Lieve Oma

Liv had de logeerkamer al weken geleden in orde gemaakt, met fris opgemaakte lakens en een stapel strips die ze nog van haar eigen zoon had bewaard.

“Babysitten,” noemde zijn moeder het nog steeds, alsof Bregt niet allang zelf zijn treinkaartje kon kopen en met één hand zijn koffer kon dichtritsen terwijl hij met de andere appte. Hij had geprotesteerd, natuurlijk.

“Mam, ik ben achttien, geen zes.”

“Je oma is alleen en ze kijkt ernaar uit. Gewoon één weekend, Bregt. Geen discussie.”

Dus daar stond hij nu, vrijdagmiddag half vijf, op het stoepje van het kleine rijtjeshuis in dat slaperige dorp waar de tijd stil leek te staan. Zijn moeder had hem tot aan de deur gebracht en kuste hem nu veel te hard op zijn wang.

“Gedraag je een beetje, hè? En help oma even.”

Hij rolde met zijn ogen zo hard dat het bijna pijn deed.

De deur ging open voordat hij kon aanbellen. Liv stond daar in haar eeuwige schort, haar grijze haar in een slordige knot, en haar ogen twinkelden alsof ze precies wist hoe stom hij dit vond.

“Daar issie,” zei ze vrolijk, alsof hij een cadeautje was dat werd bezorgd. “Kom binnen, grote man. Je moeder zei dat je geen babysit meer nodig hebt… Mooi zo, want ik ben veel te oud om achter je aan te rennen.”

Bregt zuchtte diep, hees zijn rugzak hoger op zijn schouder en stapte naar binnen. Hij had geen keuze. Liv nam zijn rugzak zonder te vragen uit zijn handen, alsof die tien kilo niks woog, en liep voor hem uit de smalle trap op.

“Dicht achter me, jongen, anders struikel je over al die rommel van vroeger.”

Boven was de logeerkamer precies zoals hij zich herinnerde: hetzelfde blauw-wit gestreepte behang, hetzelfde krakende eenpersoonsbed, dezelfde poster van Kuifje die een beetje scheef hing. Alleen stond er nu een splinternieuwe game-stoel in de hoek en lag er een zwarte controller op het kussen, nog in het plastic.

“Voor als je je verveelt,” zei Liv zonder om te kijken. “Je opa heeft hem ooit voor je vader gekocht en die heeft hem nooit gebruikt. Dacht dat jij er wel raad mee weet.”

Bregt voelde zijn wenkbrauwen omhoog schieten, maar zei niks. Hij liet zich op het bed vallen en staarde naar het plafond, waar nog steeds die glow-in-the-dark sterren plakten van toen hij acht was. Liv bleef even in de deuropening staan, haar handen in de zakken van haar schort.

“Als je klaar bent met zuchten, liggen er beneden verse stroopwafels. Zelfgebakken. En er staat cola in de koelkast, geen light-onzin.”

Ze draaide zich al om, maar voegde er nog aan toe: “En je mag de hele bovenverdieping hebben. Ik blijf beneden. Geen gezeur, geen huiswerkcontrole, geen ‘om tien uur je bed in’. Deal?”

Bregt keek op. Voor het eerst die dag glimlachte hij echt, een klein, scheef lachje dat hij snel weer wegstopte.

“Deal,” mompelde hij.

De stroopwafels waren nog warm en zo kleverig dat Bregt zijn vingers bijna aan het bord plakte. Hij at er drie, mompelde een bedankt en stond al half op voordat Liv goed en wel haar eigen wafel had aangeraakt.

“Ga maar,” zei ze lachend, “ik zie je met Kerstmis wel weer.”

Hij grijnsde kort, greep zijn cola en verdween met twee treden tegelijk naar boven. De deur van de logeerkamer ging dicht, het licht van het scherm flitste aan, en daarna was er alleen nog het gedempte geluid van schoten, explosies en af en toe een gefrustreerde “kut!” die door de vloer heen drong.

Liv ruimde rustig de keuken op, zette een kop thee en keek af en toe naar het plafond alsof ze erdoorheen kon kijken. Ze glimlachte in zichzelf. Prima toch, dacht ze. Laat hem maar.

Rond zeven uur riep ze naar boven dat het eten klaar was, friet met frikadel en een grote bak sla waar hij toch geen hap van zou nemen. Bregt kwam naar beneden in dezelfde hoodie, haar nog warriger, ogen een beetje rood van het staren. Hij at aan de keukentafel, zei “lekker” en “dankje oma” op precies de goeie momenten, en tien minuten later stond hij alweer bij de trap.

“Ga je weer?” vroeg Liv quasi-verbaasd.

“Ja… bijna een nieuw level,” mompelde hij, al half boven.

“Veel succes, soldaat,” riep ze hem na. “En als je dorst hebt: cola staat koud.”

De deur klikte dicht. Het licht ging weer aan. De geluiden begonnen opnieuw.

Die nacht schrok Liv wakker van een dof ritmisch bonken. Geen gaming-geluid, geen headset die was gevallen. Het kwam van boven, uit Bregts kamer, en het klonk… verkeerd. Te zwaar voor zijn voetstappen, te onregelmatig voor muziek. Ze keek op de wekker, drie uur. Het huis was verder doodstil. Ze sloeg haar ochtendjas aan, deed geen licht aan, een oude gewoonte, en liep op blote voeten de trap op. Ze bleef even staan op de overloop. Liv hoorde een snel ritmisch gehijg, een zacht kreunen dat door de deur heen kwam.

Liv had zich al half omgedraaid, haar hand al op de leuning van de trap, toen iets haar tegenhield. Niet nieuwsgierigheid zoals je die kent bij roddel of een ruzie achter een deur. Iets anders. Iets wat ze zelf niet kon benoemen en waar ze later spijt van zou krijgen. Ze boog zich naar het sleutelgat.

Bregt lag schuin op het bed, maar door de hoek van het gat zag ze precies wat ze niet had moeten zien. Zijn broek en boxer hingen op zijn enkels, één been opgetrokken. Zijn hand bewoog langzaam, dan sneller, strak om zijn erectie. Op het laptopscherm flitste een filmpje, een vrouw met lang haar, naakt, kreunend, precies luid genoeg om door de kamer te galmen.

Zijn ademhaling werd zwaar, hortend. Hij sloot zijn ogen, beet op zijn onderlip, zijn heupen bewogen mee met zijn hand. Liv stond daar, verstijfd, haar eigen adem in haar keel. Ze wist dat ze weg moest. Nu. Maar haar voeten bleven staan, alsof ze aan de vloer vastgevroren waren.

Ze zag hoe zijn lichaam zich spande, hoe zijn tenen kromden, hoe hij een laag, bijna dierlijk geluid maakte toen hij klaarkwam. Een korte, felle schok, zijn hand vertraagde, zijn borst ging wild op en neer. Een lange witte straal landde op zijn buik, glinsterend in het blauwe licht van het scherm.

Daarna stilte. Alleen zijn zware ademhaling en het zachte geluid van de video die nog doorliep.

Liv trok zich terug. Haar hart bonsde zo hard dat ze dacht dat hij het moest horen. Ze sloop de trap af, haar handen trilden, haar wangen gloeiden van schaamte en iets wat ze niet durfde te benoemen. In de keuken liet ze zich op een stoel zakken, staarde naar het donkere raam en probeerde het beeld weg te drukken. Ze had gekeken. Echt gekeken. Tot het einde.

Morgen zou ze doen alsof er niets gebeurd was. Geen woord, geen blik. Ze zou pannenkoeken bakken, koffie zetten, en hem aankijken zoals altijd.

Na het ontbijt was Bregt gaan skaten en Liv ruimde zijn kamer op. Ze trok het bed recht, schudde het dekbed op en veegde met haar hand over het kussen. De kamer rook nog een beetje naar jongen, zweet, deodorant, en iets anders, iets scherps en intiems dat in de lucht hing.

In het prullenbakje naast het bed lagen een paar verkreukelde zakdoekjes. Ze wilde ze al gedachteloos in de grote vuilniszak gooien, maar toen ze ze oppakte, voelde ze dat ze vochtig waren. Stug, plakkerig. Ze hoefde niet te kijken om te weten wat het was.

Ze bracht ze langzaam naar haar gezicht, alsof iemand haar kon betrappen, en ademde in. De geur steeg op, die typische, zilte, warme geur van zaad. Niet oud, niet van gisteren, van vannacht. Niet zomaar zaad, niet zomaar een jongen van achttien. Het was dezelfde geur als die van haar man. Precies dezelfde. Warm, een beetje zout, met een zweem van iets muskusachtigs dat ze in geen jaren meer had geroken. Alsof de tijd een grap met haar uithaalde en haar terugbracht naar de nachten waarin ze naast hem wakker werd, zijn adem in haar nek, zijn hand tussen haar benen, diezelfde geur later in de lakens, op haar huid.

Ze sloot haar ogen. Haar hart sloeg een slag over. Het was niet alleen de geur van seks. Het was de geur van Bregt zijn opa. Van vroeger. Van liefde die zo fysiek was dat hij nog steeds in haar neus zat, dertig jaar later.

De middag was stil.

Liv zat in de woonkamer met een kop thee die koud werd, de krant onaangeroerd op haar schoot. Ze probeerde te breien, maar haar vingers wilden niet. Ze probeerde televisie te kijken, maar het geluid stond te zacht en de beelden zeiden haar niks. Ze dacht aan de zakdoekjes. Aan de geur die zo precies die van haar man was geweest dat het bijna pijn deed.

Aan het beeld door het sleutelgat: Bregt, lang en smal, zijn hand om die jonge, harde penis. De manier waarop hij zich had gespannen, hoe zijn rug zich had gekromd, dat korte, rauwe geluid toen hij kwam. Ze voelde haar wangen weer warm worden. Niet van schaamte deze keer. Van iets anders. Iets wat ze niet wilde benoemen, maar wat zich toch in haar onderbuik nestelde, warm en zwaar.

Ze dacht aan haar man, hoe hij op zijn zevenenvijftigste nog kon klaarkomen alsof hij twintig was, hoe hij haar daarna altijd vasthield alsof hij bang was dat ze weg zou gaan. Hoe hij rook. Hoe hij voelde. En nu was daar Bregt. Zestien. Bloed van haar bloed. Met dezelfde geur, dezelfde spanning in zijn lijf, dezelfde drang. Ze sloot haar ogen. Haar hand gleed onwillekeurig over haar eigen bovenbeen, bleef daar liggen. Ze ademde diep in, alsof ze die geur weer kon oproepen. Het was verkeerd. Ze wist het. Maar het was ook onvermijdelijk.

Liv zat in de schemerige woonkamer, de lamp naast haar stoel gaf net genoeg licht om de klok te zien tikken. Buiten was het stil, Bregt lag al uren boven, zijn ademhaling rustig door de vloer heen. Ze had de hele middag en avond in een roes gezeten. Eerst had ze het nog proberen weg te duwen, dat warme, zeurende gevoel laag in haar buik, maar hoe meer ze eraan dacht, hoe harder het werd. De beelden bleven komen, Bregt door het sleutelgat, zijn jonge, strakke lijf, die harde penis in zijn vuist, het schokken van zijn lichaam toen hij klaarkwam. En die geur. Die verdomde geur die haar terugbracht naar nachten met haar man, toen hij nog leefde en haar nog kon nemen zoals alleen hij dat kon.

Ze was nat geworden. Echt nat. Voor het eerst in jaren voelde ze haar kut weer kloppen, verlangen, openstaan. Ze had haar benen over elkaar gedaan, weer uit elkaar, haar hand ertussen gedrukt zonder het te willen toegeven. Gewoon druk, dacht ze. Gewoon even.

Het was zo lang geleden. Zo verschrikkelijk lang geleden dat er nog een echte pik in haar had gezeten. Dat er jong, heet zaad in haar was gespoten, diep en gulzig, zoals alleen een jonge man dat kan.

Ze dacht eraan hoe Bregt zou voelen. Hard. Onervaren maar gretig. Hoe hij zou ruiken als hij bovenop haar lag, bezweet, hijgend. Hoe hij zou kreunen als hij in haar kwam, niet wetend dat hij zijn opa nabootste, niet wetend dat zij hem al gezien had, al geroken had. Haar hand gleed nu toch onder haar rok, onder het elastiek van haar slip. Ze was doorweekt. Haar vingers gleden makkelijk over haar clit, die hard en gevoelig was alsof ze weer veertig was. Ze deed haar ogen dicht en zag hem voor zich, Bregt, naakt, boven haar, zijn jonge pik glinsterend van haar eigen vocht, klaar om in haar te glijden.

Liv stond op de overloop, haar blote voeten koud op de vloer. Het huis was stil, alleen het zachte tikken van de klok beneden en het verre geruis van de wind buiten. Ze had het licht niet aangedaan. Ze had haar nachtjapon al uitgetrokken in haar eigen kamer, voelde nu de koele lucht op haar huid, haar borsten zwaar en gevoelig, haar tepels hard. Ze droeg alleen nog een slipje.

Ze duwde de deur van Bregts kamer heel langzaam open. Geen scharnier kraakte. Het maanlicht viel door het gordijn precies op zijn bed. Hij sliep op zijn rug, één arm boven zijn hoofd, de andere naast zich. Zijn boxershort zat laag op zijn heupen, de rand van zijn schaamhaar net zichtbaar. Zijn borst ging rustig op en neer. Hij had de dekens half van zich afgeschopt; één been lag bloot, lang en sterk.

Liv stond in de deuropening, haar adem hoog in haar keel. Ze keek naar hem. Naar zijn mond, een beetje open. Naar zijn keel. Naar de bobbel in zijn boxer, slap maar duidelijk, de vorm die ze vannacht al gezien had toen hij hard was. Ze stapte naar binnen. De vloer kraakte zacht, maar hij bewoog niet. Ze ging op de rand van het bed zitten. Haar hand zweefde boven zijn borst, niet aanraken, nog niet. Alleen kijken. Ademen. Ruiken. Die geur hing er nog, zwak, zweet, jong vlees, en iets van zaad van eerder.

Ze boog zich voorover, haar vingers beefden toen ze voorzichtig de elastiek van zijn boxer pakte en die een stukje omlaag schoof. Zijn slappe penis lag tegen zijn bovenbeen, zacht, warm, een beetje plakkerig van de nacht. Ze tilde hem voorzichtig op, alsof hij van porselein was. Hij was zwaarder dan hij eruitzag, zelfs slap. Ze bracht hem naar haar gezicht en rook eraan. Diezelfde geur. Jong, zout, een beetje muskus. Precies haar man, maar dan vers, ongerept. Haar ogen vielen dicht. Ze ademde hem in tot diep in haar longen, alsof ze hem kon opslaan.

Toen streelde ze hem. Heel zachtjes, met haar vingertoppen, over de schacht, langs de rand van de eikel. Hij bewoog een beetje in haar hand, werd iets voller, maar Bregt bleef slapen, zijn ademhaling diep en regelmatig.

Ze boog zich verder voorover en nam hem in haar mond.

Warm, zacht, een beetje zout op haar tong. Ze sloot haar lippen eromheen, zo teder als een kus, en zoog heel zacht. Hij gleed dieper, vulde haar mond, werd langzaam harder, niet helemaal, maar genoeg. Ze voelde het kloppen, het leven erin. Ze bewoog haar hoofd langzaam op en neer, één hand om zijn ballen, de andere op zijn dij om zichzelf te steunen. Haar eigen kut klopte, nat en open.

Bregt bewoog in zijn slaap. Zijn heupen duwden zachtjes omhoog, alsof zijn lichaam al wist wat zijn hoofd nog niet doorhad. Liv voelde het meteen, hij werd hard, echt hard, de eikel zwol op in haar mond, de schacht werd dik en strak tegen haar tong. Ze kon niet meer stoppen. Ze nam hem dieper, haar lippen sloten strakker, haar hand sloot zich om de basis en begon hem stevig te pijpen, op en neer, nat en ritmisch. Haar andere hand kneedde zachtjes zijn ballen. Ze hoorde zijn ademhaling veranderen, sneller en onrustiger.

Toen opende hij zijn ogen. Hij schrok zo hard dat hij half overeind schoot.

“Oma… wat… fuck…”

Zijn stem was schor, gebroken, vol ongeloof. Hij keek naar beneden, zag haar hoofd tussen zijn benen, haar mond vol van zijn pik, en verstijfde helemaal. Liv liet hem niet los. Ze keek op, haar ogen glinsterden in het maanlicht, maar ze bleef zuigen, langzamer nu, bijna troostend. Bregt greep met beide handen in het laken. Zijn mond ging open, maar er kwam geen geluid meer uit. Hij beefde, zijn ogen groot en vol paniek, verwarring, en iets anders dat hij niet wilde toegeven.

Hij probeerde achteruit te schuiven, maar zijn lichaam werkte niet mee. Zijn pik klopte in haar mond, harder dan ooit. Liv hield zijn blik vast. Ze zei niets, kon niets zeggen, maar haar ogen zeiden: het is goed. Laat het gebeuren. Hij ademde zwaar, zijn borst ging op en neer. Hij wist niet of hij moest schreeuwen, huilen of kreunen. Hij deed geen van drieën. Hij bleef liggen, zijn handen nu op haar schouders, niet duwend, niet trekkend, alleen daar. Alsof hij niet wist waar hij ze anders moest laten.

Liv voelde het meteen, de spanning in zijn heupen, de manier waarop zijn vingers nu niet meer wegduwden maar zich vastklemden in haar schouders. Zijn ademhaling werd kort, gejaagd. Hij zei nog steeds niets, maar zijn lichaam sprak duidelijke taal. Hij was geen kind meer dat wakker schrok. Hij was een jongen van achttien die keihard in de mond van zijn oma zat en niet meer wilde dat het stopte.

Haar hand draaide zachtjes rond de basis, haar tong drukte tegen de onderkant van zijn eikel. Bregt liet zijn hoofd achterover vallen in het kussen. Zijn ogen waren dicht nu, zijn mond open. Een zacht, bijna smekend kreun ontsnapte hem.

“Fuck… oma…” fluisterde hij, half verstikt.

Liv voelde de laatste stuiptrekkingen in zijn pik, precies op het randje. Ze stopte. Haar mond gleed langzaam van hem af, een dun draadje speeksel bleef hangen tussen haar lippen en zijn glanzende eikel. Ze liet hem daar hangen, ademloos, wanhopig dichtbij. Bregt kreunde gefrustreerd, zijn heupen schokten omhoog in het niets. Zijn ogen gingen open, groot en glazig van pure lust. Ze stond langzaam op, recht voor hem. Het maanlicht viel over haar lichaam. Haar borsten waren zwaar, vol, hingen een beetje door de jaren, maar haar tepels stonden hard en donker. Ze zag hoe zijn ogen eraan vastzogen, hoe zijn pik nog harder klopte, nat van haar mond.

Ze haakte haar duimen in het elastiek van haar slipje, schoof het omlaag. Het plakte even aan haar kut voordat het losliet, ze was doorweekt. Het beetje schaamhaar was grijs en krullend, maar daaronder glom ze, open en klaar. Ze stapte uit het slipje, ging wijdbeens boven hem staan, één knie op het bed.

“Kijk naar me, Bregt,” zei ze zacht, voor het eerst die nacht sprak ze echt.

Hij keek. Hij kon niet anders. Ze pakte zijn hand, legde die op haar borst. Zijn vingers sloten zich eromheen, bijna automatisch. Hij kneep, voorzichtig, daarna harder. Ze boog zich voorover, haar borsten hingen boven zijn gezicht.

“Je mag alles,” fluisterde ze. “Vanavond mag je alles met oma.”

Zijn adem stokte.

Bregt trok haar naar zich toe alsof hij nooit anders had gedaan. Zijn mond vond haar tepel, sloot zich eromheen en begon te zuigen, hard en gulzig, precies zoals een baby dat doet, maar met de kracht van een jongen die geen melk zocht, maar iets veel diepers. Liv liet haar hoofd achterover vallen. Een diepe zucht ontsnapte haar. Haar vingers gleden door zijn haar, hielden hem vast, duwden hem nog dichter tegen haar borst. Zijn tong draaide rond haar harde tepel, zijn tanden schraapten zachtjes, en elke zuigbeweging trok een warme lijn recht naar haar kut.

Ze keek omlaag, tussen hun lichamen door. Daar stond hij.

Zijn pik. Jong, recht, dik, glinsterend van haar speeksel en zijn eigen voorvocht. De eikel rood en gezwollen, klaar. Zo vruchtbaar dat ze het bijna kon voelen, al dat jonge zaad dat in hem zat, dat straks in haar zou spuiten, diep, warm, vol leven.

Ze greep hem vast, haar oude hand om zijn jonge stam, en kneep zachtjes. Hij kreunde tegen haar borst, zijn heupen stootten omhoog in haar vuist.

“Ja…” fluisterde ze, haar stem hees en trillen. “Zuigen, jongen. Goed zo… zo meteen mag je oma neuken.

Ze voelde hem trillen, niet van angst meer. Van pure, rauwe geilheid.

Liv ging op haar rug liggen, spreidde haar benen wijd, trok haar knieën op tot haar borsten bijna haar kin raakten. Haar kut lag open voor hem, glinsterend, dikke schaamlippen, alles nat en klaar. Bregt knielde tussen haar benen, zijn adem stokte toen hij haar echt zag. Zo open. Zo voor hem. Ze greep zijn pik zachtjes vast, leidde hem naar haar ingang, wreef de eikel een paar keer op en neer door haar nattigheid tot hij kreunde van frustratie.

“Hier,” fluisterde ze. “Langzaam naar binnen. Je kan me geen pijn doen.”

Ze trok hem zacht naar voren. Hij gleed in haar. Eerst de eikel, dan de rest, centimeter voor centimeter. Liv zuchtte diep, haar ogen vielen dicht. Hij vulde haar, jong en hard en strak, precies zoals ze zich had voorgesteld, maar warmer, echter. Bregt liet zijn hoofd hangen, zijn armen trilden naast haar schouders.

“Oma…” hijgde hij.

Ze legde haar handen op zijn billen, trok hem helemaal naar binnen tot hij met zijn schaambeen tegen haar clit drukte.

Bregt begon te bewegen, eerst voorzichtig, dan harder, alsof iets in hem wakker werd dat hij niet eens kende. Zijn heupen vonden het ritme vanzelf, diep naar binnen, terug, weer naar binnen, sneller, harder. Zijn pik voelde enorm in haar, dikker dan ze zich herinnerde van welke man dan ook, en elke stoot drukte haar adem uit haar longen. Liv greep het laken vast. Haar ogen werden groot. Ze had gedacht dat zíj de leiding had, dat zíj hem zou leren, zou sturen. Maar nu voelde ze het gebeuren, haar lichaam gaf zich over. Haar benen vielen nog wijder open, haar knieën zakten naar het matras, haar rug kromde zich omhoog om hem nog dieper te ontvangen.

Ze hoorde zichzelf kreunen, laag en rauw, woorden die ze niet meer kon tegenhouden.

“Ja… jongen… god, ja…”

Bregt gromde iets onverstaanbaars, zijn handen grepen haar heupen vast, zijn vingers groeven in haar vlees. Hij neukte haar nu echt, hard en zonder nadenken, precies zoals een jonge hengst een wijfje neemt: bezitterig, hongerig, onstuitbaar. Haar kut maakte natte geluiden bij elke stoot. Haar borsten schudden op en neer. Ze voelde zich klein onder hem en overgeleverd.

Bregt liet alle voorzichtigheid varen. Hij ramde in haar, hard en diep, zijn heupen sloegen tegen haar aan met een nat, ritmisch geluid dat de hele kamer vulde. Zijn handen grepen haar polsen, duwden ze boven haar hoofd in het kussen. Hij keek niet meer naar haar gezicht; hij keek alleen nog naar waar hij in en uit haar gleed, naar haar kut die hem gulzig opslokte bij elke stoot.

Liv kon alleen nog hijgen. Haar benen hingen slap over zijn heupen, haar lichaam schokte mee met elke klap. Ze voelde zich klein, overgeleverd, genomen. Geen oma meer. Geen leidster. Alleen een wijfje dat genomen werd door een jongen die ineens wist wat hij wilde.

“Fuck… zo strak…” hijgde hij, zijn stem rauw.

Ze probeerde iets te zeggen, zijn naam, een smeekbede, een bevel, maar er kwam alleen een kreun uit. Haar kut trok samen om hem heen. Hij gaf meer. Harder. Dieper. Zonder medelijden.

Bregt hield haar polsen nog steeds vast, zijn knokkels wit van de kracht. Hij stootte nu zo hard dat het bed kraakte en het hoofdeinde tegen de muur bonkte. Zijn gezicht was vertrokken, bezweet, ogen half dicht van pure lust. Liv had gedacht dat zíj hem zou gebruiken, dat zíj eindelijk weer eens een jonge pik in zich zou hebben, dat zíj de regie had. Maar het was omgekeerd. Hij gebruikte haar. En ze liet het gebeuren.

Hij gromde iets onverstaanbaars, liet haar polsen los en greep haar heupen vast, trok haar nog harder op zijn pik. Zijn ballen sloegen tegen haar kont bij elke stoot. Liv voelde het aankomen als een golf die van heel diep kwam. Haar hele lichaam schokte, haar benen trilden ongecontroleerd, haar nagels groeven in zijn rug. Een warme, felle explosie barstte in haar onderbuik los en golfde door haar heen, weer en weer, tot ze bijna geen lucht meer kreeg. Bregt voelde het, haar kut die hem kneep, die hem in haar zoog, en hij gromde laag en rauw, zijn stoten werden kort en onregelmatig.

Liv bleef komen, langer dan ze in jaren had gedaan, haar ogen vol tranen, haar stem gebroken.

“Ja… jongen… ja…”

Bregt voelde haar kut om hem heen knijpen, strak, nat en ritmisch. Zijn hele lichaam spande zich. Hij liet zijn hoofd zakken, zijn voorhoofd tegen haar schouder, zijn adem heet en gejaagd. Hij stootte nog één keer, diep, tot hij niet verder kon.

Een diep, rauwe kreun ontsnapte hem, half verstikt tegen haar huid. Zijn pik klopte hard in haar, één, twee, drie keer, en toen spoot hij. Heet, dik, golf na golf, diep in haar. Hij voelde het eruit komen, eindeloos veel, alsof alles wat hij in zich had in haar verdween. Liv voelde het ook, die warme, volle straal die haar vulde, die haar helemaal nam. Ze sloeg haar armen om hem heen, hield hem stevig vast terwijl hij schokte en trilde, zijn lichaam zwaar op haar. Hij bleef komen, langer dan hij ooit alleen had gedaan, tot hij leeg was, tot er niets meer over was. Daarna zakte hij op haar neer, bezweet, hijgend, zijn pik nog half hard in haar, zijn zaad langzaam uit haar druipend.

Ze hield hem vast. Streelde zijn rug. Fluisterde niets. Alleen hun ademhaling vulde de kamer. Bregt lag nog op haar, zijn voorhoofd bezweet tegen haar hals, zijn pik zacht maar nog steeds diep in haar genesteld, omhuld door zijn eigen warme zaad. Liv streelde langzaam over zijn rug, haar stem nauwelijks meer dan een fluistering, hees en een beetje bevend:

“Zeg eens eerlijk, jongen…Was oma een goed wijfje om te neuken? Heb ik… een goed kutje voor je?”

Hij tilde zijn hoofd op, keek haar recht aan. Zijn ogen glansden nog na van het klaarkomen, een trage, voldane glimlach trok over zijn gezicht.

“Je kutje is fucking heerlijk, oma,” zei hij zacht maar duidelijk, zijn stem laag en zelfverzekerd. “Zo nat, zo strak.”

Ze vielen samen in slaap, verstrengeld, zijn zaad nog in haar, haar hart nog kloppend van hem.

Die ochtend stond Liv onder de warme straal, haar ogen dicht, het water spoelde over haar schouders, langs haar borsten, tussen haar benen. Ze waste zich langzaam, bijna eerbiedig, alsof ze nog voelde waar hij gisteren was geweest. Bregt zijn zaad was allang weggespoeld, maar ze voelde het nog zitten, diep vanbinnen.

Ze stapte uit de douche, droogde zich af met de grote witte handdoek, haar huid nog roze van de hitte.

De deur ging open zonder kloppen. Bregt stond in de deuropening. Alleen zijn boxer aan, die strak om zijn ochtenderectie spande. Zijn ogen waren donker, hongerig, geen spoor meer van verlegenheid. Hij keek naar haar naakte lichaam alsof het van hem was. Hij zei niets en liep gewoon naar haar toe, legde een hand in haar nek, de andere op haar heup, en draaide haar om. Zonder moeite, zonder vragen. Alsof het vanzelf sprak.

Liv liet de handdoek vallen.

Ze boog zich voorover, haar handen op de rand van de wastafel, haar borsten hingen zwaar, haar benen automatisch iets uit elkaar. Ze keek in de spiegel en zag hem achter zich, zijn boxer omlaag, zijn harde pik al klaar. Hij gleed in één keer in haar. Geen voorspel. Geen woord. Alleen een diepe, tevreden zucht van hem, en een korte, scherpe kreun van haar.

Hij begon meteen te stoten, hard, ritmisch, zijn handen om haar heupen, haar vlees trillend bij elke klap. Liv sloot haar ogen, haar hoofd zakte naar voren, haar mond open. Bregt greep haar heupen zo hard dat zijn vingers witte afdrukken achterlieten. Hij ramde in haar alsof hij haar wilde straffen, alsof hij haar kut alleen maar gebruikte om zich af te trekken. Geen tederheid, geen blik in de spiegel, alleen het natte, harde geluid van huid op huid en zijn zware gehijg achter haar.

Liv steunde op haar ellebogen, haar borsten sloegen tegen de koude rand van de wastafel, haar mond open in een geluidloze kreet. Ze voelde zich klein, oud, en tegelijk precies waar ze hoorde, als een geil, gewillig gat voor zijn jonge pik. Hij gromde één keer, kort en rauw, stootte nog drie, vier keer diep en toen kwam hij al. Heet en hard, recht in haar, zonder waarschuwing, zonder zich in te houden. Ze voelde de warme stralen tegen haar baarmoederwand spatten, dik en veel, alsof hij de hele nacht had opgespaard.

Hij bleef even staan, zijn pik nog kloppend in haar, zijn handen nog om haar heupen. Toen trok hij zich terug, een straaltje zaad liep langs haar been.

Geen woord.

Alleen het geluid van zijn boxer die weer omhoog ging en de deur die achter hem dichtviel. Liv sloot haar ogen, haar hoofd zakte naar voren, haar mond nog open. Ze wist het op dat moment, glashelder. Dit was nog maar het begin. Ze zou nog vaak zo gebruikt worden.

Wanneer hij wilde. Hoe hij wilde.

En ze zou het laten gebeuren. Ze was van hem.

En hij wist het.