De volgende ochtend was het redelijk rustig in de herberg. We waren net klaar met ons ontbijt toen een man de herberg binnen kwam en aan een tafel ging zitten. Op de een of andere manier intrigeerde de man mij. Hij was niet bijzonder gekleed en hij droeg een lange bruine reismantel met een capuchon en hij had een soort rugtas bij zich en een lange staf. Hij bestelde brood, vlees en een bier en dan sloeg hij zijn mantel open en zag ik dat hij een goudkleurig medaillon om zijn nek had hangen. Wat mij het meeste opviel was dat hij af en toe naar zijn pols keek, op een manier alsof hij op een horloge wilde kijken. Op een gegeven moment keek de man mij aan en zag mij naar hem kijken. Toen hij weer op zijn pols had gekeken, keek hij mij weer aan en dan wees ik naar mijn eigen pols. Hij schrok en pakte snel zijn spullen en rende bijna de herberg uit. Ik rende hem achterna en twee straten verder kon ik hem inhalen en riep: “Wacht even meneer. Ik wil alleen maar met u praten.”

De man hield in, hield zijn staf op een beschermende manier vast en keek mij onderzoekend aan. “Wat wil je van me?”

“Ik wil niks, maar het viel me op dat u veel naar uw pols keek. Dat doen mensen, van waar ik vandaan kom ook vaak, maar dan dragen ze een horloge.”

De man zijn mond viel open en vroeg toen: “Wie ben je en waar kom je vandaan?”

“Mijn naam is Rob Jansen en hier in Erewald ben ik een baron in dienst van koningin Donneka en heb een kasteel naast het Eggadiawoud, maar in mijn thuisland Nederland ben ik een eenvoudige projectleider.”

De man keek me aan alsof ik een spook was, maar dan kwamen Ilona en Magda erbij, die mij gevolgd waren. “Wie is deze man Rob?” vroeg Ilona.

“Daar hoop ik nu achter te komen. Mag ik uw naam en afkomst meneer?”

De man keek ons drieën aan en vroeg als eerste: “Horen deze vrouwen bij jou en ik bedoel ook qua herkomst?”

“Ja, zij komen ook uit Nederland.”

De meiden keken ons verbaasd aan en dan zei de man, nadat hij om zich heen had gekeken en had gezien dat niemand ons kon zien of horen: “Mijn naam is Seamus O’Donnell en ik kom uit Bray, een klein stadje net onder Dublin. In dit rijk ben ik een rondreizende kluizenaar en ik kom hier voornamelijk om te vluchten uit de hectiek van onze eigen wereld. Mag ik vragen hoe jullie hier zijn gekomen, want ik heb destijds deze wereld zelf geschapen en heb mijn geheim nooit met anderen gedeeld.”

“Ik heb een jaar geleden in een winkel in Dublin wat spullen gekocht voor een spel die ik thuis met vrienden speel. Ilona en Magda spelen dit ook. Bij die spullen was een miniatuur van een zeer fraai geschilderde poort en die sprak me heel erg aan en heb hem gekocht. Eenmaal thuis bestudeerd eik de poort en zag enkele krabbels onder op de basis staan en dat bleek een spreuk te zijn, die mij in deze wereld bracht. Toevallig ook hier in Ulehorst en ik kwam tevoorschijn in de herberg.”

De man kreeg een glimlach en zei: “Jij hebt dus mijn Porta Magica gevonden. Die was ik al kwijt na een inbraak in mijn woning. Ik heb toen een nieuwe moeten maken.” Daarbij speelde hij even met het medaillon om zijn nek. “Hoe kan het dan zijn dat jij de spreuk kon uitspreken? Dat kijkt nogal nauw en ik had bewust gekozen voor een uitspraak, die niet gebruikelijk was in de westerse talen.”

“Ik heb het gewoon geprobeerd.”

Seamus schudde zijn hoofd en zei: “Je bent een merkwaardige man Rob. Ik wist trouwens niet dat mee mensen door het portaal konden.”

“Hoe is het jou gelukt dan? Voor zover ik weet bestaat in onze wereld geen magie.”

“Er is overal magie te vinden Rob. Mijn magie heb ik geleerd van een oude vrouw, die in een kleine plaggenhut bij een steencirkel woonde naast Lough Gur in county Limerick. Ik was daar voor een wandelvakantie en trof haar aan terwijl ze in de steencirkel een gewonde ree aan het verzorgen was. Gelukkig had ik een eerste hulp set in mijn rugzak en ik kon haar helpen. Toen het dier verbonden was, zei ze iets dat ik nooit meer zal vergeten. Ze zei: “Och waren de elfen er nog maar.”

Ik vond het raar, maar ze vertelde dat in het land vroeger elfen woonde, die de zorg voor plant en dier op zich namen, maar ze zijn allen verdreven toen de oude Keltische stammen verdrongen werden door de moderne christelijke mensen. Ik vroeg hoe oud ze dan wel niet was en ze vertelde me dat ze bijna 1600 jaar oud was. Ze oogde zeer bejaard maar, hoewel ik best wel fan ben van fantasy, ik kon het niet geloven. Ik zei het echter niet uit eerbied en ik hielp haar mee om bij haar hut te komen, die er overigens wel heel erg oud uitzag. Ze maakte thee voor ons en ze bedankte me voor mijn hulp. Dan vroeg ze opeens: “Wil jij wel eens weg van de hectiek van de moderne wereld?”

Ik antwoordde dat ik dat altijd deed als ik op wandelvakantie ging en ze begreep het direct. Dan vertelde ze mij dat de steencirkel magische krachten bezat en als ik op een nacht bij de eerste volle maan na de langste dag in de cirkel ging zitten en een voorwerp naar keuze met een spreuk zegende, dat dit voorwerp mij kon helpen om een eigen wereld te creëren, waar ik mij kon afzonderen van de moderne wereld.

Natuurlijk geloofde ik het weer niet, maar het bleef maar in mijn hoofd malen. Het jaar erop zorgde ik ervoor dat ik op de betreffende nacht in de steencirkel was en ik had een poort meegenomen van het spel dat ik met vrienden speelde. In het midden van de cirkel lag een grote platte kei en ik zette de poort erop. Op dat moment brak de bewolking en scheen de volle maan recht op de steen en op dat moment sprak ik de spreuk uit, die ik had bedacht en op dat moment begon de steen te gloeien, vormden zich grote gouden cirkels en voor ik het wist was ik hier aangekomen. Het land waar ik zo vaak over had gefantaseerd en er zelfs een boek over aan het schrijven was en het was perfect zoals ik het had bedacht. Maar even wat anders Rob. Jij vertelde me net dat jij een kasteel bezit bij het Eggadiawoud, maar dat is toch het gebied van de elfen?”

“Ja, dat klopt en ik ben zeer goed bevriend met de elfen van koningin Da’hura en haar dochters.”

“Dat meen je niet? Er zijn haast geen mensen, die contact hebben met de elfen. Dat komt vermoedelijk door de afkeer van de vorige koning tegen elfen en daardoor zijn ze nogal schuw. Ik heb ze alleen af en toe van de verte gezien, maar jij kent ze dus?”

Ik moest inwendig grinniken toen Seamus zei dat de elfen schuw waren, want daar had ik tijdens de seks met Zat’hura, G’hura en hun moeder Da’hura nooit iets van gemerkt of gevoeld. Ook mijn vriendschap met Vet’zeghe en Pa’haké vertoonde geen enkele schuwheid. Ik vertelde dit maar niet en zei dat ik gewoon geluk heb gehad. Ilona en Magda giechelden toe ik dit zei, maar dat viel Seamus gelukkig niet op. “Je vertelde dat jouw poort gestolen was bij een inbraak. Hoe ben je dan weer hier terug gekomen?”

“Mijn zus is getrouwd met een goudsmid en ik heb door hem deze medaillon laten maken.” Hij haalde het medaillon van zijn nek en gaf het aan mij. “Zoals je ziet heeft het dezelfde runen als op de poort en dat heb ik expres zou laten doen, om zeker te zijn dat ik naar Erewald terug zou keren en dat werkte nadat ik in de steencirkel hetzelfde ritueel had uitgevoerd. Het voordeel van goud is overigens, dat het mee transporteert in tegenstelling tot alle andere stoffen. Hierdoor kan ik met dit medaillon ook weer terug als ik dat zelf wil. Dat kan met de poort niet.”

“Nee, dat hebben we gemerkt. Ik weet alleen niet hoe dat werkt. Weet jij dat?”

Seamus schudde zijn hoofd en zei: “Nee, dat weet ik ook niet. De ene keer was ik hier vier dagen en dan weer een week of zelfs een paar keer twee weken. Ik weet wel dat ik elke keer op het tijdstip terugkwam, waarop ik weg ben gegaan. Dat is ook zo met deze medaillon.”

“Ik heb nog één vraag. Nu jij met die medaillon heen en weer kan reizen, kan jij dan ook zelf bepalen wanneer je terug naar huis gaat?”

Seamus knikte en zei: “Ja, dat kan ik. Daardoor kan ik, als ik dat wil, hier een lange tijd blijven, voor ik weer naar huis toe ga. Zo ben ik nu al een maand hier en het bevalt me heel goed. Het voordeel is ook dat ik kan vluchten als het gevaarlijk wordt, want ik ben veel, maar een vechtjas ben ik zeker niet. Jij wel, zo heb ik begrepen.”

“Valt wel mee hoor. Ik ben een voorstander van de wijze woorden: “Make love not war”, maar als het moet dan kan ik wel wat. Ik doe thuis aan schermen en Ilona doet dat ook, dus een zwaard is geen vreemd ding. Magda is op haar beurt zeer vaardig met pijl en boog. Voor de rest probeer ik slimmer te zijn dan sterk en dat gaat me redelijk goed af tot nu toe.”

We praatten nog een lange tijd met elkaar, maar dan werden we gestoord door een soldaat, die me aan het zoeken was. “Meneer Rob, Olof wenst je dringend te spreken.”

Ik knikte en vroeg aan Seamus of hij mee wilde, maar hij schudde zijn hoofd. “Nee Rob, dat is meer voor jou dan voor mij. Mijn kracht zit hem in de rust en het onzichtbaar zijn. We komen elkaar vast nog wel eens tegen en als je een keer in de buurt van Bray bent, dan moet je wel op bezoek komen. Vraag daar in de pub “The Eight Bells” maar naar mij en dan vind je me wel. Het gaat jullie goed. Tot ziens.”

Seamus wandelde weg en Ilona, Magda en ik volgden de soldaat naar het stadhuis, waar Olof op ons zat te wachten. “Ah Rob, daar zijn jullie. Mooi. Ik heb net een boodschapper naar het hof gestuurd met het verslag van jullie heldendaden en ik denk dat je binnenkort wel op audiëntie mag komen bij Hare Majesteit. Maak je daar niet druk om, want ze schijnt een heel vriendelijke dame te zijn. Heel wat anders en vooral beter dan koning Oldrik.”

Ik lachte en zei: “Dat weet ik Olof. Donneka en ik kennen elkaar al. Ze is inderdaad een zeer geschikte dame.”

“Ah eh… mooi… maar ik heb ook nog iets anders en dat is dat ik jou wil eren en daarom wil ik jou de sleutel van de stad aanbieden. Nou ja, het ding past op geen enkele deur of poort en het is dan ook symbolisch. Hiermee ben je tot ereburger van Ulehorst benoemd en ik spreek namens de hele stad mijn dank uit.”

Ik nam de gouden sleutel aan en bedankte Olof hartelijk voor de eer en het geschenk. Op dat moment hoorden we het tikken van een snavel tegen een raam en ik zag de felgekleurde vogel, die in werkelijkheid de fee Irinidi was. Magda ging naar het raam en ze praatte met de vogel. Dan kwam ze terug en zei: “We moeten naar het bos Rob. Pa’haké moet naar een volgende opdracht en wil nog afscheid nemen.”

Ik bedankte Olof nog een keer en zei dan dat we moesten gaan. Er werd thuis ook op ons gewacht en hij begreep het wel. We namen afscheid en dan reden we naar het bos, waar Pa’haké met zijn elfen al klaar waren om af te reizen en hij zei dat scouts hem hadden verteld van een trope dwergen, die uit de bergen waren vertrokken. Ik wenste hem veel geluk en succes en dan reden Ilona, Magda en ik ook weg, op weg terug naar mijn kasteel.

Onderweg bespraken we de onverwachte en zeer bijzondere ontmoeting met Seamus en we konden het nog niet echt geloven dat wij niet de enigen waren uit onze wereld. Zijn verhaal klonk dan ook zeer ongeloofwaardig, maar het was nu eenmaal wel zo en daarnaast, voor we hier kwamen geloofden niemand van ons in magie en toch waren we hier.

Na een week kwamen we terug in het kasteel en iedereen was blij om ons weer te zien. Vooral Saria en Klaria waren intens blij en konden niet wachten om weer met ons in bad te gaan. Ze waren dan ook niet bij ons weg te slaan en hielpen ons met alles waar ze maar mee konden helpen. Vooral Ilona en Magda kregen er maar genoeg van om met de meisjes te spelen en deden dit ook in de centrale hal van het kasteel. Elspetha, de moeder van de meisjes, zag dit natuurlijk, maar ze zei er niets van. Ze was best wel trots op haar meisjes, die zo goed met haar kasteelheer en kasteeldames overweg konden en ze leek er zelfs wel van te genieten.

Na de tweede heerlijke dag rust op het kasteel keerden we weer terug in onze eigen wereld en toen we weer bewust waren van onze locatie en nog wat nababbelden over het avontuur, stond ik na een tijdje op om thee te maken en dan viel er opeens een gouden sleutel van onder mijn shirt op de grond. We keken verbaasd naar de sleutel, die de sleutel van de stad Ulehorst was en die ik van Olof gekregen had. We waren met stomheid geslagen, want dit was de eerste keer dat er een voorwerp uit Erewald mee terug was gekomen, maar dan herinnerde ik me de woorden van Seamus dat goud de enige materie was, die mee transporteerde. Ik had in het kasteel de sleutel aan een leren veter om mijn nek gehangen en die veter was dus niet meegekomen, waardoor de sleutel los in mijn kleren hing.

Dat bracht ons dat we nog een lange tijd over Seamus en zijn verhaal aan het praten waren en het werd daardoor best laat, zodat Ilona en Magda bij mij bleven slapen en dat vond ik helemaal niet erg. De meiden trouwens ook niet en na de heerlijke seks met elkaar vielen we in slaap tot ik de volgende ochtend wakker werd doordat de twee geile meiden alweer met elkaar aan het vrijen waren. Ik gluurde steeds geiler wordend naar de twee, die elkaar flink aan het verwennen waren en toen ze beiden klaar waren gekomen en nog even lagen te knuffelen, zei ik: “Aan deze manier van wakker worden kan ik heel goed wennen.”

Ilona keek me ondeugend aan en zei: “Alsof wij niet wisten dat jij al die tijd naar ons hebt liggen kijken. Je hebt trouwens wel gelijk, want zo kan ik elke dag wel de dag beginnen.”

Magda beaamde dit en zei dat ze even naar de WC moest. Toen ze wegliep en Ilona en ik haar wiegende billen nakeken, pakte Ilona mijn lul beet en begon me lekker geil af te trekken. Ze zoende even lekker met me en zei dan met een geile blik in haar ogen: “Zo sleutelbewaarder van Ulehorst. Zullen we eens kijken of jouw sleutel in mijn slot past?”

“Dat is goed”, grinnikte ik, “maar dan moet ik hem even uit de kast pakken.”

Ilona kneep even hard in mijn harde lul en site: “Nee eikel, ik bedoel jouw sleutel verdorie.”

“Dat weet ik, maar wat je nu vast hebt, is geen sleutel. Dat is een loper en die past op elk slot.”

“En of ik dat weet. Jij neukt daar alles wat maar een gat heeft. Ga je dat hier ook doen? Want als je dat gaat doen dan is het neuken zonder condoom al snel voorbij.”

“Ik was het niet van plan Ilona. Zolang ik met Magda en met jou mag neuken, heb ik geen enkele behoefte aan wie dan ook.”

Ilona grijnsde en zei vrolijk: “Dat betwijfel ik, maar ik vind het wel lief van je, maar nu moet je mijn poortje even open maken.”

Ze klom over mijn schoot en liet zich genietend over mijn lul zakken. Ze kreunde van genot en toen ze begon te wippen, wipte ik met haar mee en dan kwam Magda weer in de slaapkamer. Ze zag gelijk wat we aan het doen waren, plofte naast ons op het bed en zei quasi verontwaardigd: “Ik kan ook echt mijn kont niet keren of je ligt al met een ander te neuken. Wat ben je toch een sletje.”

“Wie ik?” vroeg ik lachend.

“Ja, jij ook en voor straf moet je me beffen.”

Ze klom over mijn gezicht en terwijl Ilona mij lekker bleef neuken, befte ik Magda, die erg lekker fris was en heerlijk smaakte.

Toen we klaar waren, gingen we onder de douche, waar we nog een keer lekker met elkaar speelden en ik Magda nog even van achter neukte en dan werd het tijd om te ontbijten. Bij het ontbijt vroeg Ilona wat mijn plannen waren met de kennis die we nu hadden van het portaal en van Seamus. Ik wist het nog niet en wilde er nog over nadenken.

Na het ontbijt hielpen de dames mij met mijn huishoudelijke taken en dan gingen we met zijn drieën de stad in om, zoals de meiden het zeiden, lekker te gaan winkelen. Ik wist op voorhand natuurlijk dat ik als pakezel zou dienen voor de meiden, maar ik genoot te veel van hun gezelschap, dat ik at helemaal niet erg vond. We gingen winkel in en winkel uit en al snel droeg ik vier tassen met kleding, schoenen en wat ze nog meer hadden gekocht. Ik had de sleutel van Ulehorst in mijn binnenzak en toen de twee een volgende kledingzaak binnen wilde, zag ik aan de overkant een juwelier en ik zei dat dat ik daar even naar binnen wilde. In de zaak wilde ik vragen of er van de sleutel een hanger gemaakt kon worden, die ik aan een gouden ketting kon hangen, maar dan viel mijn oog op een mooie zegelring en ik had altijd al zo’n ring willen hebben. De man van de winkel kwam bij me en vroeg of hij mij kon helpen en ik vertelde hem wat ik wilde. Hij begreep het direct en nadat hij mij een stuk papier had gegeven, begon ik een tekening te maken en de man knikte en keek wel even verbaasd naar een bepaald detail, waarbij hij vroeg of ik daar was uitgeschoten of dat het de bedoeling was. Ik zei hem maar dat mijn voorouders blijkbaar een apart gevoel voor humor hadden en dat dit echt zo bedoeld was. De man knikte, stopte de tekening weg in een zakje en noteerde wat op een bon. Op dat moment kwamen Ilona en Magda binnen en ik kreeg tas nummer vijf aangereikt. “Mooi dat jullie er zijn”, zei ik, “dan kan je gelijk even de maat laten nemen.”

“Wat ben jij van plan?” vroeg Magda een beetje wantrouwend.

“Oh niks, het leek me wel een goed idee om jullie een boksbeugel aan te laten meten voor het geval dat Maarten weer eens lastig is bij het spelen.”

Hoe ze ook zeurden, ik liet niets los, maar ze lieten wel hun vingers opmeten. Daarna gingen we verder en gingen de volgende schoenenwinkel binnen. Het was een wat exclusievere zaak, maar de schoenen die ze hadden waren best wel mooi. Op een gegeven moment was Magda een paar laarzen aan het passen, die gemaakt waren van een soort mis van leer en stof en die enigszins elastisch was. De schacht sloot perfect om haar fraai gevormde kuiten en toen ze zichzelf in de spiegel aan het bekijken was, zei ik tegen haar: “Je ziet er geil uit in die laarzen zeg. Mag ik even voelen?”

Bij ons in de buurt stond een wat oudere vrouw met veel te veel make-up, die de zuurheid van haar gezicht er niet mooier op maakte en ze zei met een nogal zware stem van de shag: “Foei meneer. Zo praat u niet tegen een dame.”

Magda keek de vrouw aan en zei: “Dan is het maar goed dat ik geen dame ben, maar meneer zijn sletje en hij mag dus zo tegen mij praten.”

De vrouw kreeg een rode kleur op haar gezicht en mopperde: “Hoer…” en draaide zich van ons weg.

“Ja mevrouw, maar ik heb ten minste seks.”

We schoten in de lach en dan kwam Ilona bij ons en vroeg waar we zo om lachten. Ik vertelde het verhaal en dan keek Ilona naar de laarzen van Magda en zei: “Teringjantje Mag, dat ziet er geil uit.”

Ik hoorde van een gangpad verderop de oude vrouw weer een protesterend geluid maken en ik schoot weer in de lach. Ik zei dan ook iets harder, zodat de vrouw het kon horen: “Pas jij ze ook eens? Ik wil jou ook wel met zulke geile neukschoenen zien.”

Ilona zocht een paar in haar maat en trok ze aan. Zij had wat forsere kuiten dan Magda, maar door de elastische stof paste het perfect en ik floot even van bewondering. “Jij ziet er ook geil uit zeg. Loop eens een stukje?”

Ik wees haar naar het gangpad, waar de oude vrouw met een halve blik naar ons bleef kijken en Ilona liep er naartoe en dan boog ze voorover, zodat haar kont lekker spande in haar rok en zei tegen mij: “Is dit zo goed meester? Wilt u mij zo hebben?”

“Zeker wel. Schud nog eens met je lekkere billen?”

Ilona deed het en dan barste de vrouw van woede. Ze gilde naar ons: “Jullie zijn hoeren en u meneer, u bent een eh… een pooier. Het is een schande wat u hier doet.”

Ze stampvoette weg en verliet de winkel. Daarop kwam een verkoper onze kant op en vroeg aan ons wat er aan de hand was. Vrolijk lachend zeiden we dat de dame in kwestie er niet van gediend leek dat wij het nogal goed met elkaar konden vinden. De verkoper grinnikte en zei: “Ik mag het natuurlijk niet zeggen, maar ik ben blij dat u ze heeft weggejaagd. Ze komt hier elke week, past tientallen schoenen en bij voorkeur de duurste, maar ze koopt nooit iets. Als ze klaar is, dan gaat ze naar de overkant bij de Schoenenreus en koopt dan een paar plastic schoenen. Dat is overigens heel goed te ruiken aan haar zweetvoeten. Dank u wel dat u haar heeft weggejaagd.” Dan keek hij naar de laarzen, die de meiden droegen en zei: “Als u ze wilt, dan kan ik u deze keer 15 procent korting geven. Ik ben namelijk heel erg blij dat ik de vrouw niet hoefde te helpen,”

De twee knikten gretig en nadat de laarzen waren ingepakt en ze hadden afgerekend, verlieten we de winkel en toen we bij de Schoenenreus naar binnen keken, zagen we de vrouw met een paar Clogs in haar hand bij de kassa staan. Ik fluisterde snel iets naar de meiden en toen tikt eik tegen het raam, waardoor de vrouw naar ons keek. Op dat moment draaiden Ilona en Magda zich om, trokken hun rok omhoog en toonde de vrouw hun achterwerk. Gierend van het lachen liepen we verder en omdat het al bijna vijf uur was, nodigde ik de twee uit om een hapje bij een bistro te gaan eten en daar hebben we nog veel lol gehad om de zuurpruim.

Toen we twee weken later weer Dungeon Quest gingen spelen, droegen Ilona en Magda hun sexy laarzen en droegen er een mooi jurkje boven die tot net boven de knieën reikte. Ze zagen er heerlijk uit en dat viel Maarten natuurlijk ook op, die maar seksistische opmerkingen bleef maken, niet begrijpend dat sommige opmerkingen soms wel een beetje over het randje waren, maar de meiden konden een hoop hebben en zeker van hem, wetende dat het voornamelijk grootspraak was.

Vier weken na het winkelen met de meiden kreeg ik een telefoontje van de juwelier dat mijn bestelling klaar was. Ik ging er die vrijdagmiddag naar toe om het op te halen en toen ik het zag, was ik zeer tevreden hoe het had uitgepakt. Zo blij als een kind ging ik naar huis toe en ik wilde die avond bij de schermtraining aan Ilona vragen of ze zaterdag langs wilde komen met Magda, maar helaas was Ilona er niet. Ik belde haar en ze vertelde dat ze bij haar oma was, die jarig was. Ik feliciteerde haar en vroeg haar of ze de volgende dag met Magda bij me wilde komen. “Wacht even, want is ze is mee. Ik vraag het even.” Even later zei ze dat het goed was en ik wenste hen nog een leuke avond, waarna ik aan mijn training moest beginnen.

De volgende dag waren ze er al om elf uur en ik was net klaar met mijn huishouden. Ik maakte een pot thee en dan legde ik een doos van de juwelier op de tafel. “Wat is dat Rob?” vroeg Ilona een beetje bezorgd. “Ga je ons ten huwelijk vragen?”

“Ik kijk wel beter uit. Jullie zouden me slopen als ik elke dag met jullie moest neuken. Nee, ik heb iets anders. Maak het maar open.”

Ilona maakte het doosje open en zag daar drie zegelringen liggen. Ze waren geheel van goud en op de plek van de zegel prijkte het wapen dat koningin Da’hura voor mij had ontworpen, oftewel een eenhoorn met een flinke penis op een veld van groen, dat in dit geval gearceerd was volgens de normen van de heraldiek. Dat had de juwelier echt heel goed gemaakt. Vervolgens liet ik ze de binnenkant zien en daar zagen ze in heel kleine kriebels de runen, die ook op de magische poort waren afgebeeld. Ik had dat expres laten doen omdat Seamus dat ook had gedaan bij zijn medaillon. “Wauw, die zijn mooi zeg, maar was dit niet heel erg duur?”

Ik haalde mijn schouders op en zei: “Ach, ik had een bonus van mijn baas gekregen en ik vond dit wel een passende manier om dat geld uit te geven. Doe eens aan?”

Ilona en Magda deden de ringen om en omdat zij een damesvariant hadden, zag het er best goed uit. Magda keek vol bewondering naar de ring en zei: “Gaaf dit. Nu kan ik eindelijk de gouden ketting van mijn tante dragen. Dankjewel Rob. Echt supergaaf dit.”

Magda gaf me een tongzoen en dan zoende Ilona mij ook, maar zei wel dat ik dit echt niet had hoeven doen. Daarop antwoordde ik: “Dat weet ik, maar in Erewald worden jullie gezien als mijn vrouwen en dan is het toch leuk om dat ook uit te dragen?”

Dan deed ik ook mijn ring om en we hielden even onze handen bij elkaar. Magda pakte onze handen beet en zei: “Ligt het aan mij of is dit geilmakend?”

“Dat ligt vast aan jou”, lachte Ilona, maar dan zei ze wel: “maar het is geen verkeerd idee. Kom maar hier, geil sletje van me.”

Magda boog naar Ilona toe en ze begonnen een geile tongzoen. Ilona droeg al tijden geen spijkerbroek meer als ze bij mij kwam en ook nu had ze een rok aan. Magda schoof de rok omhoog en begon lekker over het slipje van Ilona te wrijven. Het kijken naar de twee, die elkaar aan het verwennen en zoenen waren, maakte me natuurlijk behoorlijk geil en toen Ilona haar hand in het slipje van Magda had laten glijden, stond ik op, kwam voor de twee meiden staan en liet mijn broek op de grond zakken. Gelijk doken de twee met hun monden naar mijn harde lul en begonnen ze mij ombeurten lekker te pijpen tot ik klaarkwam en mijn zaad in beide monden spoot, waarna ze elkaar weer gingen tongzoen en dat werd een glibberig geheel.

We gingen naar de slaapkamer, waar we ons helemaal uitkleedden en daar hadden we de meest lekkere seks, die we ooit met zijn drieën hadden gehad. Het duurde tot ruim na etenstijd en toen we eindelijk uitgeput lagen bij te komen, begon mijn maag te rommelen en bestelde ik pizza. Natuurlijk bleven ze de hele avond en de hele zondag, waarin we elkaar nog eens flink neukten voor ze naar huis toe moesten.

Het was een aantal weken later toen ze weer bij me waren. In de tussentijd waren we nog een aantal keren naar Erewald gegaan, maar het was daar bijzonder rustig en we beleefden niet echt spannende avonturen. Het enige bijzondere was dat ik een keer Elspetha betrapt had toen ik haar zag zoenen met haar zus Sarpetha, maar dat vond ik niet alleen geil om te zien, maar ook logisch aangezien er geen enkele man toegang kreeg tot het kasteel, behalve ik natuurlijk, de elfen en de boodschappers van koningin Donneka, die elke maand braaf mijn toelage kwamen brengen. Later leerde ik dat er meerdere lesbische stellen waren en ook Saria en Klaria deden het met elkaar, maar dat was al helemaal geen verrassing. Gelukkig deden ze het ook met mij, dus ik had alleen maar dubbel pret.

Maar goed, Ilona en Magda waren weer bij mij en ik legde hen een plan voor. Ik had namelijk gezien dat de eerste volle maan na de langste dag dit jaar op 6 juli. Ik vroeg hen of ze zin hadden om met mij mee te gaan naar Ierland en ik vertelde hen erbij dat ik wilde gaan proberen om de ringen te activeren om als portaal naar Erewald te dienen. Ze wilden graag mee en dan begonnen we op internet te zoeken naar de exacte locatie van de steencirkel, die ik natuurlijk al eerder had gevonden, maar ook om ene leuke plek te vinden om te overnachten. We vonden in Limerick een hotel, die suites had en hoewel ze wel wat aan de prijs waren, vonden we het belangrijk genoeg en met zijn drieën was dit best te betalen.

Op 3 juli zaten we dan eindelijk in het vliegtuig naar Dublin, waar ik de gereserveerde huurauto ophaalde en als eerste reden we naar Bray, in de hoop dat we Seamus konden vinden. Als eerste reden we naar de pub “The Eight Bells”, waar de allervriendelijkste barman ons te woord stond en ons vertelde waar Seamus woonde en nadat we onze pint Guinness op hadden, reden we naar het aangewezen huis en ik zag onder de bel een bordje met “S. O’Donnell”, dus we waren op de juiste plek. Ik belde aan, belde nog een keer, maar toen na tien minuten nog niet werd opengedaan, klopte ik aan bij de buren en een vriendelijke oudere vrouw deed open. Ik stelde me netjes voor en zei dat ik een vriend van Seamus was en hem op kwam zoeken. De vrouw zei dat hij helaas niet thuis was, omdat hij een paar maanden naar het buitenland was voor zijn werk. Dat was een grote teleurstelling dus. We bedankten de vriendelijke vrouw en reden weer weg om ’s avonds laat in ons hotel in Limerick aan te komen.

De suite, die we hadden was perfect. Het had een groot bed en hoewel het hotel er een extra bed bij had gezet, omdat we met zijn drieën waren, wisten we dat we daar geen gebruik van zouden maken. Toen Ilona en Magda de bagage uitpakten, bestelde ik bij de Room Service wat te eten en te drinken en toen dat er was, genoten we van een late maaltijd en daarna keken we nog even wat TV in bed, maar al snel was Magda naar dromenland vertrokken en nadat Ilona en ik nog even wat hadden geknuffeld, vielen wij ook in slaap.

De volgende dag reden we naar Lough Gur om de steencirkel te zoeken en na wat navraag bij de lokale bevolking vonden we na een tijdje het megalithische monument. Het was niet heel erg groot, maar het zag er, als alle megalithische monumenten, erg indrukwekkend uit. We verkenden de omgeving en na een lange wandeling om het monument heen, vonden we opeens een archeologische opgraving. Nieuwsgierig gingen we kijken en toen een jongeman met een emmer uit de kuil stapte, vroeg ik hem wat ze gevonden hadden.

Hij wees naar de kuil en zei: “Een boerenjongen vond een menselijk bot en toen we zijn gaan graven, vonden we de restanten van een woning uit de vroege middeleeuwen. De eerste datering neigt naar net rond het jaar 400. Bij de woning vonden we het geraamte van een vrouw en die is nu in het lab om onderzocht te worden. We vonden ook een paar ijzeren potten. Kijk, mijn collega heeft er net eentje helemaal schoon gemaakt. Wil je hem zien?”

Wij wilden het wel en ik dacht gelijk aan het verhaal van Seamus over de oude vrouw, die claimde dat ze 1600 jaar oud was. Het paste, maar zou hij dan een geest gezien hebben? Ik wist het niet, maar toevallig was het wel.

We gingen naar de man bij de pot en toen we bij hem kwamen, zei de man tegen zijn collega: “Ik snap iets niet Paddy. De pot bevat runen, maar ze lijken in geen enkel geval op de runen, die in die tijd door de Kelten gebruikt werden. Ik herken ze niet.”

“Maak er maar foto’s van en stuur ze naar professor O’Shoughnessy. Hij zal het wel weten.”

Ik keek naar de pot en vroeg toen: “Mag ik eens kijken alstublieft?”

“Kent u runenschrift dan?”

“Nee, niet echt, maar ik heb wel vaker runen gezien en misschien herken ik ze wel.”

Ik mocht kijken en dan schrok ik, want ik herkende gelijk de runen als de elfenrunen in Erewald en het waren dezelfde runen als op de magische poort en dus nu ook aan de binnenkant van de ringen van Ilona, Magda en mij. Dat zei ik echt niet tegen de archeologen, maar deed dat pas later, toen we het gebied verlaten hadden en we weer in het hotel waren. We snapten er niets van, maar we wisten nu wel dat we in het goede gebied waren én bij de juiste steencirkel.

De dag erop was het 6 juli en de dag van de eerste volle maan na de langste dag. We sliepen lang uit omdat het ene lange dag zou gaan worden en overdag verkenden we Limerick een beetje. Na het avondeten werden we alle drie wat meer nerveus en tegen elf uur reden we naar de steencirkel, waar het heel rustig en stil was. Het enige geluid was dat van de nachtdieren en verder totale stilte en duisternis. Iets dat in Nederland ongekend was en het voelde bijna magisch aan. We legden de ringen op de platte steen in het midden van de cirkel en ik keek omhoog, maar zag dat de maan bedekt was door een wolkendek. “Ik weet niet of het gaat lukken, want mogelijk hebben we direct maanlicht nodig.”

“Misschien trekt het straks open Rob en anders proberen we het gewoon. Als het niet lukt, dan proberen we het volgend jaar weer.”

Ik had helemaal geen zin meer om langer te wachten, maar ik moest toegeven dat die kans er wel in zat. Opeens zei Magda: “Zeg Rob en Ilona, ik heb een keer gelezen dat de oude Keltische druïden hun rituelen altijd naakt uitvoerden. Zullen wij dat ook gaan doen?”

Ilona schoot in de lach en zei: “Je bent verdorie net als Rob. Zodra je jouw kleren uit kan trekken, zal je het niet nalaten.”

“Ik heb je nooit horen klagen schat, maar wat geeft het. Als het lukt dan zijn we weg en als we terugkomen, dan is het nog steeds dezelfde tijd. Er is niemand die ons kan zien en ja, ik loop graag naakt en ik zie jullie graag naakt.”

Dat gold voor ons alle drie en daarom kleedden we ons helemaal uit. Het was gelukkig droog en nog lekker warm en ik vond het wel heel fijn voelen om in de open lucht lekker naakt te lopen. Toen we weer rond de platte steen stonden, keek ik naar de twee lekkere meiden en zei: “Dit voelt best lekker. Volgende keer gaan we naar een nudistenpark.” Daarna keek ik op mijn horloge en zag dat het bijna middernacht was. “Zullen we van start gaan?”

“Wacht even”, zei Ilona, “wat nou als de ringen verdwijnen zonder ons. Hoe vinden we die dan weer terug?”

“Ik heb de poort meegenomen en die zit in de binnenzak van mijn jasje. Als dit gebeurt, dan volgen we direct via de poort en hopelijk komen we op dezelfde plek terug en zo niet, dan kost het me helaas de ringen, maar die zijn opnieuw te kopen.”

Op dat moment brak de bewolking en werd de cirkel door de volle maan in een bijna magisch zilveren licht beschenen. Ilona, Magda en ik pakten elkaars handen en ik voelde de meiden een beetje trillen en dat moest bij mij ook het geval zijn geweest, want nu ging het erom. “Jullie kennen de spreuk?” vroeg ik bijna fluisterend om het moment niet al te veel te verstoren. De meiden knikten, want ik had ervoor gekozen om dezelfde spreuk te hanteren. Ik keek nog een keer omhoog en zag een wolk in de richting van de maan drijven. “Kom, dan doen we het.”

Ik voelde hoe de meiden mijn handen steviger vastpakten en toen ik aftelde vanaf drie, riepen we in koor: “Na kádazza se brága ádulvera”.

Heel even leek er niets te gebeuren, maar dan gloeiden de ringen op en zag ik aan de binnenkant de runen helderder worden. Vanuit de ringen verschenen een aantal goudkleurige ringen van licht, die recht omhooggingen en groter werden tot ze breed genoeg waren om ons te omvatten. Dan daalde de ringen over ons heen en op het moment dat dit gebeurde, zag ik tegenover mij, tussen twee staande stenen, de gedaante van een hoogbejaarde vrouw, die leunde op een staf. Ze keek me recht in mijn ogen aan en knikte naar me. Toen werd het zwart voor mijn ogen.

Toen ik mijn ogen opende, keek ik om me heen en ik zag dat het dag was en dat we op een open plek in een bos stonden. Ik keek naar de meiden en zag dat ze hun normale kleren van Erewald aan hadden en ik ook. Tussen ons in lag in het gras onze drie ringen en we wisten gelijk dat het gelukt was. Ilona begon te juichen, maar ik maande haar tot stilte, omdat we nog niet wisten waar we waren. We keken nog ene keer om ons heen en dan hoorden we opeens een geluid in het struikgewas rechts van ons. Magda pakte razendsnel haar boog en deed een pijl op de pees en Ilona en ik hadden onze zwaarden al klaar, maar dan verscheen vanuit het struikgewas een vrouw van ongeveer dertig jaar, met lange rode haren, die tot aan haar heupen vielen en ze droeg een gewaad, dat in de verte leek op het kleed dat Magda droeg. Het was gebroken wit, met mooie sierlijke zwarte stiksels erop, die op een zeer elegante manier de rondingen van haar lichaam leken te accentueren. Ze liep op blote voeten en ze schreed bijna naar ons toe en ze keek ons indringend aan met diepe groene ogen. Toen ze bij ons kwam, stopte ze en zei: “Welkom thuis baron Rob van het Eggadiawoud en welkom thuis, vrouwe Ilona en vrouwe Magda.”

“U kent ons?” vroeg ik verbaasd.

“Ja heer, ik ken u heel goed en heb uw reizen gevolgd. Voorheen volgde ik Seamus De Wandelaar, maar hij had geen strijdlust en wilde alleen maar tot rust komen. U daarentegen bezit de kracht, de moed en de wijsheid om te doen wat noodzakelijk was. U en uw dames hebben Erewald niet alleen verlost van een kwaadaardige koning, maar u heeft er ook aan bijgedragen om de dwergen weer terug te dringen in de donkere holen, waar ze thuishoren. Toegegeven, het waren de elfen die hen het laatste duwtje gaven, die hun in de afgronden terecht deden komen, maar als u Ulehorst niet had ontzet, dan was het geheel anders gelopen. Daarvoor mijn dank.”

“Tja eh… graag gedaan edele dame. Mag ik vragen wie u bent?”

De vrouw lachte lief naar me en zei: “Mijn naam is Fiona en ik ben door Seamus gecreëerd als de godin van Erewald. Hij heeft destijds ook de elfen en dwergen gecreëerd. De elfen om zorg te dragen voor de natuur en de dwergen om zorg te dragen voor de bouwwerken, zoals huizen, kastelen en bruggen. Helaas is het bij de dwergen hopeloos misgegaan toen ze in de bergen goud en edelstenen vonden en de rijkdom heeft hen corrupt en vijandig gemaakt. De elfen daarentegen zien als enige rijkdom het scheppen en behouden van alles dat leeft.”

“En u dan?” vroeg Ilona. “Wat doet u als godin?”

“Ik probeer alles in evenwicht te houden en de zaken, voor zover ik kan bij te sturen. Dit lukt niet altijd, maar ik heb zo mijn goede momenten gehad. Helaas ook de slechte en als voorbeeld was dat ik Oldrik op de troon had gezet, niet wetende dat hij een kwaadaardige man was. Ik ben dan ook heel blij dat Donneka nu op de troon zit. De schat is precies wat deze wereld nodig heeft.”

“Mag ik u wat vragen eh… uwe heiligheid?” vroeg Magda een tikkie verlegen.

Fiona glimlachte en zei: “Jij mag mij alles vragen, maar ik ben geen heilige hoor. Ik ben een hoedster, dus je mag me gewoon Fiona noemen. In jullie wereld zijn heiligen gecreëerd om de mensen nederig te houden en ik ben meer iemand voor gelijkheid, maar wat wil je vragen lieverd?”

“Oh eh… ja, uw gewaad, dat is net als dat van mij. Bent u ook een Effedera?”

“Effedera is een elfenwoord voor tovenares liefje, maar ja, je kan me zo wel zien. Ik bezit, net als jij, over magische krachten, maar daar moet je heel zuinig mee zijn, want elke actie genereert een tegenreactie. Toen jij destijds de gave ontdekte om via magie een kaars aan te steken, ging elke keer het vuur uit in de keuken van het koninklijke hof. De koks werden radeloos en kregen bijna straf toen ze daardoor het eten niet op tijd gereed hadden. Het was maar goed dat prinses Heleka op tijd in de keuken was, want de hofmeester stond op het punt om de koks te geselen. Wees dus bewust van jouw acties en keuze.”

Magda grinnikte even en zei dan: “Ik moet nog heel veel leren Fiona en als ik aan het hof ben, dan zal ik mijn verontschuldigingen aan de koks aanbieden.”

Fiona streelde de wang van Magda en zei: “Dat weet ik Magda en dat zouden ze heel erg op prijs stellen. Aan het hof is trouwens een grote bibliotheek, waar je alles kan vinden over jouw magie. Wees echter voorzichtig, want jij bent een krachtige tovenares.”

“Wie ik? Hoe dan?”

“Omdat ik 23 jaar geleden Seamus heb verleid om met mij te vrijen en door zijn zaad ben ik deels zwanger geworden.”

“Deels zwanger?” vroeg ik verbaasd. “Je kan toch niet een beetje zwanger zijn?”

“In dit rijk kan alles Rob. Ik was dus deels zwanger en ik heb daarna de zwangerschap laten voltooien door Pak’zeghe, destijds de minnaar van koningin Da’hura. Jullie kennen zijn zoon Vet’zeghe wel geloof ik.”

Magda, Ilona en ik knikten en dan ging Fiona verder. “Er groeide dus een deel mens, een deel godin en een deel elf in mij en daarmee ging ik naar jullie wereld. Ik trof in een tent in het bos een leuk echtpaar, die mijn goedkeuring konden dragen en in de nacht heb ik mijn bevruchte eitje in de vrouw gedaan en daar ben jij uit voortgekomen Magda.”

“Wat!? Bedoel je dat jij eigenlijk mijn moeder bent?”

“Deels liefje. Ik heb alleen voor het eitje gezorgd en jouw moeder heeft de rest gedaan. Jij hebt wellicht niet de genen van jouw ouders, maar jouw moeder heeft jou gedragen, jou verzorgd en opgevoed en jij bent dus echt wel een kind van jouw moeder en vader, die zielsveel van jou houden.”

“Dat verklaart een hoop. Ik heb me altijd al afgevraagd waarom ik de enige in de familie was met rood haar. Papa maakte er altijd een grapje van, dat ik eigenlijk het kind van de melkboer was.”

Ik moest lachen en zei: “Blijkbaar niet. Blijkbaar ben jij het kind van de eierboer.”

Zelfs Fiona moest om dit grapje lachen en dan vertelde ze hoe ze in al die jaren Magda zo gestuurd had dat ze uiteindelijk iemand vond, die haar naar Erewald kon brengen. Ik vond het allemaal nogal omslachtig, want in mijn ogen had ze ook Magda de gave kunnen geven om zelf naar Erewald te gaan, maar dan bleek dat Fiona mijn gedachten kon horen en ze zei tegen mij: “Alles gebeurt met een reden Rob. Ook ik kan niet altijd op voorhand de reden bedenken of voorzien, maar ik wat ik ook doe met mensen, elfen of dieren, het is altijd met het doel om deze zelf de juiste keuzes te laten maken, zodat ze zelf in hun taken groeien. Soms kan dat snel en soms heeft het wat jaren en kleine duwtjes in de goede richting nodig.”

“Maar…” stamelde Magda, “betekent dit dat ik ook een godin ben? Daar vind ik wel wat van.”

“Deels lieverd. Jij hebt de kracht en macht om een godin te zijn, maar de eigen wil om dit ook daadwerkelijk te zijn… of niet. Dat is helemaal aan jou”

Het bleef even stil en we moesten dit alles echt wel even verwerken. Dan pakte Fiona de gouden ringen op van het gras en ze bekeek ze goed. “Deze ringen zijn niet alleen portalen tussen jullie wereld en deze geworden, maar het zijn ook symbolen van jullie kracht, jullie trouw naar elkaar en vooral de liefde, die jullie voor elkaar voelen. Zolang jullie deze ringen dragen, zijn jullie op elke manier denkbaar aan elkaar verbonden.”

Ilona keek even bedenkelijk en dan zei ze: “Dat lijkt wel alsof we dan met elkaar getrouwd zijn, zoals jij dat zegt Fiona.”

“Dat is in zekere zin ook zo, lieve Ilona. Jullie zullen fysiek, psychisch en emotioneel met elkaar verbonden zijn in manieren, die je nu niet zult kunnen bedenken, maar dat gaan jullie leren. Het is echter niet zoals het huwelijk is bedacht door mensen, want daar denk jij nu aan Magda. Ja, ik kan jouw gedachten horen omdat jij mijn kind bent. Deze verbintenis zegt niets over het wel of niet mogen vrijen met anderen. Dat is wat jullie zelf onderling afspreken of niet, dus als jij met jouw nichtje Kitty wilt blijven vrijen, dan staat deze verbintenis dat niet in de weg.”

“Oh okee,” zei Magda enigszins opgelucht, “in dat geval wil ik dat wel. Sorry Ilona, maar ik hou te veel van Kitty.”

“Dat weet ik toch schatje en je moet gewoon met haar blijven vrijen hoor. Ik kom echt niets tekort bij jou.”

“Als jullie willen, dan kunnen we het bekrachtigen met een ritueel. Dat is niet zo heel moeilijk en eigenlijk wel prettig om te doen. Geef me jullie ringen.”

Fiona ontdeed zich van haar gewaad, zodat ze naakt voor ons stond en het viel me op hoeveel haar lichaam leek op dat van Magda. We gaven Fiona onze ringen en dan ging ze in het zachte gras liggen. Ze deed de ringen in haar kut en drukte ze diep naar binnen. Ze keek ons aan en zei: “Mijn vocht impregneert het goud van de ringen en als jullie mij tot een orgasme likken, dan stroomt de magie in de ringen over en daarmee ook naar jullie als jullie de ring dragen. Wie wil er beginnen?”

Tegelijk staken Magda, Ilona en ik onze handen op en Fiona moest lachen om onze gretigheid. Dan stak ze haar vinger in haar kut en zei: “Ik zal het lot de volgorde laten bepalen. Mmm… ik voel de ring van Ilona vooraan liggen. Kom bij me en lik me tot ik klaarkom en dan zuig je jouw ring uit mijn kut.”

Fiona ging er lekker voor liggen en Magda en ik keken toe hoe Ilona tussen de lange slanke benen van Fiona ging liggen en haar begon te likken. Fiona kreunde toen ze de tong van Ilona op haar kut voelde en zei tegen ons: “Speel met mijn borsten, dat maakt me altijd nog geiler.”

Magda en ik gingen aan weerszijde van Fiona zitten en begonnen met haar borsten te spelen en volgden de aanwijzingen van Fiona, die inderdaad steeds geiler klonk. Op een gegeven moment moesten we aan de harde tepels zuigen en niet heel veel later kwam ze klaar en toen Ilona haar mond van de kut haalde, toonde ze met een nat gezicht haar ring, die tussen haar lippen zat. Ze deed de natte ring aan haar vinger en dan stak Fiona haar vinger weer in haar kut. “Mmm… nu is Rob aan de beurt. Kom maar snel Rob, want ik heb van zowel Da’hura als van haar dochters gehoord dat jij een zeer begenadigd kuttenlikker bent.”

Ik grijnsde een beetje trots op de woorden van de vrouw, die toch een godin was en dan begon ik haar te likken. Haar kut smaakte heerlijk en ik voelde tintelingen door mijn lichaam stromen, net zoals dat gebeurde als ik een van de elfenvrouwen neukte of likte. Een gigantische energie stroomde door mijn lijf en ik gaf Fiona alles wat ik in huis had. Ilona en Magda zogen al aan haar tepels en ik dronk haar geil op alsof het limonade was. Toen ik aan haar klitje zoog, begon ze klaar te komen en toen ze haar orgasme beleefde, stak ik mijn tong zo diep als ik kon in haar schede en dan voelde ik hoe een ring over mijn lang gemaakte tong schoof. Fiona schokte nog een paar keer en dan trok ik mijn beringde tong uit haar en toonde de meiden mijn ring, die ik daarna om mijn vinger deed en toen ik dat had gedaan, voelde ik gelijk dat ik een andere connectie kreeg met Ilona, die ik bijna voelde, zonder dat we elkaar aanraakten of aankeken. Dan keek Ilona mij in mijn ogen en zei: “Ik voel je Rob. Jezus, wat is dit gaaf.”

“Nu is het jouw beurt, mijn kind”, zei Fiona tegen Magda. “Kom bij me en lik mijn kut.”

Magda kroop tussen de benen en begon haar te likken. Ze deed dit vol passie en Fiona gaf zich helemaal aan Magda. Ilona en ik zogen aan de tepels van Fiona en keken hoe het roodbehaarde hoofd van Magda zich bezighield met de kut van de vrouw, uit wiens eitje zij is ontstaan. Dat idee maakte me weer geil en ik voelde hoe Ilona ook geiler werd. Over de borst van Fiona keken we elkaar aan en we lazen in elkaars ogen de liefde en lust, die nog groter was dan voorheen.

Opeens begon Fiona te schokken met haar lichaam en vlak voor ze haar rug in een kromming trok, riep ze naar Magda: “JA! Ga door zo mijn kind. Steek jouw tong in mijn kut en drink mijn nectar. Ik ga komen!”

Nauwelijks had ze dit geroepen of ze kwam spuitend klaar en we zagen hoe een flinke straal geil vol in het gezicht van Magda spoot. Magda was helemaal door het dolle en ze bleef maar likken, waardoor Fiona nog een keer klaarkwam en nog een straal geil spoot. Bij dat tweede orgasme had Magda haar mond wagenwijd open om het geil op te vangen en ik zag de gouden ring op haar tong liggen. Toen Fiona klaar was, deed Magda de ring om haar vinger en ook nu voelde ik Magda en Ilona zei dat ze dit ook deed. Dan zei Fiona: “Nu zijn jullie helemaal aan elkaar verbonden en dat blijft zo, zoals jullie de ringen dragen. Zorg er dus voor dat je ze nooit verliest. Luister, mijn taak zit ervoor nu op en ik ga jullie verlaten, maar we zullen elkaar in dit rijk nog wel vaker tegenkomen. Geniet van elkaar en zorg ervoor dat je veilig bent en blijft.”

We kregen elk een heerlijke tongzoen van haar en dan kleedde ze zich weer aan, zwaaide naar ons en dan verdween ze en waren we alleen met zijn drieën. We keken elkaar aan en pas na een tijdje zei Magda: “Fuck zeg… zij is mijn moeder… wat een waanzin.”

Ilona sloeg haar arm om haar heen en trok haar tegen haar aan. “In dit rijk kan alles schatje, maar thuis heb jij ook een moeder en een vader. Die houden ook van jou.”

“Ja, en ik van hen natuurlijk, maar ik moet het wel even verwerken hoor.”

“Ik heb een idee”, zei ik. “Zullen we hier een soort monument maken voor Fiona? Een plek waar we nog eens terug kunnen komen?”

“Weet jij dan waar we zijn?” vroeg Ilona.

“Ja, dat denk ik wel. Zie je daar die hoge boom met die typisch gevormde kroon? Ik moet wel heel erg vergissen als dat niet de boom is, die we vanaf het dak van mijn kasteel kunnen zien.”

Ilona zag dit ook en dan zochten we naar materiaal om iets te maken. Gelukkig lagen er her en der kleine en grotere keien en dan maakten we een soort altaar en legden er een ring van twaalf keien omheen. Toen we daarmee klaar waren, vroeg Ilona: “Zullen we eens testen of deze ringen ons inderdaad ook weer naar onze eigen wereld kunnen brengen?”

Dat leek ons wel een goed idee en we knielden voor het kleine altaar dat we net gemaakt hadden, legden onze handen erop en pakten elkaars handen vast. Toen we dat deden, voelden we weer de onderlinge verbondenheid, die we hadden gekregen en nadat we naar elkaar geknikt hadden, zeiden we in koor de spreuk en op dat moment schoten de gouden cirkels uit onze ringen en nadat ze om ons heen waren gezakt, transporteerden we terug naar de steencirkel aan Lough Gur, waar we nog steeds naakt en in dezelfde houding zaten als wanneer we vertrokken waren. Het enige dat anders was, was dat de maan weer achter de wolken was verdwenen en dat de oude vrouw, die ik bij ons vertrek tussen de staande stenen had gezien er niet meer was. We kleedden ons aan en nog een beetje beduusd van dit nogal verwonderlijke avontuur, vertrokken we terug naar het hotel.

We bleven nog bijna anderhalve week in Ierland en genoten van de vakantie, waarin we nog geregeld terugkeerden naar Erewald, waar we vooral leuke avonturen beleefden. Het gevoel van verbondenheid bleef sterk tussen ons drieën en wat we ook deden, we deden het altijd met zijn drieën en wisten dat we voor altijd bij elkaar zouden horen.