Verboden Liefde - 3

Als Paul de volgende dag Charlie ‘s middags uitlaat en zoals altijd bij het hekje van de tuin van Anja wacht, komt ze niet opdagen. De keukendeur staat open, haar hond blaft enthousiast, maar Anja laat zich niet zien. Hij hoort haar stem en de stem van haar man, maar ze verschijnt niet. Helaas, dan maar zonder haar. Een domper voor hem, maar ook voor Charlie die zijn kameraadje mist.

Maar gelukkig, de ochtend daarna zijn ze er wel. Charlie is uitgelaten. Het lijkt wel alsof hij zijn vriend in geen weken gezien heeft. Paul is ook blij. Het liefst zou hij Anja ter plekke omhelzen, maar dat is onmogelijk. Met een meter afstand lopen ze het achterpad af, het bruggetje over en de polder in. Ze stoppen bij het bankje. De honden vermaken zich wel. Ze weten dat dit een pauze moment is. “Hoe was het?” Anja vertelt. "Hij vroeg hoe het met mij ging en sprak daarna alleen maar over zijn werkzaamheden in Hamburg. Hij was meer dan enthousiast en hoopt dat hij snel weer terug kan." “En hoe voelde jij je toen hij je dit vertelde?”

Even was Anja stil. Dan zegt ze: “Aan de ene kant teleurgesteld, maar aan de andere kant geeft het mij wel vrijheid om jou te ontmoeten.” Paul glimlacht, maar reageert niet. Hij weet dat hij haar alle tijd en ruimte moet geven.

Het is ruim een week later als Anja hem iets vertelt, waarvan hij toch wel opkijkt. Tijdens een van hun wandelingen zegt ze dat ze een raar voorgevoel heeft. Haar man lijkt nog minder geïnteresseerd in haar. Hij is veel aan de telefoon. Niet zijn eigen mobiel, maar die van het bedrijf. Met wie hij spreekt weet ze niet, omdat hij altijd oordopjes gebruikt. Als ze ernaar vraagt, antwoordt hij kort: dat is mijn werk. Gisteravond laat was hij weer aan de telefoon. Toen hij naar bed kwam, wilde hij direct seks. Het was niet eens prettig. Na de seks vertelde haar man dat hij terug moet naar Duitsland. Hij vertelde ook, dat hij niet weet hoe lang het dit keer gaat duren.

Voor de vorm zei ik dat ik het niet fijn vond. Toen zei hij: “Wacht..” Anja dacht even na. Hij zei letterlijk: “Je vindt het toch niet erg.” En daarna: “Daarom heb ik je nu ook een beurt gegeven." Ik bedoel dat je geen tekort hebt aan seks.” “Paul, ik was werkelijk met stomheid geslagen." "Dat zeg je toch niet: daarom heb ik je een beurt gegeven.” Uiteraard reageert Paul niet. “Ik voelde enorme boosheid in me opkomen, maar ik heb me beheerst.” Ik ben daarna gaan douchen en beneden thee gaan drinken. Toen ik terugkwam, sliep hij al.

Het lijkt erop alsof haar man een vrouw ontmoet heeft, flitst het door Paul heen. Misschien wel op de Reeperbahn of dat andere centrum in Hamburg, maar hij zegt niets. Hij zou haar willen omarmen, maar het risico is te groot. Stiekem pakt hij haar hand. Anja knijpt zo hard, dat hij het gevoel heeft dat ze zijn hand wil platdrukken. “Wanneer vertrekt hij?” “Vandaag, maar ik weet niet hoe laat.”

Als het allemaal waar is, is er dan nog wel sprake van verboden liefde? Van Anja’s kant? Of van de kant van haar man? Hij weet niets van haar en zij vermoedt alleen maar. Wat is trouwens verboden liefde en wie bepaalt dat? De omgeving? De familie? Je partner? Maar misschien doet hij wel hetzelfde! Vragen die niet zo makkelijk te beantwoorden zijn en helemaal niet als je zelf in een dergelijke situatie bent.

Die middag, om 10 over 5, gaat bij Paul de telefoon. Anja, die nooit belt, maar nu wel. Dat moet betekenen dat haar man vertrokken is. “Ben je thuis?” “Voor jou altijd!” “Heb je al gegeten?” “Nee, jij?” “Zullen we naar de chinees gaan. Ik heb zin in babi panggang.” “Lijkt me heerlijk, alleen niet bij de chinees. Babi panggang is een Indonesisch gerecht. Daarom lijkt het me beter om bij Bali Baru te gaan eten.” “Ik vind alles goed,” antwoordt Anja. Bali Baru is in Roosendaal, zo’n 35/40 minuten rijden. “Okee, ik pik je op om 6 uur.” Anja blijft voorzichtig, want om 6 uur wacht ze Paul op met een leeg kratje bier en 2 boodschappentassen. Voor het geval iemand haar ziet. De spulletjes in de kofferbak en dan gaan ze. Zodra ze op de snelweg zijn ligt haar hand al op zijn schoot. Zo veel als mogelijk houdt Paul haar hand vast. Anja praat voortdurend. Vooral over de afgelopen week, nee, 10 dagen. Hoe haar man was en hoe hij zich gedroeg naar haar toe. Ze praat over haar vermoeden, maar zonder te oordelen. Trouwens geen moment praat ze negatief over haar man. Niet één keer. Dat siert haar. Ze naderen al Roosendaal als ze zegt: “Ik praat wel veel, hè.” “Inderdaad,” antwoordt Paul, “maar het is goed om alles wat je bezig houdt van je af te praten.” De rijsttafels in Bali Baru zien er voortreffelijk uit. Ze bestellen. Anja en Paul zitten tegenover elkaar, maar hun handen zoeken voortdurend contact. “Wat doe jij eigenlijk voor werk?” vraagt Anja. “Niet zoveel, sorry!” Anja kijkt hem vragend aan. Dan vertelt Paul dat hij een aantal jaren geleden heel goed heeft weten te beleggen. “Het rendement is voortreffelijk. Een beleggingsadviseur houdt mijn beleggingen in de gaten. "Af en toe praat ik met hem, meer hoef ik eigenlijk niet te doen.” Anja kijkt hem bewonderend aan. “Ach weet je, ik heb geluk gehad. Op de juiste momenten weten in te stappen.” “Daarom dus dat je veel thuis kunt zijn!" "Ik begrijp het.”

“Maar ik ga ook regelmatig weg, hoor," antwoordt Paul

“Dat weet ik,” Dan zie ik een ander met Charlie lopen.”

“Ik hou van een weekendje uit op z’n tijd, maar op dit moment hoeft het even niet.”

“O, waarom niet?”

Paul kijkt haar aan en zegt: “Door jou.” “Ik wil je niet missen.”

Anja voelt zich warm worden. Al eerder had ze dit gevoel. Paul is een man, die een vrouw echt op de eerste plaats zet. Ze lacht en streelt voor de zoveelste keer zijn hand. Zacht zeg ze: “Je hoeft me niet te missen." "Ik ben er voor jou.”

“En wat gaan we nu doen,” zegt Paul als ze weer in de auto zitten. “Naar huis, naar mijn huis om precies te zijn. Zo druk als Anja was op de heenreis, zo stil is ze nu. Ze geniet van zijn nabijheid. Dat is voor nu meer dan voldoende. Bij een tankstation koopt Paul een paar flessen wijn en dan rijden ze weer verder. Eenmaal in Pauls huis en na opening van de wijn slaat de stemming totaal om. Van druk, naar stilte, naar meligheid. Misschien dat de wijn daarvan de oorzaak is. Lachend, of beter giechelend, om elk dingetje dat net even anders is. Zo heeft Paul in zijn huis een voorwerp staan waarvan je met de nodige fantasie een stijve lul in kan zien. Meerdere, al dan niet kunstzinnige vormen, laten Anja lachen. Ze loopt met Paul door zijn huis. Kijkend, aanrakend, soms zelfs strelend. “Ik wist niet dat jij interesse in kunst hebt.” “Dan weet je het nu. Ik hou wel van bijzondere, niet alledaagse dingen.”

Ze knikt. “Leuk, grappig, mooi, je hebt van alles.”

“Ik heb ook een paar erotische afbeeldingen. Wil je die zien?” Met een opnieuw gevuld glas wijn, lopen ze naar de keuken. Daar is een deur naar een kleine kamer die de meeste mensen gebruiken om hun voorraad in te zetten. Sommige mensen noemen het een voorraad keuken. Een ruimte met soms wat kasten om er je spullen op te slaan. “De voorraad keuken,” zegt Anja. “Bij jou misschien, maar ik noem het mijn speelkamer.” Hij opent de deur. De kamer is klein. “Ben je er klaar voor?” “Ja.” Paul knipt het licht aan. Geen kasten, zoals bij Anja thuis. Geen voorraad aan eten en drinken. Wat ze ziet is een praktisch lege ruimte. Niet groot. Er staat een merkwaardig apparaat, maar daar besteedt Anja geen aandacht aan. Er staat en stoel, een kruk en een tafel. Meer eigenlijk niet. Dan ziet Anja de posters op de muur. Naakt of bijna naakte vrouwen. Ze loopt er heen. Paul loopt niet mee. Hij gaat op de kruk zitten, die bij het vreemde apparaat staat. Haar meligheid is verdwenen. Sommige posters vindt ze echt mooi, anderen wat minder. Als ze naar de poster naast de deur kijkt ziet ze een koppel in een soort gangetjes. Hij leunt tegen de ene muur, zij tegen de andere. Hun heupen naar voren. Ze ziet een lul half in een kutje. “Noemen ze dit niet pornografisch?” “Noem het maar zoals jij het wil. Ik vind het mooi. Het enige wat hen bindt is hun geslacht.”

Anja komt naar hem toe en legt haar arm over zijn schouder. Hij legt zijn arm om haar middel, maar blijft zitten. “Wat vind je ervan?” vraagt Paul. “Heel erotisch,” antwoordt Anja eerlijk. Dan gaan haar ogen naar het apparaat. “Wat is dit?”

“Mijn speelmachine!" Paul lacht. “Wat?” reageert Anja. ”Dit apparaat heb ik ooit in Azië gezien. Een vriend en ik hebben het zo goed mogelijk en met wat aanpassingen nagebouwd. Het is een speelapparaat. Je kan je partner daarop lekker verwennen.” Anja is geïntrigeerd. “Jouw vrouw, jouw ex, heb je haar hier ook verwend?” “Nee, we hebben dit gebouwd na mijn scheiding. Ik denk ook niet dat ze dit had gewild of aangedurfd. "Ze is erg conservatief, maar dat heb ik je al verteld.” “Wacht even, ik haal nog even de wijnfles".

Anja blijft alleen achter. Ze bekijkt nogmaals de posters, de machine. Ze kan het niet helpen, maar het windt haar wel op. Ook het idee dat Paul haar in vertrouwen heeft genomen, want ze is er zeker van dat maar weinig mensen hiervan weten. Ze kijkt naar de poster van het stel in het smalle gangetje. De man heeft een flinke lul en ineens gaat er een schok door haar heen. Is dit soms Paul? Ze kijkt naar zijn gezicht in de schaduw. Het zou zomaar kunnen. Haar opwinding neemt toe en daarmee ook het geloof dat dit echt Paul is. Als Paul met een nieuwe fles terug is, zegt ze: “Ik moet eigenlijk even naar de w.c.”

“Je weet de weg,” antwoordt hij, maar je moet weten dat als er hier gespeeld wordt, niemand de kamer mag verlaten, zolang er gespeeld wordt.” Ze lacht en loopt weg. Paul volgt haar, maar niet nadat hij eerst de verwarming aanzet. Zijn voorgevoel vertelt hem dat…

Weer op de bank. Anja zegt: “Dit had ik nooit achter je gezocht!”

“Iedereen heeft geheimen, toch?" "En zolang je daar een ander niet mee schaadt, moet dat kunnen.” Anja reageert daar niet op, maar zegt: “Heb jij daar wel eens een vrouw gebracht?”

Paul kijkt haar aan en zegt: “Ja, meerdere keren zelfs, maar sinds wij wat..eh.. meer contact hebben, niet meer.”

“Waarom niet?”

“Laat ik het zo zeggen: ik heb er geen behoefte aan.”

Anja kruipt tegen hem aan en drinkt van haar appelsap. Ze is even klaar met de wijn.“Ik zou daar ook wel een keer willen zijn.”

“Wat bedoel je?” vraagt Paul

“In de voorraad, nee, in de speelkamer, zoals jij dat noemt.”

Paul glimlacht. Zijn voorgevoel heeft hem niet verraden. “Wanneer?”

“Nu?”

“Wil je nu?" "Dat kan.” Hij trekt Anja naar zich toe en ze zoenen. “Weet je wat,” zegt Paul. Ik ga me verkleden en intussen ga jij naar de kamer. Je gaat in ondergoed op de kruk zitten. Zodra ik kom, begint het spel. Het speelapparaat gebruiken we niet. Dat moet voorbereid worden. Misschien een andere keer. O, nog iets, je mag niet praten, behalve als ik het aangeef. Oke?”

Anja knikt. Nog een zoen en dan gaat Paul naar zijn slaapkamer om zich om te kleden.

In bh en slipje wacht Anja op de kruk. Zenuwachtig? Nee, ze is vooral nieuwsgierig en opgewonden. Met Paul is het niet ‘boring’, zoals met haar eigen man. Ze denkt aan de poster. Het kan toch niet anders dan dat het Paul is!

Paul komt binnen. Hij draagt een zwarte broek, maar zijn borst is ontbloot, geen overhemd. “Wow,” verzucht ze. Alleen bij het zien van hem neemt haar opwinding toe. Dat hij haar zo te pakken heeft in feitelijk zo’n korte tijd! Paul antwoordt niet, maar legt alleen zijn vinger tegen zijn lippen. O ja, niet praten.

Hij pakt de enige stoel met de rechte leuning. Een oude stoel die ooit bij een eettafel gestaan heeft en zet die twee meter voor haar kruk. Hij gaat zitten. Een fantasie staat op het punt te beginnen. “Ga voor de kruk staan!” Zijn stem klinkt ineens anders. Maar het hoort bij het spel. Ze gehoorzaamt. Ze ziet zijn ogen die over haar lichaam gaan. ‘Met je ogen uitkleden’ heet dat. Van een andere man zou Anja dit nooit accepteren, maar van Paul? Het hoort bij het spel. “Kom hierheen. Kus me.” Anja loopt naar hem toe. Ze moet voor hem stil gaan staan en zich voorover buigen. “Hou je benen recht.” Met rechte benen en voorover gebogen kust ze hem. Zou ze in de gaten hebben dat hij zich iets heeft laten zakken. Haar handen houden de stoelleuning vast. Paul wrijft over haar bovenarmen en dan over haar rug. Het wordt een heerlijke lange zoen. Zijn mond ruikt naar wijn. “Lik mijn lippen.” Ze doet wat hij vraagt. Dan voelt ze dat hij haar bh losmaakt. “Je hebt prachtige tieten.” Tieten, zegt hij, tieten! Tot nog toe had hij het alleen maar over haar borsten. Ook dit zal bij het spel horen. Haar borsten hangen vrij. Hij streelt ze, hij speelt met ze en knijpt zachtjes in haar tepels. “Kom op mijn schoot zitten.” Anja gaat met haar gezicht naar hem toe zitten. Haar benen links en rechts van de stoel. Een nieuwe zoen volgt. Paul drukt haar dicht tegen zich aan. Het verlangen neemt toe. Hij voelt haar bewegen op zijn schoot. Ze moet zijn stijve voelen en wil meedoen. Het liefst zou Paul nu heerlijk diep met haar willen vrijen, maar Anja wil een spel. Eindeloos zoenen waardoor de lust bij beiden alleen maar toeneemt. Dan schuift Paul zijn armen onder haar dijbenen en tilt haar moeizaam op.

Anja houdt zich aan hem vast. Ze wordt door hem opgetild, ze wordt door hem gedragen! Ze voelt zich even een klein kind in zijn armen. Paul draagt haar naar de houten tafel die aan de andere kant van de kamer tegen de muur staat. Daar zet hij haar neer. Hij loopt weg en komt terug met zijn stoel en een kussen. Het kussen plaatst hij achter haar en laat haar tegen de muur leunen. Hij haalt haar kruk en plaatst deze duidelijk opzij van de tafel. Hij plaatst haar voet daarop. Haar andere voet hangt vrij aan de andere kant van de tafel. Nog eenmaal loopt hij weg

En komt terug met een schaar!

Anja volgt al zijn handelingen. Ze voelt zich volkomen op haar gemak. Ze vertrouwt Paul ten volle. Als hij weer bij haar staat, streelt hij haar met zijn schaar. De schaar voelt koud aan. Anja vindt het vreemd, maar haar opgewondenheid wordt daarmee niet minder. Dan pakt hij haar slipje en knipt het eerst links, dan rechts door. Het lapje stof laat hij nog even liggen. Anja kijkt naar hem. “Ik wil je kut zien.” Hij gaat op de stoel zitten en trekt langzaam het lapje stof weg. “Je kut is zo nat.” De vingers van Pauls rechterhand vlechten zich in de vingers van Anja’s linkerhand. Anja knijpt. Zijn linkerhand streelt haar kutje. Zijn vingers over haar schaamlippen. Hij raakt haar klitje aan en onwillekeurig huivert Anja. Als hij even een vinger in haar steekt, kan ze een kreet nauwelijks onderdrukken. Ze is zo klaar en ze wil zo graag. Voor Paul geldt hetzelfde, maar hij wil eerst nog iets uitproberen. Hij laat haar hand los en trekt Anja naar de rand van de tafel. Hij plaatst haar beide voeten op de tafel. “Okay?” Anja knikt. Haar mond staat open. Haar lippen zijn droog. Dan voelt ze zijn hand op haar kont. Zijn hand streelt en knijpt. Dan voelt ze een vinger tussen haar billen. Die vinger vindt al snel haar anus. Hij cirkelt om haar anus heen, maar er ook overheen. Het geeft een lekker tintelend gevoel. Heel anders dan wanneer hij haar kut streelt, maar toch lekker. Hij brengt zijn gezicht vlakbij haar. Zijn vinger gaat onverstoorbaar door. Ze krijgt een kus en dan hoort ze hem zeggen: “Ik wil je kont ruiken.” Anja schrikt, maar toont het niet. Nog nooit heeft een man dit tegen haar gezegd. Met open ogen kijkt ze hem aan. Hij herhaalt: “Ik wil je kont ruiken.” Ze antwoordt: “Doe me geen pijn.” “Nee, je bent er niet klaar voor, ik weet het, ik wil je alleen ruiken.” Ze knikt. Ze ziet hoe Paul zijn pink nat maakt in zijn mond en ze voelt zijn vingers is haar kut. Dan zet hij zijn pink op haar anus. Hij draait en duwt zijn pink een heel klein stukje in haar. Niet eens tot het eerste kootje. Hij ziet de plotse spanning op haar gezicht. “Je bent hier zo nauw!” Dan trekt hij zijn vinger terug. Hij ruikt eraan, maar ruikt niets. “De volgende keer dan maar als je wel bent voorbereid.” De spanning verdwijnt van haar gezicht. Anja is niet tegen anale seks, maar dan wel als ze er klaar voor is.

Paul doet een stap naar achteren. Hij trekt zijn broek en slip uit. Zijn lul springt te voorschijn. Anja kijkt en de gedachte aan de poster dringt zich opnieuw op. Is het Paul? Is hij het echt?

Paul trekt haar naar zich toe. Zittend op de rand van de tafel voelt ze hoe hij zijn lul tegen haar kutje zet. Dan dringt hij in haar. De vloed begint bijna onmiddellijk. Ze voelt hem steeds dieper in zich dringen, terwijl hij haar omarmt. Haar armen om zijn middel. Als hij helemaal in haar is, trekt hij zich terug, maar blijft wel in haar kut. “Dit is zo fijn,” murmelt ze. Alles tintelt in haar. Ze wordt natter en natter. De vloed neemt toe. “Ik heb je nodig,” hoort ze hem zeggen. “Ik heb jou nodig,” reageert ze. Dan beantwoordt ze zo goed mogelijk zijn stoten. Soms snel, soms wat rustiger. Haar kut druipt, maar ze is het zich niet bewust. Ze verlangt naar bevrediging. Ze wil klaarkomen. Hijgend en soms grommend neuken ze.Dan voelt ze het komen. Ze gilt als ze klaarkomt, niet een keer, maar meerdere keren. Ineens voelt ze zijn warme zaad in zich stromen. Wanneer ze begint te kalmeren, zegt ze: “Ik wilde één met jou zijn. We waren één, we zijn één.” Paul kijkt in haar ogen en zegt: “Ik hou van je.” Het klinkt als muziek in haar oren. Het is als een kers op de heerlijke taart. “Ik hou ook van jou.”

Zijn ze daarmee te ver gegaan. Niet voor nu. Nu voelen ze dit zo.

Het duurt wel even voor ze in zijn slaapkamer zijn. Want dat ze blijft slapen is niet meer dan vanzelfsprekend. Anja kruipt in zijn armen. Haar hoofd in zijn schouderholte. Paul voelt de slaap komen, maar ineens hoort hij haar zeggen: “Je weet niet half hoe blij ik met je bent." Je geeft me wat ik nodig heb, je respecteert me, je maakt me gelukkig.”

“En daarom hou je van me?” reageert Paul zachtjes. Haar antwoord is een kusje op zijn borst. Ze zegt: “Onder anderen.” Paul vraagt niet verder. Waarom ook. De tijd zal het leren. Allebei genieten ze na met een hoofd vol gedachten, maar niet lang. De slaap overmant hen beiden. Anja valt als eerste in slaap. Paul doet het licht uit en volgt haar al snel.