Semper Fi - 35

Ondertussen in Rotterdam gaat het gewone leven van Peter en Natasha weer verder.

Ze beginnen die maandag allebei met een vroege dienst. De hondjes gaan weer naar de oppas, oftewel Tante Es, die ze als altijd gruwelijk verwend met kluifjes en brokjes.

Wat ze niet thuis mogen vertellen van Tante, en wat ze met kwispelende staartjes natuurlijk beloven.

Laat in de middag gaat de telefoon over bij Peter, het is Robin van Vossen. En hij neemt op met: “ Hé Luitenant, wat kan ik voor je betekenen ? Al nieuws van het front”.

Hij hoort Robin lachen en zegt “ Dat nog niet echt, maar ik heb net bezoek gehad van de Marechaussee, die hier kwamen op mijn verzoek natuurlijk. En ja. Die foto’s van jullie hier zijn natuurlijk wettelijk en overtuigend bewijs dat jullie hier op de kazerne geweest zijn. Een van de mariniers op die foto’s is trouwens vandaag nog gehoord is, hij was toevallig niet overgeplaatst want hij stond officieel niet op het wachtrooster. Hij was in het wachthuisje om een andere Marinier, die wel officieel dienst had. Geld terug te betalen wat hij geleend had. En deze marinier heeft het ook achteraf bevestigd. En heeft ze ook gewezen op Majoor Kees van Vliet, die jullie ook gezien heeft. Daar had hij namelijk nog mee staan praten na jullie snelle vertrek. “

Peter begint te lachen. “ En hebben ze ook bij Kees navraag gedaan? “. Waarop Robin antwoord “ Jazeker, en nu kon hij het zich nog goed herinneren. Hij heeft verklaard dat hij zeer verbaasd is geweest om Henry te zien lopen. Hij was er ook mee bekend dat Henry vermist was, en kon het eerst niet geloven. Maar meerdere mensen hebben het hem bevestigd, en hij heeft het zelfs in het wachtboek nagekeken”.

“Maar het staat toch niet in het boek? “ vraagt Peter. “ Klopt dat is dus het mooie van dit verhaal, want hij verklaart nu, jullie namen te hebben gelezen. Dus de Marechaussee gaat het verder onderzoeken, en stelt nu dus ook vragen, waarom die pagina uit het boek is verdwenen. Schijnt heel precies eruit te zijn gesneden bij nader onderzoek heb ik gehoord. Kees was behoorlijk pissig hierover geweest, en hij was degene die het boek dubbel heeft gevouwen om aan te tonen dat die bladzijde eruit was gehaald en hij dus niet gek was. En hij blijft erbij dat hij jullie naam in het wachtboek heeft gelezen.”

Peter moet weer lachen “ ik heb er nou al een beeld bij, hij was als sergeant al een heethoofd en dat zal nu niet anders geweest zijn.” Robin lacht en zegt “ ik was er niet bij, maar van horen zeggen zijn er wel wat krachttermen gevallen.”

Samen lachen ze even als Peter zegt “ ik heb er een beeld bij “.

Maar dan gaat Robin verder en vertelt dat hij ook contact heeft gezocht met Den Helder. En dat hij uiteindelijk contact heeft gehad met Vincent Verhoef .

“ Dat was toch die Marinier die Henry uit dat vuurgevecht heeft gehaald in Afghanistan?”

vraagt Peter. “ Klopt Peter. Dat is de jongen die zijn leven aan Henry te danken heeft. Hij is dan wel een been kwijt geraakt maar hij leeft nog wel. En hij kon zich deze missie nog heel erg goed herinneren. En vertelde dat hij gehoord had dat Henry ook gewond was geraakt en in ziekenhuis was overleden. Ook dat hij dat nooit had geloofd, want hij wist zeker dat Henry niet gewond was. Hij had hier later nog vragen over gesteld omdat hij op zoek is geweest naar Henry om hem te bedanken. Hij heeft mij om Henry zijn telefoonnummer gevraagd, maar dat heb ik dus niet. Maar ik wil het hem ook niet direct geven voordat ik met jou en Henry heb gesproken. “. Peter denkt snel na en vraagt dan “ kan die Vincent niet meer herinneren over de missie. Over het bevel om aan te vallen ? “. Robin zegt “ Dat weet ik niet Peter. Ik heb het hem ook niet gevraagd. Wat ik wel weet is dat hij gaat uitzoeken waarom Henry niet meer in de database staat. En hij zit op HQ en heeft behoorlijk wat informatie tot zijn beschikking. Want hij was dolblij te weten dat Henry nog leeft. Maar behoorlijk pissig dat ze hem dus jarenlang hebben bedrogen. Ook op papier. “. Peter vraagt “ heb jij toevallig zijn telefoonnummer dan geef ik dat door aan Henry zodat hij kan bellen. En ik wil hem ook wel even spreken en waarschuwen dat hij voorzichtig moet zijn, en niet als een olifant in een porseleinen kast moet gaan rondlopen.” “ toevallig heb ik dat inderdaad, zijn privénummer zelfs. En ik heb hem ook verteld voorzichtig te zijn met wat hij gaat doen. Want die inval op mijn kantoor ben ik nog niet vergeten. Want het zaakje stinkt aan alle kanten. Maar de marechaussee is nu ook geïnteresseerd en nieuwsgierig naar Henry. En ook zij gaan een onderzoek instellen “. Peter lacht en zegt “ dat gaat druk worden met onderzoeken “. Beiden lachen weer en Robin zegt “ Nummer naar je doorgestuurd, ik ben gelukkig van een hoop gezeur verlost. En trouwens heb nog een leuk nieuwtje”

“ Vertel! “ “ Nou Faith gaat vanaf volgende week aan het werk bij Claudia. Ze krijgt een maand proeftijd om te kijken of het van twee kanten bevalt, en als ze het bevalt een jaarcontract. “. Peter lacht en zegt “ nou dan heeft Claudia er geen gras over laten groeien “. Waarop Robin zegt “ die twee hadden vanaf de eerste minuut al een soort klik. De volgende dag belde Claudia al met een voorstel om te komen praten. En dit is eruit gekomen. Nu is Faith niet gek, want zij was accountant in Colombia dus ik heb er alle vertrouwen in dat het wat kan worden.

Ik ben er erg blij mee want nu heeft Faith weer het gevoel dat ze meetelt in de maatschappij”. “ Lekker toch, blij voor jullie. Waar zo’n etentje wel niet toe kan leiden “

Reageert Peter. “ inderdaad, nog bedankt voor de uitnodiging trouwens “. Iets wat Peter wat wegwuift en na nog wat gebabbeld te hebben nemen ze afscheid van elkaar. Met de belofte elkaar op de hoogte te houden, en dat Peter contact opneemt met Henry en Vincent.

Diezelfde avond probeerde Peter met Henry te bellen maar die nam niet op. Peter vond het niet vreemd want Henry was niet gewend om zijn mobiel mee te nemen of aan te zetten, laat staan op te laden. Ze waren er ooit achter gekomen dat Henry vergeten was om op te laden. Dus hij keek er niet vreemd van op.

Zijn telefoontje naar Vincent lukte beter.

“ Met Vincent Verhoef “ klonk het wat vragend vanaf de andere kant.

“ Goedeavond met Peter van de Bos. U kent mij niet maar ik ben een vriend van Henry de Boer en Robin van Vossen. Ik heb van Robin ook je telefoonnummer gekregen. En ik bel even want wij zijn op zoek naar informatie “

“Peter van de Bos. Ja Robin zei al dat je zou kunnen bellen. Maar voor we verder gaan mag ik even verifiëren of U Henry de Boer echt kent ? “

Peter lachte en zegt “ Ja natuurlijk hoe had je dat willen doen dan?” En Vincent vraagt

“ Wat is de bijnaam van Henry. ? Wat is mijn bijnaam ? .En wat staat er op de tattoo die Henry heeft ? “

Peter lacht weer “ Dirty Harry, Ghost, omdat je zo bleek en mager zag.

En een Dolk een anker en een kruis door elkaar heen, met een lauwerkrans en boven in de tekst Semper Fi. En die tattoo heb alleen ik en Henry. De rest heeft het een beetje gepikt. Staat geen Semper Fi maar een kroon en een Team aanduiding.”

Peter hoort lachen “ . “ Helemaal goed maar jij hebt toch ook samen met Henry gediend ? “. “ Klopt wij hebben samen in MARSOF gediend, en zijn allebei als eerste Nederlanders toegevoegd aan het internationale interventieteam van de VN “. Vincent begint te lachen en zegt “ dat zeg je mooi, Internationaal Interventieteam. Ik noem het altijd maar een Rainbow team, want ja we waren eigenlijk de internationale troepen macht van de geheime diensten CIA , MI6 DGSE en noem ze maar op. Maar ja , dat kan je niet vertellen. Het zelfde als wat we allemaal zouden gaan doen, helaas was ik er erg gauw klaar mee. Na 1 missie was het over, en het is dat Henry er bij was, want anders had ik die eerste missie waarschijnlijk ook niet eens overleefd.” Peter kijkt even verbaasd naar zijn telefoon want deze Vincent was wel erg open over zijn periode als Black Ops soldaat.

Dit was hij niet echt gewend normaal gesproken werd er nooit over gepraat. Hooguit summier naar verwezen, Peter noemde het altijd een internationaal interventie team. Want daar kon je van alles van maken.

Peter zegt dan ook “ Ja zoiets heb ik begrepen. “ Vincent gaat gelijk verder

“ Ja als mensen vragen hoe het komt dat ík mijn been kwijt ben zeg ik altijd maar dat ik in Afghanistan op een bermbom ben gestapt, want het echte verhaal kan je niet vertellen. Maar heb je voor mij het telefoonnummer van Henry, want ik probeer hem al jaren te vinden. En loop constant tegen een blinde muur aan. Hier zelfs in Den Helder is er niks te vinden over hem. En dat heb ik echt geprobeerd. Mijn neefje Sander heeft mij pas een paar foto’s gestuurd waar ze samen op stonden. Ik dacht dat ik gek werd.

Want het verhaal gaat dat hij gesneuveld is, maar ook dat hij degene was die de missie heeft verkloot. Nou laat ik je één ding zeggen. Henry heeft niks verkloot. Zonder hem was niemand daar levend uit gekomen.

Ik weet dat hij en Crazy Denn, de Sergeant van het andere team, van alles hebben geprobeerd om niet aan te vallen die ochtend. Zij hadden die troepen macht gespot voordat we de val in zouden lopen.

Maar een of andere generaal had ons bevolen aan te vallen. Achteraf een complete zelfmoord actie.”

Peter kijkt wederom in opperste verbazing naar zijn telefoon en vraagt; “ Hoe weet jij dat nou weer, ik heb van Henry begrepen dat dit niet algemeen bekend was? “

Vincent antwoordt meteen “ Ik was op dat moment de radio operator, ik zat erbij toen Henry en Denn met de kapitein zaten te bekvechten om hem op andere gedachten te brengen. Ik heb Henry met het hoofdkwartier horen praten om de situatie uit te leggen. Ik heb de twijfels gehoord van enkele mensen op het hoofdkwartier. En de vloekende en tierende Generaal die onze kapitein het bevel gaf om aan te vallen.

En daarna ging het fout. Toen we uiteindelijk in dat vervloekte dorp zaten, konden we geen kant meer op. En heeft Henry uiteindelijk het bevel op zich genomen. Hij kon trouwens niet anders. De kapitein heeft volgens mij niet eens meer het dorp gehaald, en Denn sneuvelde in het dorp. Henry heeft toen diverse keren om lucht ondersteuning gevraagd, welke nooit gekomen is. En uiteindelijk heeft hij om een bombardement gevraagd van de bergen en het dorp waar we ons hadden verschanst. En onder dekking van dat bombardement is het gelukt daar weg te komen. Henry zelfs nog met een gewonde Amerikaan op zijn schouders. En ik ben op twee honderd meter voor pickup point geraakt door een granaat werper van de Talib.

En Henry heeft me daar toen opgeraapt en naar de helikopter gebracht. Volgens mij is hij daarbij zelfs nog geraakt ook.

Ik weet alleen nog dat ik hem heb horen schelden en schreeuwen toen we weer op HQ waren. Hij schijnt toen een officier te hebben geslagen heb ik me laten vertellen. Maar dat lijkt me onwaarschijnlijk. In ieder geval toen ik uit het ziekenhuis kwam was ik een onderbeen kwijt, en was er van Henry geen enkel spoor meer te vinden.

Trouwens van die gehele actie is niks terug te vinden, alles is in de doofpot gestopt.

Maar er zijn er nog steeds een paar die weten wat er echt gebeurd is. En die spreken er schande van, maar houden hun mond stijf dicht”. “ Is dat zo ? “ vraagt Peter.

“ Zeker weten, ik heb nog met een paar jongens contact gehad en met sommige nog steeds. Maar iedereen weet dat het Henry geweest is die ons gered heeft. En iedereen gelooft niet dat Henry gesneuveld is. Want daarvan ontbrak elk bewijs, ik ben altijd blijven zoeken. Naar stukken en Intel over Henry en de missie, en ik heb ondertussen een behoorlijk archief opgebouwd over deze missie en ik vermoed te weten welke generaal het is geweest. Maar die heeft zo’n geweldige reputatie opgebouwd tijdens en na 9/11 dat die man ontastbaar is geworden. Dat zal niemand willen geloven. “. Peter glimlacht en herinnert zijn gesprekken met Henry en vraagt “ Wie dan, Vincent? “

“ Generaal George Fritzpatrick ! “ zegt Vincent resoluut. “ en dat weet ik bijna voor 100 % zeker, de stukken die ik verzameld heb wijzen allemaal zijn kant op. Maar zoals gezegd die man is ontastbaar. Ze hebben Henry als zondebok aangewezen en geprobeerd hem te laten verdwijnen. “

Peter hoort de frustratie en woede in zijn stem. “ Maar ik ben blij dat dat niet gelukt is en dat Henry nog steeds leeft “

Peter lacht en zegt “ oja hij leeft zeker nog, en hij is op dit moment weer strijdbaar “

Hij hoort Vincent nu ook lachen en zegt “ blij dat te horen Peter en geloof me dat ik Henry zal bijstaan met een getuigenis en documentatie.” Peter vraagt verbaasd “ heb jij documentatie van die missie? “

En hoort Vincent gniffelen en zeggen “ Oja, want ondanks er niks officieels te vinden is, er zijn diverse mensen geweest die het een en ander niet hebben vernietigd. En ik heb dat alles gedigitaliseerd in de loop der tijd. De originele stukken zijn vaak nog in bezit van de eigenaar. En sommige bewaken het met hun leven.”

Peter gromt en zegt “ en dat is niet alleen in Nederland neem ik aan. “. Waarop Vincent zegt “ de eigenaren blijven anoniem Peter, maar ze wonen in alle landen van het internationale team. Ik weet wie het zijn maar heb ze beloofd om ze anoniem te houden, mocht er ooit een rechtszaak komen.”

Peter knikt onzichtbaar voor Vincent en zegt “ Dat is geweldig nieuws Vincent, en geloof me Henry kan in dit geval je hulp uitstekend gebruiken. “. Vincent reageert met “ met alle liefde maar alleen hij krijgt kopieën van die stukken. En pas nadat ik hem heb gesproken en ontmoet, niet eerder en alleen persoonlijk “. Peter gromt even maar zegt “ je bent er voorzichtig hiermee, wat denk ik ook wel goed is “. “ Peter, ik weet wat voor een machtig persoon ik kan beschadigen. En die informatie is levensgevaarlijk voor mij als persoon en waarschijnlijk dodelijk voor mijn carrière binnen het korps. Maar het hele zaakje stinkt aan alle kanten. En als dit openbaar wordt gemaakt dan gaan er Internationaal koppen rollen. Dus ik deel het met niemand. Op dit moment ben jij de enige die dit nú van mij weet “

“ Houden zo Vincent. Ik ga weer proberen om Henry te bereiken en dan neemt hij contact met je op. En komen Henry en ik zelf snel richting Den Helder om elkaar te ontmoeten. “. “ Prima ! Tot ziens “ antwoord Vincent. En op deze manier nemen zij afscheid van elkaar.

Peter haalt bedachtzaam de telefoon van zijn oor, en probeert Henry weer te bereiken. Nog steeds wordt er niet opgenomen, en Peter vloekt inwendig. En baalt dat hij op Natasha moet wachten, want die heeft het nummer van Gerda ook opgeslagen in haar telefoon. Zo slim was Peter nog niet geweest.

In Den Helder vraagt er een lieve vrouw aan haar man. “ Was dat nou wel verstandig van je om die informatie over de telefoon te delen schat? “ Vincent lacht naar zijn vrouw en zegt “ Denise ik vertrouw die Peter van de Bos wel, en het was ook zeker Peter. Want hij wist alle antwoorden op mijn vragen.

Hij en Henry zijn elkaar beste vrienden en echte kameraden. Dat heeft Henry mij ooit toevertrouwd toen ik naar zijn tattoo vroeg.”

De vrouw knikt en zegt met een glimlach terwijl ze zachtjes over haar dikke buik wrijft “ als je maar voorzichtig bent Papa”.

Vincent geeft zijn vrouw een kus op haar voorhoofd en zegt “ Altijd lieverd. En nu ik binnenkort papa word helemaal. Nou ik ga de hond nog even uitlaten en als ik dan thuis kom nemen we nog wat te drinken en gaan we lekker vroeg naar bed “

Zijn vrouw streelt over zijn arm en Vincent loopt richting de deur. “ Kom Mitch riempje om” en lijnt een kleine West Highland White terriër aan de riem. En loopt de deur uit op weg naar het parkje bij zijn huis.

Als ze de straat oversteken ziet hij de zwarte SUV niet eens aankomen.

De schreeuw van de buurvrouw die het ziet gebeuren is iets wat hij niet eens meer hoort.