Sex Godin Nina - 21

Ik liep naar de grote veranda en zag Hannah nog net weg fietsen. Ik nam weer plaats in de lekker zittende schommelstoel en liet mijn gedachte de vrije loop. Ik dacht aan Nina, hoe ik haar had ontmoet en dat ze van dit schuchtere, onzekere en jongetje zonder eigenwaarde, toch een vent wist te maken. En daar was ik haar zeer dankbaar voor. En de liefde en seks tussen ons, wat ook een echte openbaring was voor me. Ik was haar zoveel verschuldigd, maar toch, hoe ze tegen mij vrijdag tekeer ging. Brak een hoop af. Nog steeds kreeg ik het warm van haar als ik aan haar dacht. Maar ik voelde ook onbegrip. Hoe makkelijk ze me veroordeelde zonder ook maar mijn kant van het verhaal te horen. Maar, ik moet ook eerlijk bekennen, dat ze niet de enige was. De hele afdeling stuurde me zeer nare berichten. En Xaviera, waar was ze? Zij kon mijn verhaal bevestigen, of… was ze te bang. Wat ik volledig zou begrijpen.

Ik werd uit mijn dagdroom gehaald omdat ik aan de andere kant van het water twee herten zag drinken. Ik herkende het guitige gezicht van Bambi meteen en liep zo geruisloos mogelijk naar binnen. Haalde nog wat brood op en liep naar de reling van de veranda. Om hun aandacht te trekken, maakte ik een zo hoog mogelijk fluit toontje. Ik dacht hoe lager het geluid, hoe eerder ze zouden schrikken. Dus vandaar het hoge fluit toontje.

Ik zag de oren van de herten omhoog gaan en beide stonden ze strak gespannen naar mij te kijken. Ik hield het broodje in de lucht een riep ‘Bambi, Broodje!!!’

Ook dit deed ik een octaaf hoger zodat ook dit niet dreigend over zou komen. En echt schrikken deden ze niet, maar liepen wel terug het bos in.

Ik haalde mijn schouders op en haalde binnen mijn tablet en telefoon op. Weer buiten gekomen schrok ik me een hoedje. Zowel Bambi, als moeder Bambi stonden bij de reling van de veranda. Ik liep zachtjes naar het tafeltje waar het broodje op lag, en brak het in stukjes. Met gestrekte hand gaf ik eerst Bambi een stukje en toen haar moeder. Beiden keken rustig uit hun ogen en de oortjes rustig naar achteren. Ze waren gelukkig niet bang voor me. Ik brak weer een stuk van het brood af en voedde deze weer aan hen. En op het moment dat ik mijn hand op het hoofdje van Bambi lag, vond ze dat geen probleem. Maar ik zag wel dat Moeder me strak in de gaten hield. Toen ik mijn andere hand op haar hoofd lag, Zag ik de oplettendheid in haar ogen veranderen in geruststellend. Maar toen Bambi haar stukje brood op had, wilde ze een nieuw stukje en dat liet ze weten door haar hoofd te schudden zodat mijn hand eraf viel. Ik pakte weer een nieuw stukje voor ze en ik voelde me ook gelukkig. ‘Kijk mij nou, 2 hertjes voeden in de wilde natuur. Echt zo mooi’ dacht ik en ik kreeg niet alleen een glimlach maar ook een warm gevoel van binnen. Zeg maar, puur geluk dat ik deze mooie dieren mocht voederen. En het volgende broodje ging er alweer bij ze in.

En bij het laatste broodje hield ik mijn handen open en zei ‘Opper de pop’. Bambi rook aan mijn hand en keek mij toen aan. ‘Sorry, Bambi. Ik heb niet meer’. Ook moeder Bambi rook aan mijn hand en bleek te begrijpen dat er inderdaad niets meer te eten was. En zo snel als ze waren gekomen, waren ze ook weer weg.

‘Nou lekker dan, ook bij hun gaat de liefde door de maag’ zei ik zacht in mijzelf. En ik pakte mijn telefoon en tablet voordat ik in de schommelstoel plaats nam. Ik stelde mijn telefoon in als ‘Hotspot’ in en verbond mijn tablet ermee. Ik keek nog een keertje over het meertje en zag nog net aan de overkant hoe Bambi en haar moeder verder het bos in gingen.

Op mijn tablet opende ik een internet browser en ging naar een nieuw ‘incognito’ scherm. ‘Zo dit voorkomt dat ik allemaal reclames krijg van seks speeltjes’ dacht ik en typte www.Opwindend.Net in. Op het scherm kwam het beginscherm tevoorschijn met daaronder de nieuwe verhalen. Snel scrolde ik naar beneden opzoek naar bekende verhalen of schrijvers en ik kon mijn geluk niet op toen ik zag dat, Keith met zijn ‘Mini’ serie weer een nieuw verhaal had geschreven. Iets daaronder zag ik het mooie verhaal van ‘een beeldschone huisgenoot’ van Danny-boy. Aflevering 114 alweer, natuurlijk niet zo veel als Keith met zijn 393 delen, Maar toch 114 mooie en gevoelige delen. En eigenlijk weet ik niet waarom Keith niet zijn serie heeft veranderd in ‘Maxi’ ondertussen. Want volgens mij is dit de serie met de meeste delen, zeg maar een 'MAXI' serie. Of misschien is een passendere naam ‘Het dagboek van Kees Jonkman’. Dit verhaal is zo mooi geschreven en volgt inderdaad het dagboek van Kees, Joline en nu ook Mocca erbij. Snel opende ik eerst zijn verhaal, daarna kan ik nog altijd het verhaal van Dannyboy lezen.

Ik las het verhaal van Mini in een keer door. Zijn schrijfwijze leest zo makkelijk en het verhaal is gewoon aangrijpend. Zo lief zoals ze met Mocca omgaan en de rest van hun vriendengroep, En voordat ik het wist was de dag al om, en zo ook het verhaal uit. ‘Potjandorie, moet ik weer wachten op een volgende aflevering.’ ‘OEPS’ een krachtwoord. En meteen zag ik in gedachte een vlakke hand van Kees of Joline omhoog gaan, en de andere hand met een vinger die naar beneden wees, wat aangaf ‘5 push-ups’. Lachend in mijzelf dacht ik ‘Nou, dan maar daad bij het woord doen’. en ik ging in de voorlegsteun liggen en deed mijn straf van 5 push-ups.

Zin om naar binnen te gaan of te gaan slapen had ik nog niet, dus opende het verhaal van Danny-boy. En voordat ik begon te lezen moest ik nog even denken hoe het ook al weer zat. Danny was een lieve aardige jongen met een beperking. Zowel zijn gehoor als zijn zicht waren beperkt. Maar met zijn vriendengroep kon hij de wereld aan. En zoals hij het kon omschrijven, echt pure poëzie. Ik heb bij zijn verhalen meerdere keren een traantje weggepinkt, zo goed kon hij mij emotioneel raken. Een echte schrijver. En hij had ook aan andere schrijvers gevraagd, om een verhaal over iemand met een beperking te schrijven. En toen ik dat las, wou ik dat ik ook kon schrijven, want het zou een eer zijn om dit te mogen doen. Maar helaas, schrijven was niet mijn ding. ten minste, geen verhalen. Programmaatjes schrijven in computertaal, das geen probleem. Maar een verhaal, das andere koek en dat laat ik graag aan de echte schrijvers over. En meerdere schrijvers hebben hieraan graag meegedaan, en echte juweeltjes afgeleverd.

Ook dit verhaal las ik in een keer uit. en ook nu kijk ik alweer uit naar het volgende deel. En ik vroeg me nu af, wat ga ik doen. Naar binnen en naar bed, of nog een verhaaltje?. Echt zin om al op stok te gaan had ik niet, dus dan maar nog een verhaaltje. Ik scrolde verder door de nieuwe verhalen en kwam het verhaal ‘swinger straat’ tegen van Borrie70. ‘Hé, heeft hij ook niet het verhaal ‘Het kasteel’ geschreven?’ dacht ik. Ik keek even bij zijn profielpagina en daar stond het. Inderdaad, ‘Het kasteel’ in 49 delen. Wat mij betreft had dit nog 490 delen door mogen gaan ik vond het leuk om te lezen en, zoals het op deze site hoort, waren het ook geile verhalen. Dus ik begon met zijn nieuwe serie. En waar ik bij de eerste twee schrijvers meer bezig was met de hoofdpersonen, en hoe ze in het leven stonden. Was het hier toch wat meer erotisch. Vanaf de titel tot het voorstellen, had dit al een meer erotisch lading. En… hij stelde mij niet teleur. Het was goed, geschreven. Las makkelijk door en duidelijk omschreven. Tot…. De eerste seks scene. En die was lekker. In mijn broek ontstond er toch wat leven. En ik moest er even een paar keer in knijpen om hem goed te leggen. En toen ik bij het einde was gekomen, was het verhaal wel over. Maar mijn opgewonden gevoel niet. Dus ik kleedde mij uit en ging naar bed.

Op mijn rug liggend en met mij pik op mijn buik, in volle erectie toestand. Begon ik er mee te spelen. Ik deed mijn ogen dicht en probeerde ergens aan te denken terwijl ik mijn voorhuid over mijn eikel liet glijden. Eerst dacht ik aan Nina, haar naakte lichaam, haar glimlach, haar sensuele lippen, en haar fluweelzachte kutje en…en… hoe ze tekeer ging tegen mij. En van schrik opende ik mijn ogen. ‘Nee, dat gaat niet werken.’ En ik deed mijn ogen weer dicht en het silhouet van Hannah kwam tevoorschijn. Langzaam kwam er kleur in het plaatje en daar stond ze. In het luchtige zomerjurkje, haar blonde haren in een vlecht, haar heerlijke Vlaamse accent, haar zwoele sexy stem, en haar mooie figuur. En ondertussen bleef ik mijn hand bewegen en daarmee mijn ‘Voorhuid joggen’ continueren. En dacht weer aan Hannah. Hoe zwoel ze bewoog, hoe lief ze dingen zei en dat ze het raar vond dat ik geen vriendin had. En ineens raakte het me. Ik schrok bij de gedachte. Het voelde ineens als vreemdgaan. Had ik nog wat met Nina?. Zo ja dan was dit vreemdgaan. Of…. Was het toch uit, dan was dit een logies vervolg. Ik kon mijn gedachte er niet van losmaken, maar het gevoel van vreemdgaan overwon toch.

Dus mijn piemel maar loslatent, totaal niet seksueel voldaan en een vreemd gevoel in mijn buik. Probeerde ik toch maar te gaan slapen. En uiteindelijk lukte het.

De volgende morgen schrok ik van de deur die open ging. ‘Niet schrikken Rick, ik ben het maar’ en Hannah stapte naar binnen. Ik gooide de deken van me af en ging zitten op het bed. Nog half verduft zat ik op het bed. ‘Hé, Nu heb je wel een leuke droom gehad, Rick’ zei Hannah met een schater lach. Nog duf keek ik naar beneden en zag inderdaad dat ik mijn beruchte ochtend ‘Odol’ had. ‘Sorry, Hannah. Dat was niet mijn bedoeling’ zei ik met een krakende stem, dat aangaf dat mijn lichaam al wel wakker was, maar mij geest nog niet.

‘Maakt ni uit, Rick… ge hebt toch wel efkes aan mij gedacht, hé?' zij ze met een zachte lieve stem. Ik was nu al wat wakkerder en zei zo zelfverzekerd mogelijk ‘Nou, dan was hij nog groter geweest hoor!’. En meteen bekroop mij het gevoel van onzekerheid en schaamte dat ik dit zei. En keek naar de grond, in de hoop dat ze het niet had gehoord. Maar helaas, Ze reageerde zachtjes ‘Das is lief’ en ze ging verder met het uitpakken van het ontbijt. Ook nu zette ze weer twee bordjes neer, en ook 2 glazen met verse Jus d’orange. Ik stapte uit bed met nog watten in mijn hoofd en liep op de automatische piloot naar de eettafel toe. Nu pas zag ik dat Hannah, een strakke witte hotpants aanhad. Met een strak T-shirtje erop. Ik kon duidelijk zien dat ze geen BH aan had, want haar borsten waren duidelijk zichtbaar. Ze boog zich voorover om uit de koelkast melk te pakken. En zo kreeg ik een heerlijk uitzicht op haar kontje. Het witte broekje zat strak om haar welgevormde billen, en ik kon geen randjes van een onderbroek eronder vinden. Dat betekende, of ze heeft geen slipje aan, of ze heet een haarfijne stringetje aan, maar zeker geen oma onderbroek.

En voor mijzelf wist ik nu een ding zeker, zoals ik nu dacht, zou mijn erectie niet afnemen. En om verdere escalaties te voorkomen, nam ik snel plaats op mijn stoel. Hannah was klaar met alles neer te zetten en nam plaats aan de andere kant van mij.

‘Hebt ge lekker geslapen, Rick? En komaan hé… wa zat er allemaal in uw droom?’ zei ze steeds zachter. En haar wangen werden rood. Ik pakte haar gezichtje beet en trok deze aan haar kin recht. ‘Ja, ik heb heerlijk gedroomd, en jij!, ja jij kwam er ook in voor’ zei ik een beetje gelogen. Want mijn droom kon ik niet meer herinneren, maar ik wist wel waar ik aandacht toen ik gisteren met mijn piemel speelde.

Ik liet haar kin los en ik zag de rode blossen van haar wangen langzaam vervagen. Ik pakte een broodje uit het mandje en lag deze opzij. En daarna pakte ik een croissantje en lag deze op mijn bord. Hannah zat er naar te kijken en zei ‘Amai, wat heeft dat broodje nu weer misdaan?.’ Ik moest lachen en reageerde ‘Dat broodje.. Niks. Maar deze is speciaal voor Bambi en haar moeder.’ Hannah keek me raar aan en reageerde vel ‘BAMBI!!!, Wie is Bambi.’ Zoals ze het zei klonk het wel of ze jaloers was. Maar ik stelde haar gerust. ‘Bambi, is een jong hertje dat ik gisteren heb ontmoet, En die is gek op brood. En gisteren avond kwam ze even buurten met haar moeder. Dus als ik haar weer zie, dan heb ik in ieder geval een broodje voor haar. Nu keek Hannah me aan en ik zag een gewicht van haar schouders afgaan.

Na het ontbijtje, ging Hannah weer naar het dorp en ik deed alles op mijn gemak. De zon scheen vel en de lucht was blauw. Dus het zou wel weer een heerlijke warme dag worden. Ik deed mijn korte broek en een T-shirt aan en maakte een bakje koffie klaar. En met mijn bakje koffie in de hand nam ik plaats op de luie schommelstoel. Heerlijk schommelend keek ik over het meertje heen, en zag de visjes weer boven het water uitspringen, kleine rimpeltjes achter latend. Hier kon ik van genieten, en helemaal tot rust komen. Helemaal omdat het op mijn werk nu zo hectisch was. Ik merkte als ik weer aan mijn werk dacht dat mijn bloeddruk toe nam. En zodra ik weer naar het mooie rustige meertje keek, mijn bloeddruk afnam.

Rond 12 uur kwam Hannah weer aan fietsen met een vol mandje. Ze zette haar fiets tegen de blokhut aan en liep naar mij toe. ‘Wilt ge hier de lunch eten, Rick?’ sprak Hannah, en nadat ik een bevestigend antwoord had gegeven zei ze : ‘Dan kom ik u seffens uw lunchke afzetten.’. En zo gezegd zo gedaan , want een paar minuten later kreeg ik de broodjes heerlijk gesmeerd aangeboden door haar.

‘Amai, precies da Bambi de weg nog ni gevonden had, want de broodjes lagen er nog.’ zei ze opeens. Ik beaamde dat Bambi inderdaad nog niet was langs gekomen en zei : ‘Ik ga zo een bos wandeling maken en misschien kom ik haar in het bos tegen. Zo heb ik haar ook gisteren ontmoet’. Ik zag Hannah nadenken en een vraag brandde op haar lippen. ‘Wat is er Hannah, wil je iets vragen?’. Hannah knikte en zei toen met een wat meer verlegen stem ‘Mag ik met u meelopen? Da zou ik wel plezant vinden.’

Ik slikte even mijn broodje door en zag dat ze net zo verlegen reageerde als ik, toen ik voor het eerst wat aan Nina wilde vragen. Ik wachtte even met mijn antwoord om haar nog even te laten zweten en antwoordde toen ‘Tuurlijk, als een lieve dame zoals jij dat vraagt kan ik natuurlijk geen ‘nee’ zeggen. En het lijkt me nog leuk ook. Maar…. Ik weet niet of u broekje nog wit zal blijven hoor?’

Ik zag haar verlegen blik veranderen in een grote glimlach en met een lach zei ze : ‘Da maakt ni uit, dan heb ik ten minste een reden om het te wassen. En is da dan de reden da ge zo vaak bloot loopt? Zo kunt ge uw kleren langer dragen, zeker?’ en het laatste zei ze lachend.

Ik moest nu lachen en zei mysterieus ‘Misschien’. En lag mijn lege bordje op het tafeltje. Ook Hannah had haar bordje leeg en ze pakte beide bordjes op en bracht deze naar binnen. Ik liep achter haar aan en pakte mijn rugzak en deed daar alles in wat ik nodig achtte. Ik Pakte ook mijn petje en zonnebril en gaf ook een petje aan Hannah. ‘Hier een petje, zo kunt u altijd u gezicht beschermen tegen de zon.’ Ze pakte het petje aan en deed deze meteen op. Haar paardenstaart deed ze door de achter opening en zo bleef het petje goed zitten. ‘Ben je er klaar voor?’ zei ik terwijl ik mijn schoenen nog eens goed vast strikte. Hannah, deed nog een extra broodje in mijn rugzak en zei ‘Voor een wandeling met u? Altijd, zenne!’

Ik deed mijn rugzak om en we liepen naar het meertje toe. Ik volgde het zelfde pad als ik gisteren deed, en zo liepen we het bos in. Ook nu scheen de zon weer door de bomen heen, maar gelukkig hielden de bladeren een hoop zon tegen waardoor we niet in de directe zon liepen. Dit maakte het wel een stuk prettiger. Onderweg spraken we met elkaar en zo leerde we elkaar nog meer kennen. Maar echte brandende vragen zaten er niet tussen.

Na een half uurtje kwamen we aan bij het open plekje. Ik nam plaats op het zachte mos en klopte naast me. Hannah begreep meteen wat ik bedoelde en voordat ze ging zitten zei ze snel ‘Aha, ge probeert gewoon mijn broekske vuil te krijgen, hé!’ Ik moest lachen en zei gevat ‘Nee, hoor. Eigenlijk wil ik dat je hem uit doet, zo blijft hij ook schoon.’ En nu keek ze me aan met een vragend en nep boos gezicht.

‘Da zoudt ge wel zien zitten hé, zo’n braaf meiske hier een beetje uitdagen. En hier aanranden zeker?’ gelukkig zei ze dit met een glimlach en op lachende toon.

-‘Uitdagen? Zeker. Maar dat aanranden?. Nee, dat is niets voor mij. Liefde moet van twee kanten zijn, anders is het niet …. Eeh … plezant.’ Probeerde ik nu op enigszins Vlaamse manier te zeggen.

-‘En ik denk dat je een heel mooi meisje bent, met een meer dan prachtig figuur zo te zien. Dus? Word het een vuil broekje, of parkeer je die mooie tere billetjes op het zeer fijne mos?’

‘Ge probeert mij precies met woorden uit te kleden, hé?’

-‘Misschien?. Maar lukt het?’ zei ik maar ik schrok van mijn eigen woorden. Zo direct ben ik normaal niet. Dus zei ik er snel achter ‘Maar alleen als je zelf wilt. Ik zal nooit iets doen tegen je zin’

‘Ha nee, da gaat u ni lukken. ’k Heb liever een groen broekje dan groene billen.’ Zei ze en ging zitten.

Het enig wat ik nog zei op een teleurgestelde toon ‘Jammer’. En toen Hannah naast me zat pakte ze mijn hand en zei ‘Meent ge da nu, dat ge mij zo schoon vindt?’. Ik wilde antwoordde maar uit de bossen hoorde we een geluid komen. Hannah schrok een beetje, maar ik zei zacht ‘ssst. Gewoon rustig blijven zitten en langzaam bewegen’. Tussen de bossen door zag ik Bambi langzaam op het mos stappen. Achter Bambi zag ik moeder. Ze liepen op ons af, en op een veilige afstand stonden ze stil. Langzaam pakte ik mijn rugzak en probeerde zo min mogelijk geluid te maken. Ik haalde de broodjes eruit en gaf er één aan Hannah. Van mijn broodje brak ik een stukje af en hield dat omhoog. In mijn ooghoeken zag ik Hannah het zelfde doen. Zowel Bambi als moeder Bambi deden een stap naar voren. Bambi stond voor Hannah en Moeder hert voor mij. Ik zag weer hun neus overuren maken, maar bij elke teug lucht kwam ook hun hoofd een stukje dichter bij het broodje. ‘Kom maar, eet maar lekker jullie broodje’ zei ik op fluister toon en zowel moeder als Bambi namen het broodje nu aan. Kauwend en ons in de gaten houden namen ze het broodje tot hun. Ik zag dat de oortjes naar achteren stonden en de kleine staartjes kwispelde een beetje. Niet zoals een hond, maar ze bewogen vrolijk mee met hun lichaam.

Ik zag dat Hannah een nieuw stukje afbrak en deze weer aan Bambi aanbood. Ik deed het zelfde en ook moeder Bambi nam het gretig aan. Totdat het eerste broodje op was. ‘Zouden ze nog goesting hebben in eten?’ vroeg Hannah op zeer zachte toon. Ik pakte nieuwe broodjes uit de rugzak en bood er een aan Hannah aan, ‘we zullen zien’. En meteen brak ik weer een stukje af. Ook dit broodje ging naar binnen bij de mooie hertjes. Toen alles op was, hield ik mijn handen weer in de lucht en zei ‘Opperde pop!!’. En ik zag dat Hannah ook haar handen ophoog deed en ook zei fluisterde ‘opperde pop, gedaan ermee!’

Beide hertjes roken aan onze handen en ik voelde een lik van moeder over mijn hand gaan. Blijkbaar was dit bevestiging dat het eten op was, en zo snel als ze waren gekomen gingen ze er ook weer vandoor. En daar zaten we dan, zittend op het mos met natte handen van het likken en kijkend hoe de hertjes weer het bos ingingen.

Hannah keek me aan en zei met een prullipje ‘Amai, nog ni eens een merci!’

ik moest lachen en zei : ‘inderdaad, geen dank je wel. Laat staan en kniebuiging’. ‘Maar allé, ’t was echt leuk om ze te voederen. Nu versta ik helemaal waarom ge Bambi zo graag verwent — zo’n schattig beestje!’ zei Hannah.

Ik stond nu op en pakte mijn rugzak ook meteen mee. ‘Kom, mooie dame, u bent ook een schattig beestje’ en ik stak mijn hand uit om haar te helpen met opstaan. ‘SCHATTIG BEESTJE? Amai Rick, ge zijt precies goed van de zotte!’ maar ze kon toch haar lach niet inhouden. Ik pakte haar hand en rustig liepen we verder. Toen Hannah even voor mij uit liep zag ik dat haar broekje toch een groene plek had van het mos.

‘Je had toch beter je broekje uit moeten doen, nu heb je groene billen. Je lijkt nu Shrek wel?’ grapte ik. Hannah keek om en zei gespeeld boos ‘Amai, ge kijkt toch nie stiekem naar mijn derrière, hè?’ Ik keek haar recht in haar ogen aan, en zei : ‘Nee, ik keek naar u broekje, je billen zitten daar achter. En ik deed het zeker niet stiekem, hoor.’ Hannah hield stil en ze op een wat bozere manier ‘Eerst probeert ge mij schoon met uw woorden uit te kleden, en dan kijkt ge ook nog naar mijn mooie derrière… ’k Zou u echt eens moeten straffen!’. ‘Hhhhmm, dat klinkt lekker’ zei ik stoer, maar meteen schrok ik van mijn woorden. Dat had ik voordat ik Nina leerde kennen nooit durven zeggen. ‘Sorry, Hannah. Dat had ik niet moeten zeggen. Sorry.’

Nu zag ik dat Hannah moest lachen en sprak ‘Waarom zouden ge excuses maken? Misschien wordt de straf wel heel plezant, zulle!’

Ik was blij dat ze het normaal opving. En we vervolgde onze weg. 45 minuten later kwamen we aan bij het meertje. En zagen we in de verte de blokhut al. Op de veranda deed ik de rugzak af en merkte dat ik een zweet rug had, door de rugzak. ‘dan ook maar meteen mijn T-shirt uit’ dacht ik en deed daad bij het woord. Ik zag Hannah ernaar kijken en zei sexy ‘Een privé-striptease, allez, ge overdrijft nie zeker?’ en daarna gaf ze een flirterige knipoog. ‘Wat denk u zelf, mooie dame. U wilt uw derriere niet laten zien, en ik zou een striptease moeten geven. Trouwens, alles heb je al gezien. Er is niets wat je nog niet heb gezien?’ zei ik als repliek. ‘Jawel hoor, dat ‘nog een millimeter kleiner en er zit een gaatje’ heb ik bij u nog ni kunnen bewonderen, Rick!’. En toen ze dat zei sloeg ik me voor mijn eigen kop en zei ‘Ik ook altijd met mijn grote mond!’ Hannah liep op me af en fluisterde in mijn oor ‘Je mond is niet het enige wat groot is hoor?, dat heb ik zelf gezien’ en ze gaf me een kus op mijn wang.

Ik wilde terug zoenen toen haar telefoon ging. Ze liep naar de veranda en nam de telefoon op. Even later kwam ze terug en zei snel ‘Rick, ’k moet naar ’t restaurant. Ze hebben nen dikke bestelling en da moet ik naar de andere kant van ’t dorp brengen. Sorry hé!.’

Ik liep op haar af, gaf haar een dikke knuffel en zei : ‘Je hoeft geen sorry te zeggen. En … dank je wel voor de fijne middag.’ En ik gaf haar ook een kus op haar wang. Ze draaide om en ging terug naar het restaurant. En ondanks dat de stilte even vervelend was, blijkbaar was ik aan haar gezelschap gewent, begreep ik het volledig. ‘Wat nu te doen?’ dacht ik bij mijzelf. Ik voelde mijn benen toch wel van de wandeling, niet dat ze pijn deden, maar ze voelde wel verzuurt aan. Dus ik pakte mijn boek weer en liet me zakken in de schommel stoel.

Na een dik uurtje keek ik op mijn horloge en zag dat het al over zessen was. Ik keek naar het meertje en de zon scheen daar nog volop in. ‘Zal ik gaan zwemmen?’ zei ik hardop in mijzelf. En op het moment dat ik me wilde uitkleden om dat te doen. hoorde ik een fiets aankomen. Ik zag het vrolijke gezicht van Hannah de hoek omzetten en riep ‘Daar ben ik terug, Rick, en uw avondeten is mee. Maar spijtig genoeg moet ik alweer weg, er staat nog nen bestelling te wachten.’ Ik zag hoe Hannah haar mandje naar binnen bracht en alles op de eettafel uitstalde. ‘Zo gouden tijden bij het restaurant, als je zo vaak een grote bestelling moet thuisbezorgen?’ Hannah keek me aan en zei Eigenlijk ben ik normaal op zondag vrij, maar de jongen die gewoon de bestellingen rondbrengt is ziek. Dus hebben ze mij gevraagd of ik het wou doen. En zelf kunnen ze da nie.’

‘Dat begrijp ik. Ik was je aan het dollen. Ga maar snel terug voordat het eten van de bestelling koud wordt.’ En meteen sprong ze op de fiets en reed weer weg. Ik ging zitten en begon de grote calzone te slachten. Ik sneed hem open en deze was erg ruim en goed gevuld. En hij was ook nog erg heet. De stoom kwam er nog vanaf. Nadat hij wat afgekoeld was, begon ik met eten. Het smaakte heerlijk en toen ik hem op had, voelde ik me voldaan. ‘Nu zwemmen, was geen goed idee’ bedacht ik me. En ik liet het eten even zakken. Maar ruim 30 minuten later vond ik dat het eten wel gezakt was en kleedde me uit. Mijn kleding liet ik in de blokhut en liep in mijn Adams kostuum richting de grote rotsen. En ondanks dat ik bijna zeker wist dat het water lekker van temperatuur was, drukte ik toch eerst mijn grote teen erin om te testen. Maar natuurlijk wist ik het antwoord al, heerlijk qua temperatuur. Stapje voor stapje liep ik verder het water in. Tot de onderkant van mijn ballen het water raakte. Ik voelde hoe mijn ballen toch wat samen trokken, en een gerimpelde zak was het gevolg. Even laten acclimatiseren en dan weer verder het water in. Toen ik tot mijn navel in het waterstond nam ik een duik naar voren. Het water gleed warm langs mijn lichaam en ik spartelde even in het rond. ‘Nou, als Bambi nu had staan drinken, dan was ze vast wel geschrokken’ dacht ik nog. Maar het kon me nu even niet deren. Ik dook nog een keertje onder en zwom naar het diepere gedeelte toe. Even voelen of ik hier kon staan. En toen ik recht op stond kon ik de grond niet meer raken. Maar in het diepe was het water wel een stuk kouder, wat ik niet lekker vond. Dus zwom ik meteen weer naar het gedeelte waar ik kon staan.

‘Ahh, hier is het een stuk lekkerder’ zei ik in mijzelf. Toen ik rustig en stil stond zag ik aan de andere kant weer de hertjes water drinken. Ik bleef zo stil mogelijk staan en keek hoe ze het water naar binnen likte. ‘Hé Rick, daar ben ik terug! Ge hebt mij toch wel gemist, hé?’ Omdat Hannah dat zo hard riep, rende de hertjes snel weer het bos in. En toen ik mij omdraaide zag ik Hannah tussen de rotsen staan, bij de ingang van het meertje. Ze stond daar met een fleurig wit zomerjurkje. En ik antwoordde op haar vraag ‘Natuurlijk schone dame heb ik u gemist.’ En ik liep richting haar, en hoe minder diep het werd, des te meer kwam mijn lichaam boven water. ‘Rick, zegt ge, wilt ge mijn derrière eindelijk eens bewonderen?’. En voordat ik kon reageren trok ze het zomerjurkje over haar hoofd heen.

En daar stond Hannah, helemaal naakt. Ze had dus helemaal niets onder haar jurkje aan. En ondanks dat ik dat natuurlijk kon van Nina, die zelden ondergoed aan had. Vind ik het toch altijd een sexy gedachten als ze daadwerkelijk naakt zijn onder hun kleding. En zo genoot ik ook van Hannah. En genieten was het. Ze had een paar prachtige borsten, die zo goed bij haar lichaam paste, dat het wel leek of ze speciaal voor haar waren gemaakt. Haar platte buikje eindige bij haar venusheuvel, dat mooi onderhouden was. Sterker nog, haar poesje was volledig kaal en haar mooi gevormde lipjes waren goed zichtbaar. ‘Eeehhh. Ik zie nog geen billen?’ riep ik haar toe. en meteen draaide ze een rondje. Ik zag nu dat haar kont er nog mooier uitzag als dat ik verwacht had. ‘Wauw’ dacht ik, en ik merkte dat kleine Ricky tot leven kwam. ‘Hoe is het water?’ vroeg ze. ‘Daar weet ik niet, maar hier is het heerlijk, Misschien moet je maar even hier komen’ zei ik terug.

Hannah liep nu het water in richting mij. Ik zag hoe ze stapje voor stapje dichterbij kwam. En toen ze er eindelijk was, kwam ze voor me staan. ‘En? Vind ge da de moeite waard, hé?’. Fluisterend zei ik ‘Je bent heel mooi, Hannah.’ Ik zag dat de hoekjes van haar lippen omhoog kwamen wat haar een hele mooie lach gaf. ‘Merci voor die mooie woorden, echt lief van u.’ En meteen drukte ze mond op de mijne. Ze voelde zacht en vochtig aan, maar tijd om daarover na te denken kreeg ik niet want haar tong drukte ze tussen mijn lippen door. Een ordinair ouderwets tonggevecht was het gevolg. Maar lekker dat het was. Nog steeds tongend, voelde ik hoe haar hand mijn inmiddels stijve lul vast pakte. Ze kreunde in mijn mond, wat een raar trillend gevoel gaf.

Langzaam begon ze me aftetrekken onder water. Het was heerlijk maar…. Maar …. Het voelde ook raar.

‘STOP!!’ riep ik uit.

Hannah keek me niet begrijpend aan. ‘Wat scheelt er, Rick? Heb ik iets verkeerd gedaan?’.

-‘Jij doet helemaal niks verkeerd. Maar het voelt alsof ik vreemd ga.’

‘Vreemd ga, hé? Maar ge zei toch dat ge single zijt?’

-‘ Ja dat heb ik gezegd, en dat is misschien ook wel zo. Maar zeker weten doe ik dat niet’

Hannah keek me nu nog raarder aan en zei ‘Misschien? Amai, hoe kan da, nie gewoon ja of nee zeggen?’

Ik begreep de verwarring bij haar en vertelde haar eerlijk het verhaal. Dat ik ruzie had met Nina, en dat ze me boos had gezegd ‘VERDWIJN MAAR LAFFE RICK!!!.’ En dat dit het laatste was wat ze zei tegen mij. ik keek nu naar beneden omdat ik me schaamde voor mijn misschien wel laffe gedrag. En ik vervolgde ‘Dus vandaar dat ik niet weet of het nog wel 'AAN' is tussen Nina en mij!’

‘AAN IS HET NOG ZEKER RICK’ hoorde ik van de zijkant waar de rotsen stonden.

‘NINA!’ was het enige wat ik kon roepen.