De voldane stilte in de kamer is van korte duur. Terwijl Maria en Leen nog dicht tegen elkaar aan liggen, verstrikt in de natrillende echo's van hun gezamenlijke orgasme, komt er beweging in de zetel. Kathleen staat op, haar krachtige, atletische lichaam beweegt met een stille, doelgerichte gratie. Ze stapt over naar het nest van dekens en positioneert zich aan de andere kant van Ruben, tegenover Eva. Ruben ligt als een uitgeputte krijger tussen hen in. Zijn ogen zijn gesloten, zijn ademhaling is diep, en hij is zich nauwelijks bewust van de twee vrouwen die hem nu flankeren als twee roofdieren die een prooi bestuderen. Hij krijgt echter geen rust.

Hij voelt een zachte aanraking op zijn slappe, nog plakkerige pik. Zonder waarschuwing wordt die vervolgens opgenomen in een warme, natte mond. Zijn ogen schieten open. Het is Kathleen. Ze is over hem heen gebogen en is begonnen hem vakkundig te pijpen. Haar bewegingen zijn niet teder, maar efficiënt en vol van een intense, fysieke nieuwsgierigheid. Ze proeft de complexe, zoute mix op zijn huid: de resterende sporen van zijn eigen zaad, vermengd met de zoete, muskusachtige sappen van Maria. Tegen alle verwachtingen in, reageert zijn uitgeputte lichaam. Onder de vaardige aandacht van haar tong en lippen, begint zijn pik langzaam weer tot leven te komen, een aarzelende, maar onmiskenbare hardheid keert terug. Kathleen voelt de verandering en een zachte, grommende klank van goedkeuring komt uit haar keel. Ze trekt zich even terug, haar lippen glimmend, en fluistert met een uitdagende heesheid: "Ik hoop dat je nog een keer kan."

Voordat Ruben zelfs maar kan reageren, klinkt er een scherpe, felle stem. "Nee, nee." Eva, die dit tafereel met opgetrokken wenkbrauwen heeft gadegeslagen, buigt zich nu ook voorover. Haar ogen, die net nog speels waren, spuwen nu vuur. "Het is nu mijn beurt."

Dan klinkt er een lachende, heldere stem vanaf de zijkant. "Dames, dames!" Maria heeft zich opgericht. Ze bekijkt het tafereel met een geamuseerde, bijna moederlijke autoriteit. "Jullie hoeven niet te kiezen," zegt ze, en haar lach is aanstekelijk en breekt de spanning. "Jullie nemen hem gewoon tegelijkertijd." Eva en Kathleen kijken haar allebei verbaasd aan, hun conflict is onmiddellijk vergeten. "Hoe dan?" vraagt Kathleen, en haar stem is vol oprechte, praktische verbazing.

Maria's glimlach wordt breder, het is de glimlach van een kunstenares die haar magnum opus onthult. Ze wijst naar een plek op het nest van dekens. "Kathleen, jij gaat op je rug liggen. Comfortabel, met je benen licht gespreid." Kathleen, altijd direct en efficiënt, volgt de instructie onmiddellijk op. Ze neemt positie aan op de zachte dekens, haar atletische lichaam perfect gepositioneerd, nog steeds gehuld in haar strakke, zwarte lingerie. Maria schiet in de lach. "Ho, wacht even, atleetje," zegt ze, haar ogen twinkelen. "Vergeet je niks?" Ze maakt een veelbetekenend gebaar naar Kathleens lichaam. "Moet je je lingerie misschien niet eerst uittrekken?"

Kathleen kijkt naar beneden, naar haar eigen lichaam, en een zeldzame, brede grijns verschijnt op haar gezicht. Ze rolt met haar ogen naar haar eigen pragmatisme. Terwijl ze op haar rug blijft liggen, duwt ze zich op haar ellebogen, reikt naar achteren en maakt met een behendige klik haar beha los. Ze trekt hem onder zich vandaan en gooit hem opzij. Daarna tilt ze haar heupen van de grond en stroopt ze haar zwarte string met een vloeiende beweging over haar gespierde dijen en benen. "Beter zo?" vraagt ze, nu volledig naakt en uitgestrekt op de dekens. "Veel beter," knikt Maria goedkeurend. Ze richt haar blik op Eva. "Oké, jouw beurt. En jij weet wél hoe het hoort, denk ik."

Eva speelt het spel met verve. Met een zwoele blik naar Ruben, die met open mond toekijkt, maakt ze langzaam het haakje van haar rode, kanten beha los. Ze laat de cups openvallen als bloemblaadjes en onthult haar vollere, zachtere borsten. Daarna draait ze zich om, zodat Ruben een perfect zicht heeft op haar rug en billen, en laat ze haar kanten slipje met een tergend trage beweging van haar heupen glijden.

Wanneer ook zij volledig naakt is, draait ze zich terug en klimt ze met een katachtige gratie bovenop Kathleen. Nu is het moment daar. Huid op naakte huid. Hun borsten pletten zachtjes tegen elkaar, hun adem vermengt zich. De wrijving van hun heupen, poesje tegen poesje, nat en heet, ontlokt een diepe, tevreden kreun aan beide vrouwen.

Maria richt zich tot Ruben. Ze wijst naar de ruimte tussen Kathleens gespreide benen. "En jij, Ruben, krijgt de ereplaats. Kniel voor je koninginnen." Haar stem is een zwoele, uitdagende fluistering. "Vanuit die positie kun je afwisselen. De ene... of de ander. Of wie je maar het meest smeekt. Hij heeft al twee keer gepresteerd vanavond," zegt ze daarna tegen de ineengestrengelde vrouwen, "dus ik denk dat hij nu wel genoeg uithoudingsvermogen heeft voor jullie allebei."

De instructies van Maria hangen als een plechtige eed in de kamer. Ruben gehoorzaamt. Hij beweegt zich naar de ereplaats aan de rand van de dekens en knielt neer voor het levende altaar dat de twee vrouwen vormen. Kathleen, die op haar rug ligt, voelt de deining van de dekens als hij zijn positie inneemt. Eva, boven op haar, voelt de verandering in de atmosfeer, de intense focus die nu op hen gericht is. Hun missie is niet langer om Ruben voor zich te winnen, maar om hem samen te ontvangen. In dat gedeelde besef kijken de twee vrouwen elkaar diep in de ogen. Eva's blik is vurig en uitdagend; die van Kathleen is kalm en intens. Een onuitgesproken pact wordt gesloten in de centimeters tussen hun gezichten. De competitie is voorbij. Een nieuwe, opwindende alliantie is begonnen.

Terwijl ze de warmte van Rubens lichaam voelen, zo dichtbij en klaar voor actie, buigt Eva haar hoofd en haar lippen vinden die van Kathleen. De kus is eerst zacht, bijna aarzelend, als een vraag. Maar Kathleen beantwoordt hem onmiddellijk, haar mond opent zich gretig. De kus verdiept zich, wordt nat en hongerig. Het is een daad van pure, onversneden sensualiteit, een samensmelting van twee krachtige vrouwelijkheden. Hun lichamen, die al zo intiem tegen elkaar gedrukt liggen, beginnen zachtjes te schuren in een traag, sensueel ritme, hun kreuntjes worden gesmoord in elkaars mond. Ruben, die geknield voor hen zit, klaar om zijn keuze te maken, bevriest. Hij is van acteur plotseling toeschouwer geworden. De aanblik van de twee prachtige, zoenende vrouwen, hun poesjes tegen elkaar gedrukt, hun lichamen als één geheel bewegend, is het meest opwindende schouwspel dat hij ooit heeft gezien. Zijn pik, die al hard was, wordt nu van staal en klopt in afwachting van het moment dat hij deel mag uitmaken van hun intieme dans.

De kus tussen Eva en Kathleen is een wildvuur. Hun naakte lichamen, strak tegen elkaar gedrukt, creëren een heerlijke frictie. Huid op naakte huid, borst tegen borst, hun zachte buiken tegen elkaar. Het is een spiegeling van pure, vrouwelijke lust, en Ruben, geknield voor hen, drinkt het schouwspel in met zijn ogen. De aanblik is bijna te veel, een overvloed aan bewegende rondingen, zachte huid en verstrengelde ledematen. Zijn passieve rol als toeschouwer is niet langer houdbaar. De drang om deel te nemen, om die zinderende energie aan te raken, wordt onweerstaanbaar. Maar dit keer is hij niet langer de leerling die wacht op instructies; hij is een man die weet wat hij wil.

Zijn handen komen naar voren, langzaam maar vol van een nieuwe, zelfverzekerde autoriteit. Hij richt zich op Eva, de vrouw bovenop, wier naakte rug en perfect ronde billen een onweerstaanbare uitnodiging vormen. Met een bezitterig, bijna grommend geluid, neemt Ruben haar kont met twee handen vast. Zijn vingers spreiden zich en hij kneedt de zachte, volle rondingen met een stevige, eisende greep. Hij voelt de spanning in haar bilspieren en de zijdezachte huid onder zijn handpalmen. De impact is onmiddellijk. Eva, nog steeds diep in de kus met Kathleen, hapt naar adem en een hese kreun rolt uit haar keel, recht in de mond van de andere vrouw. Haar lichaam reageert instinctief op de aanraking van Ruben; haar heupen duwen zich achteruit, dieper in zijn sterke handen, en smeken om meer. De kus met Kathleen wordt wilder, hongeriger, aangevuurd door de nieuwe sensatie van achteren. Ruben heeft zich met succes in hun dans gemengd, en houdt nu de teugels van hun gezamenlijke genot stevig in handen.

Zijn greep op haar billen is de belofte, de actie die volgt is de inlossing. Ruben hoeft niet langer te zoeken of te aarzelen. De lessen van de avond en de rauwe, ongetemde energie van het moment hebben hem de weg gewezen. Hij gebruikt zijn handen om haar heupen lichtjes te kantelen, haar precies zo te positioneren als hij wil. Dan duwt hij de gezwollen eikel van zijn pik tegen haar gloeiendhete, natte kutje. Er is een perfecte, naadloze verbinding. Hij voelt hoe haar lichaam zich voor hem opent, een uitnodiging die hij niet kan en wil weigeren.

Zonder een moment van twijfel duwt hij door. Het is een enkele, krachtige, vloeiende beweging. Hij glijdt diep in haar, een overweldigende sensatie van knellende hitte en zijdezachte gladheid. Een scherpe, verstikte kreet ontsnapt aan Eva's lippen, die ze onmiddellijk smoort in de mond van Kathleen. Haar hele lichaam spant zich aan, haar rug kromt zich achterover tegen Ruben aan, haar heupen ontvangen hem volledig. Kathleen, onderop, voelt de schokgolf van de penetratie door Eva's lichaam heen. Ze proeft de plotselinge, intense ademstoot van de vrouw boven op haar. De kus wordt nog dieper, bijna wanhopig, een ankerpunt in een zee van overweldigende sensaties. Voor een ademloze seconde is er stilte. De drie lichamen zijn nu verbonden tot één complex, pulserend organisme. Ruben is diep in Eva en Eva is versmolten met Kathleen. Ruben is volledig verloren in zijn eigen wereld, een tunnel van pure, onversneden prestatiedrang.

Na een tijdje klinkt de kalme, maar dwingende stem van Maria door de kreten van genot heen. "Ruben." Hij stopt, zijn ademhaling is onregelmatig, en kijkt op. Maria staat met een geamuseerde, maar corrigerende blik toe te kijken. "Vergeet Kathleen niet," zegt ze. Haar woorden zijn een plotselinge herinnering aan de complexe realiteit van de situatie. "En doe rustig aan," voegt ze eraan toe, haar stem is nu zachter. "Het is geen wedstrijd." De boodschap komt door. De mist van pure lust trekt een beetje op uit Rubens hoofd. Hij kijkt naar beneden, naar de twee vrouwen die met hem verbonden zijn. Hij begrijpt de opdracht. Dit gaat niet over hem, of over Eva. Het gaat over hen alle drie.

Met een laatste, diepe stoot trekt hij zich langzaam en met een nat, zuigend geluid terug uit Eva. Een zachte kreun van verlies ontsnapt haar, maar ze begrijpt het. Terwijl Ruben zich terugtrekt, duwt ze zich met haar handen omhoog, haar bovenlichaam komt los van Kathleen, en creëert zo een opening, een uitnodiging voor Ruben om de vrouw onder haar te bereiken. Kathleen, die alles heeft gevoeld en gehoord, spreidt haar benen verder. Haar ogen, die al die tijd gesloten waren, openen zich en kijken Ruben recht aan. Ze is klaar. Ruben aarzelt niet. Hij buigt zich voorover, positioneert zich, en glijdt dan met een beheerste, vloeiende beweging diep in Kathleen. Haar lichaam is anders dan dat van Eva; haar spieren zijn strakker, haar poesje omklemt hem met een krachtige, atletische greep.

Hij herinnert zich de tweede instructie van Maria. Geen wedstrijd. Hij begint te bewegen, maar zijn stoten zijn nu langzaam, diep en vol van een nieuwe, bewuste intentie. Hij neukt Kathleen. En terwijl hij dat doet, rust Eva, die nog steeds bovenop Kathleen ligt, haar hoofd op haar schouder en kijkt ze hem met een smeulende, goedkeurende blik aan, genietend van de trillingen van genot die van onder haar door haar eigen lichaam resoneren.

De nieuwe constellatie is een feit, en een nieuw, trager ritme vult de kamer. Rubens stoten in Kathleen zijn diep en betekenisvol, een wereld van verschil met de onstuimige haast van zojuist. Terwijl hij zich aanpast aan de krachtige omhelzing van haar lichaam, laat hij instinctief zijn bovenlichaam zakken. De sensatie is overweldigend. Terwijl hij zich diep in Kathleen begraaft, voelt hij de zachte, volle rondingen van Eva tegen zijn buik en de basis van zijn pik. Het is een dubbele streling, een driedubbele verbinding die hem naar een nieuw niveau van opwinding stuurt.

Eva, die de pauze heeft gebruikt om op adem te komen, voelt de verandering onmiddellijk. Ze voelt de diepe, vullende beweging van Ruben in Kathleen onder haar, en tegelijkertijd de ritmische druk van zijn buik en schaamstreek tegen haar eigen achterste. De passieve rol van toeschouwer is voorbij. Haar ogen, die vol goedkeuring naar Ruben keken, vinden nu opnieuw die van Kathleen. De korte pauze is voorbij. Terwijl Ruben zijn langzame, gestage ritme aanhoudt, beginnen de dames hun eigen liefdesspel opnieuw. Hun lippen vinden elkaar weer in een diepe, zinderende kus. Het is geen wilde strijd meer, maar een langzame, sensuele dans van tongen die het ritme van Rubens stoten volgt. Eva's handen, die op Kathleens schouders rustten, glijden naar beneden om haar borsten te strelen. Tegelijkertijd beginnen hun heupen, die al zo intiem tegen elkaar gedrukt liggen, zachtjes te malen. Poesje tegen poesje, nat en heet, gebruiken ze de door Ruben aangedreven beweging om een intense, wrijvende frictie te creëren.

De kamer vult zich met een symfonie van zachte, natte geluiden en de diepe, tevreden kreunen van drie mensen die samengesmolten zijn tot één machine van genot. Elke stoot van Ruben dient niet alleen zijn eigen lust, maar is tegelijkertijd de motor voor het intieme spel dat zich onder hem afspeelt. De symfonie van genot zwelt aan. Hij voelt het gebeuren, die diepe, onmiskenbare samentrekking in zijn lendenen, de voorbode van een onstuitbaar hoogtepunt. De intense, krachtige grip van Kathleens lichaam om hem heen is hem bijna te veel. Maar deze keer is anders. In plaats van zich blindelings in de afgrond te storten, stopt hij. Midden in de beweging bevriest hij, diep in Kathleen, zijn spieren aangespannen.

De plotselinge stilte is oorverdovend. De ritmische kreuntjes van de vrouwen verstommen, vervangen door een vragende adempauze. In dat moment van stilte kijkt Ruben naar beneden en de realiteit van het tafereel overspoelt hem met de kracht van een vloedgolf. Twee perfecte, naakte vrouwenlichamen liggen onder hem, met hem verstrengeld, overgeleverd aan zijn lust en leiding. Eva, met haar vurige rondingen. Kathleen, met haar krachtige, afgetrainde lijnen. De aanblik, de geur, het gevoel van hun lichamen... zijn gedachten en zijn lust exploderen. Dit mag niet zo snel eindigen.

Met een nieuwe, vastberaden blik in zijn ogen, trekt hij zich langzaam en volledig terug uit Kathleen. Een zachte, teleurgestelde zucht ontsnapt haar lippen. Maar hij is nog niet klaar. Hij verlegt zijn gewicht, positioneert zich opnieuw en richt zich weer op Eva. Ze kijkt hem met grote, vragende ogen aan. Hij geeft haar geen tijd om te twijfelen. Met een zelfverzekerde, vloeiende beweging die hij eerder op de avond nog niet bezat, duwt hij zich diep in haar.

Nu wel. Nu is het moment perfect. Terwijl hij een nieuw, tergend langzaam ritme in Eva begint, glijdt zijn vrije hand naar beneden, in de hete, vochtige ruimte tussen de twee vrouwen. Zijn vingers, die nu de weg feilloos weten te vinden, landen precies op de gevoelige, harde parel van Kathleen. Hij begint ze te strelen met een beheerste, cirkelende beweging. De verraste, scherpe kreun die nu uit Kathleens keel komt, is het bewijs. Hij is niet langer de leerling. Hij is de meester van dit complexe spel, en hij is vastbesloten om beide vrouwen naar een gezamenlijk, onvergetelijk hoogtepunt te leiden.

De perfecte balans is een kunst die moeilijk vol te houden is. Ruben, de nieuwe meester van het ritme, verdeelt zijn aandacht vakkundig tussen de twee vrouwen. Zijn langzame, diepe stoten vullen Eva, terwijl zijn vingers een web van genot spinnen voor Kathleen. De kamer is gevuld met hun synchrone gekreun. Maar dan gebeurt er iets onverwachts. Eva, de vurige, zelfverzekerde vrouw die normaal gesproken de controle heeft, verliest die volledig. De unieke, dubbele sensatie – de diepe, vullende aanwezigheid van Ruben vanbinnen, en de zachte, onophoudelijke stimulatie van Kathleens lichaam onder haar – creëert een kortsluiting in haar systeem. Haar ademhaling hapert, haar lichaam spant zich plotseling aan. Het komt als een verrassing, een golf die vanuit het niets oprijst. "Ik kom," fluistert ze met grote, verbaasde ogen tegen Kathleen. Ze drukt haar mond op die van Kathleen, niet in een kus, maar als een manier om de schreeuw die opwelt te smoren. Haar lichaam begint te schokken in een reeks krachtige, oncontroleerbare spasmen, haar binnenste spieren knijpen met een overweldigende kracht om Rubens pik. Na de laatste, diepe schokgolf, is ze volledig uitgeput. De spanning vloeit uit haar lichaam weg. Ruben stopt met bewegen, hij geeft haar de ruimte. Langzaam, met een laatste, diepe zucht, rolt de normaal zo energieke Eva van Kathleen af en laat zich als een lappenpop op een leeg stuk van de dekens vallen, haar ogen gesloten in een diepe, voldane trance.

Er is een korte pauze. De schijnwerpers zijn nu volledig gericht op de twee overgeblevenen. Ruben trekt zich terug en kijkt Kathleen aan. Het spel is veranderd. Het is geen les meer, geen experiment. Het is nu enkel nog hij en zij. Hij beweegt zich over haar heen en ze schikken zich in de meest intieme aller posities: missionarisstijl. Hij zakt langzaam in haar, hun ogen zijn in elkaar vergrendeld. Hij wil het langzame ritme weer oppakken, maar Kathleen schudt haar hoofd. Haar handen grijpen zijn haar, haar blik is wild en smekend. "Nee," hijgt ze, haar stem is een rauwe, dierlijke smeekbede. "Geen spelletjes meer. Neuk me. Stevig. Nu!" Haar woorden zijn de enige toestemming die hij nodig heeft. Terwijl hij zich dieper in haar begraaft, klemmen haar krachtige, atletische benen zich als een bankschroef om zijn middel, pinnen hem vast en trekken hem nog dieper in haar.

Alle controle, alle lessen, alle beheersing worden overboord gegooid. Wat volgt is een storm. Een gevecht van twee krachtige lichamen die elkaar opeisen. Zijn stoten zijn diep, hard en meedogenloos. Haar heupen komen van de grond om hem met dezelfde, wanhopige kracht te ontmoeten. Hun kreten, niet langer zacht of beheerst, vullen de kamer. Ze stuwen elkaar op, hoger en hoger, in een razende, onstuitbare klim naar de top. Ze bereiken het hoogtepunt precies op hetzelfde moment. Zijn diepe, grommende brul valt samen met haar scherpe, extatische schreeuw. Zijn lichaam explodeert in een laatste, diepe ontlading, terwijl haar lichaam onder hem schokt en samentrekt in een even krachtig, allesomvattend orgasme. Ze storten samen in, verstrengeld in een bezwete, trillende omhelzing, de ultieme, gezamenlijke afsluiting van een onvergetelijke nacht.

- - -

De nacht met de vier vrouwen is als een blikseminslag die niet vernietigt, maar juist iets nieuws creëert. In de weken erna voltrekt zich een stille, maar radicale transformatie in Ruben. Zijn schuchtere, ineengedoken houding is verdwenen. Hij loopt niet langer met zijn ogen op de stoeptegels gericht, maar kijkt de wereld recht aan, met een kalme, bijna geamuseerde blik. Het is alsof hij een geheim met zich meedraagt, een diepe, onwrikbare kennis die hem immuun maakt voor de kleine onzekerheden die hem vroeger verlamden. De wetenschap dat hij de lichamen van vier godinnen heeft verkend en aanbeden, hun kreten heeft gehoord, hun orgasmes gevoeld en zijn eigen lust de vrije loop heeft gelaten, maakt de triviale angsten van het dagelijks leven tot niets meer dan ruis.

Deze verandering blijft niet onopgemerkt. De meisjes op school, die hem vroeger hoogstens als een stuk meubilair zagen, zien hem plotseling wél. Ze zien de manier waarop hij met een zelfverzekerde tred door de gangen loopt, de subtiele glimlach die om zijn lippen speelt als hij iemand aankijkt. De aura van onzekerheid is weg, en in de plaats daarvan hangt er een zweem van mysterie, van een man die meer weet van de wereld dan zijn leeftijd doet vermoeden.

Ze beginnen achter hem aan te gaan. Eerst met verlegen, gestolen blikken, dan met gefluister als hij voorbijloopt. Uiteindelijk komt de eerste, een populair meisje dat hem nog nooit een woord heeft gegund, bij zijn locker staan. "Hé Ruben," zegt ze, haar stem een fractie te hoog. "Ik vraag me af... heb je misschien zin om zaterdag iets te gaan doen?" Waar de oude Ruben zou stotteren, rood worden en waarschijnlijk een onverstaanbaar antwoord mompelen, draait de nieuwe Ruben zich rustig naar haar toe. Hij leunt tegen zijn locker en kijkt haar aan met diezelfde kalme, wetende blik. "Misschien," zegt hij, en de glimlach die volgt is zowel charmant als een tikkeltje gevaarlijk. "Wat heb je in gedachten?"

Hij is niet langer de jager, noch de prooi. Hij is simpelweg Ruben, en voor het eerst in zijn leven voelt dat als meer dan genoeg. Het leven lacht hem toe, niet omdat de wereld is veranderd, maar omdat hij zelf is veranderd.

EINDE

- - -

Het verhaal van Ruben is, voor nu, afgerond. Hij heeft zijn vleugels gevonden en vliegt nu zelf. Maar de vier dames... hun spel is misschien nog niet voorbij. Wie weet, als er voldoende enthousiaste reacties komen, dat ik verder ga met een spin-off waarin de vier dames een ander "slachtoffer" betoveren. Zou jullie dat wat lijken? En zo ja, wie moet hun volgende project zijn? Een verlegen artiest die zijn passie moet vinden? Een arrogante atleet die een lesje in nederigheid en tederheid nodig heeft? Of jij? Laat jullie suggesties en fantasieën achter in de reacties! Jullie input bepaalt of het spel opnieuw begint.