Een Beeldschone Huisgenote - 118

Slaperig opende ik mijn ogen. Huh, waar was ik? Het bed voelde anders, het rook anders, de slaapkamer was anders en de haren van mijn vrouw waren ook anders. Oh ja! Ik was bij Kelly. Ik sloeg mijn arm om haar warme lichaam heen en ze draaide zich naar mij om. Ze was blijkbaar wakker en gaf me een zoen. Direct daarna trok ze een vies gezicht. Ze wees naar haar mond. Ik lachte. Mijn bek stonk waarschijnlijk naar bier omdat ik gisteravond niet had tandengepoetst. Ik ging naar de badkamer om mijn volle blaas te legen en daarna poetste ik mijn tanden. Kelly kwam naakt binnen en omhelsde mij van achteren. Ik was ook naakt. Ik glimlachte naar haar via de spiegel. Ze gebaarde of we samen gingen douchen. Ik knikte instemmend. Ze draaide zich om om de douchecabine in te stappen. Via de spiegel zag ik dat ze rode billen had. Ik grinnikte hoorbaar met de tandenborstel in mijn mond. Kelly keek argwanend over haar schouder.
Ik spoog de tandpasta in de wasbak en zei: ‘’Je billen zijn nog steeds rood.’’
Ze knipoogde en zette de douche aan. Ik stapte erbij en we zeepten elkaar teder in. Ondertussen knuffelden we elkaar innig. Het was heel fijn maar we konden niet urenlang onder de douche staan, dus ik zette hem uit. We droogden af terwijl we elkaar aankeken. Kelly haalde de bodylotion uit de kast en gaf die aan mij. Ze keerde haar rug naar me toe en ik smeerde haar achterkant in met olie. Bij haar billen besteedde ik natuurlijk wat extra aandacht. Door de olie glommen haar billen prachtig. Haar voorkant deed ik ook even en daarna smeerde ze mijn hele lichaam lekker in met zachte lotion. In de slaapkamer kleedden we ons aan en gingen naar beneden.

Aan het ontbijt had Kelly een kussen op de stoel gelegd en ging zitten. Ik zat breed te grijnzen. ‘’Nog gevoelig?’’
‘’Een klein beetje, maar morgen is het alweer weg,’’ glimlachte Kelly. ‘’Maar ik heb genoten gisteren.’’
‘’Ik ook, je was geweldig,’’ zei ik en dronk koffie.
Ze knipoogde en smeerde haar boterham.
‘’Maar even uit nieuwsgierigheid, jullie hebben geen moeite mee als jij of Nick met iemand anders seks heeft?’’ vroeg ik.
‘’Nee, natuurlijk niet,’’ zei ze kalm. ‘’Anders zouden we dit niet doen. Maar Nick en ik hebben wel afgesproken dat wij het alleen doen met onze vrienden. We vertrouwen jullie allemaal blindelings.’’
Ik knikte. ‘’Ja, wij dus ook. Maar wat als jullie iemand leuks tegenkomen?’’
Ze glimlachte. ‘’Dan doen we een trio.’’
Ik keek verrast. ‘’Hebben jullie het al gedaan?’’
Ze schudde haar hoofd. ‘’Vroeger wel, toen we nog niet getrouwd waren. Maar zover is het nog niet gekomen en we hebben geen haast. We doen er ook geen moeite voor. We zien wel wat er op ons pad komt. We zijn meer dan tevreden met ons seksleven. Ik ben vooral blij met jou,’’ zei ze met een knipoog.
Ik grijnsde. ‘’Ik met jullie alle meiden.’’
Ze lachte. ‘’Ja, ik weet het. Het liefst wil je ons alle vijf voor jezelf houden, smeerlap.’’
‘’Afwisselend is altijd goed,’’ zei ik plagerig.

Na het ontbijt liepen we gearmd naar mijn huis. Nick, Mandy en de kinderen waren in de woonkamer. De kinderen renden blij op ons af en we begroetten ze hartelijk met dikke knuffels.
Kelly ging voorzichtig op de bank zitten en dat was niet ontgaan bij Nick en Mandy.
‘’Wat heeft mijn man jou aangedaan?’’ vroeg Mandy met een ondeugende blik in haar ogen.
‘’Hij heeft mij een pak slaag gegeven,’’ antwoordde Kelly grinnikend. ‘’En bij jullie?’’
‘’Hij heeft mijn…’’ Mandy keek aarzelend naar de kinderen. ‘’Mijn doos flink opgerekt.’’
Kelly en ik proestten het uit van het lachen terwijl Nick breed zat te grijnzen.
‘’Ik hoop alleen dat het niet te veel opgerekt is, anders voel ik straks niets meer,’’ hikte ik.
Nick gaf me een dreun en keek ons aan. ‘’Was het fijn?’’ vroeg hij op een rustige toon.
Kelly knikte. ‘’Dat was het zeker, en bij jullie?’’
Mandy keek Nick glimlachend aan. ‘’Ja, het was fijn met hem. Ik ben heerlijk uitgewoond. Gelukkig sliepen onze kinderen de hele nacht door.’’

We kletsten kort en daarna vertrokken Nick, Kelly en Stijn. Mandy kwam glimlachend naast me zitten. ‘’Heb je Kelly ernstig mishandeld?’’
Ik grinnikte. ‘’Haar billen waren rood geworden door mijn klappen. Het was wel een leuke ervaring. Misschien probeer ik het wel een keertje bij jou.’’
Haar blik was waarschuwend. ‘’Dat waag je niet.’’
Ik kietelde haar en ze gilde luid. ‘’Hou op, Danny!’’
Lizzy en Lindsay kwamen nieuwsgierig bij ons. ‘’Kom, we gaan mama kietelen,’’ zei ik vrolijk. Ik zette ze op de schoot van Mandy en porde in haar buik. Onze dochters begrepen het en porden ook in hun mama’s buik. Het was echter niet hard genoeg want Mandy had er geen last van en kietelde haar dochters terug, die gillend van plezier slaakten…


De paar maanden waren gevlogen. Het was midden november. De herfst liet zijn beste kant zien. Zelfs de winter kwam heel even opdagen. Gisteren was er een dunne laag sneeuw gevallen, die inmiddels alweer was weggespoeld door de regen. De koude dagen hielden echter lang aan. Mandy had een bloedhekel aan deze dagen. Als het aan haar lag, was het hele jaar lente of zomer. Ik daarentegen vond het juist leuk, want ze zocht de warmte altijd bij mij op. Maar toegegeven; de ijzige wind was niet aangenaam.

Sinterklaas kwam eraan. Stijn was helemaal in de wolken en kon niet wachten op de optocht. Lindsay en Lizzy begonnen langzaam te begrijpen wat Sinterklaas betekende. Daarom gingen Mandy en ik mee met Nick en Kelly naar de optocht. Anna en Lotte gingen niet mee; Isabel was nog maar een baby en die van Anna zat nog in haar buik. Bram en Elise hadden andere plannen, maar dat gaf niet, want Tom wist nog niet wat de Sint was.

Op het werk ging alles voorspoedig zonder incidenten. Helaas wisten we nog steeds niet wie er bij ons had ingebroken. De moed had ik allang opgegeven, maar Mandy geloofde nog steeds in mij. We hadden onze winkel beter beveiligd. Er waren een paar camera’s opgehangen in het magazijn en in de winkel. Het atelier leek ons niet nodig omdat je via het magazijn of de winkel het atelier kon bereiken. En ik stelde voor om een camera ook in de pashokjes te plaatsen, maar kreeg klappen als beloning.

Met Sofie ging het geweldig. De verbetering was goed te zien, maar ze had nog een lange weg te gaan. Ze ging in ieder geval de goede kant op en Sofie vond Vera een fijne therapeut. In het begin bedankte ze me regelmatig, maar ik had gezegd dat het genoeg was. En van Jenna had ik niets gehoord, wat mij wel een beetje verraste. Ik wist niet of het goed of slecht was. Bij Vera gebeurde er echter ook niets. Ze vond het zelf ook vreemd, maar klaagde niet zolang er niets gebeurd was. Alleen was er wel iets gebeurd; Vera had Mandy en mij uitgenodigd om bij haar te komen eten. Vera had sinds een maand een nieuwe relatie, waar ze dolgelukkig mee was. Het had wel lang geduurd voordat ze een leuke man had gevonden. Ze had natuurlijk wat scharrels gehad, maar het was nooit een succes. Bij de volleybaltraining konden we zien dat ze hopeloos verliefd was. Daar plaagden we haar graag mee, maar we waren oprecht blij voor haar.

Mandy en ik waren klaar voor vertrek naar Vera. Ze zag er gewoonlijk weer prachtig uit in haar strakke jeans en een truitje. Natuurlijk moest ik haar complimenteren en kreeg ik een zoen van haar. Onze dochters logeerden vandaag bij Bram en Elise zodat we geen rekening met onze kinderen hoefden te houden. Mandy rende naar de auto terwijl ik de deur op slot deed. Grinnikend ging ik in de auto zitten, waar de verwarming op volle stand aanstond. Mandy zat te mopperen over de koude wind maar startte de auto op. Het was een ritje van ongeveer vijftien minuten. Vera woonde in een leuk rijtjeshuis aan de rand van Utrecht. We waren al vaker daar geweest voor verjaardagen.
‘’Ik ben benieuwd,’’ zei ze, terwijl ze druk op het verkeer lette. ‘’Ik hoop dat die nieuwe vriend de ware is voor Vera.’’
Ik zei niets omdat ze op het verkeer moest letten.
Mandy lachte zachtjes. ‘’Ik kan multitasken hoor.’’
‘’Oh ja?’’ Ik legde mijn hand op haar dij, gevaarlijk vlakbij haar kruis.
Ze duwde mijn hand snel weg. ‘’Niet dit!’’ snauwde ze.
Ik grinnikte even. ‘’Ja, ik hoop het ook, Mandy. We gaan het zien.’’

Mandy parkeerde de auto langs de kant van de weg. Ik stapte uit en keek naar de hemel. Het was bijna vijf uur en het was al bijna donker. Dit was de grootste reden dat ik niet van de winter hield.
Mandy pakte mijn hand. ‘’Het gaat alweer snel donker, hé? Gelukkig heb je mij.’’
Ik glimlachte. ‘’Het is wel jammer dat de korte dagen er weer zijn maar dat is de natuur. Dat hoort er gewoon bij. En ik heb inderdaad jou.’’
We liepen naar de voordeur, die al snel geopend werd door Vera. Wij begroetten haar met een dikke knuffel. Ze leidde ons naar de woonkamer waar haar vriend zat te wachten.

Ik knipperde met mijn ogen toen ik hem zag zitten op de bank. Hij kwam overeind en zijn lengte viel me meteen op. Hij was sowieso een kop groter dan ik, zijn schouders en armen waren breed van spieren. Zijn borst was goed te zien achter zijn strakke shirt. Zijn hoofd was grotendeels kaal, aan de zijkanten zaten millimeterharen. Het paste heel goed bij zijn mannelijke gezicht. Hij deed me denken aan de Transporter-acteur Jason Statham. Zijn ogen oogden echter vriendelijk.

Ik grinnikte inwendig. Het was absoluut het type waar Mandy op viel. Ik keek opzij en ja hoor: ze keek met haar ogen uit, haar mond een stuk open. Hij kwam naar ons toe en stak beleefd zijn hand uit. Ik schudde zijn hand. Zijn hand was vele malen groter dan de mijne.
‘’Hallo, ik ben Jack Meeuwsen, de vriend van Vera. Aangenaam.’’
‘’Insgelijks,’’ antwoordde ik. ‘’Ik ben Danny en dit is mijn vrouw Mandy.’’
Jack maakte kennis met Mandy en ik keek geamuseerd toe hoe mijn vrouw haar best deed om neutraal te blijven. Ze kon haar ogen niet van hem afhouden en liet haar blik over zijn gespierde lijf gaan. De blik van Vera vertelde me dat ze het ook zag en haar kleine lachje verried dat ze het grappig vond.

Vera zei dat we mochten gaan zitten en regelde koffie voor ons. Mandy riep dat ze wel mee kon helpen en verdween met Vera naar de keuken.
‘’Vera!’’ fluisterde Mandy. ‘’Wat voor een heb je aan de haak geslagen! Wat een hunk!’’
Vera lachte breeduit. ‘’Jouw reactie had ik verwacht. Ja, hij ziet er heel goed uit. Maar daar ben ik niet verliefd op hem.’’
‘’Niet?’’ vroeg Mandy. ‘’Maar zijn uiterlijk speelt toch wel een beetje een rol.’’
‘’Als hij minder knap was geweest, was ik ook verliefd op hem geweest,’’ zei Vera kalm. ‘’Hij is heel anders dan je denkt. Je komt er straks wel achter.’’

‘’Jij bent dus Danny, ik heb veel over jou gehoord,’’ zei Jack, die duidelijk op de hoogte was van mijn beperkingen.
‘’Oh, roddelt Vera graag?’’ vroeg ik plagend.
Hij lachte. ‘’Nee, maar ze bewondert jou.’’
Ik haalde nonchalant mijn schouders op. ‘’Ik hoor wel vaker dat mensen mij bewonderen. Ik vind het alleen allemaal onzin. Ik ben maar een mens.’’
Het verraste me dat Jack anders was dan ik dacht. Hij mocht groot en gespierd zijn maar hij was opvallend rustig en misschien een beetje terughoudend. Maar hij leek me wel aardig.
‘’Nou, wat ik allemaal over jou hoor, heb ik wel respect voor je,’’ zei hij gemeend.
‘’Dat is aardig van je,’’ zei ik glimlachend.

Vera en Mandy kwamen de woonkamer binnenlopen en Vera stelde voor om aan tafel te gaan zitten omdat het makkelijker voor mij was om te communiceren. Bovendien gingen we over een half uur eten. Vera had een lasagne gemaakt uit een recept van haar oma.
Voordat we plaatsnamen op de stoelen, keek ik snel met een ondeugende blik naar Mandy. Ze stak haar tong uit.
‘’Nou, ik ben benieuwd hoe jullie bij elkaar zijn gekomen,’’ vroeg Mandy.
Jack en Vera keken elkaar aan en Vera antwoordde: ‘’Hij is mijn cliënt geweest.’’
Mandy en ik waren verrast. ‘’Oh? Vertel!’’
‘’Wil je het vertellen?’’ vroeg Vera aan Jack, die zijn hoofd schudde.
‘’Oké,’’ vervolgde Vera na een slokje van haar wijn. ‘’Een jaar geleden was Jack mijn cliënt in mijn praktijk. Hij heeft iets meegemaakt, en dat mag hij zelf zeggen als hij dat wil. Maar goed, in september kwam ik hem toevallig tegen bij Hoog Catharijne. Ik wilde natuurlijk weten hoe het met hem ging, dus zochten we een plekje bij het restaurant om bij te kletsen. Hij is veranderd ten opzichte van vorig jaar, in positieve zin. Voordat we het wisten, zaten we urenlang te kletsen en uiteindelijk bleven we ook eten. Het was heel gezellig. Na het eten vroeg hij heel lief om mijn telefoonnummer.’’ Ze glimlachte naar Jack. Ik kon zien dat ze stapelverliefd op hem was. Dat was prachtig om te zien.

Mandy keek Jack aan. ‘’Mag ik vragen wat er gebeurd was met jou?’’
Hij haalde diep adem. ‘’Ik heb geen gemakkelijke jeugd gehad en dat heb ik allemaal zelf veroorzaakt. Op mijn negentiende leerde ik iemand kennen, we raakten bevriend, heel goed bevriend. Op zo’n avond gaf hij mij een xtc-pilletje om lekker te ontspannen. Het leek mij onschuldig dus ik nam het. Ik vond het geweldig, want ik had de slechte dagen gehad. Ruzie met mijn ouders, want ze mochten mijn vriend niet. Hij was arrogant, volgens mijn ouders. Ik vond het overdreven. Mijn broer mocht hem ook niet echt. Dus de sfeer in huis was niet goed en ik presteerde slecht op school. Ik had ontspanning nodig.
Het volgende weekend vroeg ik mijn vriend of hij nog zo’n pilletje had. Hij had iets anders, een speedje. In eerste instantie twijfelde ik maar hij moedigde me aan, dus ik ging akkoord. Het was een van de bizarste avonden van mijn leven. Ik was helemaal van de wereld en kon heerlijk nergens aan denken. Mijn hoofd was eindelijk leeg. Ik wilde alleen maar meer en kreeg ook andere harddrugs.
Mijn ouders hadden het niet eens door, maar mijn broer wel, die trouwens al uit huis was. Hij dreigde het aan onze ouders te vertellen als ik niet zou stoppen. Ik beloofde het, maar ging stiekem gewoon door met drugs gebruiken.’’

Jack nam een slokje van zijn bier, zijn ademhaling was een tikje zwaarder geworden. Vera legde haar hand op zijn arm. ‘’Je kunt het. Praten is altijd goed. Je kan Danny en Mandy vertrouwen.’’
‘’Als je niet wil, hoef je ons ook niet alles te vertellen,’’ zei ik rustig.
Jack schudde zijn hoofd. ‘’Nee, ik wil het graag vertellen. Niet veel later kwamen mijn ouders erachter en we kregen knallende ruzie. Ik vond dat ze overdreven, want ik vond mezelf niet verslaafd aan drugs. Mijn ouders wilden mij naar de kliniek sturen, dat weigerde ik, dus liep ik weg van huis. Ik logeerde bij mijn vriend en bleef drugs gebruiken.
Maar ik had geld nodig en een vriend wist wel werk voor me. Ik ging drugs dealen voor een bende. Ik heb een paar keer in winkels ingebroken en wat gestolen. Het ging helemaal niet goed, want ik had meer geld nodig omdat de drugs duur waren en ik steeds meer nodig had. Ik deed steeds gekkere dingen, zoals iemand op straat beroven.’’
Hij zweeg, zijn ogen dicht.
‘’Op een gegeven moment had de bende mij niet meer nodig voor dealen en ik moest geld hebben voor drugs. Ik wist geen raad en probeerde het dus bij mijn ouders. Dat was geen succes, mijn vader had mij met veel woede eruit geschopt en zei dat ik nooit meer terug mocht komen. Ze waren geschrokken van mijn uiterlijk. Ik was mager.’’

Mandy knipperde verrast met haar ogen. ‘’Mager?’’
Jack glimlachte. ‘’Ja, ik weet het. Ik zag je wel naar mijn lichaam kijken.’’
Mandy werd rood en ik grinnikte hoorbaar, waardoor ik onder de tafel een stomp op mijn been kreeg.
‘’Het geeft niet,’’ zei Jack snel. ‘’Ik ben wel wat gewend. Maar goed, ik dwaal af. Ik was dus mager. Ik koos liever drugs dan eten. Mijn vriend en ik braken vaker in bij winkels om eten en geld te stelen. Wonder boven wonder werden we nooit opgepakt en we deden dat al ruim zes jaar. School had ik allang laten lopen.’’

Een luid piepgeluid klonk vanuit de keuken. Vera schoot geschrokken overeind. ‘’Het is maar goed dat de oven piepte, anders hadden we aangebrande lasagne!’’ Ze liep naar de keuken en kwam niet veel later terug met een grote ovenschaal. Het rook heerlijk. We schepten het eten op het bord. Omdat er spinazie in zat, wachtten we even om het te laten afkoelen.
‘’Op een dag, ongeveer vier jaar geleden, de belangrijkste dag van mijn leven, belde mijn broer onverwacht op. Daarvoor had ik al een tijd geen contact meer met hem gehad. Hij zei dat hij mij kon helpen. In eerste instantie wilde ik het niet maar hij zei dat hij geld had. Toen kon ik niet meer onderuit en ging naar mijn broer. Het was echter een valstrik. Hij nam mij gevangen in zijn huis. Ik was kansloos tegenover mijn broer. Hij is ook gespierd, hij is de eigenaar van de boksschool. En ik was op dat moment broodmager. Dus hij kon mij met gemak overmeesteren. Hij sloot mij op in de kelder.’’
Jack zweeg plotseling toen hij de verandering in mijn blik zag. ‘’Heb ik iets verkeerd gezegd?’’

De nare herinneringen van dat ik in de kelder opgesloten zat, kwamen heel even boven maar verdwenen snel weer. Ik glimlachte geruststellend. ‘’Nee, ik leg je het later wel uit.’’ Onder de tafel pakte Mandy mijn hand en kneep erin. Ik zag dat Vera mij in de gaten hield. Ik was in goede handen, dacht ik glimlachend.

Jack knikte en vervolgde: ‘’Mijn broer had de kelder tot een kleine studio gemaakt voor mij en ik zat daar ruim een half jaar opgesloten. Ondanks dat ik goed eten en zorg van mijn broer kreeg, waren het de verschrikkelijkste dagen van mijn leven. Het kwam allemaal door de drugs. Ik werd er helemaal gek van. Toen pas realiseerde ik me hoe verslaafd ik was. Mijn ouders wisten er niks van dat ik daar opgesloten zat. Na verloop van tijd begon ik me langzaam beter te voelen zonder drugs en begon steeds meer te eten waardoor mijn lichaam langzaam maar zeker gezonder werd. Alleen mijn hoofd niet. Ik was mezelf niet meer, wist niet meer wie ik was.’’ Hij pauzeerde even om wat te eten. ‘’Na een half jaar mocht ik voor het eerst de kelder verlaten. Ik was wel vastgebonden aan mijn broer, zodat ik niet zomaar wegliep. In de woonkamer zat Vera op mij te wachten.’’

Vera glimlachte. ‘’Deze dag herinner ik me heel goed. Ik vond hem er heel slecht uitzien, en dan te bedenken dat hij daarvoor nog slechter uitzag. Rowan, Jack’s broer, ken ik al langer, hij en mijn broer zijn beste vrienden. Dus Rowan vroeg me of ik Jack kon helpen en dat moest in zijn huis gebeuren. Maar hij wist dat ik zijn geheim – dat hij zijn broertje opsloot in de kelder – nooit zou verraden. En hij durfde nog niet met zijn broertje uit huis te gaan, dus vroeg hij me om bij hem thuis te komen. Jack kreeg therapie van mij in Rowan’s huis en hij betaalde me zwart. Na een half jaar mocht Jack naar mijn praktijk komen voor verdere sessies.’’ Ze glimlachte naar Jack.

‘’Ondertussen nam mijn broer me mee naar zijn sportschool en kreeg ik van hem persoonlijke training. Hij beulde me af, letterlijk en figuurlijk. Mijn hele lichaam had voortdurend spierpijn. Ik kreeg daar ook contact met andere mannen en vrouwen die met mij mee wilden sporten. De eerste trainingen waren privé-trainingen met mijn broer in een aparte ruimte. Ik vond het helemaal niet leuk en had veel ruzie met hem maar hij trok zich er niks van aan. Na een tijdje merkte ik dat ik me steeds beter voelde en ik vond het zelfs leuker worden om te sporten, zeker toen ik met de anderen mee kon doen. Maar mijn broer bleef bikkelhard en gaf me constant zware trainingen. Soms vroeg ik me af of dat wel goed was. Hij zei dat het niet alleen goed was voor mijn lichaam maar ook voor mijn hoofd. Ik kon mijn frustraties eruit trainen. Ik moest vijf keer per week trainen en in twee jaar tijd was ik ineens een compleet ander persoon geworden. Vorig jaar had ik mijn laatste sessie bij Vera gehad. Ik ben zeer dankbaar voor wat ze voor mij heeft gedaan. Zij en mijn broer hebben mijn leven gered.’’

Het was even stil in de woonkamer.
‘’Wauw, wat een verhaal,’’ mompelde Mandy. ‘’Dus na de laatste sessie hebben jullie elkaar niet meer gezien?’’
‘’Nee, dat klopt,’’ antwoordde Vera. ‘’Ik werd wel op de hoogte gehouden door Rowan.’’
‘’En hadden jullie daarvoor al iets? Gevoelens, bijvoorbeeld?’’ vroeg ik nieuwsgierig.
Ze schudde haar hoofd. ‘’Nee, geen greintje, dat was in ieder geval bij mij zo. Bij Jack weet ik het niet. Ik hield mijn werk en privé strikt gescheiden. Bovendien was ik er helemaal niet mee bezig, ik wilde hem gewoon beter maken. Verder niets.’’
‘’Idem dito hier,’’ zei Jack toen Mandy en ik hem vragend aankeken. ‘’Ik was mezelf niet. Ik was helemaal niet bezig met de liefde. Wat ik toen wilde, was alleen drugs.’’
‘’Als ik het goed begrijp kregen jullie gevoelens voor elkaar in september toen jullie elkaar toevallig tegenkwamen?’’ zei Mandy bedachtzaam.
‘’Min of meer,’’ glimlachte Vera. ‘’Jack is echt totaal veranderd. Dat wist ik al, maar nu is hij een veel rustiger persoon geworden. Toen we aan het bijkletsen waren, kreeg ik spontaan gevoelens voor hem. Geen idee waar het vandaan kwam.’’
‘’Dat geldt hier ook,’’ zei Jack even glimlachend. ‘’Ik had haar altijd als een goede therapeut gezien, nooit als persoon. Ik ben dankbaar dat ze mij accepteert zoals ik ben, gezien mijn slechte verleden. Ik ben er niet trots op wat ik allemaal gedaan heb. Het doet zelfs pijn als ik eraan denk. De vrouw die ik ooit had beroofd, had ik opgezocht en mijn excuses aangeboden. Ze kreeg de nieuwste iPhone van mij omdat ik haar telefoon had gestolen.’’ Hij keek weg naar zijn lege bord. Ik kon zien dat het hem nog steeds raakt.

‘’Bedankt dat je je verhaal met ons deelt,’’ zei ik rustig. ‘’Daarnet zei je dat je respect voor mij had. Dat heb ik nu ook voor jou. Ik bewonder dat je je leven probeert op te pakken terwijl je zoveel ellende hebt veroorzaakt. Je boft met zo’n broer.’’
Jack glimlachte breed. ‘’Ik ben mijn broer heel veel dank verschuldigd. Het enige wat hij terug wil hebben is zijn broertje.’’
‘’Ik vroeg me één ding af,’’ zei Mandy voorzichtig. ‘’Je broer sloot je op in de kelder. Maar waarom kon hij je niet naar de kliniek sturen?’’
Vera lachte. ‘’Rowan is het type dat alles zelf wil regelen, ook al is het tegen de wet.’’
Jack knikte. ‘’Inderdaad, en dankzij hem heb ik weer contact met mijn ouders. Maar zullen we nu stoppen over mijn verleden? Het is een periode waar ik niet graag op terugkijk. Ik weet dat praten goed kan zijn, maar de hele tijd? Nee, liever niet. Nu ben ik wel heel erg nieuwsgierig naar jullie, vooral naar jou, Danny.’’
Ik rolde met mijn ogen. ‘’Kom op, wat heeft Vera tegen je verteld?’’
Hij grinnikte. ‘’Alleen goede dingen.’’

Mandy en ik vertelden over ons leven. Jack was geïnteresseerd in mijn beperkingen, in hoe ik omging met mijn doofheid en slechtziendheid. Ik vertelde ook over mijn traumatische ervaring maar hield het kort. Mandy vertelde trots wat ik allemaal had gedaan voor de winkel en voor onze vriendengroep. Ik probeerde haar te temperen in haar lofzang over mij maar ze trok zich er niks van aan.

Op hun beurt vertelden Vera en Jack dat hij binnenkort bij Vera intrekt. Misschien ging het snel, maar Jack woonde nog bij zijn broer en was tegenwoordig bijna altijd bij Vera. Zij vond het onzin om te wachten omdat ze nog maar kort samen waren. Ze gaf ook eerlijk toe dat ze niet zonder hem kon in haar bed, waardoor we hartelijk moesten lachen.
Jack werkte in de boksschool van zijn broer en was net begonnen aan de opleiding Ervaringsdeskundige GGZ. Hij wil graag in een kliniek werken met mensen die verslavingsproblemen hebben. Dat vonden Mandy en ik heel knap van hem. Hij had grote plannen. Als hij zijn opleiding afrondt en een paar jaar in de kliniek werkt, denkt hij erover om dit te combineren met de sportschool van zijn broer. Rowan zag dit wel zitten en was erg trots op zijn broertje en zijn mooie idee. Ik zei dat ik diep onder de indruk was van Jack en hij bloosde zowat.
Het was een fijn en vooral interessant gesprek.

Het eten was allang op en Vera ging snel het toetje halen. Toen ze weer bij ons ging zitten, was haar blik serieus. ‘’Danny, Mandy, er is nog een reden waarom ik jullie heb uitgenodigd.’’ Ze richtte haar blik kort op Jack, die bijna onzichtbaar knikte.
‘’Afgelopen maandag is er een anonieme klacht ingediend op mijn praktijk. Dat ik vertrouwelijke gegevens met iedereen deel. Er gaan al geruchten rond dat ik dit inderdaad doe. Eergisteren heb ik een cliënt verloren omdat zijn ouders mij niet meer vertrouwden. Volgende week heb ik een gesprek met de organisatie van therapie waar ik ingeschreven ben.’’ Ze keek er somber bij.
Ik keek haar met open mond aan, en er wekte woede in me op. ‘’Jenna,’’ fluisterde ik.
Ze knikte ernstig. ‘’Ja, dat denk ik ook.’’
‘’Verdomme, die bitch,’’ gromde ik kwaad.
Mandy legde haar hand op mijn arm. ‘’Danny, doe eens even rustig.’’
Ik haalde diep adem. ‘’Ik had gehoopt dat ze het op mij gemunt had, niet dus. Verdomme, sorry Vera, het is mijn schuld.’’
‘’Nee,’’ zei ze resoluut. ‘’Ik wist wat de risico’s waren. Het is niet jouw schuld, het was mijn beslissing om Sofie te helpen.’’
‘’Ik bedenk wel iets, die bitch komt niet van mij af.’’
‘’Je doet helemaal niks!’’ zei Mandy streng.

Ik keek naar mijn vrouw, ze was bloedserieus.
‘’Wat moeten we dan doen?’’ vroeg ik me hardop af. Ik keek Jack aan en daarna Vera. ‘’Is hij op de hoogte?’’
‘’Ja,’’ antwoordde hij voor Vera. ‘’Ze heeft mij alles verteld.’’
Ik knikte langzaam. ‘’En excuses voor mijn taalgebruik.’’
Hij wuifde het weg. ‘’Geen probleem, maar hoe pakken we het aan?’’
‘’Niets,’’ zei Vera kalm. ‘’Ik ga gewoon door alsof er niets gebeurd is. Bij het gesprek met de organisatie vertel ik gewoon dat het allemaal onzin is. Maar ik noem geen namen, ik wil de situatie niet erger maken.’’
‘’Maar Jenna gaat je zwart blijven maken,’’ sputterde ik tegen. ‘’Dat kan je je praktijk kosten.’’
‘’Dan maar zo, ik wil geen problemen met Jenna. Dan vind ik wel iets anders,’’ zei Vera, nog steeds rustig.
Ik wilde weer protesteren maar hield me in. Dat kon ze toch niet menen? En die bitch vrijuit laten rondlopen? Hulp van Mandy kon ik niet op rekenen want ze stond achter Vera’s besluit. Jack schudde zijn hoofd toen ik hem vragend aankeek. Verdomme, dat kon ik niet maken. Geen haar op mijn hoofd die eraan dacht. Mandy en Vera hadden een kleine glimlach op hun gezicht, alsof ze wisten dat ik niet zou ophouden om Jenna te ontmaskeren.

Vera veranderde het onderwerp en ik wist dat ik niet meer over Jenna mocht praten. Ik gaf me over en we kletsten gezellig verder op de bank in de woonkamer. Het was heel gezellig. Rond kwart voor tien was het tijd om naar huis te gaan.
We namen afscheid en stapten naar buiten. De harde, ijskoude wind overviel ons meteen. Mandy kreunde lang, pakte mijn hand en trok me haastig mee naar de auto. Die stond aan de andere kant van de weg en Mandy was vergeten mij te waarschuwen voor het afstapje. Alles ging zo snel dat ik even mijn richtpunt kwijt was. Mandy trok me sneller mee dan ik kon volgen. Toen mijn voet neerkwam, zakte hij plots een stuk verder omlaag dan ik verwachtte, alsof de grond ineens onder me wegviel. Ik verloor mijn evenwicht en struikelde naar voren.
Mandy slaakte een gil en probeerde mijn val te breken. Dat lukte aardig, maar niet helemaal, want mijn knie kwam op de grond terecht en schoof tientallen centimeters over het ruwe wegdek. Een felle pijnscheut schoot door mijn knie.
Mandy trok mij paniekerig overeind. ‘’Danny!’’ piepte ze geschrokken.
Gelukkig viel het allemaal wel mee. De pijn was prima te verdragen. Luid grinnikend draaide ik me naar Mandy. ‘’Wil je mij dood hebben?’’ Ik voelde aan mijn broek en merkte dat er een klein gaatje in zat.
‘’Het spijt me zo, Danny!’’ riep Mandy. Haar stem sloeg over. Ik kon haar gezicht niet zien in het donker, maar aan haar stem hoorde ik hoe geschrokken ze was.
‘’Rustig maar,’’ zei ik glimlachend. ‘’Niets aan de hand, het is maar een schaafwondje. Ik voel al bijna niets meer. Maar mijn broek kan wel de prullenbak in.’’
‘’Het spijt me,’’ piepte ze aangeslagen.
‘’Hey meid, niks aan de hand hoor. Kom, we gaan in de auto, het is best frisjes.’’
Nu moest ik haar meetrekken naar de auto, die ik gelukkig kon zien dankzij de lantaarnpaal.

In de auto, onder het kleine lampje moest ik hartelijk lachen om het schuldige gezicht van Mandy. ‘’Schatje, er is niks aan de hand. Ik voel de pijn alweer bijna niet meer. Ik vond het eerder komisch wat er gebeurd was.’’
‘’Soms kan ik zo onhandig en dom zijn,’’ mompelde ze terwijl ze haar blik afwendde.
Ik duwde haar gezicht terug naar mij toe. ‘’Daar ben ik blij om. Je bent wie je bent, Mandy. Soms kan je lekker onhandig zijn en dat vind ik vaak leuk. Niks mis mee.’’
Ze zuchtte. ‘’Het spijt me, Danny.’’
‘’Geen probleem, schoonheid,’’ zei ik en gaf haar een zoen. ‘’En nu als de sodemieter de verwarming aanzetten en naar huis rijden.’’
Ze lachte zachtjes en zette de verwarming aan. Ik legde mijn hand op haar dij, wetende dat ze het nodig had. Tijdens de rit voelde ik een druppel bloed over mijn scheenbeen lopen. Ik zei niets.

Thuis aangekomen ging ik naar boven om me om te kleden terwijl Mandy eerst de verwarming in de woonkamer aanzette. In de badkamer trok ik mijn broek snel uit. Er liep een rode spoor vanaf mijn knie naar mijn dijbeen. Ik pakte haastig een washandje, maar was al te laat, want Mandy stond in de deuropening. Haar blik sprak boekdelen.
‘’Niks aan de hand,’’ zei ik snel en wilde mijn been schoonmaken. Maar ze pakte het washandje van me af, maakte voorzichtig mijn scheenbeen schoon en gaf een kusje op mijn knie, net naast het wondje. Ze kwam overeind en sloeg haar armen om mijn middel. Ik glimlachte geruststellend en trok haar stevig tegen me aan voor een innige knuffel.
‘’Dit zal volgende keer niet gebeuren,’’ zei ze zacht tegen mijn CI.
Ik grinnikte. ‘’Dat zullen we nog wel zien, schoonheid.’’
Ik wilde de knuffel verbreken maar ze hield me tegen. ‘’Ik meen het,’’ zei ze terwijl ze me aankeek met haar bruine ogen.
Ik hield mijn hoofd scheef om haar plagend aan te kijken. ‘’Wat als er een winterstorm is? Gaan we dan rustig lopen?’’
‘’Je bent soms echt vervelend,’’ verzuchtte ze met een glimlach. ‘’Maar alsnog mijn excuses. Bovendien gaan we het huis niet uit als er een winterstorm is.’’
‘’Excuses aanvaard, schoonheid,’’ antwoordde ik en gaf haar een zoen.

Even later zaten we lekker knus op de bank met een wijn en bier. Mandy kon eindelijk weer alcohol drinken. Soms voelde ik me wel schuldig dat zij niet mocht drinken omdat ze altijd moest rijden. Mandy reageerde daarop heel slim: ik kon geen auto rijden maar wilde het heel graag en Mandy mocht geen alcohol maar wilde het wel, dus we stonden quitte. Daar moest ik wel om lachen.
Mandy probeerde haar voeten tussen mijn benen te krijgen omdat ze alweer koude voeten had. Ik vond het altijd amusant wat ze deed. Ik kreeg een leuk idee.
‘’Mandy, doe je sokken uit.’’
Ze keek me onderzoekend aan. ‘’Nee.’’
Ik schoot in de lach. ‘’Doe nou even.’’
Ze ging rechtop zitten en trok haar sokken uit.
Ik ging dwars op de bank zitten en vroeg aan haar om hetzelfde te doen. Ik trok mijn shirt uit mijn joggingbroek en stopte haar koude voeten onder mijn shirt tegen mijn warme buik aan. Heel even kreeg ik kippenvel van de kou.
‘’Ohhh, heerlijk!’’ kreunde ze. ‘’Dit moeten we écht vaker doen!’’
Ik moest zachtjes lachen. Wat hield ik toch van haar. ‘’Wat vond je Jack?’’
Ze opende haar ogen. ‘’Super sexy.’’
Ik schoot opnieuw in de lach. ‘’Ja, dat zag ik inderdaad. Het scheelt niet veel of je stond te kwijlen.’’
Ze kromde haar tenen, hard tegen mijn borstkas. ‘’Pas jij maar op. Maar ik moet toegeven dat Jack echt een hele knappe man is. Ik was bijna jaloers op Vera.’’
Ik glimlachte alleen en wreef haar voeten warm.
‘’Maar,’’ vervolgde ze. ‘’Ik zou jou nooit inruilen voor Jack. Voor niemand.’’ Ze streelde teder met haar tenen over mijn borstkas. Haar kleine tenen streken soms over mijn tepels en vreemd genoeg wond het me op.
Mandy merkte het meteen en er verscheen een ondeugend lachje op haar gezicht. Haar voet gleed naar beneden en streek over de bobbel in mijn jogging. Ze glimlachte toen ze het harde voelde.

Mandy trok haar voeten terug, die inmiddels warm waren. Ze pakte haar wijn en ging tegen me aan zitten. ‘’Even over Jenna,’’ zei ze serieus. ‘’Ik ken je en weet dat je toch iets gaat doen.’’
Ik nam een slokje van mijn bier en reageerde niet.
‘’Lieverd, kijk mij aan,’’ fluisterde ze.
Ik draaide mijn hoofd om en haar ogen keken me lief aan. ‘’Het liefst wil ik dat je niets doet, want ik ben gewoon bang dat er iets met jou gebeurt, of misschien wel met mij of onze kinderen. We kennen Jenna niet. We weten niet waartoe ze in staat is. Ik ben gewoon voorzichtig want ik hou ontzettend veel van jou en onze kinderen. Maar ik ken je, je kan dit niet loslaten. Ik heb nagedacht. Van mij mag je het proberen, maar op één voorwaarde. Doe het op legale manier. Dus geen hackwerk of spionage bijvoorbeeld. Kan je mij dat beloven?’’
Ik keek naar haar gezicht. Ze meende het. Ik streelde haar wang en knikte toen. ‘’Ik beloof het. Weet je wat, ik zal je alles vertellen wat ik van plan ben.’’
Ze glimlachte dankbaar. ‘’Fijn, want op de een of andere manier zit het me niet zo lekker met Jenna. Ik weet niet waarom, maar ik mag haar niet.’’
‘’Dat gevoel heb ik ook,’’ bromde ik. ‘’Maar ik kan er niet tegen dat ze Vera zwartmaakt en cliënten manipuleert. Het probleem is dat ik niet weet hoe ik haar moet ontmaskeren. Ik heb geen bewijs.’’
Mandy legde haar hoofd op mijn schouder. ‘’Je vindt er wel iets op. Zoals altijd.’’
Ik slaakte een diepe zucht van frustratie. ‘’Niet helemaal, want ik weet nog steeds niet wie er bij ons heeft ingebroken. Ik haat dit.’’
Ze lachte zachtjes. ‘’Het komt wel, lieverd. Dat weet ik gewoon.’’
Ik kuste haar in haar haren. ‘’Ik hou van je. Ik ben blij dat je mij niet wil inruilen voor Jack.’’
Ze schoot in de lach. ‘’Gekkie van me, dat zou ik nooit doen, maar dat wist je al. En ik hou van jou.’’
Ik glimlachte breed. Ik wist het inderdaad.

De optocht van Sinterklaas was leuk, maar vooral erg druk. Ik werd eerlijk gezegd een beetje moe van al die schreeuwende kinderen. Dat wist Mandy, want ze gaf me een veelbetekenende knipoog. Stijn was door het dolle heen. Hij vond het ge-wel-dig, zeker toen hij een handvol pepernoten kreeg van de zwarte piet. Nick en Kelly genoten zichtbaar van het enthousiasme van hun zoon.
Lizzy en Lindsay begrepen niet helemaal wat de optocht precies betekende, maar ze vonden het duidelijk leuk dat ze ook snoepjes kregen van de zwarte piet. Toen de sint verscheen, zwaaiend naar de menigte, vielen onze dochters stil. Ze waren sprakeloos en keken met grote ogen toe. Mandy probeerde uit te leggen wie Sinterklaas was, en ik keek genietend naar hen. Daar kwam ik voor. De rest kon me eerlijk gezegd weinig schelen.
Volgend jaar zouden onze dochters wel weten wie Sinterklaas was. Dat kon leuk worden. Al ging ik dan toch liever naar de optocht in onze eigen woonplaats. Hier was het gewoon véél te druk.

Vrijdagavond, 5 december gingen we naar Anna en Lotte voor een gezellige pakjesavond. Stijn was het enige kind die opgewonden was voor deze avond. We kwamen aan bij het huis van Anna en Lotte, Lizzy en Lindsay renden naar de speelplek in de woonkamer waar Stijn speelde met zijn speelgoed. In de keuken begroetten we Lotte en Kelly, die bezig waren hapjes te maken. In de woonkamer gaf ik een dreun op de schouder van Nick en ging naast Anna zitten op de bank. Haar dikke buik was goed zichtbaar. Maar dat gold ook voor haar grote borsten. Die waren aanzienlijk gegroeid. Anna lachte ondeugend bij het zien van mijn blik. “Ik heb nu een cup E. Mooi hé?”
Ik gaf haar een zoen op haar wang en aaide over haar dikke buik. Dat deed ik wel vaker en dat vond ze prima. “Echt wel, wat een tieten,” fluisterde ik. “Van mij mag je je hele leven zwanger zijn. Je ziet er zo geil uit.”
Ze schoot in de lach. “Nee, dank je.”
“Hoe gaat het met je? En hoeveel weken ben je ook alweer zwanger?”
“Het gaat prima met mij. Gelukkig heb ik weinig last van de zwangerschap. Ik ben nu bijna zesentwintig weken zwanger.”
“Ah, je hebt de 20-weken-echo gehad? Waarom wist ik van niks?” zei ik een tikkeltje verontwaardigd.
Ze grinnikte. “Je hoeft ook niet alles te weten, lekker ding.”
“Maar weet je het geslacht van je kind?”
Ze schudde haar hoofd. “Nee.”
Ik keek om me heen. “Waar is Isabel?”
“Ze ligt te slapen. Lotte gaat haar straks ophalen,” antwoordde ze.

Bram, Elise en Tom arriveerden ook, daarmee kon de pakjesavond beginnen. Eerst deden we rustig aan om de spanning op te bouwen voor Stijn. Hij kon duidelijk niet wachten op de cadeautjes. Om acht uur ging de deurbel en Kelly zei tegen Stijn dat het sinterklaas was. Hij en Nick gingen naar de deur. Op de stoep stond een grote mand met een heleboel cadeautjes. Stijn zijn ogen puilden bijna uit hun kassen van verbazing. Grinnikend nam Nick de mand naar binnen.
Stijn kreeg natuurlijk het allereerste cadeau: een speelgoedvliegtuig. Hij was in de wolken en scheurde de doos onmiddellijk open. We keken geamuseerd toe. Daarna kregen Lizzy en Lindsay poppetjes. Tom en Isabel kregen knuffels. Wij volwassenen kregen ook leuke cadeautjes, het waren allemaal kleinigheden. Dat hadden we afgesproken.
Nick overhandigde het laatste cadeautje aan Anna. “Die is voor jou, Anna.”
Ze maakte het open. Het was een klein robotachtig poppetje. Ze keek glimlachend naar Lotte. “Ik krijg dus een zoon?”
Wij keken elkaar met knipperende ogen aan. “Wat?” vroeg Elise nieuwsgierig.
“Lotte wist het geslacht van mijn kind,” legde Anna uit. “Ik niet, ze mocht van mij op een leuke manier bekendmaken wat het wordt.”
Ik slaakte overdreven een hoorbare zucht. “Godzijdank.”
Het luide gelach galmde door de kamer en ik kreeg een stomp van Anna, die haar lach niet kon onderdrukken. “Ja, dat zou je niet kunnen redden met twee Anna’s.”
Ik knipoogde.
“Nou, superleuk! Ik krijg een zoon!” zei Anna blij.
Ze kreeg een innige knuffel van Lotte en die zei: “Ons gezin is compleet, we hebben een dochter en een zoon.” Anna gaf haar vrouw een intieme zoen.
Kelly pakte haar glas wijn en hief het op. “Proost!”

Lotte ging drinken halen in de keuken en kwam terug met een pakket. ‘’De sinterklaas is blijkbaar nog een keer langs geweest. Het is voor Danny.’’
Ik keek verbaasd en keek haar onderzoekend aan. Ze knipoogde en gaf het cadeau aan mij. Stijn kwam naast me staan, zijn ogen schitterden van nieuwsgierigheid.
Mandy en Elise hadden hun plaats gewisseld en Mandy stond naast me. Ik wist dat het cadeau van haar moest zijn.
‘’Wil je mij helpen met uitpakken?’’ vroeg ik glimlachend aan Stijn.
Hij aarzelde geen moment en scheurde het pakpapier open en mijn mond viel open van verbazing. Het was een Nintendo Switch-console met het spel Super Mario 3D World. Ik keek mijn vrouw ongelovig aan, die vermakelijk glimlachte om mijn blik.
‘’Zo zo, toe maar! En ik dan? Ik ben volgens mij ook braaf geweest. Waarom krijg ik niet zo’n cadeau, sint?’’ mopperde Bram.

Stijn had het genoeg gezien en ging spelen met zijn nieuwe speelgoed.
Mandy keek rond. ‘’Hebben jullie gemerkt dat Danny al een tijdje niet meer gamet? Het is niet dat hij er geen tijd voor heeft maar hij heeft de laatste tijd meer moeite met het volgen van het spel Call of Duty. Het gaat hem te snel. Herinneren jullie nog dat wij naar de bijeenkomst voor doofblinden in de zomer geweest waren? Daar ontmoetten we een man die iets slechter hoort en ziet dan Danny. Hij speelt ook op de Switch en Super Mario. Hij legde ons uit dat het spel een stuk langzamer is en dat het contrast heel goed is voor slechtzienden.’’
Ze draaide zich om, boog over de armleuning en toverde een kleiner pakket tevoorschijn. ‘’Hier, alsjeblieft, Danny,’’ zei ze glimlachend.

‘’Sjonge jonge, hij wordt wel erg verwend,’’ mopperde Bram opnieuw.
‘’Moet je maar met mij trouwen,’’ knipoogde Mandy.
‘’Niks daarvan, hij is van mij,’’ zei Elise terwijl ze aan de arm van Bram trok.
Ik verwijderde het papier en het bleek een controller te zijn. Ik keek Mandy vragend aan, die naar Nick gebaarde.
‘’Joy-cons, de controller van de Switch, zijn aardig klein,’’ legde hij uit. ‘’Mijn vriend heeft een Switch en we spelen wel eens samen, die joy-cons zijn echt klein. Vandaar een andere controller. En die Super Mario 3D World is een heel leuk spel en perfect voor jou om te beginnen. Maar ik denk dat Super Mario Odyssey echt een spel voor jou is. Maar probeer maar eerst deze.’’
Ik staarde roerloos naar de doos. Ik was echt verrast. Eerlijk gezegd miste ik gamen wel een beetje. Nu ik deze console had begon het te kriebelen in mijn buik. Het kwam heel goed uit, want het was nu winter. Dus met de vele korte dagen kon ik mooi lekker gamen!
Ik keek mijn vrouw aan. Ze glimlachte lief. Ik gaf haar een intieme zoen. ‘’Heel erg bedankt.’’
‘’De sint heeft het gedaan, niet ik,’’ knipoogde ze. Ik grinnikte.

Het avond vorderde gezellig verder. De kinderen begonnen al moe te worden. Het was tijd voor mijn verrassing. Ik ging naar het toilet en in de gang haalde ik mijn cadeau dat verstopt was in de meterkast en legde die op de deurmat. Daarna ging ik terug in de woonkamer. Niet veel later moest Bram naar de wc en kwam meteen terug met een verbaasde blik.
‘’Er ligt een cadeau in de gang en het is voor Anna. En er staat ook bij dat het niet bestemd is voor de kinderen.’’
We keken elkaar onderzoekend aan, ik deed mee om onopvallend te zijn.
Kelly stond op en vroeg Stijn of hij in de keuken wil spelen op de tafel. Dat wilde hij wel. Lizzy en Lindsay wilden met hem meegaan. Tom en Isabel konden gewoon blijven omdat ze nog jong waren. Bram haalde snel het cadeau. Het was een langwerpige vierkante doos. Nieuwsgierig scheurde Anna het pakpapier weg. Kelly stond bij de deuropening zodat ze de kinderen in de gaten kon houden en mee kon kijken wat het cadeau was.

Het pakpapier was eraf en we zagen alleen de kartonnen doos. Anna keek ons beurtelings aan, peilend wie het gedaan had. Ik deed mijn best om mijn gezicht neutraal te houden, en dat lukte aardig.
Met een mesje sneed Anna het plakband open. Wat ze niet had verwacht, was dat de doos uit elkaar viel en dat het ding eruit donderde op de grond. Een gigantische zwarte rubberen dildo van één meter, met een omvang van zes centimeter.

We gierden het uit van het lachen tot we geen adem kregen. Tranen sprongen uit onze ogen.
‘’Oh my god, wat een joekel!’’ hikte Elise en kreeg opnieuw een slappe lach.
Anna raapte de zwarte dildo op en hield hem rechtop. Hij was zo lang dat het bovenste gedeelte half krom boog. Op het topje was een vorm van een dikke eikel goed te zien.

Anna keek me laatdunkend aan. ‘’Jij hebt het gedaan, Danny. Dat weet ik honderd procent zeker!’’
Ik kon niet antwoorden want ik was nog aan het lachen.
Anna sloeg me zachtjes met de dildo op mijn wang, waardoor het gezelschap opnieuw in lachen uitbarstte.
‘’O my god,’’ zei Nick hijgend. ‘’Ik heb bijna geen adem meer.’’
‘’Geniaal gedaan, Danny,’’ zei Bram en we grijnsden naar elkaar.
‘’Nou,’’ zei Anna ondeugend tegen me. ‘’Bij de volgende seks die we gaan hebben, ga je wat beleven.’’
‘’Ik heb helemaal niets gedaan. Dat heeft sinterklaas gedaan. Hij is duidelijk goed op de hoogte over jou, merk ik zo,’’ zei ik breed grijnzend.
Ze gaf me weer een tik met de dildo. ‘’Je bent een eikel maar het is wel leuk.’’

‘’Maar zou je die kunnen hebben?’’ vroeg Mandy nieuwsgierig.
Anna bekeek de dildo nog eens. ‘’De lengte natuurlijk niet, maar de omvang misschien wel, als ik goed nat ben.’’
Ik keek haar verbijsterd aan. ‘’Serieus?’’ Ik was niet de enige die verbaasd was.
Ze haalde haar schouders op. ‘’Ik denk het wel.’’
‘’Nou, dan wil ik het niet zien hoor, dat lijkt me zo pijnlijk!’’ mompelde Lotte met angst in haar stem.
Anna lachte haar vrouw lief toe. ‘’Dat valt wel mee, als je goed voorbereidingswerk doet.’’
Elise schudde haar hoofd van ongeloof. ‘’Je bent echt gek.’’
Nick grinnikte luid, we keken hem vragend aan. ‘’Niks,’’ zei hij. ‘’Het is gewoon zo grappig hoe Anna hem vasthoudt. Wat een joekel, man!’’
We lagen opnieuw dubbel van het lachen. Wat een avond…