Hoofdstuk 52

Omdat Richard niet kwam besloot ik naar boven te lopen. Ik klopte op de deur waarvan ik wist dat daarachter de trap zat die naar zijn “geheime” zolderkamer ging. Ik hoorde een zware klap waarvan ik schrok. Ik luisterde aan de deur en hoorde nog wat niet definieerbare geluiden daarna bleef het onheilspellend stil. Ik bonsde hard op de deur en riep. “Richard!!! Richard!!!” Er kwam geen enkele reactie, ik kreeg het gevoel dat er iets mis was. Ik keek naar het cijfer pad en bedacht wat de code ook alweer was. Ik toetste de cijfercode in maar kreeg niet de toon waar ik op hoopte. Ik probeerde het nogmaals maar ook nu ging de deur niet open.

Enigszins in paniek wilde ik het nogmaals proberen maar in plaats daarvan rende ik naar beneden om het oude trouwboek van Richard en Monique te halen. Ik voelde het zaad van mijn vader tussen mijn benen plakken maar schonk daar verder geen aandacht aan. Eenmaal onder aan de trap en daar zag ik allemaal opgestapelde verhuisdozen staan. Ik was blij dat ik er de namen opgeschreven had anders was het zoeken onbegonnen werk geweest. In de tweede doos die ik voor Monique had vol gestapeld vond ik het fotoalbum dat ik zocht. Ik zocht vluchtig naar de datum en rende snel de trap weer op waar ik mij mis stapte en de trap bijna afgleed. Bij het cijfer pad aangekomen toetste ik zo snel als ik kon de code in en ondanks mijn angst dat er iets vreselijks mis was slaakte ik een zucht van opluchting toen ik het juiste melodietje hoorde en het slot van de deur met een droge klik opende.

Het onbehaaglijke gevoel dat ik had werd versterkt door de ondraaglijke stilte en werd iedere stap naar boven versterkt. Het eerste wat ik zag toen ik boven aankwam was een heel groot televisie beeldscherm daarop was te zien hoe ik beneden op de vloer mijn bloedeigen vader aan het berijden was. Toen ik verder liep en om de hoek kon kijken zag ik een veel luguberder beeld. Richard hing blauw aangelopen met zijn handen grijpend naar zijn nek licht swingend in een soort van tuig.

“Nee!!!” Riep ik luid en ik probeerde hem los te trekken. Toen dat niet direct lukte deed ik een stap terug ik nam de situatie even rustig in mij op. Ik besefte dat het te laat was voor Richard. Langzaam drong het tot mij door. Richard neukt niet. Richard trok zich af op mijn perverse filmpjes terwijl hij deed aan auto-erotische asfyxie. Dat heb ik ook even op moeten zoeken, maar dat was pas veel later. Richard hing hier bungelend aan een speciaal roest vrij staal apparaat dat hiervoor gemaakt moest zijn. Aan de linker en rechter zijde zat een grote rode knop die er waarschijnlijk voor had moeten zorgen dat de lus ontkoppeld werd. Ik ben geen techneut maar ik vermoede op dat moment dat er iets niet gefunctioneerd moest hebben.

Ik draaide mij om mijn hoofd weg van de man die ik liefheb en werd direct geconfronteerd met mijn activiteiten van eerder deze avond. Ik pak de muis die aan de computer verbonden is en klik het beeld weg. Daarna verschijnt de map van de harde schijf ik open het mapje met mijn naam. Daaronder zie ik allerlei sub mapjes verschijnen. De meeste titels zijn vrij duidelijk. “Lizy Gangbang”, “Lizy Hond”, “Lizy Bukkake”, “Lizy Vader”, et cetera. Alles wat ik afgelopen jaren heb gedaan is gedocumenteerd. Ik zie ook een map met “Lizy en Nikki” ik open deze en ik zie de beelden van vrijpartijen met mijn overleden vriendinnetje. Als ik de map “Lizy Verborgen Camera” open zie ik zelfs beelden van mij onder de douche, toilet en allerlei privé beelden. Ik wist dat hier veel camera’s in huis waren maar dat werkelijk alles gefilmd werd had ik nooit beseft. Ik ging terug naar de hoofd map en daar vond ik de sub mappen van Monique, Lina, Nancy, Nikki en vele andere bekende en onbekende meiden maar ook mannen. Hier op deze harde schijf stond voor duizenden uren aan beeldmateriaal wat vele levens kapot zou kunnen maken.

Mijn koele gedachte op dat moment hadden niets te maken met mijn gebrek aan liefde of emotie. Ik besefte dat ik de politie zou moeten bellen. Ik zou iets van kleren aan moeten doen en belangrijker nog ik zou de harde schijf waar hij mijn filmpjes op had staan hier weg moeten halen anders zou deze ongetwijfeld bij het bewijsmateriaal terecht komen en dan zou het zeker ook zijn weg weten te vinden naar het internet. Ik weet dat veel van het beeldmateriaal daar wel al op staat maar mijn activiteiten met dieren en mijn vader niet en dat zou ik graag zo willen houden. Ook ter bescherming van de mensen met wie ik samen op de films sta zullen niet willen dat het in de openbaarheid terecht komt.

Ik kopieerde enkele van mijn gangbang films waarvan ik wist dat ze al op het net te vinden waren naar de computer. Ik haalde de schijf los van de computer en wiste de geschiedenis en daarna speelde ik een van mijn gekopieerde films. Ik ging naar beneden deed een badjas aan en belde de politie. Ik pakte de harde schijf en keek in het rond en wist niet zo goed waar ik deze moest verstoppen. Ik opende een van de verhuisdozen en legde de harde schijf daarin.

Daarna begon ik te snikken en te huilen en nam de emotie de overhand van mij. De politie kwam, zij belde de ambulance er werden foto’s gemaakt vragen gesteld en toen Richard uiteindelijk op de brancard naar buiten werd gedragen vertelde een van de aanwezige agenten mij wat ik al wist. “Mevrouw uw man is overleden.” “Mijn man.” Herhaal ik zachtjes in mijn hoofd, wetende dat nooit meer zou gebeuren.

De dagen tot de begrafenis gingen voorbij als in een waas van tranen en verdriet. Op de dag zelf stond ik radeloos voor de spiegel in mijn lange zwarte jurk ik probeerde wat donkere make-up op te doen maar mijn tranen maakten het nagenoeg onmogelijk en lieten zwarte strepen onder mijn ogen, die vol zelfhaat zaten, achter. Ik zag het vlijmscherpe Böker open scheermes van Damascus staal dat Richard altijd gebruikte om zichzelf super glad te scheren liggen. “Zal ik?” Vroeg ik mijn spiegelbeeld.

Een uur later stond ik op de begraafplaats met mijn kaalgeschoren hoofd het leek misschien een absurd iets maar het leek mij iets wat mijn rouwende ik nodig had om mijn verdriet visueel te maken. Mensen keken mij aan maar dat kon mij niet zoveel schelen ik was wel wat gewend. Ik keek rond en ik zag wel enkele bekenden maar de meeste mensen had ik nog nooit gezien en zij mij waarschijnlijk ook niet. Toen men de kist in de grond liet zakken keek ik even op en zag ik daar Monique staan. Dat verbaasde mij niet direct maar dat ze arm in arm stond met een man dan weer wel. Ik herkende de man wel maar kon hem zo vlug niet plaatsen. Monique glimlachte naar mij, het voelde alsof ze mij iets wilde vertellen. Iets meer naar links stond een knappe knul met blonde krullen deze jongeman had het zo te zien ook niet erg gemakkelijk. Aan zijn zijde stond een oudere maar zeker wel een aantrekkelijke vrouw. “Wacht eens even.” Dacht ik bij mijzelf ik heb deze vrouw al was ze toen een heel stuk jonger gezien in het eerste trouw album van Richard. Dit moet zijn eerste vrouw zijn en dat betekend dat die knul zijn zoon moet zijn.

Ik probeer hem onopvallend in mij op te nemen en hoewel deze jongen langer en smaller is heeft hij zeker de gezichtskenmerken van zijn vader.

Na de ceremonie kwamen verschillende mensen mij condoleren waarschijnlijk zaten hier verschillende zakenpartners tussen die ik nooit had gezien en waarschijnlijk ook nooit iets hadden gehoord van mij of Richards dubbelleven. Ineens stond daar de ex van Richard met haar zoon. Ik kreeg een dikke knuffel van haar en ze zei mij dat ze begreep dat dit een verschrikkelijke zware tijd voor mij was en ze hoopte dat ik snel rust kon vinden en weer plezier in mijn leven zou ontdekken.

Deze vrouw klonk erg oprecht en meer gemeend dan alle dure pakken die mij eerder een hand hadden gegeven. Ik kreeg ook een hand van de jongen. We condoleerden elkaar tegelijk en keken elkaar in de ogen aan. Hij had duidelijk de mooie heldere ogen van zijn vader. Hij kan hoogstens een paar jaar jonger zijn dan ik dacht ik toen ik hem in mij op nam. De jongen die zich voorstelde als Luke keek mij raar in de ogen aan. Ik kon alleen maar raden wat hij dacht maar het kon niet gemakkelijk voor hem zijn om mij te zien. “De kale sletterige vriendin van zijn overleden vader.” Toch deed hij niet onaardig tegen mij. Toen hij wegliep draaide hij een seconde om en zwaaide hij even, waarna hij weer doorliep om samen met zijn moeder de begraafplaats te verlaten.

Hoofdstuk 53

Daar stond ik dan helemaal alleen ik had geen idee wat ik nu met mijn leven aan moest. Ik belde een taxi om mij naar huis te laten brengen. De taxichauffeur condoleerde mij bij het instappen en vroeg mij de rest van de reis gelukkig niets. Eenmaal thuis opende ik de deur en liep de huiskamer in om een groot glas wijn voor mijzelf in te schenken het plan was om mijzelf dronken te drinken en dan naar bed te gaan. Echter toen ik de deur van de woonkamer opende wist ik dat de avond een andere wending zou krijgen. Ik stond daar oog in oog met Monique die zo vrij was geweest om het glas rode wijn waar ik naar snakte voor zichzelf in te schenken.

“Kijk Paul daar is Lilith het vieze domme sletje.” Bij het woord Lilith voelde ik mijn onderdanigheid direct opkomen en door mijn ervaringen met Monique werd dat alleen maar versterkt. Paul herkende ik nu ook, hij was de notaris waar ik eerder mee te maken had gehad. “Wat moeten jullie hier?” Vroeg ik maar door mijn vermoeidheid en stressvolle dagen klonk dit niet erg overtuigend. De strenge toon waarop Monique reageerde zette mij meteen weer op mijn plek. De tijd bij haar in huis had zeker effect gehad en hoewel ik dacht dat ik dit achter mij had gelaten voelde dat nu absoluut niet zo.

“Luister Lilith, ik ben hier om jou iets te vertellen maar nog belangrijker om je iets te laten zien.” Ze wenkte mij naar de tafel waar ze langs stond. Op de tafel lag een stapeltje officiële papieren. “Paul hier is notaris zoals jij misschien wel weet, en Paul heeft aan mij bewezen dat niet alle mannen waardeloos zijn. Kom eens even hier Paul en leg eens even aan dit sletje uit waar we hiernaar aan het kijken zijn.” Paul kwam langs mij staan legde zijn arm om mijn schouder en wees met zijn andere hand naar de papieren. “Kijk Lilith, dit is de trouwakte van Richard en Monique, zij waren op het moment van sterven nog officieel getrouwd en hoewel ik de papieren had om de scheiding compleet te maken hebben we deze niet officieel ingediend en dat maakt Monique officieel de weduwe van Richard.” Zijn hand gleed ondertussen naar beneden naar mijn billen. Ik duwde zijn hand weg maar Monique commandeerde. “Laat hem.”

Zijn hand gleed nu onder mijn jurkje en ik voelde zijn vingers in mijn kutje glijden. “En dit hier.” Vervolgde hij alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Is het testament van Richard, waarin hij alles van waarde achterlaat aan zijn vrouw, Monique dus.” “Dat betekent dus Lilith! Dat Het huis waar jij nu in staat en alles wat van waarde is ook van mij is.” Vervolgde Monique. Wat een geweldige man is Paul he?

Ook een erg goede notaris trouwens die wel een beloning verdient, denk je ook niet?” Paul stond inmiddels achter mij en had mijn jurk over mijn middel geschoven en duwde zijn pik bij mij naar binnen terwijl ik verslagen naar de papieren staarde. Ritmisch voelde ik Paul tegen mij aan stoten. Monique pakte mij vast in mijn nek en spuugde in mijn gezicht.

“Ik weet dat jij een waardeloze slettebak bent die het nodig heeft om op haar plek gezet te worden, zorg dat je Paul behaagd en misschien ben je dan waardevol genoeg voor mij om je over te nemen.” Ik was totaal de weg kwijt, terwijl Monique mij zo vernederend toesprak en Paul mij aan het neuken was voelde ik de warmte tussen mijn benen gloeien. Stond ik hier nu werkelijk geil te worden op de dag van de begrafenis van mijn geliefde, die mij overigens gewoon belogen en belazerd had.

Ik vocht er met alle macht tegen en terwijl mijn tranen van mijn wang op het testament van Richard drupten voelde ik een orgasme komen. Ik kneep met alle macht in de rand van de tafel geestelijk werd ik gebroken terwijl mijn lichaam genoot van de pik in mijn lichaam. Het orgasme kwam tegelijk met een enorm schuldgevoel en het besef dan Monique waarschijnlijk gelijk had. Nadat Paul zijn pik aan mijn jurk had schoongeveegd duwde Monique mij naar buiten onder vermelding dat ze de alarm code had aangepast.

Ze zei dat ik maar eens een nacht buiten in de koude moest bedenken of ik van waarde voor haar zou kunnen zijn en als dat het geval was moest ik mij morgen maar op mijn knieën bij haar melden om mij aan haar perversiteiten te onderwerpen. Terwijl ik zag dat Paul enkele verhuisdozen in de auto zette, keek Monique voldaan en oppermachtig naar mij toen zet de deur op slot deed en een code op het beveiligingspaneel is toetste.

Na een nacht rillend in de kou met honger en gevoel van hopeloosheid besloot ik mijzelf dan toch maar te melden bij Monique. Toentertijd had ze mij al gezegd dat ik nog ooit kruipend bij haar terug zou komen, ik had dat als onmogelijk gedacht en toch was ik hier nu. De gedachten wat mij daar te wachten stond, ik had gezien wat ze met Luna deed. Dat dat ook mijn toekomst zou zijn maakte mij ziek in mijn maag. Terwijl ik de bel indrukte besloot ik om te draaien en weg te gaan er moest toch een andere oplossing zijn. Ik hoorde de deur achter mij opengaan. Terwijl ik de zoetgevooisde stem van Monique hoorde wilde ik rennen. “Ik begrijp dat je weg wil slet, toch wil ik je eerst iets laten zien. Ik weet zeker dat jij dat ook wil.” Als een soort magneet werd ik teruggetrokken en volgde ik haar naar binnen.

Binnen aangekomen wist ik direct wat ze had bedoeld en begreep ik dat ze mij vanaf nu helemaal in haar macht had. Op een groot scherm zag ik mijzelf geneukt worden door een hond terwijl ik een andere hond aan het pijpen was. “Hoe?” kon ik nauwelijks uitbrengen. Monique vervolgde. “Ik zag gisteren een paar verhuisdozen staan met mijn naam erop en deze had ik meegenomen. Ik vond een harde schijf met allerlei leuke filmpjes.” Terwijl ze mijn jurk hardhandig van mijn lichaam trok en ik naakt voor haar stond zag ik Luna op enkele meters langs mij met een kale hoofd tussen de billen van Paul. Hij had een brede glimlach op zijn gezicht die veranderde in een vreemde grimas. Hij perste zijn uitwerpselen in het gezicht van Luna die als een soort willoos wezen deed wat er van haar werd verwacht. “Goed zo Luna, vanaf vandaag heb je een vriendinnetje om onze lekkere snacks te delen.” Monique dwong mij op mijn knieën en ging zelf gehurkt voor mij zitten men een zilveren schaal onder haar. “Zoals je ziet heb ik inmiddels Luna’s kop ook kaalgeschoren, ik had niet verwacht dat ik het ooit nog zou zeggen maar dat vond ik echt een geweldig idee van jou.” Ondertussen deponeerde ze een grote bruine drol op de zilveren plaat. “Alsjeblieft voor jou!” Ze zag de twijfel in mij en schoof de schaal onder mijn neus en duwde mijn hoofd naar beneden.

Het was alsof mijn leven aan mij voorbij flitste. Ik voelde een woede opborrelen bij mij die ik nog nooit eerder in mijn leven had gevoeld. De dood van Richard en Nikki, het misbruik van Simon en mijn vader, het verlies van vrienden maar boven alles mijn verachting van Monique. Ik klemde haar hand op mijn kale hoofd vast met mijn linkerhand en draaide deze soepel weg en ik voelde het bot van de pols op een onnatuurlijke manier buigen en breken zoals ik tijdens mijn vele uren training had geleerd.

Ik kroop onder de geklemde arm door en keek op gelijke hoogte in het knappe maar strenge gezicht van Monique waar ik enig ongeloof in meende te herkennen nog voor haar hersenen de pijn daadwerkelijk registreerde. Met mijn rechtervuist trof ik haar vol in haar gezicht. Door het geluid van een krakende neus en versplinterde tanden wist ik direct dat haar gezicht nimmer zou worden zoals het even hiervoor was geweest. Ik sprong uit hurkstand op en trapte haar met mijn hiel tegen haar achterhoofd zodat haar verwonde aangezicht ik haar eigen uitwerpselen op de zilveren schaal klapte.

Een laatste trap tegen haar ribbenkast zorgde ervoor dat ook daar enkele breuken werden veroorzaakt en dat ze voorlopig zeker niet overeind zou komen. Ondertussen kwam Paul hysterisch gillend zwaaiend met zijn armen naar mij toe gerend. Maar ook hij maakte geen enkele kans. Een welgemikte trap tussen zijn benen met de wreef van mijn voet vermorzelde zijn ballen en terwijl hij geluidloos op zijn knieën zakte maakte ik een achterwaartse trap waarbij mijn hak hem perfect in zijn aangezicht raakte. De kaakchirurg zou een hele klus hebben om dit weer enigszins op te knappen.

Zonder enige vorm van wroeging pakte ik mijn jurk op maar deze bleek aan flarden te zijn gescheurd. Ik liep naar het grote scherm waar de harde schijf op stond aangesloten ik haalde deze los en hield hem voor het gezicht van Monique. “Hier staan ook jouw films op, als ik nog ooit iets van jou hoor of zie dan kun je wel bedenken wat ik daar mee ga doen.” Ik kon aan haar gehavende gezicht niet zien of ze het had begrepen maar ik denk dat het wel duidelijk zou zijn.

Ik draaide mij om naar Luna en zei. “Ga je mee?” Luna verkeerde enigszins in shock en zat vertwijfeld rondgekeken niet goed beseffend wat er was gebeurd. Ik wilde hier weg en liep naar de voordeur. Ik besefte dat ik geheel naakt was en dat het buiten erg koud was. Ik keek naar de kapstok en zag een erg dure maar vooral erg warme bontjas hangen. Ook stonden en een paar hoge warme laarzen die mij wonderwel prima paste. Trots verliet ik het huis. Na wat te hebben rondgedwaald besloot ik om nog eenmaal naar het huis van Richard te gaan om daarna mijn geluk in de wijde wereld te gaan beproeven. Daar aangekomen was inmiddels al redelijk donker geworden en het begon een beetje te sneeuwen. Ik besloot naar de Dojo te gaan en sloeg daar een klein ruitje in om mijzelf zo toegang te verschaffen tot de ruimte om zo enigszins warm te blijven voor de nacht.

De verwarming bleek niet te werken althans ik kreeg deze niet aan. De mooie herinneringen die ik had aan deze ruimte die mij gemaakt hadden tot de krachtige vrouw die ik inmiddels onbewust was geworden brachten mij in een mooie droom en een diepe slaap. Toen ik later in de nacht rillend van de koude en honger weer wakker werd ging ik in het donker naar de niet afgesloten lockers. Ik herinnerde mij dat John een behoorlijke zoetekauw was geweest en na de training altijd een paar snickers en marsen repen at.

In een van de lockers vond ik inderdaad wat snoepgoed. Ik liet mij deze zoetigheid smaken en het stilde mijn ergste honger voor nu. Ik besloot toch maar weg te gaan hier, buiten lag een dun laagje sneeuw. De dikke bontjas en gevoerde laarzen hielden de ergste kou tegen maar de tocht tussen mijn benen was verschrikkelijk. Ik keek tussen de bomen richting het huis en zag daar twee politieauto’s staan waar ik erg van schrok. Zou Monique de politie toch op mijn spoor hebben gezet en was men nu op zoek naar mij! Ik kon geen kant op en ik besloot weer terug te gaan.

Ik denk dat ik bijna twee dagen in de dojo heb gelegen uitgehongerd en uitgeput van alle ontberingen toen ik ruw ontwaakt werd door het licht van een felle zaklamp in mijn gezicht. Een niet onbekende stem klonk eerder opgelucht dan boos “Ik heb haar gevonden!”