John Of Toch Monica

Wat hoor ik nou?
Wat voel ik nou?
Waar ben ik dan?
Waarom lig ik buiten en niet in mijn bed?
Ik voel mijn hoofd bonken.
Wat ruik ik toch?
Ik probeer mijn ogen te openen.
Het licht is te fel, de geuren te scherp.
Ik voel me weer wegvallen in dat lekkere donkere gat waar ik uit kom.
“Blijf eens bij me”.
Ken ik deze stem?
Ik probeer het me te bedenken maar voel steeds verder in dat donkere gat vallen.
Ik geef me over en verdwijn in het niets.

Wat voel ik toch?
Wind?
Regen?
Ik hoor iets kraken, dan wordt het weer donker.
Iemand houdt mij vast, maar waarom?
Oh…mijn hoofd bonkt, mijn lijf doet zeer.
Maar wat hoor ik nou toch?
Een zacht geruis klinkt in mijn oor.
Het lijkt wel op het geritsel van bomen of is het ruisen van het gras.
Ik hoor water stromen.
Dan voetstappen knerpend over een pad.
Ik voel iets zachts bij mijn handen.
Geen idee wat het is.
Iets kouds op mijn voorhoofd.
Dat voelt wel lekker.
Maar dat donkere gat trekt weer aan me.
Wederom geef ik me over om weer te verdwijnen in het niets.

Licht?
Wie heeft het licht aangedaan?
En waarom staat het raam open….
Langzaam probeer ik mijn ogen open te doen.
Door mijn wimpers zie ik een gezicht.
Het is een vriendelijk gezicht maar geen idee van wie.
Ik zie de mond in het gezicht bewegen maar hoor geen geluid.
Of ja toch….
“Weet je wat er is gebeurd?” vraagt het vriendelijke gezicht met een diepe stem.
Het klinkt een beetje melodieus.
Ik wil iets terugzeggen maar dat lukt niet.
Dan schud ik voorzichtig met mijn hoofd van nee.
Pfff….dat had ik niet moeten doen.
Mijn hoofd voelt zwaar en begint weer te bonken.
Ik voel mijn ogen wegdraaien en verlang ernaar om in dat donkere gat te verdwijnen.



“Niets daarvan”, zegt dezelfde stem weer.
“Nu blijf je toch echt bij me.”
Ik doe mijn ogen nu goed open en kijk glazig naar het gezicht voor me.
“Waarom?” zeg ik.
“Heb je enig idee wat voor dag het is?" vraagt het vriendelijke gezicht.
“Uhm…zondag toch? ”Antwoord ik.
We hebben gisteren geklommen en toen was 't zaterdag.
We zijn op vrijdag hiernaartoe gegaan.
Toen hebben we een verkenning gedaan en zaterdag hebben we de klim dan in t echt gemaakt.
“Of is t zaterdag?”
Ik weet het niet.
Ik wil naar dat veilige donkere gat.
Maar de persoon van die diepte stem laat me niet gaan.

Pijn.
Opeens is daar die verschrikkelijke, scherpe pijn.
Tranen springen in mijn ogen.
Ik huil.
Van ellende.
Van frustratie.
Ik weet niet niet weet waar ik ben en wat er is gebeurd.
Dan een koude doek over mijn gezicht.
Het voelt lekker.
Het voelt echt verfrissend.
Maar die pijn in mijn hoofd…
Niet te doen.
En wat zit er toch voor zachts bij mijn handen.
Ik kan mijn vingers niet buigen.
Ik kan niet draaien.
Eigenlijk kan ik niets.
Waar is dat heerlijke donkere gat toch?
Ik verlang ernaar want dan voel ik de pijn niet.

“Ik zal je helpen om iets meer rechtop te komen”.
Een andere stem.
Zachter.
Lichter.
Een wazig gezicht.
Ik laat het maar gebeuren.
Een plotselinge golf van misselijkheid overvalt me.
Tranen rollen over mijn wangen.
Ik heb me nog nooit zo ellendig gevoeld.
Zweet gutst over mijn lijf.
Mijn doorweekte shirt wordt uitgetrokken.
Nu pas zie ik dat mijn handen zijn ingezwachteld.
Een koude washand gaat over mijn rug.
Daarna over mijn borsten.
Word er nou in mijn borst geknepen?
Dan over mijn buik via mijn heupen naar mijn benen.

Een zachte handdoek wordt er om me heen geslagen.
Ik krijg een slokje drinken.
Dan mag ik weer gaan liggen.
“John komt zo naar je verwondingen kijken.
Daarna kleed ik je weer aan”.
Het vage gezicht met de zachte stem gaat bij me vandaan.
Ik kijk een beetje om me heen.
Ik lig op iets van een stretcher.
Boven mij het wit van een tent.
De voor- en achterkant zijn opengeslagen.
Daarom hoor ik bomen ruisen.
Daarom voel ik de wind.
Ik zie een riviertje of beekje.
Daarom hoor ik water stromen.

Ik begrijp niet hoe ik hier kom.
Sinds wanneer lig ik hier?
Het is allemaal wazig.
Er komt een grote gestalte naar me toe.
Wanneer ik goed kijk zie ik dat vriendelijke gezicht weer.
Dan hoor ik die warme, diepe melodieuze stem.
Hij vraagt “Zo eindelijk weer in de echte wereld?”
Dus dit is John.
“Hoe lang lig ik hier al?”, vraag ik,
"En wat is er eigenlijk gebeurd?”


"Och, we zijn bijna 4 dagen verder” antwoordt John. “Je bent van de rotsen naar beneden gevallen. Je hebt je willen tegenhouden met je handen, vandaar al dat verband…en uhm…we dachten dat je dood was, zo raar als je erbij lag, maar gelukkig ben je nog in leven.”
Ik kan en wil het niet begrijpen. Hoezo ben ik van de rotsen gevallen? Het is te veel informatie. Daar is dat vertrouwde donkere gat weer. Zal ik me er weer in laten wegzakken? John kijkt me aan. Ik kan mij niet losmaken van die ogen. Prachtige bruine ogen zijn het. “Jeroen…Jeroen ging eerst. Daarna Krissy…daarna Lara. O…Dennis ging ook nog voor me omhoog de klif op”. Ik denk erover na. Ik weet zeker dat ik goed gezekerd was. Ik vertrouw blind op mijn groepsgenoten. We doen dit al zo lang samen. Hiken en klimmen. Waar is het dan fout gegaan? John kijkt me vriendelijk aan. “Je kameraden hebben niets fout gedaan en zijn allemaal veilig. Jij bent ook veilig bovengekomen. Je had je net losgemaakt toen er een stuk rots van boven naar beneden viel. Jij werd in het spoor van die vallende rots meegetrokken.” Dan weet ik het weer. Het gillen van Krissy en Lara en de brul van Dennis. Ik weet weer hoe ik naar beneden viel en neer kwam op het plateau 20 meter onder me. Hoe ik me daar aan het kleine boompje heb vastgeklampt. Ik kijk even naar John. Mijn wonden zijn allemaal verzorgd en ik wil nog zoveel vragen. Maar daar krijg ik de kans niet voor. “We vertrekken over 2 uur. Jij gaat met stretcher en al zo de bus in. We brengen jou eerst naar het ziekenhuis voor verdere verzorging. Ik ga je nu verdoven anders heb je echt te veel pijn”.
Dan is daar heel evn een scherpe prik, voel ik hoe ik word opgepakt en op bed gelegd wordt.
Wanneer ik bij kom voel ik een frisse windvlaag. Ik voel hoe een deken over mij heen gedrapeerd wordt. Geen idee hoe lang ik nu weer niet aanspreekbaar geweest ben. Maar wanneer ik langzaam bij kom, zie ik een mooi groot silhouet in de deuropening staan.
Ik probeer beter te kijken wie daar nou eigenlijk staat. Ik voel me verrot. Alles doet me zeer. Ik probeer om te gaan zitten. Dan merk ik dat ik naakt in dit bed lig. Een gevoel van schaamte en onzekerheid strijden nu om de eerste plek. “Ik zal zo in de bus kijken voor een oud overhemd of een T-shirt van mij.” John loopt naar mij toe. “Tenzij je liever zo blijft, ik heb alles al van je gezien”. Ik zeg niets. Voel me ongemakkelijk en geïntimideerd. Trek de dekens verder omhoog zodat ik helemaal bedekt ben. John komt naast me zitten. “Je hoeft je nergens voor te schamen. Er zal niets gebeuren wat jij niet wilt. Maar ik moet nu wél nog een keer jouw wonden verschonen. Dat gaat eenvoudiger terwijl je naakt bent. Dan kan ik overal sneller en makkelijker bij.” Ik hoor het toch echt goed. John praat met die prachtige warme, diepe, melodieuze stem die ik gehoord heb toen ik bij kwam na het ongeluk. Ik weet me geen houding te geven. Lig in een ziekenhuis, in een vreemd bed en naast me staat een man die mijn hart op hol laat slaan en mij vlinders bezorgt. Deels door zijn stem te gebruiken en deels door hoe hij eruitziet maar toch ook door de manier waarop hij mijn wonden verzorgd. Een man die ik een dag of 5 geleden voor het eerst gezien heb. Ik vind hem prachtig. Niet slank, ook niet dik. Er een beetje tussenin. Hoe lang zou hij zijn? Als ik moet gokken denk ik dat hij de twee meter wel haalt. John pakt gewoon door. Trekt de dekens van mij af, pakt een tube met zalf. Draait de dop eraf en doet de zalf op zijn handen. Hij smeert me van top tot teen in. Zijn handen voelen ruw. De zalf ruikt naar menthol. Wanneer ik ben ingesmeerd loopt hij met grote stappen de kamer uit om even later weer terug te komen. In zijn hand een geblokt overhemd. John verwisselt snel en vakkundig de gaasjes op mijn heup, dij en borst. Rolt me op mijn buik en verwisselt ook de gaasjes op mijn rug en bil. Daarna haalt hij het verband van mijn handen. Zwijgend geeft hij het overhemd aan mij. De onzekerheid neemt toe. Voel me echt zo ongemakkelijk. Met moeite lukt het om het overhemd aan te krijgen. Alleen de knoopjes nog. Hoe ik het ook probeer, het lukt me niet. Ik hoor John grinniken en in stilte vervloek ik hem. Dan pakt hij mijn handen, kijkt me aan en begint de knoopjes te sluiten.

“Waarom noemen ze je kleintje?" vraagt John. “Noem me maar Tine” antwoord ik snel. En gelijk erachter aan “Ik denk dat ik u eerder ontmoet heb. Een week of twee geleden. Bij mij op het werk. In de winkel met het houten speelgoed. U was toen op zoek naar een firma met de naam ‘Ukkies’ ”. Er gaat een flits van schrik over het gezicht van John. Dan staat hij bruusk op en loopt de kamer uit. Wanneer hij weg is, scheld ik me inwendig uit. Niet handig deze aanpak. Dan bedenk ik me dat ik zijn naam weet. Maar voor ik naar hem kan roepen of hij alsjeblieft terug zou willen komen, hoor ik een deur dichtslaan. Ik heb geen idee wat ik fout heb gedaan. Ik laat me weer in de kussens zakken en kijk om me heen. Het is een mooie kamer. Op de muur zit een vrolijk behang met bloemen. De gordijnen hangen tot op de grond. Ik zie dat het raam een stukje open staat. Verder staat er een ouderwets bureau met een houten stoel en een brocante kast. Ik zie geen foto's of schilderijen aan de muur. Het lijkt wel of we in een klooster zijn in plaats van een ziekenhuis. De geur is ook anders, bedenk ik me. Dan voel ik dat ik naar het toilet moet. Geen idee waar het toilet is en of ik er überhaupt ga komen. Ik voel me verschrikkelijk. Mijn lijf is beurs en ik heb spierpijn op plekken waarvan ik dacht dat er alleen maar vet zat. Heel voorzichtig sla ik de dekens van mij af en steek mijn benen buiten het bed. Wanneer ik op de rand zit, voel ik me duizelig. Ik negeer het en ga voorzichtig staan. Het kost me de nodige moeite maar het lukt. Ik zet langzaam een stap naar voren. En nog een stap en nog een stap. Ik leun op alles waar ik bij kan komen en wat me houvast geeft. Ik ben heel bang om te vallen dus ga ik langzaam, tergend langzaam vooruit. Voel de wereld om mij heen draaien. Voor mijn gevoel duurt het uren voordat ik de deurpost bereikt heb maar weet dat dat niet kan. Ik zie een gang voor me met foto's aan de muur en verschillende deuren. Er zijn er een stuk of vijf. Ik zie er twee open staan. De ene is van de huiskamer, de andere van de badkamer. Daar moet ik heen denk ik. Eerst de badkamer en daarna naar de huiskamer om te kijken of er iets te eten is. Ik voel mijn maag borrelen.

Net wanneer ik een paar passen gezet heb, hoor ik John weer binnenkomen. Hij loopt de gang in en pakt me beet. “Kom maar,” zegt hij. “Waar wil je naar toe?” Ik laat me in zijn armen zakken en vertel dat ik op weg ben naar het toilet. Hij blijft netjes buiten bij de deur staan en wanneer ik klaar ben helpt hij me weer om mijn bed te bereiken en hier in te gaan liggen. Wanneer ik eenmaal goed lig loopt hij weg. Niet veel later komt John weer naar me toe. Hij heeft een beetje soep met een geroosterd broodje en een kop thee meegenomen. John komt naast me op het bed zitten. Met smaak eet en drink ik alles op. Echt lekker even weer even iets in mijn maag. Ik knap er echt van op. Ik ben er nog niet maar voel me wel een stuk beter. We hebben een leuk gesprek. Ik leer dat ik me bevind, in een gemeenschapshuis. John woont hier permanent, alle overige medewerkers tijdelijk. Minimaal 6 maanden en maximaal 2 jaar.
Ik weet inmiddels ook dat John gescheiden is, dat hij een dochter heeft waarmee hij helaas geen contact heeft, dat hij geitjes heeft die hier in de tuin staan. Dat er van hun melk kaas gemaakt wordt en dat John vroeger op de eerste hulp gewerkt heeft maar nu timmerman/ gids is en natuurlijk gastheer hier in het gemeenschapshuis. Ik vertel over mijn leven. Dat mijn kinderen studeren, dat ik ook gescheiden ben, dat ik geen werk heb en waarom dat zo is. We voelen beiden dat de lucht geklaard is. Het voelt veel makkelijker nu. We kletsen heel wat af. Tot John ziet dat ik te moe word. Dan staat hij op en geeft me een kus op mijn hoofd. Hij helpt me terug in bed. Even kijken we elkaar aan. “Kom je even bij me liggen", hoor ik mezelf vragen. Voor ik het weet ligt hij al naast me. Ik draai me naar hem toe. Leg mijn hoofd op zijn schouder en mijn hand op zijn borst. Voel me een beetje opgelaten maar blijf wel zo liggen. Het voelt best fijn om zo even bij John te liggen. Na een minuut of 10 staat John op en geeft me weer een kus op mijn hoofd. “Lekker slapen prinses” zegt John. Ik kijk hem na terwijl hij wegloopt. Na een uur of twee word ik wakker gemaakt. Weer een kus op mijn hoofd. Er wordt een tasje in mijn handen gestopt. Ik kijk wat erin zit. Schoon ondergoed, wat toiletspullen en de meest verschrikkelijke pyjama die ik ooit gezien heb. Het is een foeilelijk zachtroze pyjama met witte en gele bloemetjes erop en afgezet met iets wat op kant moet lijken. Het is meer een pyjama voor als je hoogbejaard bent en in een verpleeghuis verblijft. Ik kijk even onderzoekend naar John. Dit kan hij toch niet menen? Dit ga ik echt niet aan doen! John geeft geen enkele reactie op mijn ongemak, slaat de dekens van me af en tilt me uit bed. Hij helpt me om in de badkamer te komen. Ik weet dat ik moet douchen maar twijfel of ik het alleen red of dat ik hulp nodig heb. “Monica komt je zo helpen met douchen. Ik zal gelijk even je bed verschonen. Ik zal ook even kijken wat er voor eten is.” Dan laat John me in de badkamer achter en loopt weg.

Ik ga maar op het krukje zitten. De knoopjes van het overhemd krijg ik niet los dus moet ik even op Monica wachten. Gelukkig duurt het niet lang. Monica komt met een blos op haar wangen binnen. Ze heeft een prachtige wikkeljurk aan. Als een wervelwind gaat ze aan de slag. Ze doet eerst de douche aan. Dan begint ze zonder te vragen de knoopjes van het overhemd los te maken. Ze trekt voorzichtig aan de mouwen en dan sta ik zo goed als naakt voor haar. Ze trekt mijn slip omlaag en duwt me onder de douche. Ik sluit mijn ogen en voel hoe het water over mijn hoofd en lijf spoelt en het doet me goed. Mijn ogen houd ik nog even gesloten, zo voel ik nog beter het kalmerende effect van het warme water. Monica begint me voorzichtig af te sponsen. Ik voel hoe ze de contouren van mijn lijf volgt. Heel voorzichtig bij de wonden en iets steviger waar het kan. Loopt ze nou om me heen? Dat kan toch niet… dan wordt haar jurk nat. Ik doe mijn ogen open en zie dat Monica haar jurk heeft uitgetrokken. Ze staat helemaal naakt voor me. Ze kijkt me aan. Ik zie geilheid in haar ogen. Prachtige heldere blauwe ogen. Ze zegt dat ze mij gaat scheren. En nog voor ik kan zeggen of ik dat wel of niet wil doet ze mijn arm omhoog en smeert een klodder scheerschuim in mijn oksel. In een rap tempo zijn beide oksels geschoren. Ze kijkt me aan met een betoverende glimlach en smeert zonder iets te zeggen scheerschuim op mijn kut. Ze tikt zacht tegen mijn been om er meer ruimte tussen te krijgen. Met een paar snelle halen is ook al het haar van mijn kut verwijderd. Ze spoelt al het scheerschuim weg en geeft me dan een vederlichte kus op mijn mond. Automatisch kus ik haar terug. Ik heb nog nooit gezoend met een vrouw. Het voelt enerzijds een beetje onwennig anderzijds voelt het hemels. Dan geeft Monica me kusjes in mijn nek en gaat langzaam naar beneden. Ik hou even mijn adem in. Voel ik me ongemakkelijk? Voelt het raar? Integendeel…het voelt fantastisch. Dan neemt ze mijn tepel in haar mond en sabbelt er even aan. Ik voel hoe mijn hele lijf reageert. Ik stamel wat en kijk Monica aan. Ze zegt niets, kijkt terug en glimlacht alleen. Dan voel ik hoe ze met haar ene hand mijn borst kneedt en haar andere hand mijn kut begint te verkennen. Ik kan niets zeggen. Ik zucht en grijp naar de stang van de douche. Ik voel hoe mijn knieën knikken wanneer ze twee vingers in mijn kut stopt. Alles wat ze doet, doet ze heel teder. Dan kijken we elkaar heel even diep in de ogen. Er volgt een vonkenregen. Onze ogen laten elkaar niet los. Ik wil haar en zij wil mij. We laten ons op de grond zakken. Onze lichamen dicht tegen elkaar. We zoenen en strelen elkaar. Monica draait zich om. Dan stort ze zich op mijn net geschoren kut. Ze vingert en likt. Ik vinger haar. Likken durf ik niet zo goed. Monica opent haar benen net een stukje meer. Dat is de aanmoediging die ik nodig heb. Ik geef een lik en dan nog een lik. Had ik eerst nog reserves, nu verdwijnt deze als sneeuw voor de zon. Ik lik de kut van Monica. Proef haar sappen op mijn tong. Speel met haar knopje. Hoor hoe ze gromt, hijgt en kreunt. Uit het niets voel ik me krampen. Een golf van puur geluk komt over me heen. Ik voel dingen in mij gebeuren die ik niet voor mogelijk hield. En dan kom ik schreeuwend klaar. Ik voel hoe mijn sappen mijn lichaam verlaten. Ik voel hoe ik gevuld word. Waarmee eigenlijk? Ik kijk heel even naar beneden. Monica zit verdorie met haar hele hand in me. Dan kortsluiting in mijn hoofd. Nog een orgasme. Ik lig schokkend op de vloer van de badkamer. Wanneer ik opkijk zie ik hoe Monica met haar kut boven mijn hoofd komt hangen. Ik graai naar haar dijen en trek haar naar me toe. Mijn tong verdwijnt diep in haar prachtige kutje. Speelt nogmaals met haar bijzondere knopje. Niet veel later slaakt ze een oerkreet. Ik zie hoe haar kut klopt en dan spuit ze me onder. Even blijven we zo liggen. Dan staat Monica op en spoelt me af. De douche gaat uit en ze wikkelt een grote zachte handdoek om me heen. Vlug droogt ze zich af, kleedt zich aan en gaat weg mij compleet in verwarring achterlatend.

Ik droog me af. Althans, dat probeer ik. Ik aarzel oprecht of ik die pyjama aan zal trekken. Met een zucht vouw ik het uit elkaar. Er valt iets op de grond. Ik kijk even wat het is. Daar op de grond ligt een papiertje. Ik buk me en pak het op. De ene kant is blanco op de andere kant staat iets geschreven. Ik draai het papiertje om zodat ik kan lezen wat er staat en voel mijn mondhoeken omhooggaan. Er staat een lachende smiley op en daaronder staat GRAPJE geschreven. Dan een klop op de deur en even later het hoofd van John om de hoek. “Ik heb een joggingpak op je bed gelegd", zegt hij. Terwijl hij naar mij kijkt, zie ik hoe zijn ogen zich op mijn borsten vestigen. Zijn blik verandert en vlug trekt hij zich terug. Ik pak de slip uit het tasje. Gelukkig is ‘t geen string maar een mooie toch wel sexy slip. Het lukt me om deze aan te doen. Er hangt een kamerjas in de badkamer, maar ik besluit om die afzichtelijke pyjama aan te trekken. Het gaat tergend langzaam maar het lukt. Moe strompel ik weer terug naar mijn bed. Met veel moeite lukt het om te gaan liggen en de dekens over mij heen te doen. Alleen mijn hoofd steekt er bovenuit. Ik had niet langer moeten wachten want John staat zomaar weer in de deuropening. Hij ziet mij liggen en loopt naar me toe. Hij pakt de dekens om ze iets meer naar beneden te doen. Wanneer hij de deken omhoog doet en mij ziet liggen, begint hij hard te lachen. Voor het eerst klinkt zijn bulderende lach. Het klinkt me als muziek in de oren en het doet me opstijgen naar grote hoogtes. “Mag het?” Vraagt hij. Ik kijk John aan en knik. Hij neemt me in zijn armen. Geeft me weer een kus op mijn hoofd. Ik voel me week worden. Weet dat ik bezig ben om verliefd te worden. Het voelt heerlijk in zijn armen. Dan hef ik mijn hoofd omhoog. Ik zie dat John zijn ogen gesloten heeft. Hij heeft een lach op zijn gezicht staan. Ik hoor en voel hoe hij een diepe zucht laat ontsnappen. Na wat een eeuwigheid lijkt te duren laat hij me los. “Schuif eens op. Dan kom ik weer even bij je liggen. Wij moeten echt nog even praten jonge dame. De stem van John trilt een beetje. Wanneer hij naast me ligt krijg ik wederom een kus op mijn hoofd. Deze keer heel zacht en een beetje vluchtig. “Sorry nog dat ik de kamer uit liep toen jij me zei dat we elkaar eerder ontmoet hebben. Ik probeer die firma al weken te pakken te krijgen. Waarschijnlijk werkt mijn dochter daar. Ik heb haar pijn gedaan door iets te zeggen wat mij helemaal niet aan gaat en nu heb ik haar al een paar jaar niet gezien of gesproken”, zegt hij zacht. Het is al goed” zeg ik. “We praten er later wel over”. Ik voel hoe John begint te trillen. Mijn hoofd ligt op zijn borst en ik hoor nu ook dat zijn hart sneller gaat kloppen. “Ik denk dat jij voor mij voelt wat ik voor jou voel” zegt hij nog zachter. “Ik weet niet hoe het kan, maar ik voel aan alles dat jij hier bij mij hoort. Ik weet dat je morgen hier weg mag en naar een echt hersteloord gebracht gaat worden maar dat wil ik niet. Echt niet! Ik smeek je, blijf hier! Ga niet!”

Ik zucht en zeg dat ik het niet zo goed weet. Dat mijn gedachten en gevoelens alle kanten op gaan. Dat ik iemand beter moet kennen voordat ik dat kan zeggen.dat er best veel heftige dingen gebeurd zijn in mijn leven. Dat ik hem prachtig vind aan de buitenkant maar ik eigenlijk ook de binnenkant moet kennen voor ik iets met iemand begin. En hoeel ik het liefst wil vertellen wat mij net in de badkamer is overkomen met Monica zeg ik het niet. In plaats daarvan sta ik op en loop naar het eind van mijn bed. Het joggingpak ligt op het voeteneinde. Met veel moeite wissel de pyjama om met het joggingpak, stap dan in veel te grote slippers en loop weg. Ik zoek mijn weg naar buiten. Weet met mijn gevoelens geen raad. Na even zoeken vind ik de deur naar de tuin. Wanneer ik buiten ben zie ik mini geitjes rare sprongen maken. Er staan een paar Nubische geiten bij het stalletje. Ik ga even zitten op het bankje. Voel hoe de wind om mijn hoofd waait. Hopelijk helpt het me om mijn gevoelens op een rij te zetten. Ik denk aan hoe Monica mij over het randje bracht in de douche. Ik denk aan wat John voor gevoelens bij mij te weeg brengt. Ik ben hevig in verwarring over mijn geaardheid. Met Monica was echt fantastich. Wist niet dat het met een vrouw zo heerlijk kon zijn. Maar ik voel ook die connectie mert John. Dat kan toch niet zo snel al. Het zal vast aan de omstandigheden liggen. En toch, als ik echt heel eerlijk ben, dan weet ik wat me te doen staat. Ik wend mijn gezicht even naar de zon en blijf genietend met gesloten ogen zo een tijdje zitten. Geen idee hoe lang ik al hierbuiten op het bankje zit maar opeens hoor ik een schaafmachine en zie dat John bezig is in de schuur. Wanneer het even stil is, loop ik naar hem toe. Ik kijk naar wat hij aan het doen is. Zaagsel overal. De geur van het hout. “Ik blijf denk ik, maar we moeten wel eerst praten", zeg ik. En ik gooi alles wat ik wil zeggen gelijk voor zijn voeten. Over mijn verwarring, over Monica, over mijn gevoelens voor hem. En voor ik het in de gaten heb vertel ik hem mijn diepste seksuele fantasie.

De ogen van John beginnen te schitteren. “Dat wil ik ook graag” zegt hij. Ik hoor het en kijk heel even naar zijn ogen. Ik zie dat hij het meent. Dan trekken we onszelf naar elkaar toe en zoenen we. Lang, lief en teder. Al snel wordt het onstuimig. We voelen elkaars lijf. Trekken kledingstukken uit. Ik voel die ruwe handen over mijn kont gaan. Ik kreun goedkeurend. Dan laat ik me door mijn knieën zakken. Maak de knoop van zijn broek open en trek deze naar beneden. Ik zie dat hij geen onderbroek aan heeft waardoor ik gelijk die heerlijke stijve staaf van hem kan likken. Ik hoor goedkeurend gekreun en gegrom. Dan trek je me weer omhoog, slaat een oude deken om ons heen en neemt me mee naar binnen. De warmte is aangenaam. Binnen laten we de deken vallen en lopen we naar de douche. Ik doe de douche aan. Voel weer de handen van John op mijn schouders. Voel hoe hij zijn heerlijke lijf tegen mij aan drukt. Dan een koude klodder doucheschuim op mijn borsten waarna het heerlijk uitgesmeerd wordt. Niet alleen over mijn borsten maar ook over de rest van mijn lijf. Het is heerlijk. De gaasjes worden van mijn lijf gehaald. Het sop prikt een beetje in mijn wonden maar dat is niet erg, ze zijn goed aan het genezen. Ik buig voorover en John maakt mijn sterretje goed schoon. Wanneer ik weer recht sta, krijg ik een heerlijke tongzoen. “Mag het echt?” vraagt hij me dan. “Ja, als je maar voorzichtig bent met me. Het is al even geleden”. John doet de kraan uit en pakt weer een grote dikke zachte handdoek. Voorzichtig droogt hij me af. Ik voel me heerlijk. Dan neem ik hem mee naar mijn bed. Heel lief helpt John me in bed. Slaat de dekens over mij heen en doet een stap naar de deur. “Je moet echt heel even wachten" zegt hij tegen me. Vol ongeloof kijk ik hem aan. Ik dacht dat we verder zouden gaan met zoenen en alles wat daaruit voort zou komen. Dan loopt hij weg. Ik hoor een deur open en dicht gaan. Even later hoor ik het nogmaals.

En dan is hij terug bij mij. Ik kijk naar hem. “Wat zit er in die doos”, vraag ik. En dan weet ik het. “Toe kom bij me nu. Laat me toch niet zo lang wachten”. John zet de doos neer en komt bij me in bed liggen. We zoenen innig, strelen elkaar overal, zuigen aan elkaars tepels. Ik zuig aan zijn mooie dikke pik en op zijn beurt likt en zuigt John aan mijn clitje. “Denk je dat het lukt om op je handen en knieën te zitten”, vraagt John, “of ben je nog te beurs van je valpartij?” Ik kijk naar hem, het kost me moeite maar ga wel zitten zoals me gevraagd is. Ik voel hoe vingers mijn schaamlippen van elkaar afhalen en een vinger door mijn kut gaat om mijn geil uit te smeren over mijn sterretje. Langzaam verdwijnt er een vingerkootje in mijn holletje. Oef…het voelt best krap, doet een beetje zeer maar het voelt tegelijkertijd ook heel lekker. Dan pakt John iets van glijmiddel, spuit er wat bij en stopt nog een vinger in mijn holletje. Oh….wat is het lekker. Heel voorzichtig wordt mijn holletje opgerekt. “Niet schrikken lieverd”, zegt hij hijgend. “Om ervoor te zorgen dat je holletje open blijft staan, stop ik er een buttplug in.” “Toe maar, kom maar met die plug” antwoord ik. Wanneer ik voel dat er best een dikke plug in gaat, kan ik niet anders dan kreunen. Opeens staat hij voor me. John trekt me omhoog en kust me wild. Onze tongen vinden elkaar en spelen een heerlijk spel. Ik kneed zijn billen, hij kneedt mijn borsten. “Mag het écht?” Vraagt hij nogmaals. Ik kan geen antwoord geven. Ik kreun en grom. Voel dingen waarvan ik niet wist dat ik dat kon voelen. Ik knik en John laat me los. Stapt opzij naar de doos. Dan weet ik zeker wat er in die doos zit. John scheurt de doos open en pakt een zuiger van de melkmachine die hij voor de geiten gebruikt. Eerst prepareert hij mijn linkerborst, daarna doet hij hetzelfde met mijn rechterborst. De machine wordt aangezet. Een zucht ontsnapt aan mijn mond. Het is veel lekkerder dan ik ooit had gedacht. John houdt zijn lekkere dikke stijve staaf voor mijn mond. Ik lik die mooie paarse eikel die ik zie. Volg met mijn tong de aderen die over de schacht lopen. Terwijl ik dat doe, voel ik dat ik natter aan 't worden ben dan dat ik ooit geweest ben. John buigt over me heen en reikt naar mijn kont. Hij komt er precies bij. Snel verwisselt hij de plug met een grotere. Aahh…kreun ik. Oef…ooohhh. Wat lekker is het allemaal. Dan neem ik een besluit. Ik neem die lekkere staaf helemaal in mijn mond. Ik zuig en bijt heel zachtjes. Kneed zijn ballen en knijp in zijn kont. Ik voel dat hij nog harder wordt. Ik hoor grommen, kreunen en hijgen. Dan hoor ik John het weer vragen “mag het echt?” Ik antwoord niet maar ga door waar ik mee bezig ben. En dan…Ik voel hoe mijn mond vol gespoten wordt, de stralen raken me achter in mijn keel. Dan trekt John zich terug uit mijn mond. Trekt me aan mijn haar, zonder dat het pijn doet, omhoog. Ik zie hoe John gloeit. Ik doe mijn mond open en laat zien dat ik nog niets heb doorgeslikt. “Slikken sletje van me” zeg je zacht. Dan draai je me om. Je buigt me voorover met mijn hoofd op het matras, haalt de plug uit mijn kont en stopt er gelijk 3 vingers in. Ondertussen trekt hij zichzelf weer hard.

Dan voel ik hoe John zijn eikel voor mijn holletje plaatst. Voor de laatste keer vraagt hij “mag het echt”? Ik knik. Merk dat ik het spannend vind maar laat het wel gebeuren. Dan drukt hij door. John schiet gelijk een flink stuk mijn holletje in. Hij pakt me bij mijn heupen en drukt dan door. Ik roep “lekker…oh ja lekker” en dan begint John te stoten. Al gauw wordt het me te veel. De staaf van John in mijn holletje, de zuigers op mijn tieten, ik voel handen op mijn heupen. Het hijgen, grommen en kreunen van John. “Mag het?" vraag ik. John zegt “nog niet". “Heel even wachten nog.” Dan voel ik hoe de zuigers in 1 beweging los gemaakt worden van mijn uiers. Mijn spenen zijn nog nooit zo hard en groot geweest. John buigt zich voorover. Pakt ze beet, trekt en knijpt en zegt dat het mag. “Mag het echt?” kreun ik. En dan is er geen houden meer aan. Het vocht loopt naar beneden langs mijn benen. Ik voel mijn hele lijf trillen. Ik kom zo intens klaar dat ik bijna out ga. En ik loei alsof ik nooit anders gedaan heb.

We kijjken elkaar even aan. We stralen van liefde voor elkaar. John gooit de zuigers van het bed evenals de buttplug en het glijmiddel. Hij pakt de deken die op de grond is gevallen en legt deze over mij heen. Dan komt hij bij me liggen. Ik kruip in zijn armen. Luister naar het ritme van zijn hart. “Was het echt fijn met Monica of denk je dat het fijn was en heb je je mee laten slepen?” Heel even kijk ik naar John maar zie dat hij dit oprecht wilt weten. Aarzelend vertel ik dat ik mijn ogen dicht had en dat ze naakt voor me stond toen ik ze weer open deed. Dat ik denk dat het misschien wel voor herhaling vatbaar is maar dat ik het niet weet. Dat ik erg in de war ben als ik aan Monica denk. “Kom maar lekker liggen. We hebben het er morgen wel over. Dan vragen we Monica er ook bij. Kan ze gelijk vertellen hoe zij erin staat”. Ik knik, nestel me nog even lekker tegen John aan. Terwijl ik naar zijn hartslag luister voel ik me loom worden.
Morgen praten denk ik. En dan val ik in een diepe verkwikkende slaap.

Trefwoord(en): Hucow, Suggestie?

Ontzettend bedankt voor je hulp!

Ontzettend bedankt voor je hulp!