Sex Godin Nina - 20

Vrijdag ochtend. Ik was onderweg naar het werk toen ik een appje kreeg van Nina. ‘Waar ben je?. Ik ben al op het werk’ ik keek op mijn horloge en zag inderdaad dat het al bijna 8:30 was. Gelukkig was ik er al bijna dus ik zal zeker niet veel te laat zijn. Snel berichtte ik terug ‘Ben er bijna’.

Een minuut later stond ik in het fietsenhok en zette mijn fiets op slot. Rende naar binnen toe en zag Nina zitten. Althans, lichamelijk was ze er. Maar ze keek niet echt al te wakker uit haar ogen. Ik liep op haar af en gaf haar een dikke knuffel en een kus. ‘Zo zwaar gehad gisteren?’ fluisterde ik in haar oor. ‘Je moest eens weten’ zei ze terug met een knipoog. En na nog een kus ging ik naar mijn ruimte toe. Ik deed mijn rugzak af en borg mijn lunchpakket weg. Startte alles op en begon mijn dag.

Rond een uur of elf kreeg ik een bericht op mijn computer met daarin een filmbestand. Het eerste wat mij opviel was het IP aders. Dit begon met dezelfde getallen als het IP adres uit Polen. Maar de laatste waren anders. Ik was nieuwsgierig en opende de mail. Voordat ik het video bestand opende liet ik deze door een virus scanner gaan, en er bleken geen mallware of virus in te zitten. Dus ik opende de video.

Ik zag in de video, die ongeveer een minuut duurde, hoe ik Benny bedreigde en riep ‘JE BLIJFT VAN NINA AF!!’ en ik haalde meteen uit op Benny. Meteen viel hij op de grond en toen ik boven op hem zat haalde ik weer uit en je hoorde een harde klap. En toen was het filmpje afgelopen. Ik stond er raar naar te kijken want dit was helemaal niet zo gegaan. En ik merkte dat er beelden inzaten die niet van de beveiligingscamera afkomstig waren maar van een telefoon. Dit was duidelijk te zien aan het beeldformaat. Ik speelde nogmaals het filmpje af en zag dat er veel in geknipt was, en ook de audio was te duidelijk terwijl ik met mijn rug naar de camera stond. Dus er klopte ene hoop niet. Natuurlijk buiten het fijt dat dit helemaal niet zo gebeurt was. Ik zag ook nergens Xaviera in de video, dit was echt een video die alleen mij wou zwart maken. ‘Ach, iedereen ziet toch dat dit nep is.’ Dacht ik nog. En vervolgde mijn werk.

Half 12 kreeg ik een berichtje van Mark, mijn afdelingshoofd, of ik even naar zijn kantoor kon komen. Ik sloeg alle bestanden waarmee ik bezig was op en opende de deur van de server ruimte. Ik keek de grote kantoorruimte in en zag meerdere mensen naar mij kijken. in eerste instantie dacht ik ‘raar’ maar vervolgde snel mijn weg naar het kantoor van Mark.

Ik klopte op de deur en mark riep ‘Binnen’. En toen ik de deur achter mij sloot bood hij mij de stoel aan, die tegenover het bureau stond. ‘Rick’ begon hij. ‘Ik heb een video ontvangen waarin je iemand grondig hebt bewerkt. En normaal als dat in je eigen tijd en in je eigen omgeving is, dan is dat een privé aangelegenheid. Maar dit filmpje is hier op kantoor gebeurt en gaat ook over een medewerker van hier en dat veranderd ze zaak’. Meteen draaide hij de monitor naar mij toe en startte de video die ik ook had ontvangen.

Toen het filmpje was afgelopen draaide hij de monitor terug. ‘Dit is niet wat er is gebeurt, Mark. De video is bewerkt, echt waar.’ Mark keek me strak aan en zei : ‘Oké, stel je hebt gelijk waar is dan je bewijs?’. Ik keek hem strak aan ‘Nou das makkelijk, kijk op de beelden van de bewakingscamera’s, die geven de juiste beelden weer’.

Mark vouwde zijn handen over elkaar en zei : ‘Dat heb ik geprobeerd maar de beelden zijn gewist, en aangezien jij de enige bent die bij beelden kan, spreek dit niet in jouw voordeel.’ Ik ging verzitten en zei ‘Vraag het dan aan Xaviera die was erbij?’ merkte ik op. ‘Die heeft zich ziekgemeld en kan ik niet meer bereiken. Dus er blijft niet anders op’ sloot hij af.

Ik keek hem vragend aan en vroeg ‘Waar op?’. Mark hing nu voorover op zijn bureau met zijn ellenbogen erop en knarste mij toe ‘Dat ik je op non-actief moet zetten, en een onderzoek moet starten.’ Ik dacht even na en relativeerde even alles .

De video’s van de bewakingscamera waren er niet. Xaviera is niet te bereiken. Het enige wat er is, zijn valse video beelden. En alles sprak dus tegen me. ‘En wat houd dat in non-actief?’ vroeg ik.

‘Nou, je gaat naar huis en laat je tijdens het onderzoek niet zien op de werkvloer. Je krijgt niet betaald, tenzij er word bewezen dat de video niet echt is.’ Sprak Mark kalmpjes toe. ‘En wat als ik niet met andere bewijzen kan komen?’ zei ik. ‘Nou dan is de kans groot, dat je een andere werkgever moet zoeken en hopen dat Benny geen aangifte doet, ander zit er ook nog een andere straf op misschien.’ Ik knikte duidelijk ten teken dat ik het begreep. Mark vervolgde met ‘Pak je spullen en je hoort van me als het onderzoek klaar is.’ ‘En wat als ik met andere bewijzen kom?’ vroeg ik. ‘Nou, dan weet je me wel te vinden’

Ik verliet het kantoor van Mark en ging weer via het grote open kantoor naar mijn ruimte toe. In het grote kantoor zag ik weer dat iedereen naar mij keek en Danny riep ‘Klootzak, kun je niet je handen thuis houden!!!’. Hij riep het hard genoeg zodat iedereen het kon horen. Ik snelde nu snel naar mijn kantoortje toe om mijn spullen te pakken en binnen een minuut stond ik met mijn rugzak weer in het grote kantoor. ‘ROT MAAR OP RICK, EEN BEETJE ONZE BENNY SLAAN!!!’ zei Kees op een veel te harde toon. Ik liep naar de gang toe en via het kleine trapje naar de receptie waar Nina zat. Ondertussen hoorde ik mijn telefoon piepjes geven ten teken dat er berichtjes binnen kwamen. Hierdoor keek Nina meteen mijn kant op.

Ik wilde op Nina aflopen om het allemaal uitteleggen. Maar ze hield mij tegen met een stop gebaar. Op een paar meter afstand stopte ik en zei zachtjes ‘Het is niet waar, Nina. Ik heb dit niet gedaan!’. En meteen beet Nina mij toe ‘EN DIE VIDEO DAN, DAT BEN JIJ. EN JE ZEGT DAT ZE MET HUN POTEN VAN MIJ AFMOETEN BLIJVEN!!. RICK, IK BEN NIET VAN JOUW, DAT WEET JE. EN VAN EEN JELOERSE VRIEND MOET IK AL HELEMAAL NIETS HEBBEN. JE WEET VAN MIJN EX WAT DAT MET MIJ DOET.’ Ik probeerde er nog tussen te komen ‘Nina dat weet ik, ik heb het ook niet gezegd!’. Maar meteen werd ik weer afgezaagd en Nina reageerde ‘IK HEB HET ZELF GEZIEN IN DE VIDEO. EN JE WEET, IK HEB OOIT GEZEGD ALS JE JOUW HART VOOR HET VERKEERDE GEBRUIKT DAN IS HET OVER. EN DAT HEB JE GEDAAN. IK HEB HET ZELF GEZIEN.’ Ik keek nog één keer naar Nina en deed toen mijn handen in de lucht te teken dat ik me over gaf. Ik draaide mij langzaam om en liep richting de deur. ‘JA, VERDWIJN MAAR LAFFE RICK!!!’ werd mij nog nageschreeuwd.

Buiten haalde ik mijn fiets van slot en zag dat mijn beide banden waren lek geprikt. ‘Nou, dat word dus lopen’ dacht ik nog. En met de fiets in de hand liep ik naar mijn huis toe. Onder het lopen hoorde ik mijn telefoon bijna non- stop meldingen geven, maar ik had geen zin om te kijken.

Na een halfuurtje lopen was ik eindelijk thuis. Ik deed de fiets in de schuur en ging naar binnen toe. Ondertussen haalde ik mijn telefoon uit mijn broekzak en gooide deze op de tv kast. De berichten kwamen nog af en toe binnen. En eigenlijk was ik wel benieuwd wat de berichten waren. Ik pakte toch weer mijn telefoon en opende mijn berichten box. Er waren 114 berichten van collega’s en toen ik deze opende logen ze er niet om. Van ‘Ik wil je dood’ via ‘Wacht maar tot we klaar met je zijn’ tot ‘Ik hang je aan je lul aan een dun ijzerdraadje, en langzaam draai ik hem dan strakker’. Het was bijna te gek om deze teksten te lezen. En waarom?, door een video die niet klopte. Ziet dan niemand dat er in de video veel te veel is geknipt om een live opname te zijn. Ik gooide mijn telefoon weer op de TV kast en maakte een kop thee voor me zelf. Deed er een flinke scheut honing in en liet me, samen met mijn thee, zakken op de bank. In gedachte liep ik de gebeurtenis van gisteren nog even langs, en kwam erachter dat er een hoop mis was met de video. Ik werd eerst geslagen en niet Benny zoals in de video. Ik heb hem ook niet geslagen toen hij op de grond lag. Alleen in zijn neus geknepen. Dus dat klopte ook niet. En ik heb niets gezegd over Nina. Dus dat klopte ook niet.

En terwijl ik langzaam van mijn thee nipte, bedacht ik me dat de bewakingscamera beelden wel van de normale server misschien verdwenen waren maar niet van mijn privé server. Ik pakte mijn laptop en opende de bestanden die op mijn privé server staan. En daar stonden ze, de beelden van gisteren avond. Zowel de beelden van de vergaderruimte, waar duidelijk op te zien was dat Xaviera werd betast en aangerand. En ook de beelden die daarna op de gang gebeurde tussen Benny en mij.

Het eerste wat in mij opkwam was, doorsturen naar Mark en dan ben ik vrij gewaard. Maar toen ik wat langer nadacht, hij heeft alles weerlegd wat ik zei. En wat als hij dit ook weerlegd zodat hij dit niet ziet als bewijs. En….. Mijn collega’s alles wat ik net in mijn berichte box las. Dat is gewoon onmenselijk. En aangezien ik toch op een soort verlof ben, dan pak ik het er ook maar van. Ik dacht nog even na wat te doen en toen wist ik het.

Ik pakte mijn telefoon, waar nog steeds berichten op binnen kwamen. En trok de simkaart eruit. Uit de bovenste la van het dressoir pakte ik een envelop met daarin een andere simkaart die nog uit mijn hacktijd was en die ik nog wel eens gebruikte als er een bericht moest verstuurd worden die niet naar mij gelinkt kon worden. Deze sim- only kaart was ooit gekocht met contant geld. En je kon deze makkelijk opwaarderen bij elke tabakszaak.

Toen ik mijn telefoon opgestart had keek ik naar de belminuten en de data die ik er nog op had, en deze waren meer dan voldoende.

Zo, dat is het eerste. Ik belde nu een nummer dat ik al zeker 2 jaar niet had gebeld en na 3 keer over te zijn gegaan, hoorde ik ‘Met Jonathan Berkhoff’ ik herkende de stem meteen. ‘Hoi Jonathan met Rick’ en meteen hoorde ik op een vrolijke toon ‘Hoi Rick, wat leuk. Hoe gaat het?’
‘Nou, niet zo goed. Ik zit er even doorheen en heb even rust nodig. Heb jij nog die blokhut in de Belgische Ardenne?’

‘Wat vervelend, Rick. Maar die blokhut heb ik zeker nog, die gaat ook nooit meer weg. Als je ergens tot rust kan komen is het daar wel. En als jij er gebruik van wilt maken dan is dat geen enkel probleem. Wanneer?’

‘Eigenlijk vandaag al, ik heb het hier even gehad en kan die rust goed gebruiken. Wat moet ik ervoor betalen?’

‘Betalen?’ en er klonk een hard gelag ‘Rick, jij heb me twee jaar terug miljoenen bespaard door die oplichters om de tuin te leiden en gezorgd dat ze opgepakt werden samen met Bart, Joyce en Barry. Dus jij hoeft helemaal niets te betalen daarvoor. Sterker nog ik zorg er voor dat het je aan niets ontbreekt. Hoe laat ben je hier voor de sleutel?’

‘Eerst nog even wat dingetjes afhandelen en dan kom ik naar je toe. Denk dat ik er tussen 5 en half 6 ben Jonathan. En bedankt, dit waardeer ik zeer’

‘Niets te danken Rick, eindelijk kan ik wat terug doen. Tot zo, Rick.’

We verbraken de verbinding en ik opende meteen mijn laptop. Opende mijn privé mail programma en begon te typen;

“
Hoi Bram en Joyce,
In de bijlage vinden jullie twee video’s.
Eentje die gemanipuleerd is, en eentje van de originele bewakingscamera.
Zouden jullie kunnen kijken wat er allemaal is gebeurt op fake video.
Controleer de Metadate en kijk wat er nog meer niet klopt.
Je kan het vergelijken met de echte video.
Dank je wel alvast.

Ps. Ik ben gewoon even ‘back to basics’

Groetjes Rick.

--- OFFLINE ---
“

En ik drukte op verzenden. Een geluidje kreeg ik als bevestiging dat de mail verzonden was. En omdat ik afgesloten had met ‘OFFLINE’ wisten ze dat ik tijdelijk niet te bereiken was.

Direct deed ik de laptop dicht en zocht mijn spullen voor mijn verblijf in de Ardennen.

Na een halfuurtje had ik alles bij elkaar. Mijn tablet mee, mijn telefoon met nieuwe simkaart. Mijn ‘Victorinox Swiss- Champ’ zakmes mee, je wist maar nooit waar deze handig voor was. Kleding mee, opladers, volle powerbank, toilet spullen en mijn professionele zaklamp. En voor de zekerheid 2 boterhammen in een boterhamzakje zodat ze lekker lang vers bleven. Je weet maar nooit hoelang de rit duurt. Alles zat in mijn rugzak en nu naar Jonathan toe. Ik liep naar de schuur toe om mijn fiets te pakken, maar bedacht me weer dat de banden lek gestoken waren. ‘Dan maar met het openbaar vervoer’ dacht ik en liep naar de dichtstbijzijnde halte toe.

Toen de bus eraan kwam kocht ik een kaartje en ging achter bij het raam zitten. De bus trok langzaam op en ik had nog even tijd om tot mijzelf te komen.

En halfuurtje later stond ik bij Jonathan voor de poort en toen ik aanbelde, zwaaide ik ook meteen naar de camera. De poort ging open en ik stapte naar binnen. Achter mij sloot het hek weer en ik begon mijn tocht verder de oprijlaan op. 3 minuten later kwam ik bij het huis van Jonathan aan die mij al buiten opwachtte. ‘Hoi Rick, grote vriend’ en ik kreeg meteen een dikke knuffel van hem.

Jonathan keek om me heen en zei ‘Hoe ben je hier gekomen, Of nog beter gezegd, hoe ga je naar mijn blokhut toe?’ Ik keek Jonathan lachend aan en zei ‘Met het openbaar vervoer. En zo met de trein naar België denk ik.’

Nu moest Jonathan lachen ’Je komt daar niet zo één twee drie met de trein. Het ligt midden in de Ardennen, daar komt geen trein of bus in de buurt.’

Hij zag me nu bedenkt kijken maar vervolgde snel. ‘Daar staat een Land Rover, die kun je meenemen. De tank is vol, en in de navigatie staat het adres. En wat doe je met eten?’ Ik moest even nadenken ‘Nou, daar heb ik nog eigenlijk niet over nagedacht. Maar anders stop ik wel even onderweg ergens en eet bij de Mac of zo.’ En ik haalde mij schouders op bij het noemen van de Mac.

‘Niets daarvan. Rij maar gewoon door naar de Ardennen ik zorg dat daar wat warms voor je klaarstaat. Net zoals je ontbijt, lunch en diner. Ik zorg dat je niets te kort komt, zo kom je het snelste weer tot rust.’

Ik keek hem aan en kon alleen maar zeggen ‘Bedankt’

15 minuten later zat ik in de Auto en ging op weg naar de Ardennen op de navigatie stond aankomst over 2 uur en 18 minuten. Ik keek om me heen, de auto was een automaat, de stoelen waren luxer dan mijn luie stoel thuis, en de navigatie had een zeer vriendelijke vrouwen stem. Op de snelweg reed ik op cruise control die ik vast had gezet op 120 km per uur. Ik zag de strepen onder mij doorgaan. De kilometers op de navigatie afnemen, en de tijd langzaam aftellen naar 0 minuten. Het laatste stuk moest ik van de weg af en via een bosweggetje. Dit verklaarde ook wel waarom Jonathan mij een Land Rover meegaf, omdat dit toch echt een stukje Off-road was. En zo kwam ik na 8 uur aan bij de blokhut van Jonathan.

Ik parkeerde de auto naast de grote blokhut die mooi aan een klein meertje lag. Genietend van de omgeving liep ik met mijn spullen, via de grote veranda, naar de deur toe. En opende deze met de sleutel die ik had meegekregen.

Binnen gekomen zag ik als eerste rechts voor me een groot 2 persoons bed met een grote kleding kast ernaast. Kijkend naar het midden, een grote ruime kamer met daarin links een open keuken. Ik zette mijn rugzak en spullen neer. En ik rook de
heerlijke warme lucht van eten. ‘Oja, Jonathan zou eten regelen’ dacht ik. En liep meteen richting keuken. Daar stond op de eettafel een pizza doos. Toen ik deze opende lag daar een pizza quatro statione in, die nog wonderbaarlijk warm was, of zeg maar heet eigenlijk. Ik pakte een stuk van de pizza en at deze op. Na zo’n enerverende dag bleek dat mijn honger toch meer was dan ik had gedacht. En voordat ik het wist was de pizza op.

En nadat ik alle spullen in de kasten had gelegd was het tijd voor ontspanning. Ik liep de grote veranda op en keek over het meertje. Het zag er heerlijk uit en ik snoof de heerlijke geur op van de natuur en de boslucht door mijn neus. Het water was stil, en bijna zo glad als een spiegel. Via de weerspiegeling van het water zag ik de zon achter de bomen verdwijnen. ‘Hier kan ik wel wennen’ dacht ik nog.

Ik haalde mijn telefoon uit mijn broekzak en zag dat het nog geen 9 uur was. De zon was nog wakker en de temperatuur zeer aangenaam nog. Voor de zekerheid controleerde ik nog even de signaalsterkte op mijn telefoon, en deze bleek meer dan voldoende te zijn. Maar er was geen Wifi signaal aanwezig. Wat mij eigenlijk ook niet veel uitmaakte, want ik wilde juist rust deze dagen. En als ik dan toch even ‘ONLINE’ wilde zijn kon ik een ‘hotspot’ aanmaken met mijn telefoon, en dan via mijn tablet internet op. Maar voor nu was het goed zo.

Ik liep richting het meertje en voor me was een kleine doorgang. Aan beide kanten van de opening lagen grote stenen. Ik deed mijn schoenen en sokken uit en lag deze op één van de stenen. Krulde mijn broekspijpen op en liep langzaam het water in. Het voelde verkoelend, maar toch ook lekker warm aan. En mijn voeten wende snel aan de watertemperatuur. Ik keek het meertje over, waar de zon niet meer inscheen omdat deze achter de bomen nu schuil ging. En zag een paar vogeltjes spelen in het water. In de boom, die dicht bijstond, zag ik 2 eekhorentjes naar boven rennen. En een hert stond aan de andere kant van het meertje te drinken. ‘Wat een rust’ dacht ik bijna hardop.

Toen ik achteruit liep om weer het water uit te gaan, schrok het hertje en rende snel het bos in. ‘Sorry’ riep ik luid. Meer om mijn eigen gevoel goed te praten want het hertje kon mij toch niet verstaan.

Ik merkte dat het nu toch wel snel donker werd en liep richting de blokhut. Op de veranda stond een grote tweepersoons schommel bank. En daarnaast een luie schommel stoel. Ik nam plaats in de stoel en lag mijn hoofd tegen de achterkant aan, en liet de stoel langzaam schommelen. ‘Heerlijk gevoel zo’ bedacht ik me. En zo bleef ik minuten lang door schommelen tot dat het echt donker werd. En donker was het. Er was geen ‘Lichtvervuiling’ van een grote stad of lantaarnpalen. Het enige wat licht gaf was de maan, maar deze was nog niet echt vel, en voor zover ik kon zien nog niet eens op standje ‘eerste kwartier’.

Zo een half uurtje te hebben genoten van de donkere omgeving en de heerlijke natuurlijke boslucht die mijn neus prikkelde, vond ik het tijd om te gaan slapen.
Ik liep naar binnen en prikte de lader in het stopcontact dat naast mijn bed stond. Niet eens realiserend dat er hier gewoon stroom was. Ik plugde mijn telefoon in de lader en kleedde mij uit. Mijn broek en shirt over de stoel en sokken in mijn schoen. Even twijfelde ik of ik ook mijn Boxershort uit zou doen, zoals normaal. Of dat ik het toch verstandiger vond om dit hier niet te doen. ‘Ach, normaal slaap ik ook naakt, en er is toch niemand die hier komt’ zei ik zachtjes in mijzelf. Naakt kroop ik onder de dekens en na deze enerverende, en zeer emotionele dag vond ik snel mijn slaap.

‘Klop, Klop’ hoorde ik in de verte. Ik werd uit mijn slaap gehaald door geklop dat ik niet meteen kon thuis brengen. Toen ik nog een keer ‘klop, klop’ hoorde, deed ik mijn ogen open en moest eerst even mijn gedachten ordenen. ‘Oja, ik was hier in blokhut van Jonathan’ bedacht ik me. En sprong meteen het bed uit om wat aan te trekken. Staand naast mijn bed in mijn Adam kostuum, ging de deur open en een blonde jonge dame stapte binnen. ‘Hey, ’k ben Hannah en ’k kom u ontbijtje afzetten. ’t Is Jonathan die da voor u geregel…..’ ze stopte daar en keek mij toen recht aan. Het had geen zin meer om mijn handen voor mijn edelen delen te plaatsen want ze had me immers nu al naakt gezien. Dus, dan maar een grapje ‘Ja, sorry, volgens de brochure was dit een nudisten park, dus vandaar mijn luchtige kostuum.’ Ze keek nog even van mijn top naar mijn teen en waar ik een volwaardige vleeskeuring verwachte, zei ze weer op haar mooie zachte Vlaamse accent ‘Amai, Ge heeft nie echt een spannende droom gehad deze nacht!’ en ze keek nog snel even naar mijn kleine piemel. Snel vervolgde ze ‘k Zal uw ontbijt klaarmaken, want op lege maag droomt ge nóg saaier.’

Ik keek nu ook even naar beneden en zag inderdaad dat mijn lid een toch wel een klein formaat had, en dat terwijl ik normaal met een ‘Odol’ wakker word. Ik zag hoe Hannah haar mandje uitpakte en alles op tafel neerzetten. Het was een mooie meid met lang blond haar tot halverwege haar rug. Mooi gevlochten in een vlecht wat haar nog jonger en speelser eruit liet zien. Haar zomerse jurkje viel mooi om haar lichaam, wat zeker een mooi figuur verborg. Toen alles op tafel stond zei ze lachend ‘Amai, blij dat ge mij nie stiekem hebt zitten uitkleden met uw ogen, zulle?’.

Ik liet me niet kennen en sprak meteen terug ‘Waarom beoordeeld iedereen een mannelijke piemel altijd op stijfheid. Natuurlijk weet ik dat je er dan meer mee kan doen. Zowel voor mij als voor mijn, eehhh, bedpartner. Maar eigenlijk is hij indrukwekkender als hij in ‘NIET’ stijve staat is. Ik bedoel, de ene keer is hij dan bijna zo groot als dat hij normaal stijf is, maar hangt toch naar beneden. En de andere keer is hij zo klein dat men zegt ‘een millimeter kleiner en er zit een gaatje?’. En alles wat daar tussen zit. Dus eigenlijk veel indrukwekkender dan dat hij maar in één maat stijf is’. Ik zag hoe Hannah hard begon te lachen en ik voelde mij weer klein worden. Mijn wangen werden rood en het leek wel of ze mij uitlachte. ‘Een millimeter kleiner en er zit een gaatske?’ Zei ze nu hard en ging door de grond van het lachen.

Ik voelde me nu iets minder rood worden, want het bleek dat ze me niet uitlachte maar om mijn opmerking moest lachen. En ik liet haar uitlachen. Ik probeerde weer mijzelf te worden. ‘Zo maar even naar de receptie lopen, om na te vragen of dit inderdaad een nudisten park is, want niet iedereen loop hier naakt zie ik?’ en ik draaide mij meteen om, en pakte mijn boxer short.

‘Amai, Ge moogt hier gerust rondlopen gelijk nen nudist, hoor. ’t Is ten slotte uw chalet voor de komende week (of weken). Alleen het personeel hoeft zich daar ni voor uit te sloven, zenne.’ Zei ze terwijl ze naar de deur liep om weg te gaan. Ik herinnerde me dat ik mij nog niet had voorgesteld en zei nog snel ‘Ik ben trouwens Rick’. Hannah draaide nog even om en antwoordde ‘Dag Rick, tot vanmiddag hé. En niet zitten prutsen ermee, want anders stijgt hij tot één maatje en da’s ni echt indrukwekkend meer. en ze vertrok door de deur.’

Ik moest om de opmerking lachen, zeker omdat het plat Vlaams klonk, maar aan de andere kant was het toch wel een beetje persoonlijk. Nou gelukkig heeft Nina mij wat meer zekerheid gegeven, en kan ik er eigenlijk wel lachen. Ik ging aan tafel zitten en keek wat ze allemaal mee had genomen. Op tafel stond een mandje met brood. Ik keek erin en zag 2 croissantje, 2 harde bolletjes en een pistoletje. Het was zo vers dat ze nog warm waren. Daarnaast een bakje met daarin plakjes kaas, ham en een gekookt eitje. En grote fles met vers geperste jus d’orange. Dit ontbijtje was heerlijk en nadat ik alles op had, waste ik de vaat in het kleine keukentje af. ‘Zo klaar om weer meegenomen te worden door Hannah’ bedacht ik.


Ik kleedde me aan om even lekker door het bos te wandelen. Het was warm buiten dus het werd een korte broek, een halter truitje en sokken, want dit zit lekkerder in mijn bergschoenen. Ik nam uit de koelkast een flesje water mee en deed deze in mijn rugzak. Ik controleerde nog even de inhoud van mijn rugzak. Er zat een zakmes in, mijn kompas, flesje water, en mijn mobiel. Ik deed mijn pet en zonnebril op en liep naar buiten toe. De zon scheen al vel, wat een mooie weerspiegeling had op het meertje. Het water was weer super glad, en een paar rimpeltjes in het midden, waar ik kleine visjes zag die de rimpels veroorzaakte. Ik strikte mijn veters nog een keertje extra strak en begon met lopen langs het meertje.

Ik merkte dat er een bospaadje was dat van het meertje meer het bos in ging. Na 10 minuten liep ik midden in het bos. Het was een stuk koeler dan in de open zon. En de frisse boslucht kwam te tegemoet. Om me heen zag ik wat diertjes lekker scharrelen en in de verte zag ik een everzwijn met haar biggen. De gestreepte vacht verraadde dat het om jonkies ging. Ik wilde ze niet verstoren en liep met een boog om hun heen. Een grote glimlach verscheen er op mijn gezicht. ‘Ik vind het altijd zo mooi, dieren in de vrije natuur‘ dacht ik nog. En zo liep ik verder het bos in.

Met mijn kompas in de hand liep ik verder het bos in. Na een half uurtje liep ik een open plek in het bos in. Het was er rustig en de zon scheen tussen de bomen door op het groene mos. Ik ging zitten op het zachte mos en voelde met mijn handen hoe zacht het was. ‘Wauw, net zo zacht als het eruit ziet’ zei ik zacht. Wat misschien wel raar was, want er was niemand wie het kon horen. ten minste dat dacht ik. Tussen de bomen door kwam er een jong hert aangelopen. Door haar spitse neus zag ik dat ze nog jong was. ‘Dag Bambi’ zei ik zachtjes. En ik herinnerde me dat een jong hert een Hindekalf of reekalf was. Ik keek naar het kopje van de kalf en zag geen beginnende gewei, Maar dat hoefde ook niet als ze erg jong nog waren. Dus keek ik naar de onderkant van de buik en zag geen mannelijkheid hangen. ‘Ah, een Hindekalf dus’ sprong er in mijn gedachte.

‘Hoi, lieverd, wat ben je een mooie kalf’ fluisterde ik zachtjes en een octaaf hoger als normaal. Bambi, zoals ik haar maar noemde, was nieuwsgierig en liep langzaam op mij af. Stapje voor stapje kwam ze dichterbij. Ik bewoog zo min mogelijk om haar niet afteschrikken. En weer zette Bambi een stap naar voren. Ik stak in slow-motion mijn hand uit en gelukkig schrok dit haar niet af. Toen ze met haar natte neus mijn hand raakte, hoorde ik haar neus tekeer gaan. Ik draaide langzaam mijn hand en probeerde haar op haar neus te aaien. Dit schrok haar wel even af, maar ze rende niet weg. Weer kwam haar neus dichterbij. Ineens bedacht ik me dat ik nog een broodje in mijn rugzak had, Deze had ik voor extra rantsoen meegenomen, voor onderweg. Maar Jonathan had al alles voor mij geregeld.

Ik draaide langzaam naar mijn rugzak en toen ik de beugel van mijn zijvak open klikte, schrok ze weer even. Ik haalde mijn 2 bruine boterhamen eruit. Ze waren niet belegd, dus ik ging ervan uit dat het geen kwaad kon voor hertjes. Het zakje kraakte en dat vond ze ook zeer interessant, haar hoofdje ging iets schuin maar bleef me met haar mooie grote reebruine ogen aankijken. Ik haalde het broodje eruit en scheurde dat in stukken. Haar neus maakte weer overuren, en bleef mij zeer geïnteresseerd aankijken. Of moet ik zeggen dat het broodje zeer interessant voor haar was.

Het afgescheurde stuk brood lag ik plat op mijn hand en bood het haar aan. Ze liet haar neus eerst het broodje keuren en toen likte ze het naar binnen toe. Mijn hand voelde nat aan maar erg vond ik dat niet. Bambi, had het stuk brood met 3 keer kauwen al doorgeslikt en kwam weer met haar neus naar het broodje toe. Nogmaals scheurde ik een stukje af en gaf het weer aan haar. Nu gebruikte ze haar neus niet, Maar nam het meteen aan van mijn hand. Blijkbaar vond ze het lekker.

Toen de twee broodjes naar binnen waren gewerkt, zei ik ‘Sorry, Bambi, het is echt op’. En Bambi keek me vragend aan. Tuurlijk wist ik wel dat ze geen bal begreep van wat ik zei, maar blijkbaar geloogde ze mij niet echt. Haar neus ging nu naar het boterhamzakje dat ik nog in mijn hand had, rook eraan. Ik vouwde het zakje helemaal open en liet het zien. Blijkbaar was dit het bewijs wat ze nodig had en trok haar hoofdje terug. Toen ik mijn hand uitstak rook ze weer aan mijn hand en nu mocht ik wel haar kopje aaien.

Plots klonk er een kort, hoog geluid en de oren van Bambi reageerde meteen. Ze draaide om en rende weer de bossen in, daar waar het geluid vandaan kwam. Blijkbaar was dit het signaal van moeder hert, om contact te houden met haar kalf. ‘Dag Bambi’ riep ik nog na op een hoger toon als normaal, om niet de herten te laten schrikken.

Na 25 minuten op het mos te hebben gezeten stond ik op en vervolgde mijn weg. Ik klapte mijn kompas open en liep nu weer richting de blokhut. En nog nagenietend van de mooie omgeving, kwam ik weer aan bij het meertje. Ik liep om het meertje heen en liep de blokhut binnen. Bij binnenkomst rook ik alweer vers brood en keek naar de eettafel. Een gedekte tafel stond er, met een stokbrood en andere lekkernijen.

Ik keek op mijn horloge en zag dat het al na 1 uur was, en ik vermoedde dat Hannah rond 12 uur het eten had gebracht. Ik schoof aan en wilde het broodmandje pakken er toen viel er een brief om. Ik open de deze en er stond in

“Hoi Rick,
spijtig dat ge er nie waart.
’k Was eigenlijk wel curieus of ik nu in ’t echt kon zien hoe zo’n ‘nog ne tik kleiner en er zit een gaatje’ eruitziet.
Of misschien heb ik u toch nog een plezante droom cadeau gedaan?

Groetjes,
Hannah.”

Ik moest lachen om de inhoud van de brief en dacht is dat echt het enige wat ze heeft gehoord van mijn gesprek vanmorgen. Maar uiteindelijk won de honger toch en ik begon met mijn lunch. Alles smaakte heerlijk, want alles was vers. Weer een lekker groot glas versgeperste Jus d’orange erbij. Een stokbroodje met kaas, en daarna een croissantje met jam. En gelukkig was dit jam zonder harde stukjes, want met die harde stukjes vind ik zo smerig.

Toen ik klaar was, ruimde ik alles op en maakte het mandje zo klaar, dat de schone borden en bestek erin zaten. Zodat Hannah het zo weer mee kon nemen. En toen ik nog wat water wilde pakken uit de koelkast zag ik dat er 4 flesje Trappisten bier in stonden. 2 Dubbel en 2 triple biertjes. ‘Hmm Lekker, maar nu nog veel te vroeg’ dacht ik. Ondanks dat het vast wel ergens 5 uur is, vond ik het toch nog veel te vroeg ervoor.

Na het loopje door het bos vond ik het wel even lekker om te chillen op de veranda. Ik ging in de schommelstoel zitten. En opende mijn boek ‘Ghost in the Wires – Kevin Mitnick’ en sloeg het open. En begon verder te lezen waar ik was gebleven. Kevin Mitnick was een van de eerste hackers die op de ‘FBI most wanted lijst stond.’ En jaren lang uit de handen van die bewesten FBI bleef. En ondanks dat de digitale wereld er heel anders uitzag in de jaren 80 en 90 van vorige eeuw, Lukte het hem toch om aan de nieuwste software van Nokia te komen, en kon jaren lang gratis bellen. Maar nu ik zijn dit boek aan het lezen ben, kom ik erachter dat hij meer iemand was die mensen heel goed kon manipuleren, en goed met computers kon omgaan.

Toen ik mij boek dicht sloeg, zag ik dat het ondertussen half zes was. Ik voelde me nog zweterig van mijn boswandeling en het stil zitten in de warmte. ‘Eerst maar even een duik nemen’ bedacht ik me en liep naar het meertje toe. Mijn kleren trok ik uit en lag deze op de grote steen naast me. Naakt liep ik het water in, wat warm aanvoelde. Toen ik net met mijn middel onderwater stond liet ik me vallen en ging kopje onder. Zwemmend ging ik wat verder het meertje in, tot ik nog net kon staan. Genietend van het water keek ik om me heen. Aan de rand van het meertje stond een hert met haar kalf. ‘Hé, dat is Bambi.’ Dacht ik. Met haar moeder ernaast. Ik bleef stil in het water staan en zag hoe ze begonnen te drinken van het water. Blijkbaar zagen ze mij niet als gevaar. Want toen ik rustig terug zwom, bleven ze door drinken. Ik keek nog even naar ze, tot ze ineens schrokken en wegrende.

Ik hoorde ook een ander geluid en keek naar het paadje dat vanuit het dal naar de blokhut ging, en zag Hannah op haar mountainbike aan komen fietsen. Ze had een mandje voorop met daarin , hopelijk, mijn eten. ‘Hey Rick, zijt ge eindelijk daar? ’k Heb u vanmiddag wel gemist, zenne.’ Ik zwaaide terug vanuit het water en riep ‘Ik kom eraan, Hannah.’ En liep richting de rand van het meertje. Toen ik tot mijn middel in het water stond hield ik in. ‘shit ik heb geen zwemkleding aan’ bedacht ik me snel. Hannah zag mijn twijfel en riep ‘Wat scheelt er, Rick? ’t Is hier toch nen nudistenpark, dus ge zoudt da wel gewoon moeten zijn, hé?’ , Ik moest even verwerken wat ze precies zei, want ondanks dat Vlaams lekker zacht, vriendelijk en vaak sexy klinkt, was het begrijpen af en toe toch moeilijker dan gedacht. Maar ik had al snel door wat ze bedoelde en wilde me niet laten kennen. Ik liep in een keer door naar de grote steen en zag dat Hannah naar me keek. ‘Amai, Nog altijd geen gaatje, Rick… ’k weet dus nog nie hoe da eruit ziet.’ En ik zag hoe ze naar mijn piemel keek. Ik keek ook naar beneden en zag inderdaad dat hij wel slap was, maar zeker niet klein was.

Ik haalde mijn schouders op en zei ‘Jammer dan, moet je toch wat langer blijven. ’ Hannah stond ondertussen op de veranda en wilde naar binnen gaan. Maar ze zag nog net op tijd dat ik mijn kleren wilde pakken. En op het moment dat ze naar binnen ging riep ze ‘Ge moet da nie aandoen, ’t is toch nen nudistenpark, hé?’

‘Ach, nu maakt het toch niet meer uit, en het voelde eigenlijk wel lekker zo naakt rond te lopen’ zei ik zacht in mijzelf. En liep de blokhut in. ‘En jij dan Hannah?, jij hebt je jurkje nog aan op dit Nudisten park?’
Hannah was de tafel aan het dekken voor twee personen en onderbrak haar actie en zei : ‘’t Personeel hoeft ni bloot te gaan, vraag dat gerust bij de receptie na!’

Ik moest lachen om haar snelle en kordate reactie. ‘Oké, Ik zal het wel aan Jonathan navragen. Maar ik zie 2 borden, blijf je lekker mee eten?’

Hannah was net klaar met alle het eten op tafel te zetten en nam plaats tegenover mij. ‘Alleen als ge wilt, Rick. ’k Denk dat ’t veel gezelliger is dan alleen eten, hé.’ En ze had gelijk, dus tijdens het plaats nemen zei ik ‘Dat is zeker zo, Bedankt Hannah, dat jij mijn tafeldame wilt zijn.’ Zei ik op een zachte toon om het romantisch over te laten komen. Hannah gaf mij een vriendelijke lach terug en schepte voor ons beide op. Een heerlijke lasagne schotel in combinatie met pasta werd geserveerd door haar. Het zag er niet alleen lekker uit, maar zo smaakte het ook. En onder het eten begonnen de vragen.

Rick, hoe zijt gij hier geraakt?

-‘Ik ben op mijn werk, op non actief gesteld. En wilde nu wat tijd voor mijzelf. En aangezien ik Jonathan ken, mocht ik zijn blokhut daarvoor gebruiken.’

‘Amai, da’s wel wat, zeg. Op ‘non-actief’ gezet worden… Was ’t zo erg, wat er gebeurd is?’

-‘Er is geknoeid met een video, en daarom denken ze dat ik het heb gedaan. Maar even genoeg daarover. Hoe zijn jullie hier geraakt. Ik bedoel, Je spreek Vlaams, terwijl we hier in het Waalse gedeelte zijn. En begrijp me niet verkeerd, ik ben daar blij mee, want ik versta geen woord frans. Oké behalve soixante-neuf dan’

‘Hahaha, ja wie kent da nu nie, op z’n Frans hé. Maar ’k ben eigenlijk van ’t Vlaamse stuk, geboren en getogen in Knokke. Omdat mijn moeder Waalse roots heeft, zijn we twee jaar geleden naar hier verhuisd. We baten in ’t dorp een Italiaans restaurant uit, met daarnaast nog een bakkerij. En Jonathan heeft ons gevraagd om voor hem ’t eten te voorzien als hij hier verblijft. Of, zoals nu, voor iemand die op bezoek is. En zo zijn wij hier dus beland..’

-‘Dus jij werkt ook in het restaurant, en werkt als bezorg… eeeh… meisje?’

‘Ja, maar mijn studies waren helemaal anders. ’k Heb Grafische en Digitale Media gestudeerd in Antwerpen en die opleiding heb ik twee jaar geleden afgerond. Na de vakantie pak ik da hier terug op.’
-‘Wauw, dat is inderdaad anders dan werken in een Restaurant en bakkerij. Maar ik vind het wel tof dat je lekker bij je ouders werkt.’

‘En gij, Rick, wat deed ge voor werk, vóórdat ge op ‘non-actief’ gezet werdt? (En bij dat woord ‘non-actief’ klonk ze precies een beetje venijnig… maar op een plezante manier.)’

-‘Ik ben IT beheerder bij een bedrijf dat informatie stalt van heel veel grote firma’s. Het is daarom belangrijk dat er geen virussen, trojan horses of ransom ware binnen komt. En daar ben ik verantwoordelijk voor.’ Was mijn compacte omschrijving van mijn werk.

‘En? Is ’t u al ooit overkomen dat er echt iets gebeurd is?’

-‘nee, niet zolang ik er werk. Ik zat vroeger bij een hack groep, die eigenlijk alleen ethisch hackte. En we werden vaak ingehuurd om juist weerstand te bieden aan de ‘gemene’ hackers. En zo heb ik ook Jonathan geholpen. Hij werd gechanteerd door een hackers groep, en door onze expertise hebben wij voorkomen dat de informatie in verkeerde handen zou komen en uiteindelijke een hele hoop geld hebben bespaard voor hem. Anders was hij ongetwijfeld failliet gegaan.’

‘Wauw’ was het enige wat ze kon uit brengen.

Na het eten gingen pakte ik de borden en pannen en begon met afwassen. Hannah kwam naast me staan met een theedoek, en begon de afwas aftedrogen.

‘Rick, hebt gij al iemand of zijt ge nog vrij?’

Ik moest even nadenken over het antwoord en alles van afgelopen vrijdag ging door mijn gedachte heen. Ook de harde woorden van Nina, en wat ze precies zei en deed. Ze wilde niet eens naar mij luisteren en geloofde de gemanipuleerde video volledig. En toen ik het wilde uitleggen, werd ik afgepoeierd door haar, met als afscheid ‘VERDWIJN LAFFE RICK!!!’ En dit was ook meteen de eerste keer dat ik hier aan Nina dacht. Dat zei misschien ook wel wat.

-‘Nee, volgens mij niet’ zei ik uiteindelijk.

‘Volgens mij nie… Wat voor een raar antwoord is da nu? Ge hebt ofwel een vriendin, ofwel ni, toch?’ zei ze verwerend maar wel op haar mooie Vlaamse toon.

-‘Ik… ik….’ Stotterde even en zei toen resoluut ‘Nee, ik heb geen vriendin’. Of in ieder geval ging ik daar niet meer vanuit na de scheld parade van Nina.

Hannah keek me met een schuin hoofd aan en zei toen zacht ‘Amai, ’k kan me da moeilijk inbeelden, zo’n sympathieke gast als gij.’ en keek me lief aan en streek over mijn arm. Haar aanraking maakte me enigszins warm van binnen. ‘Sorry Rick, ’k moet er vandoor. ’k Had mijn ouders beloofd da’k vanavond in ’t restaurant nog een handje zou toesteken.’ En nadat ze alles weer in haar mand had gedaan vertrok ze.