62.208 Gratis Sexverhalen
Klik hier voor meer...
Datum: 17-03-2019 | Cijfer: 8.8 | Gelezen: 10077x
Lengte: Lang | Lezers Online: 0
Door omstandigheden gedwongen nam ik vorige week na lange tijd nog eens de trein. Toen ik mijn plaats in de wagon gevonden had, zag ik dat er op de zetel voor mij een brief lag. Ik keek snel even om me heen om me te verzekeren dat er niemand naar me keek en nam de brief. ‘Voor de man in de trein van de vrouw op het balkon’. Het stond er in kleine sierlijke letters geschreven. Ik had de brief natuurlijk moeten terugleggen want ik kende geen ‘vrouw op het balkon’, al vraag ik me af wie de verleiding had kunnen weerstaan. Voorzichtig, als ging het om een geheim, opende ik de enveloppe. Daarin stak een aan twee kantjes met hetzelfde verzorgde handschrift volgeschreven brief...

Ik heb daarna nog lange tijd uit het raam zitten staren. De rest van de treinreis ben ik bezig geweest met het overschrijven van de brief. Ik vermoed dat de man in kwestie dagelijks op de trein zat waarop ik zat en misschien wel op dezelfde plaats. En dat de vrouw de brief daarom daar had achtergelaten. De originele brief heb ik laten liggen waar hij lag. Ik vraag me echter af hoe groot de kans is dat de man hem daar vindt.

We zijn nu een week verder, maar de brief laat me niet met rust. Ik weet niet of ik ermee moet wenen of lachen. Omdat ik de man noch de vrouw ken, kan ik geen bemiddelende rol spelen. Het enige wat ik kan doen is de brief zoveel mogelijk verspreiden. Misschien dat de man en de vrouw via deze site met elkaar in contact komen. De kans is klein, maar je weet maar nooit. Ik kan het alleen maar hopen. En het meest nog voor haar.

Captain

‘Man in de trein,

Voordat jij er was, was er niets. En was ik niemand. Ik was getrouwd, maar wat stelde mijn leven nog voor met een man die niet meer zag dat zijn vrouw ook het lichaam van een vrouw had? Ik stond op het punt dat zovele vrouwen maar al te goed kennen, om me aan het onvermijdelijke over te geven en weg te zinken in de grijsheid van de dagen. Zonder nog iets te verlangen. Mijn vrouwelijkheid voorgoed begraven in een liefdeloos en lusteloos huwelijk. Ik had niet de vindingrijkheid voor overspel of de energie voor een minnaar. Ik was aan het verdrinken in een leeg en vreugdeloos bestaan dat eindeloos duren zou.

Totdat ik jou zag. Of beter: totdat jij mij zag. Want jij zag mij eerst. Het was voorbestemd om zo te gebeuren. De korte treinstop was absoluut geen toeval. Daar ben ik van overtuigd geraakt. We moesten elkaar ontmoeten en wel zoals het is gebeurd. Ik voor het raam van de badkamer met mijn ingezeepte tieten in mijn handen en jij in de trein met een krant in je handen. Geen idee waarom ik precies die avond het vergeelde plastic gordijn voor het raam niet had dichtgetrokken. Wist ik dat jij zou kijken? Vanuit de trein? Op het ogenblik dat onze ogen elkaar kruisten, vertraagde de trein en stopte. Ik keek in jouw grote schitterende ogen op mij gericht, terwijl een glimlach zich op je lippen vormde. We keken naar elkaar. Ik had het gordijn moeten dichttrekken, maar deed dat niet. Jij had je ogen moeten afwenden naar je krant, maar deed dat niet. Onze ogen lieten elkaar niet meer los. Ook niet toen de trein langzaam in beweging kwam...

Onze ontmoeting was een schok voor me! Terwijl het warme water van de douche over me heen spoelde, trilde ik over mijn hele lijf. Ik heb geen idee hoe lang ik ben blijven staan. Mijn handen gingen verder met het inwrijven van mijn tieten, mijn buik, mijn dijen,... Pas toen mijn vingers mijn gezwollen knopje beroerden en er een stoot elektriciteit door mijn hele lichaam ging, pas toen besefte ik ten volle wat er met mij gebeurd was. Iets tussen een zucht en een schreeuw ontsnapte mij! Zelfs mijn man liet zijn levenspartner, het televisietoestel, een ogenblik in de steek en kwam vragen wat er met mij aan de hand was! Hoe kon hij weten dat één enkele blik van jou meer in mij had losgemaakt dan al die jaren dat hij één of twee keer per week op me kroop en zich zonder veel enthousiasme in me leeg schoot? En ook die jaren lagen ver achter mij. Ik wist niet meer hoe het voelde aangeraakt te worden. Ik wist niet meer hoe ik mezelf moest aanraken. Totdat jij mijn hand bij mij naar binnen leidde en ik voelde wat ik dacht nooit meer te zullen voelen...

Wat jarenlang een grote kwelling was geweest, werd mijn grootste genot. Het denderen van de treinen zo dicht tegen de achtergevel van het appartement. Omdat de treinen daar het station binnenreden, vertraagden ze en bewogen soms niet veel sneller dan stapvoets. Al die jaren dat ik er woonde, heb ik de gordijnen zoveel mogelijk gesloten gehouden. Ik wilde niet gezien worden. Nu betekende iedere trein een kans om jou te zien. Het gedender en gepiep van de wielen klonk me nu als muziek in de oren. Ik trok me nu volledig terug in het achterdeel van het appartement: de slaapkamer, de badkamer en het kleine balkon. De gordijnen bleven de hele dag open. Na een week observeren, wist ik precies hoe laat je trein het station binnenliep. Ik wist ook snel in welke wagon je zat, want je zat bijna altijd op dezelfde plek aan het raam.

Jou zien was het hoogtepunt van de dag. Vijf dagen na elkaar. Oh, wat een kwelling was het weekend! Wat een marteling, de verlengde weekends en de vakanties. Wat een eenzaamheid en wat een troosteloosheid, de dagen zonder jouw gezicht! Maar als ik je had gezien, als onze ogen hadden gekruist, dan bloeide ik open. Iedere nacht rilde ik van genot bij de idee dat de trein zou stoppen, dat je naar buiten zou kruipen en dat je over de daken heen zou lopen en dat je op mijn balkon zou springen. En dan op mij. En dat ik op bed zou liggen, wijd open voor jou, als een tunnel, wachtend dat je door me heen zou razen en me in je vaart zou meesleuren naar oorden waar ik nooit geweest was met kleuren die ik nooit gezien had met geuren die mij onbekend waren… Ik wilde mijn lichaam voelen schokken en schudden onder jouw gedender. Ik wilde schuren en piepen al de wielen over de sporen…

Het heeft wel even geduurd voordat ik me weer naakt aan je durfde te tonen. Maar ik voelde dat je dat verlangde. Zo was onze relatie immers begonnen. En dat wilde ik je ook geven. Daarom heb ik het je getoond. Mijn naakte lichaam. Maar ik wilde je zoveel vertellen Zoveel meer dan alleen maar mijn lichaam. Mijn hele leven. Mijn hele verhaal als vrouw wilde ik je vertellen. Mijn dromen als klein meisje. Mijn verlangens als jonge vrouw. Mijn ontgoochelingen en mijn verdriet. En nu opnieuw mijn hoop. Maar ik kon je niets met woorden vertellen. Er waren alleen die enkele ogenblikken iedere avond. Slechts één enkel beeld kon ik je geven. Toen wist ik het plots! Toen wist ik hoe ik je mijn verhaal kon vertellen.

Ik heb van het balkon aan de slaapkamer een klein theater gemaakt! Iedere avond heb ik je een scène uit mijn leven getoond. Ik ben in mijn kleerkast gedoken, in oude koffers die al jaren niet meer geopend waren. Ik heb mijn meisjesjurken opgediept, gewassen en gestreken. Mijn hele leven gleed opnieuw in mijn handen voorbij. Ik heb mijn hele kleerkast aan je getoond. Ik merkte dat je van sommige dingen meer hield dan van andere. Hoe korter, hoe bloter, hoe liever. Dat had ik snel in de gaten. Natuurlijk paste ik niet meer in mijn jurken en kleedjes van zo lang geleden. Maar wat deed dat ertoe! Als ik mijn hemdje niet kon dichtknopen, liet ik het gewoon open hangen en mocht jij kijken naar alles wat daar hing te bengelen! Ik genoot van je blikken. Je geile warme blikken. Het was alsof ik terug in mijn verleden dook, terug in de tijd dat ik me nog vrouw en begeerd voelde. Dat andere mannen op de trein me ook zagen, kon me niks schelen. Ik deed het alleen voor jou. Voor jouw ogen. Al geef ik toe dat ik ook genoot van de ogen van de andere mannen. Ik denk niet dat je me dat kwalijk neemt nu je mijn verhaal kent.

Herinner je je het lange rode kleed met de split en de décolleté? Ik stond op het kleine balkon met een glas champagne in mijn handen. Ik had me voor jou geschminkt, ook al wist ik dat je niet alle details kon zien. Maar ik wilde perfect voor je zijn. Urenlang zat ik voor de spiegel. Ik ben nooit zo mooi geweest. Toen je trein voorbij kwam, toonde ik je mijn blote been van mijn dij tot mijn voet in sexy open schoenen en haalde ik op het laatste ogenblik een tiet te voorschijn! Ik beeldde me in hoe geil je dat vond, die laatste flits van mij: een dikke witte tiet die naar niks anders verlangde dan door jou te worden gestreeld, gelikt, gekust, geknepen, gezogen,...

Ik heb nooit van mijn kont gehouden. Ik vond ze te dik. Te vlezig. Mijn man had er wel wat aan. Hij sloeg er graag hard op als hij me van achteren nam. Toen hij me nog nam… Maar jij hebt me leren houden van mijn kont, die keer dat ik alleen een witte t-shirt droeg. Ik had de t-shirt nat gemaakt zodat je ook mijn tieten kon zien. Maar ik wilde je vooral mijn kont tonen. Met mijn handen zedig voor mijn kutje stond ik je op te wachten en toen ik je zag zitten, draaide ik me langzaam en toonde je mijn heupen en billen! Je keek je de ogen uit je lijf!

Of die warme zomeravond dat ik met mijn veel te kleine groen gebloemde bikini en grote zonnehoed in een strandstoel op het balkon zat? Ik had mijn voeten op de leuning gelegd en mijn tieten ontbloot. Ik had een cocktail klaargemaakt en genoot van late stralen van de zon. Op het moment dat je voorbij kwam opende ik mijn benen wijd en trok mijn slipje opzij om je mijn geschoren kutje te tonen! Je sprong toen recht, trok het raampje van de trein naar beneden en hebt iets geroepen! Het was de eerste en enige keer dat ik je stem gehoord heb! Maar ik weet niet wat je zei! Ik kon je niet verstaan. Nachtenlang heb ik me afgevraagd wat je riep. Een compliment? Een boodschap? Een verlangen? Een opdracht?

Jouw blik was mijn enige norm. Mijn enige rechtvaardiging. Zolang jij keek, kon en mocht alles. Ik had geen ander verlangen dan jou te bevredigen. Jou bevredigen… wat die twee woorden niet allemaal in me oproepen! Zoveel gevoelens, zoveel sensaties, zoveel tintelingen in mijn lijf, zoveel beelden die ik nauwelijks kan verdragen! Denken aan jouw naaktheid, aan je blote borst die ik met mijn handen streel, aan je tepels waarin ik zacht bijt, aan je buik die ik van boven naar beneden lik op weg naar je stijve pracht die naar mij wijst, naar mij alleen, naar je uitverkorene, aan mijn tong die bijna verleerde rondjes draait over je glanzende paarse eikel, aan mijn mond die zich plots onder de druk van je hand in mijn nek naar beneden stort en je keeldiep inslikt, om even later met tranen in mijn ogen en hoestend en proestend opnieuw boven water te komen om lucht te happen voor een nieuwe duik… Al die beelden die uit een ander leven lijken te komen ontwaken opnieuw in mij... Dit diepe verlangen naar spuitende fonteinen waarin ik mij kan wassen om opnieuw te beginnen…

Ik heb je mijn diepste verlangen getoond de laatste keer dat je me zag. Ik wist dat het moment gekomen was om ernstig te worden. We hadden lang genoeg gespeeld. We moesten een stap verder. Ik heb je willen zeggen dat ik jou als mijn toekomst wilde. Misschien ben ik te voortvarend geweest. Ben ik te snel gegaan? Voel je je onder druk gezet? Dat was niet mijn bedoeling? Ik besef dat het een vreemd beeld moet zijn geweest vanuit de trein: een vrouw in een trouwjurk die zij al lang ontgroeid is op een balkon tegen de achtergevel van een lelijk vervallen appartementsgebouw! Mijn trouwjurk was natuurlijk veel te klein. Ik kreeg hem niet meer dicht op mijn rug. Ik hield hem eigenlijk meer voor me dan dat ik hem aanhad! Misschien was het helemaal geen zicht? Misschien vond je me een verschrikkelijke bruid? Ik weet het niet. Ik wilde je alleen maar tonen hoe belangrijk je voor me bent. Maar mijn beeld van onze toekomst moet je hebben afgeschrikt. De dag nadien was je verdwenen. Je zat niet meer waar je altijd zat. Misschien een dag vrij? Of een dag ziek? Een hele wanhopige week ging voorbij. En nog een week. Er was iets anders aan de hand. Urenlang stond ik op het balkon en staarde iedere trein na. Maar je was weg. Zo simpel. Zoals je in mijn leven kwam, verdween je er ook weer uit. Even plots.

Ik wil je nog niet opgeven. We hebben samen teveel meegemaakt. Daarom schrijf ik je deze brief en leg hem op de plaats waar ik je altijd zag zitten. Ik zal er opnieuw staan iedere dag op het ogenblik dat je trein voorbij rijdt. Ik zal het kalmer aan doen, dat beloof ik je. Niet zo hard van stapel lopen. Meer naar jou luisteren.

Vrouw op het balkon'
Trefwoorden bij dit verhaal: Trein, Suggestie?
GEEF DIT VERHAAL EEN CIJFER  

5   6   7   8   9   10  

De Vriendengroep - 66Door: Jefferson
Reacties: 1
Lengte: Lang
" Goedendag allemaal, Ten eerste bedankt voor jullie velen reacties. Hieruit blijkt dat velen van jullie meeleven met het verhaal en de personen hierin. Het kan en zal nog alle kanten opgaan. Ik had ondertussen al het een en ander ..."
28-03
8.0
Partnerruil - 29Door: DAts
Reacties: 2
Lengte: Gemiddeld
Tags: Partnerruil,
"Ik werd wakker van Anke, die wat onrustig tegen mijn rug aan kroop. Voorzichtig tilde ik mijn arm van Janna af en draaide me om naar Anke. Janna zuchtte even, maar sliep weer door. Ik trok Anke in mijn armen en ik zoende haar, maar haar onrust bleef...."
27-03
9.3
Het Kasteel - 24Door: Borrie70
Reacties: 3
Lengte: Lang
Tags: Kasteel,
"De volgende ochtend op tweede kerstdag werd ik wakker met het blonde hoofd van Esmee op mijn borst en haar arm over mijn buik. Ze lag nog heerlijk te slapen en ik luisterde genietend naar haar rustige ademhaling, maar haar arm drukte ook op mijn blaa..."
27-03
9.7
Mini - 304Door: Keith
Reacties: 9
Lengte: Zeer Lang
"Even later reed Lot in de grijze Volvo richting Nijmegen. Margot zat naast Joline, die reed en ik hing op de achterbank te suffen. Ik hoorde nauwelijks wat de dames bespraken ik was hondsmoe. Niet zozeer van het kruipen door al hoeken en gaten in Ge..."
27-03
9.8
De Vriendengroep - 65Door: Jefferson
Reacties: 22
Lengte: Gemiddeld
"Hallo beste lezers, Met het risico spoilers weg te geven of juist valse verwachtingen te scheppen, wil ik de lezer om zijn of haar mening vragen. Dit doen jullie natuurlijk al in veelvoud, wat een genot blijft om te lezen. Zoals sommigen van..."
26-03
8.9
Partnerruil - 28Door: DAts
Reacties: 0
Lengte: Lang
Tags: Partnerruil,
"Eva begroette Anke hartelijk. Welkom Leuk, om Douwes andere vriendin ook te ontmoeten Vanuit de keuken riep Knut Ja, ik kom zo , even de saus afmaken Even later kwam Knut uit de keuken en hij heette haar ook welkom. Dus jij speelt ook in jul..."
26-03
9.2
De Vriendengroep - 64Door: Jefferson
Reacties: 7
Lengte: Lang
"Tegen het einde van de middag meldde Elise zich pas weer. Ik zat in voortuin bij het andere huisje met Sophia en Hila een potje te kaarten. Die waren naar het strand geweest, maar ook weer terug. Niks aan deze dag was gepland, maar iedereen was het v..."
25-03
8.6
Partnerruil - 27Door: DAts
Reacties: 0
Lengte: Lang
Tags: Partnerruil,
"En toen was daar dan de dag, dat Anke zich bij Janna en mij aan zou sluiten. Het vliegtuig zou om 17.15u landen, dus we hadden nog bijna een hele dag in Oslo. Eva bood aan om ons wat dingen te laten zien, zoals het Vigeland park en het museum met de..."
25-03
9.6
Partnerruil - 26Door: DAts
Reacties: 0
Lengte: Lang
Tags: Partnerruil,
"Het mooie weer was omgeslagen naar fijne miezerregen. Wilden we nog een dagje in Stavanger doodslaan, bijvoorbeeld door het museum te bezoeken, of zouden we meteen naar Oslo vertrekken Knut en Eva hadden ons verzekerd dat we bij hen welkom waren. ..."
25-03
9.3
De Vriendengroep - 63Door: Jefferson
Reacties: 8
Lengte: Lang
"Er was overigens nog een groot deel van het weekend over. Het was pas zaterdag. We hadden ons wel bij de lunch gemeld na uitgebreid en liefdevol samen gedoucht te hebben. Het was moeilijk van elkaar af te blijven, en misschien hadden we wel de hele d..."
23-03
9.2
De Vriendengroep - 62Door: Jefferson
Reacties: 3
Lengte: Lang
"En dan word je wakker. Ik was eerder wakker dan dat zij was. En in eerste instantie werd ik normaal wakker. Ik had lekker geslapen. Het was elf uur al. Wel laat, maar ook lekker. De zon schijnt buiten en een simpel gordijn houdt maar weinig van dat z..."
23-03
8.8
Partnerruil - 25Door: DAts
Reacties: 1
Lengte: Lang
Tags: Partnerruil,
"De verwachting was, dat het tegen de avond minder goed weer zou worden en de dag erop een druilerige dag zou zijn. Vandaag overdag zou het nog mooi weer zijn, dus we wilden graag een boottocht maken in de fjorden bij Stavanger. Gisteravond hadden we ..."
23-03
9.2