De voordeur viel zacht dicht achter hen. Hans en Dorien stapten binnen in het warme, smaakvol ingerichte huis van Eva en Ruben. Vriendelijk, een beetje boho, veel zachte stoffen, boeken, warme kleuren. Eva begroette hen met haar gebruikelijke charme, een brede glimlach en een tikje ondeugende blik in haar ogen.

“Kom maar mee,” zei ze, “ik heb alles al klaargelegd.”

Ze leidde hen door de gang, voorbij de open keuken waar Ruben iets inschonk, naar de slaapkamer aan het einde van de gang. Ze wierp Hans een kort lachje toe terwijl ze de deur opende.

“Hier ligt het allemaal. Kleerkastopruiming deluxe. Dingen die me te groot zijn, of die ik gewoon beu ben. Misschien zit er iets tussen dat Dorien leuk vindt.”

De kamer rook zachtjes naar parfum en pas gewassen kleren. Op het bed lagen keurig gevouwen stapeltjes: truien, jurken, rokken, wat accessoires. Een grote doos stond in het midden van het bed.

“Ik laat jullie even alleen, dan kan Dorien op haar gemak passen,” zei Eva met een knipoog. “Ruben en ik zijn gewoon beneden.”

De deur sloot zich stilletjes achter hen.

Dorien wierp Hans een opgetogen blik toe. “Wat een heerlijke kans, zeg. Eva heeft goeie smaak.”

Ze begon haar trui uit te trekken en haar jeans los te maken. Hans ging op de rand van het bed zitten, zijn ogen gleden als vanzelf over haar lichaam. Ze was iets groter dan hij, vol van vorm en met een zachte sensualiteit die hem telkens weer trof — vooral haar billen, stevig en uitnodigend in haar slipje. Het zachte daglicht dat door het gordijn viel, streek over haar huid als fluisterende vingers.

Dorien pakte een lange jurk van het bed, hield die voor zich en liet die weer zakken.

“Wacht, wat zit er in die doos?” vroeg ze terwijl ze het deksel optilde.

Ze viel even stil.

Haar ogen werden groter. “Oh.”

Hans stond op, nieuwsgierig. Toen hij naast haar stond en mee in de doos keek, voelde hij meteen waarom ze zo stil werd. Tussen de zachte stoffen lagen kanten lingeriesetjes, satijnen nachtkleedjes, slips, jarretels, zelfs een paar dingen waarvan hij niet meteen wist hoe je ze moest dragen.

“Dat hadden we niet verwacht,” zei Dorien met een hese lach.

Ze haalde een flinterdunne bodystocking omhoog, pikzwart en haast transparant.

“Zou ik dit eens proberen?” vroeg ze met een opgetrokken wenkbrauw.

Hans keek haar aan, zijn ademhaling iets zwaarder. “Dat wil ik wel héél graag zien.”

Ze liet de rest van haar kleren zakken, traag, met een speelse glimlach. Hans voelde een warme golf van verlangen door zich heen trekken toen ze naakt voor hem stond, enkel haar rosse haar gedeeltelijk haar schouders bedekkend.

Dorien draaide zich naar het bed en trok de bodystocking aan, langzaam, met kleine aanpassingen, haar heupen wiegend, haar borsten zacht bewegend. De stof spande om haar rondingen, accentueerde haar volle vorm.

Toen ze zich naar hem draaide, moest Hans even slikken.

Ze was prachtig. Pure verleiding in ademende stof. En ze wist het.

Hij liep naar haar toe, liet zijn handen over haar taille glijden, naar haar rug, haar billen. Zijn mond vond haar hals, haar schouder, de holte boven haar borst.

Dorien duwde zich zacht tegen hem aan, haar lippen vonden de zijne, traag maar hongerig. Zijn handen gleden over haar rug, haar zij, haar dijen. Haar huid was warm, zacht, en ze trilde lichtjes onder zijn aanraking.

“Ik wil je,” fluisterde hij.

“Hier?” fluisterde zij terug, al hees.

“Ik kan niet wachten.”

Ze greep hem bij zijn shirt, trok het over zijn hoofd. Haar vingers gingen snel over zijn riem, zijn broek, tot hij ook enkel nog in zijn boxer voor haar stond. Hij duwde haar zacht achteruit tot ze op het bed belandde, haar hoofd rustend op het kussen, haar benen licht gespreid.

Zijn mond volgde de lijnen van haar lichaam, haar ademhaling versnelde, haar vingers grepen zich vast in het laken. Hun lichamen vonden elkaar — traag eerst, intens. De kamer vulde zich met het geluid van kussen, zachte kreunen, lichamen die elkaar opzochten.

En toen… een plots gevoel van bekeken worden.

Dorien opende haar ogen en keek naar de deuropening. Daar stonden ze.

Eva en Ruben.

Eva, volledig naakt, haar hand tussen haar dijen. Ruben, enkel in een spannende boxer, zichtbaar opgewonden.

Dorien hapte naar adem, haar lichaam gespannen in het moment. Ze keek naar Hans — zijn blik kruiste de hare, verbaasd, opgewonden.

Geen van beiden wist wat te zeggen.

Tot Dorien, met een zweem van een glimlach, haar hand uitstak richting Ruben...

Dorien’s hand bleef even in de lucht hangen. Niet twijfelend — integendeel. Haar vingers rustten op de rand van het bed, als een uitnodiging, een vraag zonder woorden.

Ruben bleef even staan, alsof hij zelf niet helemaal kon geloven wat hij zag. Zijn blik gleed over Dorien, dan naar Hans, en weer naar zijn eigen partner. Eva stond onbeweeglijk, haar hand nog altijd tussen haar dijen, haar borstkas langzaam op en neer gaand.

De stilte in de kamer trilde van spanning. Geen van hen sprak.

Tot Dorien haar vingers streelde langs de binnenkant van Ruben’s been, traag, verkennend. Haar vingertoppen gleden langs de stof van zijn boxer, net boven zijn knie, dan hoger, dichter naar het midden. Ruben ademde hoorbaar in. Zijn erectie spande zichtbaar tegen de stof.

Dorien keek naar Hans, haar ogen donker van verlangen.

Hij knikte.

Langzaam trok ze Ruben’s boxer omlaag, tot zijn geslacht vrij kwam. Ze bewoog zich iets opzij op het bed, zodat haar hoofd net over de rand hing. Haar lippen vonden Ruben, zacht eerst, onderzoekend. Haar hand gleed om zijn heup. Hij liet een lage kreun ontsnappen, zijn hand steunend tegen de muur.

Hans, nog altijd tussen haar dijen, liet zich meevoeren in de roes. Dorien’s lichaam onder hem bewoog nog steeds op zijn ritme, haar warmte trok hem dieper in haar. Het contrast van haar lippen rond Ruben, haar heupen bewegend onder hem, bracht hem naar een plek waar grenzen vervaagden en verlangen alles overnam.

Eva was dichterbij gekomen. Ze leunde tegen de muur, haar benen iets uit elkaar, haar vingers nu langzaam bewegend tussen haar vochtige lippen. Haar blik was onafgebroken op Dorien gericht — op haar mond, haar hals, haar borsten die zacht mee wiegden bij elke beweging van Hans.

Het was alsof de kamer ademde, als één lijf. Zweet, adem, spanning — alles vermengde zich.

Hans boog zich over Dorien, kuste haar hals terwijl hij haar bleef nemen. Ze kreunde tegen Ruben’s huid, haar vrije hand nu tussen haar eigen dijen. Ze was een draaikolk van genot geworden — open, overgegeven, en mooi in haar totale overgave.

Ruben sloot zijn ogen, zijn hand rustend op haar hoofd. Eva had zich nu tot het bed verplaatst, haar lichaam langzaam neervallend naast Dorien. Haar vingers raakten vluchtig Dorien’s arm, toen haar borst. Ze zei niets. Er was ook geen nood aan woorden.

Vier lichamen. Eén roes. Eén gedeeld, groeiend vuur.

Dorien haalde haar lippen even van Ruben, haar hoofd trillend van spanning, haar adem hijgend.

“Ik ga komen,” fluisterde ze schor, bijna onhoorbaar — tegen niemand in het bijzonder. Of tegen hen allemaal.

Hans hield haar steviger vast, zijn bewegingen dieper, trager. Eva kuste haar nek, haar kaaklijn, haar sleutelbeen. Ruben gromde zacht en boog zich voorover, zijn hand steunend naast haar hoofd.

Alles was samenkomst. Alles was beweging. Alles was voelen.

En net op het moment dat Dorien zich met een siddering boog onder Hans, haar adem vastklampend aan het hoogtepunt, kwamen hun blikken samen — Dorien en Eva. Twee vrouwen, twee werelden die elkaar net hadden gevonden.

Dorien kreunde diep, haar lichaam schokkend van genot.

En toen was het even stil.

Een heilig soort stilte.

Tot Eva haar lippen naar Dorien’s oor bracht en fluisterde:

“Nu jij. Neem mij ook.”

Dorien lag nog natrillend op het bed, haar huid glanzend van zweet, haar ademhaling zwaar. Hans zat op zijn knieën naast haar, zijn hand rustend op haar buik, zijn erectie nog hard en pulserend. De kamer voelde warm, bedwelmend, gevuld met een geur van seks en spanning.

Eva gleed als vanzelf dichterbij. Ze kroop langzaam tussen Dorien’s dijen, haar lippen rustend tegen haar binnenbeen. Dorien keek haar aan, haar borst heftig op en neer. Eva’s ogen waren donker en hongerig.

Zonder een woord liet ze haar tong zacht over Dorien glijden, vanaf de knie tot de warmte tussen haar benen. Dorien hapte naar adem, haar hand zocht blindelings naar Hans’ dij. Haar hoofd viel achterover, haar lippen open van genot.

Eva at haar traag, sensueel, met een gulzigheid die onder haar zachte aanrakingen bleef borrelen. Haar handen gleden onder Dorien’s billen, haar tong cirkelde en duwde, zo nu en dan sabbelend op haar gevoelige plek. Dorien kreunde diep, haar hele lijf trillend van genot.

Hans keek toe, zijn vuist om zijn eigen erectie geklemd. De aanblik van zijn vrouw, haar benen gespreid, haar lijf trillend onder Eva’s mond… het dreef hem naar het randje. Hij bewoog langzaam met zijn hand, zijn ogen rustend op de twee vrouwen voor hem. Het was intens. Rauw.

Tot hij plots Ruben voelde naast zich. Dicht. Warm. Mannelijk.

Ruben zei niets. Hij keek Hans recht aan en legde zijn hand op zijn onderarm. Even bleef het stil tussen hen. Geen woorden, geen aarzeling. Alleen ademhaling en instinct.

Hans liet zijn arm los, zijn vuist glijden. Ruben nam het over. Zijn grip was stevig, doelgericht. Hans zuchtte diep, zijn lichaam strak van spanning. Hij liet het gebeuren. Niet omdat hij het eerder had gewild — maar omdat het nú klopte. Zijn lust was sterker dan zijn twijfel.

Ruben bewoog krachtig, zijn hand ritmisch, zijn blik strak. Hans ademde zwaar, zijn lichaam gespannen, zijn benen trillend. Dorien kreunde luid onder Eva, haar vingers om haar hoofd geklemd, haar lijf kronkelend. Het was alsof alles samenkwam — vrouwelijkheid en mannelijkheid, zachtheid en kracht.

En toen, zonder waarschuwing, liet Ruben zich zakken. Zijn mond vond Hans, zijn tong eerst kort, dan diep. Hans verstrakte, zijn hand in het laken geklemd, zijn hoofd achterover. Hij bewoog zijn heupen, traag en diep in Ruben’s mond.

Het was krachtig. Direct. Geen spel. Geen romantiek. Alleen pure, rauwe, gedeelde drift.

Dorien opende haar ogen even, zag het beeld van haar man die genomen werd door Ruben, zijn buik trillend, zijn gezicht vertrokken van genot. Ze kreunde luid, haar lijf overspoeld door Eva’s tong, haar vingertoppen in haar haar geklemd.

Ze kwam opnieuw. Onstuimig. Onbeheerst. Alles stroomde uit haar. En Eva bleef haar tong geven, zacht nu, koesterend. Dorien trilde na, haar ogen half gesloten.

Hans zuchtte zwaar, zijn hand rustend op Ruben’s hoofd. Hij hield het niet lang meer.

Eva kroop weer omhoog, haar lippen nat, haar blik gericht op Dorien’s gezicht. Ze kuste haar zacht, hun borsten tegen elkaar, hun lichamen warm van elkaars hitte.

Dorien zuchtte. “Ik… wil meer,” fluisterde ze.

Eva glimlachte. “Dat dacht ik al.”

De kamer was doordrenkt met een geur van zweet, verlangen en vocht. Kleren lagen verspreid over de vloer, lingerie achteloos opzijgeschoven, dekens half van het bed gegleden. Het was een tempel van lichamelijkheid geworden — geen gêne, geen terughoudendheid, alleen het ritme van lichamen die elkaar vonden.

Hans zat op het bed, zijn benen gespreid, zijn lichaam naakt en bezweet. Ruben stond voor hem, breed, gespannen, zijn erectie stevig, zijn borstkas bewegend met elke ademhaling.

Dorien lag op haar zij, haar hoofd rustend tegen Eva’s schouder. Ze keek toe, haar hand nog tussen Eva’s benen, langzaam cirkelend. De twee vrouwen hadden zich net uitgeleefd in elkaar — natte huid op natte huid, vingers die elkaar tot de rand brachten en daar voorbij.

Nu waren hun ogen op de mannen gericht.

Hans keek naar Ruben, zijn blik donker en vastberaden. Hij had geen woorden nodig. Hij boog zich naar voren, zijn hand rustend op Ruben’s heup. En dan, traag maar zonder twijfel, nam hij hem in zijn mond.

Ruben liet een rauwe kreun ontsnappen, zijn hand automatisch naar Hans’ hoofd. Niet om te sturen, maar om te voelen — de warmte, het ritme, de kracht van wat net nog ondenkbaar was.

Hans bewoog gretig. Er was geen romantiek, geen omwegen. Alleen zuigen, likken, spelen met zijn tong en het gewicht van Ruben tegen zijn lippen. Hij voelde zich sterk in die actie — niet onderdanig, maar in controle, een man die wist wat hij gaf en wat hij nam.

Dorien voelde de hitte opnieuw opwellen. De aanblik van Hans, zijn mond open voor Ruben, zijn handen stevig op diens billen… het wakkerde iets rauws in haar aan. Ze streelde Eva’s borst, haar duim cirkelend rond haar tepel.

Eva draaide zich naar haar toe en fluisterde hees: “Wil je hem ook?”

Dorien knikte langzaam.

Ze kroop naar Hans toe, haar hand gleed over zijn rug, over zijn heupen, tot tussen zijn benen. Hij zuchtte tegen Ruben, zijn lippen nog steeds om hem heen, zijn lichaam licht trillend van de combinatie van Dorien’s aanraking en Ruben’s zwaardere ademhaling.

Eva ging achter Dorien zitten, haar lichaam tegen haar rug, haar handen over haar borsten, haar lippen tegen haar hals. Terwijl Dorien voor Hans op haar knieën ging, liet Eva haar zacht wiegen — een golving van vrouwelijke energie rond het mannelijke midden.

Dorien liet haar tong over Hans glijden, tussen zijn benen, zijn gevoelige huid verkennend, likkend, zuigend. Haar mond vond zijn ballen, nam ze één voor één in haar warme mond, terwijl Hans verder ging met Ruben, diep en stevig.

Het beeld was overrompelend: drie lichamen, vol van drift, in elkaar verstrengeld, elk in hun eigen ritme, elk met hun eigen honger.

Tot Hans zich terugtrok, zijn mond nat, zijn adem zwaar.

“Kom,” zei hij tegen Dorien, zijn hand op haar schouder.

Ze wisselden van plek, soepel en vanzelfsprekend. Dorien nam Ruben over, haar lippen glijdend over zijn lengte. Hans draaide zich naar Eva, trok haar naar zich toe en nam haar stevig tegen zich aan, zijn hand in haar haar, zijn lichaam krachtig tegen het hare.

Eva sloeg haar armen rond zijn nek en kreunde in zijn oor. Hij duwde haar op haar rug, haar benen over zijn schouders, en gleed diep in haar. Hun huiden klapten tegen elkaar, nat en stevig. Haar nagels streken over zijn rug, haar mond opengesperd van genot.

Dorien keek op, Ruben’s harde lid in haar mond, terwijl ze zag hoe haar man een andere vrouw nam. En ze vond het… geil. Onverwacht geil.

Ze draaide zich, zodat ze met haar rug tegen Ruben’s buik zat, haar benen wijd, haar mond nog steeds werkend. Ruben streelde haar borsten, zijn handen zwaar en stevig.

Dorien liet hem los, keek over haar schouder. “Wil jij me van achteren nemen?” vroeg ze hees.

Hij knikte. Geen woorden nodig.

Ze ging op handen en knieën, haar billen hoog, haar mond opnieuw naar Ruben’s lid terwijl hij achter haar ging staan. Hij duwde zich in haar, traag, diep, terwijl zij hem weer in haar mond nam. Eva kreunde luid, Hans nam haar nog steeds — en de vier lichamen bewogen in één groot ritme, als golven over elkaar heen.

Alles klopte.

De biseksuele nieuwsgierigheid was geen fantasie meer. Het was lijf. Warmte. Overgave.

En niemand had spijt.