Rosalie Krijgt Een Beurt - 47

Verteld door Rosalie en Julia

Ik had net de les erop zitten en iedereen was weer blij vertrokken. Tyler was er nog niet. Ik kleedde me om, mijn balletpakje en roze maillot uit en deed een wit topje aan. Ik had een zwarte kanten slip aan en besloot geen broek aan te doen. Ik plugde mijn mobiel aan de boxen en zocht een nummer op. De zaal vulde zich met de gitaarakkoorden gevolgd door de beat van het drumstel. Ik stond in het midden van de zaal en liet mijn gevoel opkomen terwijl de eerste woorden klonken Trouble.
Blood is in the rocky waters. Hide away your sons and daughters.
Ik boog links naar voren, plaatste mijn rechtervoet even schuin die kant op om daarna terug te springen naar mijn plaats. Eat you alive. Levels. Better put your head on swivels. Dancing with the very devil. Butter to knife Klonk het door de zaal. Ik bewoog mijn lichaam, liet mijn gevoel eruit stromen. You think you're better than them. Better than them. You think they're really your friends. Really your friends. But when it comes to the end. To the end. You're just the same as them. Same as them. Ik dacht aan Najara, Stijn, Wolf en Demian bij wie ik aan tafel had gezeten. Zag ons weer zitten. Meneer Overvest die me niet als leerling zag en me had geholpen. Ik sprong, gleed over de vloer, kwam soepel weer overeind en maakte een korte pirouette op mijn tenen. Ik liep graag op mijn blote voeten. Niet dat ik het zomaar overal deed maar mijn dansstudio was schoon dus daar kon het wel. Het refrein zette in. So let it go, let it go. That's the way that it goes. Ik boog naar voren en schudde met mijn schouders met mijn handen naar beneden. Ik stond afwisselend op mijn tenen van de ene voet naar de andere. Op de maat van de muziek. First you're in, then you're out. Everybody knows. You're hot, then you're cold. You're a light in the dark. Just you wait and you'll see. That you're swimmin' with sharks. Ik bewoog mee op de muziek. Gewoon danspassen die in me op kwamen. Van de tango tot ballet en modern. Every time my heart is beating, I can feel the recipe. I wonder if my day is coming, blame it on the entropy. My blood is pumping, I can see the end is right in front of me. Don't take it from me, I could be everything, everything. Don't take it from me. My blood is pumping, my blood is pumping. Don't take it from me, I could be everything, everything Ik shuffelde naar achteren, draaide weer op mijn tenen en liet me op mijn knieën vallen. Ik maakte vervolgens een pirouette op mijn knieën over de grond en sprong weer overeind terwijl het lied doorging. De woorden don’t take it from me zorgde voor het gevoel alsof er een steen in mijn maag lag. Ik zag twee reebruine ogen voor me. Ik deed de radslag en draaide daarna rondjes door de ruimte. Ik zou haar nooit kunnen vergeten, zelfs niet door te dansen. Ik wilde het niet maar het ging vanzelf. Mijn zicht werd troebel en ik kon niet meer duidelijk naar één punt kijken. Mijn voeten verstapte zich en ik viel op de grond. Ik kon mezelf opvangen zodat de landing met de vloer niet al te hard was. Ik ging zitten met mijn knieën gebogen en mijn benen wat wijd uit elkaar. Mijn hand werd nat toen ik hem over mijn wang haalde. Rare klanken kwamen uit mijn mond. Ik had de dood zelf al vaak ontlopen maar hij wist me op andere manieren te pakken door degene die bij me hoorde van me te stelen. Eerst mijn ouders die voor altijd vreemden zouden blijven voor me. Mijn opa en oma, bijna mijn dochter en ik had Rosalie maar net uit zijn handen weten te houden. Voor nu. Moest Mirthe daarom die prijs betalen? Lange tijd was ik er heilig van overtuigd geweest dat iedereen die met mij in aanraking kwam, ook automatisch op het verlanglijstje van de dood stond. Omdat ik hij mij niet had kunnen krijgen. Aangepraat door slechte mensen. Een grote leugen waar ik niet langer in geloofde maar me wel liet afvragen waarom ik nog leefde. Waarom ik steeds overleefde. Misschien had Mirthe gelijk en zocht ik steeds de dood of in ieder geval de grens op. Oh, Mirthe. Ze wilde geen examen meer doen, ze wilde mijn krullen niet meer en ze lachte ook niet meer want ze was zichzelf niet meer door de pijnstillers. Als ik nu in haar ogen keek leken ze leeg, dood en alsof ze niet daar was. Haar leven was niet kak maar kut. Alleen daar verkochten ze geen ballon van. Dat zou ook alleen Julia kunnen verzinnen, dacht ik.

Ik veegde met mijn shirt mijn wangen droog en liet met een zucht mijn gevoel eruit stromen. Klaar, dacht ik. De muziek was al twee liedjes verder. Een vrolijk nummer schalmde door de ruimte. Ik kende dit liedje nog niet, Kasper had weer liedjes toegevoegd via Spotify. Hij was degene die me had moeten overtuigen dat die app wel handig was. Ik was niet zo technisch of daarin heel erg geïnteresseerd. Ik had de meeste tijd van mijn leven zonder gedaan dus ik had er niet zo veel mee. Het was handig en in het ziekenhuis soms ook echt wel een uitkomst, zeker voor de kinderen. Maar ik kon prima zonder. Misschien had Rosalie gelijk en was ik ouderwets voor mijn leeftijd. Het liedje deed me aan mijn prinses denken. De zangeres zong in het refrein: If I was your hero, would you be mine? I know this ain't a fairytale, this is real life. But if I were to save you, would you do the same? And catch me if I'm fallin', fallin', fallin', fallin'? If I was your hero, would you be mine? I know this ain't a fairytale, this is real life. But if I were to save you, would you do the same? And catch me if I'm fallin', fallin', fallin', fallin'?

Mijn lichaam reageerde op de beat en begon, zonder dat ik erover nadacht, te bewegen. Ik gebruikte de ruimte maar kon ook prima op een vaste plek blijven en dansen. Ik vroeg me soms af wat er door de blonde prinses heen ging. Ze had zoveel gevoel, zoveel schuld en twijfels. Ze wilde zo graag, al wist ze niet wat ze nou wilde. En ze was zo bang om de stap te zetten en te accepteren dat het goed was, dat zij goed was en normaal.

Zonder foto van haar ogen wist ik niet hoe ze zich voelde. Wat er in haar om zou kunnen gaan. Ze was deze week wispelturig. Waarschijnlijk extra versterkt door haar hormonen. Zo wilde ze me bij zich hebben en zo duwde ze me weg. Ik had het idee dat ze mijn leeftijd lastig vond. Het was maar een getal vond ik. Ik was haar leerlinge maar had net zo goed volwassen onderwijs kunnen doen. Alleen vanwege Mirthe had ik dat niet gekozen. Maybe I'm better off alone. At least that's what my mind is saying. I think I've been through way too much. So you gotta assure. That this love is sure vingen mijn oren op. Misschien zou ze door angst toch besluiten dat dit niet bij haar paste. Of misschien was het juist haar verliefdheid die haar bang maakte, los van ons contract. Wist ze zich daar geen raad mee.

Ik hoorde de deur dichtvallen. Ik sloot mijn ogen, stond op en riep al lopend beelden van mijn eerste date op. Tijd voor mijn andere sub.
“Je bent laat”, zei ik koud. Staand bij de stereo-installatie om de muziek uit te zetten, volgde ik met mijn ogen zijn bewegingen. Hij zei niks, keek me niet aan maar liep naar de bank om zich om te kleden. Hij deed zijn shirt uit terwijl hij met zijn rug naar me toegedraaid stond. De littekens van zijn oude brandwonden waren goed zichtbaar. Ik wist dat dat nog een reden geweest was dat hij zo tekeer was gegaan nadat ik Rosalie had gered. Hij was zelf verschrikkelijk bang voor vuur. Ik wachtte tot hij klaar was, wat niet lang duurde. We maakten een buiging naar elkaar als teken dat we elkaar vertrouwden.
“Inspectie”, commandeerde ik hem. Hij leek dit niet te verwachten maar herstelde zich. Ik ging op de bank zitten met mijn armen steunend op mijn knieën. Hij ging wijdbeens voor me staan met zijn handen in zijn nek gevouwen. Zijn roze shirt met korte mouwen kroop iets omhoog waardoor zijn buik zichtbaar werd. Precies boven zijn zwarte joggingbroek was ook een litteken te zien. Ik kende zijn lichaam net zo goed als dat van mezelf.
“Ik ben hier voor jou Tyler. Ik maak mijn tijd voor je vrij en dan kom jij niet op de afgesproken tijd.”
Hij wist dat ik geen sorry wilde horen. Ik liep naar hem toe, knielde bij zijn voeten en deed het enkelbandje, een dun imitatie leren bandje met witte stiksels en in het midden een zwarte stalen ring, om zijn rechterenkel. Hij had van mij mogen kiezen tussen goud, zilver of zwart. Hij had voor zwart gekozen. “Omdat ik verrot ben”, had hij gezegd.
Ik kwam weer overeind en keek hem strak aan. Zijn ogen keken onrustig en hij had moeite zijn blik op de mijne vast te houden.
“Je weet wat je moet doen.”
“Hoeveel?” vroeg hij vlak.
“Begin maar met twintig. Voor elke te late minuut één.”
Hij knielde op de grond, zette zijn handen wijd en zijn benen uit elkaar, zijn schouders naar achteren en zijn tenen op de vloer. Hij begon zich op te drukken. Ondertussen trok ik mijn hoge en lange latex laarzen aan.
“Langzamer.” Zei ik toen hij bij zes was.
Hij verlaagde zijn tempo waardoor zijn armen meer moesten werken. Zijn spierballen piepte onder zijn korte mouwen uit. De laatste paar push-ups deed hij met wat gehijg maar zonder te verslonzen. Ik ging naast hem staan en toen hij uiteindelijk de twintig had gehaald, drukte ik met mijn voet in zijn rug dat hij plat moest blijven liggen.
“Je conditie gaat achteruit. Je hebt mazzel dat je maar twintig minuten te laat was, anders hadden we niet eens meer kunnen dansen. Denk je niet?”
Ik wachtte niet op zijn antwoord.
“Nadu houding.”
Hij kwam overeind en ging met zijn voeten onder zijn kont zitten. Zijn rug recht, schouders naar achteren, zijn benen iets uit elkaar en zijn hoofd recht vooruit. Ik wilde nooit dat mijn subs hun hoofd bogen, ik was immers God niet. Ik wilde ze aan kunnen kijken. Ik ging achter hem staan en boog over hem heen. Liet mijn handen naar voren over zijn shirt glijden en begon liefkozend te aaien.
“Waarom was je te laat, Tyler?” vroeg ik vriendelijker.
“Ik stond in de file.”
“Je stond in de file. Dat is vervelend.” Ik ging ondertussen met mijn nagels over zijn borst en ik voelde dat hij zich wat meer ontspande.
“Er was een ongeluk gebeurd met een vrachtwagen die gekanteld was. De hele weg lag onder de wortels.”
“Hm.”
Mijn hand zat in zijn haar, hij had geen dikke bos maar heel kort kroeshaar. Zijn hoofd bewoog mee door mijn hand.
“En waarom heb je mij niet gebeld dat je wat later kwam?”
Hij schraapte zijn keel en gromde.
“Nou?”
“Vergeten.”
“Vergeten.” Herhaalde ik. Ik ging weer recht staan en liep langzaam rondjes om hem heen. Liet mijn hakken tikken op de vloer.
“Ik heb nog wel mijn latex hakken voor je meegenomen en jij vergeet me gewoon. Het zijn nieuwe hakken die ik speciaal voor jou gekocht heb. Omdat ik wel aan jou denk, Tyler.”
Hij bleef stil en bewegingsloos zitten.
“Wat zeg je dan?”
“Dank je wel.”
“Dank je wel wie, Tyler? Ik merk dat je je manieren vergeet.”
“Dank je wel Julia.”
“Precies.”
Ik liep naar voren en ging gehurkt voor hem zitten.
“Je begrijpt wel dat je wat goed te maken hebt.”
Hij keek me stil aan. Dit keer geen slangetjes in zijn lichtgroene ogen.
Ik drukte mijn hand tegen zijn wang aan.
“Ik hou van je lieverd.”
Ik ging weer overeind staan en duwde met de neus van mijn laarzen tegen zijn borst aan. Ik zag de verlangen in zijn ogen.
“Je moet ze verdienen, Tyler. Laat me maar eens zien wat je er voor over hebt.”
Ik zag zijn armspieren lichtjes bewegen. Hij had zijn handen om mijn enkel willen sluiten, ik zag het. Maar hij had zich bedacht want hij had geen toestemming van me om ze aan te raken. Zijn adamsappel ging op en neer toen hij slikte. Ik haalde mijn voet onder zijn neus door zodat hij het latex goed kon ruiken. Hij schraapte zijn keel alsof het hem niks deed maar ik zag dat het hem opwond.

“Kies maar een nummer uit, leid me en laat maar zien of je ze waard bent.”
Ik stond wijdbeens voor hem. Hij kwam overeind en liep naar mijn mobiel om een nummer te kiezen. Hij zou zijn best moeten doen, ik gaf het hem niet zomaar cadeau. Zeker niet omdat hij me twintig minuten had laten wachten. Het geluid van bongo’s en sambaballen vulde de studio. Ik begon met mijn heupen te wiegen en met mijn billen te schudden op de maat van de muziek. Hij liep al dansend naar me toe en we dansenden tegenover elkaar. Door de hoge hakken was ik nu bijna even groot. De snelheid was dat van een sambatempo en al snel klonken er trompetten en een fluitje. Ik rolde met mijn bovenlichaam, spreidde mijn armen en werd vast gepakt bij mijn hand. Hij was niet van het stijldansen, meer van de hip hop en moderne dans. We hadden samen ooit een aantal dansworkshops gedaan om onze dansmoves uit te breiden. Het ritme veranderde en al snel koos hij voor de cha cha cha. Ik liet me leiden, voelde waar hij me heen wilde hebben. Hij gaf er zijn eigen draai aan. Ik ging bij hem op zijn knie zitten en strekte me uit over zijn been, mijn hoofd naar beneden. Zo zag de studio er net iets anders uit. Ik kwam overeind en hij stuurde me met een duw weg. Ik draaide heupwiegend een stukje van hem af. Voelde hem naar me toe komen toen de muziek sneller begon en het cha cha cha gedeelte pas echt ingezet werd. Hij zwierde met zijn armen en ik wiegde mijn heupen. Met zijn hand in mijn rug begeleide hij me over de dansvloer. Hij nam mijn hand en drukte me tegen zich aan waar ik met mijn heupen tegen zijn bovenbeen aan schudde met mijn knieën iets doorgezakt en weer omhoogkomend. Hij keek me aan maar zijn emotie was moeilijk te peilen. De muziek veranderde weer en werd langzamer. Aan zijn bewegingen te zien koos hij voor de tango. Mijn voeten deden het werk. Ik voelde dat ik, ondanks dat ik sokken droeg, zweetvoeten kreeg in de laarzen. Omdat ze over mijn knie kwamen was het wat lastiger om alle bewegingen goed uit te voeren. Maar dat gaf niet, het was nu geen wedstrijd.

Hij draaide me rond en ik draaide daarna om hem heen. Greep hem van achteren om zijn nek vast en spreidde mijn benen in de split zonder dat hij me vasthield. Hij draaide een rondje waarna ik mijn been om zijn been heen haakte. Ik gleed langzaam van zijn rug af naar voren, naar de grond. Hij hield mijn arm stevig vast alsof ik niet mocht vallen. Ik ging achterover liggen met mijn benen in een rare hoek. Ik bleef even als een gevallen engel liggen maar draaide me daarna om en ging zwierig weer rechtop zitten. Hij hield zijn handen achter mijn schouders, ik leunde er tegen aan en zette een voet plat neer op de grond. Met wat hulp van hem kwam ik overeind en haakte mijn hand in de zijne. Hij kwam van voren tegen me aangeleund en duwde me iets achterover. Gleed met zijn hand over mijn borst, langs mijn heup en toen greep hij mijn bovenbeen vast. Tilde die om zijn heup heen en deed een stap naar achteren. Ik hield mijn andere been recht op zijn plek en mijn ene hand om zijn nek geslagen. Mijn andere hand had ik op zijn borst gelegd. Zijn hart ging sneller, voelde ik. Hij sleepte me een stukje mee terwijl we elkaar strak aankeken. Ik haalde mijn been van zijn heup en plaatste mijn voet achter mijn andere voet. Tilde mijn handen omhoog, borst vooruit en keek hem uitdagend aan. Hij kwam keurend om me heen gelopen en ging achter me staan. Ik tilde mijn ene been opzij en omhoog waarbij ik gelijk werd vast gegrepen en mijn been omhoog werd gehouden. Ik draaide me een kwartslag naar hem toe en voelde zijn hand in mijn rug. Ik liet me iets achterover hellen. Mijn been hield hij tegen zijn hoofd aan en ik hoorde hoe hij de geur van het latex weer opsnoof waarbij hij gromde.
“Nog niet.” Zei ik en kwam bliksemsnel weer overeind. Hij liet mijn been los en we dansten nog wat door totdat het nummer afgelopen was. Ik grijnsde, hij deed aardig zijn best.
“Niet slecht.” Ik liep naar mijn mobiel en koos een volgend nummer, ik zette ook een volgend nummer in de wachtrij voor hierna. Eerst kwam er een stukje instrumentaal waarna de zangers begon te zingen:
Your smoke in my hair. Hot and dirty like the L.A. air. That face, baby, it ain’t fair. But you don't know what you don’t know. What you don't know, uh. Ooh-ooh, so you wanna talk about power? Ooh-ooh, let me show you power.
Ik liep sexy heupwiegend met een stoel slepend achter me aan naar het midden van de zaal. Ik zette de stoel neer en gebaarde met mijn vinger dat hij er een eindje voor moest gaan zitten, op de grond. Hij nam de nadu houding weer aan. Nu had ik weer de leiding. Ik danste zwoel terwijl ik de leuning van de stoel vast had. Ik liep naar de voorkant van de stoel en zette mijn ene voet erop. Liet mijn handen over het zwarte gladde materiaal glijden en zag de lust in zijn ogen.
I eat boys like you for breakfast. One by one hung on my necklace. And they'll always be mine. It makes me feel alive. I eat boys like you for breakfast. And I know that you tried your bestest. I never said it’s right. But I'm gonna keep doing it
Ik danste bij de stoel, op de stoel en naast de stoel waarbij ik zoveel mogelijk verleidelijk mijn benen gebruikte. Raakte de laarzen meerdere keer aan. Ik zag hem kijken. Hij zat zo lief, zo stil, zo geboeid. Alsof het een klein jongetje in een snoepwinkel was die zijn ogen uitkeek. Geen slangetjes in zijn ogen, wel een fonkeling. Zijn mond iets open en zijn ademhaling wat sneller. I'm sick, yeah, I'm sick. And honestly, I'm getting high off it. Do you wanna see a magic trick? 'Cause you don't know what you don’t know. But I know… Ik zat op mijn knieën met mijn kont naar hem toe op de stoel. Liet mijn voeten rondjes draaien en de hakken tegen elkaar aan klikken. Ik plaagde hem, maakte hem hongerig, hebberig en vooral opgewonden.

Na het liedje begon zijn liedje. I wanna be your slave. I wanna be your master. I wanna make your heartbeat. Run like rollercoasters. I wanna be a good boy. I wanna be a gangster. 'Cause you can be the beauty. And I could be the monster. Ik zat op de stoel en keek hem strak aan. Gebaarde met gekromde vinger dat hij dichterbij moest komen.
I love you since this morning. Not just for aesthetic. I wanna touch your body. So fucking electric. I know you scared of me. You say that I'm too eccentric. I'm crying all my tears. And that's fucking pathetic.
“Eén kus.” Ik hield mijn stem zachtjes en hoopte stiekem dat hij meer zou doen zodat ik hem nog meer kon plagen. Hij boog zich naar voren met zijn handen op de grond, op zijn voeten zittend. Hij leek even te twijfelen of hij links of rechts wilde doen maar koos uiteindelijk voor links en gaf de neus van de laars een lange kus.
“Genoeg.”
Hij kwam traag omhoog en gromde zachtjes.

I wanna make you hungry. Then I wanna feed ya. I wanna paint your face. Like you're my Mona Lisa. I wanna be a champion. I wanna be a loser. I'll even be a clown. 'Cause I just wanna amuse ya
Ik grijnsde. De bobbel in zijn broek was nu goed zichtbaar. Hij keek me smekend aan. Ik boog naar voren en legde mijn hand onder zijn kin.
“Wat is er schatje?” vroeg ik teder.
“Het is niet eerlijk.”
“Wat is niet eerlijk, lieverd?”
“Voor rechts…”
Ik grijnsde.
“En dat wil jij vast en zeker goed maken, neem ik aan.”
Hij knikte met mijn hand nog onder zijn kin.
“Maar ik zei: ‘één kus’ en geen twee.”
Hij leek licht teleurgesteld en ik zag dat een innerlijke strijd in zijn hoofd bezig was.
Because I'm the devil. Who's searching for redemption. And I'm a lawyer. Who's searching for redemption. And I'm a killer. Who's searching for redemption. I'm a motherfucking monster. Who's searching for redemption. And I'm a bad guy. Who's searching for redemption. And I'm a blonde girl. Who's searching for redemption. I'm a freak that. Is searching for redemption. I'm a motherfucking monster. Who's searching for redemption… ging het nummer ondertussen door.
“Dus geen kus voor rechts, dat begrijp je toch wel?”
Hij knikte twee keer en schudde daarna zijn hoofd. Ik haalde mijn hand onder zijn kin vandaan maar bleef voorover gebogen zitten.
“Ik was duidelijk volgens mij, één kus. Jij koos voor links dus nu moet rechts zonder doen.”
Hij slikte en er leken bijna tranen in zijn ogen te komen. Voeten waren zijn ding en helemaal als ze in latex zaten. Hij hield van mijn voeten, sommige zouden zeggen dat hij gek was maar ik niet. Voor hem hadden mijn voeten nu gevoel en was het sneu dat hij rechts geen aandacht had gegeven.
“Maakt je dat verdrietig?”
Hij knikte.
“Ach, schatje toch….” Ik aaide hem over zijn wang.
“Ik wil niet dat jij verdrietig bent. Maar ik kan je rechts geen kus laten geven. Dan zou ik gelogen hebben…. Dus wat dacht je van een lik?”
Hij kreeg haast een kinderlijke glimlach op zijn gezicht waardoor ik ook moest lachen.
“Wat zeg je dan?”
“Dank je wel Julia.”
“Alsjeblieft Tyler.”
Hij bleef nog even ongeduldig naar me kijken. Ik hield hem mijn rechtervoet voor die hij gretig aannam en tegelijkertijd heel liefdevol vasthield alsof het heel breekbaar was. Hij keek er even hunkerend naar en gaf met veel overgave de onderkant een lik.
“Lekker?”
“Ja. Ze zijn erg lekker. Dank je wel Julia.”
Ik bracht mijn voet weer naar beneden en drukte met de onderkant van de neus even op zijn bobbel in zijn broek. Hij kreunde gelijk.
“Ik heb niet gezegd hoeveel likken, Tyler…” sprak ik zwoel. Ik zag zijn ademhaling versnellen terwijl ik mijn linkvoet omhoog hield. Hij keek me aan met een blik of hij me goed begrepen had.
“Geen kussen.” Benadrukte ik nogmaals.
I wanna be your slave
I wanna be your master Klonk het door de zaal terwijl Tyler helemaal los ging op mijn laarzen. Hij begon bij mij rechterknie waar hij zijn tong op het latex zette. Hij keek me even dankbaar aan en liet zijn tong langzaam naar beneden glijden. Mijn enkel was zijn favoriete deel en hij draaide met zijn hoofd al likkend, alle kanten op. Hij hield mijn voet omhoog en aaide de neus van de laars.
"Je bent zo mooi", zei hij helemaal in zichzelf gekeerd.
Met zijn vingers leek hij elke ribbel, elke centimeter en elke vorm te willen volgen. Met een serieus en gespannen gezicht onderzocht hij de laars. Hij likte de onderkant en daarna de hak die hij helemaal in zijn mond liet verdwijnen. Hij zoog en sabbelde en bewoog op en neer met zijn lippen strak om de puntige hiel. Hij gromde en kreunde af en toe. Blies lucht uit zijn neus en drukte zijn gezicht tegen de zijkant van mijn been aan. Met zijn wang wreef hij op en neer. Hij legde zijn kin op mijn knie en ik haalde mijn hand weer door zijn haren. Zijn nummer was weer opnieuw begonnen omdat dat de enige in de wachtrij was.

Ik hield hem mijn andere laars voor en ook die kreeg alle aandacht. Daarna knuffelde hij mijn voeten en benen.
"Stop maar." Ik stond op en ging achter hem staan. Sloeg mijn ene been over zijn schouder heen naar voren en gebruikte mijn hak om over zijn linkerborst te gaan. Hij hield de laars lichtjes vast. Ik trok hem weer weg.
“Op je knieën omhoog komen.”
Hij veerde direct overeind. Ik zette de neus van mijn rechtervoet op zijn schouder bijna in zijn nek. Hij strekte zijn arm omhoog voor me om vast te pakken. Mijn andere voet zette ik aan de andere kant van zijn hoofd. Hij hield daarna mijn enkels vast aan de achterkant.
“Staan.”
Hij kwam voorzichtig overeind. Ik was niet bang om te vallen, het gebeurde wel eens maar dat zag ik bijna altijd aankomen. Hij draaide rustig en voorzichtig een rondje. Met blote voeten was het toch makkelijker om balans te houden. Hij merkte het ook en liet langzaam zijn hand van mijn enkel omhoog gaan zodat ik die vast kon houden. Zijn andere hand kwam daarna ook omhoog en hij tilde me er weer af via de voorkant. Ik drukte mijn rug tegen zijn lichaam aan en voelde zijn warmte. Ik hield zijn handen om me heen en streelde zijn armen met mijn vingers. We begonnen te wiegen.
“Wortels….” Sprak ik mijn gedachte hardop uit.
“Je was te laat door wortels…”
Ik maakte me van hem los en ging op de grond zitten.
“Wil je even liggen?”
Hij leek even te twijfelen wat het addertje was. Ik klikte mijn hakken tegen elkaar en bewoog met mijn tenen naar voren en achteren.
“Kom maar, ik weet wel dat je het wilt.”
Hij kwam zitten en legde zijn hoofd op mijn benen. Hij hield een enkel vast. Ik aaide hem over zijn hoofd en zijn schouders. Liet mijn nagels zijn rug kriebelen. Hij krulde zich op en gaf mijn laarzen kleine likjes. Hij snoof, knuffelde en duwde zijn neus ertussen Ik liet hem zijn gang gaan. Genoot van zijn liefde voor mijn voeten en nam daarmee mijn zweetvoeten voor lief. Ik gaf aan dat ik een been omhoog wilde doen dus hij kwam iets overeind. Ik hield mijn been in de lucht tot hij weer ging liggen en sloeg mijn been over hem heen. Nu lag hij er tussen. Hij gromde.
“Tien minuten.”

Na precies tien minuten zei ik: “Uit.”
Hij ging gelijk op handen en knieën zitten en begon de rits rustig en beheerst naar beneden te trekken. Ik zag dat de opwinding haast smeekte om uit zijn broek te komen maar daar had hij geen toestemming voor. Daar mocht Kasper straks mee spelen. Hij had mijn beide laarzen nu uit en hield ze vast. Hij legde ze voorzichtig opzij en keek me hoopvol aan.
“Wat wil je?” vroeg ik hem duister. Ik wist wel wat hij wilde.
“Je voeten.”
“Wat wil je met mijn voeten?”
“Masseren…”
“Hoe graag?”
Hij pakte mijn voet. Trok langzaam mijn sok eraf en kuste mijn wreef.
“Heel graag Julia”, zei hij nederig.
“Hoe graag?” vroeg ik weer.
Hij kuste mijn voet met allemaal kleine kusjes. Zijn warme natte lippen kriebelde over mijn huid. Zonder nog iets te zeggen leunde ik achterover met mijn armen achter me om te steunen en liet hem mijn voeten masseren. Langzaam, met liefde en vol passie masseerde zijn vingers en krachtige handen mijn voeten, enkels en kuiten. Hij liet zijn vingertoppen over mijn huid glijden en kuste bijna elke centimeter tot aan mijn knie. Hij likte voorzichtig met het puntje van zijn tong mijn grote teen.
“Je hebt geen toestemming, Tyler”, waarschuwde ik hem. Ik wist dat hij mijn tenen maar al te graag in zijn mond wilde stoppen. Vandaag niet. Het was niet altijd feest.

Ik kon niet in slaap komen. Ik had weer een zetpil gebruikt tegen de buikpijn en een kruik mee in bed maar het lukte me niet om de slaap te vatten. Ik dacht aan Julia. Wat wilde ik nou van haar? Was ik echt verliefd? Of waren het gewoon mijn hormonen die me op het verkeerde pad brachten? Ik dacht aan wat Esther had gezegd voor zover ik dat onthouden had. Ze was verliefd op haar Domina maar alleen tijdens het spel. Daarbuiten niet. Ze viel, net als ik, op mannen. Maar hoe zouden anderen dat doen tussen het spelen door doen? Miste de anderen ook hun Dominant zo erg als ik deed? Wat Esther had zou ik ook wel willen. Maar dan een kamer bij Julia thuis, haar helpen in het huishouden, mijn plek tussen haar benen op de grond. Er voor haar zijn en voor haar zorgen. Ik voelde me jaloers. Ik wist dat Julia dat nooit zou willen, ik kon amper voor mezelf zorgen. Ik had een burn-out gehad vlak na de bevalling, vergat regelmatig mijn lunch te verzorgen en was zelf nooit van plan geweest uit de sleur te komen. Om maar te zwijgen over het feit dat ze me had moeten redden uit een brandend schoolgebouw omdat ik in slaap was gevallen. Op mijn werk leek ik dan wel alles in orde hebben, mijn leven daarbuiten was een grote puinhoop. Ik had geen doel, geen plannen en geen idee wat ik met de toekomst aan moest.

Ik dacht aan de foto die ik vanmiddag naar Julia had gestuurd. Achteraf gezien had ik wel een beetje spijt. Haar fantasie om mij zonder onderbroek in te beelden was toch tevens ook mijn opwindende fantasie geweest? Hoe hard ze me had aangepakt toen. Hoe ze me verrast had. Ik had me nog nooit zo opgewonden gevoeld als toen ze mijn slipje had doorgeknipt. Ik was bang geweest en tegelijkertijd had ik mijn verstand verloren. Misschien was dat mijn kink, minder zacht en meer hard zonder pijn. Duidelijk en ferm behandeld te worden binnen mijn grenzen. Was dat wat ik verlangde? Pijn sletje 2 be moest zich regelmatig melden en mocht niet eens zonder toestemming naar de wc. Wilde ik dat ook? Kiki moest zich op een bepaalde manier kleden en bepaalde houdingen aannemen. Vond ik mijn contract toch misschien te soft? Vond ik mijn Domina te soft? Zou ze überhaupt wel echt streng kunnen zijn? Ik had het gevoel dat ik meer gedomineerd wilde worden in plaats van vertroeteld. Ik pakte mijn mobieltje van mijn nachtkastje en zocht Julia in de app op. Ik begon te typen:

- Ik heb nagedacht over ons contract op basis van wat ik vanavond heb gehoord tijdens de munch. Ik wil graag het een en ander toegevoegd hebben. Zo wil ik dat je me meer domineert in de zin van: een duidelijke plek om mij op m'n plaats te zetten. Dat ik weet waar ik hoor. Bijvoorbeeld tussen je benen op een kussen. Ik wil weten wat je van mij verwacht als je komt. Hoe ik moet staan, wat ik aan moet hebben en wat ik bijvoorbeeld qua eten en drinken voor je klaar kan hebben staan. Ik wil meer dingen doen om jou te plezieren, om jou het naar je zin te maken of te zorgen dat jij kan ontspannen. Ik wil meer gecorrigeerd worden. En ik wil weten wat we gaan doen tijdens onze speelsessie op donderdag zodat ik me kan voorbereiden. Ik wil je wat strenger hebben. – Ik las het nog even door voordat ik op verzenden drukte.

Het bericht was verzonden. Ik keek in de linkerbovenhoek naar de tijd, het was half twee. Ik had nog steeds geen slaap en besloot het sprookje maar te gaan lezen. Ik ging overeind zitten en wilde hem net pakken toen ik hoorde dat ik een appje kreeg. Ik keek, het was van Julia. Dat die nog wakker was, ze zou over drie uur alweer opstaan.

- Nee. - was haar korte antwoord.
- Hoezo nee? - appte ik een beetje gepikeerd terug.
- Ik wil eerst met je praten morgen. -
- Waarom? -
- Omdat ik geen foto van je ogen heb gehad vanochtend. -
- Ik heb je gezegd dat ik het niet eerlijk vind dat ik geen foto van jouw ogen krijg. -

Julia is aan het typen...

- Rosalie, ik ga die discussie nu niet met je voeren via de app. Ik spreek je morgen. -

- Wat gaan we morgen doen? -
- Praten. Dat heb ik je net geappt. Slaap lekker. -

Ik gromde van frustratie. Hier was toch geen land mee te bezeilen? Hier had ik toch helemaal niks aan? Mijn wensen werden gewoon genegeerd en haar wens van die foto moest ik wel accepteren! Ik was er wel een beetje klaar mee. Misschien waren de stofjes van de date eindelijk uitgewerkt en kon ik nu weer helder denken. Ik had gelijk geen zin meer om haar sprookje te lezen. Ze kon de hik krijgen. Zeggen dat ze er voor mij was terwijl ze alleen maar haar eigen wensen in vervulling wilde laten gaan.

Ik merkte dat ik snel ademde en mijn hand naar mijn nek had gebracht. De kleine roze steen in de vorm van een hart, lag in mijn vuist. Blijkbaar hielp die niet. Waarom wilde ze mij niet? Waarom was ik niet goed genoeg? Ik wilde dit niet, die pijn. Het gemis. Ze was er wel en toch weer niet. Ze zou me nooit willen zoals de Dom van Robert. Hij was zo trots op zijn zilveren ring om zijn nek. Waarom vond ik dat aantrekkelijk dat ik dat ook zou hebben? Wat was er in hemelsnaam mis me? Net op het moment dat zich een brok in mijn keel gevormd had, ging mijn mobieltje weer af dat ik een appje had.

- Je ligt te piekeren of niet? –

Met tranen in mijn ogen en trillende vingers typte ik:

- Nee, ik orobeer te slapen. –

Er zat een typefout in zag ik nu. Ik slikte maar het leek net of ik een steen probeerde door te slikken. De ringtoon van mijn mobiel klonk hard door mijn stille slaapkamer en liet me schrikken. Zij was het. Ik besloot om op te nemen maar er kwam geen geluid uit mijn mond. Ik kon alleen maar in de microfoon blazen.
“In door je neus en uit door je mond, lieverd”, zei ze met een donkere, lage slaperige stem. Ik kon dit niet, haar zo horen. Zelfs nu was ze lief voor me.
“Wat is er aan de hand Rosalie?”
“Ik wil dit niet…”, fluisterde ik en drukte haar weg. Ik trok mijn knieën op en huilde met mijn armen eromheen geslagen in mijn dekbed. Ver weg klonk het deuntje van mijn mobiel weer maar mijn hart deed te zeer om op te kunnen en willen nemen.

Ze nam niet op. Ik lag op mijn rug in het donker, de deken half van me afgeschopt. Ik had het warm. Ik haalde mijn hand over mijn gezicht en legde mijn mobiel op mijn nachtkastje. Was dit het dan? Had ze besloten dat ik teveel was? Dat ze niet meer wilde? Waarom wilde ze me eerst strenger hebben om vervolgens te zeggen ‘ik wil dit niet’? Soms was ze een groot enigma. Ik hield van taalpuzzels maar ondanks dat ze docente Nederlands was, leek ze eerder op een scheikundige of natuurkundige puzzel met al haar stofjes, hormonen en gevoelens die onvoorziene reacties veroorzaakten. Ik kon alleen maar hopen dat ze morgen met me wilde praten. Ik draaide op mijn zij in een poging de slaap weer te hervatten maar mijn hoofd dacht daar anders over en vulde zich met woorden. Dat is je verdiende loon!….Sorry, hij bedoeld het niet zo….Je ouders worden bedankt!….Ergens bepaalde trek in Prinses? Jou.….De dood zal je straffen zoals hij je ouders gestraft heeft!….Julia? Nadia. Ik voel het niet meer Julia, het was leuk met je maar dit wordt hem niet. Prima….Jij hoeft niks te leren of te kunnen, het is nergens voor nodig dat je slim bent. Kijk maar naar je ouders, die waren uiteindelijk toch niet zo slim. Zonder jou hadden ze nog geleefd!….. Nu de koninklijke trap nog af en dan bent u weer vrij. En wat als ik niet vrij wil zijn?... Ben je bang Rosalie? Nee, Julia. Ik vertrouw je….Sinterklaas bestaat niet, allemaal verzonnen. Jij ziet er eerder uit als Zwarte Piet….Je moeder had beter voor abortus kunnen kiezen!….Julia, ik heb iemand anders ontmoet. Dus je maakt het uit Lola? Ja…..Hij had gewoon een slecht humeur vandaag, dat moet je hem maar vergeven….Sorry hij kan er niks aan doen….Hoezo je bent zwanger? Waar haal je het lef vandaan!

Ik opende in een flits mijn ogen en keek naar de tijd. Er waren maar vijf minuten voorbij en toch leek ik ver weg te zijn geweest. Ik kwam traag overeind en stapte op blote voeten mijn bed uit. De houten vloer was niet eens zo koud. Ik liep naar de badkamer, deed het licht aan en hield mijn handen onder de koude kraan. Maakte een kommetje en dronk. Ook maakte ik mijn gezicht nat, deed de kraan weer uit en staarde naar mij spiegelbeeld.
“Wat sta jij te kijken?” bromde ik.
“Ik had zin in een wandeling.”
Ik keek opzij, de overloop op, waar een rond propje mens in een zwarte nachtpon op sloffen met haar ogen tot spleetjes geknepen, een eindje van haar deuropening stond.
“Nachtmerrie?”
“Nee, alleen woorden.”
“Van wie?”
Ik zuchtte en beet op mijn kiezen.
“Van verschillende mensen….. Mensen die me pijn hebben gedaan.”
Ik droogte mijn handen af, deed het licht uit en mompelde binnensmonds, “die gelogen hebben", tegen mezelf.
“Hoe is het met die docente eigenlijk?”
Ik zei niks want aan haar toon probeerde ze me uit te horen.
“Ik hoorde van Emma dat jij en Rosalie een date hadden gisteren. Haar hond was ook mee en die is nu blijkbaar verliefd op die van jou. Oh en Emma zei dat ze nog even moest wachten tot Rosalie heeft besloten om hier te komen wonen.”
“Als je het al allemaal zo goed weet, waarom vraag je het dan?” Ik liep langs haar heen om naar mijn kamer te gaan.
“Ik heb je gewaarschuwd, Julia.”
“Doe geen moeite. Ik heb het waarschijnlijk zelf al verpest.”
Ze begon te gniffelen.
“Is ze erachter gekomen dat je als een klein kind met het licht aan slaapt? Had je terugval en is ze daar van geschrokken?”
“Ik ga slapen.”
“Nee, ik weet het al!”
Ik zei niks maar ging in bed liggen. Helaas werd de deur open gehouden door degene die verantwoordelijk was voor al mijn relatiebreuken. De dikke dood van relaties zou je haast kunnen stellen.
“Is ze verliefd?”
Ik draaide me op mijn zij zodat ik met mijn rug naar haar toe kwam te liggen.
“Ja, dus. Ik weet genoeg.”
Ik hoorde de deur dichtgaan. Blijkbaar was ze uitgewandeld want ook haar slaapkamerdeur viel dicht.

Songteksten die gebruikt zijn in volgorde: Sharks – Imagine Dragons, Hero – Faouzia, Breakfast – Dove Cameron, I wanna be your slave – Måneskin