Te Nemen Of Te Laten - 4

“Kies maar wat je wilt,” zei Frank. “Alles wat hier hangt en ligt zou je moeten passen.”

Nadat we uit gezoend waren en elkaar hadden geholpen bij het droogwrijven, stonden we in een grote dressing naast de slaapkamer. Wat ik daar zag had ik nog nooit gezien en ik kon het dan ook bijna niet geloven. Een waanzinnige collectie kleding was het en op een vak van anderhalve meter na was het allemaal dameskleding. Jurken, rokken, broeken, sexy ondergoed, maar eveneens schoenen en sieraden. Kortom, alles wat een vrouw zich maar kon wensen. Een collectie in een boetiek kon nauwelijks groter zijn. Het enige wezenlijke verschil was dat hier elk item maar in één maat te vinden was. Mijn maat dan nog!

“Neem jij altijd zoveel dameskleding mee?” vroeg ik verbaasd.

Frank glimlachte. “Ik heb gisteren een personal shopper ingehuurd om een kleine selectie samen te stellen.”

“Een kleine selectie..!?”

“Ach ja, er zou voor elke gelegenheid iets geschikts moeten tussen zitten,” zei hij op verontschuldigende toon.

“Er is zeker voor elke gelegenheid wel iets,” reageerde ik oprecht.

“Dan is de opzet geslaagd,” antwoordde hij droogjes.

Ik liep door de gangpad en bekeek de collectie links én rechts. Er was écht alles wat een dame nodig heeft om er verzorgd uit te zien. De selectie in deze dressing was heel veel keren groter dan wat ik thuis had. Het voelde aan alsof ik me in het paradijs bevond.

“Wat ga je met al die jurken doen als deze week voorbij is?” vroeg ik desondanks.

“Dat weet ik nog niet,” antwoordde Frank. “Daar heb ik nog niet over nagedacht.”

“Hoe wist je welke maat ik heb?”

“Ik heb een foto van Miriam meegekregen en verder heb ik je maten geschat en laten schatten. Ik mag hopen dat het allemaal past.”

Mijn ogen vertelden me dat hij er nooit ver naast kon zitten en dat vertelde ik hem ook. Voor een man leek hij een goed oog te hebben voor dameskleding. Kijkend, voelend en keurend liep ik verder langs de rekken, maar dan herinnerde ik me plots de geplande uitstap voor die avond.

“Wat moet ik aantrekken? Wat hoort en wat hoort niet vanavond?” vroeg ik.

“Graag een mooie jurk,” zei hij. “Iets elegant, maar tegelijk ook een beetje sexy. Mijn wens is dat mijn ex groen van jaloezie wordt als ze jou naast me ziet.”

“Hou je nog steeds van haar?” vroeg ik

“Hoe kom je daar nu bij?” stamelde Frank, met iets van verontwaardiging in zijn stem.

“Je wil haar imponeren door… Wacht, hoe noemde je me daarnet in de badkamer ook alweer..? Juist, ik weet het weer… Je wil haar imponeren door ‘een lekker ding’ mee te nemen naar haar verlovingsfeest,” zei ik, niet in staat om een vleugje verwijt uit mijn stem te bannen. “Wat zou jij daarvan vinden als je in haar schoenen zou staan?”

Frank staarde me met grote ogen aan. Daar had hij duidelijk niet over nagedacht.

“Ja zeg… Ik ben helemaal klaar met haar!”

“Weet je dat wel zeker?”

Mijn laatste vraag zette Frank blijkbaar nog meer aan het denken. “Natuurlijk wel!” zei hij uiteindelijk. “Ik wil haar alleen maar een koekje van eigen deeg geven, Tess. Hermina heeft me altijd voorgehouden dat ik nooit iemand beter dan haar zou vinden.”

“Aha,” reageerde ik.

“Hoezo aha?”

“Ik bedoel dat wraak nemen een mogelijke reden is waarom jij toch wil gaan,” gaf ik toe. “Maar alleen jij kunt weten wat de echte reden is.”

“Je bent een slimme meid,” zei hij.

“Ik ben een studente,” reageerde ik ad rem.

“Niet alle studentes zijn slim,” reageerde hij, al even snel. “Maar… Jij zegt wat je denkt. Dat vind ik leuk.”

“Dus ik ben een slimme, aantrekkelijke en pittige meid,” concludeerde ik.

Frank lachte erom. Tot mijn verbazing trok hij me naar zich toe en kuste me vol op de mond.

Toen ik mijn contract tekende had Myriam me er onder meer voor gewaarschuwd dat sommige klanten zich niet aan de ‘niet-zoenen-regel’ wilden of konden houden. Ik moest voor mezelf bekennen dat ik daar eerder in de badkamer geen moment bij stil had gestaan. Nu wel eventjes, maar door de spontane manier waarop we tot deze kus kwamen, had ik geen moment het idee dat Frank dit niet goed zou bedoelen. Toen zijn tong mijn lippen raakte, liet ik hem al even spontaan binnen.

“We moeten ons aankleden,” zei Frank toen hij zich van me losmaakte. Een beetje verlegen schraapte hij zijn keel. Misschien besefte hij zelf ook wel dat hij ergens een beetje overmoedig had gehandeld.

“Waarom wilde je eigenlijk een meisje met weinig ervaring?” voeg ik. Ik stond gewoon te popelen om zijn antwoord daarop te weten, want ik snapte er nog steeds geen snars van. Tot dan toe had ik hem dat niet durven vragen. Ik kon immers niet inschatten hoe Frank op zoveel nieuwsgierigheid zou reageren. Mede door de lekkere kus van daarnet was de stemming tussen ons zo ongedwongen dat ik hem die vraag nu wel durfde stellen.

“Ach weet je wat het is…” zei hij aarzelend. “Als een meisje weinig ervaring heeft, is ze spontaan en eerlijk… Noem het gerust onbedorven, als je wil. Een vrouw met ervaring in dit soort klussen zou zich al snel veel stoerder voordoen en teren op haar ervaring.”

“Dus als ik je goed begrijp zoek jij eerlijkheid?” vroeg ik verbaasd. “En dat bij een escorte waarvoor je betaalt..?”

“Waarom niet, Tess? Elke persoonlijke interactie en bij uitbreiding elke relatie zou eerlijkheid als belangrijkste fundament moeten kennen. Zo denk ik erover."

Daar moest ik op mijn beurt een paar seconden over nadenken. “Dus was het stom van mij om jou dit niet meteen te vragen?” vroeg ik voor de zekerheid.

“Absoluut niet,” stelde Frank me gerust. “Deze situatie is voor jou compleet nieuw. Je hebt niet genoeg ervaring om te weten hoe ik zou reageren. Daarom is je aarzeling meer dan begrijpelijk… én helemaal eerlijk.”

“Vanaf nu weet ik dat ik je alles mag vragen,” concludeerde ik.

“Nou ja, niet alles,” zei Frank, met een ondeugende grijns van oor tot oor. “Een man die zichzelf respecteert moet een paar geheimpjes kunnen bewaren.”

“Help me maar eens een jurk uitkiezen, Frank de geheimzinnige..!” veranderde ik al giechelend van onderwerp.

Enigszins hulpeloos keek Frank de dressing rond en dus scande ik maar zelf de rij jurken. Mijn oog viel op een lang, felblauw exemplaar. Ik nam de hanger van het rek en hield de jurk voor mijn lichaam.

“Ja, pas die maar eens,” zei Frank goedkeurend.

Blijkbaar vond hij hem ook mooi, dus trok ik hem aan en ging voor de spiegel staan.

‘Wauw!’ dacht ik gelijk. Deze blauwe jurk was gewoonweg pure verleiding. Hij had een ongelooflijk verfijnde snit, en een halternek. Zowat mijn hele rug bleef bloot. Vanaf de heupen werd hij alleen op zijn plaats gehouden door enkele heel dunne bandjes. Als ik iets te ver voorover boog, dan kon je de bovenkant van mijn borsten zien, maar vulgair werd het zeker niet. Het stimuleerde alleen maar de verbeelding, want omdat de stof strak aansloot op mijn bescheiden boezem, was er geen verder naar binnen kijken mogelijk. De hoge split aan de zijkant liet wel wat inkijk toe. Zodra ik mijn knie nog maar een beetje plooide, viel de split open tot net onder mijn bekken, waardoor het overgrote deel van mijn dij zichtbaar werd.

“Kan dit wel?” vroeg ik, terwijl ik me nog eens omdraaide om mezelf een laatste keer te bekijken in de spiegel.

“Wat mij betreft, zeer zeker wel,” zei Frank. “Alleen…”

“Alleen wat..?”

“Nou…” Frank aarzelde. “Ik denk dat je er geen ondergoed onder kunt dragen.”

“Geen ondergoed, of alleen ondergoed met een heel dunne tailleband,” zei ik en dacht even na. “Ik denk dat ik het wel aandurf om er niets onder te dragen.”

“Verwacht je van mij dat ik dat goedkeur?” vroeg hij.

“Niet dan?”

“Tess, ik vrees dat het voor mij een serieuze beproeving zou kunnen worden als ik weet dat jij niets onder die jurk draagt.”

“Ach weet je, het ergste wat er kan gebeuren is dat je me straks in het nauw drijft en me keihard neukt,” reageerde ik grijnzend.

“Op het feestje van mijn ex?”

“Waarom niet?” Ergens vond ik onze conversatie amusant. “Maar goed, als het té gewaagd is voor jou, dan kies ik wel een andere jurk.”

“Nee! Deze is perfect!” De bewonderende blik in zijn ogen was het bewijs dat Frank het meende. “Hermina zou deze jurk in geen honderd jaar durven dragen en al helemaal niet zonder ondergoed,” zei hij

“Mooi, dan gaan we voor deze… Wat wordt het doel vanavond voor jou? Wraak of liefde?” vroeg ik, Frank recht in de ogen kijkend.

“Wraak, Tess… Absoluut wraak!”

De limousine bracht ons naar wat Frank een van de chicste restaurants van Keulen noemde. We zaten achterin de auto op de brede achterbank, maar dan nog leunde ik spontaan lichtjes tegen hem aan. Blijkbaar beviel hem dat wel, want nog maar amper vertrokken, legde hij zijn arm al rond mijn schouder. Om een of andere reden voelde dat helemaal niet verkeerd.

Niet veel later daalde die arm langs mijn rug naar omlaag en onder mijn oksel door gleed zijn hand tot op mijn borst. Zijn andere hand gleed langs de zijkant van mijn jurk naar beneden en weldra gleden zijn vingers via de opengevallen split tot op mijn dij. De vingers van zijn rechterhand streelden mijn borst en plukten doorheen de stof zachtjes aan mijn speentje. Ondertussen daalde zijn linkerhand af tot tussen mijn dijen, om vandaaruit naar boven te bewegen in de richting van mijn kutje.

Het moest zijn dat mijn lichaam zich alle lekkers van eerder in de badkamer nog herinnerde, want een onmiskenbare reeks warme tintelingen in mijn onderbuik gaf aan dat ik bezig was om in sneltreinvaart opgewonden te geraken. Ik bleef echter wel voldoende helder van geest om te beseffen dat ik daar nu niet aan kon en mocht toegeven. Via zijn onderarmen liet ik mijn handen tot op die van Frank glijden, waarna ik zijn vingers beetpakte en allebei zijn handen van mijn lijf haalde.

“Ga ik te ver, Tess..? Vindt je dat ik me teveel vrijheden veroorloof,” vroeg Frank, met een blik waarin ik duidelijk iets van twijfel las.

“In normale omstandigheden niet, maar…”

“Maar..?” drong hij aan.

“Frank, ik draag niets onder die jurk, weet je nog?” knipoogde ik. “Ik mag er niet aan denken dat ik dadelijk met een natte vlek in mijn jurk voor jouw ex zou moeten verschijnen, meneer Beckers.”

Frank grijnsde een beetje groen. “Lesje begrepen. Sorry Tess… Euh… ‘Tess’ en hoe nog?”

“Hoe bedoel je?” vroeg ik.

“Ik bedoel dat jij mijn naam wel kent, maar ik heb geen idee wat de jouwe is. Wat is jouw achternaam?”

Oprecht verwonderd keek ik hem aan. Van een man als Frank had ik een dergelijke vraag zeker niet verwacht en dat moest er even uit.

“Meneer Beckers…” zei ik met een zucht. “Als ervaren man van de wereld weet jij vast wel dat het binnen de branche waarin ik sinds kort werk allesbehalve gebruikelijk is dat een escorte haar familienaam prijsgeeft. Miriam verzekerde mij dat het belangrijk is dat een escort-meisje zoals ik zoveel mogelijk onder de radar blijft en haar privacy bewaakt. Daar hou ik me dan maar aan, dus je zult het dus met Tess moeten doen.”

“Oké…Touché!” zei Frank, nog een beetje groener kijkend dan daarnet. “Ik leer weer eens wat bij, Tess… Met de ervaring die jij me toedicht valt het anders wel mee, hoor. Sterker nog, nooit eerder heb ik een escorte ervaring gekend. Jij bent, echt waar, de eerste vrouw die ik inhuurde. Neem dat maar van me aan. Is trouwens ‘Tess’ wel jouw echte voornaam?”

“Tessa,” bekende ik. “Miriam vond het zoveel meer sexy klinken als ik de ‘a’ weg zou laten.”

Terwijl Frank zei dat mijn bazin daarmee wel een punt had, dacht ik na hoe ik het gesprek zo snel mogelijk een andere wending kon geven. Drie tellen later was ik er al uit.

“Ik vraag me af waarom jouw ex je heeft uitgenodigd op haar verlovingsfeest? Dat zou ik nooit doen,” zei ik eerlijk.

“Ik ook niet, maar ik denk dat Hermina me wil bewijzen dat ze mij niet nodig heeft.”

“Wat is de reden dat jullie relatie stuk is gelopen?”

“Je bent wel nieuwsgierig,” merkte hij glimlachend op, al bleek Frank daar allerminst een probleem van te maken want zijn antwoord volgde meteen. “Zij wilde trouwen. We waren toen ongeveer twee jaar samen. Volgens haar werd het hoog tijd, maar voor mij voelde het nog een beetje te vroeg. Om haar gelukkig te maken, gaf ik toch maar toe, al stelde ik wel de voorwaarde dat we zouden trouwen onder het stelsel van scheiding van goederen.”

“Als ik het goed begrijp…” redeneerde ik hardop. “Jouw ex zou dus niets gekregen hebben in geval van een scheiding?”

“Precies… Maar daar kon ze niet mee leven en dus maakte ze een einde aan onze relatie.”

“Per direct?” vroeg ik. “Deed ze geen poging om jou op andere gedachten te brengen?”

“Jawel… Ze heeft nog een paar weken geprobeerd me te overhalen, maar ik heb voet bij stuk gehouden en haar duidelijk gemaakt dat daarover niet te onderhandelen viel.”

“Een vrouw die écht van je houdt, gaat volgens mij akkoord met dat soort huwelijksvoorwaarden.”

“Hermina dus niet!” reageerde Frank ferm. “Zij accepteerde het absoluut niet.”

“Ik denk…”

Even aarzelde ik. Mocht ik de woorden die op het puntje van mijn tong lagen wel uitspreken? Toen schoot me te binnen wat Frank me eerder die avond had gezegd over eerlijkheid en dus zei ik het toch maar. “Ik denk dat je blij mag zijn dat je van haar verlost bent.”

“Zeg dat wel! Ze heeft me haar ware gelaat getoond en dat deed pijn.”

“Ik begrijp het,” zei ik, mijn hand zacht bovenop de zijne leggend. “Ik begrijp het helemaal dat jij deze kans aangrijpt om wraak te nemen.”

Frank glimlachte flauwtjes, maar zei verder niets. Wel nam hij mijn hand in de zijne en hield die vervolgens stevig vast tot de limousine stopte voor de deur van het restaurant. Ergens vond ik dat van zijn kant uit een lief gebaar. Meer was er echt niet nodig om mij te overtuigen dat ik alles wat binnen mijn mogelijkheden lag zou inzetten om van Franks wraakoefening een succes te maken...