Ik liep over het Plein in Amstelveen, mijn rode latex minirokje strak om mijn heupen, het witte tanktopje nauwelijks meer dan een dun laagje stof, zonder bh en zonder iets onderaan. Mijn high heels klikten vastberaden over de straatstenen. De blikken die ik ving van voorbijgangers lieten geen twijfel: ik was zichtbaar, onweerstaanbaar, en ik genoot ervan.

Toen zag ik hem — meneer De Vries, mijn vorige wiskundedocent. De man die me altijd al als een uitschieter zag, vooral qua uitstraling en kleding. “Katja...” Zijn stem was laag, bijna een hese fluistering die me kippenvel bezorgde.

“Weet je nog wat je mentor eens tegen me zei? Dat je al van jongs af aan zo’n onweerstaanbare geilheid had? Altijd bezig met seks, altijd op zoek naar spanning? Dat je ouders je liever kwijt dan rijk waren? En dat je vaak bij oudere mannen moest wonen, anders zouden ze je op straat hebben gezet?”

Ik kneep mijn ogen half dicht, mijn hart kloppend van opwinding en een beetje van de confrontatie. “Dat klopt,” zei ik zacht, “en ja, ik kon toen al moeilijk ‘nee’ zeggen tegen mannen die me nodig hadden… of ik hen nodig had. Mijn kutje is nooit onbenut gebleven. Die mannen wisten precies hoe ze me konden pakken.”

De spanning in zijn stem was nauwelijks te negeren, zijn woorden gleden als een belofte over mijn huid. Ik voelde mijn ademhaling versnellen.

Hij grijnsde breed, zijn blik donker en bezitclaimend. “Je hebt altijd al geweten hoe je jezelf moet verkopen, en hoe je moet geven wat ze willen... En ik moet toegeven, dat fascineert me enorm.”

Hij stapte naar me toe, zo dicht dat ik zijn adem in mijn nek voelde. “Zeg eens, Katja... Wat als ik je hier, midden op het Plein, laat voelen hoe het is om door een man als ik genomen te worden? Dat iedereen kan zien wat voor lekker geil meisje jij bent, zonder schaamte, zonder terughoudendheid?”

Mijn lichaam reageerde direct, mijn kutje begon te pulseren van verlangen, maar ik hield mijn blik vast, vastbesloten om hem niet de controle te laten overnemen.

Ik voelde mijn kutje vochtig worden van zijn woorden. Mijn adem stokte even, en toen ik zijn hand op mijn bovenbeen voelde glijden, wist ik dat deze dag nog veel spannender zou worden dan ik had durven dromen.

De manier waarop hij me vasthield was zowel dreigend als geruststellend, zijn grip als een waarschuwing, maar tegelijkertijd voelde ik me erdoor aangetrokken.

Hij trok me mee naar een smalle steeg, waar het nog drukker voelde — het gevaar maakte het extra opwindend. Met een vastberaden greep duwde hij me tegen de stenen muur. Zijn handen vonden mijn billen, gleden onder het strakke latexrokje en zochten naar mijn huid. Hij kneep hard, zijn vingertoppen streek mijn natte huid terwijl hij me strak in de ogen keek.

“Je bent precies wat ik nodig heb,” mompelde hij. “Niet bang om gebruikt te worden. Sterker nog, je smeekt erom.” Zijn lippen vonden mijn hals, zogen en knepen zacht. “En ik ga je vandaag nog laten voelen wat het betekent om helemaal mijn bezit te zijn.”

Het genot van zijn aanrakingen vermengde zich met een gevoel van onderwerping dat ik steeds moeilijker kon weerstaan. Mijn hoofd viel naar achteren, ik was niet langer in controle.

Ik kreunde zacht, liet mijn hoofd naar achteren vallen en opende me voor hem, voor zijn handen, voor het gevoel van totale onderwerping en genot dat al mijn zintuigen overspoelde.

De spanning op het moment was bijna ondraaglijk, elke ademhaling zwaar van verwachting.

Terwijl hij me vasthield, hoorde ik voetstappen naderen. Zonder zijn greep te verzachten, tilde hij me snel op, draaide zich om en liet me op mijn voeten landen net op tijd om een paar voorbijgangers te laten passeren. Mijn hart bonsde in mijn keel — deze spanning maakte me nog geilere dan ik al was.

“Je bent gevaarlijk, Katja,” fluisterde hij terwijl hij me nog één keer stevig in zijn armen kneep. “Maar ik hou ervan. En geloof me, dit is nog maar het begin.”

Met die woorden liet hij me los en verdween in de menigte. Ik bleef staan, mijn lichaam gloeide, mijn hoofd duizelde van verlangen en verwachting … klaar voor wat de middag en avond nog meer zouden brengen.

De wind gleed zacht door de spleten van de gebogen metalen constructie boven me. De Romneyloods ademde iets duisters en ouds uit — een plek waar de tijd had stilgestaan…waar geheimen zich ophoopten in het stof. Buiten hoorde ik in de verte nog het verkeer, maar binnen heerste alleen het zachte zoemen van TL-verlichting en het echoën van voetstappen op beton.

Mijn hart bonsde. Niet van angst. Van verwachting.

Ik stond daar, midden in de loods, onder een eenzame lamp. De rest van de ruimte was schemerig, leeg op het eerste gezicht — maar ik voelde het. Ik wist het: ik was niet alleen.

“Je weet waarom je hier bent,” klonk de stem van Theo’s vader ergens achter me. Rauw, laag. Hij hoefde niet hard te praten — zijn toon dreef dwars door me heen.

Ik draaide me niet om. Dat hoorde niet. Mijn ogen bleven op het beton gericht, mijn handen strak langs mijn lichaam. Gehoorzaamheid voelde als thuiskomen.

Langzaam liep hij om me heen. Zijn laarzen tikten op de vloer, traag, ritmisch. Ik voelde zijn blik als een hand op mijn huid. Het witte topje dat ik droeg — dun en licht bezweet — kleefde tegen mijn rug. Mijn korte denim shortje sneed net boven mijn dijen, uitdagend hoog. Alles aan mijn houding zei: gebruik me.

“Ze is goed opgeleid,” hoorde ik een andere stem zeggen. Laag, zangerig bijna. “Of gewoon natuurlijk zo.”

Uit de schaduwen verschenen langzaam vier silhouetten. Mannen. Vrienden van Theo’s vader. Gekleed in zwarte kleding, ruwe jassen, zware schoenen. Werklui — maar met een andere energie. Geen werksfeer. Meer… ceremonie. Ik voelde hun ogen op me branden.

“We beginnen simpel,” zei Theo’s vader. “Loop naar het midden. Daar waar de lijnen op de vloer kruisen.”

Ik liep. Mijn hakken tikten op het betonnen oppervlak, elke stap klonk harder dan de vorige. De mannen staarden. Mijn heupen wiegden automatisch iets meer dan nodig. Een onderdrukte grinnik links van me — en mijn wangen gloeiden.

Een ketting hing aan een haak in het plafond, precies boven het midden. Eronder stond een eenvoudige metalen stoel. Koud. Industrieel. Zonder woorden wees een van de mannen naar de stoel.

Ik ging zitten.

Theo’s vader pakte de ketting, klikte er met een metalen ring een leren halsband aan vast — niet strak, maar voelbaar. Mijn adem stokte even. Maar ik bleef stil.

“Je beweegt alleen als we het zeggen,” zei hij. “Snap je dat?”

Ik knikte langzaam. Mijn huid tintelde.

Ze begonnen met instructies. Geen aanrakingen nog — alleen bevelen.

“Kijk ons aan. Stuk voor stuk.”

“Houd je benen iets verder uit elkaar.”

“Trek je topje omhoog. Alleen tot net onder je borst.”

De opdrachten kwamen in kalme stemmen. Alsof ze dit al vaak hadden gedaan. Alsof dit een training was. En ik… ik genoot van elke seconde. Van hoe zij bepaalden waar mijn ogen heen gingen. Hoeveel huid ik mocht tonen. Hoe mijn schaamte oploste in het staal van de loods.

Op een teken bonden ze mijn polsen losjes met een touw aan de armleuningen van de stoel. Niet om me echt vast te zetten — maar om me te laten voelen dat ik gevangen was. Vrijwillige gevangenschap.

Eén van de mannen pakte een oude werkjas, ruw canvas, en legde die over mijn benen.

“Wachten is ook gehoorzaamheid,” zei hij. “En gehoorzaamheid maakt je mooi.”

Ik glimlachte zwak. Mijn hart bonkte. Mijn lijf snakte naar meer.

De stilte die volgde voelde zwaarder dan geluid. Misschien duurde het minuten. Misschien uren. Tot ik plots een hand voelde, zwaar en warm, in mijn nek.

“Heb je spijt dat je hier bent?” vroeg Theo’s vader.

“Nee,” fluisterde ik.

“Zeg het duidelijker.”

“Ik wil hier zijn,” zei ik. Mijn stem beefde, maar brak niet. “Ik wil... dat jullie me leren wat het is om echt onderdanig te zijn.”

Een collectief hummen klonk. Goedkeuring. Mijn woorden hingen zwaar in de lucht. De mannen om me heen bewogen nauwelijks — maar hun aanwezigheid drukte als een deken op mijn huid.

De volgende fase begon.

Ze gaven me een reeks opdrachten die draaiden om vertrouwen en overgave.

Ik moest hun stemmen volgen met gesloten ogen.

Zij bepaalden wat ik mocht voelen: kou op mijn huid, plotselinge warmte, een onverwachte aanraking — vluchtig, maar dwingend.

Ze lieten me spreken over mijn verlangen. Maar alleen als ik hun toestemming kreeg.

Langzaam werd de scène een ritueel. De loods veranderde van een ruimte naar een podium. En ik… ik was de hoofdrolspeler. Maar niet de regisseur. Nooit de regisseur.

Toen ik uiteindelijk weer mocht opstaan, beefden mijn benen. De halsband werd losgemaakt. Mijn ademhaling was onregelmatig. Alles aan mij trilde.

De mannen staarden zwijgend. Niet oordelend. Niet opdringerig. Maar als roofdieren die wisten dat dit nog maar het begin was.

Theo’s vader stapte op me af. Zijn hand vond opnieuw mijn nek — stevig, vertrouwd. “Dit was de eerste les,” zei hij. “Je hebt jezelf aangeboden. En wij hebben aangenomen.”

Zijn vingers volgden mijn kaaklijn, bijna teder. Bijna.

“Maar we zijn nog lang niet klaar met je.”

Theo’s vader liet mijn kaak los en knikte naar één van de mannen. Die stapte naar voren en trok zonder woorden de werkjas van mijn schoot. De koude lucht beet langs mijn blote bovenbenen.

“We gaan zien hoeveel controle je echt hebt,” zei hij, en terwijl hij sprak, liep hij om me heen. Iemand anders trok het touw van mijn polsen los, maar ik bleef zitten. Braaf. Wachtend.

“Sta op. Doe je topje uit.”

Ik stond langzaam op, mijn vingers trillend terwijl ik het dunne witte topje over mijn hoofd trok. Mijn tepels stonden hard van spanning en kou. Niemand zei iets — ze keken alleen. En dat was genoeg om mijn knieën licht te doen beven.

“Draai je om. Laat dat shortje vallen. Laat ons zien waarvoor je hier bent.”

Ik gehoorzaamde. Het spijkerbroekje gleed over mijn heupen, mijn billen, tot het op mijn enkels lag. Ik droeg niets eronder. Mijn kutje voelde vochtig, opengesperd, alsof het zichzelf al had klaargelegd.

Er klonk een gefluit van één van de mannen.

Theo’s vader kwam dichterbij. Zijn hand streek van mijn nek over mijn ruggengraat, traag naar beneden. “Je bent nat, meid,” klonk zijn stem schor. “Dat hoefde ik je niet eens te laten zeggen.”

Hij knielde plots achter me en duwde mijn benen iets uit elkaar. Een andere man pakte mijn haren vast en hield mijn hoofd omhoog. Ik voelde hun adem. Hun macht. Mijn geilheid stroomde.

En toen voelde ik het. Een tong. Groot. Breed. Hard. Die zich tussen mijn lipjes wrong en me begon te likken alsof ik zijn bezit was. Geen verkenning, geen tederheid — dit was gebruik. Ruw, ritmisch, gulzig. Mijn handen grepen de stoel voor me, mijn hoofd zakte omlaag.

“Laat haar niet komen,” hoorde ik iemand zeggen.

De tong stopte. Mijn lijf protesteerde. Trilde. Mijn kut klopte van verlangen.

Een andere man kwam achter me staan en duwde zijn vinger zonder waarschuwing tussen mijn lipjes. Hij draaide, diep, terwijl zijn andere hand hard mijn bil kneep.

“Zeg het,” beval hij. “Wat ben je?”

“Ik… ik ben jullie slet,” fluisterde ik, mijn stem gebroken.

“Harder.”

“Ik ben jullie slet! Jullie gebruiksslet!”

“Dat dacht ik al,” hoorde ik Theo’s vader. “Maak haar klaar.”

Twee mannen pakten me vast, duwden me op handen en knieën op de betonnen vloer. Mijn borsten hingen zwaar. Mijn kut droop. En toen voelde ik weer een tong — en vingers tegelijk. Vier, vijf vingers tegelijk duwend, stotend, glijdend in een tempo waar ik geen grip meer op had.

Mijn hoofd bonkte. Mijn knieën schuurden over het beton. Mijn eigen kreunen vulden de loods, wild en schaamteloos.

En toen… toen barstte ik.

Een warme golf spoot uit me, onverwacht, ongecontroleerd. Soppen, spatten. De vloer onder me werd nat, glibberig. Ik schreeuwde het uit — geen woord, alleen pure losgeslagen extase.

De mannen lachten. Goedkeurend. Genietend.

“Ze kan spuiten,” zei iemand. “Dat wordt leuk straks, op camera.”

Ik hijgde, ineen gezakt. Nat van zweet. Nat van mezelf.

Theo’s vader pakte mijn haar en trok me omhoog aan mijn kruin.

“Sta op,” beval hij. “We zijn nog niet klaar. Dit was nog steeds pas het begin.”

Ze trokken me aan mijn haren omhoog. Mijn benen trilden, mijn huid kleefde van het zweet en mijn sappen. De betonnen vloer onder me droop nog van mijn uitbarsting. Ik voelde me leeg… en tegelijk opgelaaid.

Theo’s vader keek me strak aan. Zijn gezicht onbewogen, maar zijn ogen gloeiden van verwachting. “Draai je om,” zei hij. “Kijk daar.”

Ik draaide me. Aan de zijkant van de loods, onder een van de lampen, stond een statief met een professionele camera. Rode opnameknop. Lens scherp op mij gericht.

“Jij wilde onderdanig zijn,” zei hij, langzaam op me afstappend. “Je wilde echt gehoorzamen. Nou, dit is geen oefening meer. Dit is je debuut.”

Hij gebaarde naar een metalen tafel, laag, met leren banden aan de hoeken. Een van de mannen trok me er naartoe en duwde me erop. De tafel was koud onder mijn huid. Mijn armen en benen werden gespreid vastgemaakt — niet strak, maar duidelijk. Ik kon niet weg.

Een licht werd op me gericht. Helder. Onbarmhartig. Ik voelde me bekeken. Uitgelicht. Geëxposeerd.

“We filmen alles,” fluisterde een stem naast me. “Van je blik… tot je kut.”

De eerste man kwam in beeld. Hij was breed, kalend, met een stoppelbaard en zware handen. Zonder iets te zeggen bukte hij en begon me te likken. Wild. Met zijn hele gezicht. Hij likte me niet alleen… hij verslond me. Zijn tong dook diep in me, zijn kin drukte tegen mijn klit. Mijn heupen spanden zich, maar ik kon nergens heen.

Een andere man kwam erbij. Hij pakte mijn borsten vast — kneep erin, sloeg ze zachtjes, likte langs mijn tepel en beet er vervolgens in. “Laat je horen,” snauwde hij.

Ik kreunde. Mijn lichaam spande zich opnieuw. Mijn kut stond wijd open en werd genadeloos gelikt, terwijl de ander mijn tepels aftuigde. Alles werd gefilmd.

“Zeg wie je bent,” klonk Theo’s vader achter de camera.

“Ik… ik ben jullie slet,” hijgde ik.

“En wat ga je nu worden?”

“Jullie pornohoer,” fluisterde ik, mijn stem gebroken en geil tegelijk.

De mannen lachten. Goedkeuring.

“Zorg dat ze weer komt,” beval Theo’s vader.

Ze duwden twee vingers tegelijk in me, dan drie. Mijn lijf sidderde. Mijn clit werd ruw gestimuleerd met een vibrerend apparaat. Alles tegelijk. Alles gericht op overgave.

Ik spoot opnieuw. Nog heftiger dan eerst. Het sop vloog over de tafel. De camera zoomde in. De mannen riepen, klapten, lachten. “Ze is een fontein,” lachte één van hen. “Wat een beest.”

Ze wisselden van plek. Een andere man haalde zijn lul uit zijn broek en wreef hem over mijn kletsnatte gleuf. “Geen condoom. Geen pardon,” zei hij, en gleed hard in me.

Ik schreeuwde. Niet van pijn. Van overgave.

Hij begon te stoten. Traag eerst, dan ruw. De tafel kraakte. Mijn polsen spanden zich in de banden. Ik was open, zichtbaar, gevuld. En alles werd opgenomen.

Terwijl hij me neukte, kwam de volgende man naar mijn hoofd. Zijn lul was al hard. Hij tikte ermee tegen mijn lippen. “Open,” beval hij.

Ik gehoorzaamde. Braaf. Gewillig. Zijn lul gleed mijn mond in, diep, tot ik kokhalsde.

Ik was gevuld aan beide kanten.

De camera draaide door.

En ik… ik genoot.

Uiteindelijk stond ik weer op. De halsband werd afgedaan. Mijn benen trilden. De mannen keken me zwijgend aan.

Theo’s vader stapte op me af, zijn hand weer stevig in mijn nek. “Dit was de eerste les,” zei hij. “Je hebt jezelf aangeboden. En we hebben aangenomen.”

Zijn vingers volgden mijn kaaklijn, traag, als om me nog even te proeven. “Je bent gehoorzaam. Gemaakt om te dienen. Wat een verrukkelijke schoondochter zou jij zijn… als Theo wist wat voor vuile slet hij in huis zou halen.” Zijn lach was laag en donker. “Maar hij mag niets weten. Helemaal niets.”

Ik slikte. Mijn ogen zochten de zijne, smachtend en onderdanig.

“Als je ook maar één woord zegt,” fluisterde hij, “laten we je met een camera om je nek midden in zijn straat op je knieën kruipen. Met een bord op je rug: ‘Gratis kutje — slet zoekt mannen’. Iedereen mag je dan gebruiken. Bekenden, buren, zijn vrienden. Eén voor één. Tot je stem hees is van het kreunen. Begrijp je me?”

“Ja,” fluisterde ik, mijn wangen rood van geilheid én schaamte.

“Zeg het zoals het hoort.”

“Ik zal nooit iets zeggen, meester. Ik ben jullie gehoorzame slet.”

Hij knikte. “Braaf.”

Met een gebaar wees hij naar de metalen tafel in het midden van de loods. Breed, koud staal, met leren banden aan de zijkanten. Zonder aarzelen liep ik ernaartoe en ging liggen. Mijn armen en benen werden vastgemaakt. Wijd. Open. Machteloos.

Ze bewonderden me alsof ik een object was. Eén van de mannen liet zijn vingers over mijn dij glijden. Een ander sloeg speels met een vlakke hand op mijn kutje — nat, kloppend, gewillig.

Toen bukte er één zich en begon me ruw en diep te likken. Zijn tong gleed tussen mijn lipjes, zijn mond drukte zich gulzig tegen me aan. Hij likte als een man die uitgedroogd was. Mijn hele lijf boog zich naar hem toe. Mijn rug spande, mijn polsen trokken aan de banden. Ik gilde, kreunde, smeekte.

Tegelijk kneep een ander in mijn tepels. Hij beet erin. Hard. Mijn hoofd schoot achterover van genot en pijn. Alles draaide. Alles trilde.

Een stem klonk naast me. “Laat haar spuiten.”

Een vibrerende kop werd op mijn klit gedrukt, direct, meedogenloos. Twee vingers doken tegelijk diep in me, stootten snel. Alles brandde van intensiteit. Mijn adem kwam in stoten. Mijn benen begonnen te schokken.

En toen kwam het — als een golf van hitte en overgave. Een explosie. Mijn kut spoot een natte straal over het staal, over zijn hand, over de vloer.

Applaus. Gelach. Gejuich.

Maar ze waren nog niet klaar.

Een van de mannen kwam tussen mijn benen staan. Zijn lul stond al keihard. Hij duwde zich tegen me aan, zijn eikel gleed langs mijn klit. Hij keek naar Theo’s vader.

“Mag ik?”

“Doe je ding. Ze is van ons.”

Hij boog zich over me heen en fluisterde: “Je weet niet eens meer van wie je bent, hè?”

Ik lachte zwak. Mijn stem hees.

“Van jullie,” zei ik. “Altijd van jullie.”

💦 Geil geworden van mijn verhaal? Laat dan nú van je horen!
Ik geef me helemaal bloot in mijn teksten — en jij? Jij leest en zwijgt… of durf jij het aan om te reageren? 😏

📣 Durf jij me écht te laten weten wat je denkt, voelt, of wat je wél met me zou willen doen?
Laat een geile reactie achter onder mijn verhaal of stuur me een mailtje.
💌 sletje-katja@outlook.com

En…
👙 Elke week verloot ik een gedragen stringetje of geil kledingstuk onder de heetste reacties. Misschien draag jij straks iets dat nét van mijn lijfje kwam... en ja, ik bedoel precies dat! 😈

Oh, en voor wie écht geil is en verder wil gaan…
Als je naar aanleiding van mijn geile belevenissen wat zalige tributes wilt maken, en dan bedoel ik een foto van jouw vast zalige lul met een of meerdere van mijn foto's op je scherm (TV, PC, of computerscherm). Je weet wel, de foto’s die bij mijn verhalen staan. 😏 Het is een manier om te laten zien hoe ik je heb geïnspireerd… en geloof me, ik ben heel benieuwd naar wat ik met je doe! En het maakt mij geil en hongerig naar meer! Stuur jouw geile tributes dus gerust naar mij — en vergeet niet dat je het naar mijn eigen mail moet sturen schatje: sletje-katja@outlook.com 📸💋

Laat me niet nat én genegeerd achter…
Natascha Katja 😘