Safe Haven - 2

‘Ik breng je wel even naar huis’ Shanny was helemaal stil geworden in de rit naar haar huis. Ze wilde snel uitstappen maar ik legde mijn hand op haar schouder. Ik loop voor de zekerheid wel even mee, want iedereen blijft af van mijn vriendin en haar kind.’ Haar ex begon haar huid meteen vol te schelden maar toen hij mij zag werd hij even stil maar vervolgde: ‘wie is dit vieze hoer?’ ‘Ik zou maar even dimmen, zei Dave, want ik ben hier niet van gediend.’ Door mijn postuur en houding viel hij stil en Steven liep snel naar zijn moeder die naar de toegangsdeur van haar flat was gelopen. Ik positioneerde mij tussen hun en haar ex. Hij bleef haar uitschelden en bedreigen en Steven begon te huilen waardoor ook Shanny brak. ‘Vind je je nu een hele kerel nu je zoontje moet huilen?’ ‘Hij kan beter bij mij wonen zei haar ex.’ ‘Ik zou nu maar snel wegwezen zei Dave want als ik echt kwaad wordt dan ga je dat nog erg lang herinneren, respecteer je vrouw.’ Nu maakte Dave een beweging naar hem en liep langzaam naar hem toe. Snel maakte hij zich uit de voeten.

Dave liep naar Shanny en Steven en hielp ze naar binnen en via de lift naar hun flatje. Zowel Shanny als Steven waren ontroostbaar en Shanny stond op haar benen te trillen. Ik nam haar in mijn armen en Steven klemde zich aan mijn been vast. Langzaam werden ze wat rustiger. ‘Ik heb hem nog nooit zo kwaad gezien en ik ben bang dat hij Steven gaat ontvoeren.’ Dave moest even snel nadenken en keek om zich heen. Allemaal oude meubelen van de kringloop, een beetje armoedig. Moest ik het doen of was het te snel? Er stonden genoeg leefeenheiden in ons grote huis leeg. ‘Shanny ik moet even bellen, ik ben zo terug zei Dave.

Ik liep even het balkon op en belde Eva. ‘Hoi Dave, ben je lekker weggeweest vanmiddag?’ ‘Ja ik ben gisteren uit eten geweest met een collega en we zijn smoorverliefd op elkaar. Maar zij en haar zoontje worden bedreigd door haar ex. Om nu al te gaan samenwonen is het te vroeg maar wat moet ik doen?’ Even was het stil en na 15 seconden zei Eva: ‘Dave er staan 6 van de 8 leefeenheiden leeg en onze ouders zouden ook willen dat wij mensen een veilige leefomgeving zouden geven.’ ‘Ik zal het voorstellen en misschien zie je ons drieën verschijnen.’ Ik liep weer naar binnen en zag Shanny verslagen op de bank zitten. ‘Shanny ik heb met Eva mijn zus overlegd en kan je het volgende voorstellen. Om samen te wonen is het te vroeg ondanks dat we gek op elkaar zijn, maar je kan voorlopig intrekken in de voormalig leefeenheid van onze overleden ouders, daarna zien we het wel of je terug gaat naar hier of bij mij gaat wonen.’ ‘Ja maar ik kan amper deze flat betalen laat staan een extra woning.’ ‘Wie zegt dat je huur moet betalen, die eenheid is hypotheek vrij. Je hoeft je nergens zorgen om te maken want je ex gaat je nooit vinden daar en je rijd met mij mee naar je werk.’ ‘Goed maar hoe krijg ik mijn spullen daar, ik heb alleen een fiets.’ ‘Ha ha heb je niet goed naar mijn auto gekeken, de achterste stoelen kunnen plat en dan heb ik een super grote kofferbak. Heb je koffers?’ ‘Nee, die kon ik niet mee nemen toen ik vluchtte bij de scheiding.’ ‘Heb je vuilniszakken of boodschappen tassen? Doe daar dan al jouw en Stevens kleren in, pak ik even wat boodschappenmanden voor zijn speelgoed.’

Nadat ik de boodschappenmanden naar boven had gehaald begon ik het speelgoed van Steven in te pakken. ‘Heb je nog meer spullen waar je aan gehecht bent? Zoals foto’s of boeken? Laptop?’ ‘Nee ik heb bijna niets mee kunnen nemen en heb veel achter gelaten op mijn vlucht.’ ‘Blijf jullie nog even zitten dan laad ik alles in de auto.’ Eigenlijk te erg voor woorden want met 3 keer lopen had ik alles al in de kofferbak geladen. ‘Gaan jullie mee naar de mooie toekomst?’ In de auto snoerde ik Steven goed vast (morgen maar eens een stoelzitje kopen, dacht Dave). Ik reed rustig de straat uit en keek opzij naar Shanny die stil naar buiten zat te kijken. ‘Hoe het ook loopt tussen ons in de toekomst, jullie leven gaat beter worden dat garandeer ik je. De angst voor je ex zal verdwijnen en ik neem het mijn hele leven al op voor de zwakkere.’ Ze keek me dankbaar aan met tranen in haar ogen en legde haar hand op mijn been’ ‘Bedankt fluisterde Shanny.’

Na 20 minuten naderde ik ons landgoed, door een ingebouwde afstandsbediening ging het hek van zelf open en nadat we er voor bij waren ging het weer automatisch dicht. Nu reden we zo’n 500 meter tussen bomen en struiken door voordat we op een grote openplek kwamen. Ze keken hun ogen uit. ‘Woon je in een bos?’ vroeg Steven. ‘Ja Steven daar kunnen we samen fijn spelen en niemand die ons kan vinden.’ ‘Die stomme papa wil ik nooit meer zien, hij doet me vaak zeer’ en hij liet me blauwe plekken zien op zijn armpjes. Shanny begon te huilen en tilde Steven uit de auto. Eva stond in de deuropening te wachten samen met Annabel. Ik sloeg mijn arm op Shanny heen en liep Eva achterna in de gemeenschappelijke ruimte, die het centrum van de 8 eenheden vormde.

Annabel trok Steven mee de poppenhoek in en die had al snel een lach op zijn gezicht. Shanny ging naast mij op de bank zitten en Eva kwam aan de andere kant zitten en we sloegen beide een arm om haar heen. Eva begon: ‘Vanaf nu ben je veilig, dit huis is alleen via het hek benaderbaar en bijna niemand weet dat er hier een huis is, alleen vanuit de lucht kan je het zien liggen. Iedereen die over het pad hier naar toe komt en Dave tegenkomt heeft een groot probleem. Hebben jullie al wat gegeten?’ We knikten alle twee van niet. ‘Dat dacht ik al en heb na je telefoontje een grote pan met groentesoep gemaakt en broodjes kunnen zo de oven in. Ik heb nog wat lekker broodbeleg liggen, dat zal wel genoeg voor vanavond zijn en morgen kan ik wel boodschappen doen voor ons vijven.’ ‘Maar ik heb niet zoveel geld zei Shanny zacht.’ ‘Maak je maar geen zorgen zei Eva, onze ouders hebben ons financieel goed achter gelaten.’ ‘Misschien vertel ik je nog wel eens hoeveel, grinnikte Dave.

Na een half uur konden we eten in de gezamenlijke woonkeuken van Eva en de kinderen gingen samen aan een laag tafeltje zitten. Annabel was maar wat blij met haar nieuwe grote broer. Na het eten ging Eva Annabel naar bed brengen, Steven wilde mee om ook een verhaaltje te horen. Ik ging met Shanny terug naar gemeenschappelijke ruimte en ik maakte drie mokken thee. Na 20 minuten kwam Eva alleen terug, na vele verhaaltjes te hebben gelezen. Ze had 2 babyfoons mee. ‘Steven is op een matrasje naast Annabel in slaap gevallen, ik heb het zo maar even gelaten. Hier heb je een babyfoon zodat je hem in de gaten kan halen, hij heeft zelfs een camera en deze woning is helemaal rondom aan de buitenkant afgesloten, je kan vanuit het gemeenschappelijk gedeelte naar alle leefeenheden lopen. Ik zal je zo laten zien waar onze kamers zijn, .’

Shanny ging tegen me aan hangen, ze was duidelijk moe van alle spanningen. ‘Waar wil je slapen vroeg Dave aan Shanny. Je kan kiezen de leefeenheid van mijn ouders of een leefeenheid welke wij als logeerkamer gebruiken. Die van Eva, mij mijn overleden ouder en de logeerkamer zitten in het rechter gedeelte, links zijn alle 4 nog leeg en ongemeubileerd. Als je het niet helemaal vertrouwd de kamers kunnen van binnenuit op slot.’ Shanny was even stil en dacht duidelijk na wat te doen. ‘ik wil geen seks maar zou wel graag tegen je aan liggen Dave, je geeft me een veilig gevoel.’ ‘Dan doen we dat zei Dave. Heb je een pyjama bij je of moet je wat van Eva lenen.’ Eva begon heel hard te lachen. ‘Je weet toch dat ik naakt slaap Dave.’ ‘Ik heb nog wel een pyjama, niet meer dan dat want ook ik slaap graag naakt’ grinnikte Shanny. ‘Moest wel want na mijn vlucht was ik bijna alles kwijt.’ We gingen al snel naar bed want morgen moet er toch gewerkt worden.

Ondanks de stress maar misschien wel juist door de stress van afgelopen dag viel Shanny snel in slaap. Dave werd vroeg wakker want ze sliep erg onrustig alsof ze nachtmerries had. Hij sloop stilletjes de slaapkamer uit en ging naar buiten om ondanks de koude wat te zwemmen in het meertje. Na drie kwartier zocht ik de warme douche op, ondanks de inspanning was ik toch wel koud geworden. Plotseling hoorde ik paniekgeluiden uit de slaapkamer komen en sloeg snel een handdoek om me heen. In de slaapkamer was Shanny in paniek uit bed gekropen en keek verwildert om zich heen en sprong me om mijn nek toen ze me zag. ‘Ik droomde dat mijn ex me had ontvoerd want ik herkende de slaapkamer en bed niet meteen.’ ‘Hij kan je hier niet vinden en ik zal je beschermen, doe maar rustig.’ Doordat ik haar vast moest houden was mijn handdoek van me afgevallen. Ze hing tegen me aan en ik voelde haar tepels door haar pyjama tegen mijn borst, je snapt wel dat er daar beneden iets ging gebeuren. Toen ze weer rustig was liet ze zich weer uit mijn armen naar de grond zakken en schrok ze zich een hoedje toen ze mijn erectie zag.

Dat ze schrok was niet onverwacht met de 23 cm lengte en tussen de 5 en 6 centimeter doorsnee. Ze kon hem goed bekijken want ik hield hem al jaren kaal. Ik pakte haar hand vast en trok haar tegen me aan, maar ze probeerde afstand te houden. Ik zei: ‘Shanny maak je geen zorgen er zal niets gebeuren wat jij niet wil, nooit. Ik snap dat je vroeger ondergeschikt was aan je man maar ik vind vrouwen gelijkwaardig en zal ze nooit tot iets dwingen.’ Na we beide een badjas hadden aangedaan begon ze weer te ontspannen, ik had mijn zomerbadjas uit de kas gepakt. We schoten in de lach toen we onszelf in de spiegel zagen want Shanny met haar 1,56 verzoop in mijn winterbadjas. Ik besloot me snel aan te kleden zodat zij kon douchen en haar kleding aan te doen. ‘Ik zie je zo in de gemeenschappelijke keuken voor ontbijt en doe rustig aan ik zal Steven aankleden voor de dag.

Toen ik bij de slaapkamer van Annabel kwam zaten beide kinderen met Eva in bad. Eva en ik gingen erg vrij met elkaar om en vond hetgeen probleem dat ik de badkamer binnen kwam. Ik droogde Steven af en schrok van de vele blauwe plekken overal op zijn lichaam. Eva: ‘Misschien beter dat hij voorlopig niet meer naar zijn vader gaat.’ ‘Lijkt mij ook beter dat ik hem voorlopig niet tegen kom, grrr.’ Ik haalde zijn vuilniszak met kleding en deed hem zijn warmste kleding aan want het begon al flink koud te worden. ‘Volgende week in de Kerstvakantie eens flink gaan shoppen want het is niet veel en zeker niet warm genoeg voor komende winter. ‘Dan ga ik mee want dan verwennen we Shanny ook eens goed. Die kan wel weer eens wat geluk in haar leven gebruiken’

De kids gingen weer samen aan het kleine tafeltje zitten en wij begonnen wat boterhammen te smeren voor nu en in de lunch op school. Steven zat heerlijk te smullen van zijn broodje kaas en wist niet wat hem overkwam toen hij nog een tweede broodje kreeg met hagelslag. Blijkbaar was zijn leven geen vetpot. Shanny was bij ons komen zitten en zat stil een boterham te eten toen ik zei: ‘Shanny we hebben hier 1 regel wat betreft eten: je eet zo veel als je wilt en verantwoord is, hier besparen we niet opeten. ‘Ja maar ik heb weinig geld.’ ‘Shanny dit gebouw heet niet voor niks ‘Safe Haven’ we kennen hier geen zorgen met betrekking tot veiligheid en geld. Neem voldoende belegd brood en fruit mee voor je zelf en Steven. Vanaf nu gaat de zon weer voor je schijnen, wat er ook gebeurd tussen ons.’