkwam, alleen maar door haar te likken én zonder mezelf aan te raken. Vooral als ik haar echt gespannen voelde, was dat het geval. Maar om eerlijk te zijn, ik wilde meer van haar.

Naar haar toe bleef ik mijn ontloken gevoelens verbergen, maar voor mezelf lukte dat niet. Ik hield niet alleen van haar, ik wilde haar, helemaal. Diep in mijn hart verlangde ik ernaar om haar echt te beminnen en daar hoorde veel meer lichaamscontact bij dan alleen maar die aanrakingen met mijn lippen en mijn tong. Ik wilde haar liefhebben, even oprecht, intens en grenzeloos als in mijn stoutste fantasieën. Dat verlangen groeide met de dag en zo kwam ik tot het besluit dat ik, ondanks mijn twijfels hoe ze zou reageren, de angst voor een afwijzing moest zien te onderdrukken.

De volgende keer dat ik haar ‘hielp’, was ik zoals steeds druk doende op en rond haar reeds vochtige spleetje, maar deze keer lette ik met meer dan gewone aandacht op haar ademhaling. Het viel me op dat die hijgerig en happend werd als ik haar klitje aanraakte. Dankbaar gebruik makend van die kennis, concentreerde ik me volluit op Angela’s uitpuilende knopje. Net zo lang tot haar benen zich aanspanden, waardoor ik wist dat ze dicht tegen een orgasme aanzat. Op dat moment heb ik haar lichaam voor het eerst aangeraakt met mijn handen. Haar zachte, verschrokken kreetje voelde aan als een beloning toen mijn vingertoppen voorzichtig opklommen langs de binnenzijde van haar dijen.

Vaag was ik me ervan bewust dat ze op me neerkeek en probeerde te zien wat ik precies deed, maar dat kon me niet meer afremmen. Nu kon en mocht ik niet meer aarzelen, en met mijn handpalmen plat op haar warm aanvoelende huid, masseerde ik Angela’s zijdezachte vlees. Voor ze de kans kreeg om te reageren op een manier die ik liever niet wilde, porde ik mijn sterkste wapen diep in haar hunkerende vulva en in sneltreinvaart tilde mijn pulserende tong haar over het randje.

Toen ik klaar was met de ondertussen gebruikelijk nabehandeling, liet ik op geen enkele manier merken dat ik iets anders had gedaan dan anders. Angela gelukkig ook niet.

Vanaf toen vorderde ik langzaam. Het strelen van haar dijen werd al snel een vast item. Geleidelijk bouwde ik mijn strelingen op, tot ik ook haar heupen durfde aanraken, terwijl haar kutje en mijn mond de liefde bedreven. De eerste keren schrok ze daar duidelijk merkbaar van, maar zodra ze in de buurt van haar orgasme kwam, leek ze ook dat te accepteren. Op zich beschouwde ik dat als een kleine overwinning, maar meer ook niet.

Terwijl ik Angela plezierde, waren er steeds vaker moment dat ik me niet zozeer verbaasde om wat we deden, maar vooral om wat we niét deden. Er bleef immers nog zoveel meer te ontdekken wat ik nog niet had gezien of gevoeld. Ontelbare keren had ik haar al voelen trillen en schokken op mijn tong, maar we hadden nog nooit gekust. Ik had haar nog lang niet waar ik haar hebben wilde. Nachtenlang, steeds weer na een moment met mezelf, lag ik er over te tobben of ik een volgende stap wel aan zou durven. Net zo lang tot ik mezelf overtuigd had, dat ik dat risico maar moest nemen.

De volgende keer dat ik geknield tussen haar gladde dijen zat, en mijn lippen en tong datgene bij Angela deden waaraan ik intussen helemaal verslaafd was geraakt, kwam die stap vanzelf. Dat ze die dag heftiger naar adem leek te moeten happen dan anders, hielp me over de streep. Met mijn tong diep in Angela’s heerlijke poesje, streelde ik haar dijen en haar heupen, net zo lang tot ik duidelijk de voorbode herkende van haar naderend hoogtepunt. Angela’s opgewonden huivering was voor mij het signaal om me uit haar terug te trekken, tot alleen mijn lippen haar pubis nog zachtjes raakten. Toen ik voelde Hoe ze enigszins ontspande, ging ik opnieuw in de aanval. Ik drukte mijn vingertoppen in het malse vlees van haar heupen en porde mijn tong opnieuw diep in haar romige schacht, waarna ik mijn tong verwoed rondjes liet draaiend langs de schubbetjes van haar liefdeskanaal. Zodra ik haar ademhaling weer hoorde verzwaren, trok ik me opnieuw terug, waarop mijn lieve bazin reageerde met een diepe zucht.

Deze keer reageerde Angela wel zoals ik hoopte. Instinctief tilde ze haar heupen op om op zoek te gaan naar de bron van haar genot. Het was mooi om te zien, die kronkelende, wervelende heupbeweging van een vrouw in hoge nood. Meteen beloonde ik haar daarvoor door haar klit tussen mijn lippen te zuigen en er met mijn tong overheen te schuren. In de nieuwe huivering die volgde, drukte ze haar heupen opnieuw op uit de stoel.

Zodra Angela weer enigszins ontspande, liet ik haar knopje weer vrij. Ik trok me zover terug dat ze zichzelf weer een beetje op zou moeten drukken. In feite dwong ik haar om te bewegen en zelf actief op zoek te gaan naar haar genot. Even bemerkte ik iets van een aarzeling, maar dan won haar opwinding het van haar zelfbeheersing.

Mijn geluk kon niet op toen Angela haar schaamlippen op mijn mond perste. Dat mocht ze voelen. De volgende minuten likte en zoog ik haar poesje als nooit tevoren, waarbij ze voortdurend hing te schommelen in haar stoel. Al gauw bokte Angela het episch centrum van haar vrouw zijn tegen mijn mond op, koortsachtig op zoek naar het ultieme genot.

Toen ze kwam was dat bijzonder intens. Met haar handen rond de armsteunen van haar stoel geklemd, beukte ze haar gulzige kut tegen mijn mond aan, terwijl de adem haar met horten en stoten ontsnapte. Haar dijen schuurden in een intens hete streling langs mijn wangen, terwijl ik me nooit eerder zo met haar verbonden voelde tijdens haar hoogtepunt. Dankbaar legde ik mijn armen strak om haar schokkende heupen om haar te ondersteunen.

Gedurende de volgende twee maanden werd de nieuwe stap die we zetten een vast gegeven tijdens de intieme momenten die we in de beslotenheid van Angela’s kantoor doorbrachten, telkens ze een belangrijke vergadering had. Iedere keer weer genoot ik ervan als ik mijn armen rond haar heupen kon leggen, als ze zichzelf uit de stoel opdrukte om met haar poesje krachtig tegen mijn mond op te bokken. Uiteindelijk beloonde ik mijn bazin daar telkens voor door haar geestdriftig naar een hoogtepunt te likken.

Uiteraard moest er tussen die intieme onderonsjes door ook nog gewerkt worden, maar dat was geen probleem. Wat Angela me ook vroeg of opdroeg, ik deed het met liefde en plezier. Ik was zozeer in de wolken met het feit dat mijn lieve, sexy ogende bazin voor haar lichamelijk genot afhankelijk werd van mij, dat geen moeite mij teveel was. Langzaamaan groeide de overtuiging dat ik haar enige bron was op dat punt. Haar reactie op mijn aanrakingen, nadat er eens een week geen ‘moeilijke’ vergadering had plaatsgevonden, was immers dan zoveel intensiever. Na een langere periode zonder intimiteit tussen ons, kwam ze al na enkele minuten klaar, waardoor ik er zelfs van overtuigd geraakte, dat ze de laatste tijd nog zelden of nooit met zichzelf aan de slag ging. Dat laatste kon absoluut niet gezegd worden van mijzelf. Geen avond of nacht ging er voorbij zonder dat ik me verloor in een opwindende fantasie, met steeds weer ‘mijn’ charmante Angela in de hoofdrol. Temidden mijn onuitputtelijke, erotische verbeeldingskracht had ik bijna dagelijks hete seks met mijn knappe, lieftallige werkgeefster. En toch… eenmaal het hoogtepunt voorbij, bleef ik op een bepaalde manier vrijwel altijd achter met een onvoldaan gevoel.

Het emotionele dilemma waar ik meer en meer mee worstelde, liet zich nooit helemaal wegdrukken. Aan mijn gevoelens voor de knappe Angela twijfelde ik al lang niet meer, maar had zij ook gevoelens voor mij?

***

Het kon niet uitblijven dat ik me op een bepaald moment suf ging piekeren hoe Angela zou reageren als ik zou proberen om, binnen onze puur lichamelijke relatie, ruimte te maken voor wat romantiek. Zou ik niet riskeren om alles te verliezen, als zou blijken dat zij geen gevoelens voor mij had?

Die vraag kreeg sneller een antwoord dan ik kon vermoeden. We bereikten het omslagpunt op de dag dat Angela op het stadhuis verwacht werd voor een vergadering met het stadsbestuur en projectontwikkelaar Daems. Die dag had ik geen echt dringende zaken af te handelen en dus gleed ik al een uur voor ze naar die meeting zou vertrekken haar kantoor binnen. Ze keek van mij verbaasd naar de wandklok en weer terug naar.

“Nu al?” vroeg ze.

Ik knikte en knielde naast haar neer. Even leek ze te twijfelen, maar dan draaide ze haar stoel toch maar in mijn richting en deed wat ondertussen zo vanzelfsprekend was geworden tussen ons. Ze bood me haar kutje aan.

Ik genoot van haar eerste zucht op het moment dat mijn lippen haar aanraakten. Het was een zucht van aanvaarding, maar evengoed van opluchting en genot, waardoor het klonk alsof Angela naar dit moment had uitgekeken. De volgende seconde stond mijn besluit helemaal vast, ik zou er deze keer alle tijd voor nemen.

Hoezeer ze haar heupen ook in mijn richting stuurde, met opzet ontweek ik haar klit. Ik bleef haar wel zacht aanraken, likte haar lipjes. Ik knabbelde er zelfs eventjes op om haar te prikkelen. Met een flitsende tong draaide ik wervelende rondjes over haar hele schaamsteek, zonder dat ik inging op haar onuitgesproken verlangen om haar te penetreren. Het werkte, want na een vijftal minuten van ‘martelen’ gaf ze zich gewonnen. Haar lichaam ontspande een beetje toen ze eenmaal ontdekt leek te hebben dat ze best kon genieten van mijn zachte, ingetogen strelingen. Ik gebruikte mijn lippen, mijn tong en zelfs af en toe mijn tanden om haar gevoelige vlees maximaal te stimuleren, net zo lang tot haar ademhaling zwaar en hijgend werd. Haar verzet leek nu helemaal weg en dus doopte ik het puntje van mijn tong in haar.

Ze hield haar adem in, waarna ik me zonder enige waarschuwing terugtrok en mijn mond precies hetzelfde liet doen als even voordien. Tegelijk met het hervatten van haar diepe, hijgende ademhaling perste ze haar schoot krachtig op mijn mond. Ik speelde daarop in door de toegang tot haar liefdestunnel stevig te likken, echter nog steeds zonder bij haar binnen te dringen. Een licht gejammer ontsnapte aan Angela’s mond en ik keek naar haar op. Wat ik zag was een beeldschone, naar bevrediging smachtende vrouw, die op haar heupen na helemaal ontspannen leek. Ik stuurde haar een warme glimlach toe, waarna ik mijn tong nog een paar rondjes liet draaien over haar als fluweel aanvoelende schaamlippen.

Pas toen Angela weer aan het hijgen ging, begroef ik mijn tong met een langzame, krachtige duw diep in haar. Meteen begon ik wiebelend en wriemelend haar tunneltje te bespelen.

“Oh...” kirde Angela ingehouden.

Verheugd om dit succesje trok ik me weer uit haar terug, om weer van vooraf aan alles te herhalen, net zo lang tot ze weer zachtjes begon te jammeren. Opnieuw perste ik mijn tong diep in haar en ditmaal liet ik ze flitsend langs haar inwendige schubbetjes schuren.

“O… yes!” klonk het al heel wat luider.

Het gelukzalige gevoel dat me overviel bij die uitroep van Angela was met geen pen te beschrijven. Al die tijd had ik me tevreden moeten stellen met haar summiere lichamelijke reactie en nu, na maanden, kreeg ik eindelijk daarvan een verbale bevestiging. Met een warm aanlopend hart en tot tranen toe bewogen, trok ik me uit haar terug. Wat volgde was een soort jammerend protest, maar dat weerhield er mij niet van om me gedurende minstens vijf volle minuten op de buitenkant van haar bolle pubis te concentreren. Ik likte het kapje van haar klit en de wijde omgeving daaromheen, maar haar knopje bleef ik ongenadig ontwijken. ten slotte liet ik mijn tong toch maar in de richting van haar opening fladderen en ik voelde haar heupen sidderen toen ik haar spleetje binnendrong, dieper dan ooit.

“Oh… Tessie!” hijgde ze.

Terwijl mijn gelukzalige gevoel nog toenam, wist ik niet wat ik hoorde. Iedereen noemde me Tess of Tessa. Het moest geleden zijn van in de lagere school dat iemand mij nog zo noemde. De vertedering in de toon waarmee ze dat oude troetelnaampje over haar lippen liet rollen, was zo hartverwarmend dat ik het nog eens wilde horen.

Met een nooit gezien overgave stortte ik me op haar vrouwelijkheid en Angela rolde bijna uit haar stoel. Gelukkig als een kind met een nieuw stuk speelgoed deed ik alles wat in me opkwam om haar zoveel mogelijk te doen genieten.

Aanvankelijk probeerde ze zichzelf nog in te tomen, maar al gauw merkte ik dat ze zich beetje bij beetje liet gaan. Met mijn tong diep in haar, afgewisseld door momenten van fladderend schuren over haar klit, tilde ik haar over het figuurlijke randje en Angela’s hoogtepunt kwam met rasse schreden dichterbij. Plotseling voelde het bijna misdadig aan om haar dat ultieme moment nog langer te ontzeggen, dus ging ik vanaf dan voluit voor haar genot.

“Oh… O… Tessie!”

Haar uitroep stierf weg in een kort, beklijvend moment van stilte, maar dan volgde een verrukt kreetje. Meteen werd mijn mond overspoeld door haar gulle zoetigheid, terwijl Angela trilde en beefde als nooit tevoren.

“Angela…,” fluisterde ik liefdevol terug, een kusje drukkend op haar krampende poesje. Ik denk niet dat ze me hoorde en al helemaal niet de verliefde ondertoon die ik in het uitspreken van haar naam legde. Het maakte me op dat moment weinig uit, gelukkig als ik was door wat ik net van haar had mogen horen. Dankbaar masseerde ik haar dijen toen ze even later uitgeput onderuit zakte. Kort en krachtig, want ze had nog maar een kwartiertje. Net genoeg tijd om zich een beetje op te frissen en tijdig op het stadhuis te geraken. Ik moest haar loslaten, maar het was met spijt in het hart.

Als ik erop terugkijk, mag ik gerust stellen dat we een barrière sloopten op het moment dat ze voor het eerst mijn koosnaam kreunde. Ongeacht de ingewikkelde emotionele onderbouw van onze relatie, leken we ons allebei te realiseren dat hetgeen we deden door de ander als aangenaam werd ervaren, én dat het geen nadelige gevolgen had voor onze werkrelatie.

Op ‘normale’ werkdagen gingen we als vanouds vriendelijk en professioneel met elkaar om, maar als ik eenmaal tussen haar benen knielde, durfde Angela haar genot voortaan wel te uiten. Ook al bleef haar reactie nog altijd een beetje ingetogen en terughoudend, het was een genoegen om de vrouw op wie ik stiekem verliefd was te horen hijgen of jammeren als ik iets deed wat haar uitermate beviel. De momenten waarop ze mijn naam kreunde bleven zo zeldzaam dat ik het gevoel kreeg dat ik het moest verdienen. Net daardoor was het bijna een feest, telkens mijn koosnaampje over haar lippen rolde.

Voor het overgrote deel verliepen onze intieme momenten volgens een vertrouwd scenario. Angela hing in haar stoel met haar ene been op haar bureau en het ander op mijn schouder. Terwijl ik haar intiem plezierde, streelden mijn handen haar heupen en haar benen, zoveel als ik maar kon. Ze gilde geschrokken toen ik voor het eerst mijn vinger op haar sterretje drukte, maar eenmaal daarvan bekomen, liet ze het wat graag toe. Dus ook dat werd een weerkerend onderdeel van ons minnespel. Stapje voor stapje maakten we vorderingen, al wil ik wel zo eerlijk zijn om te bekennen dat daarvoor lang niet alle initiatief van mij kwam. Ook Angela leverde haar bijdrage aan dat proces. Ik weet nog goed hoe aangenaam verrast ik was, die keer dat ik bij haar kwam voor een intieme sessie, en zij haar slipje al uit bleek te hebben. Sindsdien viel dat regelmatig voor en uiteraard was ik daar niet rouwig om. Anderzijds gebeurde het meer en meer dat ik haar been tegen mijn wang voelde drukken, of dat ze haar heupen naar me toe boog terwijl ik me om haar schoot bekommerde, en dat zonder enig aandringen van mijn kant. Steeds vaker gaf ze me door middel van kleine geluidjes een signaal als ze iets wilde. Als ik haar te veel plaagde of als ze een ander soort contact wilde, dan stuurde ze mij in de gewenste richting met haar gejammer of met kleine, subtiele bewegingen van haar lichaam. Het mag duidelijk zijn dat we elkaar op dat vlak steeds beter begrepen en aanvoelden.

Die éne zeldzame keer dat Angela me vroeg om ook op zaterdag te werken, zei ik geen nee. Ze had een vergadering met de voltallige raad van bestuur van de plaatselijke kerkgemeenschap. De reden daarvan was een dispuut met de aannemer over een onregelmatigheid bij de verbouwing van het parochiehuis. Omdat vrijwel alle leden van die bestuursraad vrijwilligers waren die zich door de week niet konden vrijmaken, kon die vergadering alleen op zaterdagvoormiddag doorgaan. Binnen dat bestuur was er behoorlijk wat onenigheid over de te volgen procedure en dus beloofde het een moeilijke vergadering te worden.

Die ochtend droeg Angela een modieuze zomerjurk, die als het ware om haar lijf gegoten zat. Het was de eerste keer dat ik haar in iets anders zag dan een rok en een bloes. Ik besefte direct dat die jurk mij een unieke kans bood.

Met haar jurk opgerold tot boven haar middel en haar lichaam ontspannen achterover hangend, nam ik de gelegenheid te baat om haar platte buik te verkennen. Het was een genot om de trillende spanning van haar buikspieren te voelen, maar al gauw gleden mijn vingers hogerop onder de stof van Angela’s jurk, tot ik voor de allereerste keer haar borsten voelde. Zelfs doorheen de stof van haar bh voelden ze glad, mals en veerkrachtig aan. Zachtjes strelend wachtte ik gespannen haar reactie af, maar toen Angela niet protesteerde, durfde ik het aan om mijn handen naar haar rug te bewegen.

Mijn vingers trilden van de spanning, waardoor ik meer moeite had met het haakje dan me lief was. Ergens was mijn nervositeit misschien wel te verklaren door het feit dat ik al zolang stiekem hoopte dat deze kans zich een keer zou voordoen. Het voelde aan als een droom die uitkwam.

Angela hijgde toen ik haar naakte heuvels voor het eerst aanraakte. Ze drukte haar borsten in de palm van mijn handen, maar anderzijds trok ze haar heupen terug, iets wat toch enige nervositeit liet vermoeden. Inwendig moest ik lachen bij het idee dat deze lieftallige vrouw, die al ontelbare keren op mijn tong hing te kronkelen van genot, nerveus werd omdat ik haar borsten betastte.

Ik trok mijn handen terug en haar romp strelend, zette ik mijn tong vol in op haar klit. Het werkte, want kronkelend begon ze haar gladde buik tegen mijn handen op te bewegen. Voor mij was het een aansporing om maar snel terug te keren naar haar borsten en die malse heuvels wat steviger onder handen te nemen. Toen ze daarop aan het hijgen ging, durfde ik het aan om zachtjes aan haar tepels te plukken, iets wat haar gelijk over de rand duwde.

Ik genoot van de heerlijke sensatie van haar halfnaakte, schokkende lichaam onder mijn handen, terwijl ik me een etage lager laafde aan haar weelderig vloeiende nectar. Angela schreeuwde haar genot uit als nooit tevoren, maar dat was niet erg. Buiten ons was er in het hele gebouw toch niemand aanwezig.

Sinds die zaterdag hadden we een geheel nieuw terrein om te verkennen. Haar gebruikelijk rok en bloes vormden daarbij geen belemmering meer. Een paar weken en enkele intieme sessies later, was het vaste prik dat Angela, weliswaar nooit met meer knoopjes van haar bloes los dan strikt noodzakelijk, haar borsten blootstelde aan mijn onophoudelijke strelingen. Wellicht is het onnodig te zeggen dat niet alleen Angela’s genot daardoor groter werd, maar ook het mijne. Maar hoe ver we ook gingen in het betreden van dit nieuwe pad, toch bleef er diep in mij iets knagen. Eigenlijk wilde ik nog zoveel meer, maar ik had niet de moed om zelfs maar te laten doorschemeren dat ik zo graag een gunst van haar terugwilde. Waar het precies vandaan kwam, daar kon ik de vinger niet opleggen, maar ik had het gevoel dat Angela er als de dood voor was dat zoiets een keer zou gebeuren. Om haar daarin gerust te stellen, ging ik zelfs zo ver dat ik me oerdegelijk en conservatief kleedde als ik naar mijn werk ging. Het laatste wat ik wilde bereiken, dat was dat Angela zou denken dat ik haar probeerde te verleiden, hoe groot mij liefde voor haar ook was. Zelf zorgde mijn bazin er met haar hele houding trouwens ook wel voor dat ik me niet helemaal in romantische dagdromerijen verloor. Ieder op onze eigen manier leken we bang om een volgende stap te zetten, goed wetende dat als we dat wel deden, we échte minnaressen zouden zijn.

De exacte reden waarom ik mijn diepste verlangen niet durfde uiten, daar ben ik nog steeds niet uit. Misschien was de angst om de mooie relatie met Angela – zelfs al was die niet helemaal compleet - te zien eindigen daarvoor al genoeg. Misschien was het complexer en speelden er nog andere dingen mee, ik wist het niet. Waarschijnlijk wilde ik het niet eens weten en koos ik er gewoon voor om me te koesteren in wat ik wel kreeg, aangevuld met ontelbare nachten vol sprookjesachtige, romantische dromen en hete, opwindende hersenspinsels die je zelfs aan je hartsvriendin nog niet zo gauw toevertrouwt. En toch… het verlangen naar meer bleef onderhuids smeulen, wachtend op die ene gunstige windvlaag die het zou doen oplaaien tot één groot en onblusbaar vuur.

***

Waarschijnlijk stond het in de sterren geschreven dat er vroeg of laat iets zou gebeuren wat onze vreemde relatie behoorlijk zou compliceren, nog voor we ook maar aan enigerlei emotionele invulling toekwamen.

Ik zat aan mijn bureau wat memo’s in te tikken en wat mails te beantwoorden, een dagelijkse, tijdrovende routineklus waar ik Angela’s hulp nog alleen bij nodig had als er ergens om een beslissing werd gevraagd. Vanuit professioneel oogpunt vormden mijn bazin en ik in meer dan één opzicht een geweldig team, mag ik wel zeggen. In alle bescheidenheid… met mijn ‘hulp’ was Angela tijdens haar vergaderingen alleen maar alerter en doortastender geworden. Het had ‘ons’ kantoor geen windeieren gelegd. ‘Keinen, Thijs & Partners’ had binnen enkele maanden zoveel zaken ingepikt dat er serieus over een uitbreiding werd nagedacht. ten minste, dat kon ik opmaken uit het drukke mailverkeer tussen Angela en de grote baas in Spanje. Uit die conversatie bleek wel dat Angela aarzelde om uit te breiden, vooral omdat ze bang was geen jonge advocaten te zullen vinden die bereid waren om eenzelfde aantal uren te werken als zij.

Bladerend door mijn postvak-in, om zeker te zijn dat ik niets vergeten was, viel mijn oog op een pas binnengekomen bericht. Terwijl ik het opende, bedacht ik nog dat ik het mailadres van de afzender niet kende. Bij de lange reeks korte berichten die ik op mijn scherm zag verschijnen, verloor ik al snel mijn interesse. Blijkbaar was ik terechtgekomen in Angela’s privé mailconversatie en was dit niet voor mijn ogen bestemd. Zoiets gebeurde wel vaker, simpelweg omdat mijn werkgeefster omwille van de tijdsdruk niet altijd even zorgvuldig omging met het verzenden van haar boodschappen.

Mijn rechter wijsvinger gleed al in de richting van de deleteknop toen mijn oog op één enkel woord viel… mijn naam! Het mag dus niet verbazen dat ik snel naar beneden scrolde, om de berichtenketting vanaf het begin te kunnen lezen. Het begon met een bericht van Angela.

Bedankt voor de adresgegevens van de aannemer die uw gebouw renoveerde. Ik zal hem zeker benaderen voor een offerte. Kunt u mij misschien ook een degelijk en betrouwbaar personeelsadviesbureau aanwijzen met het oog op de uitbreiding van ons personeelsbestand?

Het antwoord dat er op volgde, kwam van het mij onbekende mailadres, maar de ondertekenaar ervan kende ik wel. Dat was immers de eigenaar en exploitant van het kantoorgebouw naast het onze, waarvan de renovatie een paar weken geleden was afgerond. Blijkbaar vroeg Angela die man om advies voor zowel een verbouwing van ons pand, als voor het aannemen van nieuwe medewerkers. Mijn nieuwsgierigheid werd er alleen maar door aangewakkerd.

Natuurlijk kan ik dat. ‘VPS’, hier vlakbij in de Bevrijdingslaan, heeft een bijzonder goede reputatie. Terecht, dat mocht ik zelf al ondervinden. Tel 01 6784554. Zij leveren degelijk personeel af, én op maat van de klant. Ik weet zeker dat zij u moeiteloos aan echte, gekwalificeerde, juridische medewerkers kunnen helpen.

Starend naar dat bericht, fronste ik mijn voorhoofd. Wat bedoelde die man met ‘échte gekwalificeerde, juridische medewerkers’? Ik was toch goed in mijn job en Angela had daarover zeker nooit geklaagd. Integendeel, bedacht ik, grimmig, maar verwrongen grijnzend bij de intieme beelden die door mijn hoofd flitsten. Ik verdong ze en concentreerde me op Angela’s antwoord.

Bedankt voor uw tip. Ik zal dat bureau zeker contacteren. Het zou handig zijn als de nieuwe medewerkers die we willen aannemen voor de verandering eens geen half jaar opleiding nodig hebben, maar direct inzetbaar zijn. De laatste twee die ik aannam, hadden ongelooflijk positieve aanbevelingen bij zich, maar konden niet eens een deftige tekst intikken. De meest recente kende zelfs nauwelijks het verschil tussen een archiefmap en een papieren zak.

Verbijsterd staarde ik naar het scherm. De laatste medewerker die Angela had aangenomen was ik. Ik kon nauwelijks geloven dat ze zo over mij dacht. Ze leek immers altijd zo tevreden over mijn werk en meermaals had ze me daarvoor gecomplimenteerd. Met een bijna krachteloze vinger drukte ik op de delete-knop en de beledigende woorden verdwenen meteen van het scherm. Hoe kon Angela zo over mij denken? Hoe kon ze haar waardering zo faken, én vooral… waarom?

Een deel van mij, het logisch denkende deel, dacht dat er een misverstand in het spel moest zijn. Misschien bedoelde ze het meisje dat hier voor mij zat. Naar wat ik hoorde, had die niet lang voor Angela gewerkt.

Aan de andere kant viel het niet te ontkennen dat het wetboek voor mij nogal wat geheimen kende. Links en rechts had ik ondertussen al wel wat dingen opgepikt, maar een juridische opleiding had ik niet genoten. Een universitaire opleiding ‘rechten’ was voor mij destijds geen financieel haalbare optie en daar had ik tegen Angela beslist niet over gelogen. Dat wist ze toen ze me in dienst nam.

Ik zakte diep weg in mijn stoel bij de gedachte dat Angela wellicht behoefte had aan echte, juridisch geschoolde medewerkers. Als ze de praktijk toch ging uitbouwen, wie weet zelfs met twee of drie nieuwe advocaten, dan zou het vast geen overbodige luxe zijn om assistenten in dienst te hebben die hun eigen juridische inbreng konden doen. Meer dan waarschijnlijk zou ze daar meer aan hebben dan aan een veredelde secretaresse zoals ik.

De rest van de dag werkte ik af op de automatische piloot, met nauwelijks aandacht voor hetgeen waar ik mee bezig was. Angela had al een hele namiddag in haar kantoor een bespreking met de ‘partners’ van de bovenverdieping en dat kwam me nu goed uit. Ik zorgde ervoor dat ik op tijd naar huis vertrok, zodat ik haar die dag niet meer hoefde te spreken. Ik vertrouwde mezelf niet en was bang dat ik misschien domme dingen zou zeggen.

Het werd een avond van eindeloos tobben. Ik had het gevoel dat het onvermijdelijke gebeurde en dat ik me daar gewoon bij neer moest leggen. Uit ervaring wist ik dat de goede dingen in het leven meestal een abrupt einde kennen.

Aan de ander kant was ik boos… nee, gewoon razend. Het deed me vragen stellen bij alles wat er de laatste tijd gebeurd was. Had Angela me ooit wel écht leuk gevonden, of had ze me gewoon maar getolereerd? Had ik mezelf wijsgemaakt dat ze oprecht genoot van mijn intieme handelingen, of had ze me alleen maar gebruikt… én misbruik gemaakt van mijn naïeve, verliefde gevoelens voor haar?

Ik nam me voor om met onmiddellijke ingang te stoppen met mijn nachtelijke, erotische fantasieën rond mijn bevallige werkgeefster. Een weloverwogen voornemen, maar toen ik die nacht veel te laat mijn bed in dook, lukte het me van geen kanten om die intentie waar te maken. Ik kon niet verhinderen dat ik aldoor bleef denken aan die ontelbare keren dat ik in mijn droomwereld samen met Angela de zevende hemel bereikte. Toen ik na heel wat heen en weer rollen uiteindelijk de ogen sloot en met mijn vingers mijn spleetje begon te stangen, was alle ellende van eerder die dag even helemaal weg. Weer proefde ik haar smaak en hoorde het geluid van haar extase. Ik voelde de fluwelen zachtheid van haar huid op mijn gezicht en lippen. Terwijl ik in mijn fantasie van haar genoot, lag ik al snel als vanouds te kronkelen onder mijn hand, weldra hijgend en schokkend onder invloed van een heerlijk hoogtepunt. Met de ogen gesloten bleef ik eventjes liggen nagenieten, met Angela’s schoonheid op mijn netvlies, haar verrukte kreetjes in mijn oren en haar geur in mijn neus.

Zodra ik mijn ogen opende, haalde de realiteit me echter alweer in. Bij de herinnering aan de woorden die ik las in de mail, was mijn boosheid weer helemaal terug. De gedachte aan haar verhitte kreuntjes verzuurde en maakte plaats voor een hard en cynisch klinkend geluid. Ook de heerlijke overgave van haar lichaam veranderde in iets anders. Iets wat, vergezeld van een zelfvoldane lach, aanvoelde als nemen zonder geven. Ik voelde geen echte, verlammend overgave meer, alleen maar een absoluut dwingen om te krijgen wat ze wilde.

Om mijn woede te ventileren, beet ik zo hard op mijn lip dat ik in tranen uitbarstte. Vanzelf kwamen mijn vingers weer in beweging. Deze keer snel en hard, bijna te pijnlijk voor mijn gevoelige huid, maar ik had het even nodig. Het genoegen overviel me deze keer in harde, schokkende golven, die over mijn rug rolden, mijn maag liet verkrampen en mijn onderbuik in lichterlaaie zetten. Ik trok een pijnlijke grimas terwijl ik diep in mij twee vingers hun ruwe, routinematige handeling liet verder zetten.

Deze keer vervloekte ik elke herinnering aan mijn veel te knappe bazin, wiens beeld alweer door mijn verwarde geest zweefde en gedurende enkele ogenblikken haatte ik haar hartsgrondig. Dat verwarde mij echter zodanig dat ik het gevoel kreeg dat ik stikte.

“Verdomme, Angela!” gromde ik, naar adem happend. De sterke, hartverscheurende kramp die mijn tweede orgasme aankondigde, deed me vanzelf in een soort foetushouding rollen. Ik snikte krokodillentranen, terwijl de geestelijke pijn zich alsnog liet wegdrukken door de heftigheid van het fysieke genot.

Zodra de heftige contracties voorbij waren, lukte het me om mezelf een beetje te ontspannen. Mijn ademhaling werd weer normaal maar de verwarring bleef. Die innerlijke tweestrijd waar ik mee opgescheept zat, liet zich niet wegdrukken en zorgde voor een flinke brok frustratie. Ik wilde boos zijn op Angela. Ik wilde woedend op haar af kunnen stormen om haar eens flink mijn gedacht te zeggen. Op een bepaald moment kwam het zelfs in me op om haar in een val te lokken, zodat ze iets zou doen waarvoor ik haar zou kunnen aanklagen. En toch…, hoe graag ik haar ook wilde haten, ik kon het niet.

Ik weet het wel, er zijn mensen zat bij wie liefde bijna naadloos over kan gaan in haat. Die nacht ontdekte ik echter dat ik zo niet in elkaar stak. Op dat ogenblik realiseerde ik me dat niet ten volle, maar het drong wel tot me door dat, ondanks onze bizarre relatie, mijn liefde voor Angela oprecht was en bleef. Het had geen zin om mezelf nog langer te wentelen in zelfbedrog, want het was mijn eerlijke wens om haar niet te kwetsen. Diep in mijn hart wou ik Angela’s leven niet nodeloos complexer en moeilijker maken. Daarvoor beminde ik haar veel te oprecht.

Op ieder ander moment in mijn leven zou ik mijn baan hebben opgezegd en mezelf daarna tussen de vier muren van mijn appartementje gaan zitten afvragen waarom uitgerekend mij deze mislukking weer moest overkomen. Deze keer kon ik echter niet zomaar weglopen. Ik moest en zou blijven werken, minstens net zolang tot ik wist wat Angela met haar woorden bedoelde. Als zij me niet langer om zich heen wilde hebben, dan bleef mij geen andere keuze dan dat pijnlijke feit te accepteren. Alleen wilde ik dan vooraf wel het precieze waarom weten.

***

De daarop volgende dag gedroeg ik me tegenover Angela zo normaal mogelijk. Dat lukte me al bij al aardig, tot mijn bazin me kort na de middagpauze bij zich riep.

“Tessa, kun je even naar hier komen?”

“Wat is er aan de hand?” riep ik terug. Voor het eerst sinds ik voor haar werkte, stond ik niet direct op om tot bij haar te lopen. Blijkbaar verraste haar dat want het duurde een tiental seconden voor ze antwoordde.

“Ik wil me voorbereiden op mijn meeting van drie uur, Tess. Wil je alsjeblieft naar hier komen?”

“Nu al? vroeg ik, naar de klok kijkend. Het was nog niet eens twee uur.

“Hoezo, nu al?” De verwondering in haar stem was duidelijk te horen. “Euh, ja… nu al.”

Ik beet op mijn lip om vooral geen ‘nee’ te zeggen, want dat was het eerste wat in me opkwam. Uiteraard kon ik dat niet maken als ik niet wilde dat ze zich vragen ging stellen en dus riep ik terug dat ik eraan kwam.

Eenmaal in haar kantoor sloot ik de deur achter me en keek haar aan. Mijn hart sloeg een slag over toen het me opviel dat ze mij met die mooie, kille blauwe ogen van haar monsterend zat aan te kijken. Ergens had ik het idee iets van bezorgdheid in haar blik te lezen. Het volgende moment kreeg ik daarvan de bevestiging.

“Is er iets, Tessa?” vroeg Angela zacht.

Dit was mijn kans om mijn gal te spuwen en haar te confronteren met haar weinig flatterende woorden in die mail. Ik opende mijn mond maar verwijtende woorden kreeg ik niet over mijn lippen. In plaats daarvan koos ik ervoor om op haar vraag te antwoorden met een leugentje om bestwil. “Nee hoor, niets aan de hand,” zei ik zo luchtig mogelijk.

“Ok, goed dan,” reageerde ze met iets van berusting in haar stem. Blijkbaar had ik haar toch niet helemaal overtuigd en tegelijk vroeg ik me af hoe ik in hemelsnaam dat uur dat aan haar vergadering voorafging door moest komen. Zoals ik me op dat moment voelde, zou ik nooit in staat zijn om haar bijna een vol uur te plezieren. In het besef dat ik op het punt stond om emotioneel te kraken, besloot ik om het deze keer snel af te handelen. Een deel van mijn geest probeerde klinisch te denken en dwong me om kalm en onverschillig te blijven.

Lik haar snel naar een hoogtepunt, zei ik botweg tegen mezelf. Zorg ervoor dat ze snel klaarkomt en ze zal je met rust laten….

Gewoontegetrouw liep ik rond haar bureau en intussen draaide Angela haar stoel al in mijn richting. De vertrouwde, lichte vergroting van haar pupillen was er al en net als altijd had ze haar lippen een beetje uit elkaar. Het waren de herkenbare, kleine signalen die mijn hart al ontelbare keren hadden doen overlopen van verliefdheid en mijn lichaam deed tintelen van verlangen. Dit keer echter niet. Ik registreerde die dingetjes wel, maar met een heel wat bottere interpretatie.

Het is alleen maar lust wat ik zie, hield ik me zelf voor. Angela had me ongetwijfeld nodig, maar nergens liet ze blijken dat ze bepaalde gevoelens voor me had. Je bent voor haar gewoon een wandelende vibrator, snauwde ik mezelf inwendig toe. Die visie was nieuw en ik schrok er nogal van, maar tegelijk gaf het perfect aan hoe ik me op dat ogenblik voelde.

Desondanks knielde ik voor haar neer, schoof haar rok omhoog en trok haar slipje naar beneden. Ik zal gelijk maar toegeven dat ik daarbij veel brutaler te werk ging dan anders en dat gold evenzeer voor de manier waarop ik mijn mond op haar schoot perste.

Angela slaakte een diepe zucht en ontspande. Zelf stond ik zowat stijf van de spanning en mijn ogen vulden zich met tranen, toen ik haar vertrouwde, lieve zoetigheid op mijn lippen proefde. Meteen daarop werd mijn boosheid echter alweer de baas over mijn gedachten en gevoelens en eventjes dreigde ik in snikken uit te barsten. Zo angstaanjagend ingewikkeld was de hele situatie.

Angela wilde dat ik ruim de tijd zou nemen om haar te plezieren, maar deze keer wilde ik niet hetzelfde als zij. Toch had ik niet de bedoeling om haar pijn te doen. Ik zou daar niet eens toe in staat zijn en dus kon ik haar maar beter min of meer geven wat ze van me verwachtte. Ze zou krijgen wat ze nodig had om te relaxen. Ik zou haar doen klaarkomen, maar meer ook niet.

Terwijl mijn tong brutaal rond haar spleetje wentelde, kon ik voelen hoe haar lipjes zich openden als de blaadjes van een bloem en tegelijk kwam ook haar klit uit zijn schuilplaats te voorschijn. Mijn getergde hart liet me niet de ruimte voor enige tederheid, waardoor ik meedogenloos en ruw aanviel op haar uitpuilende knopje. Met een verschrokken kreetje spande Angela haar spieren en als reactie op mijn heftigheid, klemde ze haar dijen strak tegen mijn hoofd. Gedreven door een mix van woede en verwarring pakte ik haar benen stevig vast, om meteen daarna mijn boosheid een uitlaatklep te bieden door direct aan te vallen op haar kut.

Haar heerlijke bloem, die ik ontelbare voorgaande keren liefdevol had aanbeden, moest deze keer op geen enkele tederheid rekenen. Ik gunde haar geen inleidende, liefdevolle plagerijtjes maar ging rechtstreeks op zoek naar dat ene doel dat ik voor ogen had. Inmiddels was ik voldoende vertrouwd met haar gevoelige plekjes, zodat ik heel goed wist waar en hoe ik mijn tong moest laten fladderen om haar in sneltreinvaart over de rand te tillen. In geen tijd werd haar ademhaling zwaar en hijgend, wat mij er dan weer toe aanzette om nog brutaler te keer te gaan in haar hunkerende poes. Nog sneller dan ik hoopte, ging Angela aan het grommen. Zodra ik haar eerste, zo vertrouwde stuiptrekking voelde, trok ik me uit haar terug en perste ik mijn mond hard op haar sidderende vlees.

Op het ogenblik waarop Angela wulps hing te schokken in haar stoel, voelde ik een vreemd soort tevredenheid over me heen komen. Mijn bazin mocht het misschien weldra gehad hebben met mij, maar ik kon haar toch maar mooi ten allen tijde doen klaarkomen. Of ze dat nu wilde of niet.

Ook toen ik me rechtop zette en mijn lippen schoon likte, was mijn boosheid nog steeds even groot als toen ik enkele minuten eerder tussen haar benen knielde. Gek genoeg was ik in gedachten al opnieuw bezig met de stapel werk die op mijn eigen bureau op me lag te wachten. Ik wilde opstaan, maar kon het niet. Dat kwam nochtans niet door een aarzeling van mijn kant. Nee, ik kon nergens heen omdat Angela de haren op mijn achterhoofd stevig in haar vuist geklemd hield. Ondanks haar nog steeds versnelde en onregelmatige ademhaling, duwde ze haar schoot op in de richting van mijn mond en toen ik in een reflex mijn mond opende, schuurde ze haar poezelige lipjes over mijn tong.

“Ga nog niet weg, Tessa,” hijgde ze. Met die stevige greep op mijn haren wist ze me op mijn plaatst te houden. “Alsjeblieft… meer…”

Angela huiverde toen mijn tong opnieuw in haar schoof. Ik ook, in de wetenschap dat een flink deel van mij nog steeds aan haar verslaafd was, én aan haar heerlijke, roomzoete smaak, die het bewijs was van het genot dat ik haar ondanks alles had geschonken.

Zodra Angela merkte dat mijn verzet afbrokkelde, loste ze haar greep en begon speels met haar vingers door mijn haren te kroelen. Tegelijkertijd voelde ik mijn woede imploderen. De volgende seconden leek het wel alsof ik in een emotionele rollercoaster terechtkwam. Eerst overviel me een vreemde, teergevoelig leegte maar al gauw drong een verscheurende keuze zich op. Enerzijds wilde ik dat die sterke, ongecompliceerde woede terug zou keren en aan de andere kant was er een onbetwistbare behoefte om Angela te behagen. Uiteindelijk bleek die laatste optie het te halen en al gauw streelde mijn tong haar al opnieuw. Deze keer warm, zacht en liefdevol, en toen ik op haar zo gevoelige knopje begon te sabbelen, wist Angela het laatste restje weerstand dat ik nog in me had helemaal weg te vegen.

“Oh God… Jessie,” prevelde ze hees, “je bent een… een schat.”

Die laatste toevoeging was nieuw en liet me huiveren. Mijn handen gleden vanzelf naar die gladde heupen van haar en ditmaal likte ik haar intens en diep.

“Ja… oh ja,” lispelde ze zacht, waarbij ik enige huivering in haar stem kon merken.

Toch kwam het als een verrassing toen ze haar benen op mijn schouders legde. De satijnzachte huid van haar dijen streelde mijn wangen en als vanzelf gleden mijn handen onder haar billen.

Angela’s kuiten drukten stevig op mijn schouders op het moment dat ze zich verder onderuit liet zakken. Toen ik opkeek, lag haar bovenlichaam languit voor me uitgestrekt. Alleen nog haar hoofd raakte de leuning van haar stoel. Haar schouders rustten op het zitvlak, maar voor de verdere ondersteuning van haar begeerlijke lichaam vertrouwde ze op mij. Ze haalde een hand van mijn achterhoofd weg en haakte haar arm achter de rugleuning. Haar lichaam opbollend, duwde ze haar van het vocht glimmende schoot op en in een rustig tempo begon ze de toegang tot haar kutje over mijn tong te schuren.

Toen Angela kreunde, deed ik spontaan met haar mee, terwijl een verbazend helder beeld door mijn overijverige geest flitste. Ik zag haar lang uitgestrekt en naakt voor me liggen, temidden van een groot zacht bed. In mijn op volle toeren draaiende fantasie greep Angela met beide handen de spijlen aan het hoofdeinde van het bed stevig vast op het moment waarop ik haar met behulp van mijn vingers en mijn tong naar een extatisch genot tilde. Meteen daarop flitste nog een ander beeld door mijn hoofd, iets héél anders zelfs. Iets wat ik maar al te graag zou doen als ik daar ooit de kans toe kreeg…

***

"Oh ja, Tessa… dit is… dit is hemels!”

Angela’s uitroep haalde me terug naar de realiteit. Mijn fantasiebeelden verdwenen naar de achtergrond en ik kon me weer concentreren op datgene waar ik mee bezig was. Wervelend en spiraalsgewijs mijn tong in en uit haar vochtige nattigheid soppend, wisselde ik af met gretig slurpen en zuigen op haar lipjes en haar klit, waarbij ik af en toe de tijd nam om tegelijk ook de binnenkant van haar dijen met zalvende kusjes te overladen. Dit alles miste zijn effect niet. Ik had het nog niet eerder meegemaakt dat haar vocht zo overdadig stroomde. Gulzig laafde ik me aan haar romige nectar, intussen bijna wanhopig proberend om steeds dieper in haar te komen. Ja, ik geef het toe, ik wilde alles, want misschien was dit wel de allerlaatste keer dat ik intiem kon zijn met haar. Als ik Angela binnenkort voor eens en voor altijd uit mijn hart en uit mijn hoofd moest bannen, dan zou een laatste, zoet smakende herinnering me daarbij wellicht flink helpen.

“Ah… Wat doe… O, oohhh.” Verder dan dit soort verhit gestamel kwam ze niet meer toen ik mijn tong genadeloos in en uit haar pompte, razendsnel en zo diep als ik maar kon. Gedreven door grimmigheid verloor ik geen tijd meer aan tederheid, maar concentreerde ik me nog enkel op het doel wat ik voor ogen had.

Als ze me straks of morgen ontsloeg, zou dit met zekerheid onze laatste keer zijn. Een ‘afsluiter’ waarbij ik me als gebruikt zou voelen, zag ik echt niet zitten en dat was de belangrijkste reden dat ik op dat moment resoluut het voortouw nam. Ik wilde dat Angela straks voor me zou gillen van genot. Dát wilde ik van haar horen. Angela was van mij, én van mij afhankelijk. In ieder geval voelde ik het op dat moment zo aan en met dat goede gevoel in het achterhoofd, was ik vastbesloten om daar optimaal gebruik van te maken. Nou ja, helemaal optimaal was het toch ook weer niet, omdat ik met heel veel plezier ook haar borsten flink onder handen had willen nemen. Helaas kon dat niet want haar billen hadden mijn handen nodig als ondersteuning. Als ik die daar weghaalde, zou ze met haar sierlijke kont zomaar op de grond vallen en dan was al mijn moeite voor niets geweest.

Eerlijkheidshalve hoor ik er hier wel bij te vertellen dat Angela absoluut niet als een zak bloem op mij hing te leunen. Nee, ook zonder dat zij de exacte reden van mijn ongekende vurigheid wist, ging ze alsmaar meer aan het kronkelen en haar lichaam naar mij op te bokken. Weldra ging haar hijgende ademhaling over in korte, piepende hapjes, waardoor ik wist dat ze dicht tegen haar hoogtepunt aan zat. Toen ze meteen daarna haar wulps gekronkel staakte en ik in mijn handpalmen haar bilspieren voelde aanspannen, wist ik dat ze dat moment probeerde tegen te houden of toch minstens uit te stellen. Ik had er echter geen zin in om haar die kans te geven, dus zoog ik genadeloos en harder dan ooit op haar klit. Op datzelfde moment duwde ik mij vingernagels diep in het malse vlees van haar billen, behalve de wijsvinger van mijn rechterhand. Die perste ik krachtig tegen haar poepgaatje aan.

Mijn verrassende charge werkte. Angela schreeuwde haar genot uit, veel luider dan ooit voordien. Haar hand in mijn haar balde zich tot een vuist en hoewel ze met open mond op mijn handen en mijn schouders hing te sidderen, viel haar ademhaling tijdelijk stil. Tijdens de duur van haar orgasme bleef ik haar ongenadig zuigen en ik denk zelfs te mogen zeggen dat haar climaxmoment daardoor behoorlijk werd gerekt.

Eenmaal haar laatste contracties waren weggeëbd, bleef haar hand alsnog verstrikt in mijn haar. Toch had ik niet het idee dat het daaraan lag dat we allebei in onze positie bleven hangen. Zelf kon ik het niet opbrengen om me van haar los te maken en Angela had wellicht daar even de energie niet voor.

Toen ik na een paar minuten mijn ogen opende, merkte ik dat zij me aankeek. Haar ogen stonden groot en leken licht geglazuurd. Echt verwonderlijk leek me dat niet na een orgasme van die omvang. Wat we elkaar precies zegden in dat relaxmoment is iets wat ik me niet precies meer herinner, behalve dan dit ik Angela op een bepaald moment vroeg om haar benen een klein beetje te verleggen omwille van een opkomende kramp in mijn nek.

Terwijl zij zich verplaatste, gleden mijn lippen over haar intieme plekje en de wijde omgeving eromheen. Hoewel het absoluut niet bewust gebeurde, hoorde ik Angela zacht kreunen.

“Tessa,” fluisterde ze zacht.

Nee, dacht ik… Dit was niet de manier hoe ik op dit moment door haar genoemd wilde worden. Ik inhaleerde diep en blies mijn adem langzaam uit over haar mooi getrimde, blonde donshaartjes en gelijk ook maar over haar bolle pubis. Daarna liet ik mijn lippen plagerig over de toegang tot haar hemelse spleetje glijden. Ik deed het zonder te likken, met de bedoeling om haar zo zacht mogelijk te liefkozen. Toch hapte ze naar adem en haar ogen werden alweer groot. Op een bepaalde manier straalden ze iets warms uit, wat ik interpreteerde als een kenmerk van haar diepe emotie. Toch durfde ik een poging om die emotie te identificeren niet aan. Stel dat ze toch…

Nee! berispte ik mezelf. Angela voel niet hetzelfde voor mij als ik voor haar, anders zou ze zich nooit zo laagdunkend over mij hebben uitgelaten in die mail. Ik kon maar beter nergens op hopen want dat zou de zaken alleen maar bemoeilijken.

Op zich was dat besluit niet bepaald goed voor het onder controle houden van mijn eigen emoties. Mijn hele bewustzijn zat immers nog vol restanten van woede, van lust, verlangen, én van een diepgewortelde verliefdheid die ik nooit zou kunnen uiten. Bang als ik was dat Angela die gevoelens in mijn ogen zou kunnen aflezen, durfde ik haar niet langer aankijken. Ik richtte mijn blik weer op haar schoot, maar dat was zonder haar gerekend.

“Niet wegkijken, Tessie…,” fluisterde ze, “alsjeblieft…”

De blijdschap die ik voelde om de tedere manier waarop ze mijn troetelnaampje uitsprak, was het zetje dat ik nodig had om op haar verzoek in te gaan.

“Liefje…,” zei ze zacht op het moment dat ik haar weer aankeek, “we hebben nog een kwartiertje…”

De combinatie van Angela’s suggestieve opmerking én het gebruik van zo’n lief woord, tilde mijn toch al hoge graad van opwinding nog minstens één, zoniet twee trapjes hoger. Zo kon het gebeuren dat haar poesje opnieuw begon te likken, maar dit keer met onze blikken aan elkaar gekoppeld. Angela ging vrijwel direct aan het kreunen en haar schitterende blauwe ogen werden zo mogelijk nog groter. Ze zakte nog wat meer onderuit en tegelijk trok ze me wat dieper tussen haar dijen door met haar onderbenen druk uit te oefenen op mijn rug.

Haar schouders lagen nu helemaal op het zitvlak van haar stoel, maar omdat haar zwaartepunt nu anders lag, kon ik mijn handen wat hoger schuiven. Teder strelend gleden mijn vingers over haar rug op en neer, waardoor Angela zich nog meer ontspande. Deze keer likte ik haar niet, ik ‘verslond’ haar met mijn lippen en mijn tong. Het gevolg was dat zij zo mogelijk nog meer op mij ging leunen. Dat dwong mij vanzelf in een meer achterover leunende positie, wilde mijn mond het contact met haar aanlokkelijke vrouwelijkheid niet verliezen. Net toen ik bedacht dat die houding te pijnlijk was om vol te houden, werd ik plots meegesleurd in een verrassende wiegende beweging die ze inzette. Mezelf afwisselend opdrukkend en weer door de heupen zakkend, begon ik voorzichtig maar bewust met Angela mee te schommelen. Aanvankelijk was het een beetje tasten en zoeken, maar al gauw hadden we een gezapig, harmonieus ritme te pakken.Onmogelijk te zeggen wie van ons hiervan het meeste genoot, maar afgaande op haar toenemende gehijg, beleefde ook zij heel wat genot aan onze ietwat vreemde lichaamsmassage.

Voor mezelf kwam daar nog een niet te versmaden bijkomstigheid bovenop. Bij elke voor en achterwaartse schommeling schuurde mijn slipje ontzettend lekker over mijn toch al goed gesmeerde poesje. Al gauw kreunde ik om mijn eigen genot en instinctief begon ik mijn heupbewegingen gerichter te sturen.

Angela smaakte even lekker als altijd, maar nu we elkaar voortdurend in de ogen bleven kijken, gaf dat – samen met het ontzettend opwindende gevoel in mijn schoot – een extra dimensie aan het mogen verwennen van haar kut. Kijkend in haar mooie ogen, waarin de opwinding te lezen stond, realiseerde ik me dat ik wat graag zou willen dat dit moment nooit zou eindigen.

Terwijl we heerlijk ritmisch tegen elkaar op bleven bewegen, bekommerde ik me zo goed mogelijk om haar genot. Met opzet zeg ik ‘zo goed mogelijk’, want ik kreeg het zelf onderin al snel zo flink te pakken dat ik automatisch gelijk met Angela op begon te kreunen. Tot hiertoe was ik altijd heel voorzichtig en terughoudend omgesprongen met de dingen die mijn eigen genot dreigden te versterken. Doelbewust had ik de aandacht daarvoor, net als het toegeven daaraan, altijd uitgesteld tot de nachtelijke momenten met mezelf in de vertrouwde beslotenheid van mijn slaapkamer. Instinctief had ik altijd geweten en aangevoeld dat er ergens een lijn was die ik niet mocht overschrijden.

Wat me nu overkwam was echter zo sterk, zo heerlijk opwindend ook, dat uitstellen me deze keer niet ging lukken. Met de seconde groeide het verlangen om datgene wat in mijn stoutste fantasie al ontelbare keren gebeurde, nu eindelijk maar eens waarheid te laten worden… namelijk, samen met Angela klaarkomen.

Gemakkelijk was het zeker niet, maar het lukte me om Angela strak te blijven aankijken, en tegelijk evenveel overtuiging te blijven leggen in zowel ons harmonieus geschommel, als in het verwennen van haar hunkerende poesje. Daardoor merkte ze niet op dat ik haar nog enkel met mijn linkerhand ondersteunde. Mijn rechterhand gleed naar de sluiting van mijn jeans en paar tellen later schoven mijn vingers in mijn doorweekte slipje. Een verhit kreuntje viel niet tegen te houden toen ik mij tintelende knopje aanraakte en ondanks haar eigen opwinding ontging dat Angela niet. Hoewel ze door de houding waarin ze lag onmogelijk gezien kon hebben wat aan de basis lag van mijn opgewonden geluidje, stuurde ze me een samenzweerderige knipoog toe. Daardoor gerustgesteld knipoogde ik terug, en terwijl het aanvankelijke gevoel dat ik haar belazerde afbrokkelde, vingerde ik mezelf in exact hetzelfde tempo als waarmee mijn tong in en uit haar gleed. Al gauw werd de prikkelende sensatie in mijn onderbuik zo sterk dat ik mezelf moest dwingen om me zeker ook op Angela’s genot te blijven concentreren.

Terwijl we elkaar aldoor strak bleven aankijken, lukte het me redelijk om zelf geduldig te zijn en de tijd te nemen om haar naar de rand van een extatische ontlading te brengen. Het duurde best even, maar toen haar ogen in hun kassen begonnen te rollen, wist ik dat ze het niet langer kon tegenhouden. Weldra volgde daarvan ook de verbale bevestiging.

“Ah… Tessie!.. Aah… Oooh…!’

Terwijl haar geschreeuw uitstierf, was ik hoognodig toe aan een inhaalbeweging en dus stond ik mezelf toe om plots heel wat intensiever te keer te gaan in mijn slipje.

“Aahaaaah..!’ De kreet die ze slaakte vlak toen ik haar voor de derde keer die middag over de rand tilde, galmde door Angela’s kantoor en het volgende moment voelde ik haar heupen ongecontroleerd rillen. Enkele noeste vingerbewegingen later hing ik, bijtend op mijn onderlip, met haar mee te schokken, intens gelukkig omdat mijn inspanning om Angela in haar orgasme te vergezellen had geloond.

Zodra ik een beetje tot rust kwam, ritste ik met klamme vingers de ritssluiting van mijn jeans weer dicht en net op tijd realiseerde ik me dat ik me niet kon bewegen zonder dat Angela uit haar stoel zou vallen. Het was haar aan te zien dat drie keer klaarkomen op zo’n korte tijd een behoorlijke fysieke tol eiste. Dus had ik er alle begrip voor dat Angela wat meer tijdig nodig had om weer tot rust te komen.

Zodra ze daarvoor de nodige energie kon verzamelen, haalde ze haar benen van mijn schouders en steunend op de armleuningen duwde ze zichzelf rechtop in haar stoel.

Mijn benen reken wel van rubber, zoveel moeite hadden ze om mijn gewicht te dragen. Toen Angela uit haar stoel kwam, bleek zij al even wankel op haar benen te staan als ik. Wat dat betrof konden we elkaar de hand rijken, en toch leken we het geen van beiden aan te durven om elkaar ook ‘na de daad’ in de ogen te kijken.

Mijn blik dwaalde in de richting van de wandklok en ik schrok.

“Euh… Angela,” stamelde ik blozend, “die…die vergadering is vijf minuten geleden al begonnen. Het spijt me… Ik zal vlug naar de vergaderzaal bellen dat jij er binnen enkele minuten zult zijn” Zonder haar antwoord af te wachten, liep ik met wankele tred terug naar mijn bureau.

Later die middag, toen ik terugkwam van een laatste tripje naar het kopieerapparaat voor die dag, was Angela me aan het opwachten in mijn kleine kantoortje. Ze zat met een dij op de hoek van mijn bureau en hield wat papieren in de hand die ik direct herkende als blauwdrukken, zoals die bij een architect voorafgaan aan het definitieve plan.

Meteen flitsten er een aantal dingen door mijn hoofd. Angela ging de praktijk dus wel degelijk uitbreiden, wellicht ook de huidige kantoren renoveren, nieuwe mensen in dienst nemen en… mij ontslaan.

In een poging om mijn bange voorgevoel voor haar verborgen te houden, rechtte ik mijn rug en na een begroetend knikje nam ik plaats achter mijn bureau. Angela draaide zich in mijn richting en glimlachte. Hoe ik het voor elkaar kreeg, dat weet ik niet, maar na enige aarzeling zond ik een flauw glimlachje terug.

“Tessa…” klonk het aarzelend, “mag ik er van uit gaan dat jij links en rechts al wel wat hebt opgevangen over de plannen die we hebben met ons kantoor?”

Ik hield het bij een knikje want op mijn stem durfde ik niet te vertrouwen. ‘Ons kantoor’… Jaja, dat zal wel, dacht ik somber. Voor hoe lang nog?

“Dit zijn de blauwdrukken,” zei Angela, de papieren op mijn bureau leggend. “Straks ga ik bij de architect langs om nog wat details door te nemen, maar ik wilde eerst met jouw praten.”

Opnieuw knikte ik, al liet ik er dit keer een beverig klinkende “Natuurlijk” op volgen. Wat viel er nog te praten? Waarom zei ze niet direct waar het op stond?

Ik denk dat het knikje in mijn stem haar niet ontging, want met een lichte frons op haar voorhoofd keek ze me gedurende enkele seconden onderzoekend aan.

“Tessa,” zei ze, “er komen twee nieuwe kantoren bij op de zolderverdieping. Daarnaast wordt de vergaderzaal op het gelijkvloers gehalveerd, zodat er ook daar ruimte vrij komt voor een bijkomend kantoor. Nou ja… eigenlijk zeg ik je dit alleen maar ter informatie. In feite belangt dat jou niet zozeer aan, maar wat nu volgt wel… Tess, er zullen minstens twee, wellicht zelfs drie nieuwe partners bijkomen. Uiteraard zullen die nieuwe advocaten ook ondersteuning nodig hebben en dus zullen we ook nieuwe medewerkers in dienst moeten nemen.”

“Natuurlijk!” Deze keer klonk mijn stem wel krachtig, bijna spottend zelfs. Het leverde me een nieuwe onderzoekende blik op, terwijl er een duidelijke blos op haar wangen verscheen. Toch vertikte ik het om het haar gemakkelijker te maken door mijn blik af te wenden. Ook al was ik tot over mijn oren verliefd op Angela, Dan nog mocht ze gerust voelen dat ik niet blij was met het verlies van mijn baan. Ergens wist ik wel dat ik me als een idioot gedroeg, maar daar kon ik op dat moment weinig of niets aan doen. De angst voor mijn nakende ontslag werkte zo verlammend dat ik nauwelijks nog helder kon denken. Toch leek er ergens nog een fris plekje in mijn vertroebelde geest te zijn, wat registreerde dat Angela het moeilijk had om me te zeggen wat er te zeggen viel. Toen ze na een pijnlijk aanvoelende stilte weer begon te spreken, had ze haar hoofd van me afgewend.

“Kijk, Tessa, het zit zo,” zei ze zacht. “Met die nieuwe, juridisch geschoolde medewerkers erbij, zullen we iemand nodig hebben die heel onze administratie in goed banen leidt. Iemand die onze medewerkers aanstuurt, anders gaan we teveel langs elkaar heen werken en dat komt op termijn nooit goed.”

“Ach zo,” reageerde ik droogjes, ook al omdat ik zo gauw niets anders kon bedenken. Welke boodschap ik als bijna ontslagen werknemer daaraan had, dat was mij een raadsel.

“Ja, Tessa,” ging ze verder, nog steeds met haar blik van me afgewend, “we zullen de praktijk moeten opdelen in een aantal specifieke vakgebieden, enzovoorts…”

Ik koos ervoor om even niet te reageren en Angela schraapte haar keel. Toen ze verder sprak, klonk haar stem zo zwak dat ik haar amper kon verstaan.

“De coördinatie van onze administratie lijkt me een taak die jou op het lijf geschreven is. Tess… als jij de stap wilt zetten van assistent naar kantoormanager, dan zal ik dat begrijpen. Ik geef jou de eerste keuze.”

Met mijn ogen knipperend, probeerde ik de betekenis van haar woorden te vatten. “De eerste keus?” vroeg ik. “Hoezo?”

Nu keek Angela me wel aan en terwijl ze dat deed, merkte ik een duidelijke onzekerheid in haar blik die ik nooit eerder had gezien.

“Ik bedoel… ik zou…”stamelde ze. “Nou ja, liefst van al zou ik willen dat jij mijn assistente blijft, Tess. Jij en ik zijn zo…euh… zo op elkaar ingespeeld, zal ik maar zeggen... Aan de andere kant besef ik maar al te goed dat ik niet van je mag verwachten dat jij voor eeuwig assistente blijft. Als jij een stap voorwaarts wilt zetten in jouw carrière, dan ben ik de eerste om dat te begrijpen.”

Ik geef het maar toe. Nog minstens een volle minuut had ik nodig om mijn gedachten te ordenen en om ten volle te begrijpen wat er aan de hand was. Een beslissing nemen daarentegen, dát koste me slechts een fractie van een seconde.

“Ik… Angela… ik wil bij jou blijven.”

Nog terwijl ik het zei, realiseerde ik me dat mijn antwoord ongetwijfeld idioot overkwam. Dit was nu niet bepaald de ideale woordkeuze als je tegen je baas spreekt, maar tegelijk was dat niet mijn enige zorg. In feite had ik drie problemen. Ten eerste moest ik een volwassene manier van ‘ja’ zeggen vinden, die niet klonk als een uitspraak van een verliefde puber. Ten tweede moest ik mijn gelukzalige gevoel, wat mij bij deze onverwachte positieve wending overviel, onder controle krijgen en een plekje zien te geven. Als laatste moest ik proberen om mijn waardigheid te herstellen.

“Ja, Angela,” stamelde ik uiteindelijk, “Ik denk ook dat wij… euh… vrij goed samenwerken. Ik wil graag voor jou blijven werken.”

Angela legde haar warme hand op de mijne en stuurde me een stralende glimlach toe. Het was heus niet moeilijk voor me om te merken dat deze glimlach een heel andere allure had dan haar professionele glimlachjes die ik al zo vaak had gezien.

“Weet je het zeker?” vroeg ze.

“Héél zeker.”

“Ik ben heel blij om dat te horen, Tessa.” Het waren geen holle woorden. Dat zag ik toen ze mijn hand losliet en mijn blik de hare kruiste. Haar ogen straalden gewoonweg blijdschap uit en ik kreeg het spontaan warm om het hart. “Zeg Tess,” zei ze nog, “wat jouw verloning betreft… Ik zorg ervoor dat jij straks hetzelfde loon krijgt als die nieuwe, nog aan te nemen kantoormanager.”

“Dank je,” mompelde ik, stilaan helemaal ondersteboven. Dit was écht wel mijn ‘lucky day’. Spontaan ging ik aan het blozen bij de gedachte dat ik haar, hier én nu, wel zou willen zoenen. Zover kwam het echter niet, want Angela scharrelde de blauwdrukken van mijn bureau en liep in de richting van haar kantoor. Bij de deur draaide ze zich om.

Tessa..?” vroeg ze.

Mijn hoofd draaide met een ruk haar kant op, terwijl ik mijn gedachten slechts met moeite kon losmaken van de smeltkroes aan emoties die door mijn lijf gierden.

“Wat?” flapte ik eruit en Angela lachte om mijn onbeholpen reactie.

“Een potentiële cliënt is door zijn advocatenkantoor in Londen naar mij doorverwezen om zijn commerciële belangen hier in België te behartigen,” zei ze. In een nerveus gebaar haalde ze een hand door haar haren en heel even leek het alsof ze twijfelde. “De hoofdzetel van zijn bedrijf is in Engeland en omdat hij daar zijn handen al meer dan vol heeft, zoekt hij iemand die zijn zaken hier voor hem regelt. Ik denk dat het een boeiende uitdaging voor ons kantoor kan zijn en dus heb ik zijn uitnodiging om dit weekend voor een uitgebreide kennismaking naar Londen te gaan maar aangenomen. Het vliegtuig, twee nachten in een chique hotel, de maaltijden… Alles wordt door hem betaald, én ik mag zelfs een assistent meebrengen.” Angela’s ogen zochten de mijne. “Tessa, ik weet niet of jij al plannen hebt voor het weekend, maar als dat niet zo is, dan zou ik het heel fijn vinden als jij me wilde vergezellen. Het zou leuk zijn om, tussen de ontmoetingen met die man door, er samen met jou een korte vakantie van te maken. Wat… wat denk je van mijn voorstel?”

Het mag duidelijk zijn dat ik Angela enkele ogenblikken helemaal perplex aangaapte. Mijn geluk kon vandaag blijkbaar écht niet op.

“Dat klinkt prachtig,” antwoordde ik uiteindelijk. “Ik ga mee.”

Tegelijkertijd was ik wat blij dat mijn charmante bazin mijn gedachten niet kon lezen. Wellicht zou ik me rot schamen als ze wist wat er in mijn hoofd omging. Toch kon ik het niet helpen dat mijn geest in overdrive ging en terugschakelde naar een beeld dat al eerder door mijn hoofd flitste… Een opwindende scène was het, even liefdevol als passioneel, én waarin een groot, zacht hotelbed een heel prominente rol speelde.

***

“Ik moet toegeven dat je niet overdreven hebt, Angela,” mompelde ik. “Zo’n Thaise massage is helemaal niet verkeerd en minstens even nuttig als lekker lang uitslapen.”

Mijn werkgeefster knikte en liet daar een ontspannen zuchtje op volgen. Het was zaterdagmorgen en we lagen naast elkaar op de vloer van mijn hotelkamer, op een speciaal voor die behandeling uitgerold tapijtje, slechts gehuld in een groot, wit badlaken, waarop in opzichtige letters de naam van het hotel stond geborduurd. De beide masseuses zetten zwijgzaam hun heilzame behandeling verder en kneedden vakkundig elke vermoeidheid en spanning uit onze spieren. Ook wij hielden tijdens de rest van de deugddoende relaxatiesessie onze mond en genoten van de manier waarop die ervaren vrouwenhanden onze schouders en onze nek bewerkten. Na iets meer dan een uur waren de dames, duidelijk van oosterse origine, helemaal klaar met ons. Ze hielpen ons bij het opstaan en terwijl Angela en ik de handdoeken rondom onze lichamen wat fatsoeneerden, rolden onze masseuses de tapijtjes weer op. Na een diepe buiging in onze richting verlieten ze de kamer.

Eenmaal de deur achter hen dicht viel, imiteerde ik met een uitgestreken gezicht die oosterse afscheidsgroet, iets wat Angela liet schaterlachen. Het deed me goed om haar zo hartelijk te zien lachen, want de voorbije week op kantoor maakte ze een vermoeide, gestreste indruk.

Angela had een kamer aan de overkant van de gang, waar ze de voorbije nacht ook had geslapen. Voor de massage – een voorstel van haar trouwens om van die hotelfaciliteit gebruik te maken – was ze na het ontbijt naar mijn kamer gekomen, zodat we die behandeling samen konden beleven. Ze had zich eerder wel al in mijn kleine badkamertje omgekleed, maar nu de door haar bestelde massage voorbij was, nam ze eigenlijk pas echt de tijd om eens goed rond te kijken in mijn kamer. Net als ik was ze gecharmeerd door het rustieke karakter dat het hele interieur uitstraalde. Volgens haar was mijn kamer veel mooier dan de hare, die naar eigen zeggen, de huiselijke warmte miste die ze in de mijne wel aantrof.

“Wat vond jij van hem?” veranderde Angela plots van onderwerp, daarmee verwijzend naar de eigenlijke reden van ons weekendje Londen.

In de luchthaven hadden we op vrijdagavond, direct na de landing, al een korte ontmoeting gehad met die potentiële Britse cliënt. Blijkbaar leek die man zo te popelen van ongeduld om kennis te maken met Angela, dat hij ons in de aankomsthal stond op te wachten. Op het eerste zicht leek Angela onder de indruk van hem, maar zelf vond ik die man er maar een beetje saai uitzien en niet echt vlot in de omgang. Niet dat het mij veel kon schelen, want ik zou toch maar zijdelings met hem te maken krijgen.

“Ach, hij leek… interessant,” antwoordde ik, kiezend voor een hoffelijk antwoord.

Angela was al op weg naar de badkamer, maar halverwege keerde ze op haar stappen terug.

“Interessant…hm… Dat is best een welwillende definitie voor zo’n rare snuiter,” grinnikte ze. We keken elkaar aan en schoten allebei in de lach. “Ach Tess, die man is zo saai als afwaswater. Toch denk ik dat het voor ons kantoor een heel goede zaak kan zijn als we in zee gaan met zo’n internationaal gerenommeerd bedrijf, zelfs al is de CO gewoon een saaie pief.”

Deze keer was het mijn beurt om te grinniken en tegelijk wierp ik een steelse blik op twee lange, stevige benen die onder haar zedig dichtgeknoopte handdoek uitstaken.

“Bedankt voor de massage, Angela. Het was echt een heerlijke ervaring.”

“Graag gedaan,” grijnsde ze. “Als Barry Boyer vindt dat we het hier op zijn kosten naar onze zin moeten maken, dan kunnen we daar maar beter van profiteren.”

Ik zag hoe mijn bazin weer naar de badkamer begon te lopen. Meer dan waarschijnlijk ging ze zich aankleden, maar dat was iets wat niet direct in mijn plannen paste. Veel liever had ik ruim de tijd genomen voor een lang uitgesponnen ouverture, maar nu kon ik niet anders dan snel reageren.

“Angela?” vroeg ik zachtjes.

Ze draaide haar hoofd in mijn richting en op het moment dat onze blikken elkaar kruisten, voelde ik me plots veel minder zeker van mijn stuk.

“Angela, ik… Wat ik wil zeggen…” stotterde ik, “Als ik kan helpen bij… bij de voorbereiding op de vergadering van straks met die Engelsman, dan… dan moet je dat gewoon zeggen hoor.”

“Oh?” reageerde ze, even met de ogen knipperend. “Dat is wel in orde, denk ik. Het wordt straks niet echt een vergadering. Dat is voor later, als zijn eigen advocaat terug is uit vakantie. Deze middag wil hij me een rondleiding geven in zijn bedrijf”

Angela’s stem klonk even ongedwongen als wanneer ze me op kantoor vroeg om wat notities te nemen. Het was me duidelijk dat ze de onderliggende boodschap in mijn woorden niet opmerkte en dus moest ik er nog een schepje bovenop doen. De voorbije nachten had ik niet voor niets urenlang liggen piekeren, vooraleer ik uiteindelijk tot het besluit kwam dat ik tijdens dit weekend mijn kans moest wagen.

“Nou ja,” zei ik zo nonchalant mogelijk, “Ik wilde je alleen maar even zeggen dat je me altijd om iets… iets extra mag vragen, mocht je op een of andere manier niet genoeg hebben aan die massage van daarnet.”

Natuurlijk had ik voor een veel directer woordgebruik kunnen kiezen, maar instinctief voelde ik aan dat een frontale aanval niet meteen de beste optie was. Door mijn aanbod een beetje vaag te houden, liet ik Angela immers de kans om op een beschaafde manier ‘nee’ te zeggen, zonder dat een van ons beiden daardoor haar waardigheid zou verliezen.

Naar mijn smaak liet haar antwoord veel te lang op zich wachten en dat maakte me toch wat onzeker. Ik voelde mezelf rood aanlopen en dus wendde ik mijn blik maar af.

“Dat is een… een aantrekkelijk aanbod, Tessa,” zei ze uiteindelijk, “maar voor vandaag en morgen zijn er geen vergaderingen gepland.”

Niet goed wetend hoe ik haar woorden moest interpreteren, keek ik Angela onderzoekend aan. Haar ogen verraadden niets, maar de brede glimlach op haar gelaat stelde me enigszins gerust dat ik niet echt een flater had begaan. Mijn zelfvertrouwen herstelde zich onverhoopt snel, waardoor ik het aandurfde om nog een visje uit te gooien. Ik tuitte mijn lippen, zodat mijn stem opzettelijk een beetje meer familiair zou klinken.

“Ik heb het niet specifiek over vergaderingen, Angela. Als ik je goed begreep, dan gingen we dit weekend ook zien als een korte vakantie. Dat betekent ontspanning en als ik je daarbij op een of andere manier bij kan…kan helpen, dan wil ik dat graag voor je doen.”

“Ach zo…” De glimlach was van haar gezicht verdwenen en ze staarde een tijdje peinzend voor zich uit. Uiteindelijk knikte ze, waarna ze voorover boog en een masserende beweging maakte op haar rechter onderbeen. “In dat geval…” zei ze langzaam, “ wil ik wel toegeven dat mijn benen nog steeds een beetje gespannen aanvoelen.”

Ik deed mijn best om het bij een glimlach te houden en het niet uit te proesten. “Het is niet dat ik denk dat jij dat niet zelf …”

“Nee… nee, natuurlijk niet,” reageerde ze haastig.

“Ik wil je gewoon graag helpen,” zei ik, “zoals… zoals thuis,”.

“Dat… ach, laat maar zitten.” Haar knikje was langzamer dan het vorige en de zachte, roze gloed op haar wangen maakte haar gezicht nog mooier dan anders. “Ik wil graag gebruik maken van jouw aanbod, maar alsjeblieft... voel jezelf niet verplicht.”

Het liefst zou ik dat met klem ontkend hebben, maar anderzijds wilde ik mijn bedoeling niet al te breed uitsmeren en dus hield ik het bij iets wat voor een geruststellende glimlach door kon gaan.

Wat er precies in Angela’s hoofd omging, daar had ik het raden naar. Toen ze haar ogen echter op de antieke tafel en stoel, die dienst deden als bureaumeubilair, gericht hield, en vervolgens die kant op begon te lopen… tja, toen wist ik het wel.

Op het moment dat ze langs me heen liep, legde ik een hand op haar schouder om haar tegen te houden. Ze keek me met grote ogen aan toen ik mijn andere hand ook op haar schouders legde en haar zachtjes achteruit begon te duwen, in de richting van het bed.

“Ik denk dat wij al meer dan genoeg zittend werk verrichten,” mompelde ik.

Angela zuchtte eventjes. “Daar valt wat voor te zeggen,” zei ze, en samen met de glimlach die op haar gezicht verscheen, haalde dat de spanning tussen ons enigszins weg. Blijkbaar voelde zij dat ook zo aan, want toen ik haar een bemoedigende glimlach terugstuurde, ging ze op het bed zitten. Toch lag er best nog wat nervositeit verscholen in de manier waarop ze op, haar handen steunend, licht achterover leunde.

“Ik had nog iets comfortabeler in gedachten,” fluisterde ik bij haar oor. Alsof ze van porselein waren, tilde ik haar benen op en legde ze op het bed. Daarna bleef ik op een subtiele manier druk uitoefenen op haar onderlichaam. Net zo lang tot ze in het midden van het grote bed lag, met haar hoofd en schouders in de kussens.

“Dat is beter,” zei ik, terwijl tussen haar benen schuivend. Met mijn wangen streelde ik haar dijen, maar de handdoek belette dat ik echt hoog kon komen. Angela leek een beetje weg te trekken toen mijn vingers aan de rand van de handdoek begonnen te frunniken, maar ik was niet meer te stoppen.

“Ik kan mijn hoofd hier zo nooit onder krijgen,” mompelde ik, meer tegen mezelf dan tegen haar. Toen ze daarop onverhoopt haar linkerbeen een beetje optrok, lukte het plots wel voor een stukje en zo dicht als de stof me dat toeliet, bracht ik mijn mond bij haar schoot.

Voor Angela verborgen door de zachte, witte handdoek inhaleerde ik diep, om het volgende moment mijn warme adem krachtig over haar venusheuvel te blazen.

Angela huiverde voelbaar en tegelijk trok ze ook haar andere been wat op. Ze verzette zich ook niet toen mijn handen op zoek gingen naar de plek waar de handdoek was vastgemaakt. Zeer tot mijn vreugde liet ze doe dat ik hem losmaakte en de stof opzij legde.

Hoewel alles in mij schreeuwde om haar aan te kijken, dwong ik mezelf om mijn blik op haar benen gericht te houden. Eindelijk kreeg ik de kans om haar helemaal naakte te zien, maar dan nog overheerste het gevoel dat ik niets mocht overhaasten. Ik wilde haar vooral niet dwingen tot iets wat ze niet wilde. Nee, ik wilde bereiken dat ze zichzelf aan mij overgaf.

Zachtjes kussend, langs haar dijen opklimmend, kwam ik aan bij haar mooi getrimde, blonde schaamheuvel. Terwijl ze hoorbaar kreunde op het moment waarop ik mijn mond over haar lipjes liet glijden, verbaasde ik me erover hoe nat ze al was. Haar rozige spleetje glom van het vocht en toen ik mijn aanraking verstevigde, drukte ze haar heupen lichtjes op.

Ondanks mijn goede voornemens, bracht haar reactie mij zo ver dat, terwijl ik haar lipjes bleef likken, mijn blik langs haar lichaam opklom. Ik zag hoe ze me doorheen de glooiing van haar spitse borsten aankeek. In haar wijd geopende ogen las ik onverholen hunkering en twee fier rechtop priemende tepels leken dat verlangen alleen maar extra te willen bewijzen. Mijn god… wat is ze mooi, flitste het door mijn hoofd.

Zodra mijn ogen weer naar beneden dwaalden, sloeg ik elk detail van haar lichaam op in mijn geest. Nu ik eindelijk de kans had om haar pure schoonheid te bewonderen, ‘laafde’ ik mezelf als het ware aan Angela’s mooie lijf. Haar romige schouders, haar trotse, fiere borsten, de lichtbruine, haast geplisseerde kringen rond haar harde speentjes, haar gladde, glanzende buik en het guitige kuiltje van haar navel, niets ontsnapte aan mijn aandacht. Angela mocht dan wel zeven jaar ouder zijn dan ik, toch was er maar één conclusie mogelijk. De natuur was doorheen de jaren bijzonder mild gebleven voor de vrouw die ik met hart en ziel liefhad. In dat besef klom mijn verlangen om haar te beminnen naar een steile hoogte, zoals ik dat nooit of nimmer bij een andere vrouw had ervaren.

Teder haar spleetje likkend, streelde ik met begerige ogen haar naaktheid toen ze onder mij begon te kronkelen. Mijn handen gleden vanzelf tot op haar buik en alleen al het voelen van haar ritmisch aanspannende spieren was een feest. Maar dan vulden mijn handen zich met haar borsten. Angela zuchtte diep en ik voelde hoe ze ditmaal haar bovenlijf opdrukte. De indruk van haar harde tepels op mijn handpalmen was sensationeel en ik voelde haar huiveren toen mijn handen haar stevig aanvoelende tieten flink onder handen namen. Het behaaglijke gevoel dat over me heen kwam, terwijl ik haar malse vlees kneedde en met mijn duimen haar harde speentjes geselden, was met geen pen te beschrijven. Eindelijk gaf ze zich over..! Eindelijk had ik haar zover dat ze zichzelf aan mij schonk.

Besef van tijd had ik al snel niet meer, maar ik schat dat het zo’n tien minuten later moet zijn geweest dat Angela zichzelf loom doorheen een langzaam opgebouwd orgasme kronkelde en ik haar ondertussen uitgebreid bleef strelen. Nu ze zich eenmaal liet gaan, durfde ik het aan om haar overal aan te raken. Terwijl ik mijn tong plagerige kringetjes liet draaien rond haar klit, gleden mijn vingers afwisselend over haar rug, haar borsten, haar buik en haar benen. Ik schroomde mezelf ook niet langer om haar te blijven aankijken, waardoor ik haar reactie kon zien bij alles wat ik deed.

Haar ogen vlogen wijd open toen ik met een vingertop zachtjes over haar opening streelde. Met diezelfde grote ogen bleef ze me ook aankijken terwijl ik op haar klitje slurpte en langzaam een vingertop in haar warme vrouwelijkheid schoof. Angela beet op haar lip en jammerde luid. Deze keer klonk haar gejammer echter heel anders. Veel lager, alsof het diep uit haar keel kwam. Direct was ik helemaal weg van dat geluid en ik dompelde mijn vinger tot aan het tweede kootje in haar schacht, in de hoop haar dat diepere keelgeluid nog een keer te ontlokken.

“Oh god…” hapte Angela naar adem en de hese kreun die ze er op liet volgen, was ongeveer datzelfde hese geluid waar ik nu al verliefd op was.

Ze bewoog subtiel met haar heupen toen ik mijn vinger terugtrok en die, duidelijk zichtbaar voor haar, langzaam in mijn mond zoog om hem af te likken. Zodra ik mijn glibberige vinger terug in haar schoof, was die heerlijke kreun daar alweer.

Deze keer was ik vastbesloten om het poesje, wat ik al die maanden alleen maar had mogen proeven, nu uitvoerig te gaan verkennen. Mijn sonderende vinger gleed langs de sponsachtige zachtheid van haar binnenwand, persend en wiebelend op zoek naar haar meest gevoelige plekjes.

Plotseling slaakte ze een nieuwe, genotvolle zucht en tegelijk was ik aangenaam verrast omdat het leek alsof Angela’s kut mijn vinger vastgreep en die als het ware dieper naar binnen zoog. Ik zag hoe ze haar hoofd loom heen en weer rolde over het kussen, huiverend en zuchtend reagerend op de geraffineerde beweginkjes van mijn vingertop, diep in haar.

Haar gekreun werd flink wat luider toen ik een tweede vinger inbracht en al wervelend de wanden van haar kut begon te masseren.

“God… Tessie…! gromde ze genoeglijk, waarna ze datgene deed waar ik al eventjes op hoopte. Angela liet mijn haren los en haar handen klemden zich vast aan de bovenkant van de bedspon. Het gaf me het gevoel dat ze zich nu pas echt helemaal voor mij opende. Mijn vrije hand schoot omhoog tot op haar borsten, terwijl ik tegelijk haar knopje bleef

teisteren en mijn vingers in haar poes pompend op en neer begon te bewegen. Al gauw voelde ik haar lijf helemaal aanspannen en seconden later schreeuwde ze haar genot uit. Haar benen schokten en haar heupen kwamen los van het bed, waarna haar romige sneetje mijn vingers omklemden op het moment dat ik haar zoetigheid rijkelijk voelde vloeien.

Zolang haar hoogtepunt duurde, bleef ik heel dicht bij Angela, tot ze met een diepe zucht aangaf weer helemaal ontspannen te zijn. Snel gleed ik het bed uit en op blote voeten haastte ik me naar de badkamer, waar mijn koffer op een krukje stond. Bij elke pas voelde ik hoe mijn eigen vochtigheid langs de binnenkant van mijn rechter dij omlaag sijpelde, maar geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht om de tijd te nemen om daar iets aan te doen. Mijn geest leek zo goed als buiten werking, behalve dan voor dat ene doel dat ik voor ogen had… iets wat ik trouwens vooraf plande.

Ik wist dat het wel eens een stap te ver zou kunnen zijn. Uiteraard in de eerste plaats voor Angela, maar daarnaast vreesde ik ook wel een beetje voor mezelf. Ik had dit immers in realiteit nog nooit gedaan. Alleen was het sinds lange tijd een vast wederkerend item tijdens mijn nachtelijke fantasieën rond Angela en mij. Toch had ik hier goed over nagedacht en nu de mogelijkheid zich aandiende om die deksels hete fantasie waar te maken, mocht ik die kans niet laten schieten. De twijfel bleef onderhuids wel aanwezig, maar het begerige verlangen naar mijn grote liefde was sterker dan de angst voor een afwijzing of een mislukking… of maakte ik mezelf dat maar al te graag wijs?

Ach, het was niet het moment om daar bij stil te staan. Ik had immers geen tijd te verliezen.

Echt zoeken hoefde ik niet want wat ik nodig had zat verstapt tussen mijn nachthemdjes. Ik haalde het ding uit zijn hoesje en bracht de riempjes in de juiste positie. Vlug trok ik de handdoek naar omhoog en schoof mijn benen een voor een door de openingen. Vervolgens sjorde ik de metalen gespjes stevig vast, precies zoals de vriendelijke en behulpzame verkoopster van de sexshop me dat op de daarvoor bestemde paspop had voorgedaan. Uiteraard had ik nadien in mijn appartement nog een paar keer geoefend op mezelf, waardoor ik zeker wist dat het speeltje goed strak zat en op zijn plaats zou blijven. Ook het minipiemeltje aan de binnenkant, bedoelt als klitstimulator voor de bedienster, zat perfect. Ik kon de lekkere prikkels van het geribbelde latexpikje nu al voelen. Toen ik de badkamer verliet , zag ik nog net in de spiegel dat mijn handdoek vooraan nu een bobbel vertoonde, maar ja, daar viel nu eenmaal weinig aan te doen.

Ik had net zo goed zonder handdoek in de kamer kunnen terugkeren, want Angela lag met de ogen gesloten languit op het bed. Haar armen rustten nu slap naast haar romp bovenop de verfomfaaide sprei, haar benen hield ze nog steeds gespreid en haar schaamstreek glinsterde nog na van haar liefdessappen. Nou ja, ik was dan ook hooguit anderhalve minuut weggeweest.

Ik liet mijn handdoek op de vloer vallen, kroop terug op het bed en knielde weer tussen haar benen. Deze keer boog ik echter over haar heen en terwijl ik mezelf met mijn linkerhand ondersteunde, maakte ik mijn rechterhand nat met het vocht van haar schaamstreek, om daarmee het speeltje glibberig en warm te maken.

Ik ging behoorlijk gehaast te werk, in de wetenschap dat ik van binnen een beetje zou sterven als Angela dit niet toe zou staan. Anderzijds was ik er vrijwel zeker van dat mijn lieve bazin het zich niet zou beklagen als ik die ‘strap on’ eenmaal in haar had, want toen ik op de vooravond van ons vertrek naar Londen mijn aankoop ‘handmatig’ op mezelf uitprobeerde, was ik bijna in zwijm gevallen. Daardoor wist ik dat die verkoopster beslist niet overdreef toen ze dit speeltje omschreef als het meest vrouwvriendelijke model van wat er in die categorie op de markt verkrijgbaar was en ik prees me gelukkig dat ik me door haar ‘kennis van zaken’ had laten leiden.

Deze lavendelkleurige kunstpenis oogde niet bijzonder groot, maar zag er beslist mooi en sensueel uit. Tegelijk zag het ding er absoluut niet overdreven mannelijk uit. Bovendien was het gemaakt uit een zeer buigzaam en bijzonder zacht aanvoelend soort latex, waardoor het zich moeiteloos aanpaste aan elke vrouwelijke schede. Daarnaast zorgden de doordacht aangebrachte schubbetjes en ribbeltjes voor zoveel prikkelende stimulansen, dat neuken met dit kunststukje al gauw veel lekkerder aanvoelde dan het mannelijke alternatief van vlees en bloed. Nou ja… eerlijkheidshalve zeg ik er maar even bij dat, wat die laatste positieve referentie betreft, ik die maar voor rekening laat van die verkoopster. Zelf had ik tot dan toe – nadien trouwens ook niet – nooit een man over me heen gehad. Ik kon dus onmogelijk vergelijken, maar… we dwalen af.

Ik boog nog verder over Angela heen en probeerde niet te rillen bij het zalige, strelende gevoel van haar dijen op mijn heupen. Het was even schuifelen met de knieën om in de juiste positie te komen, maar het lukte me om het inmiddels gladde, warme speelgoedje tegen haar flamoesje te plaatsen.

Geschrokken opende Angela haar ogen. Haar blik ving de mijne, en in de hare las ik oprechte verbazing. Op een of andere manier leek ze zelfs niet eens op te merken dat ik intussen even naakt was als zij. Blijkbaar wachtte ze tot ik iets zou zeggen, maar toen ik bleef zwijgen, glimlachte ze onzeker.

“Tess, dat was…” mompelde ze, maar omdat ik met zachte, gecontroleerde heupbewegingen de top van het speeltje over haar lipjes liet glijden, hield ze abrupt haar mond.

Onder mij voelde ik haar huiveren en toen haar blik uiteindelijk tussen onze lijven door in de richting van haar schoot ging, werden haar ogen plotseling groter dan ooit. Haar neusvleugels trilden lichtjes en haar hele lijf leek wel te beven.

“Het is goed, Angela,” fluisterde ik, zelf niet goed wetend waar ik het lef vandaan haalde. “Ik verzeker je dat al heel wat vrouwen jou hierin met veel plezier zijn voorgegaan. Geloof me nou maar als ik zeg dat ook jij hiervan zult genieten.”

Steunend op een arm, schoof ik mijn vrije hand onder haar kin, zodat ik haar gezicht naar boven kon kantelen. Door haar te verplichten om me aan te kijken, wilde ik haar laten wennen aan het idee van een andere, naakte vrouw bovenop haar.

Tegelijk verminderde ik de druk van mijn heupen op haar schaamstreek, er echter wel voor zorgend dat ik het contact met haar lipjes niet helemaal verloor.

“Tessa...?” mompelde ze onzeker.

Bang als ik was dat ze me alsnog weg zou duwen, liet ik haar niet lager de kans om na te denken. Ik verhoogde de druk vanuit mijn heupen en het volgende moment gleed het lavendelkleurige topje tussen haar lipjes.

Happend naar adem greep Angela in een reflex mijn steunarm met beide handen vast. Ik weerstond de drang om door te duwen, goed wetende dat ik haar genot zou vergallen als ik nu al aan het echte werk zou beginnen. In plaats daarvan begon ik zachtjes met mijn heupen te schommelen, ervoor zorgend dat het geribbelde speelgoedje in een slepende beweging over de toegang tot haar liefdestunnel bleef wrijven.

Enkele keren probeerde Angela iets te zeggen. Verder dan wat halve woorden of een stukje van mijn naam kwam ze echter niet en toen ik het wiegen van mijn heupen versnelde, ging haar ademhaling mee in mijn ritme.

“Zeg gewoon ja, Angela,” fluisterde ik, dicht naar haar toebuigend, waardoor onze ogen vanzelf weer naar elkaar toe werden gezogen. “Laat me je helpen,” zei ik, met opzet de woorden kiezend die we de voorbije maanden op kantoor al zo dikwijls gebruikten. Door haar te herinneren aan ons ‘stilzwijgend arrangement’ wilde ik bereiken dat haar gedachten wat minder verwarrend zouden zijn. Mijn eigen verwarring was al grotendeels verdwenen op het moment dat ik me realiseerde dat Angela mijn naaktheid op zich wél gewoon accepteerde.

“Oh jee, Tess…” fluisterde ze, waarna ze op haar lip beet en peinzend langs me heen keek. Ik begreep dat er binnen in haar een strijd gaande was tussen haar hersenen en haar lichaam. Misschien kon ik haar helpen om de balans te doen overhellen in de door mij gewenste richting en daarom trok ik het speeltje uit haar terug. Ik vulde mijn vrije hand met haar linkerborst en haar malse heuvel masserend, liet ik tegelijk ook mijn duim wervelende rondjes draaien op en rond haar keiharde tepel. Zodra ze begon te zuchten, bracht ik ook het topje van de kunstpik weer bij haar binnen, met dit verschil dat ik het speeltje daar nu niet gewoon liet stilzitten, maar met slome heupbewegingen het topje telkens opnieuw dat kleine stukje in en uit haar stootte. In eerste instantie bleef elke reactie van haar uit, maar dan bolde ze haar rug en perste haar borst wat strakker in mijn hand. Seconden later kwam dan eindelijk haar verlossende antwoord.

“Oh god…Tessie… ja… ja, alsjeblieft… Doe het, jahaaa!”

Hier had ik op gewacht en nu ik mijn geduld beloond zag, aarzelde ik niet langer. Ik richtte mezelf op, greep met beide handen haar heupen stevig vast en met zachte druk vanuit mijn lenden, eigende ik me Angela’s kutje toe. Langzaam, voorzichtig en met ingehouden heupbewegingen perste ik de voorbindpik steeds verder haar grotje in. Aanvankelijk moest ik elk grammetje zelfbeheersing aanspreken om haar niet in één keer diep te penetreren, maar al gauw ondervond ik zelf aan den lijve dat deze manier van binnendringen ook voor mezelf gewoonweg genieten was. Mijn klit tintelde als gek telkens het minipikje er overheen schuurde bij elke voorwaartse beweging die ik maakte. Angela wiegde haar bekken al snel mee in het gezapige ritme dat ik aangaf en van dan af kon ik de natte sopgeluidjes weer horen die ik eerder ook al hoorde toen ik haar vingerde. Haar vochtigheid vereenvoudigde het binnendringen aanzienlijk, waardoor ik haast vanzelf het ritme flink kon opdrijven.

Toen Angela voor het eerst echt liet merken dat ze genoot van de manier waarop ik haar neukte, ging dat gepaard met een luide schreeuw. Ze spande haar romp op, plofte terug op de sprei neer, om meteen daarna haar hoofd achterover te gooien.

“O… oooooh,” hijgde ze hees, waarna ze languit en ontspannen terug op het bed zakte. Niet voor lang echter, want weldra klampte ze zich met twee handen vast aan de bedspon, en tegelijk spreidde ze haar benen erg wijd. Haar malse spleetje was ondertussen zo nat en soepel dat ik onze kunststoffen vriend vanaf dan moeiteloos helemaal in haar kon stoten, terwijl de kleine binnenkern van het speeltje mijn eigen gleufje nu echt wel in vuur en vlam zette, waardoor ook ik behoorlijk aan het kreunen ging.

Aanvankelijk bleef ik met lange vloeiende bewegingen op haar inbeuken, maar vrij snel leerde ik bij. Ik ontdekte wat haar het meest deed kreunen, wat haar naar adem liet happen en welke stootjes haar die heerlijke, hese keelgeluidjes ontlokten.

Niet dat de vrouw die al maanden mijn gevoelens en diepste verlangens beheerste zich veeleisend opstelde, bijlange niet zelfs. Voor Angela leek alles wat ik deed goed te zijn. Haar hoofd tolde rusteloos heen en weer op het kussen en haar heerlijk meedeinende lichaam ging moeiteloos mee in het wisselende ritme van mijn stoten.

“Ja… jaja!” kreunde ze even plots als onverwacht.

“Ja…” kreunde ik terug, huiverend onder het voortdurende gefriemel op mijn klit. Ik voelde nu al dat ik die ene denkbeeldige lijn overschreed, waarna ik mijn aanstormende orgasme nog wel even zou kunnen uitstellen maar het nog helemaal tegenhouden zou me nooit lukken. Niet dat ik dat van haar verwachtte, maar als Angela me nu nog wilde beletten dat ik zou klaarkomen, dan zou ze een pistool moeten nemen en me neerschieten. Aan die vreemde gedachtegang, die eigenlijk er niet toe deed, kwam een abrupt einde toen ik plots in de gaten kreeg dat Angela me misschien alsnog zou voorafgaan.

“Ja, Tessie… nog… harder,” piepte ze.

Een van haar handen loste de greep op de bedspon en viel op het bed. Met de sprei in een kluwen tussen haar verkrampte vingers ging ze lichtjes aan het sidderen. Ik gaf nu werkelijk alles wat ik in me had en voelde het zweet langs mijn rug stromen. Ik hapte naar adem, terwijl ik de kunstpik driftig in haar bleef pompen en ondertussen wisten mijn ogen niet waar eerst kijken. Zo mooi was de aanblik van haar deinende en wulps kronkelende lichaam onder mij.

“Oh god, Tessie…” kreunde ze. “Niet… niet stoppen… Dit is zo goed!”

Wat zij in haar opwinding uitkraamde was niet bepaald bevorderlijk voor het in toom houden van mijn eigen erogene prikkels. Haar wulps gekronkel al evenmin en spontaan ging ook ik aan het kreunen. Ik probeerde het wel om mijn blik van haar af te wenden, maar dat hield ik niet lang vol. Het was gewoon veel te mooi om haar zo te zien genieten en bovendien wilde ik haar absoluut zien klaarkomen. Dus in plaats van mezelf een beetje te ontzien, stak ik nog een ultiem tandje bij.

“Oh… ja, Tessie… ja… dieper…”

Ik snakte naar adem toen ze me behalve met woorden ook nog eens lichamelijk probeerde aan te sporen door bij elke wipstoot met haar schaamheuvel tegen de mijne op te botsen.

“O… oooh… Tessie!” Agela schreeuwde mijn naam en plots klemde ze haar beide armen strak om me heen. “Oh, Tessie… lieveling… oooh!”

Ik kreunde, maar niet alleen van lichamelijk genot. Dat ene, extra liefdevolle woord wat ze me toeschreeuwde, deden mijn gevoelens crashen. Vreemd genoeg leek dat mijn grootste opwinding wat te temperen, alhoewel dit ook wel gelegen kan hebben aan het feit dat ik mijn krachten langzaam voelde afnemen, waardoor mijn heupstoten vanzelf onstabieler werden.

“Angela…” hijgde ik, naar adem happend. Mijn hart raasde zo fel, dat het aanvoelde alsof het zou ontploffen. Ik voelde nog enkele lichamelijke signalen die me tot kalmer aan doen dwongen, maar dat voornemen werd al direct in de kiem gesmoord toen ik plots haar zijdezachte huid op mijn kont voelde. Mijn hart sloeg eerst nog een slag over, maar in het besef dat Angela haar benen om me heen had geslagen, kronkelde ik mezelf zo diep mogelijk in haar.

“Uuh… hmmmmm,” gromde ze, met haar heupen over de mijne schurend, waardoor er elektrische vonken door mijn hele lijf schoten, van mijn klit tot aan mijn hersenen.

Wat me nog restte aan stootkracht werd nu helemaal schokkerig, ook al omdat ik mijn heupen van haar weg probeerde te draaien. Het was een vergeefse poging om de zoete wrijving die me gek maakte te ontwijken. Ik snakte opnieuw naar adem toen Angela’s benen mij krachtig terug in mijn eerdere positie dwongen.

“Angela… alsjeblieft… ik kan mezelf niet tegenhouden als jij…”

“Toe… Tessie!” schreeuwde ze, “niet stoppen… niet nu, schat… ga door… aah!” Haar greep op mijn rug werd nog sterker en haar vingernagels klauwden zowat in mijn huid terwijl ze haar lichaam opspande als een boog. Ook ik schreeuwde haar naam toen ik voelde hoe mijn orgasme onweerstaanbaar aan kwam rollen. Al die maanden, van wel willen maar niet mogen klaarkomen met haar, leken in dat ene moment over me heen te denderen. Onverhoopt gaf me dat nieuwe krachten en mijn heupen gingen in overdrive.

Mijn ogen staarden in die grote, blauwe kijkers van haar, compleet tipsy van haar schoonheid in dit moment van genot. Haar vertrouwde smaak lag nog op mijn lippen, en dat in combinatie met haar wulps golvende naaktheid onder mij, stuwde me voort in de richting van een orgasme dat sterker dreigde te worden dan ik aankon.

Intussen klonken Angela’s hese, diepe keelgeluiden alsof ze op het punt stond om te stikken. Haar handen omklemden mijn rug zo mogelijk nog feller en haar benen, die ze nog altijd strak om mijn billen had, leken wel op slot. Het bed onder ons piepte onophoudelijk onder het geweld waarmee we onze lichamen tegen elkaar op beukten en het natte, soppende geluid van het speeltje in haar kut joeg ons alleen nog maar meer op. We kreunden allebei, opnieuw en opnieuw, terwijl we alles gaven om elkaar van antwoord te dienen in onze wederzijdse drang naar extase.

Plots duwde Angela haar lichaam nog hoger op en tegelijk stokte haar ademhaling. Tijd om verbaasd te zijn om de kracht waarmee ze zich aan me vastklampte had ik niet, omdat ze ongecontroleerd begon te schokken, waarbij haar borsten verschrikkelijk lekker langs en over de mijne schuurden.

Dat was er voor mij teveel aan. Mezelf tegen Angela aanpersend, schreeuwde ik luidkeels haar naam, waarna ik mezelf verloor in de gloedhete spasmen die elke zenuw in mijn lijf en elke neutron in mijn hersenen leken te controleren. Mijn lichaam spartelde en schokte oncontroleerbaar en mijn huid koesterde zich in de zalige warmte die Angela onder mij uitstraalde.

Vaag hoorde ik haar schreeuwen en ergens drong het tot me door dat haar nagels zich pijnlijk diep in mijn schouderbladen begroeven. Angela’s benen klemden nu zo strak rond mijn heupen dat ik de intensiteit van haar contracties duidelijk voelde. Haar stuiptrekkingen waren zo intens en heftig dat het aanvoelde alsof ze de mijne overnam en me daarna meesleurde in haar orgasme. Ik begroef mijn hoofd in haar nek en bijna snikkend van geluk liet ik mezelf meevoeren in een verlengd orgasme dat mijn normale grenzen ver oversteeg.

Het laatste paar stevige stuiptrekkingen van Angela werd begeleid door wat hijgerig gepiep van mij en toen was het voorbij. Uitgeput en slap liet Angela zich op het bed vallen, mij in haar val meesleurend, zodat ik boven op haar kwam te liggen. Lichamelijk was ik volkomen uitgeput en mijn geest was eventjes helemaal leeg.

Er was geen klok of wekker te bekennen, maar ik weet zeker dat er minuten voorbij gingen voor ik er toe kwam om mijn hoofd op te tillen. Elke centimeter van mijn lichaam voelde aan alsof het een ton woog. Dit had ik nooit meegemaakt. Nooit eerder was ik zo heftig, zo compleet en zo allesoverheersend klaargekomen dan zojuist met Angela.

Mijn ellebogen steunden aan weerskanten van haar op het bed en bij elke ademtocht streelde de binnenkanten van haar armen langs mijn ribben. Angela’s handen gleden teder over mijn rug en haar benen schoven zachtjes heen en weer op mijn billen. Ik keek naar haar gezicht. Hoewel ze een beetje versuft leek, stelde het me gerust dat ze tegelijk ook geluk en tevredenheid uitstraalde, zelfs met haar ogen gesloten. Haar zachte mond had ze een beetje open, zoals ik dat intussen zo goed kende. Angela’s blonde haar was daarentegen een puinhoop, zoals het wild uitgewaaierd op het kussen lag. Hier en daar kleefde er een verdwaalde lok in haar nek en op haar schouders, die net als haar hoofd, glommen van het zweet.

Langzaam opende ze haar ogen en slechts een tiental centimeters van elkaar verwijderd, keken we elkaar dromerig aan. Zoals ze met een warme, heldere blik naar me opkeek, vroeg ik me af hoe het mogelijk was dat ik die briljante ogen ooit koud en kil had kunnen vinden. Ik ging op een elleboog leunen en met de vrije hand veegde ik teder een lok uit haar gezicht. Seconden later deed zij precies hetzelfde bij mij.

“Hoi,” mompelde ik, mezelf even gedachteloos verliezend in het blauw van haar ogen.

“Hoi,” mompelde ze een beetje hees terug.

Ik wachtte af tot ze haar benen en armen rond me zou weghalen, maar dat gebeurde niet. Toen ik dacht dat mij gewicht bovenop het hare stilaan toch wel ongemakkelijk moest aanvoelen, en ik mezelf van haar probeerde los te maken, reageerde ze direct. Haar benen hielden mijn billen plots weer in een houdgreep en ook haar handen klemden zich strak zond mijn rug.

“Ga niet weg,” fluisterde ze, “alsjeblieft.”

Met grote ogen staarde ik in de hare, die plots ook verrassend groot en kwetsbaar leken. Plotseling besefte ik wat er nu moest gebeuren. Het koste me nog een handvol seconden om mijn aarzeling te overwinnen, maar dan boog ik naar haar toe. Haar lippen openden zich direct om de mijne te ontvangen. Ze voelden verbazend zacht en warm aan terwijl we, ongelooflijk maar waar, elkaar voor de allereerste keer kusten.

Hoe teder en intens onze eerste kus ook was, allebei waren we nog een beetje kortademig, waardoor het niet eens een lange zoen werd. Toen onze monden uit elkaar gingen, keek Angela me doordringend aan en tegelijk straalde ze net zoveel verliefdheid uit als ik op dat moment voor haar voelde. Ze zuchtte diep.

“Waarom heb je het me nooit gezegd?” vroeg ze bijna klagerig.

Ik staarde haar aan, terwijl wel honderd mogelijke reacties in mijn hoofd passeerden. Dat ging van ‘je zou me vermoord hebben,’ over ‘ik wilde wél maar durfde niet,’ tot en met ‘hoe zeg je zoiets tegen je baas?’ Ondertussen speurde ik naar iets van een verwijt in haar blik, maar daar was geen spoor van te bekennen. Wel zag ik een liefdevolle glinstering die haar ogen nog meer lieten stralen.

“Waarom heb ik het je nooit gezegd?” herhaalde ik haar vraag, waarbij ik niet kon verhinderen dat ik grijnslachte.

Mijn anders zo kalme, zichzelf in alle omstandigheden waardig gedragende advocaat barstte uit in gegiechel. Vanzelf volgde ik haar voorbeeld en begroef mijn hoofd in haar nek, waarna we allebei aan het schateren gingen. Zodra we uitgelachen waren, legde ik mijn lippen op haar oorlelletje.

“Wil je het echt weten?” fluisterde ik.

De zachte wrijving van haar wang tegen de mijne gaf aan dat ze knikte, waarna ik mijn hoofd optilde om haar aan te kunnen kijken.

“Angela, de belangrijkste reden dat ik het je niet durfde te zeggen, is omdat ik er geen idee van had hoe jij zou reageren. Ik weet dat jij een tijdlang getrouwd was met een man. Met jouw hetero verleden ging ik er van uit dat ik nergens…”

Door snel een vinger op mijn lippen te drukken, legde ze me het zwijgen op. “Zwijg me van mijn huwelijk, lieverd. Dat was één grote vergissing.”

“Oh… was het omdat je ontdekte dat je op vrouwen…”

“Nee,” onderbrak ze me resoluut, “daar had ik helemaal geen idee van. Zelfs die eerste keren dat jij… dat jij me hielp, dacht ik niet eens in die richting. Dat ontdekte ik pas toen ik gaandeweg gevoelens voor je kreeg die niet rechtstreeks te maken hadden met wat we deden… of liever met wat jij bij mij deed. Sterke gevoelens zelfs, die ik niet kon plaatsen en me onzeker maakten, waardoor ik op mijn beurt er ook niets over durfde zeggen tegen jou. Tess... ik mag me wel bij jou verontschuldigen, neem ik aan?”

“Verontschuldigen? Waarom dan wel?”

“Omdat ik al die tijd mijn mond hield, en dat terwijl ik heel goed wist dat jij zoveel meer wilde.”

“Hoe bedoel je?” vroeg ik.

“Is jou dan nooit wat opgevallen?”

“Nee,” antwoordde ik oprecht. “Wat had mij moeten opvallen?”

“Nou… dat ik bijvoorbeeld meer dan eens vergaderstress veinsde als het me te lang ging duren voor je me weer eens deed genieten. Tess… Ik hield toen al van je, én tegelijk was ik verslaafd aan jouw… jouw hulp.”

Hoe groot mijn verwondering ook was om wat ze zei, toch moest ik lachen omdat ze ook nu nog die zakelijke benadering bleef gebruiken. Grinnikend legde ik mijn hoofd weer op het kussen, met mijn wang tegen die van Angela. Plots voelde ik haar warme, zachte lippen in mijn nek en hoe ze tegelijkertijd haar benen rond mijn billen weer wat strakker aantrok. Toen ze ook nog eens haar handen over mijn rug begon te bewegen, huiverde ik diep.

“Schat,” fluisterde ik, mezelf realiserend dat ik eindelijk dat woord durfde te gebruiken, “wees alsjeblieft voorzichtig. Ik weet niet of ik mezelf onder controle kan houden als je zo doorgaat.”

“Wil je dat dan?” mompelde ze. Een van haar handen gleed tot op mijn achterhoofd en trok me met mijn haren omhoog en twee prachtige ogen keken me guitig aan.

“Ach,” mompelde ik terug, “ ik dacht dat ik je maar beter kon waarschuwen.”

“Tessie…hou je mond en vrij met me.”

“Alleen als jij ook met mij wilt vrijen, Angela.”

Ze tilde mijn hoofd opnieuw bij mijn haren op en haar hemelsblauwe ogen straalden. “Reken daar maar op, liefje. Ik hou van je en dat zal ik je bewijzen ook. Wat dat betreft sta ik aardig bij jou in het krijt.”

“Dan hebben we een deal,” zei ik glimlachend. Brandend van verlangen tuitte ik mijn lippen en het volgende moment kuste ik mijn liefste voor de tweede keer.

Aanvankelijk was onze kus liefdevol en teder, maar langzaam gingen we over naar een opwindende, passionele tongzoen, waarbij we onze lichamen wulps kronkelend tegen elkaar op bewogen. Ergens in het midden van die opzwepende kus spartelde ik niet bepaald tegen toen Angela me meenam in een fikse heupzwaai, waardoor ik onder haar kwam te liggen. Eindelijk kreeg ook ik de kans om mijn grote liefde te strelen en die kans greep ik met beide handen.

Het was Angela die vele minuten later een einde maakte aan onze kus. Ze tilde zichzelf van ons kunststoffen speeltje, knielde tussen mijn benen en begon de riempjes los te maken. Toen ze me aankeek, moet ze in mijn ogen de vraag gelezen hebben die op mijn lippen brandde.

“Straks, lieveling,” fluisterde ze. “Hoeveel zin ik er ook in heb om jou aan het bed te spijkeren, dat stellen we uit tot straks. Eerst wil ik je een klein beetje compenseren voor alles wat jij de voorbije maanden voor mij hebt gedaan. Tenminste… als jij me dat toestaat.”

Ik knikte alleen maar, blozend bij het beeld dat zich in mijn hoofd vormde over wat Angela met compenseren kon bedoelen. Al vanaf het moment dat we op dit hotelbed belandden, oversteeg de werkelijkheid met gemak mijn fantasie en nu zou zelfs mijn ultieme droomscenario werkelijkheid worden. Ik kon wel janken van geluk.

“Mooi,” zei ze, “maar je moet me wel één ding beloven.”

“Oh ja? Wat dan?”

“Beloof me dat jij jezelf voorlopig op jouw eigen genot zult concentreren en dat je mij niet zult aanraken.”

“Maar…”

“Niets te maren, Tessie!” klonk het kordaat. “Beloof het en ik zorg ervoor dat jij je dat niet zult beklagen.”

“Oké dan,” zei ik met een zucht. Ostentatief legde ik mijn armen naast mijn lichaam en klauwde mijn vingers in de bedsprei. “Zo goed?”

“Héél goed,” zei ze breed lachend, waarna ze over me heen kwam en haar mooie strakke lijf bovenop het mijne vleide.

Zodra ze me meenam in een nieuwe, opwindende zoen, moest ze me al aan mijn belofte herinneren en het mag duidelijk zijn dat ik alle moeite van de wereld had om mijn handen op de sprei te laten toen ze mijn borsten beurtelings likte en kuste. Ik kreunde diep toen ze mijn rechtertepel even in de mond nam. Vanzelf begon ik onder haar te kronkelen toen ze meteen daarna mijn andere harde nippeltje tussen haar lippen zoog en er zachtjes op knabbelde.

Uitgerekend op dat moment rinkelde ergens ver weg haar mobiele telefoon. Het gerinkel klonk weliswaar gedempt omdat het toestelletje in haar handtas zat, maar dan nog zou ik het geluid uit duizenden herkennen. Barry Boyer, flitste het door mijn hoofd. Wellicht had Angela rond deze tijd al lang op zijn bedrijf moeten zijn.

“Schat…” zei ik, omdat het leek alsof zij haar telefoon niet hoorde, “moet je niet opnemen?”

“Geen sprake van,” murmelde ze, zonder haar mond van mijn tepel af te halen.

“En wat als het Boyer is?”

“Tessie…, hij bekijkt het maar. Het enige wat ik op dit moment wil doen is vrijen met mijn meisje. Is dat een probleem voor jou?”

“Nee, natuurlijk niet,” antwoordde ik snel en helemaal naar waarheid. Als Angela er zo over dacht, zag ik geen enkele reden om haar op andere gedachten te brengen en als gauw lag ik weer onder haar te kronkelen bij al het lekkers wat ze met mijn borsten deed.

De telefoon rinkelde een tweede keer toen ze met haar tong, via het kuiltje van mijn navel, ontzettend hete tintelingen doorheen mijn hele lijf joeg.

De derde keer dat Angela’s belsignaal weerklonk, was net op het moment dat mijn lichaam op aarde terugkeerde nadat Angela, met haar duim op mijn klit en haar tong diep in mijn poesje, mij naar een hemels orgasme had geleid.

Alweer was de realiteit zoveel beter dan alles wat ik de voorbije maanden in mijn nachtelijke fantasieën voor mogelijk had gehouden, maar dan nog moest het beste nog komen. Angela’s eerdere uitspraak dat ze me aan het bed wilde spijkeren, was de juiste woordkeuze voor de manier waarop ze ongenadig lang met de lavendelkleurige kunstpik op me inbeukte. Gelukkig mocht ik vanaf dan mijn liefste wel weer aanraken, waardoor ik me aan haar kon vastklampen. Kreunend van genot probeerde ik haar zoveel mogelijk tegengas te geven, waardoor het minipikje aan haar kant van het speeltje zijn nut begon te bewijzen. Het werkte, want terwijl we onze lijven tegen elkaar op bleven schuren,ging ook zij aan het kreunen. Het oude bed piepte en kraakte onder de wilde galop waarop we tegen elkaar opbeukten, elkaar opzwepend, verwoed op zoek naar dat ene, gemeenschappelijke hoogtepunt. Angela kwam als eerste, maar nog voor haar verrukte, hese kreet was uitgestorven, hing ook ik onder haar te sidderen als een rietstengel in de wind.

De rest van dat weekendje Londen was één grote ode aan onze liefde voor elkaar. Van de stad zelf hebben we die keer niets gezien, want alleen voor een snelle douche, of om iets te eten of te drinken, kwamen we het bed uit. Nog diezelfde maand ben ik bij Angela ingetrokken.

Het mag duidelijk zijn dat er nooit een deal met die Engelsman is gekomen, maar ook zonder dat is ‘Keinen, Thijs & Partners’ uitgegroeid tot een begrip in de zakenwereld. Daarvoor hadden we Barry Boyer niet nodig. Wel genieten we nog steeds met regelmaat van onze eigen ‘Barry’, want zo noemen we ons lavendelkleurige speeltje sindsdien.

Angela is nog steeds mijn baas. Nou ja, op de zaak dan, want wat de huishouding betreft, draag ik de broek.

Mijn lieve schat heeft nog geregeld last van vergaderstress en daar help ik haar nog altijd even graag overheen als vroeger. Alleen doen we dat al lang niet meer op kantoor. Na de verbouwing, én met al dat extra personeel erbij, is er lang niet meer zoveel ruimte voor wat privacy en zou zoiets al snel opvallen. Als Angela in de voormiddag een vergadering heeft, dan blijven we ’s morgens gewoon wat langer in bed. Is er in de namiddag zo’n lastige meeting, dan rijden we ’s middags naar huis voor een uitgebreide ‘lunch’ in de beslotenheid van onze eigen slaapkamer.

Op kantoor vormen Angela en ik nog steeds een geweldig team, maar dat zijn we ondertussen als koppel ook. Gaandeweg ontdekten we dat we echt wel twee handen op één buik zijn en mede daardoor is onze liefde alleen maar gegroeid. Intussen zijn we er helemaal van overtuigd dat we samen oud willen worden. Nu alleen nog hopen dat onze gezondheid ons dat ook toestaat…

Voetnoot van de auteur:

Ruim tien jaar na de hierboven vertelde gebeurtenissen zijn deze twee nog altijd samen, nog steeds even verliefd en gelukkig met elkaar.

In het vooruitzicht van hun ‘ouwe dag’ hebben ze vorig jaar alvast een afgelegen, prachtig gerenoveerd boerderijtje gekocht in Zuid-Frankrijk. Een oase van rust is het. Hun paradijsje voor de toekomst, zoals zij het zelf noemen… Het huisje en de omgeving deden me dagdromen toen ik er vorige maand een weekje vakantie mocht doorbrengen, maar ik gun het die twee van harte.