Drie Meisjes Op Kamp - 3

Voor we in bed lagen, was het ver na middernacht en voor we in slaap vielen, was het nog later. Nooit hadden we verwacht dat ons kamp zo'n wending zou nemen. En dat allemaal door de brief waarin onze papa's en mama's letterlijk toestemming gaven om ons te ontmaagden, eigenlijk om ons seksueel verder te ontwikkelen.

De leidsters van onze Aspi-groep, Marie, Charline en Wendy, hebben zich opgeworpen om ons te begeleiden.

Gisteren hebben ze de rekbaarheid van ons kutje opgemeten nadat ze eerst onze gleufjes goed nat naar een zinderend orgasme likten. Stel je voor... Drie meisjes liggen wijdbeens op een rij in een tent, naakt natuurlijk, terwijl een leidster tussen je dijen kruipt en je kut begint te likken! Nog heet van ons orgasme werd een conisch gevormde dildo in onze nog napulserende kutjes gestopt om de nauwheid van onze schedes te meten. Dat was gisteravond laat. Je snapt dat we, terug in de tent, veel te bespreken hadden voor we uiteindelijk van pure vermoeidheid in slaap vielen.

Die ochtend voel ik me zenuwachtig en onzeker. Ik verlaat als laatste onze tent. Gepakt en bezakt. Slaapzak, slipjes, zwemkleding en nog wat extra kleding en toiletspullen gaan mee in de rugzak. We overnachten vannacht op een nog onbekende plaats. Een plek die ons via een route door de uitgestrekte en onherbergzame bossen van de Ardennen zal leiden.

Ook al is het nog niet eens negen uur in de ochtend, het is nu al warm buiten. Dus hebben we in al onze wijsheid besloten alleen een rok en een hemd te dragen. We nemen een extra T-shirt en een sweater in de rugzak mee, mocht het afkoelen vanavond.

Het één na laatste groepje verlaat het kampterrein voor hun tocht. Wij vertrekken als laatste. Ik zet mijn rugtas naast me neer en ga tussen Zoë en Loes staan. Achter de lange klaptafel zit Marie. Voor haar ligt een envelop met daarin de instructies en de route voor de hike van vandaag. 'Zet de tassen en rugzakken maar hier neer, die worden gecontroleerd...' Charline en Wendy wenken ons en we moeten de inhoud op de tafel uitstallen. 'Geen mobiel...'

'Die hebben we aan het begin van de week al ingeleverd...' zegt Zoë.

Er wordt geknikt, maar ze willen controleren of we misschien stiekem toch niet een mee hebben gesmokkeld.

'Je krijgt een oud toestel met alleen een sms-functie en een gps-apparaat met een digitale kaart om de route te vinden...'

We kennen de regels, het maakt het spannender. Bovendien is het ook fijn om zonder een mobiel op stap te zijn. Geen afleiding, alleen elkaar. En dat laatste is nu helemaal van belang.

Charline en Wendy halen onze tassen leeg en stallen de inhoud uit op tafel. De twee onderbroekjes die ik had ingepakt, worden apart gelegd, net als het ondergoed van Loes en Zoë. Verder worden er twee bikini's en een badpak apart gelegd.

'Oké...'

We richten onze aandacht op Marie. 'Jullie krijgen de route... en wij verwachten dat jullie het met verve zullen doen. Het vinden van jullie overnachtingsplek is al een uitdaging, maar de tweede opdracht is minstens zo belangrijk.' Marie laat een stilte vallen. Allemaal weten we wat de tweede opdracht is: kutjes oprekken zodat er een pik van een man in past. Ik kijk naar Zoë en daarna naar Loes.

Gisteravond kwamen we erachter dat Zoë net zozeer maagd is als Loes en ik dat zijn. We hadden aangenomen dat Zoë allang met jongens naar bed was gegaan, dat ze allang ontmaagd was. Door de verhalen die ze eerder in geuren en kleuren vertelde over jongens, gingen we ervanuit dat ze al veel verder was gegaan dan waarvan wij hadden durven dromen. Mijn ervaring met jongens is nagenoeg nul komma nul.

In de beslotenheid van de tent biechtte ze gisteren voor het slapengaan op dat ze, vorig jaar tijdens de zomervakantie met haar ouders, een leuke jongen in haar slipje had laten voelen. Het was geil en opwindend om hem te zoenen terwijl hij met zijn vingers haar steeds opgewondener kutje aan het verkennen was. Dat zijn vingers zich onhandig tussen haar schaamlipjes bewogen en ze heel geil werd. Ze had geprobeerd hem gelijktijdig af te trekken, maar dat mislukte jammerlijk omdat ze betrapt werden door de moeder van die jongen. Een herkansing kwam er niet. De volgende dag vertrok hij met zijn ouders terug naar Nederland.

'Alles gecontroleerd?' vraagt Marie aan Charline en Wendy. Vreemd genoeg is ons ondergoed uit de bagage gevist en op een aparte stapel gelegd, net als de twee bikini's en één badpak. Ik wil ernaar vragen, maar krijg de kans niet.

'Zodra jullie zijn aangekomen op het eindpunt, meld je dat via een sms-bericht aan ons. Daarna krijg je verdere instructies!'

We knikken gehoorzaam.

'Tenslotte wil ik dat jullie al je ondergoed afgeven...'

Zoë, Loes en ik kijken elkaar verward aan. 'Anne, jij als eerste...'

'Je bedoelt dat we geen schoon ondergoed mee mogen?' Ik snap niet wat Marie bedoelt. Ik wijs naar het stapeltje ondergoed dat uit onze rugtassen is gevist. 'Nee, ik bedoel alles wat je nu aan hebt. Het moet uit!' Het laatste klinkt hard en streng. 'Bh... en slip...?' vraag ik onzeker. 'Ja!' Is het antwoord.

Ik wurm mijn armen uit mijn hemd en trek die half uit. Zoals gevraagd maak ik mijn bh los. Terwijl ik de bh-bandjes van mijn schouders laat glijden, wippen mijn borsten vrij. Ik voel heel even de zon op mijn huid, op mijn borsten. Alle ogen zijn op mij gericht. Snel trek ik het hemd omlaag. Ik kijk in het rond, van de leiding naar mijn vriendinnen, en houd de bh tussen mijn duim en wijsvinger en laat haar zachtjes heen en weer wiegen. Marie wijst naar de tafel waar ik het boven op het stapeltje slipjes leg. Dan til ik mijn rokje omhoog en trek in een snelle soepele beweging mijn onderbroek van mijn billen. Ook die komt op het stapeltje te liggen. Ik veeg mijn rokje glad en ga weer tussen de meiden staan.

Mijn hemd is strak en de vorm van mijn tieten tekent zich precies af. Het is nietsverhullend, zelfs mijn stijf geworden tepels zie je door de stof prikken. Het voelt raar, geen slip aan onder mijn korte rok. Het lijkt of de lucht met lichte vingers aan mijn kutje kriebelt.

'Loes...'

Ik zie hoe Loes naar voren stapt. Vlug ontdoet ze zich van die twee kledingstukken.

Loes haar wangen zijn rood. Zou ze dezelfde sensatie voelen? Haar borsten zijn nog iets groter dan die van mij. Voller. Ook haar hemd laat niets aan de verbeelding over. Haar tieten zijn een beetje puntiger, en ook dat zie je. Ik slik hoorbaar.

'Zoë...'

Zoë schuift haar slipje van haar kontje af. Ze doet het traag, met gevoel voor theater.

Ze laat haar stringetje aan haar vinger heen en weer gaan, als de slinger van een uurwerk. 'Het is zo weinig stof dat ik het verschil niet zal merken...' zegt ze vrolijk. Ze trekt haar hemd uit en haar bh. Ze schudt haar borsten heen en weer. Haar grote klokvormige tieten klotsen tegen elkaar aan. Dan trekt ze haar hemd weer aan. Showgirl, denk ik en glimlach.

Vijf minuten later zijn we op weg. Drie meisjes met ieder slechts twee kledingstukken aan (op onze sokken in de hoge wandelschoenen na), een rok en een strak rood mouwloos hemdje met daarop het logo van de groep gedrukt. We maken mooie reclame voor onze afdeling, dat is zeker! Vlak bij ons kampterrein ligt een dorpje, toeristisch en zeker in de zomer bijzonder geliefd. Het is de vuurproef. Met een zinderend gevoel lopen we door de straten. We zeggen weinig tegen elkaar. Gespannen om ontdekt te worden.

We zijn duidelijk geen doorsnee toerist. Met onze Chiro-outfit en rugzakken lopen in we de kijker. Bij elke blik die men ons gunt, denken we: 'Zullen ze het zien?' Een enkele keer voel ik vreemde ogen extra lang op mijn boezem rusten. Mijn tepels zijn stijf en prikken opvallend door de stof. De wind waait onder mijn rokje en kietelt mijn kutje. Ik ben vochtig, gewoon van alle blikken op me en dat in combinatie met het idee dat mijn naaktheid zo aanwezig is voor degene die goed kijkt.

Na een kwartier verlaten we de straten van het dorp en kiezen een pad door het veld en later door het bos. Het wordt stil. We herademen.

Dan komt de ontlading. 'Zag je die ogen? Ze keken naar onze tieten!'

'Ze moesten eens weten dat we hieronder dus gewoon echt, maar dan ook echt helemaal niets aan hebben! Alleen onze blote kutten!' gilt Loes. Ze tilt ter illustratie haar rokje omhoog, duwt haar kontje naar ons toe en toont haar witte billen. Zoë geeft er een klap op. 'Auwwwaaa' roept Loes. We lachen.

'Dit is echt geil...' zucht ik. 'Ik ben steeds gewoon een beetje vochtig...'

Even laat Loes haar hand onder haar rokje verdwijnen, we hebben het raden wat ze doet.

Zoë tilt mijn rokje op, net hoog genoeg om mijn driehoekje zichtbaar te maken. 'Niet doen!' roep ik. Ik duw het snel weer terug, bang dat een vreemde me ziet. Weer moeten we lachen. De stemming is opperbest. Het bepalen van de route gaat voorspoedig. Het pad wordt smaller en wordt alleen gebruikt door een enkele wandelaar en een mountainbiker.

We zijn al een poosje niemand meer tegengekomen. Al onze aandacht gaat uit naar het vinden van het juiste pad in een wirwar van kleine paden. Gelukkig zijn we nog maar één keer fout gelopen, maar dit ontdekten we gelukkig snel waardoor de schade beperkt bleef. Het idee dat we nagenoeg naakt zijn, zorgt ervoor dat we een opgewonden gevoel blijven houden. Soms ebt het een beetje weg maar steeds komt het terug. Zeker de opdracht om onze eigen kutjes op te rekken, te ontmaagden dus, houdt ons bezig. Bovendien blijft het idee van onze naaktheid onze gedachten beheersen. Het gesprek gaat veel over seks, over kutjes en piemels, dat zorgt ook voor dat doorlopende gevoel van lust.

'Ik moet plassen...' zegt Loes. Ze loopt voor ons met de gps in haar hand. Ze draait zich om en geeft het navigatieapparaat aan mij en doet weer een stap naar achteren. Loes gaat wijdbeens op het pad staan, ze blokkeert ons als het ware de weg. Eén voor één kijkt ze ons aan. Langzaam tilt ze haar rokje omhoog.

Ik neem een hap adem. 'Je gaat toch niet...?' hijg ik.

Zoë grinnikt en slaat uitdagend haar armen over elkaar. 'Go baby go... pis baby pisss...'

Haar vingers tillen de zoom van haar rokje hoger en hoger. Tergend langzaam, tot we de eerste haartjes van haar rossig bosje zien. Ik lik mijn lippen af. Steeds hoger, hoger... Haar vlezige roze schaamlippen worden zichtbaar. Ze tilt haar rokje zo hoog dat haar getrimde driehoekje volledig zichtbaar is. Met haar vingers opent ze haar kutlipjes. 'Hmmm...' kreunt ze.

Seconden gebeurt er niets. Stilte, alleen onze ademhaling is hoorbaar en een enkele vogel in de verte. Dan spuit er een krachtige pisstraal uit haar poesje. Een goudgele straal klettert tussen haar voeten op het pad. Het spettert.

Ik weet niet waarom, maar ik vind het geil. Misschien omdat het raar is, vreemd... dat het niet hoort en niet netjes is. Omdat het een kutje is dat voor ons pist. Loes doet het voor ons. Om ons op te geilen. En ik vind dat idee heel geil.

Als ze uit geplast is, schudt ze met haar billen en laat haar rokje zakken. 'Jij gaat nu voor...' wijst Loes mij aan. Ik kijk op de gps en wijs de richting uit die we lopen moeten. Met een grote sprong springen over het nat beplaste pad en vervolgen onze route.

Tegen het middaguur nemen we een pauze. We zijn voor op ons schema, waardoor we besluiten echt even rust te nemen. Het bos is behoorlijk dicht en de hellingen behoorlijk stijl. We gaan zitten op een stukje gras naast een bospaadje dat omhoog kronkelt. Het is warm. Iedereen heeft een blos op de wangen. Het laatste stukje zijn we steeds aan het stijgen en dat merk je.

Loes rommelt in haar rugzak. Ze bukt zich diep op zoek naar haar lunch. 'Mooi hoor, zo'n kutje,' zeg ik terwijl ik omhoog tussen haar benen kijk. Loes schudt haar kontje heen en weer. Zoë gniffelt. Loes wrijft haar rokje strak, maar het helpt niet.

'Slet!' zegt ze lachend. Gek genoeg voel ik me ook zo. Misschien zou ik me ook wel zo obsceen willen gedragen. Me nog meer willen blootstellen aan mijn vriendinnen. Ook mijn kutje laten zien. Ik pak ook mijn lunch en ga op mijn rug liggen. 'Ik ben de hele dag al geil...' zucht Zoë. 'Het idee dat we iets moeten vanavond... iets met elkaar...'

'Maar ik vraag me wel af...' Ik laat een stilte vallen en vervolg dan. '...hoe dan precies...?' Ik zucht. 'We moeten onze kutjes oprekken, maar dat is toch ontmaagden... Dan pas krijgen we een echte piemel... Als we wijd genoeg zijn bevonden door onze leiding.'

Loes ploft naast me in het gras. Ze zit in kleermakerszit. 'Stoppen jullie wel eens wat in je... je...?' vraagt Loes terwijl ze naar haar kruis wijst.

'Tandenborstels...' zegt Zoë. 'De steel, hè, niet de borstel.'

'Mijn haarborstel...' zeg ik. 'De steel, hè, niet de borstel!'

We schieten in de lach.

'Ik ook...' zegt Loes. 'We kunnen de haarborstels vanavond ook gebruiken. Die van mij zit altijd strak in mijn nauwe kutje...'

'Ik zit op 5 en jullie op 6... dus voor mij zal het extra moeilijk zijn...' zeg ik, verwijzend naar de test die we gisterenavond moesten ondergaan. Bij ons werd één voor één de wijdte van onze vagina's gemeten. Conclusie: Ik was de nauwste. Ik vraag me serieus af of het pijnlijk is. Ik heb erover gelezen, en een echt antwoord heb ik nooit gevonden. De ene keer lees je dat het pijnlijk en bloederig is en de andere keer lees je dat je er niets van voelt. 'Hoeveel vingers kun je naar binnen duwen?' vraagt Zoë.

'Misschien twee...' zucht ik

Loes trekt mijn rokje omhoog en ze bekijkt mijn kutje.

Ik beweeg mijn knieën naar buiten om haar beter zicht te geven. Haar ogen op mijn spleetje voelen... geil. Het voelt fijn en opwindend om je te laten zien. Loes drukt mijn dijbeen nog verder open. Ook zij heeft haar ogen gericht op mijn geile driehoekje. Haar blik streelt mijn gevoelige schaamlippen. De zon doet er nog een schepje bovenop. Het schijnt op mijn blote kutje. Alles tintelt in me.

'Je glinstert een beetje.' Ze wijst naar mijn spleetje.

'Ik ben nat...' zeg ik loom. 'En geil... net als Zoë...'

'Wat ik weet van mijn moeder, is dat het beter werkt als je helemaal ontspannen bent, en veilig. Zonder stress. Dat je dan makkelijker kan worden ontmaagd...'

'Eigenlijk wel goed dat we deze opdracht hebben gekregen... wij kennen elkaar, het is toch een soort van veilig met zijn drieën.'

Dan reciteert Zoë een tekst die er bij ons is ingestampt: 'Ons vertrouwen onderling zorgt ervoor dat de Aspi's zich veilig en opgenomen voelen, en dat ze elkaar steunen in uitdagingen.'

'Ja... we steunen elkaar...' zegt Loes.

Zoë heeft haar lunch op en begint aan een appel. Ze ligt ook languit in het gras. We zeggen niets, allemaal verzonken in onze eigen gedachten. Heel even streel ik over mijn kutje. Het tintelt. Ik voel me gelukkig en fijn, dat is zeker.

Loes kijkt plotseling om, een ander geluid dan het ruisen van de bomen dringt tot ons door. Ze slaakt een kreetje. Uit het groen van het bos komt iets geels tevoorschijn. Hoog op zijn pedalen stampt een wielrenner op een mountainbike uit het groen tevoorschijn. 'Hoi' zegt Loes, het klinkt een beetje onnozel. Ik zie de man vriendelijk knikken en iets als antwoord hijgen. Zijn blik richt hij weer op het smalle pad om zich onmiddellijk weer naar ons te wenden. Zijn hersens hebben iets geregistreerd, maar die kunnen het niet verwerken. Zag hij dat goed... die meisjes in het gras. Hij moet nog eens kijken om te zien wat hij denkt te hebben gezien.

Nogmaals kijkt hij naar het groepje meisjes en in het bijzonder naar het meisje dat wijdbeens op het gras ligt. Zijn mond valt open en zijn ogen rollen bijna uit zijn oogkassen. Haar bleke dijen leiden zijn ogen naar haar... Hij knippert met zijn ogen. Een jong meisjeskutje, roze en met volle schaamlipjes, donkerblonde schaamhaartjes omlijsten haar heerlijke genot als de bladeren van een geopende bloem. De zon doet haar spleetje glinsteren. Een stroomstootje vertrekt uit zijn pik omhoog.

Ik probeer mijn benen in een reflex te sluiten maar Loes steunt met haar arm op mijn dijbeen waardoor dat niet lukt. Het is al te laat.

'Kut,' denk ik. De wielrenner zag mij... in mijn grootste kwetsbaarheid.

'Kut,' denkt de wielrenner.

Dan gaat het snel. Pardoes raakt de man van het pad en tuimelt hij met een luide kreet met fiets en al de helling af waarna hij verdwijnt in het struikgewas. Er volgt een doffe klap en kreun en dan niets meer.

De stilte... We kijken met schuldbewuste blikken naar elkaar. 'Oooh nee...'

Loes maakt zich los van mij. 'Dit is niet goed... echt niet goed...' Zoë komt als eerste overeind. Loes en ik volgen. Ik strijk snel mijn rokje recht en we lopen naar het pad, naar het punt waar een duidelijk spoor van plat gras en varens en ander kruidgewas ons de weg wijst naar de onfortuinlijke wielrijder.

Het loopt behoorlijk steil, en daar tussen de varens, wel drie meter lager, ligt een fiets met daarnaast, op zijn rug, de man in het felgele wielrennerspak.

We laten ons naar beneden glijden. De ondergrond van losse stenen en blad en mos is spekglad. Toch weerhoudt het ons niet om vaart te maken. Binnen enkele ogenblikken zijn we bij de ongelukkige. 'Sorry...' roep ik. De man knippert afwezig met zijn ogen. Hij is in ieder geval bij bewustzijn. Op de knie van zijn opgetrokken been zit een enorme schaafwond, net als op zijn arm lelijke schrammen zichtbaar zijn.

'Meneer, gaat het?' vraagt Loes.

'We zullen u helpen!' roep ik schuldbewust. Zoë knielt bij zijn hoofd neer. 'Waar heeft u pijn?'

'Het gaat wel...' mompelt de man die overeind probeert te komen zitten. Dat lukt moeizaam. Hij kijkt ons wazig aan. 'Ik lette niet goed op... Ik...' Zoë zit gehurkt bij hem. Haar knieën wijd uiteen. De wielrenner draait zijn hoofd en kijkt zo onder haar rokje, of hij nu wil of niet. Hij hapt naar adem. Zijn ogen tollen in zijn kassen. Zijn ademhaling is hijgerig en onrustig. 'Ik... ik zie...'

'Rustig maar meneertje, wij helpen u.'

Zijn ogen zoeken hulp, hij kijkt mij aan. Ik voel me rood worden. Ook ik hurk bij hem neer. Op dezelfde manier als Zoë. 'Ik, ik...' Verder komt hij niet. Zijn blik glijdt van Zoë haar benen langs mijn dijen en in de schaduw daarvan ziet hij... 'Ik geloof dat ik halucineeerrr...' zegt hij zwak. 'Nimfen...' stamelt hij.

'Nee geen nimfen, maar Aspi's. Wij gaan u helpen!' zegt Loes kordaat! 'Ik haal onze EHBO-set.' Ze voegt de daad bij het woord en klimt de paar meter naar het pad terug. De blik van de man volgt haar en ik zie hem slikken. Zwak tilt hij een arm op en wijst naar haar, naar haar blote witte billen die duidelijk zichtbaar zijn onder haar rokje.

Zoë bekijkt de man onderzoekend. 'U heeft een flinke schaafwond op uw heup!'

De man reageert niet. Met open mond staart hij naar de bleke billen van de omhoogklimmende Loes. 'Ik voel me duizelig... draaierig...' mompelt hij. 'Dan moet u maar lekker blijven liggen.'

Ik bekijk de man. Hij zal de leeftijd hebben van mijn vader. Tegen de vijftig, misschien iets jonger. Hij is best knap, en fit. Ik begin zijn helm los te maken. Ik buk naar voren en pulk aan het riempje. Hij staart naar mijn boezem. Ik voel de drang om mijn borsten tegen hem aan te drukken, zodat mijn tepels over zijn huid schuren. Maar ik houd mijn fatsoen.

Zoë bekijk zijn wonden en ik leg heel voorzichtig zijn hoofd op zijn fietshelm, bij wijze van kussen. Ik laat mijn ogen over zijn lichaam gaan. Zijn borstkas gaat ongelijkmatig op en neer. Zijn buik is plat. In zijn strakke wielrennersbroek zit een bobbel. Ik voel een siddering door me heen gaan. Onfatsoenlijke gedachten probeer ik te onderdrukken.

Loes steekt haar hoofd tevoorschijn, drie meter boven ons. Ze vraagt of ik de tassen van haar wil aanpakken. Ik sta op. Hij volgt mij met zijn ogen. Mijn buik kriebelt en bewust stap ik traag over hem heen. Ik laat hem opnieuw onder mijn rok kijken. Naar mijn spleet. Alweer iemand die me bekijkt en ik vind het geweldig.

Loes komt op handen en billen naar beneden. Haar rokje is half omhooggeschoven en ongehinderd gunt ze zicht op haar rossige driehoekje. Ze knipoogt naar me. Ik pak de tassen van haar over en ga weer gehurkt naast de man zitten.

Zoë pakt een fles water en spoelt de wond op zijn knie schoon en dept het vervolgens af. Ik begin aan de schaafwonden op zijn arm. Die hoeven niet verbonden te worden, zo lijkt het. Loes bekijkt de heupwond. De dunne stof is terplekke in zijn geheel weggeschuurd en de schaafwond is groot. Heel snel kijkt ze van mij naar Zoë.

'Die broek moet even omlaag, meneer...' zegt Zoë zonder blikken of blozen. De man protesteert en zegt dat het alweer gaat en dat hij er snel vandoor moet. Hij probeert omhoog te krabbelen maar Zoë stapt over hem heen en dwingt hem met zachte hand weer te gaan liggen. Nu staart hij onder het rokje van Zoë... Hij zucht en mompelt onverstaanbare woorden. Zijn ogen lijken te tollen.

Ik kijk naar de bobbel in zijn broek. Is die dikker geworden, of verbeeld ik me dat? Ik trek de lycra stof van zijn shirt een beetje omhoog en leg de broekband bloot. Ik kijk naar de behaarde onderbuik. De haren wijzen de weg naar... 'Zo, nu de broek,' zegt Loes. Gezamenlijk trekken we aan de broekrand. 'Ja, maar ik wil...' zegt een zwakke mannenstem zonder enkele overtuiging. Langzaam leggen we zijn heup bloot, zodat de wond schoongemaakt en verbonden kan worden.

Ik slik. Ik staar naar zijn piemel, niet naar de wond. Ik zie een pik. Een piemel die zich kloppend verheft. 'Hij heeft geen onderbroek aan...' zegt Loes verschrikt. 'Nee, wielrenners dragen nooit een onderbroek...' zegt Zoë, haar stem klinkt hees.

Daar ligt hij dan. Dat kloppende, dooraderde, steeds harder wordende ding met die twee ballen in een zak... Ik staar ernaar en lik onwillekeurig mijn lippen af. 'Toe nou!' moppert Loes.

'Ja, oké.' Ik pak verband en ontsmettingsmiddel. Loes en ik gaan werktuigelijk te werk. Ik maak de wond schoon, Loes dept het droog en samen verbinden we de wond. Maar steeds wordt mijn blik getrokken naar dat ding dat op zijn buik ligt. Zijn eikel is zichtbaar. In de verte hoor ik de stemmen van Zoë en van Loes. Ze zeggen dingen. Ik hoor slechts zoef, zoef, zoef. Een suizen in mijn oren in het ritme van mijn hart.

Het voelt warm, heet. Ik pak het op en knijp erin. Ik beweeg mijn vuist op en neer en staar naar zijn eikel die tevoorschijn schuift als ik mijn vuist omlaag beweeg. Er druppelt iets uit het mini-spleetje op die geile paarse eikel. Mijn duim smeert het uit over zijn paarse top. Ik voel de lust in mijn aderen. Een pik...

Op en neer. Ik trek hem af.

'Anne?'

Op en neer. Op en neer... 'Anne?'

'Hè?' Ik kijk glazig rond.

'Anne?'

'Ja...' Ik laat hem los. Alle drie kijken we naar de stijve pik die op de buik terugvalt.

'Eeeehhh... sorry...' stamel ik. De man kreunt. Zoë en Loes kijken mij schuin aan. 'Sletje...'

'De wond?' vraag ik.

Zoë wijst. 'Verbonden...' De plek waar de wond zit, is nu bedekt met verband. Onze ogen kruisen elkaar, en één blik van verstandhouding is genoeg.

'Gaat het een beetje, meneer?' vraagt Zoë. Ze staat op en stapt over hem heen, met haar kontje naar zijn gezicht. 'Ooooh...' hijgt de man en zijn pik wipt even op.

'Zal ik weer?'

'Ja, Anne, om de beurt?' Loes knikt.

Weer pak ik de stijve piemel op. Ik trek hem af. Gehurkt zit ik naast zijn heup. Ik streel met mijn duim over zijn eikel... Hij glimt en is paars. 'Hij is keihard!' hijg ik. Ondertussen glijdt mijn hand in mijn schoot en mijn vingers voelen mijn natte spleet. Heet en nat. Stel je voor dat zo'n keiharde dikke pik bij je naar binnen zou moeten. In je neukholletje. Dat lukt toch nooit! Het is benauwend en geil tegelijk.

Loes neemt het over. Ik kijk op naar Zoë, ze staat over hem heen. Haar vingers glijden door haar gleufje. Ze kreunt en kijkt ons geil aan. Het is een wazige, troebele blik.

Loes vingert ook haar kutje. Drie vingerende meisjes en een weerloze man. Weerloos? Welwillend weerloos, dat is het. 'Ooooh geile nimfen...' Loes haar vuist gaat op en neer. Steeds sneller.

'Nu jij...'

Ik pak het weer over van Loes. Ze leunt achterover. Wijdbeens en gehurkt. Ze opent haar benen. Precies dan valt er een straal zonlicht tussen bomen op haar rossige driehoekje. Ik zie haar clit, gezwollen en glimmend nat. Ze lacht. 'Ik vinger me zo klaar!' hijgt ze en ze begint zichzelf te masturberen. Haar blik gericht op mijn hand die ritmisch aan de pik trekt. 'Aftrekken... dit is aftrekken.'

'Geil, Loes...' Mijn stem is schor. Ik ruk hem af. Ik vinger mijn kut. Ik kijk naar Loes. Ik kijk naar Zoë. Alleen maar geilheid. Gedeelde geilheid.

De wielrijder hijgt. Zijn benen verstrakken, zijn handen gaan open en dicht. Ik ruk harder. Ik vinger mijn natte kutje. Mijn vingers masseren mijn clitje die ik steeds bevochtig met het neuksap uit mijn natte spleet. 'Hmmm... jaaa... Loes haar benen gaan open dicht. Ze geeft gilletjes. De wielrenner weet niet naar wie hij moet kijken. Zijn hersenen hebben nog steeds moeite met het verwerken van alles wat hij voelt en ziet. Bovendien vult zijn lichaam zich met het hete gevoel van lust.

Ik kijk naar mijn vuist die over de schacht op en neer gaat. Zijn ballen trekken op. Zijn buik gaat snel op en neer en dan, geheel onverwacht, begint hij zijn zaad te lozen. 'Geil...' hijg ik. 'Ooooh jaaa...'

Ik sidder. Wit zaad... sperma... mannensap spuit in bogen uit zijn piemel. Het warme zaad druipt langs mijn vingers naar beneden. Alles zit ermee onder. Zijn buik, zijn pik en mijn hand. Sneller laat ik mijn vingers mijn clitje masseren. Ik stel me voor hoe iemand mijn kutje volspuit. Mijn kutje voelt zo glibberig en glad... Zou het zo voelen?

Ik schok en huiver. Vloeiende lava stroomt door mijn aderen. Geen bloed, maar lava. Heet. Geil. Supergeil. 'Jaaa, hmmm oooh...' Pulserende kutjes en warm zaad...

'Ooooh meisjes toch...' mompelt hij.

Even later zit ik op het mos. Met mijn blote billen. Mijn hand nat van het mannenzaad. Verdwaasd kijk ik rond. Zoë bukt zich en tilt de piemel op. 'Goed gedaan, Anne, heel goed!' Ze veegt met haar vinger door het sperma en likt haar vinger af.

'We moeten weer echt verder!' zegt ze. 'Hup, hup...'

Dan gaat het snel. Iedereen komt in beweging. We pakken onze spullen bijeen. 'Sorry...' stamelt de wielrenner. Met stijve spieren staat hij ook op. Zijn piemel half slap, zwabberend aan zijn onderbuik. Hij sjort onhandig zijn broek omhoog, het zaad maakt natte plekken in zijn kleding. 'Dank, dank jullie wel, meisjes... voor... het verbinden van mijn wonden en voor de... de... bijzonder goede... ehhh... verzorging.'

Nog geen 5 minuten later verdwijnt de fietser onvast over het smalle kronkelpad diep het bos in. 'Daaag, meneer de wielrijder...' zucht Loes. We schieten in de lach en draaien het pad in de tegenovergestelde richting in.

Nog vol van ons avontuur zoeken we onze weg en dat kost genoeg moeite. De opwinding zindert nog na. Ik voel zijn pik nog in mijn handen, en zijn warme sperma nog langs mijn vingers druipen. 'Het smaakt apart...' volgens Zoë. 'Hadden we hem moeten pijpen?' vraagt Loes. Ik heb er niet eens aan gedacht, moet ik eerlijk bekennen.

'Hoe zou dat proeven, een piemel...' zucht ik. 'Net zoals een kutje?'

Vragen en nog eens vragen. Er is nog zoveel te ontdekken.

'Nog een halve kilometer!' hoor ik Loes zeggen. Het pad wordt breder. We vervolgen onze weg in de juiste richting en na een paar minuten zien we een blokhut. Aan een stok hangt een vlag, de Chirovlag van onze groep. Het kan niet missen, we hebben ons eindpunt voor vandaag gevonden.

Uitgelaten rennen we het laatste stuk. 'Gehaald!' roep ik uitbundig. De hut lijkt eenvoudig. De deur zit niet op het slot. We stappen één voor één naar binnen. Houten stoelen en een tafel en één bed. 'Daar passen we met z'n drieën wel op...' zeg ik.

'Stuur het sms'je dat we op het eindpunt zijn.' Zoë pakt het oude telefoontje en typt twee woorden: 'Eindpunt bereikt. Gr. Z. L. A.'

Nog geen tien seconden later komt er een berichtje binnen:

'In de kast rechts van de ingang, op de bovenste plank, ligt een doos met een verrassing,' valt er te lezen op het oplichtende schermpje. Ik loop naar de kast en reik met mijn armen naar de bovenste plank. Het is een goudkleurige doos met een wit lint eromheen. Aan het lint hangt een kaartje.

Voor Anne, Loes en Zoë. In onze groep draait alles om samenwerking, steun en respect voor elkaar. Wees er voor elkaar vanavond. Luister naar elkaars verlangens en wensen. Dit wordt een avond die jullie nooit meer zullen vergeten. Door samen te werken en elkaar te steunen zullen jullie dat bereiken wat nodig is. Veel geil en lustvol seksplezier!

Liefs Marie, Wendy en Charline (we denken aan jullie)

P.S. Morgen om tien uur ontvangen jullie via sms de volgende opdracht.

Trillend maak ik het lint los en het doosje open. Op een stuk rood zijde liggen leren riempjes. Ik til ze langzaam op. Zoë en Loes staren met open mond naar wat er aan het tuigje van leer vastzit.

'Oooohhh...' hijgen we alledrie...