6.

‘Wel, nu we het rijtje toch aan het afgaan zijn: hoe zit het met nummer vijf?’

‘Die is helemaal speciaal. De oude vader van mijnheer is een beetje een perverseling.’

In tegenstelling tot de rest van de familie? flitste onwillekeurig door het sarcastisch ingestelde hoofd van de journaliste.

‘Hij wilde dat ik me zwanger liet neuken tijdens een gangbang, zodat het niet zeker was wie de vader van het kind zou zijn. Achteraf zouden ze wel zien op wie het kindje het meeste leek.’

Haar gedachten gingen terug naar de drie opeenvolgende avonden dat ze door acht Rubizòn mannen tientallen keren geneukt werd en haar kut zo vol sperma gespoten werd, dat het er naar haar gevoel dagenlang uit droop. Maar de missie slaagde: kindje nummer vijf werd verwekt.

‘En is er al uitsluitsel over wie de vader is?’

‘De meesten van de familie vinden dat hij als twee druppels water op Jaime lijkt - dat is de zoon van mijnheer Alberto’s zuster Irena. Die vindt dat trouwens ook.’

‘Gaan ze het laten testen?’

‘Nah - waarschijnlijk niet. Hij heeft de Rubizòn naam, en dat volstaat.’

‘Door wie wordt hij opgevoed?’

‘Hier in het huis. Mijnheer heeft ervoor gezorgd dat we een eigen crèche hebben voor de kinderen. Die legt aan de achterkant van het huis.’

Niet te geloven. Dat is hier een soort commune.
Ondanks haar bedenkingen bij het lot van de kinderen -
Hoe kan zoiets op lange termijn goed uitdraaien? Nu ja, veel zal afhangen van de verhouding tussen de familieleden. Zoals in alle gezinnen, eigenlijk.
-wilde ze weten hoe nummers zes en zeven verwekt werden.

‘Mijn zesde zwangerschap was voor de dochter van mijnheer Alberto. Luna. Zij is zes jaar ouder dan Gabriel. Een zeer mooie vrouw. Zij en haar vriend wilden doodgraag een kind, maar Luna zag het niet zitten om het zelf te dragen. Die wilde haar figuur niet te ruïneren. Ze is mannequin. Ik vind het wel een beetje gek. Ik heb er zeven gehad en op mijn figuur valt niks aan te merken, op wat zwangerschapsstrepen na…’

Als ze het meisje zo bekeek, geloofde Lexi haar op haar woord. Wat een gelukzak was zij in vergelijking met veel andere vrouwen. Zij had vriendinnen die een zeer mooi figuur hadden tot na hun eerste zwangerschap…

‘Dus heeft haar vriend mij vol gedaan. Het was een zeer mooie verwekking.’ Een dromerige blik gleed over haar blauwe ogen. ‘Ik ben altijd blij wanneer hij nog eens langskomt om me te neuken. Soms bel ik hem of hij geen zin heeft…’

Lexi merkt dat bij dit laatste haar stem wegzakte. Precies alsof ze het er moeilijk mee had. ‘Heb je een oogje op hem?’ vroeg ze dan ook.

‘Een beetje wel, ja.’ Elsa nam haar telefoon, die de hele tijd op het salontafeltje gelegen had, en opende de foto-app. Na wat swipen, vond ze een foto van Billy, de vriend van Luna. ‘Kijk. Is het geen schatje?’

Lexi keek en knikte bewonderend. ‘Ja. Maar noem het gerust maar een hunk, hoor.’

Ze lachten.

‘En nummer zeven,’ ging Elsa spontaan verder, ‘daarover mag ik niks zeggen. Buiten dat het een meisje was en voor een zeer belangrijke vriend van mijnheer Alberto.’

Een zeer belangrijke vriend die niet wil dat de wereld weet hoe hij aan zijn dochter geraakt is. Dat klinkt als iemand uit de politiek.
De journaliste nam zich voor om eens te kijken welke politieker een jaar geleden ongeveer vader geworden was, zonder dat het publiek iets over de zwangerschap van zijn vrouw geweten had. Omdat ze Elsa niet met een slecht gevoel wilde opzadelen, zei ze niets over dit plannetje.
‘Is de volgende al gepland?’

Elsa knikte enthousiast. ‘Die wordt ook speciaal. Mijnheer en mevrouw gaan een loterij organiseren onder de mannen die hen hier in het huis helpen. Dus het zou de kok kunnen zijn, of de tuinman. Dan heb je de klusjesman die komt wanneer er iets stuk is of verbouwd moet worden. De dokter van de familie mag ook meedoen. De garagist.’

‘Hebben ze een eigen garagist?’

‘Mmm. Met acht auto’s is er altijd wel iets te doen voor hem.’ De blonde dacht even na. ‘Ach ja! Alain niet vergeten! Hun chauffeur die ook dienst doet als lijfwacht.’

‘Kandidaten genoeg, dus.’

Elsa knikte.

‘En je weet bent er zeker van dat ze mee willen doen?’

‘Ze gebruiken me toch vaak genoeg om hun ballen leeg te maken!’

‘Ja, maar tussen dat en een kind maken, ligt toch een wereld van verschil.’

De jonge vrouw haalde de schouders op. ‘Ik kan me niet voorstellen dat ze ineens met z’n allen een probleem mee zouden hebben om me vol te spuiten.’

Dat kon Lexi zich ook niet inbeelden. Ze zag de bende mannen al voor zich, aan het wachten op de heer des huizes - of misschien de vrouw? - die een naam uit de hoed ging trekken. Minstens zes mannen met een stijve van jewelste.
Haar linkerhand dwaalde weer naar beneden en vond al snel haar kut.

Dit ontging de broedmachine niet, uiteraard. ‘Wil je misschien geneukt worden?’


7.

Lexi schrok. ‘Wel, euh…’ Ze slikte. Dan Fuck, why not? ‘Ja, alles wat je me verteld hebt, is zo opwindend…’

‘Ja hé,’ giechelde het blondje. ‘Wacht. Ik ga kijken wie er in het huis is.’
Zonder te wachten op een antwoord trippelde ze, paddebloot, haar kamer uit.

Lexi keek haar na. Nu ze even tijd had om tot haar zinnen te komen, ging onvermijdelijk Waar ben ik mee bezig? door haar hoofd. Aan de ene kant jeukte haar kut als gek, verlangde die naar een goede beurt; aan de andere was ze wel nog altijd een journaliste. Als dit ooit naar buiten kwam, kon ze een job bij iets anders dan een rioolkrant wel vergeten. Tot nu toe had ze altijd gedacht dat dit slechts een opstapje was naar de serieuzere journalistiek. Als ze haar artikels met de nodige integriteit schreef, zou er vandaag of morgen wel een redacteur van een kwaliteitskrant zijn die haar zou opmerken en haar aan boord zou nemen.

Terwijl ze op de terugkomst van het meisje wachtte, beluisterde Lexi het interview. In gedachten was ze bezig met het schrijven van het artikel. Met als gevolg dat ze nog geiler werd. Shit, wat was het toch met zwangere meisjes? Wat maakte hen toch zo sexy? Het idee om zwanger te worden, ook al was met niemand samen op dit ogenblik, stak regelmatig het hoofd op. Als ze het écht wilde, dan moest het nu ongeveer gebeuren. Nu was ze net de veertig gepasseerd en verdiende voldoende om een kind groot te brengen. Dus waarom niet? Zo’n mooie, ronde buik zoals Elsa… Haar hart smolt en haar kut droop wanneer ze daaraan dacht.

De deur van de kamer ging terug open. Elsa kwam binnen met in haar kielzog een grote man. ‘Lexi, dit is onze chauffeur.’ Ze deed een stap opzij zodat de man naar de journaliste kon toegaan.
Hij was minstens een meter vijfentachtig, slank gebouwd, met een knappe kop - blond, stoppelbaard, stralende glimlach met een puntgaaf gebit, donkere ogen, een oorbelletje in zijn linkeroor.

‘Enchanté,’ zei die. ‘Ravie de vous rencontrer.’ Hij stak zijn hand uit.

‘Euh?’ Haar Frans was, zoals bij de meeste van haar landgenoten, onbestaand. Ze keek dus een beetje overweldigd naar Elsa terwijl ze haar hand in die van de man legde.

‘Blij u te ontmoeten,’ vertaalde de man wat hij gezegd had. Zijn Engels had - hoe kon het anders? - een sterk Frans accent. Hij bracht haar hand naar zijn lippen. Als een echte gentleman drukte hij heel kort zijn lippen tegen de rug van haar hand, zonder ze daadwerkelijk te kussen.

‘Insgelijks,’ antwoordde Lexi. Door het galante gedrag van de man voelde de journaliste zich plots wel heel erg naakt. Op onhandige wijze probeerde ze haar borsten te bedekken met haar linkerarm; haar benen had ze gekruist op het moment dat de deur van de kamer terug openging. ‘En u bent…’

Met een sterk Frans accent stelde hij zich voor. ‘Ik ben Alain, de chauffeur. Klaar om u van dienst te zijn.’

En of hij haar van dienst was! Na de handkus gingen zijn kleren tegen de grond. Een lichaam dat volledig bij zijn gezicht paste kwam tevoorschijn - slank, niet overmatig gespierd, gebruind, licht behaarde borst, getrimde schaamstreek. Maar wat vooral de aandacht van de vrouw trok, was uiteraard zijn pik. Mooi geaderd, besneden met een eikel die fier naar boven wees, strakke zak aan de basis van de stam.

Lexi likte haar lippen - letterlijk. Nu hij even bloot was als zij, viel haar gevoel van ongemak weg, dus haalde ze haar linkerarm weg van haar tieten en “ontkruiste” haar benen. Om duidelijk te maken wat zij wilde, spreidde ze ze zelfs een beetje. Het was overduidelijk dat haar binnenste schaamlippen al goed doorbloed waren - ze wurmden zichzelf al een weg tussen hun grote zusters door.

Alain leunde nu naar voor, niet om haar een zedig kusje te geven, maar voor een echte, volwaardige slobberzoen, waarbij zijn rechterhand al snel tegen de smachtende kut aandrukte.

Lexi sloeg haar hand rond zijn prachtlul en begon hem af te trekken. Al snel werd de vleespaal nog stijver en dikker. Toen hij het gewenste volume bereikt had, kwam de vrouw overeind en drukte de man neer in de fauteuil. ‘Ik wil je berijden,’ zei ze. Uiteraard kwam er geen protest. Het volgende ogenblik liet ze zich over zijn pik zakken. Met een zucht van welbehagen voelde ze hoe hij in haar lichaam drong. Shit, dit gaf haar iedere keer toch weer zo’n goed gevoel… Vooral als het een paar weken geleden was. Terwijl ze haar poese aan de indringen liet wennen, boog ze zich naar voor, zodat ze hem opnieuw kon kussen.

Elsa had terug plaats genomen op haar fauteuil en speelde ongegeneerd met haar kutje en clitoris.

Langzaam begon Lexi op en neer te wippen. ‘Ugh-ugh-ugh’ - een keelklank begeleidde iedere neerwaartse beweging waarbij zijn pik maximaal in haar doos drong.

Als de gentleman die hij was, nam hij na een minuut of zo het “werk” van de journaliste over. Hij nam haar bij de heupen en stootte zijn lul omhoog.

Zo deden ze verder tot Lexi aangaf dat ze een ander standje wilde. Ze ging op de vloer op handen en knieën voor Elsa. Terwijl Alain vanachter op haar kroop, duwde ze haar mond op de kut van de broedmachine. Dit was een primeur voor haar. Ze had nog nooit seks gehad met een zwangere vrouw. Was het haar verbeelding, of smaakte haar kutsap anders? Intenser? Maakte eigenlijk niets uit - het was en bleef lekker. Al snel drong haar tong in het sneetje.

Na een tijdje dreef de chauffeur het tempo op. Zijn buik en ballen kletsten tegen de kont en kut van het vrouwtje dat hij paalde.

Elsa kwam klaar - Lexi had twee vingers in haar soppende kut geschoven terwijl ze afwisselend likte en op haar kittelaar sabbelde. Dit was duidelijk niet de eerste keer dat ze met een andere vrouw vrijde.
Toen het beste gevoel ter wereld haar lichaam verlaten had, liet de zwangere teef zich uit haar fauteuil glijden. Naast de vrouw op de vloer gezeten drukte ze haar linkerhand tegen haar gleuf; haar rechterhand vond achterom haar haar weg naar de zak van de man. Zo speelde ze met een klitje en een paar dikke kloten.

Alain drukte zijn waardering voor haar werk uit door naar haar toe te neigen en haar te kussen. Met zijn linkerhand streelde hij haar dikke buik. Hierbij vergat hij zijn voornaamste taak niet: de journaliste passioneel neuken tot ze sterretjes zag.

Door de dubbele behandeling - en door het opwindende interview dat ze afgenomen had - was Lexi al snel zo ver. Ze duwde haar voorhoofd tegen de zitting van de fauteuil voor haar en gromde ‘Shit, ik kommm’ terwijl haar lijf tintelde en rimpelde.

Elsa merkte dat de vrouw klaarkwam - een hele stroom geil liep stroomde over haar hand. Toen het ergste van de storm gepasseerd was, trok ze haar hand weg van de kut en bracht ze naar haar mond om het sap ervan af te likken. Het smaakte hemels. En vooral naar meer. Dus ging ze op haar rug liggen en maakte duidelijk dat Lexi over haar moest gaan zitten.

De vrouw gehoorzaamde en deed op haar beurt teken dat Alain voor haar moest gaan staan. Zo kon ze hem klaar pijpen. Wat niet lang op zich liet wachten. Attent als hij was, waarschuwde hij haar dat het zover was. ‘Ik ga komen!’ Zijn dikke ballenpap spoot het volgende ogenblik in de mond van Lexi. Zonder twijfelen slikte ze het door - sperma of kutsap, het smaakte allebei goed.

Vijf minuten later, na een flesje Perrier gedronken te hebben, grabbelde Alain zijn kleren samen, kuste Lexi bij wijze van afscheid zedig op de wang, zei ‘Tot straks of zo’ tegen Elsa en vertrok.


8.

‘Kom,’ zei Elsa dan, ‘ik denk dat we wel een douche kunnen gebruiken.’ Haar kamer was voorzien van een eigen kleine maar volledig uitgeruste badkamer.

Hiertegen zei Lexi niet neen. Vooral omdat onder het stromende water het strelen, likken en kussen verder gezet werd. Wat normaal gezien maar tien minuten duurde, nam nu een vol half uur in beslag. Uiteindelijk verliet Lexi de badkamer proper, droog en volledig gekleed. Elsa was ook proper en droog, maar nog steeds naakt.

In haar kamer wachtte hen een verrassing. In de fauteuils zaten nu een man en een vrouw. Op de TV in de hoek speelde de film van het afgelopen uur - Alain was net bezig Lexi op z’n hondjes te neuken terwijl zij de doos van Elsa uitlebberde.

Lexi schrok.

Elsa niet. ‘Hoi,’ zei ze tegen het tweetal. ‘Mag ik je voorstellen? Lexi, journaliste. Ze is hier om me te interviewen over mijn functie als broedmachine van de familie. Cool, hé.’

De man stond recht. Hij was groot, was duur gekleed, en rook naar een duur parfum. Hij was een beetje te zwaar gebouwd, had een strak gekamde dos grijs haar, en staalharde blauwe ogen. Hij stak een gemanicuurde hand uit naar Lexi.

De vrouw schudde ze. ‘U bent ongetwijfeld mijnheer Rubizòn.’ Ze wou dat ze zich zo zelfverzekerd voelde als ze zich voordeed. Zichzelf in een “pornofilm” zien was behoorlijk vreemd. Ze besefte dat als de Rubizòns het kwaad in hadden, ze haar carrière als journaliste wel op haar buik kon schrijven.

‘Alberto,’ zei de man. Hij had een aangenaam klinkende stem. ‘En dit is mijn vrouw Eleanor.’

De vrouw stond recht. Ze was haast zo groot als haar man, had een ovaal gezicht, zeer lang kastanjebruin haar, een lang hals en een slank figuur in een strak, elegant kleedje gestoken. Ze schudde op haar beurt Lexi de hand. ‘Aangenaam.’ Haar stem klonk een stuk harder dan die van Alberto Rubizòn.

Hij ogen van staal en zij een stem van staal. Dit komt wel goed, ging, sarcastisch, door Lexi hoofd.

‘En wat heb je allemaal verteld?’ richtte de man zich tot Elsa.

‘Oh, zowat alles.’ Dan vroeg ze, alsof ze er op dat moment pas aan dacht: ‘Dat mocht toch wel hé?’ Bezorgdheid gleed over haar frisse gezichtje.

Alberto en Eleanor, die naast de naakte griet ging staan en beschermend haar rechterarm rond haar schouders legde, lachten. Samenzweerderig keken ze naar Lexi. ‘Zo naïef,’ sprak Alberto. Zijn stem was een paar tonen harder geworden.

Oké, hier komt de miserie, ging door het hoofd van de journaliste. De Rubizòns zouden ongetwijfeld willen dat hier niets van naar buiten kwam. Dit zou dus in een potje bluffen en afdreigen worden. Een rechtszaak, met een torenhoge schadeclaim in het vooruitzicht. De vrouw vroeg zich af hoe Kliven hierop zou reageren - hij was nog een van die dinosauriërs die tegelijk uitgever én eindredacteur waren. Hij besloot met andere woorden volledig zelfstandig wat er gepubliceerd werd of niet.

Dan richtte de multimiljonair (miljardair? vroeg Lexi zich af) tot zijn blonde, bekoorlijke broedmachine. ‘Maak je geen zorgen. Van wat je verteld hebt, verschijnt geen woord in de pers.’

Dit streek Lexi tegen de haren. Ze had zich hier dan misschien niet erg deontologisch gedragen (het bewijs was nu duidelijk zichtbaar op de TV - het zaad van Alain droop net uit haar mond), maar in haar borstkas sloeg toch het hart van een journaliste, die er woest van werd als iemand probeerde de vrije pers aan banden te leggen. ‘Dat kan je niet beletten, mijnheer Rubizòn,’ stak ze van wal. ‘Elsa wist wie ik was, en heeft ingestemd met het interview. En The Signal laat zich niet aan banden leggen.’

‘Oh nee? Ik ken de eigenaar nochtans héél goed. En hij gaat ervoor zorgen dat niets wat hier gezegd en gebeurd is deze kamer verlaat.’

Huh? Hij kent Kliven? Dat heeft die me toch niet verteld?
‘En waarom zou mijnheer Kliven dit niet uitbrengen? Dit gaat een geweldig goed verkopende krant opleveren.’

‘Krant? Die term gebruikt u nu wel heel losjes, mevrouw,’ reageerde Eleanor Rubizòn.

‘Hoe dan ook, mijnheer Kliven zal zich niet laten intimideren!’

‘Oh jawel. Als hij niet luistert, verliest hij zijn job.’

‘Huh?’ Voor de tweede keer in evenveel minuten was Lexi met verstomming geslagen.

‘Oh, heeft u het nog niet gehoord? Ach ja, natuurlijk niet.’ Een zelfvoldane grijns. ‘Ik heb The Signal gekocht. Vlak nadat Gabriel’ - een blik richting zijn vrouw die communiceerde hoe trots hij wel was op het inzicht dat hun zoon aan de dag gelegd had - ‘me belde om me te vertellen dat Elsa geïnterviewd werd.’