Bakkersjongen - 9

Het had een feestelijke avond moeten worden. Voor een hoop mensen, maar niet zozeer voor mij. Ik had m’n verjaardag überhaupt niet gevierd. Dat deed ik al een tijdje niet meer. Toen ik dat Tessa ooit vertelde, verklaarde ze me voor gek, en garandeerde ze me dat dit jaar wel te doen. Er kon een hoop gebeuren. En toch een feestje vanavond. Ik had wat nets aangetrokken, een coltrui, en wachtte zenuwachtig af nadat ik aangebeld had. Manon had me al meerdere keren gevraagd of ik nog wel kwam, en zo ja, hoe lang het nog zou duren. Maar het ov wilde niet helemaal meewerken en nadat ik de bus vanaf het station gepakt had, keek ik niet meer op m’n telefoon. Ik werd er zenuwachtig van. Ik voelde me door haar wel gesterkt vol te houden. Want natuurlijk had ik erover gedacht niet te komen. Ik was best bang. Met name naar Tessa toe. En ik zat ook niet echt te wachten op een feestje met twintigjarigen, zeker niet na dat laatste feestje…

Maar een oudere vrouw deed open. Ik kreeg al snel door dat dit de moeder van Manon was. Dezelfde ogen. Ze keek me wat gek aan, en vroeg me wat ik kwam doen. Ze had duidelijk haar best gedaan er goed uit te zien, maar ze keek me aan alsof ik zelf niet mijn best had gedaan.

,,Ik ben door Manon uitgenodigd.’’ zei ik haar maar. Op dat moment schoot de tussendeur open en weer net zo snel dicht en zag ik daar Manon. Mooi als altijd. Ik had al een beetje durven te dromen over hoe mooi en lekker ze er uit zou zien, maar dat viel gek genoeg tegen. Dat kwam omdat dit geen feestje voor jongeren bleek te zijn. Dit was niet het feestje van Manon, als wel van haar ouders. En zij had zich zo vrij gevoeld mij uit te nodigen. Maar het was duidelijk dat ze zich om die reden ook minder uitdagend had uitgekleed zoals ze dat bij ons deed. Dat zei ook wel weer iets over mij, durfde ik te denken. Snel groette ze me, en zag ik haar nervositeit.

,,Ben je hier al die tijd al zo zenuwachtig om?’’ vroeg haar moeder Manon nog verbaast af. Ik moet eerlijk zeggen dat ik met het idee speelde dat ik door twee meisjes verwacht werd, en als het allemaal goed zou gaan ik misschien wel die jongen zou kunnen worden die door beiden op gelijke wijze geaccepteerd zou worden, om het netjes te houden. Enig zelfvertrouwen had me dan ook kort beheerst. Dat was voorbij met de opmerking van haar moeder. Duidelijk voldeed ik niet. Al vroeg ik me wel gelijk af wie er op de hoogte waren over mij en Tessa en in hoeverre.

,,Er is een probleempje.’’ zei Manon nadat we niet veel later alleen gelaten waren. Ik mocht ook nog niet binnen stappen.

,,Ze is er niet.’’ grapte ik dan, want dat zou toch mooi zijn.

,,Jawel.’’ ging ze er op in. ,,Maar het leek m’n moeder een leuk idee om haar ouders en zusje ook uit te nodigen.’’ zei ze vrij ernstig. Ik had geen idee in hoeverre Tessa alles op tafel had gelegd naar die personen toe. Maar ik kon me voorstellen dat ik met hun drie vijanden in de kamer had. Dat maakte het al een stuk lastiger, en ik snapte waarom ze me niet meteen binnenvroeg. Bleek dat hun al zo lang vriendinnen waren, hun ouders ook vrienden waren geworden. Dat haalde ik er uit.

,,En er is nog niets…’’ Ik kon merken dat ze het minste erge nieuws eerst verteld had.

,,Okay…’’ en drong er zo op aan het maar gewoon op tafel te gooien.

,,Onze oude buren zijn er ook.’’ zei ze toen, alsof ik die moest kennen. Dat deed ik niet.

,,Dus?’’ Ze had duidelijk verwacht dat ik de link al zou leggen, wat logisch was aangezien ik me al als de desbetreffende persoon had voorgesteld.

,,Mijn buurjongen… Je weet wel…’’ zei ze wat gehaaster, en meer hoefde ze toen ook niet meer te zeggen. Mijn ogen werden meteen groot en ik wist nu eigenlijk al wel dat ik weer naar huis zou gaan. ,,Ik had je nog geappt.’’ zei ze boos. Maar ik had sinds ik uit de trein was gestapt niet meer op m’n telefoon gekeken. Manon bleek niet helemaal op de hoogte te zijn wie er zouden komen, en toen ze het doorkreeg, was het al te laat.

Een echte feestavond bleek het niet te zijn. Gewoon een gezellig samenkomen op de oudejaarsavond. Het was nog vroeg. Donker en koud. En ik stond hier nog met Manon. Maar Tessa was daar wel. En dat was eigenlijk al genoeg om Manon voorbij te lopen en een kijkje te nemen. Kon ik haar maar weer zien. Het voelde als een eeuwigheid. Haar hand drukte op m’n borst.

,,Wacht nou even.’’ Ze was zeker niet boos op me omdat ik haar appjes niet had gelezen. Ze zag ook wel de wanhoop in mijn ogen. ,,Ik haal haar wel. Wacht hier om de hoek.’’ zei ze me. Ik nam afstand, wachtte om de hoek bij een garage, en hier kon niemand ons ook zien.

Ik wist dat Manon uit een rijk gezin kwam. Al voordat ik hier was. Het verklaarde hoe verwend en verwaand ze soms kon zijn. En misschien ook wel hoe nederig ze zich soms kon opstellen. Ik denk niet dat zij ooit ergens voor heeft moeten werken. Ze waren vorig jaar samen op vakantie geweest naar Mallorca op de kosten van haar ouders. Dat was toen ik en Tessa net wat hadden. Wat een hel. Ik begreep later ook dat Manon zich daar toch wat had laten gaan, en dat Tessa dat vooral afkeurde. Iets wat ik niet meteen geloofde, bang als dat ik was dat een mooi meisje als Tessa zich ook prima in die rol van Manon had kunnen schikken. Toen we laatst op dat feestje waren waar het allemaal een beetje uit de hand liep, begreep ik pas dat het toen ook zo gegaan moest zijn. Ik had wel wat foto’s gezien na Mallorca maar Tessa had het er nauwelijks over. Met de kennis van nu omdat ze zich gewoon niet had vermaakt, maar toen dacht ik om hele andere redenen… Als alles nieuw en vers is kan je het nog best veroorloven om nerveus en onzeker te zijn.

Maar het waren die gevoelens die ik nu weer ervaarde in afwachting. Het leek ook een eeuwigheid te duren. Ze zullen zich vast afgevraagd hebben waarom Manon zo lang wegbleef, en haar moeder had vast verteld dat er een onbekende jongen voor de deur stond. En Tessa was best slim genoeg om het een en ander al uit te vogelen, dus wat zal die wel niet denken? En zou die oude buurjongen met een arm om haar heen zitten? Bah, ik werd gek. Het gebeurde allemaal in een fractie van een seconde toen ik net om het hoekje stond. Ik hoorde Manon zachtjes Tessa roepen.

,,Tes? Kan je even komen?’’ vroeg ze dan zo lief alsof er niets aan de hand was. Mijn hart begon te bonken toen ik een tweede persoon de gang in hoorde lopen en toen ik haar stem hoorde, werd ik helemaal gek.

,,Wat is er?’’ vroeg ze zachtjes, en niet bepaald gerust.

,,Er is iemand voor je.’’ zei Manon kort en toen ze al buiten stond. Ik kneep m’n ogen dicht. Ik leek wel een tienerventje die voor het eerst zijn liefde zou verklaren aan zijn tienerliefde. Verwerpelijk. Ik was vandaag verdomme 27 geworden. Manon kwam de hoek om gelopen en gaf me nog een zorgelijke blik die me sterkte moest wensen. En stil volgde Tessa, die vast wel wist wat er speelde.

Toen stonden ze voor me. Tessa durfde me niet aan te kijken terwijl Manon me juist in de gaten hield, hoe ik reageerde. Ik opende m’n mond, maar er kwam niets uit. Ik wist haar niet eens te groeten. Het was mij in ieder geval duidelijk dat ze niet van te voren was ingelicht door Manon. Maar dat was ik wel. Ik had al verzonnen wat ik had kunnen zeggen. Maar dat gebeurde gewoon niet.

,,Ik laat jullie wel even alleen.’’ zei Manon vlug. Dat hielp iets. Toen moest ze me wel aankijken.

,,Wat doe je hier?’’ vroeg ze me met onbegrip.

,,Geen idee.’’ zei ik haar eerlijk. ,,Ik hoopte dat je het zou waarderen.’’ gaf ik simpel toe. Had ze maar even gegniffeld, dan wist ik dat ze het zou waarderen. Maar dat deed ze niet.

,,Ik weet dat ik het niet goed kan maken. Maar ik hoop dat het wel kan. Alleen weet ik nog niet hoe.’’ zei ik haar onhandig.

,,Weet je…’’ zuchtte ze daarop, alsof ze me niet gehoord had. ,,Het is niet jouw schuld. Misschien is het wel goed zo, wist ik al dat het niet kon.’’ zei ze me echter wat doods. Het kwam hard aan. Alsof ze het al langer wist, dus? Nee, zo bedoelde ze het niet. Ze zuchtte nog een keer, nu veel dieper, wanhopiger. ,,Ik had niet gedacht dat Manon dit zou verzinnen. Alles niet. Maar ja… er speelt ook veel.’’ zei ze wat nuchterder.

,,Ik wil het goedmaken. Zo erg. En zij ook, denk ik.’’ wilde ik me gepassioneerd uiten.

,,Weet ik.’’ zei ze snel daarop. ,,Dat wil ik ook. Ik heb veel nagedacht. En ik ben ook niet helemaal eerlijk geweest. Dat was fout.’’ Dat klonk raadselachtig. Maar wel fijn dat ze het zei. ,,Ik denk alleen niet dat dit het goeie moment is.’’ En zowaar lachte ze er bij. Nee, het is was al met al zeer ongebruikelijk. Uit het zicht naast de garage voor een groot huis op oudejaarsdag, mijn verjaardag, terwijl binnen een ‘feestelijke’ avond aan de gang was met wat personen waarvan je de intenties in twijfel zou kunnen trekken. Daarom lachte ze er om. Ook omdat ze het dus wel waardeerde.

,,En het liefst zou ik je nu alles vertellen wat me dwars zit. Echt alles. En dan hoop ik dat je me begrijpt en dat je het me vergeeft. En wie weet kunnen we weer verder. Want ik zou echt niets liever willen.’’ zei ze me nog. Nu deed ze net alsof het allemaal aan haar lag. Ik begreep er niets van. ,,Maar dat kan niet. Niet nu. Ik bel je wel.’’ zei ze me snel en ze keek me lief aan, en ik aanvaarde het zonder woorden. Ik was eigenlijk verbijsterd. Dit was op zich een goede uitkomst. Alleen spijtig dat ik daarvoor helemaal moest afreizen naar een nietszeggend dorpje in de regio Rijnmond.

,,Ben je nog in de buurt?’’ Ik hoopte er al zo op. Tessa was naar binnen gegaan en ik droop af. Ik stond nog bij de bushalte en voordat ik thuis zou zijn, kon het zomaar al middennacht zijn geweest. Maar ze stuurde me godzijdank nog een berichtje. Ze belde me voordat ik kon reageren. ,,Waar ben je? Ik kom er aan.’’ zei ze gelijk toen ik opnam. Ik liep haar tegemoet. Tessa had na dit alles geen zin meer in een avondje gezellig doen. En gaf haar eens ongelijk. Het sneeuwde niet. Het was kraakhelder. IJskoud ook. Hier en daar wat harde klappen en al een hoop siervuurwerk. Romantisch zou ik het niet noemen. Ik dacht er aan naar haar huis te gaan, nu toch iedereen hier was. Maar zij woonde een paar dorpen verderop. Niet op loopafstand onder deze omstandigheden. Ze had op me gewacht op de hoek van de straat en ik zag al snel dat ze niet alleen was. Wat ongeduldig en huppend op de kou, stonden ze op me te wachten.

,,Dan ga ik weer terug.’’ zei Manon lief. Ze had Tessa gewoon weer even gezelschap gehouden totdat ik zou verschijnen. Manon was toch wel een lieve meid. Ze lachte ook naar mij en knuffelde me zelfs even, wetende dat het voor mij vast ook vervelend was. Al zou ik zeker niet klagen. Want daarna liepen ik en Tessa de duisternis in en werd er toch gepraat.

Niet ver van Manons huis was een stukje park. Een oude afvalberg waar niets meer van terug te zien was. Nu een natuurgebied, een recreatiebos. Hier, halverwege de heuvel, op een bankje onder een boom, met uitzicht op de rivier en brug richting de Alblas, vonden we elkaar weer. Onderweg hadden we even aan elkaar gevraagd hoe het ging en zo, niets diepzinnigs, en nu zaten we hier in de ijzige kou. Maar ik had het niet koud. Ik was ergens wel opgelucht, al behield ik ook zo’n onheilspellend gevoel. Alsof je gedumpt wordt. Zo voelde het eerder, in plaats van dat we het uit zouden praten. Heel vroeger vond ik een meisje leuk, hadden we het ook even leuk samen, maar vertelde ze me toch dat het niets zou worden. En dat kreeg ik te horen nadat we ons hadden afgezonderd op een te vergelijken plek als deze. Weliswaar viel dat in een hele andere context te plaatsen. Want wat er nu speelde, had ik nog nooit meegemaakt, en ik wist nog maar de helft.

,,Waar zullen we beginnen?’’ vroeg ik haar. Ik probeerde het luchtig te houden. Elke keer als ze me aankeek, probeerde ik naar haar te lachen. Al was het nog zo voorzichtig. Dat was mijn variant van een charmeoffensief. ,,Had ik je al gezegd dat het me speet?’’ probeerde ik er ook nog een grapje van te maken. Ze kon er zelfs om lachen. Dat zei eigenlijk al genoeg. Hoe erg had ze het gevonden en vond ze het nu nog? Blijkbaar niet zo heel erg meer.

,,Ik dacht dat jullie echt hadden… je weet wel. Maar ik begreep dat er nauwelijks wat gebeurd was.’’ reageerde ze daar wel meteen op en wilde het ook afdoen als niets. Vond ik opmerkelijk, en ook niet eerlijk.

,,Het was fysiek niet veel. Maar ik dacht er al wel een tijdje aan. Dat is ook een vorm van vreemdgaan…’’ gaf ik dan ook toe. Ik vond het niet erg m’n verantwoordelijkheid te nemen. Ik wilde echt dat het goed kwam, en schroomde de waarheid dan ook totaal niet. Ik dacht niet eerlijk genoeg te kunnen zijn. Ze keek me enkel lief aan.

,,Weet ik.’’ zei ze dan zacht. ,,Snap ik.’’ Dat had ze al eerder gezegd, en nu weet ik dat ze dat ook echt snapte.

,,Want jij vind haar ook leuk?’’ vroeg ik haar op onderzoekende toon. Met een snuifje lachte ze er om.

,,Nee, niet echt. Niet op die manier. Ze is m’n beste vriendin. Ik snap dat je bij haar wilde zijn. Zeker na mijn gedrag.’’ legde ze uit. Ze gaf zichzelf nu weer de schuld. En diep in mij kon ik die schuld wel aanvaarden, maar dan nog had ik het anders aan moeten pakken. Want Tessa doelde op het gebrek aan fysiek contact tussen haar en mij. En dus was ik het ergens anders gaan zoeken. Maar dat had ook anders gekund. Of gewoon niet. Nee, dit was nooit de schuld van Tessa geweest dat het zo is gelopen.

,,Wat dacht je toen je het hoorde? Over mij en Manon? Van vroeger?’’ vroeg ze me onzeker. ,,Je haatte me zeker.’’ vulde ze zelf al in.

,,Nee, natuurlijk niet. Het verraste me wel. Dat snap je denk ik wel.’’ lachte ik haar tegemoet. Ze kon er nu zelf ook om glimlachen.

,,Het was zo’n andere tijd. Lijkt alweer lang geleden.’’ zuchtte ze gniffelend en even leek ze terug te denken aan die tijd.

,,Het was een raar verhaal, als ik eerlijk ben. Kon het nauwelijks geloven.’’ zei ik haar wel. Ze wilde weten wat precies. ,,Nou, al dat jij en Manon oefenden met zoenen. Kan wel, maar is niet echt iets wat je denkt dat ook gebeurt buiten jongensfantasieën.’’ probeerde ik serieus uit te leggen, maar het klonk blijkbaar eerder komisch, want Tessa lachte er om.

,,Niemand weet het verder ook, hoor.’’ zei ze wel snel.

,,En dat je op die leeftijd al seks wilt…’’ Ze onderbrak me.

,,Ik was toen al zeventien hoor.’’ zei ze snel. Dat betekende dat het nog niet zo lang geleden was, als dat ik aanvankelijk dacht. En nog steeds heel jong.

,,Dan nog.’’

,,Manon was vijftien.’’ zei ze in haar verdediging. Maar eigenlijk ging het me niet zozeer om die leeftijd. Het had dus wel even geduurd voordat Manon Tessa erbij had betrokken.

,,Okay. Maar dan nog. In plaats van je eigen vriendje, het vriendje van je beste vriendin… Dat is toch gek? Niet dat ik het niet snap, maar het ook zo doen... Ik weet het niet.’’ Ik wist het wel. Man, was ik die jongen geweest, dan wist ik het heel, heel zeker! Ze liet haar schouders wat hangen.

,,Maar goed, dat is lang geleden. Hij was er vanavond toch? Had ik nog bijna een held ontmoet.’’ moest ik weer snel een grapje maken om haar op te beuren. Het leverde een voorzichtige glimlach op.

,,Ja? Zou jij dat willen?’’ haalde ze daaruit.

,,Ja, tuurlijk.’’ zei ik eerlijk. ,,Veel knapper kom je ze niet tegen. En liever natuurlijk…’’ gaf ik wat onhandig toe. Maar ze leek het niet vervelend te vinden dit te horen.

,,Dacht er wel eens aan.’’ zei ze me dan ook. Ik slikte. Natuurlijk wilde ik dat het vooral goed kwam tussen haar en mij, maar soms leek het alsof ik boven alles toch iets anders heel graag wilde. Het werd me dan ook op dit soort momenten voorgehouden, al kon ik er net niet bij. Haast gemeen… Het leverde uiteindelijke een lange stilte op. We keken over het donkere landschap en in de verte kleurde soms de lucht wat op.

,,Weet je waarom ik geen seks wilde?’’ vroeg ze me plots. Haar toon was heel anders. Zwaarmoedig. Ik kende haar goed genoeg om te weten dat ze me nu iets wilde vertellen wat niet makkelijk was. En ik kreeg dan ook het idee dat het misschien toch haar schuld was. Ik was bang dat ze me ging vertellen al die tijd een ander te hebben. Ook zoals ze net keek toen ik haar dacht te betrappen op het terugdenken aan vroeger, dan zag ik gewoon dat ze wat miste.

,,Dus niet omdat ik groot geschapen ben?’’ wilde ik toch nog grappen. ,,He, jammer.’’ speelde ik dan maar. Ook nu kon ze er weer om glimlachen. Voor die glimlach bleef ik grapjes maken.

,,Ook.’’ knipoogde ze zelfs. Bijzonder. Zeker om wat ze ging vertellen.

Ze slikte snel weer zwaar en haar gezicht trok zelfs een beetje wit weg. Het kon de kou zijn. Totdat ze het vertelde, nam ik dat aan.

,,Het ging mis met die jongen omdat ik zwanger raakte.’’ Mijn mond viel een stukje open. Een stilte volgde waarin ze mij zeer ernstig en verdrietig aankeek. Dit kon ze niet menen.

,,Jezus, Tes.’’ zei ik dan ook. Ze keek meteen weg. Met haar armen streng over elkaar probeerde ze zich duidelijk sterk te houden. Maar huilen deed ze. En dat snapte ik wel. ,,Meen je dit?’’ vroeg ik haar ingetogen. Ze reageerde niet. Ik schoof dichterbij op het bankje en gooide m’n arm om haar heen. ,,Wat erg.’’ zei ik haar maar. Ze draaide haar hoofd toen wel, maar liet die tegen m’n borst vallen. En even nam ze een momentje om wat te snikken. Dat mocht best. Ik was echter wel geschokt. Het drong ook niet meteen door.

,,Niemand weet dit.’’ zei ze nog een keer en daarna kwam ze weer wat overeind en keek ze me met betraande ogen aan. Na alles vertrouwde ze me nog. Dat was fijn…

,,Maar wat dan? Hoe dan?’’ wilde ik wel weten. Ze hield echter snel haar schouders op.

,,Ik dacht aan de pil te zitten, maar er was iets mis gegaan, denk ik. Misschien niet opgelet.’’ legde ze wat nonchalant uit. Al bedoelde ze het zo natuurlijk niet. Het huilen stopte overigens weer snel. Niet dat ze nu vrolijk was. Maar het was alweer een tijdje terug. ,,Ik zei het hem en hij wilde dat ik het weg zou halen. Dat wilde ik ook… Maar zoals hij het zei… Ik was bang.’’ Dat niemand het weet, was dus respectievelijk. ,,Met mijn moeder ben ik naar de huisarts geweest, en vanaf daar verder.’’ Die wist het dus ook. Logisch allemaal. Ik begreep haar nu wat meer. Verder wist niemand het. Ook Manon niet, begreep ik niet veel later. ,,Het was zo erg. Ik schaamde me zo erg. Ik dacht echt dat m’n leven voorbij was en wilde nooit meer seks. Ik was ook zo boos op hem. Ik voelde me echt bedreigd.’’ vertelde ze me zwaarmoedig. Allemaal heftig. En alhoewel ik nooit een naam heb gehoord van die buurjongen, wilde ik hem nu toch wel een pak rammel geven. Kan je nagaan wat voor een avond Tessa vandaag had… Niet een maar twee verassingen. Want ook Manon wist niet dat haar buurjongen zou komen, nu niet meer haar echte buurjongen. En dan ik nog. Arme Tessa. En niet alleen voor vandaag.

,,Dus daarom wilde je niet aan de pil…’’ betrok ik de zaak weer even op ons, of dat nu handig was of niet. Maar het verleden was gebeurd. En we moesten samen verder, als het aan mij lag. Het feit dat het mis was gegaan, was niet iets wat mij in de verste zin afschrikte. Helemaal niet zelfs. Dat Tessa niet aan de pil wilde, vond ik wel vervelend toen. Orale seks en handwerk was ook fijn. Echter bleek al snel dat zij daar niet zo heel goed in was en dat liever ook niet deed, en toen had ik voorgesteld het zonder pil te doen, en zonder condoom, en dat ik me dan zou terugtrekken als het zover was. Zo ver kwam het eigenlijk nooit. Ik herinner me dat Tessa seks ontzettend spannend vond, in een negatieve zin, en ik merkte ook dat het stroef ging. Ze gooide het toen op het feit dat ik aan de grote kant was, waarvan ik nu niet meer zeker weet of dat waar is of niet – natuurlijk niet belangrijk, maar ook wel – en dus kwam het er niet van. Waarom dan geen condoom? vraag je je misschien af. Nou, dat vond ik echt verschrikkelijk. Ik had enerzijds best wel een gevoelige pielie waardoor het misschien ook eerder zeer deed als Tessa met haar handen of mond wilde, maar zodra er een condoom overging, knelde die alles zo af dat ik helemaal niets meer voelde. Natuurlijk had ik grotere condooms geprobeerd, maar die waren met name langer in de lengte, wat ook nodig was, maar wat het afknijpen dus niet zozeer tegenging. Joh, ik was ook geen expert op dit gebied, nooit geweest, en zal dat ook nooit worden. Maar dat probleem van de niet lekkere seks lag dus zeker niet alleen aan haar. Zeker niet nu ik dit wist. Het verklaarde natuurlijk wel waarom ze het zo spannend vond. En had ik dit toen geweten, was het vast heel anders gegaan. En dat nam ze zichzelf dus kwalijk. Dat begreep ik nu. Al zou ik het haar nooit kwalijk nemen.

,,Had je het niet willen houden?’’ vroeg ik haar ook nog. Gevaarlijk misschien.

,,Dan had ik nu een kind van drie. Dan was m’n leven echt voorbij.’’ spotte ze echter.

,,Ja, of je leven was dan pas echt begonnen…’’ ging ik er op in. Ze keek me gek aan.

,,Had je dat gewild dan? Dan was ik nooit gaan studeren en had ik je echt niet tegengekomen. En dan mocht ik lekker alleen een kind opvoeden. Nee, dankje.’’ zei ze vrij duidelijk. Dat nam ik haar ook niet kwalijk. Ik nam het haar ook niet kwalijk dat ze die andere keuze gemaakt had, maar ik was gewoon nieuwsgierig hoe ze er over dacht.

,,Maar als ik je was tegengekomen, had ik het wel geweten hoor.’’ moest ik haar nog zeggen, haast arrogant. Want ik was natuurlijk wel die goeie jongen. Die zelfs een tienermoedertje met een kindje kon liefhebben. Wat een walgelijke actie van me. En zelfs al had ik dit door, nam ik het niet terug. Het voelde alsof ik haar een schop na gaf. Ze reageerde er echter niet op. En gelukkig maar. Ik zuchtte niet veel later heel diep en zei haar dat het me speet. ,,Ik heb natuurlijk geen idee wat er door je heen moet zijn gegaan, maar vast een hoop wat ik nooit zal begrijpen. Ik zeg maar wat. Ik vind het wel erg voor je, en wou dat het je bespaart was gebleven. Dat bedoelde ik eigenlijk.’’ Met andere woorden klonk het wellicht wat beter. ,,En ik ben blij dat je dit zegt. Dat je me vertrouwd.’’ Ze lachte me lief toe, en het was misschien wel goed zo. Voor nu wel.

,,

Je bent nog twee uur jarig.’’ zei ze me na weer een stilte. ,,Gefeliciteerd.’’ glimlachte ze naar me.

,,Ja, dankje. Wat attent van je.’’ lachte ik terug. ,,Wil wel drie zoenen.’’ en we speelden het na en drie keer ontving ik een zoen op m’n wang.

,,Heb alleen geen cadeautje voor je… Sorry.’’ Het was duidelijk dat ze het zware achter haar wilde laten. Zo herkende ik haar weer. Zo was ze voordat Manon haar intreden deed. Wel ver daarvoor, hoor. Zo had ik Tessa al een tijdje niet gezien en dat lag toch echt aan mij. Er speelde wel meer, had ik al eens gezegd. Ik werken, zij studeren. Ik vroeg naar bed, zij laat uit bed. En dan de rest er nog boven op. Fijn om haar op deze dag weer zo te zien, juist na alles. Als er iemand zich sterk toonde, was zij het wel. Dat was een mooie cadeau.

,,Kan nog.’’ zei ik nog wel droog.

,,Ja? Wat wil je hebben dan?’’ Misschien omdat ik een jongen ben, dat ik dit als uitdagend opvatte, of misschien omdat ik gewoon die jongen ben die ten alle tijden een ongemakkelijk grapje wil maken.

,,Nou, een lekker potje seksen, lijkt me wel wat.’’ zei ik dan ook lomp als ik maar wezen kon, maar natuurlijk niet kwaad bedoelt. Maar ik wist tegen wie ik het had. Als er iemand wist hoe ze om moest gaan met mijn grapjes dan was het Tessa wel. Ook al zaten we totaal niet op dezelfde lijn qua humor, waardeerde ze het als geen ander. Vast omdat ze van me hield. En misschien nog steeds wel.

,,Oh, ja. Nou, ik weet het niet hoor. Ik kan Manon wel even bellen. Vraag ik haar een biertje mee te nemen en dan wil ze wel.’’ ging ze er dan ook goedlachs op in, wat op zich ook wel een gevaarlijke opmerking was, en hier bespotte ze ook zeker Manon even. Verdient of niet, ik lachte er om. Maar het zei eigenlijk genoeg. Ondanks alle drama van de laatste tijd, konden we het nog steeds luchtig bekijken. Ze leek ook opgelucht nu ze haar ervaring aan mij verteld had, en het leek wel alsof het gelijk niets meer was. Maar ik zou het nooit vergeten.

,,Ja, nou doe dat dan maar…’’ daagde ik haar nog lollig uit. Daar humde ze toch even op.

,,Heb wel wat anders…’’ zei ze daarna echter. Ze stond op, controleerde de zakken van haar jas en zei me toen m’n ogen dicht te doen. Ik speelde graag mee, sloot m’n ogen en wachtte af. Mijn waardering was groot. Er heeft nooit iets van belang in die jaszakken gezeten. Ze deed het puur om mij op het verkeerde been te zetten. Zoenend drukte ze haar lippen tegen de mijne terwijl ze voorovergebogen voor me stond. Een mooier cadeau had ik me niet kunnen wensen.

Haar kennissen waren ondertussen wel wat ongerust geworden en ik begreep dat ze terug wilde. Het was goed zo. Heel goed zelfs. Ik was weer wat wijzer, en had het idee dat mijn eigen fout er niet eens meer toedeed. Al vergat ik mijn eigen fout niet. Dat zou dom zijn. Ik wandelde terug met haar, en gaf haar af aan de deur. Ze zei me blij te zijn dat ik was gekomen. Ik realiseerde me wel dat die onbekende, naamloze, antiheld van een kerel daar nog binnen was.

,,Wil je dat ik hem nog een klap geef?’’ deed ik nog even stoer.

,,Nee, joh. Ik ben nu zoveel beter af.’’ zei ze zelfs.

,,Ja? Zijn wij weer… okay dan?’’ Ze lachte er om, lief en bedenkend.

,,Ik heb vakantie nu. Ik weet waar je woont. Laten we er aan gaan werken. We kunnen moeilijk alles zomaar vergeten.’’ zei ze me duidelijk. Maar het klonk heel hoopvol. In ieder geval wilde ze me weer zien en spreken. Toch spijtig dat het zo lang geduurd heeft. Maar wellicht had het weerzien van die jongen hier wel voor gezorgd, en was het allemaal maar toeval. Dan zou ik echt geluk hebben gehad! En ik voelde mij nu ook weer gelukkig.