Bakkersjongen - 31

,,En nu?’’ vroeg ze me heel nuchter. Ik kon het nog altijd niet helemaal bevatten van wat me vandaag allemaal was overkomen. Het begon met opwinding wat zich had ontwikkeld tot iets wat op seks leek. En dat met twee meiden. En nu? Nu zat ik hier. Nadat de ellende begon, was ik weer terug gegaan naar waar alle ellende daarvoor was begonnen. Maar niet met Juul. Met Juul had ik nooit echt ellende gekend.

,,Nu zit ik hier.’’ zei ik haar verder onwetend. Ik had geen idee wat ik nog moest doen of kon doen. ,,Ik sta voor morgen avond gewoon weer in de bediening ingepland.’’ lachte ik er nog flauw om. Ja, hoe ging ik dat doen?

,,Blijf je? Nu dan?’’ vroeg ze me iets minder nuchter, zelfs wat gespannen. En ik merkte ook op; welk antwoord ze wilde dat ik moest gaan geven. Ze wilde dat ik bleef. Nu nog wel. Vannacht.

,,Zit ik niet in de weg dan?’’ moest ik haar wel vragen. Alhoewel ik blij was dat ze thuis was en al haar tijd voor me had genomen, voelde ik ergens ook wel een flinke dosis ongemak opkomen. Het klopte niet helemaal. En ik wist niet zo goed hoe dat kwam, en of dat gevoel wel terecht was.

,,Tuurlijk niet.’’ lachte ze dan meteen weer lief.

,,Ik neem wel genoegen met de bank, dan.’’ knipoogde ik meteen maar.

Geen idee of ze me ooit echt leuk gevonden had, me alleen maar nodig had toen, of dat ze nu nog wat voor me voelde. Maar ze gaf me altijd al gemixte signalen. Ze leek steeds toenadering te zoeken en tegelijkertijd zorgde ze altijd voor wat afstand. Nu deed ze alsof het vanzelfsprekend was dat ik dan wel op de bank zou gaan liggen. Maar net kreeg ik nog het idee dat ze wellicht wel meer wilde, al was het maar gewoon dichter bij me zijn. Ik heb Juul nooit als een type aanschouwd wat uit was op seks. Ik kon het me ook heel moeilijk met haar voorstellen. Wat gek was, want sexy vond ik haar wel. Onze relatie ging al heel snel heel veel verder dan het oppervlakkige. Ik kon zo fijn met haar praten en zo hard met haar lachen. En dat is wellicht belangrijker getoetst bevonden door mijn onderbewustzijn. Al had ik het wel vaak geprobeerd me het met haar voor te stellen. Seks met Juul moest wel fijn zijn, dacht ik dan. Ze was ouder, al had ze nauwelijks ervaring moest ik geloven. Ze was wijzer en rustiger. En gewoon mooier. Hoe mooi een jonge meid ook kon zijn, en hoe graag ik me ook bleef voorstellen dat ik dat zo veel liever wilde, was er iets aan Juul wat zoveel mooier was dan menig meisje wat ik had leren kennen. Juul was gewoon zoveel meer dan gewoon een lekkere meid. En daar moet je dan ook veel meer over denken en vinden dan alleen seks. Ik had dat nog niet vaak meegemaakt met een vrouw. Dat ze misschien wel te goed was om seks mee te hebben. Te goed voor iemand zoals ik.

Zelf zou ze dat nooit vinden, natuurlijk. Daar was ze veel te bescheiden voor. Maar ik denk ook niet dat Juul zo’n seksueel typje was. Nooit geweest. Als ik haar moest geloven had ze nog maar twee vriendjes gehad, waarvan ze alleen met de laatste echt intiem was geweest. Dat was ik nooit vergeten. Ik vond dat onwijs fascinerend. Ze werd ondertussen alweer bijna dertig, en dat hoorde je tegenwoordig toch niet zo vaak meer. Tessa en Manon konden dat al niet meer zeggen, en die hadden nog tien jaar te gaan voordat ze zelf de dertig zouden aantikken. Ik geloofde dat iemand zoals Manon al meer jongens had gehad, dan dat Juul ooit over durfde te fantaseren. Nu waren dat ook wel twee uitersten en de generaties van tegenwoordig zijn niet gelijk aan de generaties van tien jaar daarvoor. Maar toch. Ik vond het boeiend om erover te filosoferen. Wellicht was seks met Juul wel net zoals seks met Tessa. Dat kon natuurlijk net zo makkelijk. Niet makkelijk dus. Dat lag misschien wel meer voor de hand. Geen ervaring, en ook geen drive. Zo heb ik er vaak tegenaan gekeken in het geval van Tessa en zo’n soort zelfde ‘vibe’ heb ik ook bij Juul. Maar wat ik ook nooit zou vergeten, is het gezoen met Juul. Die keer hier beneden op de hal zal me altijd bijblijven. Hoe passievol was die kus wel niet geweest, en had het toen al niet moeten gebeuren. En nu was ik hier weer, en nu bleef ik hier ook in haar appartementje. Haar kleine appartementje op haar kleine bank. Zelfs al lag ze in haar eigen bed, was ze nog zo dichtbij. Als ik ook maar een klein beetje het gevoel zou mogen ervaren van wat ik ook op die avond van die kus ervoer, moest ik er misschien wel weer voor gaan.

Het zei genoeg over hoe simpel ik was als man. Ik geloof niet dat vrouwen dit konden. Sletjes misschien wel, en misschien was ik dat ook wel geworden, maar dan in een mannelijk jasje. Nee, voor mannen was het überhaupt anders. Hoe erg de situatie ook is, wat er ook gebeurt is, of nog aan het gebeuren is; er is altijd een moment voor seks in de gedachtegang van de man. Zo ging dat nu eenmaal. Zou ik Juul in detail vertellen wat ik deze ochtend nog gedaan had, zou ze me misschien wel meteen weer eruit gooien. Maar zouden de rollen omgedraaid zijn, had ik haar alsnog binnengelaten. ‘Joh, je meent het? Je hebt deze ochtend nog seks gehad met twee mannen? Lekker hoor, laat mij de derde van je dag zijn…’ Zo makkelijk zou ik zijn. Nou, misschien niet zo makkelijk. Maar wel een stuk makkelijker. Als een meid zo mooi en zo lief als Juul me dat zou zeggen, zou ik haar in ieder geval niet wegsturen. Eerst even goed uithoren. Ook omdat er geen verbintenis is tussen ons. Dus lekker makkelijk. Maar vooral omdat Juul gewoon een lekkere meid was. En dat bleef ze, al zou ze er twintig op een ochtend hebben afgewerkt. Maar dat zou ze nooit doen. Ik wel. Ik was niet zoals zij. Niet eens een beetje. Ik keek ook enorm tegen haar op, nog altijd. Zelfs al wist ik hoe kut ze het had. Ik was niks vergelijken met haar, en ben nu nog minder geworden. Maar nog steeds was ze er voor mij, en dus was zij nog groter geworden, nog beter. Maar ik wilde niet zijn zoals zij was geworden. Ik had nog wel wat zelfrespect over en begreep dat iedereen zichzelf moest kunnen zijn. Ik wist alleen niet of ik dat nog kon en wie ik dan zou zijn.

Sinds de komst van Manon in mijn leven was er zoveel veranderd. En dat had vooral met seks te maken. Dat kan geen nieuws zijn. Ik heb altijd braaf één vriendinnetje tegelijk gehad, en ben ook nooit vreemd gegaan. Want zo hoorde het. En dat was ook goed. Vreemdgaan is verkeerd, en dat moet ik ook verkeerd blijven vinden. Wel had ik eens over een open relatie gefantaseerd. In hoeverre was zoiets nou echt mogelijk? En dan kwam ik al weer snel uit op het feit dat het hoe dan ook fout was. Maar ook ik, als echte ‘man’, fantaseerde meer dan me lief was, meer dan realistisch was. Zeker in mijn brave leven. Ik had het ook nooit voor mogelijk gehouden. Ik was geen player, laat staan een pornosterretje. Maar fantaseren was altijd leuk. En toen kwam Manon. En toen veranderde er een hoop. Ik ben nog steeds geen playertje, maar hoe vaak zei ze me wel niet er gewoon voor te gaan, te pakken wat ik wilde hebben. En dan doelde ze wellicht vooral op Tessa of misschien ook wel haarzelf, maar misschien bedoelde ze wel al die tijd dat ik gewoon meer in m’n mars had op dit gebied. Ook dat ben ik nooit vergeten. Zij had mij meerdere keren aangemoedigd er voor te gaan. En bij haar had het gewerkt. Natuurlijk ging daarna alles mis, maar dat vergeet je dan weer wat makkelijker. Wat ik bedoel te zeggen, is dat het me misschien wel meer aanspreekt dan ik zou willen toegeven. Dat ik niet het type was om zomaar een meisje te versieren, maar dat ik het misschien wel heel graag zou willen proberen. Ik was vaak genoeg nieuwsgierig geweest naar het resultaat. Ik kende zat leuke meisjes, en zeker hier in de stad liepen er duizenden die wel wat aandacht verdienden omdat ze gewoon knap waren. En toch deed ik het nooit. Ik dacht altijd die brave hendrik te zijn. Maar was ik dat wel? Had ik niet ooit eens gevreesd dat Manon van Tessa een sletje zou maken? Of was dat een fantasie? En dan kon ik ook de slet uithangen. Lekker wijven neuken, zou ik het plat kunnen noemen. Dat platte was dan weer niet wie ik was, maar daar kwam het wellicht wel op neer. Seks hebben omdat het lekker is, dat was niet nieuw voor me. Maar alleen in een relatie. En ondertussen maar fantaseren over vluggertjes met lekkere meisjes waarvan je de namen nooit van zou onthouden. Sinds de komst van Manon zat ik tussen die twee denkstijlen in.

Juul had een dekentje voor me gepakt en ook één van haar kussens. Die rook helemaal naar haar en dat was erg fijn. Ze had eigenlijk voorgesteld te gaan slapen, maar ik vroeg haar nog een keer naar haar. Ik was rustig hier en had heus wel oog voor haar. Ik merkte dat zij nog steeds wat onrustig was zelf. Zoals ze dat altijd was. En nu vertelde ze wel wat meer. Dat ze weer opnieuw in therapie was gegaan, ze eigenlijk nooit echt sliep, en dat ze het nog regelmatig heel zwaar had. Het had haar relatie ook weer op scherp gezet en zodoende had ze hem weer weggestuurd. Ik vond het nog altijd gek dat zij degene was die hem dan wegstuurde en dat hij dan maar steeds weer terugkwam. Het moest vast een bijzondere jongen zijn. Reden genoeg om niet achter Juul aan te gaan. Bovenop al het andere waardoor ik haar beter gewoon kon laten. De klok sloeg ondertussen alweer drie uur aan. En toen was het wel echt tijd voor bed.

Het was eigenlijk net als bij ons hieronder. Alleen dan nog net iets krapper allemaal. En terwijl ik het mezelf comfortabel probeerde te maken op die bank, zag ik Juul naar haar kamer lopen, die zich wel aan de andere kant bevond en hoe ze vanuit daar ook even heen en weer naar de badkamer liep en daarvoor door haar huiskamertje moest. Gehaast en lachend kwam ze dan voorbij. Ik hoorde haar neuriën tijdens het tandenpoetsen en haar diepe zucht kon ik horen dat ze zichzelf in de spiegel bekeek. Ze was niet tevreden. Niet met wat ze zag, maar vooral om hoe ze zich voelde. Dat merkte je gewoon aan alles. Nu bevestigde ze het gewoon nog een keer op deze manier. En ze kwam ook weer terug gewandeld, zei me nog lief welterusten, en deed toen de deur achter haar dicht. Nee, ze had me niet meer gevraagd bij haar te komen. Zelfs nadat ze haar ellende weer met me had gedeeld, had ik nog gehoopt dat ze meer met me wilde dan alleen vrienden zijn. Het was allemaal maar lastig. Er scheen licht onder haar deur vandaan, en omdat ik ook niet kon slapen, bleef ik daar maar naar kijken. Een uur lang. Ik had haar meerdere keren wel horen opstaan en een paar passen horen zetten, en ik vroeg me af wat ze deed, en of ze dit elke nacht deed als ze niet kon slapen. Ik kreeg met haar te doen. Ik wilde het ook voor haar oplossen. Daar had ik de ‘mannelijke’ manier voor in gedachten, maar kon wellicht gewoon beter weer even met haar gaan praten. Dan was ze in ieder geval niet alleen deze nacht.

Maar ik had het al die tijd al enorm spannend gevonden, al deed ik nog zo m’n best dat soort gevoelens te negeren. Het kon gewoon niet. Het zou niet netjes zijn en zeer ongepast. Daar waren zat redenen voor te bedenken. Maar wetende dat ze nog op was, en dat ik dat ook was, en dat we dus in ieder geval niet los van elkaar hoeven te liggen, was genoeg reden om haar wel even op te zoeken. Ik koos ervoor m’n broek niet aan te trekken. Wel nam ik m’n dekens mee. Ik had zo m’n verwachtingen. En wie weet mocht ik daar blijven slapen, als ze al wilde slapen. Ik klopte voorzichtig op de deur. Het werd meteen doodstil waar ik net nog wat geschoffeld had gehoord. Ik was erg nieuwsgierig.

,,Juul?’’ vroeg ik alleen voorzichtig. Een korte stilte volgde.

,,Ja?’’ vroeg ze me net zo voorzichtig terug.

,,Ik kom even binnen.’’ zei ik haar dan meteen al en deed de deur open. Met zweet op haar hoofd keek ze me wat geschrokken aan, zittende op de grond. Zo had ik haar nog nooit gezien. ,,Wat doe je?’’ vroeg ik haar verbaast. Het was de reden waarom ze altijd zo mager oogde. Deels stress, en deels de activiteit die ze ondernam als ze niet kon slapen, kon ik me zo voorstellen. Ik had haar ook nog nooit zo gezien. Ze was altijd een beetje rommelig, een beetje alternatief. Altijd mooi, maar ze had ook altijd iets slordigs. En nu zag ze er gewoon heel strak uit. Maar dan ook heel strak.

,,Ik kon niet slapen.’’ zei ze nog en ze leek zich daar voor te schamen. Ze kon niet slapen, en dus ging ze sporten. In haar kleine kamertje lag een klein matje op de grond, en te zien aan haar bezweette lichaam, was ze flink bezig geweest. Ik vond het nog knap dat ze zo stil was kunnen blijven. Ik stak een hand uit en trok haar overeind. Dit was natuurlijk absurd. Het werd alweer bijna licht. Het verklaarde wel een hoop, maar ik vond het toch vooral erg zielig. Niet dat ik haar niet even goed in me opgenomen had in haar zwarte yoga broek en haar net zo zwarte korte sporttopje. Maar nee, dit sloeg alles. Natuurlijk had ze ook hele andere dingen kunnen doen in haar depressiviteit, maar dit was ook een manier van je eigen lichaam slopen.

,,Jezus, Juul.’’ zei ik haar alleen nog bezorgd. En toen kwamen de tranen.

Ik werd wakker. Vanuit de kamer scheen de zon wat stoffig op me neer. Ik lag niet op de bank, maar bij haar in bed. We hadden lang gepraat. Veel vooral. Het kon en dat mocht. En toen zei ze me plots dat ze slaap kreeg. Het geluk waarmee ze dat zei, was haast wonderlijk. En terwijl ik op wilde krabbelen om naar m’n eigen stekkie te gaan, hield ze me vast met één hand op m’n arm. Of ik niet bij haar wilde blijven nog? Dat wilde ik wel. In een klein en krap bedje, kroop ze tegen me aan en sloot ze haar ogen. Ze sliep. Eerder dan ik dat deed. En het was vredig. Ik sloot mijn ogen ook en rustte uit met haar in m’n armen. En nu ik wakker werd, lag ze daar nog steeds. Ze sliep nog steeds. Nu was het wat lichter en ik keek even kort naar ons, naar hoe haar lichaam zo heerlijk tegen me aanlag. Meestal kon ik niet op m’n rug slapen, maar zo met haar half over me heen was het me toch gelukt. Al lag ze vannacht niet zo half over me heen. Misschien was ze toch even wakker geworden. Het was hoe dan ook goed. Perfect zelf. Haar halflange bruine haren had ze nog in een klein sportief staartje zitten. Ze oogde een klein beetje als de Tomb Raider zo, maar dan zonder de absurd grote borsten, en helemaal in het zwart. Ze was een schatje. Ik vond het magisch. Alsof ze een gekwetst lammetje was en ik daar midden in de nacht voor had moeten zorgen. En ik bleef naar haar kijken. Met name naar haar gezicht. Zo rustiek had ik die nog nooit gezien, haast kwijlend op m’n borst. Ik moest er ook voorzichtig om lachen. Hetgeen wat haar ook nog wakker maakte.

Ze schrok wel toen ze zich realiseerde dat ik bij haar in bed lag.

,,Jeetje, heb ik geslapen?’’ vroeg ze zich daarna verbaast af. Ik knikte. Met haar pols veegde ze haar mondhoek droog, en daarna ook een glimmend plekje op m’n borst. ,,Sorry.’’ zei ze dan, waarbij ze haar hand net iets te lang op m’n borst liet liggen. Zij had mij ook nog nooit zo gezien, leek ze zich nu pas te beseffen. Ik kroop iets overeind en keek haar strak aan. Ze werd er een beetje ongemakkelijk van, waardoor ik in de lach schoot. ,,Wat is er?’’ vroeg ze me. Gisteren kon ik een duizend redenen bedenken om haar met rust te laten. Maar nu ze me zo wonderlijk aankeek op de nog altijd vroege ochtend, was ik die allemaal vergeten. Wellicht had het wel niet smet mij te maken, dat ze nu wel geslapen had, maar ik dacht liever van wel. Ik dacht liever dat zij met zo nodig had als dat ik haar nodig had. Alleen wist ze het nog niet. En ik wilde het haar laten zien door hier met haar in bed te blijven, haar aan te raken en te kussen. Wat mij betreft stond er geen grens meer op. Het waren alleen die grote lieve ogen van haar die me nog wat onrustig aankeken, die mij nog niets hadden laten doen. Terwijl ze naast me sliep, ging er al van alles door m’n hoofd heen. Maar zij was niet zoals ik. Voor mij telde nu opeens de seks weer, en voor haar betekende dat helemaal niets. Iets wat ik nauwelijks kon bevatten, maar waar ik ook vanuit ging dat het nu eenmaal zo was. Waarom zou ze anders zolang gewacht hebben? En had ik haar niet al meerdere malen de mogelijkheid gegeven zich met mij op dit pad te wagen? Ik moest gewoon nog duidelijker zijn. Ik accepteerde geen ‘nee’. Niet als die zo vaag was, niet als het misschien wel een ‘ja’ is die ze gewoon niet durft uit te spreken. Er moest een lijntje binnengehaald worden…

Ik legde een vinger op haar middel en raakte de blote huid aan die warm aanvoelde. Ze keek er naar en ook naar mij. Nog steeds met die onzeker blik in haar ogen. Haast wantrouwig. Ik kwam overeind en keek nu iets minder doortastend aan.

,,Ik ben je dankbaar.’’ zei ik haar. En ik kon best wat voor haar terug doen. Mijn vlakke hand kwam op haar middel te liggen en gleed om haar heen zodat ik haar goed kon vastpakken. ,,Heb je lekker geslapen?’’ vroeg ik haar zachtjes. Ik zag haar slikken.

,,Jens…’’ kwam ze toen meteen al mee aan op een toon die niet veelbelovend is.

,,Ik heb je nog nooit zo gezien.’’ zei ik haar meteen daarop, met adembeneming in mijn stem. M’n mond bleef ook iets open staan. Ze zag er zo adembenemend mooi en sexy uit. ,,Ik snap dat het je niets doet. Dat het misschien niet genoeg is. En dat van mijn kant fout is zo te benadrukken. Maar Jezus, Juul… Je ziet er zo ongelofelijk strak uit. Het is een wonder dat ik je nog niet aangeraakt heb.’’ zei ik haar eerlijk. En ze slikte nu weer opnieuw. Ze leek er ook wel iets gevoeliger voor te zijn nu.

,,Het is niet dat ik nooit…’’ maar die zin maakte ze niet af. Ik wist wel wat ze wilde zeggen. Ze wilde het nog niet helemaal toegeven, maar had dat nu al wel gedaan op deze manier.

,,Dacht je er vaak aan?’’ vroeg ik haar iets brutaler. Ze durfde niet te antwoorden. Ze wist dat het fout was.

,,Dit kan ik Diederik niet aandoen.’’ uitte ze zich wel snel en ze haalde m’n hand weg en stond op. Ik bleef naar haar kijken zoals ik dat al deed. De zon scheen vanuit haar rug en deed haar nog meer als dat wonderlijke schepsel wanen, wat ik van haar gemaakt had. Nooit had ze zijn naam genoemd, maar nu wel. Juist nu.

,,Waar is hij?’’ ging ik door. Ik gaf nog niet op, en zocht de grenzen op.

,,Dat is gemeen. Hij kan hier niets aan doen.’’ nam ze het meteen voor hem op.

,,Waarom stuur je zo iemand weg?’’ vroeg ik door. Ze zweeg. ,,Omdat je aan iemand anders dacht?’’ ging ik weer een stapje verder. Een pesterig toontje was zelfs voor mezelf hoorbaar in m’n stem. Dat was ook weer niet m’n bedoeling. Ze schudde nu even haar hoofd en begon me ook wat boos aan te kijken.

Maar ze bleef nog wel staan. Dus stond ik op. Ze mocht best zien dat ik opgewonden was, en ze keek er dan ook net iets te lang naar. Ik stapte op haar af en legde weer een hand op haar, nu in haar rug en trok ik haar iets tegen me aan. Ik moest pakken wat ik wilde, of zoiets. Ze durfde me niet aan te kijken en ik trok haar maar tegen me aan en koesterde haar in m’n armen. Het voelde nep.

,,Zo ken ik je helemaal niet.’’ hoorde ik haar plot zeggen. Langzaam glipte ze uit m’n armen en keek ze me onderzoekend aan. ,,Is het allemaal zo erg geweest?’’ vroeg ze me uit het niets. Ik kon het dan ook niet volgen. ,,Het boeit je niets meer, of wel?’’ Ze deed een stapje naar achteren.

,,Wat bedoel je?’’ vroeg ik haar op dat moment maar. Ze keek nu heel afkeurend naar me.

,,Je bent niet meer de Jens die ik heb leren kennen. Ik dacht het gisteren al te zien, maar nu weet ik het zeker.’’

,,Zeg, je kan ook overdrijven…’’ wilde ik er tegenin gaan.

,,Nee, ik heb een vreemde binnen gelaten. Je praat net als hem en je lacht net als hem. Maar je wilt iets heel anders.’’ Nu liet ze mij slikken. Ik schrok er een beetje van. ,,Ja, er was een tijd waarin ik dit gewild zou hebben. En nee, dan zou het ook niet vanzelf gegaan zijn. Maar niet met deze persoon. Niet zo.’’ Met elk gesproken woord werd ze stelliger en ik voelde me op den duur beschuldigd. Maar een weerwoord had ik niet. De gevoelens die ik toen voor haar had, had ik nog steeds. Daar was niets veranderd. Maar misschien uitte ik het wel heel anders ondertussen. Dat zou best kunnen. En Juul was nog altijd geen Manon.

,,Je vroeg zelf of ik wilde blijven.’’ zei ik haar uiteindelijk maar. Een zwaktebod.

,,Ja, en nu vraag ik je te vertrekken.’’ Zo daadkrachtig had ik haar nog nooit gezien.

,,Nee… kan ik het niet goedmaken?’’ begon ik meteen alweer te wanhopen. Zo leek ik al meer op de oude Jens, maar niet die zij bedoelde.

,,Ik moet nadenken.’’ zei ze me daarop snel. Ze durfde me niet meer aan te kijken en ze bleef demonstratief bij de deur van haar slaapkamer staan, zodat ik wist waar ik eruit moest. Ze deed de deur achter me dicht en even dacht ik dat ik er nog goed vanaf zou komen en hier verder wel nog even kon blijven. Dat bleek niet zo te zijn. ,,Je kan wel wat spullen laten staan totdat je iets gevonden hebt.’’ kwam ze me niet veel later nukkig melden. Ik moest weg hier. En kon ik het haar kwalijk nemen? Misschien als ze het wat meer tijd had gegeven, dat ze ook wel inzag dat het ook anders had gekund. Maar dat ging ik haar nu niet meer zeggen. Zo had ik toch ellende met Juul meegemaakt.