Barry had nooit bijzonder veel aandacht besteed aan zijn buurvrouw Claudia. Ze woonde met haar man in het huis naast hem, altijd verzorgd, altijd elegant. Iets in haar manier van bewegen was tegelijk zelfverzekerd als verleidelijk. Maar pas de laatste maanden had hij haar echt opgemerkt. En zij hém.

Het begon onschuldig. Een glimlach bij het vuilnis buitenzetten. Een hand die iets te lang op zijn arm rustte toen hij haar hielp met de tuin. Maar het waren haar blikken die hem wakker hielden. Ogen die hem leken uit te kleden als hij met ontbloot bovenlijf het gras maaide.

Op een zwoele avond in juni stond hij onder de douche, dampend water kletterde op zijn rug. Hij dacht aan haar. Aan de rondingen onder haar zomerjurk, aan hoe haar lippen zich tuitten als ze een sigaret opstak. Zijn hand gleed langzaam omlaag.

Wat Barry niet wist, was dat Claudia op dat moment bij haar slaapkamerraam stond. Haar man was die avond laat aan het werk. Met halfgesloten ogen keek ze naar het verlichte raam van Barry’s badkamer. Hij had het gordijn niet volledig dichtgetrokken. Haar adem ging sneller.

De volgende dag kwam hij haar tegen bij de brievenbus. Ze droeg een lichtroze blouse, nét iets te strak geknoopt.

"Heb je lekker geslapen, Barry?" vroeg ze met een scheve glimlach.

Hij verslikte zich bijna in zijn adem. Had ze iets gezien?

"Eh, jawel, prima," stamelde hij.

"Mooi. Ik hoorde vannacht wat... beweging. Moet een levendige droom zijn geweest." Ze draaide zich om en liep weg, haar heupen wiegend. Barry voelde het bloed naar zijn gezicht én naar beneden stromen.

Vanaf dat moment begon het spel.

Ze verscheen steeds vaker in zijn buurt. Bukte zich overdreven in haar tuinjurk. Liet een bh-bandje net iets te los hangen. Ze tikte per ongeluk een glas water om op haar witte blouse — precies toen hij op haar veranda stond.

"Zou jij me willen helpen met m’n internet, Barry?" zei ze op een middag. "Mijn man is er niet, en ik word er gek van."

Hij wist dat hij had moeten weigeren. Maar zijn benen brachten hem als vanzelf naar binnen.

Ze stond dichtbij, steeds iets dichter. En telkens als hij dacht dat ze hem zou kussen, stapte ze terug. Alsof ze hem aan het lijntje hield. Wat ze ook deed.

Op een avond vond hij een briefje onder zijn deur doorgeschoven.

"Je wordt steeds beter in jezelf beheersen. Maar ik ben benieuwd hoe lang dat nog duurt."

Zijn hart bonkte. Hij wist dat hij zich moest inhouden. Maar haar parfum leek hem overal te achtervolgen. Haar stem klonk in zijn hoofd als een bevel.

Claudia was geen vrouw die toevallig iets deed. Zij jaagde. En Barry voelde dat hij haar prooi werd.

Het was alsof Claudia altijd wist wanneer Barry alleen thuis was. En Barry begon te denken dat ze zich op hem had ingesteld zoals een roofdier op zijn prooi. Ze was niet meer de buurvrouw in een nette jurk. Ze was een vrouw die haar prooi bespeelde, beheerste… uitputte.

Op een warme vrijdagavond, net na zonsondergang, werd er geklopt op zijn achterdeur.

Claudia.

Ze droeg een beige trenchcoat, geknoopt in haar taille. Rode lippenstift. Een parfum zo intens dat het zijn adem stremde.

"Mijn man is naar een zakenetentje," zei ze met die fluweelzachte, doordringende stem. "En ik heb een fles wijn opengetrokken. Maar ik drink niet graag alleen."

Ze keek hem aan alsof ze het glas al aan haar lippen had en hij het drinken was.

Barry slikte. Zijn t-shirt kleefde aan zijn rug. "O-oké. Tuurlijk. Kom binnen."

Ze deed dat zonder aarzeling. Alsof het haar huis was. Alsof zij degene was die hem uitnodigde.

Toen hij zich omdraaide om de glazen te pakken, stond ze ineens dichterbij. Veel dichter. Haar vingers streken nonchalant over zijn arm.

"Zeg eens eerlijk," fluisterde ze. "Denk je veel aan me, Barry?"

Hij draaide zich naar haar om. Haar ogen fonkelden als twee geheimen die hij nog niet mocht kennen.

"Ja," gaf hij toe, zijn stem hees.

Ze glimlachte. Haar vingers gleden naar de knoop van haar trenchcoat. Met een zacht klik liet ze het los. De stof gleed open.

Onder de jas droeg ze niets dan zwarte lingerie. Kanten cups die haar volle borsten net bedekten. Een bijpassende slip met jarretels die haar dijen omlijnden als een kunstwerk. Hoge hakken maakten haar benen eindeloos lang.

Barry kon zich niet bewegen. Niet denken. Alleen voelen.

"Ik weet dat je naar me kijkt als je denkt dat ik het niet zie," zei ze. "Ik weet dat je aan me denkt als je jezelf aanraakt. En ik weet dat je dit wilt."

Ze zette een stap naar voren, zodat haar lichaam hem bijna raakte. "Maar je mag pas iets doen... als ík het zeg."

Hij knikte, ademloos.

Ze glimlachte triomfantelijk. Haar hand gleed langzaam naar zijn borst, dan zijn buik, dan zijn broek. Ze drukte haar hand net niet tegen hem aan.

"Jij bent een brave jongen, Barry. Toch? Je luistert. Je wacht. Je gehoorzaamt."

Zijn knieën voelden als rubber.

Claudia draaide zich langzaam om, haar haar viel over haar schouders. Ze liep naar zijn bank alsof het een troon was, en ging zitten — wijdbeens, heersend. Eén vinger krulde zich naar hem: Kom.

Barry deed een stap. Toen nog een. En voor hij kon beseffen hoe ver het al was gegaan, stond hij tussen haar benen, en zij keek op naar hem met dat allesverslindende, dominante vuur in haar ogen.

"Uitkleden," beval ze zacht. "Langzaam."

Zijn vingers trilden.

Barry stond als versteend. Claudia’s benen omkaderden hem als een val die hij had willen vermijden, maar nu bijna sméékte om te laten dichtslaan. Haar blik was scherp, genadeloos speels.

“Doe je kleren uit,” zei ze zacht, maar met een ondertoon waar geen ruimte voor twijfel in zat. “En traag. Alsof ik je elk stuk kleding cadeau heb gegeven, en je afscheid moet nemen.”

Hij slikte, knikte, en begon. Zijn shirt trok hij langzaam over zijn hoofd. Claudia leunde achterover, benen nog steeds wijd, haar ogen rustten op elke centimeter huid die vrijkwam. Zijn broek liet hij zakken tot op zijn enkels, en stapte eruit. Alleen zijn boxer bleef.

“Laat die nog even aan,” zei ze. “En kom hier.”

Ze schoof haar voet naar voren — hak nog aan — en legde hem op de rand van zijn dij.

“Op je knieën.”

Hij gehoorzaamde meteen. Zijn blik rustte op haar enkel, haar voet. Elegant, krachtig. Claudia hield haar tenen stil in de lucht.

“Kus ze,” beval ze. “Allemaal. En mooi, Barry. Niet snel. Alsof je weet dat ze meer bevelen zullen geven dan jij ooit zult krijgen.”

Zijn lippen raakten haar tenen. Eerst voorzichtig, dan vuriger. Haar voet gleed langzaam over zijn borst.

“Goed zo,” fluisterde ze. “Je leert snel.”

Ze stond op, boog zich voorover en pakte zijn kin tussen duim en wijsvinger.

“Nu mijn bovenlichaam,” zei ze. Ze duwde haar lingerie-bh omlaag, de zwarte kant liet haar volle borsten iets vrijer dansen. “Begin met mijn hals. En kus. Tot aan mijn tepels. En als je die bereikt, gebruik je je tong. Geen handen. Alleen je mond.”

Barry gehoorzaamde. Zijn lippen bewogen over haar sleutelbeen, haar huid warm en ruikend naar jasmijn en verboden verlangens. Toen hij haar tepels bereikte, beet hij zacht, zijn adem trillend.

“Liever,” fluisterde ze. “Ik ben geen speelgoed, ik ben je meesteres. Laat me voelen dat je mijn lichaam aanbidt.”

Zijn tong streek over haar, cirkelend, likkend — en telkens als hij dacht dat ze een kreun zou loslaten, hield ze hem tegen met een vingertik op zijn voorhoofd.

“Genoeg. Ga naar beneden. En deze keer wil ik je mond niet voelen. Ik wil je ziel voelen. Begrijp je?”

Hij knikte.

Ze ging weer zitten, haar benen gleed ze langzaam open. “Je gaat me likken. Langzaam, toegewijd. En je raakt jezelf niet aan. Geen vinger. Geen stiekeme beweging. Als ik dat merk, ga je de hele nacht zonder komen. Snap je dat?”

“Ja,” fluisterde hij, zijn stem rauw van verlangen.

“Laat dan maar zien wat je geleerd hebt.”

Claudia’s benen lagen wijd, als een koningin op haar troon, haar ogen halfgeloken, haar ademhaling langzaam verdiepend. Barry knielde voor haar als een dienaar in verering. Zijn gezicht was begraven tussen haar dijen, zijn tong druk in dienst, zijn lippen rusteloos zoekend, likkend, gehoorzaam.

Haar huid was warm, zacht, en bedwelmend. Elk geluidje dat ze maakte — een onderdrukt zuchtje, een diepe kreun, een scherp ingetogen ademhaling — gaf hem meer richting dan honderd woorden konden doen. Zijn tong cirkelde, streek, zocht haar diepste, gevoeligste plekken, en telkens wanneer hij het ritme dacht te beheersen, draaide zij haar heupen of legde haar hand in zijn haar, trok hem nét wat dichter, harder, intenser.

Zijn opwinding was nauwelijks nog te verbergen.

Zijn boxer stond strak gespannen. Het was alsof zijn geslacht op het punt stond eruit te breken — de dunne stof vormde zich pijnlijk nauw rond de harde, kloppende erectie die hem verhitte tot waanzin. Zweet gleed over zijn rug. Zijn dijen trilden van de spanning, zijn kaak verkrampte. Maar hij bleef doorgaan.

“Lieve jongen,” hijgde Claudia, terwijl ze haar vingers in zijn haar klemde. “Ik voel hoe moe je tong wordt. Maar ik heb je nog niet gezegd dat je mag stoppen.”

Barry kreunde zacht, meer uit fysieke inspanning dan genot, en bleef likken. Zijn tong was branderig van de inspanning, zijn lippen voelden gevoelloos, maar zijn verlangen brandde alleen maar feller.

Toen — na eindeloze minuten — trok Claudia zich langzaam terug. Ze stond op, met een sierlijkheid die haar leeftijd leek te vergeten, en keek neer op hem met een triomfantelijke glimlach.

“Uit die boxer.”

Hij gehoorzaamde onmiddellijk. Zijn erectie sprong vrij, hard, pulserend, glanzend van voorvocht. Claudia likte haar lippen langzaam.

“Ga zitten,” zei ze zacht, bijna fluisterend, “en raak jezelf niet aan. Ik wil dat je voelt hoe het is om bijna te bezwijken. Bijna.”

Barry liet zich op de bank zakken. Zijn hart bonkte in zijn borstkas, zijn geslacht stond als een monument van verlangen recht omhoog. Elke spier in zijn lichaam trilde. Maar hij deed niets.

Claudia draaide zich langzaam om en deed één stap achteruit.

Toen begon ze te dansen.

De muziek in haar hoofd leek voor hem mee te spelen — traag, zwoel, verleidelijk. Ze liet haar vingers over haar eigen huid glijden, gleed met haar handen langs haar taille naar haar heupen, en met een sensuele boog liet ze haar slip zakken tot het op de grond viel.

Ze draaide zich naar hem toe, haar borsten in volle, trotse aanblik, haar tepels stijf van opwinding. Ze kwam naar hem toe als een roofdier dat zijn slachtoffer niet meer hoefde op te jagen.

Ze klom over hem heen, knielde boven zijn schoot — haar lichaam net niet rakend, maar voelbaar in elke zenuw.

Toen boog ze zich voorover, haar borsten gleden over zijn borstkas, haar tepels strelend over zijn huid. Ze liet ze cirkelen over zijn buik, zijn zij, zijn hals. Barry’s ademhaling stokte.

"Je mag niet klaarkomen," fluisterde ze in zijn oor. "Als je dat doet, is het spel voorbij. En geloof me, je wilt niet dat ik teleurgesteld ben."

Zijn hele lichaam stond in vuur. Hij trilde van de drang, zijn vuisten geklemd naast zijn heupen, elke zenuw gespannen.

Claudia glimlachte. "Goed zo. Hou dat vast, brave jongen."

Claudia gleed langzaam van zijn schoot, haar borsten lieten een glanzend spoor van haar huid achter op de zijne. Barry’s hele lichaam gloeide — zijn ademhaling onregelmatig, zijn spieren gespannen als draden op breekpunt.

“Je doet het goed,” zei ze, terwijl ze hem onderzoekend aankeek. “Maar ik wil weten hoeveel je nog aankunt… voordat ik je toesta te breken.”

Ze ging op de bank zitten, haar benen elegant over elkaar geslagen. Haar hand gleed tussen haar dijen, dan verder omhoog. Ze keek hem niet aan terwijl ze sprak, alsof ze dit allemaal net zo vanzelfsprekend vond als ademen.

“Kom hier,” zei ze. “Kniel. Tussen mijn benen. Je hebt je mond al gebruikt. Nu wil ik zien of je ook kunt voelen.”

Barry kroop naar haar toe, zijn hart hamerde. Zijn vingers trilden licht toen hij haar dijen aanraakte. Ze opende haar benen zonder aarzeling, en legde haar hand boven op de zijne.

“Ik ga je leren hoe je mij moet vingeren,” fluisterde ze. “En je zult het onthouden. Elke cirkel, elke druk, elke reactie van mij — dat is jouw les. Begrijp je?”

“Ja,” hijgde hij, zijn stem rauw van ingehouden lust.

Ze leidde zijn vingers naar haar warme, vochtige kern. De eerste aanraking was als een elektrische lading. Zijn huid tintelde, zijn onderarmen spanden van de concentratie. Claudia sloot haar ogen, gaf een zachte kreun — net genoeg om hem te laten weten dat hij goed zat.

“Langzamer. Rondjes. Niet duwen, strelen. Ik wil genieten, niet afgeraffeld worden.”

Zijn vingers bewogen zoals ze het vroeg. Eerst onhandig, dan vloeiender. Haar ademhaling versnelde. Ze beet op haar onderlip, hield hem strak in de gaten.

“Goed zo… Ja. Nu één vinger naar binnen. Langzaam. En… daar — ja, daar.”

Haar hand greep kort zijn pols, haar dijen spanden licht om zijn hand. Ze kreunde dieper, haar lichaam gleed tegen het leer van de bank. Barry voelde de hitte in haar, het ritme van haar reactie, en verloor zich erin.

Toen — vlak voor ze het tempo zelf had verhoogd — trok ze zich terug.

“Stop.”

Barry bevroor. Zijn vingers glinsterden. Zijn hart bonsde.

Claudia pakte zijn hand en hief die op. “Kijk naar me.”

Haar stem was zacht, maar dwingend.

“Lik je vingers schoon. Alles. En doe het langzaam. Je mag elke seconde proeven wat je met me hebt gedaan.”

Zijn tong streek langs zijn vingerkootjes. De smaak van haar op zijn huid was zo intens, zo intiem, dat hij zijn ogen sloot. Het was geen opdracht meer — het was een behoefte.

Claudia keek toe, haar blik donker, berekenend, tevreden.

“Je bent zweterig, gespannen, je hoofd draait. Je wilt meer. Ik zie het.” Ze boog zich voorover, haar lippen dicht bij zijn oor. “En geloof me… dit was pas de eerste avond.”

Ze liet haar hand over zijn erectie glijden — niet om te stimuleren, maar om te bezitten. Eén zachte, bijna plagerige aanraking die net niet genoeg was.

“Maar,” zei ze, terwijl ze opstond, “ik hou van gehoorzaamheid. En jij hebt je plaats vanavond bewezen.”

Ze pakte haar trenchcoat van de grond, trok hem langzaam aan over haar naakte lichaam. Haar ogen verlieten de zijne geen moment.

“Ga niet klaar komen vanavond. Niet voordat ik het zeg. Denk aan me. Denk aan mijn geur. Mijn smaak. Maar houd jezelf tegen.”

Barry slikte, zijn hele lijf in overdrive, maar hij knikte.

Ze stond al in de deuropening toen ze zich nog één keer omdraaide.

“Morgenavond. Zelfde tijd. En Barry…”

Ze glimlachte langzaam, gevaarlijk.

“Je hebt nog geen idee hoever ik zal gaan.”

Barry stond onder de douche, zijn voorhoofd rustend tegen de natte tegelwand, het water als een hete regen over zijn rug. Hij had de temperatuur expres hoog gezet, alsof het hem zou kunnen afleiden van wat er door zijn lijf stormde.

Tevergeefs.

Zijn erectie was nog steeds keihard — pijnlijk zelfs — alsof zijn lichaam niet had begrepen dat het spel voorbij was voor vanavond. Elke druppel water die langs zijn huid gleed, voelde als Claudia’s nagels. Elke straal die zijn onderbuik bereikte, trok zijn gedachten terug naar haar lippen, haar stem, haar geur.

En toen trilde zijn telefoon.

Hij wist meteen dat het van haar was.

Hij stapte haastig uit de douche, lichaam druipend, huid dampend. Zijn vingers gleden over het scherm — WhatsApp. Eén nieuwe foto.

Hij opende hem.

Claudia, in haar slaapkamer. Alleen een kussen voor haar borsten, haar benen gekruist, lippen rood, ogen recht in de camera. Eén wenkbrauw uitdagend opgetrokken.

Bijschrift:

“Niet aanraken, Barry. Alleen kijken. En denken aan mijn stem.”

Hij gromde zacht, zijn hand gleed onbewust naar zijn geslacht — en hij trok zich met geweld weer terug. Hij herinnerde zich haar woorden. “Ga niet klaarkomen. Niet voordat ik het zeg.”

Hij sloot zijn ogen.

Een tweede foto kwam binnen.

Deze keer zat ze op haar knieën op het bed, in dezelfde trenchcoat als eerder, maar open. De schaduw van haar borst onder het maanlicht, een hint van een tepel zichtbaar — genoeg om zijn verbeelding volledig over te nemen.

Hij kon zijn hart voelen kloppen in zijn onderbuik.

Hij ging terug onder de douche. Het water sloeg tegen zijn borst, maar het was niet verkoelend genoeg. Zijn hoofd bonkte. Hij voelde zich als een jachthond aan de ketting. Alles in hem wilde ontladen, alles schreeuwde om bevrijding.

Maar haar stem galmde in zijn gedachten.

“Ik hou van gehoorzaamheid.”

“Denk aan mijn geur. Mijn smaak.”

En dus bleef hij staan. De erectie glinsterde onder het water alsof zijn hele lijf met haar besmeurd was. En ergens… was dat precies wat hij wilde.

Hij wist nu al dat hij haar niet zou kunnen weerstaan — morgen, de dag erna, of de dag daarna. Claudia had hem niet alleen lichamelijk geclaimd… ze zat diep in zijn gedachten, zijn huid, zijn honger.

En dit was pas het begin.

Wat gebeurt er… normaal is Barry de dominante geweest in zijn seksleven. En nu is hij compleet in de ban van zijn buurvrouw… die een of ander fout en ontzettend stout plan heeft.

De volgende dag had Barry de hele ochtend rondgelopen als een getemde tijger in zijn eigen huis. Elke melding op zijn telefoon joeg een siddering door zijn lijf — maar niets. Geen Claudia. Geen foto. Geen opdracht.

Tot 14:12.

Eén appje. Geen tekst. Alleen een 📍locatie.

Claudia’s achtertuin.

Daaronder:

“Draag niets onder je broek. En kom nu.”

Hij deed wat ze vroeg. Geen onderbroek. Geen sokken. Alleen een losse joggingbroek en een hoodie. Hij liep naar buiten, keek of iemand hem zag — niemand — en stapte via de zijkant naar haar achterpoort. Die stond al open.

Ze zat in een ligstoel, zonnebril op, haar benen gekruist. Een koel glas wijn in haar hand. Ze droeg een rode badjas — kort, glanzend, nauwelijks gesloten.

Zonder hem aan te kijken, zei ze:

“Sluit het hek. En ga zitten. Op je knieën. Daar.” Ze wees naar een plek op het warme terras, recht voor haar voeten.

Hij gehoorzaamde.

Ze nam een slok wijn. “Vanaf nu spreek je me aan als mevrouw Claudia. Begrijp je dat?”

Hij slikte. “Ja… mevrouw Claudia.”

“Goed. Trek je hoodie uit.”

Hij deed het. Zijn borst glansde van spanning en hitte.

Ze schoof haar voet naar voren. Hij wist meteen wat het betekende. Hij kuste haar tenen, langzaam, devotioneel, en keek op. Haar badjas was iets verschoven. Eén glimp van haar dij — geen ondergoed.

Claudia boog zich voorover, duwde met haar voet tegen zijn erectie, die onder zijn broek pijnlijk zichtbaar was.

“Je wordt dus al hard van een paar regels en een locatie?” zei ze glimlachend. “Je bent zwak, Barry. Maar ik hou wel van zwakke jongens.”

Ze stond op, liet haar badjas van haar schouders glijden. Daar stond ze — vol in het daglicht, alleen hakken en een rode satijnen string. Haar borsten waren zwaar, trots, vrij.

Ze stapte dichterbij, en ging recht voor hem staan.

“Vandaag leer je het verschil tussen een man die neemt, en een jongen die dient.”

Ze legde haar hand op zijn hoofd. Haar vingers door zijn haar, haar ogen scherp.

“Maar eerst… blijf op je knieën. Kijk naar me. Raak jezelf niet aan. Ik ga mijn borsten over je gezicht strijken. Je mag ze voelen. Ruiken. Maar je tong? Die blijft in je mond. En als je één keer iets doet wat ik niet zeg...”

Ze boog zich voorover, haar tepels net boven zijn lippen.

“Dan laat ik je de rest van de week alleen maar kijken.”

Barry kon alleen nog maar aan haar denken.

Zijn lichaam voelde bezet. Elk moment dat hij zijn ogen sloot, verschenen haar borsten op zijn netvlies. Haar geur zat nog in zijn neus. Zijn tong herinnerde zich nog perfect de vochtige hitte van haar. Zijn boxer plakte strak tegen zijn huid van een erectie die maar niet verdween. Zelfs tijdens zijn werk voelde hij zich gevangen — alsof zijn pik in een mentale greep zat die pas zou loslaten als zij het toestond.

En dat was precies zoals Claudia het wilde. En meer gaf ze hem ook niet. Ineens trok ze haar badjas dicht en stuurde ze hem naar huis. “Wacht maar tot mijn volgende opdracht. Oh en je laat je hoodie hier Barry.”

En daar ging Barry. Met alleen zijn joggingbroek aan, waar zijn stijve geslacht vol in uitstak liep hij snel terug naar het buurhuis en ging naar binnen.

Het was 22:07 toen zijn telefoon weer oplichtte. Een spraakbericht dit keer. Ze klonk loom, zelfverzekerd, zwoel.

"Kom naar mijn achtertuin. Nu. Helemaal stil. En... je weet dat je nog steeds niet bent klaargekomen. Dat mag ook pas als je mij echt laat voelen dat je mijn lessen hebt onthouden."

Hij rende bijna de deur uit.

Toen hij de tuin binnenstapte, stond Claudia al te wachten. Volledig naakt deze keer. Enkel gehuld in de nacht en haar eigen zelfverzekerdheid. Haar huid glansde in het zachte licht van de tuinlamp, haar tepels stijf van de koelte, of van opwinding. Haar hand rustte nonchalant op haar heup, haar mond een halve grijns.

“Laat me zien wat je geleerd hebt,” fluisterde ze. “Ik wil voelen dat je mijn lichaam begrijpt. Dat je niet gewoon geil bent, maar gedresseerd.”

Barry knielde, zijn ademhaling oppervlakkig, zijn handen zachtjes trillend. Hij wist waar hij moest beginnen: langzaam, met aandacht. Eerst haar dijen, dan haar heupen. Kussen. Zacht. Geen haast. Hij hoorde haar zachte kreunen — geen uitbundigheid, maar waardering. Elke aanraking was nu een toets, een test.

Hij kuste zijn weg naar haar kern. Ze rook naar zweet en seks en macht. Zijn tong vond haar ritme, cirkelde traag, precies zoals ze het hem geleerd had.

“Niet stoppen,” hijgde ze. “Niet tot ik zeg dat het mag.”

Zijn tong brandde van vermoeidheid. Zijn kaak protesteerde. Maar hij ging door — haar ademhaling versnelde, haar heupen bewogen nu zelf. Haar hand greep zijn haar.

En toen — haar kreun werd een hapering. Een golf. Haar lichaam spande zich, haar benen trilden. Ze kreunde ineens flink en Barry volede zijn gezicht natter worden van het sap dat Claudia liet gaan bij haar orgasme. Barry blijft wel door likken en voelt hoe ze met haar benen zijn gezicht klemt. En dan met één sissende ademhaling duwde ze zijn hoofd achterover.

“Genoeg,” fluisterde ze. “Sta op.”

Barry stond wankelend op. Zijn erectie leek harder dan ooit — een ziedend verlangen dat zijn hele lijf had overgenomen.

Claudia’s ogen gleden naar zijn onderbuik. Ze tilde haar kin op.

“En nu je beloning,” zei ze.

Ze duwde hem achteruit, tegen de bank. Ging op haar knieën. En net toen ze zijn boxer naar beneden trok — haar warme hand om zijn geslacht gleed — zei ze:

“Maar… je komt alleen als je mijn naam uitspreekt. Op je knieën. En als je me dankt.”

Hij knikte heftig, te opgewonden om te antwoorden.

Ze begon te spelen. Langzaam. Plagend. Haar borsten tegen zijn dijen. Haar ogen strak op de zijne.

En wat Barry niet zag, was het raam op de eerste verdieping.

Een kiertje open.

Een schaduw daarachter.

Een vage gloed van een telefoon die een video maakt.

Iemand keek mee.

Iemand zag alles.

En Claudia wist dat.

Barry beefde op zijn knieën. Elke vezel in zijn lijf stond strak van verlangen. Zijn onderbuik pulste van spanning, zijn ademhaling was kort en onregelmatig. Hij keek omhoog naar Claudia — haar blik scherp, haar glimlach lichtjes triomfantelijk.

Ze wist het. Ze wist precies hoe wanhopig hij was. En ze genoot ervan.

"Vraag het dan," fluisterde ze, terwijl ze met haar vingertop net niet over zijn huid gleed. "Laat me horen hoe graag je het wilt."

Hij slikte. Zijn trots had allang het veld geruimd. “Alsjeblieft… Mevrouw Claudia… ik… ik kan niet meer…”

Ze knikte langzaam, alsof ze overwoog of hij het verdiende. Toen boog ze voorover, haar adem warm tegen zijn huid. Eén beweging van haar hand — langzaam, precies — en hij hapte naar adem. Ze trok zijn voorhuid in één keer naar achter en legde haar lippen om zijn eikel. Binnen een seconde brak Barry.

Zijn lichaam begon te trillen. Hij kreunde hard, ongecontroleerd, alsof alles wat zich dagenlang had opgestapeld nu met brute kracht losbarstte. Zijn hele lijf schokte van opluchting en overgave. Zijn pik kwam als nooit tevoren. Hard spoot het zaad eruit. Over Claudia, die glimlachend de beloning voor haar werk in ontvangst nam, en over Barry, die nog nooit zo snel en zo hard is gekomen.

En zij? Zij keek toe met kalme voldoening. Alsof dit exact was wat ze wilde. Zijn beloning. Op haar voorwaarden.

De stilte in de tuin voelde zwaarder dan voorheen. De geur van opwinding hing nog in de lucht, vermengd met de zachte bries van een late avond. Barry zat op zijn knieën, uitgeput, leeggespoten, maar tegelijkertijd vuriger dan ooit tevoren. Zijn blik was op de grond gericht, zijn ademhaling traag herstellend.

Claudia stond voor hem, haar hand zacht rustend onder zijn kin. Ze tilde zijn gezicht op, zodat hij haar recht aan moest kijken. Op haar gezicht zag hij de sporen van zijn orgasme. Er liep een druppel over haar lippen naar haar kin toe. Dit aanzicht zorgde gelijk voor meer bloed naar zijn geslacht.

“Je hebt het goed gedaan,” zei ze, haar stem laag en warm. “Je was gehoorzaam. Toegewijd. En je hebt geleerd te luisteren.” Ze boog iets voorover, haar mond vlakbij zijn oor. “En je hebt gevoeld wat het je oplevert als je mij vertrouwt.”

Hij voelde haar vingers langs zijn kaaklijn glijden, langzaam, bijna teder.

“Maar ik ga je nu iets geven wat ik zelden geef, Barry…” Ze rechtte haar rug. “Een keuze.”

Ze draaide zich om, liep enkele stappen weg en liet zich in de tuinstoel zakken, haar lichaam nog steeds volledig naakt, haar blik ontspannen, maar oplettend. Alsof ze hem al kende. Alsof ze zijn besluit al kende. Met een vinger streelde ze langs haar eigen lippen en ze likte de vinger, die onder het sperma van Barry zat, verleidelijk af.

“Als dit spel je te veel wordt… als je denkt dat je terug wilt naar normaal, naar veilig, naar de voorspelbaarheid van je eigen leven… dan zeg je dat nu. Dan lopen we elkaar gewoon weer af en toe tegen het lijf bij de brievenbus en glimlachen we beleefd. Alsof dit nooit is gebeurd.”

Ze nam een slok wijn. Liet de stilte vallen. En vervolgde:

“Maar… als je kiest om verder te gaan… dan gelden mijn regels. Mijn tempo. Mijn voorwaarden. Soms zal ik je dagenlang niets sturen. Soms zal ik je midden op de dag roepen. Soms zal ik je laten smeken zonder beloning. En soms zal ik je geven waar je van droomt, en meer. Je gaat dingen doen die je nooit verwacht had te doen. En ik weet wat jij wilt.”

Ze hief haar kin iets. “Maar dan verwacht ik absolute gehoorzaamheid. Geen discussie. Geen controle van jouw kant. Alleen vertrouwen.”

Ze legde het glas naast zich neer en keek hem scherp aan.

“Dus. Wat wordt het, Barry?”