Casper loopt naar de woonkamer, ik naar de keuken, pak het restje wijn van vanmiddag en de pinot gris. Het restje gaat in mijn glas, de pinot in Caspers glas.

- "Chris, jij wil toch het onderwijs in?"

- "Ja en nee. Ik wil wel m'n bevoegdheid halen."

- "Heb je je al aangemeld?"

- "Ja en jij?"

- "Ik twijfel nog te veel. Vooral die bovenbouwers. Ik zie ze al staren."

- "Ik dacht dat je daar in kleding altijd al rekening mee hield."

- "Scherp van je, maar werkt niet als je voor een klas zit of staat."

- "Wat dan wel, Casper?"

- "Misschien bij het ministerie van O, C en W."

- "En wat zou je daar leuk vinden?"

- "Het coördineren van het extra taalonderwijs dat steeds harder nodig blijkt."

- "Kan ik me iets bij voorstellen, wel lastig als je zelf geen ervaring hebt."

- "Ik denk meer aan het faciliteren van ervaren professionals."

Dat vind ik best goed bedacht van Casper. Zou zomaar de gewenste insteek kunnen zijn. Casper slaat z'n pinot in twee teugen achterover, kijkt me verlangend aan, maar heeft door dat ik rustig drink. Hij wil meteen nog een glas inschenken, maar ik hou dat even tegen, voel in z'n kruis en masseer een beetje. Hij wordt best snel weer hard en dat vind ik opmerkelijk. Ik schenk hem de tweede pinot in (in een ruwe telling liep hij al drie glazen voor).

- "Chris, ik heb nooit een relatie gehad. Ik ben groot en soms meedogenloos."

- "Casper, er is maar één deel groot en wel heel groot. En ja, je neigt naar SM."

- "Nou ja, jij probeert het niet eens af te zlakken."

Ik hoef jullie, lezers, hopelijk niet duidelijk te maken dat er hiervoor geen fout staat. Casper zei, wat ik schreef. En dat was mijn signaal.

Ik sta op, kleed me uit en trek Casper van z'n stoel af. Ik leg hem op de grond en ontdoe hem van schoenen, sokken, broek, onderbroek.

- "Veel Pleur, Chrissie."

Ik haal het glijmiddel, smeer me in en leg Casper dan op z'n buik over de eettafel. Z'n dwarsgestreepte blauwwitte T-shirt moet voor mij aan blijven. Ik begin z'n kontje te likken en hij krioelt een beetje onder me. Dan een scheutje in z'n bilspleet en vervolgens in z'n jongemannenkut masseren. Ik duw een duim fiks in z'n opening. Ik hoor een zucht. Nee, ik blijf lief, besluit ik en neem even wat kijkafstand. Caspers staaf zit onder het tafelblad gekneld, toch nog keihard. Hij ligt verder wel redelijk passief op de tafel.

- "Mag ik, Casper?"

- "Eerst ploppers, Chrissie."

Ik pak het flesje en zet het voor z'n gezicht.

- "Jij ook."

- "Nee joh, dan word ik slap."

- "Ooh, je gaat me hard doen?"

- "Ja, duh. Mijn slappe is niet veel."

Casper neemt twee snuiven, wacht, gaat met z'n rechterhand naar z'n grotje en begint te lachen.

- "Wat is er leuk, Casper?"

- "Ik zie een mooie pjornofoto of - film voor me. Door jou voel ik me model. Jij bent een absurde bleauty en gaat voor het eerst iemand neuken."

Ik zeg niks, open de poppers, zet het flesje voor Caspers neus en laat hem vier keer fiks inhaleren. Even wachten, ik voel onderlangs aan z'n staaf en die blijft keihard. Dan duw ik z'n onderrug naar beneden en zet m'n lul tegen zijn ingang. Ik treed binnen.

- "Wow, rustig."

De coronapauze heeft vermoedelijk de rek uit hem gehaald. Ik twijfel, want ik ga redelijk gemakkelijk naar binnen en het voelt heel erg lekker. Dan maakt Casper een draaigebaar met z'n rechterhand en duwt z'n kontje omhoog. Ik voel even onder de tafel: z'n knots staat geklemd en z'n ballen zijn weer keihard. Mijn ballen zijn net zo groot, maar hangen iets meer.

- "Harder, Clis."

Geen 'Chrissie' meer, maar 'Chris' komt er ook niet uit. Ik kijk naar het hoogblonde kapsel, het matrozenshirt en mijn pik in de bilspleet. Casper neemt weer twee snuiven. Ik voer het tempo op, ga niet al te diep, maar richt mijn swingende ballen op zijn ballen. Casper zucht.

- "Pomp, geen gnade."

Ik durf het amper meer te verwoorden. Ja, lichaamsbeheersing heb ik, maar ik werd op het randje van overmoedig. Casper en ik kwamen tegelijkertijd klaar. Casper ging lichtjes grienen en lachen tegelijkertijd, stond op en ging op de grond liggen. Ik nam plaats aan de eettafel en nam m'n eerste pinot gris van deze dag.

Casper en ik hebben geen contact meer gehad.

Toch zie ik weer imaginair die grote, dikke staaf van hem in me gaan terwijl ik in de spiegel kijk. Ik denk dan aan hem, aan Marcus. En Edward is er nog ergens.

Het is op deze zondag inmiddels net hooglicht. Ik zie het licht van gisteren weer in m'n herinnering, dan Sven. Ik heb die voetbalfoto's helemaal niet verplaatst naar m'n computer. Ik pak m'n gehuurde camera en kijk naar de absurd grote lens. Nee, die moet eraf. Ik wissel naar m'n portretlens. Dan haal ik de geheugenkaart uit de body en plaats hem in een hub.

Ik importeer alle nieuwe foto's, werp de geheugenkaart uit en begin alle foto's snel te bekijken. Absurd. Slechts vijftien procent is op mijn scherm matig, te onscherp. Naast Sven zijn drie teamgenoten en twee tegenstanders superaantrekkelijk. Vooral de spits van de tegenstander heb ik goed in beeld als hij Sven wild maakt. En de redding. In dat beeld zie ik de spits halfscherp vol lof kijken.

Ik pak m'n mobiel en bel Svens nummer.

- "Hoi, wie ben jij?"

- "Fotograaf van gisteren."

- "Goed getimed, ik kan praten. Chris toch?"

- "Klopt Svennemen."

Dan hoor ik gegniffel, even stilte en zegt-ie: "Nou word ik alweer hard." Ik zie de speer voor me en verzucht: "Ja, is mooi, maar alles is mooi bij jou." Stilte. Dan zeg ik: "Oké. Vind ik prima als je ermee wilt stoppen."

- "Nee Chris. Ik stop niet aan een begin zoals met jou."

- "Ik zou je hier vanmiddag al willen hebben, maar ben brak. Is komend weekend een optie?"

- "Haha, zaterdag speel ik in Leiden. Ik kan overnachten, maar moet even hulp inroepen van een vriendje. Gaat lukken."

We hangen op. Ik loop met een keiharde naar de spiegel. 'Is nu wel klaar', hoor ik in me en loop met de spiegel terug naar de badkamer. Het kost best even tijd de spiegel weer terug te plaatsen.

De komende dagen rond ik m'n eindscriptie af. Nog even en ik ben een 'master'. Dat vindt taalopa echt minder dan het oude 'doctorandus', maar hij vindt ook dat nieuwe eerstegraders betere didactici zijn. "Kost je nog een jaartje. Misschien overstijg je jouw mama al meteen." Opa lijkt me hier te simplistisch, begrijpt ma's mensenblik niet. Taalopa was er op het eiland ook zelden meer na mijn tiende.

Weer een herinnering. Ik ben tien en Maarten veertien.

We zijn met z'n allen bij de meest gastvrije mensen die ik ken. Opa spreekt me in de ochtend in het Duits aan en stelt voor samen kreeften te gaan ophalen uit fuiken. Ik weet wat dat betekent. Opa heeft geen flauw bootje, maar dit is best een beetje spannend. Ik hoor Rajko bij de koffie iets zoals 'laat gaan' in het Kroatisch zeggen tegen Maarten. Maarten kijkt eerst sip, grijpt dan in z'n kruis en kijkt Rajko met een Prodent-lach aan. Rajko kijkt verlangend.

Andere opa, taalopa, is er ook. Hij vraagt in het Kroatisch om een extra koffie, biedt iedereen wat aan en maakt duidelijk dat de kreeften vanavond op zijn rekening komen. Ik hoor hem ietsje later tegen pa zeggen: "Moest ik doen. Voor Maarten."

Maandag heb ik de huurcamera teruggebracht en heb nog even met een senior verkoper gesproken. Hij weet welke camerabodies ik zelf heb en welke lenzen.

- "Die lenzen van jou zijn goed genoeg voor de nieuwste hoogresolutie camera."

- "Ja, snap ik, maar dan mis ik snelheid."

- "Kan voor jou verfrissend zijn."

Gedurende de studiedagen erna komt die opmerking regelmatig in me op. Vrijdagochtend 'hang' ik mijn laatste versie van de eindscriptie in het studentenvolgsysteem, neem twee koppen koffie en pak een A4'tje. Ik noteer een paar aandachtspunten voor heel hoge resolutie: tijd nabewerken, snelheid geheugenkaart en type geheugenkaart, wat past in m'n hub, hoe met huid omgaan, werken in AdobeRGB of sRGB.

Ik zoek een en ander op bij diverse sites. Mijn 'mini' is uit 2020 en heb ik bij aanschaf alle upgrades gegeven. Oké, 16 GB is niet veel werkgeheugen, maar voldoende. Grafisch stond dat ding bovendien vorig jaar ergens in de top-20. Opslag was 2 TB, nu nog 700 GB over.

Geheugenkaart: ja hoor, kan met de twee die ik heb, maar een nieuwe standaard wordt aangeraden. Ik zoek de prijs op: die is niet grappig. Ik huur hem er wel bij. Uhm, kan-ie in de hub? Ik heb geluk.

Dan lees ik wat over huid en hoge resolutie. Wat ik al dacht: oppassen dat je niet in poriën zit te kijken. Ik zal dus de optie Huidtint in Capture One beter moeten bestuderen, maar wellicht nog meer.

Het ruimere AdobeRGB kan ik gerust gebruiken (deed ik nooit) maar ik moet na het bewerken uitvoeren in sRGB. Dan lees ik dat de witbalans essentieel is en zelden echt heel goed is direct uit een camera. Brrr, die gok neem ik. Zo'n lichtmeetgadget koop ik ooit nog wel.

Rond drie uur 's middags reserveer ik op de huursite het hogeresolutiemonster, een 256 GB CFexpress-card en vul de kortingscode in (voucher drie). Om vijf uur komt de bevestiging binnen: ik kan de spullen zaterdag vanaf 10.30 uur ophalen. Dan word ik gebeld.

- "Hoi Chris, met Sven."

- "Fijn je te horen."

- "Is wederzijds."

- "Joshua steunt me. Is van de tegenpartij, maar z'n pa is een goede bekende van mijn moeder. Joshua's pa en ma zijn het weekend weg."

- "Waar woont hij?"

- "Iets ten zuiden van het oude centrum."

- "Dat is dan niet ver weg van mij. Weet hij wat je gaat doen?"

- "Ja, vond ik wel lastig, maar hij blijkt het heel leuk te vinden."

- "Wil je dat ik de wedstrijd kom fotograferen?"

- "Uhm sorry, nee, liever niet. Ik ben dan niet alert genoeg vrees ik."

- "Oké, kan ik hebben. Noteer even mijn adres."

- "Even wachten ... ben ik weer."

- "Xxx-straat 34-I."

- "Ook een bloem, dat is vast om de hoek bij Joshua."

- "Welke bloem?"

Wat is toeval? Steenworp afstand voor een reus.

- "Hoe laat kan ik je verwachten?"

- "Na de wedstrijd heb ik wel ruim een uurtje nodig. Rond vier uur."

- "Wensen?"

- "Ja, ik mag van thuis al wel een beetje drinken, maar heb een hekel aan dronken mensen."

- "Vind ik een lieve wens. Nog één?"

- "Ik ben gek op vis."

- "Fijn, ik ook."

- "Uhhhm, heb jij grote condooms? En glijmiddel?"

- "Ik haal morgenochtend wel lange condooms. Glijmiddel is er nog."

- "Ik heb al opgespaard, by the way. Houd ik nog wel een dag vol."

- "Idem hier, maar door toeval. Ik moest m'n eindscriptie afronden."

- "Pffm, als ik hard moet studeren, ga ik juist rukken."

- "Nou, dan hebben we toch een verschilletje. Fijn. Tot morgen, Sven."

- "Tot morgen, beauty."

We hangen op en die laatste woorden blijven door m'n kop gaan. Dan hoor ik Casper weer 'fucking, fucking, fucking beauty' roepen terwijl hij me volpompt. Casper is oké, maar mij toch net iets te kinky.

Ik hoef nog geen boodschappen te doen, ben er ook iets te moe voor en besluit een paar kleine pizza's in de oven te doen. In de bereidingstijd (en het voorverwarmen) maak ik een lijstje boodschappen voor morgen en zondag. Een middaghapje: ach vooruit, geef die jongen goede sashimi. Nooit zelf gemaakt, maar een homp goede tonijn en iets baars-achtigs vergt alleen fijn snijwerk. Sausjes? Nee, laat ik aan de visboer over.

Dan gaat er kreeft door m'n hoofd. 'Heb je nog nooit klaargemaakt, gozer', zegt een remmetje. 'Nee, maar je hebt er wel acht klaargemaakt zien worden', zegt bravour-Chrissie.

Ik moet nu echt de beste visboer zien te bereiken. Het is vrijdagavond zeven uur. Ik vind na tien minuten een visboer ten noorden van het oude centrum en bel.

- "Van Storkhuizen."

- "Ooh ik ben zo blij dat u nog open bent."

- "Sorry we zijn nu aan het schoonmaken, zijn net dicht."

- "Kan ik iets bestellen voor morgen?"

- "Dat hangt ervan af."

- "Ik zou graag goede sashimivis willen hebben, twee soorten elk 400 gram."

- "Wordt dan tonijn en zeetong. Beide prijzig. Zeetong komt met een bereidingsrecept."

- "Prijsindicatie?"

- "Beide rond de veertig euro voor 400 gram."

- "Hoe vers?"

- "Komt beide morgenvroeg ingevlogen uit Portugal. Niet ouder dan vanochtend gevangen. Ooh ja, ze doen de vissen een mondkapje op tegen corona."

- "Haha, nu bent u mijn leverancier. Gevoel voor humor."

- "Dat is een compliment."

- "Misschien kunt u me nog blijer maken."

- "Als u maar niet om korting vraagt."

- "Nee, ik zou twee verse, levende kreeften willen."

- "Dierenbeul. Maar vooruit, ik ben ook zo'n slechterik. Moet ik even checken."

- "Ik wacht."

- "Als u er vier bestelt, kan ik u en een andere klant blij maken. Hem hoef ik niet te bellen, is al tien jaar vaste afnemer. Ik moet er minimaal acht bestellen en dat zou met u kunnen lukken."

- "Waar gevangen?"

- "Bent u een kenner?"

- "Nee, sorry, heb als kind fuiken geleegd."

- "Ach ja, die prachtige Zeeuwse wateren."

- "Haha die snap ik, maar het was een stukkie zuidoostelijker. Bij Dubrovnik."

Stilte.

- "Meneer Van Storkhuizen, bent u er nog?"

- "Uhm, meneer, wat was uw naam ook alweer?"

- "Zeg maar Chris."

- "Sorry, maar dit is raar. De kreeften komen via Portugal, maar zijn gevangen bij een aantal eilanden voor de kust van Dubrovnik."

- "Oké, inderdaad opmerkelijk, en hoe komen die acht dan levend aan?"

- "Er worden er twaalf levend in aquarium verstuurd. Meestal blijven er dan negen levend over."

- "Say no more. Ik doe het en ga me slechts tijdelijk schamen."

- "U hebt de prijs niet eens gehoord."

- "U bent wakkerder dan ik."

- "Zijn ongeveer zes tot zevenhonderd gram en 45 euro per stuk."

Dit wordt alles bij elkaar een overboeking van spaar- naar betaalrekening. Dus ik blijf even stil, maar zeg dan: "Akkoord, ik doe het, hoe vroeg kan ik langskomen?"

- "Ik heb nu uw nummer, maar is het heel commercieel als ik vooruitbetaling vraag?"

- "Nee, meneer Van Storkhuizen."

- "Bart."

- "Bart, zeg maar wat ik moet doen."

- "Het begint bij mij. Ik ben de bestelling al aan het invoeren. Die staat op 'hold'. Je mag een code noteren."

- "Pen en papier bij de hand."

- "NK spatie 10 spatie 2021 spatie 8942. Gewoon naar de website gaan, je hoeft je niet aan te melden, maar dat mag wel. Klik rechtsboven op code en dan wijst het zich vanzelf. Betaling via iDeal."

- "Ik ben nu al blij, Bart."

- "Ik ook, Chris. Je lijkt me een toffe twintiger. Klopt dat?"
I
- "Goed geraden."

- "Morgen even naar mij vragen."

- "We vergeten nu hoe laat."

- "Nou ben jij weer wakkerder. Tussen 11.00 en 14.00 uur. Ik raad tussen 12.30 en 13.30 uur aan."

- "Gaat lukken. Tot morgen."