Mijn naam is Mitch en samen met drie maten maak ik eindelijk een langverwachte backpacktrip door Azië, wat een groot avontuur wordt! Tijdens deze reis wordt er voldoende spanning verwacht! Lees vooral ook de andere delen voor een hele verhaallijn. Vertel ook vooral wat je van de verhalen vindt met een reactie!

Opeens schrik ik wakker van een deur die open gaat, waarna een geniepig en stiekem gelach de kamer vult...

Met Lisanne in mijn arm springt Caya op het bed. "Komaan Lies, we moeten over twee uurtjes op het vliegveld zijn. Het is al 11 uur", geeft ze aan. "Het vliegtuig wacht niet!" Mats kijkt naar me en zegt: "Jack en Thibo zijn ook al richting een winkelcentrum hier in de buurt. Jack is zijn zwembroek blijkbaar vergeten en wilt toch een kwalitatief goede hebben". Na nog even wat over en weer babbelen is het tijd om dan toch afscheid te nemen. Van zowel de vurige Caya als de prachtige Lisanne neem ik afscheid met een kus en Simone krijgt een knuffel van me, waarna Mats en ik de deur achter ons dicht trekken.

"Fuck man, wat een nacht" geeft Mats aan. "Jij hebt ook niet stilgelegen, he?!" Zegt ie er achteraan. In de lift naar beneden kijken we terug op de avond, nacht en ochtend, waarbij we concluderen dat we beide geluk hebben gehad hiermee! Zodra we het hotel uitlopen nemen we een tuktuk richting het winkelcentrum waar Thibo en Jack zijn en vertellen hier nog eens ons hele verhaal. Met grote ogen kijken ze ons aan en balen een beetje dat ze niet mee zijn gekomen, maar weten ook dat we nog genoeg tijd hebben tijdens deze mooie reis.

In het winkelcentrum koop ik zelf een korte broek en een luchtig hemd met korte mouwen zodat ik mijn "casual chique" kleding in mijn tas kan stoppen en luchtiger gekleed kan in de broeiende stad. We gaan wat van hop naar her, bedenken dat het gaaf is om naar een Muay Thai toernooitje te gaan in de middag/ avond en doen het lekker op het gemak allemaal. De agressie, discipline en hardheid van de vechters is bijzonder om te zien, waarbij een Fransman het op neemt tegen een Thai. Laat mij maar lekker in m'n stoel toekijken!

Na het event besluiten we een drankje te doen op Khao San Road, dichtbij ons hostel en was het tijd om even te reflecteren met de mannen. Twee dagen drukte, een bizarre stad, avontuur, weinig slaap, maar ook met ontspanning (en inspanning) begonnen we de reis. De uitlaatgassen, gefrituurde schorpioenen, tuktuks en kostuumlokkers wilden we even achter ons laten om richting Zuiden te trekken en even het authentieke Thailand zien.

We kochten bustickets voor morgenochtend richting het zuiden. De eindbestemming was Koh Phi Phi, maar via Phuket en we zouden onderweg nog twee stops maken: eerst in het onbekendere Prachuap Khiri Khan, en daarna in Khao Sok National Park, dat Mats al weken aan het hypen was. Hij had foto's gezien van drijvende bungalows op een groenblauw meer, omgeven door jungle en kalkstenen kliffen. "Als we daar niet heen gaan, mis je de ziel van Thailand," zei hij met een soort dramatisch enthousiasme waar ik stiekem wel van genoot.

De rit naar Prachuap duurde een uur of zes. We kwamen aan in de late middag, net op tijd om de zon in de zee te zien zakken. Het stadje was kalm en bijna leeg. Geen backpacker-massa, geen dronken toeristen — alleen een paar locals op brommertjes en een handvol reizigers die leken te zijn blijven hangen. We huurden fietsen en reden langs de boulevard, waar apen op het strand speelden en vissers hun netten binnenhaalden.

’s Avonds aten we verse vis op het strand en dronken we goedkope rum met cola uit plastic bekers. Alles voelde simpel. Echt. Het soort avond dat niet op Instagram verschijnt maar waar je later het meest aan terugdenkt.

Na nog een rit van vijf uur in een minivan kwamen we aan in het kleine dorpje bij de ingang van Khao Sok. Het regende zacht. Alles rook naar natte aarde en bladeren. We checkten in bij houten bungalows op palen boven een kabbelend beekje. De matrassen waren dun, de muggennetten hingen half los en de douche was koud — maar de setting maakte alles goed. We zaten midden in het groen, omringd door bergen en geluiden die ik alleen uit natuurdocumentaires kende.

De eerste dag maakten we een trekking met een gids genaamd Lek. Hij was klein, tenger en had een grote machete bij zich, waarmee hij nonchalant planten opzij sloeg terwijl hij verhalen vertelde over tijgers en olifanten. We zagen geen van beide, maar wel apen, gigantische vlinders en een slang die Mats bijna aanraakte omdat hij dacht dat het een liaan was. De bloedzuigers zag je letterlijk op het bad omhoog zoeken naar hun voedsel, terwijl we zelf hier en daar eentje van ons af hebben moeten trekken.

’s Avonds zaten we met zaklampen op het terras van onze bungalow, luisterend naar het oerwoud. Het was alsof de natuur constant aan het praten was. Krekels, vogels, het geritsel van bladeren. We dronken Chang-bier uit de fles en praatten over vroeger, over thuis, over niets. Zoals het altijd is.

De tweede dag was het hoogtepunt: een boottocht naar Cheow Lan Lake. Een langwerpige houten longtailboot bracht ons over het glinsterende water, langs torenhoge kliffen die oprijzen uit het meer als wachters van steen. Het voelde alsof we in een vergeten wereld terecht waren gekomen. In het midden van het meer lagen drijvende bamboehutjes, onze slaapplek voor de nacht. Geen bereik, geen wifi. Alleen wij, het water, en een groep andere reizigers.

We gooiden onze spullen in het drijvende bamboehutje, die ik de komende twee nachten moest delen met Thibo, maar ach. Het is niet altijd feest. We kleedden ons snel om in onze zwembroek en sprongen het water in. Genietend van onze eerste echte zwem deze reis, en hoe! Al snel had Jack een balletje ergens vandaan getoverd en speelden we zo ons spel in het water. Het avondeten werd ondertussen bereid, waarna we direct konden aanschuiven vanuit het water.

Een pakje kaarten werd erbij gepakt, de biertjes werden weer opengetrokken en zelf deed ik het voor de verandering eens rustiger aan met wat fris tussendoor. Ik wil niet thuiskomen na deze reis als holle bolle Gijs van de Efteling. Een gemoedelijke sfeer met ons vieren, waarna ik als eerste besloot om af te taaien richting bed. Kort daarna werd ik even wakker van Thibo, maar al snel lagen we beide, nog net niet lepeltje lepeltje, in het smalle bedje te slapen.

De ochtend, wat een uitzicht. Over het water heen, kijkend tegen de rotspartijen en het oerwoud dat langzaam ontwaakt. Een mistgloed die nog over het water hing en al snel heb ik een aantal pareltjes van foto's geschoten. Mats had gelijk, dit hadden we niet moeten overslaan. In mijn zwembroek doe ik een korte ochtendworkout op de stijgers met eigen lichaamsgewicht, waarna ik eindig met wat zwemmen in het meer. Thibo heeft zich inmiddels ook in het water gegooid en onverwacht is dit toch een aangename temperatuur. Na het ontbijt gaan we met de boot weer een stuk op pad, naar een grot toe voor een grottentochtje, al stelde dit niet zo veel voor. Een paar uur later keren we via de scenic route weer terug bij de hutjes, waar we nog een boot zien liggen.

We zien nog een groep andere reizigers, waarvan een aantal ons opvallen. Vier vrouwen, begin twintig, blond en brunette door elkaar. Ze zaten op de vlonder, voeten in het water, bier in de hand. Ze waren gezellig, vrolijk en onmiskenbaar Europees. Eén van hen, hoogblond, met een kort sportief kapsel en een Nederlandse tongval, riep iets over Thibo’s “zonverbrande Vikinghoofd.” We moesten allemaal lachen, zelfs Thibo.

Ze stelden zich voor: Emma en Lotte kwamen uit Nederland, Heidi was een Duitse met een laid-back vibe en lange lichtbruine vlechten, en Chloé was een Française met een scherpe blik en een nog scherpere humor. Ze waren al een paar weken samen onderweg en hadden hun eerste overnachting elders op het meer gehad. Blijkbaar gingen ze na vannacht net als wij richting Phuket.

Die avond zwommen we samen in het meer, onder een sterrenhemel die veel te mooi was om echt te zijn. We sprongen van de steiger, dronken biertjes en later rum uit flessen die rondgingen, en op een gegeven moment danste Chloé op blote voeten op het hout terwijl Jack haar probeerde bij te houden. Het lukte hem niet.

In het donker, met het geluid van water en een muziekje om ons heen, voelde alles licht.

Ik zat op het randje van de vlonder naast Emma. Ze keek me aan met een scheve glimlach. “Wat is jouw volgende stop?”

“Phuket,” zei ik. Ze knikte. “Wij ook, wel maar een nachtje want we hebben geen zin in die Russen daar".

De rest van de avond kabbelde verder zoals het meer: rustig, maar vol onderstromen. Iedereen verspreidde zich op zijn eigen tempo. Sommigen trokken zich terug in de hutjes, anderen bleven hangen op de vlonder. De maan stond hoog, helder genoeg om zonder zaklamp te lopen, en het water glansde alsof iemand er een dunne laag zilver over had gegoten.

Heidi en ik bleven nog even zitten. De gesprekken tussen ons waren niet diep, maar ook niet oppervlakkig — het soort praten dat alleen ontstaat als je elkaar net genoeg kent om stiltes niet ongemakkelijk te vinden. Op een gegeven moment stond de brunette op, rekte zich uit en zei: “Zin in een nachtduik?”

Ik twijfelde. Niet omdat ik het niet wilde, maar omdat het allemaal zo stil en donker was. Maar juist dat maakte het aantrekkelijk.

"Waarom niet,” zei ik, en trok mijn T-shirt uit.

We slopen langs de rand van de hutjes, om de rest niet wakker te maken, en lieten ons zacht in het meer zakken. De brunette achter me aan, waardoor ik haar lichaam kort kon bewonderen. Een slanke jongedame, licht zongebruinde huid met een mooi gezicht. Haar borsten waren een bescheiden formaat voor een Duitse, maar zagen er heerlijk uit in haar bikini. Haar billen klein van formaat, maar toch voldoende om mijn aandacht te trekken. Het water was warm, bijna lichaamstemperatuur, en zodra we bewogen, lichtten kleine, dansende stipjes op rond onze armen en benen, bioluminescentie. We zeiden even niets. Alleen een zacht “woow” ontsnapte aan haar lippen. Het leek alsof we door sterren zwommen.

We dreven op onze rug, schouder aan schouder, en lieten de tijd verdwijnen. Het oerwoud klonk nog steeds luider nu, misschien omdat er niets anders was om het te overstemmen. Op een gegeven moment zei ze: “Het is raar hè, hoe de wereld hier groter voelt. Niet kleiner, zoals thuis.”

Ik begreep meteen wat ze bedoelde. Alles was hier uitgestrekt, vrij van kaders en ritmes. Geen deadlines, geen schermen, geen vaste routes. Alleen water, bergen en momenten die nergens naartoe hoefden te gaan.

“Misschien moeten we gewoon niet meer terug,” zei ik halfgrappend.

Ze lachte zacht, draaide zich op haar zij en keek me aan. “Nee, we gaan terug. Maar anders dan we gekomen zijn.”

Later die nacht, terug op de vlonder, zaten we nat en rillend op onze handdoeken. Ze wreef haar voeten droog. Ik gaf haar mijn T-shirt. In de verte klonk gelach van de anderen, maar het voelde alsof we in een aparte bubbel zaten. Voordat we afscheid namen, raakten haar vingers even de mijne. Geen kus, geen belofte. Alleen die blik. Alsof we wisten dat deze nacht geen herhaling zou hebben, en daarom extra waardevol was.

De volgende ochtend werd ik wakker van de geur van versgekookte rijst en oerwoudgeluiden. Heidi zat al op de vlonder, haar haar nog nat, benen bungelend boven het water. Ze glimlachte toen ze me zag.

“Goeiemorgen Viking,” zei ze plagend, terwijl ze knikte naar Thibo die halfslapend uit zijn hut kroop. Het voelde alsof alles doorging, vanzelf, zonder dat iemand iets hoefde af te spreken.

Maar in mijn hoofd bleef één beeld hangen: dat stil water, die sterren onder het oppervlak, en haar stem die fluisterde dat we anders terug zouden keren.

Na het ontbijt werden we met de longtailboot nog een stuk over het grote meer gevaren, dat door een grote stuwdam er zo prachtig bij ligt. We verlieten zo langzaam Cheow Lan Lake, en plek waar ik nog wel eens terug zou willen komen. De motor van de longtailboot snorde zacht terwijl we over het spiegelgladde water gleden, terug naar de bewoonde wereld. Heidi zat schuin voor me in de boot. Ze droeg een zonnebril, maar ik zag aan haar kaaklijn dat ze glimlachte toen onze blikken kruisten.

In het kleine dorpje bij de ingang van het park stond een busje alweer te wachten. We gooiden onze rugzakken achterin en propten onszelf op de krappe banken. Mats had nog altijd modder op zijn broek, en Jack klaagde over een bloedzuigerbeet die “waarschijnlijk geïnfecteerd” was. Thibo sliep binnen vijf minuten met zijn hoofd tegen het raam. En ik? Ik trok even mijn eigen wereldje in met muziek in mijn oren. Richting Phuket, berucht om de Russen, feesten en gekkigheid. Mijn muziek bereidde me hier al even op voor, met wat voor mij ontspanning gaf in Tech-house genre, zal menig ander dit niks vinden.

In ons busje waren ook Emma, Lotte, Chloé en Heidi ingestapt. Toch een stuk samenreizen zolang het gaat. Ze zaten in de bus achter ons. Soms hoorde ik hen lachen, zacht, moe, maar wel met plezier weer door naar de volgende plek.

De rit naar Phuket duurde uren. Het landschap veranderde langzaam van jungle naar stad, van groen naar grijs, van de geur van natte aarde naar uitlaatgassen en zoute zee. Tegen de namiddag kwamen we aan in Patong, het meest beruchte deel van het eiland. Alles voelde ineens luid en fel: scooters, billboards, toeristen in tanktops, het gebrul van een bar met airco.

We checkten in bij een goedkoop hostel in het centrum, lekker dichtbij alles. De kamer was heet, muf en had een ventilator die klapperde als een vogel met een gebroken vleugel. Maar niemand klaagde. Een grote kamer met 4 stapelbedden werden zo verdeeld. We waren moe, stoffig en een beetje verdwaald in de overgang van natuur naar neon.

Die avond liepen we met de groep naar het strand, waar vuurspuwers hun acts deden en westerse muziek uit strandbars galmde. We aten op plastic stoelen bij een kraampje, pad thai met te veel chili, en dronken tamelijk aan de prijs voor Thailand. Ik was alweer klaar om weg te gaan uit Phuket, een nachtje was meer dan zat. Mats probeerde te dansen met een groepje Zuid-Amerikanen, Chloé belandde in een discussie over politiek met een Amerikaan, en Emma zat gehurkt aan het water met haar camera.

Heidi zag ik aan de straat staan, en op automatische piloot liep ik naar haar toe. Ze kijkt me stralend aan, "twee pannekoeken met Nutella! Yes", zei ze lachend.

“Hoe wist je dat?” Ze haalde haar schouders op. “Intuïtie.” waarna ze me eentje overhandigde. We zagen een opstootje ontstaan en maakten ons snel uit de voeten. We liepen samen een stukje over het strand, weg van het lawaai, tot we bij een donker stuk kwamen waar geen lampen meer stonden. Alleen de zee, en in de verte de lichten van vissersboten. We aten zwijgend, en ik voelde de warmte van haar schouder naast de mijne.

“Na Phuket gaan wij richting Krabi,” zei ze toen. Ik knikte. “Wij dachten aan Phi Phi.”

“Misschien komen we elkaar weer tegen,” zei ze terwijl ze haar hoofd op mijn schouder neer lag en haar arm om me heen sloeg. Het klonk niet als een vraag. Het klonk als een mogelijkheid die ergens in de lucht bleef hangen, tussen de sterren en het geluid van de golven. "Vast wel, maar anders hebben we nog altijd gisteren en deze avond als herinnering." Ze keer me aan en gaf me een kus op mijn wang.

We hoorden de anderen roepen, waarna Heidi "We zijn hier" riep. Ze voegden zich bij ons, afvragend wat we hier deden. "Die drukte van daar, de chaos, maar vooral die vechtpartij waren voor ons reden om even de rust op te zoeken" zei ik bedacht.

"Phi Phi is ook druk he jongen" zei Jack.

"Maar hopelijk wel gezelliger" kopte ik terug.

Ik kreeg een zachte stomp in mijn zij van Heidi "Thanks, denk dat Krabi ook beter te doen is dan jullie." Ik sloeg mijn arm om haar een, "Jullie gaan ons nog missen!"

"Zullen we nog een drankje doen voor we terug gaan?" Vroeg Emma, waarna Jack direct antwoordde dat dit een goed idee was. Ik hielp Heidi omhoog, en zo liepen we met zijn achten weer richting een barretje om het gezellig af te sluiten. Een drankje werden er twee, twee werd drie, na drie werden we wat losbandiger en al snel stonden we in een feestelijke gelegenheid met elkaar te dansen.

Toen ik even later kwam terug van het toilet en zag Lotte samen met Thibo intiem dansen, Heidi, Emma en Chloé stonden gezellig met zijn drietjes te dansen en Mats en Jack zag ik aan de bar staan. Chloé riep me erbij, en vroeg wat ik van het reisgezelschap vond. "Gezellig, uitdagend, maar vooral heel leuk!" Gaf ik eerlijk toe.

Hoe het precies gebeurde weet ik niet meer, maar op een gegeven moment werd het te veel voor Emma, die wankel op haar been stond en klaar was voor bed. Thibo en Lotte stonden te zoenen, Jack en Chloé hadden het gezellig met elkaar en Mats stond al een tijd met een groepje Britten te tanken. Ik keek om me heen, zoekend naar een oplossing voor Emma's toestand, toen Heidi me vastpakte en met een zowel bezorgde als ondeugende blik in haar ogen aankeek. "Zullen we Emma samen even terugbrengen?"stelde ze voor, haar stem boven de muziek uit. Ik knikte, dankbaar voor haar initiatief.

Samen pakten we Emma onder de armen en ondersteunden haar terwijl we de bar verlieten. De frisse nachtlucht deed haar goed, al bleef ze nog steeds wankel op haar benen.

Het hostel was gelukkig niet ver weg, een kleine opluchting na de chaos van de bar. We navigeerden door de smalle straatjes, Emma’s gewicht afwisselend tussen Heidi en mij. Ze mompelde iets onverstaanbaars, haar hoofd tegen mijn schouder leunend. Toen we eindelijk het hostel bereikten, was het een uitdaging om haar de trap op te krijgen. Heidi en ik wisselden een blik van verstandhouding, wetende dat dit nog wel even zou duren.

Toen we eenmaal op onze kamer waren, legden we haar voorzichtig op het bed. Ze viel vrijwel meteen in een diepe slaap, haar ademhaling rustig en gelijkmatig. Heidi en ik stonden even naast het bed, de stilte tussen ons geladen met een onuitgesproken spanning. De avond was nog lang niet voorbij, en de energie die over de loop van de dagen was ontstaan, leek nu tussen ons te hangen.

“Dankjewel voor je hulp,” zei ik, mijn stem zacht om Emma niet te storen. Heidi glimlachte, haar ogen glinsterend in het zachte licht van de kamer. “Geen probleem,” antwoordde ze, haar blik op mij gericht. “Maar nu… nu zijn we hier toch.” Haar woorden hingen in de lucht, een uitnodiging die ik niet kon negeren.

In de kleine kamer met stapelbedden kwam Heidi dichterbij, haar lichaam dicht tegen het mijne. Ik voelde haar adem op mijn huid, haar geur mengend met die van de nacht. Zonder een woord te zeggen, liet ik mijn handen over haar rug glijden, haar dichter naar me toe trekkend. Haar lippen vonden de mijne, zacht en verlangend, alsof we allebei wisten dat dit moment er aan zat te komen.

Onze kus was langzaam en diep, vol van een opgebouwde spanning die de hele avond had gesmeuld. Heidi’s handen gleden over mijn borst, mijn shirt uittrekkend zonder aarzeling. Ik deed hetzelfde bij haar, onze kleren stukje bij beetje op de grond vallend. De kamer was gevuld met het geluid van onze ademhaling, onze lichamen bewegend in een ritme dat voelde alsof het al lang was voorbestemd.

Ze duwde me achteruit tegen de muur, haar ogen donker van verlangen. “Ik wil je,” fluisterde ze, haar stem hees van opwinding en haar hand over mijn inmiddels harde paal in mijn onderbroek. Ik knikte, mijn handen over haar lichaam glijdend, van haar hoofd, nek, over haar borsten naar haar billen. Haar huid zacht en warm onder mijn aanraking, pakte ik haar stevige billen goed vast, tilde haar op en draaide Heidi tegen de muur aan. Mijn harde paal in mijn onderbroek zat gevangen tussen onze lichamen in, uitnodigend tegen haar warme kutje te wrijven.

Onze tongen mengden zich met elkaar en zachtjes voelde ik haar heupen op en neer bewegen, ritmisch proberen om meer sensatie in haar kutje te krijgen. Ik zette haar weer op de grond en liet mijn hand in haar string glijden. Zonder aarzelen gleden twee vingers eenvoudig in haar kletsnatte poesje, waarna een diepe kreun haar mond verliet. Haar handen bleven ook niet ongemoeid, en al snel zakte mijn onderbroek op de grond en sprong mijn harde lul haar tegemoet.

Mijn twee vingers gleden nog altijd in het doorweekte kutje van Heidi en geil hijgde ze in mijn oor terwijl haar hand mijn paal omvat. Ik gleed met mijn vingers uit haar, draaide haar om tegen de muur en drukte mezelf tegen haar aan. Ze positioneerde mijn paal voor haar opening en stak gewillig haar kontje naar achteren toe zodat ik haar kon penetreren.

"Ohh neuk me, Mitch!" Dat laat ik me geen twee keer zeggen. Vanaf het moment op de steigers in Khao Sok verlang ik stiekem al naar deze vrouw en dit moment. In een diepe stoot, drukte ik mezelf helemaal in haar. Een zware zucht ontglipte uit haar mond, waarna ze met haar heupen tegen me in begon te stoten. Met een hand om haar heupen en de ander rond haar borst trok ik haar steeds tegen me aan, mijn paal in zijn volledigheid haar penetrerend.

Met een harde duw drukte Heidi zichzelf naar achteren toe, waardoor ik uit haar druipende kutje gleed. Ze draaide zich om, begon me passievol te zoenen en drukte me langzaam richting een bed. Zachtjes horen we Emma 'snurken' op de achtergrond, maar zijn we te zeer in onze wereld om ons er iets van aan te trekken.

Heidi liet zich zacht op het bed zakken, haar lichaam uitnodigend, haar blik vol verwachting.

Ik ga op mijn knieën zitten, mijn handen over haar dijen glijdend, haar benen zachtjes uit elkaar duwend. Haar ademhaling versnelde toen ik mijn mond naar haar kutje bracht, mijn tong haar zachte huid verkennend. Ze kreunde zachtjes, haar handen in mijn haar verstrengelend, haar lichaam zich spannend onder mijn aanraking.

“O, god…” hijgde ze, haar heupen zich tegen mijn mond bewegend. Ik nam mijn tijd, haar smaak op mijn tong proevend, haar geluiden van genot aanmoedigend. Ze was nat en warm, haar lichaam reageerde op elke aanraking, elke streling van mijn tong. Ik voelde haar spieren zich spannen, haar ademhaling onregelmatig worden, en ik wist dat ze dichtbij was.

“Kom voor me,” fluisterde ik, mijn stem hees van verlangen. Ze kreunde luid, haar lichaam schokkend terwijl ze haar hoogtepunt bereikte. Haar handen grepen mijn haar steviger, haar lichaam zich tegen me aan drukkend. Ik bleef haar stimuleren, haar orgasme verlengend, tot ze zich uiteindelijk ontspande, haar ademhaling rustig wordend.

Heidi trok me naar haar toe, haar lippen hongerig op de mijne. “Nu jij,” zei ze, haar handen over mijn lichaam glijdend. Ze duwde me op mijn rug, haar lichaam boven op het mijne. Haar handen gleden naar mijn erectie. Ze glimlachte, haar ogen vol verlangen, voordat ze zich op me liet zakken.

Haar warmte omsloot me, haar bewegingen langzaam en sensueel. Ze bewoog haar heupen in een ritme dat ons allebei deed hijgen, onze lichamen in perfecte harmonie. Ik greep haar heupen, haar dichter tegen me aan trekkend, onze lichamen zich bewegend in een dans die alleen wij kenden.

“Harder,” hijgde ik, mijn stem hees van opwinding. Ze gehoorzaamde, haar bewegingen sneller en intenser wordend. De kamer was gevuld met het geluid van onze lichamen, onze ademhaling, onze kreten van genot. Heidi haar ademhaling versnelde met haar bewegingen en ze begon me steeds dieper te bereiden. Haar klitje schurend tegen mij aan wipte ze telkens op en neer. Ongecontroleerd begon ze te trillen en ik zag haar ogen achterover rollen terwijl ze zich diep over me heen liet vallen. Een lange, diepe kreun liet zich horen toen ik even mijn pik aanspande om haar te plagen.

Toen Heidi weer wat bij zinnen kwam, tilde ik haar bij haar billen wat omhoog en stootte weer diep in haar. Diepe, harde, snelle stoten wisselden af in rustige, gecontroleerde stoten. Voor een aantal minuten herhaalde dit geile schouwspel zich, waarna ik Heidi van me af dirigeerde, op haar buik liet liggen met een kussen onder haar bekken in en ik weer achter haar ging zitten.

Gewillig kwamen haar billen al omhoog, en met een zacht tikje pakte ik ze stevig vast alvorens mijn harde paal weer in haar te laten glijden. Snelle wipbewegingen vanuit mijn heupen lieten haar kermen van genot. Haar gezicht begroef ze in het kussen, waardoor haar hoge kreuntjes gedempt de ruimte rond gingen. Mijn gehijg ging ritmisch mee met de snelheid van mijn beweging.

"Pak me doggy" kwam er nog uit bij Heidi, voordat ze een kreetje liet omdat ik weer diep in haar gleed. Ik pakte haar bij haar heupen en trok haar op handen en knieën. Met een ontzettend geile blik keek ze achterom en wiegde kort met haar billen. Ze pakte mijn paal vast en plaatste deze voor haar doorweekt kutje. Soepel gleed ik weer diep in en uit haar. Ritmisch gaf ze steeds tegengas, waarbij mijn borrelende ballen bij elke stoot tegen haar aan kletsten. Vanuit deze positie kon ik aan haar lekkere billen zitten, haar stevig vastpakken om even gas te geven maar kwam ik ook bij haar borsten om hier van te genieten. "Pak me hard... ga door" kon ik uit haar gekreun en gehijg opmaken.

Zachtjes begon Heidi weer te trillen en voelde ik haar strakker rond mijn lul aanspannen. Kort trok ik aan haar tepel, waardoor ze een harde kreun liet en zich van me los maakte. Ze draaide zich om en besprong me bijna. Ze duwde me achterover op mijn rug en begon me passievol te zoenen. Vol vuur en lust gleden onze tongen over elkaar heen, waarbij ze me vol verlangen aankeek en zei "Ik wil je in me voelen komen." Ze pakte mijn paal vast en begon me weer stevig tegen berijden. Voorover hangend bleef ze me zoenen, afwisselend met haar gekreun in mijn oor. Op een ontzettend geile manier wist ze me naar de rand te brengen waarop ik haar billen weer vast nam en haar kus weer vurig beantwoordde.

Ik voelde me opbouwen, de spanning in mijn lichaam toenemend tot het punt waarop ik niet meer kon wachten.

“Ik ga komen," kreunde ik in haar oor, mijn lichaam aanspannend terwijl ik mijn hoogtepunt bereikte. "Kom in me tijger" hijgde ze nog voordat ik een aantal stralen krachtig en diep in Heidi spoot. Ze kreunde boven me, haar eigen orgasme ook weer volgend en onze lichamen samen in een moment van pure extase. We bleven even zo liggen, onze ademhaling rustig wordend, met mezelf slapper worden in haar volgespoten kutje. Haar sappen die langzaam uit haar kutje liepen. Ze gaf me nog een geile zoen waarna ze haar kutje van me af bewoog.

Heidi kwam weer naast me liggen. We lagen zwijgend met de nasleep van onze passie nog in de lucht hangend, af en toe elkaar een kus gevend. Buiten was het stil, de nacht omhulde ons in een cocon van intimiteit. Heidi’s hand gleed over mijn borst, haar aanraking zacht en teder.

“Dat was… ongelooflijk,” fluisterde ze, haar stem vol van tevredenheid, waarna we weer even zoenden. Ik glimlachte, mijn hand door haar haar glijdend. “Ja, dat was het zeker,” antwoordde ik, mijn ogen sluitend terwijl ik de warmte van het moment in me opnam.

Samen vielen we in slaap in het kleine stapelbedje, wetend dat we in de ochtend beide een andere kant op reizen en een aantal van onze reisgenootjes nog terug moeten komen.

Bedankt voor het lezen van mijn verhaal. Met meerdere vervolgverhalen zal een lange verhaallijn worden gecreëerd die Mitch volgt op zijn backpacktrip door Azië.

Alle feedback, vragen, suggesties en tips zijn welkom, geef vooral een reactie. Als beginnend schrijver wordt dit erg gewaardeerd!