Tijd Is Macht - 3

Die ochtend werd Thomas wakker met een zwaar hoofd. De gebeurtenissen van gisteren bleven door zijn gedachten malen: Lisa, de zandloper, zijn zus. Maar nog meer dan dat voelde hij het knagen van de macht die hij in handen had. Hij pakte de zandloper van zijn nachtkastje. Het voorwerp leek bijna te gloeien in het ochtendlicht dat door de gordijnen viel. Hij draaide het langzaam rond in zijn handen. Het fonkelende gouden zand leek nooit gewoon stil te liggen, alsof er altijd een trilling in zat die zijn ogen maar nét niet konden volgen.

Zijn vingers gleden langs de gravures in het donkere hout: golvende lijnen, zorgvuldig ingekerfd, groen als geoxideerd koper. Brahmi-schrift, had Google Lens hem verteld. Een van de oudste schriften uit India, maar wat het precies betekende, daar kwam hij niet achter. Geen vertaling, geen context. Alleen raadsels.

Hij had het ChatGPT ook gevraagd, maar ook dat leverde niets concreets op. Alleen algemene verhalen, niks dat zijn zandloper verklaarde. Het gaf hem het gevoel dat hij iets in handen had dat zo oud, zo uniek was, dat zelfs de moderne wereld er geen grip op kreeg.

Thomas zuchtte en zette de zandloper terug op het nachtkastje. Hij voelde hoe het ding hem riep, als een vraag die niet onbeantwoord mocht blijven. Opa moet hier meer van weten, dacht hij. Hij was ten slotte degene die het stiekem aan hem had doorgegeven, alsof het een geheim was dat al generaties in hun familie meegedragen werd.

Hij nam zich voor die middag zijn opa te bellen. Misschien, heel misschien, zou hij eindelijk een begin van een antwoord krijgen.

——

Aan het ontbijt schoof zijn zus Lieke aan. Ze had een wijd nachthemd aan die verhulde hoe vol haar borsten in werkelijkheid waren, maar sinds gisteravond wist Thomas precies hoe ze eruit zagen. Hoe ze voelde als hij erin kneedde, hoe haar tepels reageerde op zijn tong. Ze mompelde een snelle “goedemorgen” en zette haar mok koffie neer. Thomas keek naar haar telefoon, die achteloos naast haar lag. Een ondeugende gedachte schoot door hem heen.

Hij liet zijn hand in zijn zak glijden, voelde het gladde hout van de zandloper en draaide hem subtiel om. De keuken viel stil.

Met rustige passen liep hij om de tafel heen, pakte haar telefoon op en hield hem omhoog. Hij trok haar hemd omhoog, kon de verleiding niet weerstaan om even in haar tepels te knijpen en maakte een foto. Hij opende Whatsapp en stuurde de foto weer naar haar eigen nummer met de tekst ‘Goedemorgen, sletje’. Vervolgens legde hij de telefoon precies terug waar die had gelegen.

Toen de laatste zandkorrel gevallen was, stroomde de wereld weer tot leven. Lieke nipte van haar koffie alsof er niets gebeurd was. Maar een moment later fronste ze en pakte haar telefoon. Ze staarde naar het scherm, duidelijk verward. Haar ogen werden groot en ze keek langzaam om zich heen. Thomas glimlachte in stilte terwijl hij zijn boterham smeerde. Niemand had iets door. Alleen hij wist hoe diep de zandloper hem al in zijn greep had.


Een paar seconde later begon zijn zus driftig te typen op haar mobiel. Hij liet de zandloper opnieuw subtiel omdraaien en liep naar haar toe. In de bevroren stilte pakte hij haar telefoon uit haar hand.

Er stond een half af bericht open: “Wie ben jij? Wat wil je?”
Thomas grijnsde en tikte terug: “De enige vraag die je mag stellen is wat je voor mij moet doen. Misschien praat je met volle mond wel wat minder?”

Hij stopte haar telefoon zorgvuldig terug in haar hand, schoof haar hemd wat omhoog en trok de roze string die ze eronder aan had naar beneden. Snel griste hij hem op van de grond, rolde hem op tot een bal en propte die in haar mond.

Thomas ging weer snel zitten en wachtte tot de laatste zandkorrel gevallen was.

De wereld kwam weer in beweging en Lieke proestte het uit, spuugde haar string op tafel, en verstijfde. Met grote ogen las ze de woorden, keek angstig om zich heen en trok haar mobiel tegen zich aan.

Thomas was nog niet klaar met Lieke en voor de derde keer die ochtend draaide hij de zandloper om. Hij liep naar zijn zus, knielde voor haar neer en tilde haar hemd weer omhoog. Hij nam het beeld gulzig in zich op. Haar gladgeschoren schaamlippen. Het kleine roze knopje dat zich bovenop net kon laten zien door haar lipjes heen. Het roze stukje dat onderaan naar buiten stak, daar waar haar schaamlippen wat minder strak tegen elkaar gedrukt zaten.

Hij liet een vinger langs haar schaamlip glijden. Een tweede gleed er zachtjes tussendoor. Voorzichtig opende hij haar schaamlippen en hij zag hoe haar roze binnenste glinsterde. Hij haalde diep adem en snoof de geur van haar seks op. Een zachte kreun ontsnapte aan zijn mond. Hij leunde naar voren, stak zijn tong uit en likte zachtjes haar clitje. Het kleine knobbeltje gaf een heel klein beetje mee en leek te groeien onder de aanraking van zijn tong. Hij cirkelde er met zijn tong omheen. Opeens gegrepen door een gulzig verlangen, dook hij met zijn tong diep haar kutje in. Zijn gezicht begraven in haar huid. Hij snoof en een geur van geilheid, zoveel intenser dan voorheen, vulde zijn longen. 


De minuut was bijna op. Thomas kwam snel overeind, ging weer op zijn plek zitten en kon nog net het vocht van zijn zus van zijn lippen vegen toen de klok aan de muur weer begon te tikken. 


“AAAH” kreunde Lieke hevig uit. Ik keek verbaast naar haar, toen naar de string die ze ‘net’ op tafel had gespuugd, en weer terug naar haar. 


“WTF doe jij?”

“Niks. Sorry. Ik weet het niet.”

Ze liep, rende bijna, de kamer uit, richting haar kamer. Met de smaak van haar kutje nog in zijn mond brandde de zandloper warm in zijn zak, alsof die tevreden was. Trots zelfs. En dat terwijl de dag pas net begonnen was.

——

Een half uur later liep Thomas door de gangen van zijn school. Het geroezemoes om hem heen voelde anders dan normaal. Iedereen had het over het voorval van gisteren in de les van zijn klas. Lisa die in haar string door de klas naar voren rende, haar broek die hoog in het lokaal hing—het was voer voor geruchten.

Terwijl hij zijn boeken onder zijn arm klemde, passeerde hij een groepje jongens uit zijn klas. Ze stonden bij de kluisjes, laptops half uit hun tassen, pratend met gejaagde energie. Het waren de stille types, altijd bezig met projecten en bordspelavonden, door de rest van de klas meestal met een half oog genegeerd. Het label ‘nerd’ was goed op zijn plaats.

“Serieus, dat was goud,” zei er één met een brede grijns. “Ik zou er zo voor betalen om haar nog een keer zo te zien.”

“Ja man,” lachte een ander, “ik wou dat ik dat kontje even mocht voelen.”

Thomas hield even zijn pas in, net buiten hun blikveld. Hun woorden klonken als een lont dat in zijn hoofd werd aangestoken. Betalen… mogelijkheden… Een langzame glimlach kroop om zijn lippen. Tot nu toe had hij de zandloper gebruikt voor eigen vermaak, uitproberen, grenzen aftasten. Maar dit? Dit was een nieuw pad.

Hij liep verder, de stemmen achter zich vervagend, maar het idee bleef luid naklinken in zijn hoofd. Misschien kon hij deals sluiten. Misschien kon hij anderen “diensten” aanbieden. De zandloper had hem al een voorproefje van macht gegeven, maar dit—dit rook naar invloed.

Thomas draaide zich langzaam om en liep terug naar het groepje nerds. Hun gesprekken vielen meteen stil toen ze hem zagen aankomen, alsof ze bang waren dat hij iets had opgevangen dat niet voor zijn oren bestemd was.

Hij liet een korte stilte vallen, keek ze één voor één aan en zei toen rustig, bijna achteloos:
“Dat waar jullie het net over hadden… ik kan dat regelen.”

De jongens keken elkaar aan, zichtbaar in verwarring. “Regelen?” vroeg er één met een scheve blik.

“Ja,” zei Thomas, zijn stem laag en zelfverzekerd. “Nog zo’n… show. Maar niet gratis. Twintig euro per persoon, en dan zorg ik dat jullie iets te zien krijgen wat jullie niet snel vergeten.”

Er werd gelachen, ongemakkelijk eerst, alsof ze dachten dat hij een grap maakte. Maar toen ze zijn serieuze blik zagen, veranderde de sfeer. Eén van hen haalde zijn schouders op en begon in zijn portemonnee te rommelen. De rest volgde, bijna nerveus maar te nieuwsgierig om nee te zeggen. Even later voelde Thomas de bankbiljetten tussen zijn vingers. Eenvoudig, snel. Hij stopte het geld in zijn jaszak en knikte. “Goed. Straks, midden in de pauze. Achter het gebouw, bij het raam van het wiskundelokaal. Zorg dat jullie er staan. En geen woord tegen iemand anders.”

Ze knikten gretig, alsof ze deel uitmaakten van een geheim genootschap. Thomas liep weg met een licht gevoel in zijn maag. Het was alsof er twee stemmen in zijn hoofd vochten: de ene die fluisterde dat hij roekeloos bezig was, de andere die hongerig knarsetandde en hem voortduwde naar meer.


——

Toen Lisa twee minuten later door de gang liep, leunde Thomas nonchalant tegen de muur. Blikken van medescholieren volgden haar; fluisterend werd er over gisteren gesproken. Haar wangen kleurden rood toen ze die blikken opving.

“Lastig, hè?” zei Thomas zacht toen ze hem passeerde. Ze keek op, schrik in haar ogen. “Al die ogen op je. Je wilt vast voorkomen dat zoiets ooit nog eens gebeurt.”

Lisa kneep haar lippen op elkaar, zichtbaar gespannen. “Wat wil je nou, Thomas?”

Hij glimlachte kort, zonder zijn ogen van haar af te wenden. “Gewoon dat je je afspraken nakomt. Je weet precies wat ik bedoel. Vandaag, begin van de pauze. Wiskundelokaal. Dat goede cijfer voor frans, weet je nog, daar stonden een paar tieten tegenover. Laat ze zien en dan staan we quitte. Simpel.”

Ze wilde iets terugzeggen, maar hield zich in. Haar ademhaling was onrustig, en voor een moment keek ze weg, alsof ze hoopte dat hij zou verdwijnen als ze hem niet aankeek.

“Of je gokt erop dat ik niks doe,” voegde hij er fluisterend aan toe. “Maar je weet hoe dat gister afliep.”

Thomas stapte achteruit, draaide zich om en liep de gang uit, zijn handen losjes in zijn zakken. Achter hem voelde hij Lisa’s blik nog branden—twijfel, angst, en iets van wanhoop.

——

De bel luidde voor de pauze en de gangen stroomden langzaam vol. Thomas liep met rustige passen richting het wiskundelokaal, maar vanbinnen bonsde zijn hart. Het voelde niet als een gewone afspraak—het was alsof elke stap begeleid werd door het gewicht van de zandloper in zijn zak.

Hij opende de deur en stapte het lege lokaal binnen. Het rook er nog naar krijt en oud papier. De stoelen stonden keurig in rijen, de stilte hing zwaar in de ruimte. Thomas ging achterover leunen tegen het bureau van de professor en hij haalde even diep adem.

Zijn vingers gleden over het gladde hout van de zandloper. Het was vreemd—soms leek het ding alleen maar te wachten, maar nu voelde hij haast een aandrang. Een fluistering in zijn achterhoofd, alsof het object zelf hem aanspoorde om méér te doen, om zijn macht verder uit te breiden. Thomas kneep zijn ogen samen en keek naar het raam. Hij wist dat de nerds straks daar zouden staan, nieuwsgierig, hongerig naar het spektakel dat hij hen beloofd had. Alles moest op het juiste moment gebeuren.

De deur ging zachtjes open. Lisa stond daar, een tikje schuw, haar tas tegen zich aangedrukt. Ze keek om zich heen, alsof ze verwachtte dat er iemand achter de deur verscholen zat. Thomas glimlachte dun. “Mooi dat je gekomen bent.”

Ze liep het lokaal binnen, daar waar ze gister nog in haar blote billen voor het genot van de hele klas op het bureau stond. “Thomas, alsjeblieft, kunnen we anders niet….”

“Nee” onderbrak ik haar “Laat nou maar gewoon zien.”


Ze zuchtte en liet haar hoofd hangen. Voorzichtig trok ze haar shirt over haar hoofd. Toen wachtte ze en keek me even verwachtingsvol aan. Alsof ze hoopte dat hij medelijden zou hebben, alsof hij zou zeggen dat ze haar beha aan mocht houden. Maar hij zei niks. Ze klikte haar beha los en liet hem langzaam zakken. Haar armen hield ze tegen haar lichaam gedrukt, alsof ze zich zo klein mogelijk wilde maken. Ze had prachtige kleine borsten, een B-cup gokte hij. Haar tepels waren lichtroze, kleine puntjes, stijf van de kou in het lokaal. Ze had kippenvel over haar hele lichaam en dat maakte haar perfecte borsten voor Thomas nog perfecter. Ik wil meer zien. Mmm, geile Lisa toch, hoe ziet je natte kutje eruit.

“Heel goed. En omdat je een dag te laat bent met laten zien, moet je ook nog rente betalen. En die rente is je blote poes.”


“Wat?” stamelde ze. “Nee, ik…dat was niet de afspraak.” 


“Je wilt er helemaal van af zijn toch? Of moet ik je er weer aan herinneren wat er gebeurt als je niet luistert?”

Ze slikte, duidelijk in twijfel wat ze moest doen. Ze schuifelde wat met haar voeten en toen, toen deed ze het. Ze maakte haar broek los, pelde hem naar beneden en trok hem over haar enkels. Dezelfde zwarte string als gister met hetzelfde roze strikje stond er tussen hem en haar kutje.

“Zelfde string als gister? Ben je stiekem een vies meisje?” plaagde hij.

Ze keek hem aan met een blik vol afschuw, maar ze zei niets. Haar string bleef kleven aan haar kutje, terwijl hij naar beneden gleed langs haar benen. Thomas dronk het aanzicht van haar kutje in zich op. Spiegelglad, alsof er nog nooit een haartje op gezeten had. Het enige wat hij kon zien was een smal verticaal spleetje. Geen clitje of stukje van haar binnenste te zien. Alleen een klein spleetje. Als een gesloten deur, een geheim dat ontrafelt moest worden. 


Zijn pik knelde in zijn broek. Hij voelde de zandloper branden in zijn zak en draaide hem om. De oppervlakkige ademhaling van Lisa stopte in de tijd. Thomas haalde zijn pik tevoorschijn, boog Lisa naar voren en drukte zijn eikel van achter tegen haar smalle spleetje. Hij voelde hoe haar lippen zich spreidde onder de druk van zijn eikel om hem toe te laten. Voorzichtig bewoog hij zijn heupen heen en weer, steeds iets dieper, de frictie die steeds minder werd naarmate haar kutje natter en natter werd. Hij stootte diep in haar, terwijl hij haar heupen beetpakte. Ze zat zo strak om zijn pik, dat hij voelde dat het niet lang zou duren. Hij boog naar voren om haar borsten te voelen. Ze waren stevig, veel steviger dan die van zijn zus. Haar tepels voelde als staal tegen zijn hand. 


Opeens voelde hij dat ze zich verzette. Een gil galmde door het lokaal. De tijd was verstreken, de minuut was om, en Thomas was te laat. Snel dook hij met zijn hand in zijn zak en draaide de zandloper weer om. Zijn geilheid overheerste zijn angst. Hij stootte door in haar kutje en voelde hoe een orgasme naderde. Pulserend, kreunend, en voorovergebogen, spoot hij lading na lading zaad diep in haar kutje. Hij pakte haar heupen stevig vast en drukte zich zo diep mogelijk in haar. Even hijgde hij uit en toen kwam de realiteit weer binnen.

Hij trok zijn broek op, controleerde voor de zekerheid of de deur goed op slot zat en gokte erop dat niemand haar gil net gehoord had. Toen de tijd weer begon, hoorde hij nog de laatste echo van de muren weerkaatsen. Lisa sloeg om zich heen alsof ze iemand van zich af wilde slaan, maar daar stond niemand meer. Ze keek angstig naar Thomas, een niet-begrijpende blik van verwarring. Hij fronste alleen maar naar haar. 


“Alles goed, Lisa?” probeerde hij bezorgdheid te veinzen. 


Ze knikte, terwijl ze intern probeerde te begrijpen wat er zojuist gebeurd was. Ze keek om zich heen om haar kleren te verzamelen en op dat moment zag Thomas drie hoofden voor het raam verschijnen. Precies op tijd. Ik zal jullie eens wat moois laten zien.

In zijn zak draaide hij de zandloper om en de wereld verstomde opnieuw. Hij tilde Lisa op en zette haar op de tafel voor het raam — haar benen wijd in de richting van de nerds, steunend op haar armen achter zich. Hij legde haar schooltas onder tafel, haalde haar ene voet door de ene schouderband en de andere door de andere, zodat ze haar benen niet kon sluiten. Hij zag hoe een druppel van zijn sperma glinsterde op haar gladde kutje. Snel maakte Thomas een foto van het tafereel en deed een stap opzij.

Het laatste fonkelende goud gleed door de hals van de zandloper. Tik. De tijd liep weer. De jongens voor het raam keken met open mond hoe Lisa ‘opeens’ poedelnaakt voor hen lag. Als er geen raam tussen had gezeten dan hadden ze haar kutje kunnen aanraken, zo dichtbij was het. Haar borsten, bedekt met kippenvel, strak op haar borst met priemende tepels. Lisa worstelde om haar benen te sluiten, maar trok daarmee haar eigen schooltas alleen maar strakker onder tafel. Door haar inspanning stroomde er meer sperma uit haar kutje, langzaam, in een rechte lijn naar haar anus.
Ze trok haar knieën op en de banden van haar schooltas schoten los van haar voeten. In tranen griste ze haar kleren van de grond, trok ze aan en rende het lokaal uit. De jongens buiten staken blij hun duimen naar Thomas op en hij beantwoordde hen met een knipoog, maar van binnen voelde hij een leegte, een schaamte, een medelijden. Was hij niet veel te ver gegaan? Was dit echt wie hij was?

——

Thomas zat op zijn bed, de zandloper in zijn hand. Het gouden zand leek bijna te gloeien terwijl hij het aan zijn oor hield, alsof hij iets kon horen als hij maar goed genoeg luisterde. Uiteindelijk pakte hij zijn telefoon en belde zijn opa.

Na een paar keer overgaan klonk de oude, vertrouwde stem. “Thomas, jongen, hoe gaat het?”

Thomas aarzelde geen moment. “Opa, die symbolen… op de zandloper. Wat betekenen ze? Ik heb van alles geprobeerd, Google, boeken… zelfs AI. Maar niets werkt.”

Er viel een stilte aan de andere kant van de lijn. Toen klonk zijn opa, lager en strakker dan normaal: “Thomas. Je moet daar niet over praten. Niet met mij, niet met iemand. Zelfs dat je het vraagt, kan gevaarlijk zijn.”

Thomas fronste. “Gevaarlijk? Maar opa, het is gewoon schrift. Het moet toch iets betekenen?”

Zijn opa zuchtte diep. “De zandloper… ze hoort bij onze familie, van opa op kleinzoon doorgegeven. Maar luister goed: niemand mag ervan weten. Niemand. Begrijp je dat? De magie moet in de familie blijven. Zodra anderen er lucht van krijgen, is het gedaan. Met jou. Misschien met ons allemaal.”

Thomas voelde zijn hart bonzen. “Maar die symbolen—”

Zijn opa viel hem in de rede. “Ik weet het niet. Mijn opa overleed voordat hij me dat kon vertellen. Ik heb de zandloper alleen doorgegeven, zoals hij dat ook deed. Meer weet ik niet, jongen. En eerlijk? Soms denk ik dat dat maar beter is.”

Een ijzige stilte viel. Thomas keek naar de zandloper in zijn hand. De symbolen leken dieper te gloeien dan ooit, alsof ze juist wél iets wilden zeggen.

“Vergeet de symbolen, Thomas,” zei zijn opa ten slotte. “Gebruik haar wijs, of beter nog… gebruik haar niet.”