Zaterdagochtend 7 uur, het zonnetje is al op en het belooft een heerlijke dag te worden.

Henry staat al weer klaar in zijn ochtendjas en handdoek om zijn nek op het terras. Hij heeft even daarvoor de hondjes uit de bench gehaald en een bak koffie gezet.

En kijkt nu lachend hoe Kazan en Jane luid blaffend de nijlganzen het water in jagen.

Dan hoort hij achter zich Peter zeggen: “ wat een druktemakers zijn het toch hè “

Henry kijkt zijn vriend aan en zegt “ Heerlijk toch. Ik mis mijn kleine druktemaker nog elke dag hoor. En, als ik zo met die twee beestjes van jou bezig ben, dan heb ik het gevoel dat hij weer even bij mij terug is, mijn kleine maatje Bruce “

Peter glimlacht en zegt “ dat hondje is wel belangrijk voor je geweest in je leven geloof ik”. Henry kijkt Peter even aan en kijkt daarna naar het water “. Peet, dat hondje heeft me leven gered. Ik was net gearriveerd in Denderwoud als zijnde één van de plaatsen op mijn zwerftocht. Iets wat ondertussen mijn levensstijl was geworden. Ergens komen, werk zoeken altijd tijdelijk. En een plek om te slapen. Op een boerderij. Een lege schuur. Een hooiberg. Een boot of een goedkope kamer, bij het Leger des Heils was ík haast vaste klant. Maar dan altijd binnen 6 maanden of eerder weer verder.

In Denderwoud vond ik werk bij Rens, die had net een nieuw winkelpand gekregen wat hij ging verbouwen en inrichten voor zijn bloemenzaak. Het oude pand was kleiner en hij had er minder mogelijkheden. Ik vond toen onderdak bij het leger des Heils. En toen ik een paar dagen met Rens had opgetrokken, kreeg ik de sleutel van een leeg winkelpand waar een tweede verdieping op zat. En die tweede verdieping was destijds door de winkelier stiekem bewoond. Zat een kleine keuken in, een wc natuurlijk maar ook een douche cabine met een elektrische boiler. Ik heb toen bij de kringloop een bed, een kookplaat en een kast gekocht. En ik had sinds jaren weer een eigen plekje, en heb gedurende de verbouwing daar gewoond. Het kostte me niks, ja de stroom rekening. En Rens en ik werden vrienden en was de drang om verder te trekken wat afgezwakt. Maar ‘s avonds was ik altijd alleen en kwamen soms de beelden van toen terug. Toen de verbouwing klaar was kwam Rens naar me toe met de vraag of ik zin had om als tuinman annex klusjesman te gaan werken bij een aardige oude weduwe. En dat heb ik toen gedaan en toen ik daar een paar dagen had gewerkt ontdekte ik dat het tuinhuis daar een perfecte kleine woning was. Woonkeuken aparte slaapkamer en badkamer met toilet en nog een kleine bergruimte. Het was een perfecte woning voor mij. Ik heb toen na weer een paar dagen er over nagedacht te hebben mijn stoute schoenen aangetrokken. En heb aan de lieve oude dame gevraagd of het tuinhuisje tijdelijk leeg stond of dat dit permanent het geval was. En of ik het dan misschien kon huren. Toen heb ik de deal gesloten met Mevrouw dat ik er mocht komen wonen maar dat mijn salaris dan maar 50 euro per dag zou zijn. Huur gas licht alles inclusief. Ik vond het een wereld aanbod en heb dat toen gedaan. Kon de winkel uit, wat eigenlijk een stiekeme zaak is geweest. En heb mijn spullen verhuisd.

Maar toen ik daar woonde was ik nog steeds alleen, ik zag mevrouw soms dagen niet. Ik wist wat ik moest doen. Had de sleutel van de schuur met gereedschap en was of in de tuin bezig of in het bos bomen aan het snoeien. Ik had er een berg werk want het was allemaal behoorlijk verwaarloosd.

Als mevrouw thuis was waren er vaak ook klusjes in huis. Want het is een kast van een huis maar ook dat kon binnen wel wat onderhoud hebben. Maar ‘s avonds was ik alleen, en dan werd ik rusteloos, en normaal trok ik dan gewoon weer verder. Maar het dorp beviel me, het huisje was geweldig en ik vond het fijn om de oude dame te helpen.

En ik vergeet het nooit meer Peter, op een donderdagavond van de derde maand dat ik er woonde komt Mevrouw bij mij s’avonds bij mij aankloppen. En heeft een klein hondje aan een riem zitten. Ik laat haar binnen en ze zegt “ hier voor jouw, hij heet Bruce, dan ben je niet meer zo alleen als ik er niet meer ben. Dan heb je wat om voor te zorgen en heb je wat aanspraak.” Ik moet stom hebben gekeken of zo want daarna zei ze, “ en nu je toch kost en inwoning moet betalen voor Bruce krijg je er 20 euro bij om het beestje te verzorgen”. Toen ging ze weer naar de deur en zei “ zo twee zwervers die van de straat zijn en op elkaar letten. “

En zo is Bruce erbij gekomen, die de eerste paar dagen niet veel van mij moest hebben. Maar dan s avonds ineens bij mij kwam liggen. Eerst aan mijn voeten en later tegen mij aan en als ik me klote voelde vertelde ik al mijn shit aan hem. Hij stelde geen vragen, maakte geen verwijten. Legde alleen zijn kop op mijn arm, en gaf mij af en toe een lik.

En overdag waren we altijd samen, tijdens het werk, tijdens het boodschappen doen. Het enige waar die niet mee naar toe ging was de badkamer. Meneer had een kolere hekel aan water. Niet van regen, plassen of sloten nee schoon douche water waarmee die gewassen moest worden. “ Henry lacht bij de herinnering. “ dat was altijd het enige waar hij een bloedhekel aan had, maar ja soms moet het wel eens gebeuren toch”

Peter lacht en zegt “ daar lopen er nog twee “. Wijzend naar Kazan en Jane.

Henry zegt lachend “ en weet je wat nou het rare was. Als we heel de dag in de tuin bezig waren geweest en we onder de blubber zaten dan was het goed dat ik hem schoon spoot met koud water uit de tuinslang wanneer ik mijn Laarzen ermee afspoot. Dan dat ik hem meenam in de badkamer met een beetje warm water en wat zeep.

Vond meneer helemaal niks “

Dan kijkt Henry weer naar Peter en zegt “ Dus om op je vraag terug te komen. Dat beestje heeft me genezen en de drang om steeds weer verder te trekken bij mij weggenomen. En ondanks dat ik zielsveel van Gerda hou, mis ik mijn maatje nog steeds” Peter zegt “ Praat er eens over met Gerda en neem dan weer een hond vriend “

Henry knikt en zegt “ dat zal ik zeker nog een keer doen. Maar het is nog geen half jaar geleden dat hij is overleden en ik vind het nú nog te vroeg. Maar nú genoeg geluld we gaan zwemmen “ Zet zijn mok neer, trekt zijn ochtendjas uit legt hem over een stoel en trekt een sprintje naar de steiger en duikt de plas in. En even later duikt Peter achter hem aan. En beiden trekken weer hun baantjes van steiger naar boei en weer terug. Dit maal 5 keer op en neer. En het laatste baantje in schoolslag.

Na het af douchen en afdrogen buiten gaan ze weer aan het ontbijt, Gerda is al wakker en zit aan de bar met een mok koffie. Ze heeft snel even een overhemd van Henry aan gedaan maar schijnbaar vergeten om het dicht te knopen. Haar haren nog in de war en nog wat duf. Peter en Henry kunnen haar borsten duidelijk bewonderen.

Natasha komt dan ook de kamer in lopen een ochtendjas aan maar ook hier zit de ceintuur duidelijk minder goed dicht dan de eerste dagen van de week. Henry en Peter kijken verbaasd er naar en Gerda reageer met “ ja jullie lopen toch ook in je blote tokus buiten dus ga ik ook niet meer zo moeilijk doen. We hebben nu al meer dan genoeg van elkaar gezien. En ik hoef me niet te schamen voor mijn borsten toch?”

Henry krabbelt even aan zijn kin en zegt “ nee niet bepaald”. En grinnikt wat stom en zegt dan, “ En Natasha evenmin “

Natasha kijkt naar Gerda en dan naar Henry en Peter en vraagt “ hebben jullie er problemen mee, ik niet hoor. Ik zie mijn vriendin graag zo erbij zitten”. Ze loopt naar Gerda en geeft haar dan een knuffel.

Loopt dan naar koffiemachine en maakt een latte voor zichzelf.

Dan begint ze de spullen voor het ontbijt te pakken. En Peter duikt ook de keuken in en vraagt aan Henry. “ ook een paar eieren met spek ? Want heb het gevoel dat jullie gisteren niet gelijk zijn gaan slapen “

Natasha lacht en vraagt “ jij wel dan ? Want dan wil ik toch het telefoonnummer van die man van gisterenavond “. Allemaal lachen ze wat en na een tien minuten zitten ze gezellig te ontbijten.

Natasha vraagt “ jullie gaan vandaag zeilen toch?” En Peter zegt dat is wel de bedoeling, maar wilde je mee dan?”

Natasha zegt “ nee, want wij gaan nog even gezellig de stad in. Ja toch Gerda ?

Die knikt en zegt “ prima hoor ik ga wel mee, de verborgen schatkamers Rotterdam plunderen “ Peter grijnst en zegt “ alleen zo jammer dat die schatkamers zoveel geld kosten “. Henry schiet in de lach en Natasha zegt “ Zeikerd, ik hoorde je gisteravond bepaald niet klagen over mijn speelpakje “ en steekt haar tong uit. Peter kijkt onschuldig en houdt wijselijk zijn mond dicht en Henry en Gerda lachen hem uit.

Na het ontbijt aankleden en als Peter en Henry klaar zijn, beiden in jeans met een T shirt en een trui aan . Gaan ze gelijk weg en Peter vraagt aan Henry: “ nemen we de honden mee ? “. Henry steekt zijn duim op, en Peter roept naar Natasha “wij nemen de honden mee! “. En vanuit de verte hoort Henry alleen maar “ zwemvesten om doen hè! “En zo lopen ze naar de boot met in hun kielzog twee gezellige blaffende honden.

Bij de boot aankomen wordt het dekzeil eraf gehaald en pakt Peter vast het derde handje en leg deze in de kleine anker bak voorop. Ook geen standaard item op een draak maar kunstig gemaakt van multiplex en mahonie en teak fineer zodat het een eenheid wordt met de boot.

Dan springen ook de honden aan boord en laten zich gewillig het zwemvest omdoen.

Dan gooien ze los en varen op de motor naar de sluis. Kazan wipt uit de kuip en tippelt dan over het dek naar de punt. En blijft daar staan kijken naar het water en de eendjes. Als Henry vraagt “ moet hij niet in de kuip zitten zoals vorige keer? “. Antwoord Peter, “ op het moment dat ik de fokkenzak mee naar voren neemt, dan weet hij dat hij naar de Kuip moet komen. Jane blijft echter graag in de kuip liggen of nog beter in de kajuit op de kussens. Maar dan heeft ze vandaag pech, die zijn eruit. Hebben ze mallen van gemaakt , voor de nieuwe kussens “

En even later zijn ze bij het sluisje tussen de voorplas en de Rotte en worden geschud

Henry is elke keer weer verbaasd door het verval van de sluis want ze gaan gewoon 1 meter en 80 centimeter omhoog.

Dan de Rotte op en Peter zegt “ stuur jij even dan laat ik de mast even zakken”

Hij plaatst een schraag in de kuip tegen het kopschoot. Loopt naar de punt en stuurt Kazan terug naar de kuip. Die trouw luistert en Henry gezelschap komt houden.

Op het moment dat Kazan zijn kop op Henry zijn dijbeen legt, moet hij glimlachen en komen herinneringen terug. En fluistert lieve woordjes naar de hond en kijkt onbewust nogmaals omhoog naar de hemel.

Peter heeft het derde handje gepakt en met behulp van de spinnakerboom laat hij de mast zakken tot in de schraag.

Legt dan ook de spinnakerboom plat en komt weer terug naar de kuip. Duikt de kajuit in en komt even later weer terug met 2 bakken koffie. En met een lachend “ recht zo die gaat schipper “ geeft hij de koffie aan Henry en laat het sturen voor de rest aan Henry over.

Bij de Irenebrug wordt er heel erg langzaam gevaren en ‘ Dreamer ‘ kan er net onderdoor het is echt centimeter werk.

Als ze eronder door zijn zegt Peter, nou was weer krap zat. De brug is 130 en Dreamer heeft doorvaart hoogte met een gestreken mast van ongeveer 125 vandaar dat het vlaggetje in de top van mast anders gemonteerd is, de eerste keer voer ik hem er af “ Henry lacht en zegt “ ik begrijp nú een beetje waarom je meer op de bergse plassen aan het varen bent dan op de Rotte, het is behoorlijk stuk op de motor en van deze en andere bruggen wordt je ook niet echt vrolijk van. “

Peter lacht en antwoordt “ begrijp je het nu een beetje? Maar als ‘ dreamer ‘ helemaal klaar is dan wil ik haar dit jaar nog een keer overvaren naar Numansdorp, daar ligt ook een boot van een collega van mij, en die heeft daar een hele goede connectie met de havenmeester en dan kan ik haar een paar weken op een passanten plaats leggen “

“Mooi nou dan ga ik mee met het omvaren, plakken we gelijk een week Zeeland aan vast ”. Peter reageert met “ helemaal top, maar dit was de laatste brug, volgende kunnen we open maken “. Dan gaat hij weer naar de punt en neemt de fokken zak mee en herhaalt de handelingen omgekeerd en dan staat de mast weer overeind. Hij haakt de fok vast aan de verstaging en maakt de twee fokken schoten vast. Bij de laatste fietsbrug legt Henry even aan en Peter drukt op de knop voor een opening. En even later gaan er twee slagbomen naar beneden en de klepbrug open. Ondertussen heeft Peter de zeil huik van groot zeil gehaald. En eenmaal door de brug heen, hijst hij het grootzeil en de fok. Dan neemt hij het roer over en zeilen ze op de Rotte meren, de wind staat heel gunstig dus ze kunnen mooi lange slagen maken. Bij de molen is er een versmalling en daar is het even iets lastiger qua wind. Maar ze hebben het beiden naar hun zin. Ze wisselen ook een paar keer van plaats. Peter die de fok bediening doet en Henry die dan aan de helmstok zit. En af en toe scherp aan de wind zeilt, waardoor Dreamer snel maar goed schuin door het water snijdt.

Tussen de middag leggen ze aan bij de roerdomp voor een lunch, en dit keer neemt ook Henry een biertje. Ze hebben het geweldig naar hun zin. Leontine die nog even een babbeltje komt maken, en een bak water voor de hondjes komt brengen.

De tijd vliegt voorbij.

Ondertussen zijn de dames in de stad beland, nadat ze eerst nog even door Rotterdam Noord hebben geslenterd. Maar uiteindelijk toch weer in het centrum beland. Nog een keer door de koopgoot en via de bijenkorf richting de Lijnbaan. Maar ze vinden geen echt leuke dingen meer. Ja een paar oorbellen en een sjaaltje. Maar het is heerlijk weer en ze besluiten dan ook om op het stadhuisplein te gaan lunchen.

Daar is het gezellig druk en de terrassen zitten vol, maar ze zien net twee mensen opstaan en het terras van Beau Restobar verlaten. En de gehaaide snelle stadstante Natasha is er als de kippen bij om het lege plekje in te nemen. Terwijl ze net op het terras zitten ziet Gerda een grote grof gebouwde man met een heel bekend gezicht. “ Nastash ? Volgens mij loopt Jan daar of vergis ik me nou? “

De grote man komt ook vanaf de Lijnbaan gelopen en komt het plein op. Natasha kijkt en lacht en zegt “ Ja inderdaad Gerda goed gezien “. Ze gaat staan en fluit keihard op haar vingers en roept “ Jan !” Gerda kijkt en schrikt een beetje, dit was wel het laatste wat ze van Natasha had verwacht. Maar de grote man stopt en kijkt zoekend rond en ziet dan Natasha staan zwaaien op het terras. Dan een grote glimlach op zijn gezicht en met grote stappen komt hij naar het terras gelopen. Ondanks dat het best druk is op het terras, maken de mensen wel ruimte voor Jan, iets wat mede veroorzaakt wordt door zijn imposante uiterlijk.

Eenmaal bij het tafeltje pakt hij Natasha vast en tilt haar op en zegt vrij luid “ mijn favoriete kleine schoondochter”. En geeft haar dan een grote knuffel. Enkele omstanders schieten in de lach van het tafereel, en zo ook Natasha die roept lachend“ zet me neer ouwe gek “ Als ze weer op de grond staat en is gaan zitten, ritselt Jan snel een extra stoel en komt bij hún zitten. Hij geeft dan Gerda een hand en ook een paar zoenen op de wang.

En gaat dan ook zitten en kijk om zich heen op het terras of hij bediening ziet.

“ Jullie hebben ook nog niks besteld zie ik ?”

“ nee, we komen eigenlijk ook net aanlopen en tijdens het gaan zitten zag Gerda je lopen. En ja, mijn allerliefste schoonpapa die moet ik wel even groeten natuurlijk “

Jan lacht en zegt “. Ja ja. Dat zeg je nu hè. Favoriete schoonvader. Maar jij bent anders ook een behoorlijk uitgenaste hè, om ouwe mannen het hoofd op hol te jagen. Ik kom net bij Leo vandaan en die liet mij een hele rare foto zien. Maar schat dankjewel hè “. “ waarvoor? “ vraagt Natasha met een glimlach op haar gezicht.

“ Dat jij die korting voor mij geregeld hebt bij Leo. Ik wilde het eerst niet geloven, maar Trees vertelde dat als Leo eens even rustig naar je borsten mocht kijken, ík dan die korting zou krijgen. Leo die ouwe schurk had natuurlijk nooit gedacht dat jij het zou doen. Maar Trees zei dat je het aan Peter vroeg en dat je toen gezegd had. Dat hij er zelfs een foto van kreeg maar dat hij moest beloven dat ik mijn korting kreeg. En toen liet die ouwe schurk een foto zien dat hij met zijn hoofd tussen je borsten zit, die ouwe schuinsmarcheerder. Maar dankjewel lieverd want nú heb ik het droom cadeau voor onze huwelijksdag voor Jans gekocht. Hier heeft ze het al jaren over, een echte parel ketting voor bij haar mooie zwarte jurk. En die heb ik nu eindelijk kunnen kopen zelfs met oorbellen. En dat allemaal dankzij jou “

Natasha lacht en zegt “ Ja we waren er toevallig voor Henry. En toen zei Leo dat je zo’n mooie ketting had gezien. Maar dat hij jouw prijs te laag vond. En toen heb ik hem uitgedaagd, want ik zag hem heel de tijd een beetje gluren”.

Jan kijkt naar Natasha en zegt “ Ja hij heeft altijd een zwak voor jou gehad. Vraagt regelmatig naar je, naar die hele mooie vrouw van Peter”.

Dan kijkt hij naar Gerda en vraagt dan heeft Henry wat leuks voor je gekocht bij Leo ?”

En dan glimlacht Gerda van oor tot oor en houdt haar hand omhoog, en showt haar verlovingsring aan Jan. “ Dit heeft hij voor mij gekocht. En heeft mij ‘s middags gevraagd of ik met hem wilde trouwen”

Jan lacht en zegt “ ik hoef niet te vragen naar je antwoord, die ring en je gezicht spreken boekdelen. Maar wat een schitterende mooie ring, hij heeft smaak die grote vent van je “. Gerda lacht en buigt zich voor over en geeft Jan een knuffel en zegt “ bedankt, ik denk dat het ligt aan het postuur van onze mannen. Net als U Jan en Peter jullie zijn allemaal grote kerels”

Dan verschijnt er een ober bij hun tafeltje en ze bestellen wat te drinken en vragen om de kaart. En even later staan er twee witte wijn en een groot glas bier. De dames besluiten om allebei een club sandwich te nemen. En Natasha besteld voor Jan een grote uitsmijter ham kaas. Hij hoefde niet te eten zei hij maar Natasha bestelde gewoon, ze kon haar schoonvader beter. Ze wist dat hij de huidige prijzen op de terrassen te duur vond. “ 15 Euro voor een uitsmijter. Dat is meer dan 35 guldens hè ! Ben toch niet gek! “ Zei hij dan. Ja, Jan rekende nog steeds om naar ouderwetse guldens. En zat regelmatig te vloeken en zei “ ze hebben toen gewoon het teken veranderd van HFL naar EUR , maar ons loon en de uitkeringen zijn nooit aangepast, ja het werd minder dan de helft waard“. Natasha moest er wel eens om lachen, want Tante Es had in het begin vaak het zelfde gezegd. Maar wat doe je eraan, ja we zijn toen allemaal genaaid had Peter wel eens gezegd. Toen er over werd gediscussieerd en ook Natasha zag de enorme verschillen in prijs. Maar ja wat kun je er aan doen, gewoon jezelf erbij neerleggen en het accepteren. Maar Jan kon zich zelf er nog steeds over opwinden. Ze laat het maar zo want voor de rest is Jan een van de liefste en aardigste mensen op aarde. Zijn hele leven hard gewerkt, direct na de lagere school begonnen in de bouw. En was ‘ het betonwerk in gegaan’ zo zei hij altijd, ‘ want daar viel het meeste te verdienen’ . Dat deze mannen allemaal zo rond de vijftig versleten waren had hij nooit bij stilgestaan. Jan was zelf van beton gemaakt had Peter wel eens lachend gezegd. En Jan zei alleen maar “ gewoon ‘s avonds een aardappel met vette jus meer nemen en 1 keteltje voor het slapengaan, meer niet.” En dan lachend erachteraan “ en natuurlijk een goede vrouw treffen die van je houd en voor je zorgt,dat scheelt ook hoor “

Als het eten op tafel staat, zit Jan ook met smaak te eten en zit te stralen. En bedankt Natasha meerdere keren, voor de lunch maar ook nog voor de ketting. Die hij angstvallig in de binnenzak van zijn jasje bij zich draagt.

Nadat zij klaar zijn met eten babbelen ze nog wat over van alles en nog wat, en dan neemt Jan afscheid. En knuffelt Natasha nog een keer stevig. Maar ook Gerda krijgt een dikke knuffel van hem.

Dan staat hij op en verdwijnt van het terras in de mensenmassa die continu over het plein loopt.

Als hij weg is begint Natasha te lachen en zegt “ wat een mooi verhaal weer “

En Gerda lacht “ zou hij het echt geloven. “

Natasha zegt “ dat weet ik niet, Jan is best wel slim en een zakenmannetje en kan afdingen als de beste. Maar soms ook wel eens een beetje naïef en goedgelovig.

Want ik weet zeker dat als Leo gezegd had dat wij hadden bijgesprongen in het bedrag dan had hij hem nooit gekocht. Te trots. “

Gerda lacht en zegt “ we kunnen het zo nog aan hem vragen. Want eigenlijk wil ik voor Henry een mooie ketting kopen voor onze verloving. Want een ring dat is niet zijn ding. Want ik heb hem gevraagd waarom hij geen ring voor zichzelf had gekocht, en hij zei dat hij bang is dat hij dan met zijn ring achter dingen zou blijven haken. Vertelde dat in dienst een kameraad zo zijn vinger is kwijt geraakt toen hij uit een vliegtuig sprong.”

Natasha begint te lachen en zegt “ dat verhaal ken ik ook. Dat zelfde heeft Peter mij ook verteld en hij draagt daarom ook zijn trouwring niet. “

Gerda lacht “ nou dan zal het verhaal wel kloppen. Dus daarom wil ik eigenlijk een gouden ketting kopen want dan kan hij na ons trouwen zijn ring om zijn nek hangen. “

Natasha zegt “ dat is eigenlijk wel een goed idee. Peter heeft wel altijd een ketting om met een medaillon van zijn ouders en zijn dogtag uit dienst. Dus misschien dat hij een extra ketting met zijn trouwring dan ook gaat dragen.” Dus nadat ze hun wijntje op hebben wordt er afgerekend. Gerda staat erop dat zij nu de lunch betaald.

Dan verlaten ze het terras en lopen de Lijnbaan op naar de juwelierswinkel Leo van Ierland.

Als ze binnenkomen is het behoorlijk druk binnen. Leo is met een paar klanten bezig, ze zien Trees met een klant bezig en nog twee dames die iemand helpen.

Leo ziet beide dames binnen komen, en groet ze snel en zegt “ ik kom zo bij jullie hoor”. Maar de klant waar Trees mee bezig is klaar en Trees rekent af. Dan komt ze naar Gerda en Natasha en begroet ze lachend. Ze kijkt naar Gerda haar vinger en begint te lachen en zegt “ hij heeft er geen gras over laten groeien zie ik. Gefeliciteerd”.

Gerda bedankt haar en vraagt of Trees haar kan helpen. Natasha zegt “ en misschien mij gelijk ook want we zoeken beide het zelfde zo’n beetje.” “ Geen probleem waarnaar zijn jullie op zoek? “. “ één gouden ketting maar wel een stevige want er zal een trouwring aan moeten komen hangen.” zegt Gerda. En Natasha knikt en humt. “ me too “

Trees neemt de dames mee naar een bepaald stukje toonbank en pak dan een paar lade dozen. Ondertussen staat ook Leo af te rekenen met zijn klanten. En komt even later naar Natasha toe lopen en zegt “ je schoonvader was hier vandaag nog, hij is zijn ketting komen ophalen. Zo blij als een kind en kon het nog steeds niet geloven “

Natasha begint te lachen en buigt zich iets naar voren en zegt zachtjes “ je mag nog wel een keer kijken hoor als ik een ketting van je krijg “ Trees hoort het natuurlijk ook en zij en Leo schieten in de lach. En Trees zei “ Ja ik moest iets verzinnen waarom hij nu wel de ketting kon kopen voor dat bedrag. Sorry hoor, maar hij was nogal verbaasd en verrast geweest. “. Leo springt bij en zegt “ hij werd gek toen ik hem die foto liet zien, dat je me hoofd kust “. Allemaal moeten ze lachen en Leo zegt dan “ als we iets anders hadden gezegd had hij het nooit geaccepteerd want ik ken hem door en door, hij is trots. Soms iets te trots. Mijn vader zei altijd ‘ je kan beter een gebogen hoofd hebben van het dankjewel zeggen, dan een kromme rug van het betalen ‘ , iets wat Jan niet gauw doet”.

Natasha lacht en zegt “ jouw vader was een wijs man Leo. Maar bedankt in ieder geval, al denk ik wel dat ik vragen ga krijgen van mijn schoonmoeder Jans. Want die is echt niet achterlijk zeker niet als ze de ring ziet”.

Leo lacht en zegt zachtjes “ Jans is het beste wat Jan ooit is overkomen zij is de kapitein op het schip hoor. En zij regelt de dingen wel voor Jan. En vaak zonder dat hij het door heeft.” Hij glimlacht en zegt dan

“ Jan, Jans en ik komen uit dezelfde buurt en hebben op dezelfde lagere school gezeten. Ik was vroeger helemaal gek van Jans, want dat was me een spetter, maar zij viel als een blok voor mijn grote vriend Jan. Na school ging Jan werken hij moest wel, kwam uit een gezin met 10 kinderen. Hij moest meehelpen om de kost te verdienen. En ik had de mogelijkheid om door te kunnen leren. Jan niet, terwijl hij echt goed kon leren hoor. Het is eeuwig zonde geweest, maar ja dat was toen zo in die tijd. Gelukkig zijn we altijd vrienden gebleven, ook met Jans “.

Maar dan wordt hij gelijk weer zakelijk en vraagt “ wat is het doel van de ketting? “

En Trees zegt “ daar willen de dames dat de heren hun trouwring aan gaan hangen”

“!Ooooh!! “ zegt Leo, “ wacht dan heb ik iets nieuws, die heb ik nog maar pas binnen Trees. En hij loopt naar de andere kant van de winkel en komt dan terug met een aparte lade. “ ze zijn wat grof maar dat zal bij die twee kerels van jullie wel meevallen. Maar hier tussen de schakels door zit een heel dun staaldraadje. Dat zie je haast niet, ja als je het kettinkje gaat buigen, hier kijk maar. “

En hij pakt een ketting uit de lade en buigt deze dan in 90 graden en houdt hem onder de lamp. En de dames zien inderdaad een dun staaldraadje zitten. Leo lacht en zegt “

Dit is echt nieuw hoor, deze kettinkjes hebben nog niet veel juweliers. Komt oorspronkelijk uit midden Amerika ivm diefstal zeggen ze, maar ik denk eerder om iemand te liquideren. Want het is echt sterk.” En lacht hierbij naar de dames.

“ hier een ring aan dan verliezen ze hem nooit “

Gerda en Natasha kijken elkaar aan en Gerda zegt “ ik vind het wel mooi, het zijn inderdaad wat grovere schakels maar ook weer niet te extreem “. Natasha humt en zegt “ helemaal met je eens. Hoe lang zijn ze eigenlijk?”

Leo zet de lade op de toonbank en er rommelt er wat in en legt dan 2 kettingen op de toonbank en zegt “ dit zijn de langste.

Deze moet uw man zeker hebben mevrouw “ tegen Gerda. Dan pakt hij een ander exemplaar en die is een 10 centimeter korter en zegt “ En deze zal wel goed zijn voor Peter. Die is toch iets minder groot dan uw vriendin haar man “

Gerda en Natasha knikken, en Leo zegt “als Peter hem iets langer of korter wil hebben dan kan hij altijd komen ruilen.”

Ze knikken en zeggen “ prima dan nemen we deze” Leo steekt zijn hand uit en geeft beide dames een hand en zegt “ Hartelijk dank weer voor de klandizie en Trees regelt de rest wel, ik ga gauw een andere klant helpen. Tot ziens “. En weg is hij weer, want het is echt druk in de zaak. Ze horen Leo ook zeggen “ Mevrouw Pieterse wat kan ik vandaag voor U betekenen “. Trees glimlacht en zegt “ sorry hoor, maar zo is Leo nu eenmaal. En hij heeft een hoop vaste klanten en die helpt hij graag persoonlijk. Maar deze kettinkjes kon ik ook nog niet, en ik weet zeker dat we er hier een hoop van gaan verkopen. Want is wel ideaal voor trouwringen of tegen diefstal en breuk. “

Dan pakt ze de kettinkjes en verpakt elk in een apart doosje en rekent af. De prijs valt ook mee, en Trees geeft een knipoog en fluistert “ jullie krijgen van mij 10 procent korting als vaste klant “

En een binnen een half uurtje staan ze weer buiten, geslaagd voor een cadeautje voor hun mannen.

En terwijl ze weer wat verder lopen horen ze opeens iemand fluiten en roepen “ Hi Natasha “. En ze kijken waar het geluid vandaan komt, en Gerda ziet twee blonde dames zwaaien en hun kant opkomen. Natasha begint te lachen en zegt tegen Gerda, “ nou daar zal je ze hebben, Peter zijn nichtjes Linda en Anja. Dat kan vandaag nog gezellig worden ”.

Note van de auteur;

lieve mensen alweer aflevering 30 van dit feuilleton wat zeker nog wel even door kan lopen. Ik blijf proberen om wekelijks een aflevering te publiceren maar tijd is vaak een uitdaging. Ik ben nog steeds verbaasd hoeveel mensen mijn verhaaltjes lezen. Soms ook hierop reageren, iets wat ik hartstikke leuk vind. Soms op de site soms op mijn profiel of op mijn e-mail adres. Welke ík dan altijd wel beantwoord. En was laatst blij verrast te zien dat ik al 138 abonnees heb op mijn profiel. Allemaal lezers die mijn fantasie een warm hart toedragen. En dat in de categorie Romantisch, een categorie die mijne inziens minder lezers trekt dan de andere. Het blijft me verbazen.

Lieve lezers hartelijk bedankt hiervoor en ik zou zeggen op naar de 150.

Groetjes Tdid.