Mijn ouder broer was jarig en ik was met de obligate fles whisky bij hem langs gegaan en zat nu in een groep van gearriveerde dertigers een beetje te luisteren naar de verhalen. Ik was een stuk jonger dan mijn broer en was net afgestudeerd en was nog een beetje aan het rondkijken wat ik zou gaan doen. Iedereen van mijn jaar had óf al een baan óf ze waren van plan om een wereldreis te maken of te gaan backpacken in Australië of zoiets. En ik had nog geen idee, stomweg omdat ik nooit had verwacht dat ik zou afstuderen dit jaar. Ik was dus redelijk onverwacht klaar met mijn studie.
Mijn vriendin, of beter gezegd, mijn ex-vriendin had een baan geaccepteerd bij een bedrijf waar ik nooit voor zou willen werken, en de ruzies daarover hadden geresulteerd in een knallend afscheid. Het feit dat ze voor die baan naar Duitsland was verhuisd was daarbij wel een voordeel, want dan liep ik niet het risico dat ik haar hier zou tegenkomen.

Ik zat dus op die verjaardag te luisteren naar de verhalen van de vrienden van mijn broer. Maar plotseling richtte de aandacht van een van de vrouwen in het gezelschap zich op mij. “Weet jij al wat je hierna gaat doen?” vroeg ze.
Ik haalde mijn schouders op en zei dat ik geen idee had. Ik vertelde dat ik nogal onverwacht was afgestudeerd omdat ik mijn afstudeerscriptie voor mijn gevoel nogal slordig in elkaar geflanst had aan de hand van allerlei gesprekken die ik de laatste paar maanden had gevoerd met een tamelijk obscure Franse componist. Maar om de een of andere reden was dat verhaal heel erg in de smaak gevallen van de commissie en was ik tot mijn eigen verbazing ineens afgestudeerd musicoloog.
Ik heb het stuk later nog eens teruggelezen en kwam toen tot het oordeel dat het inderdaad niet zo slecht was als ik dacht toen ik het inleverde.

“Je spreekt dus goed Frans?” vroeg ze geïnteresseerd.
“Voor een Nederlander wel” grijnsde ik.
“Heb je je rijbewijs?” was de volgende vraag.
“Ja, ik heb zelfs mijn vrachtwagen rijbewijs hoezo?” was mijn wedervraag. Ik had dat ooit gehaald omdat ik met een muziekgezelschap de bus met de instrumenten moest rijden. Behalve dat ik musicoloog ben, speel ik ook gitaar in een ensemble, alleen treden we daarmee ’s zomers nooit op.
Ze schoof naast me op de bank en ging verder “Wij zijn op zoek naar een goed Frans sprekende chauffeur voor een groot sponsor project. Je zal wel eens gehoord hebben van sponsorlopen voor goeie doelen, van die hardloop evenementen waarbij iedere deelnemer zich per kilometer laat sponsoren voor een bedrag. Nu willen vier van mijn collega’s van Amsterdam naar Marseille fietsen en er zijn al diverse bedrijven, waaronder ons eigen bedrijf, die een leuk bedrag per persoon willen doneren voor elke gefietste kilometer. En het idee is dat ze elke dag tussen de honderdtwintig en honderdvijftig kilometer fietsen en dat een ondersteuningsploeg telkens vooruit rijdt met een camper en op de campings waar we stoppen telkens de tentjes voor hun opbouwt zodat ze bij aankomst kunnen rusten en geen spullen hoeven mee te nemen.”
Ik keek haar geïnteresseerd aan. “Lijkt het je wat om die camper te rijden en dan die tentjes op te zetten en af te breken? Het betaalt niet veel, maar het kan best leuk zijn volgens mij. Ik ga zelf mee als soigneur, maar ik kan niet autorijden” zei ze.
Ik dacht even na. In étappes van honderdtwintig kilometer naar Marseille zou betekenen dat het ging over zo’n twaalf tot vijftien dagen fietsen en dan moesten we ook nog terug, dus het zou meer dan twee weken gaan duren, misschien zelfs wel drie.

Ik zei dat het idee me wel aansprak, maar dat ik er even op een ander moment met haar over wilde praten. En daarom maakten we een afspraak bij haar thuis. Ze gaf me haar kaartje en ik zag dat ze personeelsmanager was bij die multinational waar ze werkte. “Oh ja, mijn naam is Winnie” zei ze toen ze toen ze het kaartje overhandigde. “Bart” zei ik als antwoord, maar volgens mij wist ze dat al.

De donderdag er na belde ik om half acht bij haar aan. Ze woonde in een luxe bungalow aan de buitenkant van een dorpje vlakbij de stad waar ik nog steeds mijn studentenflatje had.
“Hoi Bart, kom binnen” zei ze met een brede glimlach “fijn dat je er bent.”
Ik ging naar binnen en was verbaasd over de inrichting. Die was heel minimalistisch maar alles wat er stond was prachtig.
Ze zette me in een leunstoel van leer met stalen buizen die ik herkende als Ox Denmarq Design en ging zelf in zo’n zelfde stoel tegenover me zitten na me een kop koffie te hebben gegeven.
Het viel me nu pas op dat ze ronduit stevig was; stevige ronde schouders, flinke borsten en brede heupen. Maar door haar leuke lachende gezicht met de fel blauwe ogen was mijn blik daar de hele tijd van afgeleid geweest op die avond bij mijn broer.

“Fijn dat je bent gekomen” zei ze weer “Zal ik vertellen wat we willen doen en hoe we het hadden bedacht?” En toen ik zwijgend knikte stak ze van wal.

“We gaan étappes van ongeveer honderdtwintig tot honderdvijftig kilometer per dag rijden. Dat lijkt heel veel, maar het gaat niet in wedstrijdtempo en degenen die gaan fietsen zijn heel getrainde tourfietsers. Het zijn twee mannen en twee vrouwen. Geen van de vier heeft een relatie met iemand die hier achterblijft, maar het zijn ook geen stelletjes. En dan is er ook nog een camerateam van twee personen die de fietsers volgt met een quad en die sfeerbeelden maken tijdens de tocht. Dat zijn een man en een vrouw van ons PR bureau en daarvoor is er ook voor allebei een tent.
We vertrekken hier met een boel toespraken en tetteret vanaf het hoofdkantoor in de Bijlmer en als de fietsers onderweg zijn dan gaan wij met de camper naar de eerste camping. Daar zetten we twee grote koepeltenten op; één voor de mannen en één voor de vrouwen En twee kleinere voor het camerateam. De grote tenten hebben gescheiden slaapcompartimenten en per compartiment een standaard interieur set, matras, kussen, slaapzak, die in een gelabelde tas zit. En ieder heeft eenzelfde gelabelde tas met privé spullen, zodat ze meteen na aankomst op de camping over hun eigen spullen kunnen beschikken en zich kunnen verfrissen en omkleden. De PR mensen hebben ieder een eigen tentje. Wij nemen de tenten en de tassen mee in de camper.”
“Dat mag dan wel een flink ding zijn” lachte ik. Maar toen ze de foto’s van de camper liet zien was ik overtuigd. Hij was heel groot en had behalve een woonruimte en een slaapcabine ook een soort hok achterin waar onderweg de bagage in kon, en waar ’s nachts de kostbare fietsen in konden staan. En op de plaats van de eettafel kon een massagetafel worden geplaatst.
“Daarom ben ik blij dat jij ervaring hebt met het rijden met een vrachtwagen” zei Winnie “want hij is inderdaad best groot”.
“Wij tweeën overnachten in de camper en dat wordt ook het rijdend communicatie centrum; wanneer er wat gebeurt met de fietsers moeten we snel ter plaatse kunnen zijn, maar we sturen ook elke dag een videootje naar onze sponsors met leuke weetjes, zo’n beetje als de ‘avondetappe’ tijdens de Tour de France.”
“En dat verzorgen wij?” vroeg ik.
“Ja, samen met het PR team die de filmfragmenten monteert.”

Ze stond op en vroeg “wil je wat anders drinken? Ik neem een rosétje, morgen is mijn vrije dag.”
Ik zei “Ik doe een rosétje met je mee, ik heb tegenwoordig elke dag vrij” En even later zaten we genoeglijk met een glaasje wijn te babbelen over het project. Winnie had niet meer gevraagd of ik het wel wilde doen, dat was al stilzwijgend besloten.

“Maar er is nog wel één dingetje” zei ze nadat ik de foto’s van de camper had bekeken, “er is maar één slaapcabine in de camper zoals je ziet. Er zijn wel twee gescheiden bedden met een gangpaadje ertussen, maar we moeten die ruimte samen delen.”
“Lijkt me geen probleem” zei ik. “Wanneer de een zich wil omkleden, kan de ander in de woonruimte wachten. Dat hoeft geen probleem te zijn.”
Winnie knikte een keek nadenkend voor zich uit. “Hoe oud ben je?” vroeg ze opeens. “Vierentwintig” zei ik. “Ik ben vierendertig” zei ze “vind je dat geen probleem?” En ze keek plotseling heel onzeker. “Welnee” zei ik “Hoezo?”
Ze gaf geen antwoord maar stond op. “Moet je nog ergens heen?” vroeg ze, maar toen ik mijn hoofd schudde liep ze naar de deur en zei “dan wil ik nu met je in de jacuzzi, wanneer het je niet bevalt om met een tien jaar oudere vrouw zoals ik in een bubbelbad te zitten wordt het zeker niks als we drie weken met elkaar een slaaphok van twee bij tweeëneenhalve meter moeten delen. Kom mee”
Ik was volkomen overdonderd maar ik liep achter haar aan. In de serre, met uitzicht op een zwembad buiten, was een grote jacuzzi met daarnaast een loungebed. Winnie liep voor me uit en trok zonder enige gêne haar jurk uit en haakte haar beha los. Ik zag haar dikke DD-cup prammen trots heen en weer wiegen toen ze haar slip uitdeed en die met een boog in een wasmand gooide.
Ik trok ook mijn kleren uit en realiseerde me dat ik een halve erectie had gekregen. Winnie had gewoon een heel lekker lijf en dat liet me niet onberoerd want ik viel wel op mollige vrouwen. Meteen moest ik aan mijn ex denken die ook heel mollig was geweest en die had qua leeftijd precies tussen Winnie en mij ingezeten want die was negenentwintig geweest.
Ze draaide zich naar me om. “En?” vroeg ze.
“Je bent mooi” zei ik naar waarheid.
Ze keek naar mijn half stijve pik. “Je liegt ten minste niet” grijnsde ze “maar jij mag er ook zijn.” En daarna stapte ze in het bad en wenkte me om er ook in te komen.
Ik zat tegenover haar.
“Ik slaap altijd naakt” zei ze “daarom moest ik even nadenken toen jij het over omkleden in de camper had. Maar toen bedacht ik dit. We hebben elkaar nu in ons blote kont gezien, dus dat hoeft onderweg niet meer tot spanning te leiden.” Ze glimlachte naar me en kneedde haar riante tieten. Toen ik daarnaar keek werd mijn pik helemaal hard. Ik was dol op vrouwen met dikke tieten en zeker als ze ongegeneerd met hun heerlijkheden zitten te spelen.
Winnie zag het en grinnikte. “Je zit je nu ontzettend te beheersen hè? Voor het eerst bij iemand op bezoek en dan dit…” ze lachte. “Maar maak je niet bezorgd je ben nu al geslaagd voor de test. We gaan het heel gezellig hebben onderweg.”

En toen stond ze op en ik dacht dat ze uit het bad wilde stappen, dus ik stond ook op. Maar daardoor stonden we neus aan neus en was er ineens full body contact. Ze sloeg haar armen om me heen en trok me aan mijn billen tegen zich aan waardoor mijn pik strak tegen haar buik drukte en haar borsten tegen mijn borst werden geplet. Ik streelde haar onderrug en haar billen en ze keek me glunderend aan. “Zullen we het voor nu maar hierbij laten? We zullen elkaar nog vaak genoeg zo zien.”
Ik knikte. Op de een of andere manier voelde ik me opgelucht dat we niet verder gingen, maar dat er vroeg of laat wel iets zou kunnen gebeuren stond wel vast en ik voelde dat Winnie daar ook al aan refereerde.
We droogden ons af en gingen weer in de kamer zitten. Daar werden nog wat details doorgenomen en dronken we nog een glaasje en toastten op het project.
Een half uurtje later liet ze me uit en op de fiets moest ik nog denken aan het heerlijke wulpse lijf dat tegen me aan gestaan had. Had ze meer van me verwacht? Of had ik precies het goede gedaan? Ik zou het wel merken. Drie weken met haar in de camper leek me in ieder geval geen straf. We hadden best wel een klik. Het voelde goed bij haar.

Winnie keek Bart na toen hij weg fietste. Ervaren als ze was wist ze dat ze de goede keus had gemaakt. Daarvoor was ze de succesvolle personeels manager die ze was. Maar toen ze in de jacuzzi tegen hem aan had gestaan had ze iets gevoeld dat niets met personeelsmanagement te maken had gehad. Ze had zijn harde pik tegen haar buik gevoeld en ze had haar poes als een wilde te keer voelen gaan. Hij had het niet opgemerkt, maar dikke warme druppels waren langs de achterkant van haar dijen naar haar knieholten gelopen en dat was geen water geweest. Ze sloot de buitendeur en riep “Dunja kom maar hoor, hij is weg” en uit een zijkamer kwam een beeldschone jonge vrouw met kort haar; een stoer ‘rattenkopje’ dat haar prachtig stond.
“Ik heb hem in de jacuzzi gelokt en hij heeft heel even met dat heerlijke lijf tegen me aan gestaan, maar hij beheerste zich geweldig” grijnsde ze.
De jonge vrouw glimlachte “denk je dat ik hem ook leuk vind?” vroeg ze.
“Ik weet het wel zeker schat” lachte Winnie en sloeg haar armen om de ander en kuste haar innig.
De jonge vrouw stak haar hand onder Winnie’s jurk en voelde hoe nat ze was. “Je vond hem écht leuk hè?” grinnikte ze en dreef twee vingers diep in haar opgehitste pruim en stortte haar onmiddellijk luid kermend in een afgrond van genotzalige heerlijkheid en ze wisten dat ze een heerlijke trip tegemoet gingen.