Het Dierenasiel

Emma houdt van honden en van alle soorten puppy's. Ze zal ontdekken dat wij mensen, in onze meest basale instincten, niet veel verschillen van dieren.

Waarschuwing: Dit verhaal is pure fantasie! Als je een probleem hebt met verhalen waarin een zwangere vrouw gemanipuleerd wordt om seks te hebben met honden dan raad ik je aan om niet verder te lezen! Ik wil de dingen die in dit verhaal gebeuren ook op geen enkele manier promoten of goedkeuren.

"Oh, kom op, Emma, je bent toch niet serieus van plan om weer een zwerfhond mee naar huis te nemen?" Mark's stem klonk sceptisch en geïrriteerd toen hij zijn vrouw volgde naar het plaatselijke asiel.

Emma draaide zich naar hem om, haar ogen twinkelend van opwinding. "Je weet dat ik die puppyogen niet kan weerstaan. Bovendien, met de baby op komst, lijkt het me leuk om zo'n harig kleine puppy in de buurt te hebben." Ze knipoogde naar hem, haar buikje zachtjes uitpuilend onder haar loszittende shirt.

Het stel was erg gelukkig en keek al uit de geboorte van hun kind. Het was het eerste kindje voor de jonge Emma. Mark en Emma waren allebei nogal naïef, maar ze genoten van hun leven en het was duidelijk dat dit niet het laatste kind zou zijn dat ze zouden krijgen. Ze was zeven maanden zwanger, maar ze hadden allebei nog steeds een zeer actief seksleven.

Beiden hadden echter al gemerkt dat Emma's lichaamsgeur was veranderd. Ze onderzochten wat dit betekende op het internet en op verschillende sociale netwerken en ontdekten dat vrouwen tegen het einde van de zwangerschap feromonen produceren om de band met hun mannelijke partners te versterken en hen aan te moedigen hen opnieuw te bevruchten. Dit versterkt de psychosociale band bij alle zoogdieren. Ze waren enigszins verbaasd over hoe fundamenteel dierlijk mensen nog steeds zijn.

Op het moment dat ze door de deur van het asiel stapten, werd het geblaf al meteen luider. De honden, opgesloten in hun kennels, werden wild, kwispelden met hun staarten en krabden met hun poten aan de tralies. Toen Emma de eerste rij kooien naderde, werd de opwinding van de honden voelbaar. Ze leken iets aan haar te voelen, iets waardoor ze volledig de controle verloren. Een voor een veranderde hun gedrag van speels naar ronduit woest, en waren hun ogen gericht op Emma, op haar ronde buik en op haar brede heupen. Een stevige Rottweiler in de tweede kooi trilde bijna van verlangen, met zijn achterpoten trappend in de lucht, waardoor het duidelijk was wat hij van plan was.

De medewerkster van het asiel, een jonge vrouw met een naamplaatje waarop 'Anne' stond, glimlachte veelbetekenend naar hen. "De honden kunnen behoorlijk opgewonden raken van haar toestand", zei ze, op een toon die iets suggereerde wat Emma en Mark niet helemaal begrepen.

Op dat moment trilde Marks telefoon in zijn zak, waardoor hij uit deze ongemakkelijke situatie werd gered. "Schat, ik moet dit even afhandelen. Neem jij het even over? Ik wacht buiten in de auto en kijk wel wat er gebeurt," zei hij, terwijl hij zich met een kus en een knipoog terugtrok in de stilte van de parkeerplaats.

Emma knikte, keek hem na en richtte haar aandacht weer op de rij enthousiaste honden. Toen ze dichterbij kwam, merkte ze dat het in de kooi van de rottweiler vreemd stil was. De hond staarde haar intens aan, zijn ogen leken in vuur te staan.

"Zeg eens, Anne," zei Emma, terwijl ze probeerde haar stem luchtig te houden, "waarom zeg je dat ze zo enthousiast zijn over mijn toestand?"

Anne's glimlach werd breder, bijna sluw. "Nou," begon ze, terwijl ze samenzweerderig naar Emma leunde, "de meeste van onze honden komen uit allesbehalve ideale omstandigheden. Sommige zijn alleen getraind om te fokken en verder niets. Wij zijn een speciaal asiel. Alle honden hier, zowel de reuen als de teven, zijn pure fokmachines. Dus ze zijn altijd een beetje in de war als ze een loopse teef ruiken."

Emma sloeg haar hand voor haar mond, haar ogen wijd open van afgrijzen. "Maar ik ben zwanger!" piepte ze.

"Ik weet het," grijnsde Anne. "Je hebt het bord gemist waarop staat dat zwangere vrouwen hier eigenlijk niet mogen komen."

Anne's grijns bleef onverstoorbaar. "O, schat, je bent echt zwanger," zei ze met een diepe, keelachtige stem. "Ik neem aan dat je bijna aan het einde van je zwangerschap bent?" vroeg Anne.

Emma knikte enthousiast.

"Dan ben je praktisch een wandelende, pratende, geurige geboortemachine voor onze lieve kleine deugnieten hier. En ze kunnen geen genoeg van je krijgen, schat."

"Maar dat betekent dat ze hier allemaal vreselijk lijden, die arme hondjes, omdat ze geen seks kunnen hebben," zei Emma.

Anne kon haar oren niet geloven; kon deze jonge vrouw echt zo dom of naïef zijn?

"Precies, lieverd, maar je kunt hun lijden verlichten," zei Anne, vol verwachting voor wat komen zou.

Emma was in de war. Hoe kon ze dat in vredesnaam verlichten?

Anne merkte haar verwarring op. "Ik zie dat je in de war bent, maar het is heel eenvoudig. Je kunt ze allemaal wat liefde geven door ze aan je te laten snuffelen en ze te aaien en te strelen. Maar daar heb je natuurlijk geen tijd voor. Je man wacht ten slotte buiten op je."

"Geen probleem," zei Emma, "ik kan hem zeggen dat het langer duurt en dat hij me later moet ophalen."

Anne kon haar geluk nauwelijks geloven; wat was Emma toch dom.

"Je bent zo'n goedhartig persoon. Maar het gaat ons dan wel enkele uren kosten. We hebben namelijk nogal wat vrienden hier. Ik kan je echter ook naar huis brengen. Je man hoeft je dan niet op te halen."

Emma lachte van vreugde, ging naar de parkeerplaats en bracht verslag uit aan Mark. Hij schudde alleen maar zijn hoofd, wenste haar een fijne avond en zei dat hij toch naar zijn werk moest en de hele avond niet thuis zou zijn.

Toen Emma terugkwam, verwelkomde Anne Emma met een warme en uitbundige knuffel.

"Aangezien we nu een paar uur lang collega's zijn, wil ik me even voorstellen. Ik ben Anne. Iedereen hier noemt me 'Meesteres Anne'. Vind je dat goed?"

Anne keek diep in Emma's bruine ogen en Emma antwoordde: "Ja, natuurlijk, Anne, ik ben Emma."

"Meesteres Anne," corrigeerde Anne haar streng.

Emma was in de war, maar speelde het spel mee. "Begrepen, Meesteres Anne," antwoordde ze, terwijl ze speels salueerde.

Anne glimlachte alleen maar koel en zei "Maak je geen zorgen, schat, je raakt er wel aan gewend. Laten we teruggaan naar onze deugnieten; ze wachten vol spanning op je, Emma."

Anne glimlachte weer en plotseling dacht Emma dat het misschien toch geen goed idee was. Er begonnen twijfels bij haar te rijzen.

Toen Emma terugkeerde naar de hoofdkamer, waren de dieren nog steeds erg nerveus, en de Rottweiler liet een diepe, dreigende grom horen en begon onmiddellijk weer op zijn achterpoten te staan.

Emma voelde een vochtigheid tussen haar benen, een mengeling van angst en iets wat ze niet helemaal kon thuisbrengen. De andere honden in het asiel merkten het op en hun geblaf veranderde in een kakofonie van wanhopig gejank en gehuil. De lucht werd dik van de geur van opgewonden honden, waardoor Emma's hoofd begon te tollen.

Anne giechelde. "Het is alsof ze de zoete geur van je vruchtbaarheid kunnen ruiken," zei ze met twinkelende ogen.

"Ze willen gewoon bijdragen aan je zwangerschap, begrijp je dat, Emma? Allemaal. Dus hoe wil je beginnen?"

Emma deed een stap achteruit, haar hart klopte in haar keel. Ze voelde een overweldigende drang om weg te gaan, maar haar benen wilden niet gehoorzamen. De blikken van de dieren boorden zich in haar, hun wellustige bedoelingen waren onmiskenbaar.

"Ik weet het niet precies. Wat zou u doen, Meesteres Anne?" vroeg Emma.

"Heel goed antwoord, je leert snel, Emma," zei Anne, en Emma voelde zich zeer gewaardeerd.

"We hebben hier een speciale kamer waar je je kan terugtrekken, want zoals ik al zei, zwangere vrouwen zijn hier eigenlijk niet toegestaan en moeten ongestoord blijven voor wat komen gaat, lieverd."

"Wat bedoelt u, Meesteres Anne?" vroeg Emma.

"Kijk eerst maar eens naar de kamer en dan begrijp je wat ik bedoel, Emma," zei Anne op bevelende toon.

Emma volgde Anne naar een kamer met kunstlicht in de kelder van het gebouw. Het rook sterk naar chloor en in het midden stond een soort bok of bank van ongeveer 1,20 meter lang en 50 centimeter hoog, met een grote ronde uitsparing in het midden.

"Wees niet verbaasd, we hebben dat nodig om de loopse teven te insemineren," zei Anne.

"Ik neem aan dat je nog nooit zoiets hebt gezien?" vroeg Anne.

Emma schudde haar hoofd.

"Perfect, je hebt dus weer iets nieuws geleerd, schatje," glimlachte Anne verheugd.

In een hoek van de kamer was een plek die duidelijk dienst deed als hondenmand. Er was ook een grote dubbele wasbak en een afvoerputje in het midden van de kamer. Rondom de centrale bok waren vier riemen aan de vloer bevestigd. Aan de muur hing een kapstok met daaraan verschillende laboratoriumjassen. Op één ervan stond de naam van Anne.

Er waren camera's geïnstalleerd in alle vier de hoeken, die elke hoek van de kamer in beeld brachten.

"Waarom zijn er hier zoveel camera's, Meesteres Anne?" vroeg Emma.

"Maak je geen zorgen over de camera's, die zijn alleen voor de veiligheid, schat," legde Anne streng uit.

De rest van het meubilair bestond uit een metalen stoel, een metalen tafel en een metalen kastje. Aan het plafond van de kamer hingen verschillende lussen, die samen iets vormden wat op een schommel leek. Er was ook een operatielamp gemonteerd, dus Emma dacht in haar naïviteit dat het een volkomen normale operatiekamer was.

"Maak het jezelf maar gemakkelijk, want hier ga je de komende uren voor die arme hondjes zorgen," zei Anne.

"Hier?" vroeg Emma.

"Alle hondjes kennen deze kamer, ze voelen zich hier op hun gemak, hebben hier veel plezier en de kamer is geluiddicht, dus het geschreeuw en gegil zal niemand storen," zei Anne.

"Gegil?" vroeg Emma.

"Maak je geen zorgen, dit is hier heel normaal. De teven worden soms zo diep gepenetreerd als een van die enorme pikken in hen zit dat ze beginnen te gillen. Niet dat de reuen daar iets om geven. Ze neuken ze dan alleen maar harder. Geef me je tas, ik hang hem aan de kapstok," zei Anne.

Emma wilde protesteren, maar Anne onderbrak haar onmiddellijk: "Er is hier beneden toch geen mobiele telefoonontvangst, schat, dus je hebt je tas niet nodig. Geef hem aan mij en maak je klaar!"

Emma was erg in de war, maar deed wat haar gezegd werd.

Anne dacht alleen maar wat een domme trut Emma is, letterlijk. Ze zal goed passen in de werkomgeving hier.

Anne verliet de kamer en sloot de zware deur achter zich. Plotseling werd Emma omringd door stilte en eenzaamheid, en ze begon bang te worden. De deur had geen handvat aan de binnenkant, alleen een kijkgleuf en een kleinere opening onderaan, waar alleen een kind of een hond doorheen kon.

"Meesteres Anne, wat moet ik nu doen?" riep Emma.

Plotseling klonk Anne's stem uit luidsprekers die in de kamer verborgen waren. "Ga op de stoel zitten. Ik ga nu de verwarming wat hoger zetten, want we moeten je lichaamstemperatuur op die van een hond brengen, zodat dit een gezonde en plezierige ervaring voor de dieren wordt. Als jij en de baby het te warm krijgen, trek dan gewoon je kleren uit. We zijn hier alleen maar onder ons meisjes. Hoe minder je draagt, hoe natuurlijker de interactie met de dieren zal zijn."

Na ongeveer 20 minuten was de kamer opgewarmd tot 39 graden Celsius en Emma trok haar shirt, broek en sokken uit. Ze dacht: "Waar ben ik aan begonnen? Ik ga dit gewoon afmaken en dan ben ik hier weg."

"Meesteres Anne, mag ik iets te drinken, alstublieft? Het is erg warm," zei Emma.

Anne had hierop gewacht. "Natuurlijk, schat, ik breng je meteen iets."

Na tien lange minuten kwam Anne eindelijk bij de deur. Anne opende het kijkgaatje en de verstikkende warmte van de geklimatiseerde kamer sloeg haar tegemoet.

"Hoe gaat het, Emma? Ik zie aan de sensoren dat je lichaamstemperatuur nu hoog genoeg is," zei Anne.

"Ik voel me een beetje duizelig en heb dringend iets te drinken nodig," smeekte Emma.

"Niet zo snel, we moeten ervoor zorgen dat je elektrolyten dalen om een perfecte situatie voor onze dieren te creëren. We hebben een enorme verantwoordelijkheid voor de dieren hier." Anne grijnsde van oor tot oor.

"Maar ik voel me al niet goed en ik ben misselijk," zei Emma.

"Dat is heel goed, schat. Als je moet overgeven ga je maar naar de wastafel. We moeten je elektrolytengehalte drastisch verlagen, zodat het water zijn werk kan doen. Zodra je dat hebt gedaan, geef ik je iets te drinken," zei Anne.

Emma was radeloos. Ze wilde het gewoon achter de rug hebben en terug in de armen van Mark vluchten. Hij was inmiddels al op kantoor aangekomen, waar zijn jonge vrouwelijke collega zich meteen weer over Mark ontfermde. Emma was daardoor al snel uit zijn gedachten verdwenen.

Emma stak haar vinger in haar keel en begon meteen hevig te braken. Eén keer, twee keer, drie keer. Ze was volledig uitgeput en zakte voor de wasbak in elkaar. Haar spieren verkrampten en ze was erg in de war.

Anne bleef de temperatuur verhogen en liet Emma nog een kwartier in de hitte stoven voordat ze eindelijk bij haar in de kamer kwam. Ze sloot de deur achter zich zorgvuldig om de warmte binnen te houden. Met een code draaide ze de kraan van de wastafel open en verwijderde het braaksel. Daarna zorgde ze voor de slappe, zwetende en inmiddels volledig verwarde en gedesoriënteerde Emma.

"Waar ben ik?" vroeg Emma versuft.

"Je bent bij de kinderarts, Emma," antwoordde Anne. "Jij en het kind maken het goed, we zorgen voor je. Drink dit alsjeblieft, zodat je weer op krachten kunt komen," zei Anne.

Emma was inmiddels zo in de war dat ze niet beter wist dan geloven wat Anne zei. te Ze dronk het water dat Anne haar gaf en haar lichaam nam het water en de kalmerende middelen, hormonen en feromonen die het bevatte snel op.

"Drink maar lekker alles op, Emma. Zodra je klaar bent, zullen we je onderzoeken. Alles is in orde, vertrouw ons maar," zei Anne.

"Ik ga je op de nieuwe onderzoekstafel leggen, Emma, en ik zal je ook vastbinden," zei Anne. "Vind je dat goed?"

Emma knikte, volledig verbijsterd en hulpeloos.

Anne manoeuvreerde Emma op de bank in het midden van de kamer, haar buik paste perfect in de uitsparing in het midden. Haar benen en armen werden stevig vastgebonden aan de bevestigingen op de vloer.

"Oké, we zijn klaar voor het onderzoek, Emma. We gaan nu je slipje en beha uittrekken. We gaan twee pompen aan je borsten bevestigen, omdat we de kwaliteit van je moedermelk moeten controleren. Vervolgens gaan we je vagina wijd openen met behulp van twee klemmen. Ik zie dat je erg lange schaamlippen hebt die in de weg zitten. We gaan ze met kleine kettingen aan je dijen vastmaken. Begrijp je dat en vind je dat goed?", vroeg Anne.

Emma begreep het niet, maar ze knikte, kwijlend. De kalmerende middelen begonnen al te werken en ook de hormonen en feromonen begonnen hun werk te doen. Anne gaf Emma voor de zekerheid nog een halve fles water, omdat Emma's kutje vol sap zat. Anne was blij dat alles zo goed werkte.

Om te testen hoe gevoelig Emma al was, greep ze Emma's clitoris stevig vast, waardoor Emma onmiddellijk probeerde los te komen. Anne merkte dat de riemen te los zaten en maakte ze strakker.

Emma kon zich nu niet meer bewegen. Haar tieten hingen druipend langs de zijkanten van de bank en er druppelde melk uit. Emma's kont en kutje waren perfect gepositioneerd en volledig blootgesteld.

Anne ging naar het kastje en haalde er twee zelfgemaakte borstkolven met zeer grote opvangbekers uit. Ze bevestigde ze aan Emma's borsten en begon meteen heel hard te pompen. Bovendien waren er kleine weerhaakjes aan de bovenkant bevestigd, die de kolf stevig aan haar borst vastmaakten en voorkwamen dat ze wegglipten.

Emma voelde een klein pijn toen de kleine haakjes zich in haar vlees groeven. Er mengde zich een klein beetje bloed met de melk op de vloer, maar de wondjes gingen al snel dicht omdat de haakjes niet groot waren. Ze leken meer op oorbellen of kleine piercings. Maar ze deden hun werk. De melkcontainer begon gestaag vol te lopen en Emma's stijve tepels kregen een majestueuze blauwe kleur.

Vervolgens kwamen de kutklemmen. Anne maakte ze met een vaste hand vast. Bij elke ademhaling van Emma kon ze nu diep in haar kutje kijken en haar reeds goed verwijde baarmoederhals zien. Anne dacht dat dit een feestmaal zou worden, waar ook de baby van zou profiteren. Een typische win-winsituatie, precies zoals ze op de universiteit had geleerd.

Het is hier het vermelden waard dat Anne nog nooit zwanger was geweest en geen partner had. Haar vermogen om zich in anderen in te leven was altijd al onderontwikkeld geweest, en daarom gaf ze weinig om hoe het met anderen ging. Ze was dus erg egoïstisch en het enige dat voor haar telde, was haar eigen welzijn en genot.

Maar terug naar ons stel in de kelder. Anne plaatste een middelgrote buttplug, gedrenkt in een speciale hormonengel die Emma nog zachter en volgzamer zou maken, in Emma's nauwe kontgaatje. Daarnaast kreeg Emma een infuus om het verwachte vochtverlies te compenseren, en de melkproductie verder te stimuleren. Anne wilde minstens 1-2 liter melk uit Emma halen.

Nu was alles klaar. Emma lag goed en stevig in positie, de borstkolven draaiden en produceerden melk voor het dierenasiel, Emma's kut was goed geolied en wijd open, en Emma zelf was mentaal zo afwezig dat ze zich maar gedeeltelijk realiseerde wat er met haar gebeurde.

Anne was erg trots op zichzelf en keek uit naar wat Emma te wachten stond: enkele uren vol wild geneuk, extase, orgasmes en vermaak. Elk van de 25 honden een verdieping boven hen zou eindelijk wat stoom kunnen afblazen. De arme beesten hadden dat hard nodig.

Ondertussen had Mark het naar zijn zin op het bedrijfsfeestje, waar hij flirtte met zijn jonge collega en genoot van de aandacht. Hoewel dit slechts een aankomend avontuur was, kon en wilde hij deze jonge merrie niet missen, maar hij voelde zich toch ook wel schuldig omdat hij van zijn vrouw hield.

Mark genoot van de avond en stuurde Emma verschillende berichten, maar zonder antwoord te krijgen. Hij wist dat ze helemaal in haar element was met al die schattige puppy's en dat ze straks weer verhalen zou gaan vertellen. Hij hoopte dat ze er geen mee naar huis zou nemen. Zijn gedachten aan Emma verdwenen echter snel toen de jonge collega hem diep in de ogen keek en zachtjes met haar hand over zijn rug streelde.

De tijd vloog veel minder snel voorbij in het dierenasiel, maar ook hier was het feest al begonnen. Anne streelde Emma's rug met haar vingers. Het gezoem van de pompen vulde de kamer. Emma stamelde onverstaanbare woorden.

Anne pakte haar kin vast, tilde haar hoofd op en keek vragend in Emma's glazige ogen. Hun blikken kruisten elkaar en Anne sprak tegen Emma:

"We beginnen nu met je onderzoek, Emma. We gebruiken de nieuwste instrumenten die zijn aangepast aan het menselijk lichaam. In het begin zullen deze oncomfortabel aanvoelen, maar als je je volledig ontspant en tot rust komt, zul je er snel aan wennen. Het onderzoek zal vandaag enkele uren duren, omdat we zeker moeten weten dat jij en het kind in orde zijn. Begrijp je dat? Mogen we beginnen?"

Emma begreep slechts een deel ervan en knikte.

"Heel goed, Emma. Ontspan je en kom tot rust. We beginnen nu," zei Anne.

Anne leidde de ene hond na de andere naar de kelder. Ze had de volledige controle over elk van hen. Ze was niet voor niets Meesteres Anne. Na ongeveer twee uur waren alle 25 honden één keer klaargekomen in Emma's honingpot. Veel van de pikken waren zo groot dat ze hun sperma rechtstreeks via de reeds verwijde baarmoederhals in haar baarmoeder hadden gespoten.

Emma's onderbuik deed pijn en na alle knopen van de honden in haar te hebben gehad wilde haar kut niet meer dicht.

Anne bekeek haar kunstwerk en prees Emma voor haar geweldige medewerking.

Haar kut hing als een groot gapend gat in de lucht, klaar voor een tweede ronde. Anne nam eerst een paar foto's voor haar vrienden en zorgde ervoor dat het hondensperma uit Emma's gat werd gezogen, opgevangen en vervolgens aan Emma werd gevoerd.

"Emma, ik heb goed nieuws, je baby doet het heel goed. Het vruchtwater is verbeterd na onze behandeling en je baby drijft in een extra warme vloeistof. Ik heb hier een voedzame cocktail (Anne grijnsde ondeugend) die je moet drinken, zodat jij en de baby eindelijk alle voedingsstoffen krijgen die jullie nodig hebben."

Anne haalde een trechter met een lange, zachte slang uit het kastje, wreef de slang in met de hormoongel, tilde Emma's hoofd op en duwde de slang diep in Emma's keel.

Emma slikte en trilde, maar Anne toonde geen genade. Met een vaste hand hield Anne Emma's hoofd en keel vast en goot het mengsel van hondensperma, kutvocht, hormoongel en zweet in Emma. Al bij al was het een goede halve liter vloeistof, waarna er nog steeds wat op de bodem achterbleef.

"Emma, je moet alles binnenkrijgen. Het is voor het kind. Doe je best," beval Anne.

Het mengsel verdween heel langzaam in Emma's maag. Anne schoof een hand onder Emma's buik en masseerde haar maag om het proces te versnellen. Emma hing in de lucht als een gevulde gans, en toen Anne de slang eruit trok, bleef elke druppel in Emma achter.

"Goed gedaan, Emma. Je bent al een geweldige moeder," grapte Anne.

Op dat moment begonnen de pompen te piepen, het teken dat ze vol waren. Anne verwisselde de containers en startte de pompen opnieuw. Emma's tieten waren diepblauw geworden en waren dankzij de hormonen al overgeschakeld op continue productie.

Anne was altijd verbaasd over hoe snel zoiets gebeurt. Net als bij de teven.

Ze nam de twee halve liters melk, labelde ze met de datum en het productienummer (E1.2025 en E2.2025) en zette ze bovenin de koelkast. Toen ze terugkwam, waren de nieuwe containers al gevuld met een klein plasje melk.

Voor de zekerheid wreef Anne Emma's stevige, keiharde borsten nogmaals in met de hormoongel. Misschien kon ze op deze manier zelfs 3 liter volle, menselijke merriemelk verzamelen. Dat zou geweldig zijn voor de puppies.

"Emma, ben je klaar voor ronde twee?" vroeg Anne.

Emma, die nog steeds dacht dat ze bij de kinderarts was, knikte en glimlachte vriendelijk.

"Ontspan je en laat ons ons werk doen. Open je volledig en probeer je niet te verzetten, want dat kan pijn doen. Je bent al goed getraind en je bent al voldoende ontspannen; deze keer zou het sneller en dieper moeten gaan. Je moet wel meewerken," benadrukte Anne haar instructies.

Emma mompelde alleen maar en werd toen helemaal slap. Ze had zich volledig overgegeven.

De honden waren al vol verwachting toen Anne aankwam. Voordat ze hen naar Emma leidde, smeerde ze een flinke hoeveelheid van Emma's kutsap rond hun snuit, wat hen alleen maar nog gretiger maakte om te neuken . Nog voordat ze de kelder bereikten, staken hun pikken al uit, dus Anne hoefde hen alleen maar naar Emma te leiden en hun pikken in Emma's wijd open kut te manoeuvreren.

Ze neukten Emma allemaal hard en genadeloos. Het sperma spoot eruit, de pikken en knopen gingen moeiteloos in en uit, en Emma's kut trilde op een dierlijke manier. Haar kutje gedroeg zich nu volledig los van de rest van haar lichaam en hersenen en nam de volledige controle over.

Zeer goed doorbloed, aangenaam gezwollen en verlangend naar mannelijke aandacht, gaf haar kut zich over aan de hondenpikken. Haar clitoris strekte zich verlangend uit naar elke lichte aanraking van hun knoop, de pik of de ballen van de hond. Zodra haar clitoris de stimulatie ervoer, stuurde het een aangename rilling door Emma's ruggenmerg naar haar hersenen, waardoor Emma in nog meer extase raakte.

Emma's lichaam was nu volledig in dierlijke modus. Elk spoor van beschaafd gedrag was uitgewist. Emma's kleine hersenen en ruggenmerg brachten haar terug naar het stenen tijdperk, waar ze genoot van de onderdrukte aandacht. Emma gromde en kreunde alleen maar van genot bij elke nieuwe lul die in zich kreeg.

Fysiek had ze het punt bereikt waar de natuur en de biologie haar evolutionair hadden geplaatst, en Anne merkte hoe Emma's lichaam ervan genoot. Anne besefte wat een geschenk ze Emma had gegeven. Ze wist dat Emma dit onbewust nooit zou vergeten en haar eeuwig dankbaar zou zijn. Ze was erg trots op zichzelf en haar dienst aan de mensheid.

Het was al laat in de avond toen alle honden hun tweede ronde hadden voltooid en Emma uitgeput op de bok lag. Anne gaf haar nog een royale dosis spermamix, die Emma deze keer gelukkig en snel doorslikte, zonder dat ze een slangetje nodig had.

Anne merkte dat de verdovingsmiddelen uitgewerkt waren en zorgde ervoor dat Emma weer in haar oorspronkelijke toestand terugkeerde. Toen Emma volledig bij bewustzijn kwam, zag ze het infuus in haar arm en vroeg Anne waarom ze dat had.

"Je bent gewoon ingestort na al dat knuffelen en kroelen met de honden, dus heb ik een infuus met natriumchloride aangebracht. Maak je geen zorgen, schat, het is gewoon water."

"Je bent zo'n aardig mens, Meesteres Anne," zei Emma.

"Ik ben blij dat je mijn titel onthoudt en respecteert. Dat is heel erg graag gedaan, Emma. En je mag ook altijd terugkomen, lieverd," zei Anne.

"Dat zou ik graag willen doen, hoewel ik me niet veel meer herinner," antwoordde Emma.

"Geen wonder dat je een tijdje bewusteloos was. Dat gebeurt wel vaker tijdens de zwangerschap. Geloof me, ik weet het," zei Anne, die natuurlijk geen idee had.

Plotseling was Emma's shirt doorweekt, omdat haar borsten nog steeds als een gek melk produceerden.

"O jee, wat is dat?" vroeg Emma verbaasd en erg beschaamd. Ze wist dat ze melk lekte, maar het was nu zo veel.

"Maak je geen zorgen, je hebt gewoon een hevige melkafgifte. Dat is altijd zo bij onze teven als ze door reuen zijn gedekt."

"Maar ik ben geen teef," protesteerde Emma.

"Natuurlijk, dat is helemaal waar," zei Anne grijnzend.

Emma keek haar verward aan.

"Ik kan een kompres voor je maken, dat zou moeten helpen," bood Anne aan.

Emma aarzelde, maar Anne had het kompres al in haar hand.

"Doe je shirt en je beha uit," beval Anne.

Alsof ze in trance was, volgde Emma de instructies op, en haar nog steeds gezwollen, zachtblauwe tieten hingen druipend naar beneden. De gaatjes van de kleine pomphaken waren duidelijk zichtbaar, maar ze waren al heel goed genezen.

Emma durfde niet te kijken uit schaamte, dus Anne had niets te vrezen.

"Ik smeer de kompressen voor de zekerheid in met een speciale helende gel, dus schrik niet," zei Anne.

Emma knikte, nog steeds niet in staat om te kijken.

"Laat dit een paar uur op je borsten zitten. Je melkproductie zou snel moeten afnemen. Je hebt trouwens prachtige grote borsten. Ik wou dat de mijne net zo mooi waren," zei Anne vriendelijk.

Emma bloosde en bedankte haar voor het compliment.

"Je kind zal er dol op zijn zodra ze goed gaan produceren. Je gaat een geweldige moeder zijn, Emma," zei Anne.

"Je bent zo'n aardig persoon, Meesteres Anne. Je bent van harte welkom om ons eens te komen bezoeken," bood Emma aan.

Anne lachte vriendelijk en zei: "Dat zou ik heel graag doen, en ik neem dan een paar van de deugnieten mee, zodat ze met je kunnen spelen."

Emma lachte en ze schudden elkaar de hand.

"Laten we nu gaan, Emma, het wordt al laat."

Toen ze opstond, voelde Emma een sterke drang om te plassen en vroeg Anne waar het toilet was. Anne legde uit dat het in het andere huis was en ver weg.

"Ik ben bang dat ik dat niet red," zei Emma.

"Plas dan hier in de afvoer, dat doe ik ook vaak," antwoordde Anne.

"Kom, laten we samen plassen. Ik moet ook," zei Anne.

Emma was behoorlijk in de war omdat ze zich verbonden voelde met Anne. Anne had haar broek al uitgetrokken en Emma staarde naar Anne's blote kutje met een grote clitoris.

"Wat? Heb je nog nooit een ander poesje gezien?" vroeg Anne.

"Eerlijk gezegd, niet recent," antwoordde Emma.

"En wat vind je ervan, vind je het mooi?" vroeg Anne.

Emma bloosde diep en wist niet wat ze moest zeggen.

"Kom op, zwangere meid, trek je broek uit en laat me die van jou zien. We plassen hier samen en ik wil die van jou ook graag zien," zei Anne.

Emma wist niet wat er met haar gebeurde, dus trok ze langzaam haar broek naar beneden, hurkte min of meer onhandig, spreidde haar benen en begon in een lange straal te plassen.

"Nou, zie je dat het werkt, schatje. Je hebt een mooie grote kut, lieverd. Maar je moet hem goed scheren. Het kan zoals hij nu is niet gezond zijn en het is waarschijnlijk moeilijk schoon te maken," knipoogde Anne naar haar. Ze wist natuurlijk precies waar ze het over had.

Emma verontschuldigde zich bij Anne en zei dat ze zwanger was en er niet zo goed voor kon zorgen. Anne herinnerde haar eraan dat dat geen excuus was voor een echte vrouw, en Emma boog berustend haar hoofd.

"Nu moeten we echt gaan. Ik ruim dit morgen wel op," zei Anne.

Emma liep met wijd gespreide benen de kamer uit. Anne keek geamuseerd naar het tafereel en wist precies waarom ze zo liep.

"Gaat het, Emma?", vroeg ze.

"Ja, ja, ik denk dat de baby gewoon hard naar beneden drukt. Mijn onderbuik doet pijn en ik moet mijn sluitspieren en bekkenbodemspieren beter trainen," antwoordde Emma.

"Ik kan je een paar goede bekkenbodemoefeningen aanbevelen," zei Anne.

Emma spitste haar oren en wilde weten wat ze aanraadde.

"Studies hebben aangetoond dat een grote plug, liefdesballen of een dildo in de vorm van een grote hondenpenis met een knoop, die permanent in het poesje wordt gedragen, de bekkenbodem aanzienlijk versterkt," zei Anne.

"Echt waar? Maar ik denk dat het voor mij te laat is, en ik kan op dit moment niet eens een dildo van die lengte, en zeker niet van die vorm, daar beneden kwijt," vertrouwde Emma Anne toe.

"Ik denk dat je niet weet waartoe je lichaam in staat is," antwoordde Anne veelbetekenend terwijl ze naar boven liep.

Emma keek haar aan en had het gevoel dat Anne haar beter kende dan zij zichzelf.

"Oké, ik vertrouw je, Meesteres Anne. Waar moet ik beginnen vanuit jouw perspectief?" wilde Emma weten.

"Waar zou dat moeten zijn, domme meid? Ik heb je kut eerder gezien en het enige dat zal werken is een hondendildo. Als je wilt, zorg ik voor de juiste en laat ik je zien hoe je die moet gebruiken. Geloof me, ik weet het een en ander over hondenlullem," lachte Anne, en Emma lachte met haar mee.

Een nieuwe handdruk bezegelde hun afspraak. "Ik denk dat we echte vriendinnen kunnen worden," zei Emma plotseling.

"Dat denk ik ook," zei Anne, en ze omhelsde haar zo stevig dat Emma's borsten pijn begonnen te doen.

Emma kromp ineen en Anne knuffelde haar nog steviger. Toen ze haar greep losliet, keek Anne Emma diep in de ogen en zei:

"Kijk eens om je heen, kleintje, hoe vredig iedereen slaapt. Dit is allemaal jouw verdienste."

Emma keek trots om zich heen, blij dat ze zoiets goeds had gedaan voor de arme honden, ook al kon ze zich niet meer herinneren wat ze precies had gedaan.

"Ik zou dat graag snel nog eens willen doen," zei Emma, en Anne stemde vriendelijk in.

"Ik doe het liever terwijl je nog zwanger bent, lieverd, want zo kennen de deugnieten je nu," zei Anne.

Dat klonk heel aannemelijk en ze spraken af om over twee weken weer een sessie te houden.

"Moet ik de volgende keer iets anders doen?" vroeg Emma, op zoek naar advies.

"Wees gewoon jezelf, maar scheer je kutje. Als je weer in de kelder moet plassen, wil ik niet weer naar een grote bos kijken", giechelde Anne, en Emma giechelde met haar mee.

"Afgesproken," zei Emma.

Het was al diep in de nacht toen Emma thuiskwam. Mark lag al in bed en droomde over de eerdere neukbeurt met zijn collega. Emma ging naar de badkamer en zag toen pas de diepe krassen op haar heup. Ze dacht bij zichzelf dat het wel heel intens knuffelen met de honden moest zijn geweest. Ze kon ook niet verklaren waarom haar kutje nog steeds zo wijd open stond. Ze schreef het toe aan de zwangerschap.

Mark kwam even de badkamer binnen om te plassen, kuste zijn vrouw en zei: "Schat, je ruikt naar honden en seks, misschien moet je even douchen voordat je naar bed komt."

Emma was verbaasd. Hoe kon ze nou naar seks ruiken? Nou ja, misschien was een van de honden geil en was dat de reden.

Ze ging even op het toilet zitten om te plassen, en op dat moment stroomde er een golf melkachtige vloeistof uit haar kutje. Verbaasd voelde ze aan haar buik, maar haar vruchtwater was in orde. Heel vreemd, dacht ze, en ging naar bed.

Die nacht sliep ze dieper, beter en rustiger dan ooit tevoren. Ze droomde zachte dromen over lieve, grote honden om haar heen, op haar en op de een of andere manier in haar.