Was Het Een Engel? - 2

Als Sander zijn ogen weer opendoet, is er een fel wit licht. Een fel helder licht wat hij maar niet kan thuisbrengen.

En in dat licht ziet hij een kleine stip dichterbij komen en helderder worden.

De stip krijgt benen en armen en een hoofd met blonde haren en een giechelende lach.

Het is een meisje een klein meisje in een wit jurkje tot over haar knieën.

Sander knippert met zijn ogen en probeert te bewegen maar hij ligt daar maar als versteend. Hij herkent het meisje ze lijkt als twee druppels water op Nikki, zijn dochter.

Hij roept haar naam, maar er is geen geluid. Hij probeert het nog een keer maar er komt geen geluid uit zijn mond. Dan probeert hij zijn armen uit te steken. Op dat moment zwaait het meisje en zwaaiend en lachend holt ze weg, terwijl Sander geluidloos haar naam roept. Het meisje holt naar een tweede stip die langzaam dichterbij komt.

Deze stip wordt ook steeds groter, terwijl het meisje weer kleiner wordt.

Hij ziet haar kleine beentjes rennen maar hij ziet geen grond, alleen maar dat vreemde wit waardoor ze lijkt te zweven.

Als de twee elkaar raken is de stip al geen stip meer, maar een vrouw. Een vrouw in een lange witte jurk met een ruim decolleté en een lange split waar af en toe een been te zien is. Ook deze vrouw is bekend haar slanke figuur, bescheiden borsten en haar lange donker blonde krullen. Het is zijn vrouw Monika. Hij vergist zich niet. Het is echt Monika die dichter bij komt. Met aan haar hand zijn dochter. Sander probeert zijn armen uit te strekken en fluistert haar naam. En hij ziet haar glimlachen terwijl ze beide dichterbij komen. Hij steekt zijn handen en armen uit om haar te omhelzen.

Hij kan alleen maar fluisteren; “Monika, ben jij het. Monika schat ik mis je zo. En Nikki, kom eens bij je vader. Gekke papa wil met je spelen. Monika lieverd “

Ze zijn zo duidelijk, hij ziet het kleine moedervlekje in Monika’s hals, het kleine vlekje wat hij altijd zoende als ze met elkaar vreeën. De pretlichtjes in Nikki haar ogen die altijd schitterde als zij samen stoeiend en spelend over de grond hadden gerold. En zei hem “ gekke papa “ had genoemd.

Monika die nú dichterbij komt, hij ziet haar blauwe ogen en haar allerliefste lach.

Dan een streling over zijn arm, een warme gloed in het verder koude witte licht.

Haar handen strelen nú zijn lichaam, zijn rug, zijn nek. Haar mond die dichterbij komt. Lippen die elkaar raken. Haar handen nu die door zijn haren gaan. Als toen ze vroeger vreeën als hij thuiskwam. Dan een tong die zijn lippen aanraakt, kort en zachtjes. Hij voelt haar lichaam bewegen in een golvende beweging. Een cadans van liefde een samen zijn. Het geeft een tinteling door zijn hele lichaam dan twee handen die in zijn rug klauwen. Als toen ze samen één waren. Hij voelt acht vingers met lange nagels hard en pijnlijk over zijn rug en schouders krassen. Als toen die avond toen ze Nikki maakten. Hij heeft zijn ogen wijd open en ziet Monika haar ogen die hem aankijken en dan haar zachte serene stem. “ Hi Lieverd, je bent te vroeg, het is nog geen tijd. Voor jou is er nog geen plek, jij moet nog levens gaan redden. Maar je moet ons loslaten en weer gelukkig worden. Het is goed, ik vind het goed.

Laat het los lieverd, we houden van jou en waken over je. En jij houdt ook van ons. Het is goed, maar laat ons maar los en leef je leven. Ga maar weer lekker slapen en wordt gelukkig “ Monika komt dichterbij hij voelt haar warmte en haar lippen de zijne raken voor een tedere kus, terwijl het weer donker wordt, en de heldere stem van Nikki roept; “ dag gekke papa!”

En het is weer donker, herrie in zijn oren. Stemmen. Geluid wat hij niet thuis kan brengen. Dan een schok, als een dreun op zijn borst Hij probeert zijn ogen te openen maar het lukt in eerste instantie niet.

Dan licht fel en weer donker, weer stemmen. Zijn andere oog, fel licht wat heen en weer gaat en de waas van een gezicht. “ Hij is er weer!!” Hoort hij zeggen.

Weer geroezemoes en een prik in zijn arm.

Donker.

Hoe lang het donker was kan hij niet herinneren. Maar dit keer gaan zijn ogen wel open. En in een zacht licht kijkt hij in de donkere ogen van een vrouw, een vrouw in wit. “ Hi, ben je wakker? “ vraagt de vrouw en Sander probeert wat te zeggen. Maar er klinken alleen maar wat rare geluiden, zijn mond en keel voelen uitgedroogd. “ Wil je wat drinken ?” Vraagt de vrouw weer, Sander knikt. Hij voelt zijn hoofd eindje zachtjes omhoog gaan en een glas met een rietje wordt tussen zijn lippen gestopt.

En naarstig zuigt Sander het water naar binnen. Het smaakt heerlijk.

Dan laat hij het rietje los en zegt zachtjes “ dankjewel zuster “ Zijn stem maakt weer verstaanbaar geluid.

“ Zo dat klinkt weer een stuk beter meneer Vermeer “ zegt de vrouw weer.

Sander kijkt haar aan, het is een hele knappe dame, lang en slank, licht getinte huid door de zon en haar donkerbruine lange haren in een staart. En op haar naam plaatje staat ‘ Elly ‘. Hij glimlacht naar haar en hoort haar zeggen “ ik ben blij dat U wakker bent, ik ga gelijk even de zaalarts op de hoogte brengen “ Dan loopt ze weg en Sander ziet twee mooie ronde billen wiegen in een veel te strak uniform, en een vrolijke staart die heen en weer zwaait. Verwondert kijkt hij om zich heen en heeft geen idee waar hij is, wie hij is, en wat er gebeurt is.

Even later komt de verpleegkundige weer terug met een andere dame die achter haar aan naar binnen stapt. Ze is wat ouder, donker haar met duidelijke grijze slagen erin. Klein, wat fors gebouwd en een duidelijk aanwezige bril. Haar ogen staan vrolijk en zegt ook vrolijk “ Meneer Vermeer, dat doet mij deugd U wakker aan te treffen. Hier hebben we wel even naar uitgekeken. Mijn naam is dokter de Graaf trouwens, en ik ben vandaag hier de zaalarts. “

Sander kijkt haar wat verwonderd aan en vraagt “ Oké ik ben dus meneer Vermeer schijnbaar, maar wat is er eigenlijk gebeurd en waar ben ik in godsnaam? “

De dokter staat onder tussen naast zijn bed en pakt een klein zaklampje uit haar zak.

“Ik wil u snel even onderzoeken “ zegt ze. En ze legt haar hand op zijn hoofd en schijnt met het lampje in zijn linker en daarna in zijn rechter oog. “ Hummm. Uitstekend, komt U even overeind zitten. Lukt dat. ? “ dan pakt ze de stethoscoop die om haar nek hangt.

Sander die overeind komt, het gaat maar het kost enige moeite. Dan ze beluistert snel zijn longen op de rug. Hij voelt het koude metaal op zijn blote rug, iets wat geen probleem is, daar hij een ziekenhuishemd draagt. “ Dat klinkt ook perfect, Meneer Vermeer. Of mag ik Sander zeggen “

Sander kijkt haar aan en zegt “ Dat mag, want zo schijn ik dus te heten “

De dokter kijkt hem verbaasd aan en vraagt “ Weet je eigen naam niet meer ? “ Sander schudt zachtjes zijn hoofd “ Nee “ De dokter kijkt hem weer aan En vraagt “ Wat weet je nog meer niet Sander ? “. Weer Sander schudt zachtjes zijn hoofd “ Alles, ik weet helemaal niks meer. “. “ Dus ook niet wat er gebeurt is? “ vraagt de dokter. “ “Helemaal niks “ antwoord Sander.

De dokter kijkt even naar de verpleegkundige en daarna weer naar Sander. “ Dan zal ik het U vertellen, U heeft een ernstig verkeersongeval gehad, waarbij U meerdere malen met Uw auto over de kop bent gegaan.”

Verbaasd kijkt Sander naar de dokter en zegt “ Ik kan me daar niets van herinneren, maar U mag wel mijn voornaam of je of jij gebruiken hoor, bij U voel ik me zo oud. Alhoewel ik zou niet weten hoe oud ik ben. “ en grijnst daarbij. “ Prima Sander, dan doen we dat “, en kijkt even op de status welke aan zijn bed hangt.

“ Je bent 38 Sander, en je komt uit Capelle aan de IJssel, dat is volgens mij vlak bij Rotterdam. Zoals gezegd is je achternaam Vermeer, en je ligt nu in het Admiraal De Ruyter ziekenhuis in Goes, Zeeland.

Je bent vijf dagen in geleden hier binnen gebracht na een eenzijdig ongeval. Wonder boven wonder heb je geen zware lichamelijke verwondingen maar je was wel buiten bewustzijn. Anders dan een traumatisch hersenletsel wat een onverklaarbare hartstilstand heeft veroorzaakt. Uit de MRI scan hebben we geen botbreuken of ander interne letsels kunnen constateren. Wel een gevaarlijke zwelling van de hersenen, wat volgens onze neuroloog waarschijnlijk de oorzaak is geweest van een hartstilstand . We hebben je kunnen reanimeren en je bent toen overgebracht naar de IC waar je nu ook nog ligt. Al die tijd bent je buiten bewustzijn geweest, en de eerste dag hebben we nog overwogen om een operatie uit te voeren om de druk te verminderen. Maar aangezien je geen verdere zware verwondingen hebt en je goed begon te reageren op de medicatie is dat niet nodig gebleken. En het huidige geheugenverlies is mijn inziens van tijdelijke aard.

Ik ga het nu opnemen met de neuroloog wat hij hier van vindt. Vandaag blijft U nog hier om je in de gaten te houden. Maar als situatie verder verbeterd, wat ik eigenlijk wel verwacht, ga je morgen naar een andere afdeling en zaal. Heb je verder nog vragen?”

Sander keek de dokter aan en haalde zijn schouders op, wat pijnlijk bleek te zijn.

Wat de vraag opleverde “ ík heb geen andere ernstige verwondingen, maar ik heb wel pijnlijke plekken overal “. Waarop de arts moest lachen, “Sander je bent meermaals over de kop gegaan, je hebt zo wie zo al je ribben gekneusd. Je schouder heeft een behoorlijke optater gehad van de veiligheidsgordel. Je benen, armen, eigenlijk heel je lichaam heeft een enorme klap gehad. Je kunt erop rekenen dat je over je hele lichaam bont en blauw zult zijn. En dat je aan de slag zult moeten gaan bij een fysiotherapeut om je lichaam en je spieren weer een beetje op te knappen. Echt het is een godswonder dat je zo uit je auto gehaald bent, want daar schijnt niets meer van over te zijn geweest. De ambulance broeders en de brandweer waren stomverbaasd hierover. “. Sander moet glimlachen en zegt “ ik kan me helemaal niets meer herinneren “

Dokter de Graaf legt haar hand op zijn schouder en zegt “. Misschien maar beter , maar je hebt echt een engeltje op je schouder gehad. Ik zal U in ieder geval een pijnstiller voorschrijven en een spierverslapper zodat je lichaam beter kan herstellen.

En voor de rest laat ik het over aan de neuroloog en moet de natuur het verder gaan doen. “. Daarna gaf ze hem een hand en verliet weer het kleine zaaltje waar nog drie bedden waren. Waarvan er twee bezet waren. ook deze twee patiënten lagen stil op hun rug en werden door monitoren in de gaten gehouden.

Nadat de arts was vertrokken lag Sander naar het plafond te staren. Nadenkend over wat de dokter allemaal had gezegd. En hij probeerde zich dingen te herinneren. Hij probeerde zich te bewegen, wat wel lukte maar wat behoorlijk pijnlijk was. Zijn ribbenkast, rug benen alles deed zeer. Het leek wel of zijn gehele lichaam kramp had.

De verpleegster kwam terug en had een kleine injectie spuit in haar hand. Ze kwam weer naast het bed staan en glimlachte naar hem. “ ik heb hier een pijnstiller die zal wel helpen, maar je zal er ook wel wat suf en slaperig van worden “. Sander keek haar aan terwijl ze de injectie spuit aan een slangetje van het infuus koppelde. En vroeg “ ik lig hier dus al vijf dagen? “. De verpleegkundige knikte “ Ja, bent hier afgelopen dinsdagavond binnengekomen en het is nu maandagmiddag.”

Ondertussen had ze heel voorzichtig de injectie spuit leeggespoten. “ wel heel vervelend dat je niks meer kan herinneren, want we hebben ook verder niemand kunnen bereiken dat je hier ligt Sander “.

Sander glimlacht en zegt “ Ja sorry, maar ik kan me niks herinneren, ík weet nauwelijks wie of wat ik ben “. De verpleegkundige koppelt het spuitje los en zegt “ Je bent niet de eerste persoon hoor, het gebeurt wel eens vaker. Maar meestal komt het na een paar dagen allemaal weer terug. Soms al na een dag. Ik heb het al vaker gezien. Ik zou me geen zorgen maken”. Sander kijkt haar aan en zegt “ ik hoop echt dat je gelijk hebt , Elly “. De zuster lacht en zegt “ je kan ten minste nog lezen Sander”. En Sander lacht nu ook.

Op dat moment begint er aan de overkant een apparaat te piepen en loopt Elly daar gelijk naar toe, kijkt en controleert wat zaken, zet dan het piepen uit. En loopt snel het zaaltje uit om een paar minuten later weer terug te komen met een grote injectie spuit.

Ze gaat naar het bed wat net piepte en vervangt een lege injectie spuit voor een volle.

Dat was waarschijnlijk het probleem van het piepen.

Sander heeft het liggen bekijken en heeft het lichaam van Elly in actie bewonderd, het is een hele aangename verschijning in een te strak uniform. Als Elly klaar is kijkt ze weer naar Sander en geeft hem een knipoog.

Sander glimlacht en voelt zijn oogleden zwaar worden en even later valt hij weer in een onrustige slaap.

Trefwoord(en): Kerst, Suggestie?

Ontzettend bedankt voor je hulp!

Ontzettend bedankt voor je hulp!