Inleiding: De Tour de France was ook dit jaar weer in het nieuws. Het deed me terugdenken aan mijn eigen Tour in 2021. Ik had twee herkansingen voor mijn HAVO-4 examens , die waren namelijk allemaal anders dan gebruikelijk, vanwege de corona-pandemie. Ook betekende het dat ik niet meteen mee op reis kon naar " onze " naturistencamping in Zuid-Frankrijk, waar we altijd naartoe gaan, met pa, ma, jongere broer en nog jongere zusje. Dus moet ik ze nareizen met de trein. Of in ieder geval..., dat zou ik moeten….

Het is woensdag 11 augustus 2021. Ik zit midden in mijn tiende etappe. Na een reeks tests en audities bij Dieter – die begonnen omdat ik de TGV in Parijs mis – word ik nu tijdens een gratis lift door hem en Alexander verhuurd aan een groep nieuwe vips. Vanuit het Centre Hospitalier du Pays d'Aix in Aix-en-Provence, waar ik net een reeks seksuele MRI-scans heb ondergaan, rijden we er in korte tijd naartoe.

Die experimenten sloopten me volledig. Ik ben leeggezogen, letterlijk en figuurlijk. Daarom checkt Dieter van tevoren of mijn uitgeputte staat een probleem is voor deze vips. Zo ja, dan nemen we eerst twee dagen pauze om weer “op stoom” te komen. Maar dat blijkt geen bezwaar. Vreemd, denk ik. Want tot nu toe wilden alle klanten, vips, flings of dates me altijd in topconditie. Waarom hun niet? Wat willen ze dan van me?

We komen om twee uur ’s nachts aan bij een enorm kasteel. Zodra ik het zie, herken ik het meteen: het Pausen paleis in Avignon. Ik ben er al vaker geweest, samen met Pa, Ma, mijn broertje en zusje, tijdens onze vakanties op de naturistencamping La Tuquette in Fayence, hier niet zo ver van vandaan. Nu sta ik hier midden in de nacht, in een SUV voor de deur, totaal onwetend wat me te wachten staat. Pas later, als ik wat Google-onderzoek doe ontdek ik vier achtergronden die alles verklaren. Dingen die ik nu dus pas begrijp, maar toen niet wist.

De eerste ontdekking is die van de Borborieten, een gnostische beweging uit de derde eeuw. Hun naam komt van borboros – ‘vuil’. Kerkvaders noemen hen ketters, beschuldigen hen van orgieën en het gebruiken van lichaamsvloeistoffen als sacrament. Toch draait hun leer juist om bevrijding: de wereld is een gevangenis en alleen innerlijke kennis kan de ziel bevrijden. Seks is daarbij de centrale weg. Waar de kerk seks koppelt aan voortplanting, beschouwen de Borborieten kinderen krijgen juist als misdaad, omdat een ziel zo opnieuw gevangen raakt in een lichaam. Wat de kerk onrein noemt, heiligen zij juist. Seks is geen schuld, maar de weg tot God. Ook in de oeroude tantra geldt seks als deur naar het goddelijke. Het full body orgasme breekt het ego open en verbindt je met God. Voor de Borborieten is de vraag dus niet óf seks de weg naar God is, maar hoe vaak en intens je die weg kunt gaan.

Hun kennis van het menselijke ‘zijn’ gaat ver. Zij onderscheiden zes fasen. Het Orgasme is fase -2: iets van de Duivel en strafbaar. De Recuperatie (fase -1) en Ontspanning (fase 0) zijn leeg en zonder goddelijke betekenis. Pas bij Opwinding (fase 1) en vooral Plateau (fase 2) is er verbinding met God. In die fase stijgen niet ademhaling, hartslag en bloeddruk, maar verdwijnt het menselijke verstand en kom je het dichtst bij God. Daarom is de Plateaufase heilig en streven ze ernaar daar zo lang mogelijk te verblijven. In het Westen noemen we dat ‘edgen’.

Er bestaat echter een uitzondering. Minder dan twee procent van de mannen wereldwijd is multiorgasmisch. Ik behoor tot die groep. Ik kan meerdere orgasmes beleven in minuten, soms in seconden. Daarmee spring ik bijna direct van fase -2 ‘Orgasme’ van de Duivel, terug naar fase 2. Voor de Borborieten is dat HET teken dat in die strijd laat zien, dat God wint.

Maar waar je God kunt ervaren, kun je Hem ook verliezen. Wie tijdens de Plateaufase door een Duivels orgasme het Goddelijke contact verbreekt, gooit de hemelse verbinding ‘op de haak’. Dat moet hersteld worden. De kerk doet dat via biecht, gebed of zelfkastijding. De Borborieten voegen daar moderne vormen van CBT en BDSM aan toe, én praktijken die hun hoogtepunt vonden in de Spaanse Inquisitie: extreme pijn, vernedering en tuchtiging – niet als straf, maar als her-verbinding met God.

En dan is er hun geheime erkenning. Officieel verwerpt de katholieke kerk de Borborieten, maar in werkelijkheid onderzoekt zij hen wel degelijk, in het strengste geheim. Er is één priester, de abt van de abdij waar ik naartoe word gebracht, die gemachtigd is deze riten uit te voeren. Hij werkt niet alleen. Ook artsen, psychiaters en psychologen worden ingeschakeld. Sinds 2004 bestaat er in Rome zelfs een instituut dat dit en ander historisch-wetenschappelijk onderzoek faciliteert: het Instituto Sacerdos, verbonden aan de Pauselijke Atheense Universiteit Regina Apostolorum. Daar komen jaarlijks priesters, theologen en wetenschappers samen om geloof en wetenschap te verweven.

Wanneer ik dit alles later ontdek, valt wat mij overkwam in een nieuw licht. Wat mij in het Pausenpaleis van Avignon te wachten stond, was geen gewone klus, maar een rite, experiment en religieus spel op de grens tussen geloof, wetenschap, genot en God. Maar ach… wat wist ik toen nou echt?

Mijn verhaal;

Zodra ik gisteravond het olielampje had uitgedraaid val ik in een onrustige slaap. Ik lig bovenop het flinterdunne laken en mijn lul staat, zoals bijna altijd, volledig recht overeind. De hele nacht door gaat echter de houten deur open en dicht en hoor ik zacht prevelende, Latijns sprekende stemmen en zie wazig kaarslicht, hoog boven me opgetild worden. Er ontstaat dus bij mijn aankomst al veel rumoer en opwinding in de abdij.

Ik heb geen idee hoe laat er twee grote monniken met het nodige lawaai binnenkomen. Ze dragen geen crucifix, zoals anderen en in tegenstelling tot al hun voorgangers doen ze geen enkele moeite het stil te houden. Een sleurt me uit bed en de ander knijpt een brede, metaal-ratelende boei, diep achterom mijn pik en balzak, hard en strak samen, waarna hij me aan een lange, metalen (honden)ketting uit bed trekt, omdat hij begint te lopen. Ik spring slaapdronken op, hinkel en trappel achter hem aan door de lange gang, dieper het gebouw in. Ik protesteer, maar bij ieder geluid wordt er hard aan de ketting gerukt. AU! We komen bij een grote deur waar een bordje hangt. Het leest als ‘Palais des Pape, La Salle du Consistoire’. Shit! Dit ken ik, we (Pa, Ma, broertje, zusje en ik) hebben ook deze zaal al vaker bezocht tijdens rondleidingen in dit paleis. ik word de zaal ingetrokken. Zie de hoge plafonds, de grote glas-in-lood ramen (al is het stikdonker) en fresco’s tegen de muren. ik word via een trapje op een grote, houten tafel gezet en sta dan midden tussen een 12-tal (?) monniken die aan die tafel zitten. Als ‘afscheid’ dwingen ze me op mijn knieën te gaan zitten.

IJzige stilte. De balzak boei wordt los geklikt en weggenomen. Ik zit geknield recht voor de rijkst uitgedorste monnik, met een soort van hoge puntkap en enorm gouden crucifix op zijn borst. Dat moet dan de abt zijn denk ik, terwijl hij opstaat en mijn slappe lul grijpt. Zonder plichtpleging, zonder omweg en zacht prevelend, ‘Deus magnus est, Amen’. (Red. God is groot, amen). Ook buigt hij zich verder voorover naar me toe en slist hard in het Duits, ‘En houd je ogen open jochie, al de tijd, wagenwijd OPEN! (’Und halte deine Augen offen, Bubi, die ganze Zeit, weit OFFEN’). Waarna hij een Latijnse zang inzet en mijn slappe lul niet alleen heen en weer, maar ook op en neer schud. Hij trekt me dus af! Snel valt een klein Gregoriaans koor in en wordt hun zang spreuks-gewijs aangevuld door alle andere monniken. Nog voordat ik helemaal stijf ben voel ik iets door mijn bilspleet glijden en erin wringen. Dan weer zoekend op en neer schuiven, zoekend naar mijn anus want als die gevonden is word ik hard gespietst door een lange, dikke paal! Het grove, ronde en ruw geringde ding gaat veel dieper dan mijn P-spot, die maar een centimeter of twee diep zit. Veel dieper tot precies daar op die supergevoelige plek, veel grovere ribbels, scherpere stekels en venijnigere bobbels erlangs krassen. O-mijn-GOD! ik word supersnel direct volkomen stijf, de abt glimlacht en laat me los nadat hij mijn eikel al een paar keer flink, tussen al zijn vingers en duim, samengeknepen heeft. Ik zag de knokkels van zijn oude hand er zelfs spierwit door worden! Hij kijk daarbij ook de hele tijd recht in mijn ogen maar verbreekt het als hij me plots loslaat en een stap opzij doet, voor mij naar rechts. De monnik links van hem komt nu voor me staan en schud net als de abt mijn pik op en neer, heen en weer, alsof hij me een hand geeft en prevelt ‘Laudate Dominum’ (Red. ‘Looft de Heer’), terwijl ik voel hoe het ding in mijn aas er snel uitgerukt wordt en een andere erin gaat. Duidelijk van ander materiaal en niet rond, maar vierkant met scherpe hoeken.

Het is een passage! O-Ja…, ze vormen een rij die om me loopt, waarbij ze me stuk voor stuk begroeten, dus Goed loven en dus stevig bepotelen en rimmen. Allen weten ze precies mijn P-spot te vinden en plots besef ik dat het de crucifixen zijn die ze bij zich dragen. Al die dingen, van metaal of hout hebben onderaan een soort van dildovormig einde. Geen wonder, ze zijn in de loop van eeuwen natuurlijk helemaal geperfectioneerd om precies te doen wat ze me nu aandoen en wie weet, hoeveel mannen er voor me al door bewerkt zijn. Ook deze monnik knijpt mijn eikel tot zijn knokkels spierwit worden, terwijl hij me recht in mijn ogen kijkt. Na de abt en deze, doen ook alle 11 andere monniken hetzelfde met me en zo staat de abt na zijn volle ronde weer voor me. Hij kijkt me opnieuw recht in mijn ogen die ik op zijn bevel al die tijd al wagenwijd opengehouden heb, op een enkele, snelle knipper bij een wisseling na. Hij bekijkt me eens goed, van mijn knieën omhoog naar mijn ogen en weer omlaag, tot mijn kruis. Ik ben steenhard, mijn pik staat recht overeind, hard tegen mijn 8pack geperst, en mijn opgezwollen, ontblootte eikel lekt uitvoerig, slierten en druppels voorvocht druipen langs mijn lul en ballen omlaag en maken de tafel onder me plakkerig nat.

De abt kijk streng op, buigt naar voor en beveelt in het Duits, ‘NIET klaarkomen jochie…, N I E T ! ... denk eraan’. (‘Komm NICHT Bubi…, N I C H T ! …denk dran!’), terwijl hij mijn lul en eikel weer bewerkt, net als een crucifix mijn kringspier, anus, endeldarm met P-spot. O-Shit, ze gaan voor een tweede passage! Ik heb geen idee hoe ik het vol hou, maar ik doe het. Ik kreun, gil, zucht, doe alles, maar dat lijkt ze alleen maar aan te moedigen. Als ik te ver achteruit wijk, word ik door de monniken links en recht van de bezige, hard in mijn zijden geprikt. Als ik mijn ogen sluit, wordt er door diezelfde lui met vlakke handen op mijn wangen geslagen. Ze houden me bij ‘de les’.

Deze intro van mij in de sekte duurt denk ik wel een uur of zo. Als de abt dan weer opnieuw voor me staat raakt hij me niet meer aan, bestudeert mijn lijf even en kijkt weer diep in mijn ogen terwijl hij hardop concludeert ‘Hic mortalis optime excitatur. Ad proximum vitae suae stadium progredimur’. (Red. ‘Deze sterveling is optimaal Opgewonden en op weg naar zijn existentie’. Hierop komt de hele groep ineens in beweging, behalve 1, en gaan in de pontificale stoelen gaan zitten, die ze een meter of twee, drie wegschuiven van de tafel.

Van die ene achtergebleven monnik moet plat achterover op de tafel gaan liggen, terwijl hij een groot kussen, in hoes met goud versierde opgesmukte hoes, onder mijn onderrug schuift. Zo lig ik al snel volkomen achterover, met mijn heupen ver omhoog geperst. Die twee andere monniken, zonder crucifixen, pakken ieder een enkel van me beet, trekken die samen met mij en het kussen, omlaag tot de rand van de tafel, waar ze ze wijdbeens, aan iedere kant van de tafel met dik, ruw touw vastmaken aan de dikke poten eronder. Dan lopen ze om en doen hetzelfde met langere touwen met mijn polsen. Heel geroutineerd word ik zo totaal onbeschermd, volledig verankerd, in wijde X-vorm opgesmukt. Pas dan staat de abt weer op en gaat langs me staan, kijkt omlaag, recht in mijn ogen en leest mijn opwinding, mijn pure geilheid en snel opkomende angst. Hij geniet er duidelijk van, blijft mijn lijf en ziel met een gezicht als een stalen master, bestuderen. Ik weet niet hoe lang, maar dan ineens, slaat een enorme klok drie keer.

Het is 03:00 uur nachts! Dan buigt de abt zich dichter naar me toe en verteld me in het Duits, , ‘We hebben gehoord dat jij je ogen altijd open kunt houden, ook tijdens alle fases van opwinding, zelfs een orgasme! Dat MOET je doen voor ons, begrijp je jochie, MOET!... anders…, anders’ (‘Wir haben gehört, dass du deine Augen immer offen halten kann, auch in allen Phasen der Erregung, sogar beim einem Orgasmus. Das MUSST du für uns tun, verstehst du, Bubi, das MUSST du! ... sonst ... sonst. ‘) Daar word ik helemaal bang van terwijl voel hoe er opnieuw iets in mijn aars geperst wordt. O-God, zo’n grote, rubber P-spot vibrator! In plaats van zo’n crucifix. Nou-ja, wel goed voorzien van glijmiddel, maar toch. Het ding begint direct met trillen, nog voor de abt uitgesproken is. Maar de abt gaat niet weg, integendeel, hij blijft me recht in mijn ogen aanstaren. Slik. Dan voel ik hoe handen, van de ene monnik denk ik, mijn stijve lul omhoog buigt (het ding lag horizontaal, plat op mijn maag) en er iets in steekt. Iets diks, ik voel het direct, herken het ook van de vele medische keuringen die ik ieder half jaar krijg. Ook deze katheder is lang, heel lang wat ik voel het dikke, flexibele ding dieper en dieper door schuiven. Het heeft centimeter-ringen, die luid, hardop in het Frans geteld worden, ‘Tien, elf, twaalf...,’, O-shit! ‘Vijftien, zestien...,’ en bij tweeëntwintig... voel ik de dikkere kop tussen mijn ballen door, ombuigen, mijn onderlijf in glijden! Pas bij vijfentwintig stop het tellen, wat dan ook nogal luid en pontificaal uitgeroepen wordt want O God, dat ding zit tegen mijn prostaat geperst, die ookal bewerkt wordt door de trillende vibrator. Hoe hard kan een pik worden?! En…, hoeveel kun je lekken? Als er dan ook nog stroomstootjes door mijn endeldarm, P-spot, prostaat, ballen lul en eikel lopen, stop ik met denken, ik gil, ik hap en ik zucht naar adem…, race in F1-vaart naar een orgasme. Ik voel het diep in me opkomen, vanuit mijn tenen als het ware, als de abt plotseling een hand opsteekt. Alles stopt. De P-spot e-Stim vibrator net als de e-Stim dilator in mijn pik en door ballen, tegen mijn prostaat, stopt en wordt iets teruggetrokken, zodat dat donutvormige orgaan niet meer een centimeter of twee (?!) uiteen gerekt wordt door het bolvormige uiteinde die in de opening ervan gespietst zat. In no-time stop iedere aandrang weg! Wat?! O.., nee…, laat me… laat me kreun ik. Ik moet komen! IK MOET! Maar de abt en anderen lachen gemeen omdat ze me zien krampen, stuiten…, zonder orgasme. Nou, die Borborieten blijken Meesters te zijn in het edgen. Dat wist ik nog niet. Ik hou er zelf ook van en doe het best wel vaak, maar nu…, nu hun het doen gaat het voor het eggie! Het is veel intenser dan dat je het bij jezelf doet. Ookal probeer ik dat externe gevoel ook te krijgen, door het te doen op zo’n penis melkmachine, ‘Fleshlight’, ergens aan vast te maken en te berijden zonder mijn handen te gebruiken, of bijvoorbeeld een paar ‘aparte’ handschoenen aan te doen en me daarmee af te rukken. Maar dit…, deze zes…, zeven keer op rij dit is echt! En zoals blijkt, ook nog maar een opwarmertje.

Weer een beetje terug op de wereld, zie ik de abt die me aanstaart. Voel ook hoe de dilator weer in de donutvormige prostaat wordt geperst. De dildo blijft uit, maar wel voel ik iets heel zachts langs de binnenzijden van mijn dijbenen strijken. Bijna kietelen. Als vanzelf klimmen plots mijn ballen, die ze toen nu toe met rust hebben gelaten hebben, ver omhoog. Ik heb normaal laaghangende, maar worden ze beiden opgetrokken tot tegen mijn onderlijf. Ik moet haast giechelen van plezier, ware het niet dat de abt me recht en boos in mijn ogen blijft kijken. Ze blijken me te testen, want als mijn ballen ze hoog zijn opgetrokken, houd het gekriebel met die grote ganzenveren op en zakken ze weer helemaal omlaag, tot op de tafel. Dan doen ze het weer opnieuw en opnieuw. De sadistische abt verteld me gemeen in het Duits, ‘Je hebt een enorm sterke cremasterreflex jochie, maar nu ziet iedereen precies wanneer je de allerhoogste mate van opwinding verliest en orgasme gaat krijgen. En dat dus niet alleen via je ogen…’. (‘Du hast einen unglaublich starken Cremasterreflex Bubi, aber jetzt kann jeder genau sehen, wann du deine höchste Erregung verlierst und kurz vor einem Orgasmus stehst. Und das nicht nur mit deinen Augen…’). En terwijl blijft ‘de beul’ me bespelen. Deze keer met een meer en sterke pulserende dildo en dilator. Ze voelen zich zekerder nu ze beter weten hoe mijn ‘musculus cremaster’ functioneert, ofwel, ze veel duidelijker zien wanneer mijn zogenaamde balheffer begint te werken. (De spieren van iedere man die de temperatuur regelen van, en bescherming bieden aan de zaadballen, door ze heel ver op te trekken, of juist niet.

Ik hoor een duidelijke klikken. Ziet de abt een handschakelaar bedienen waarna een schilderij opzijschuift en een groot scorebord tevoorschijn komt; Net als op de atletiekclub met een stopwatch, tijdsmeting. Die activeert hij als ik in mijn zogenaamde Plateaufase bereik. En o-jaaa…, shit…, daar Edgen ze me lang, heel lang! Echt, heeel veel lager als ik zelf ooit heb kunnen doen. En iedere keer als ik over het randje wil duiken en klaarkomen, vermindert de beul snel alle stimulatie. Daar waar ik nooit meer zou kunnen stoppen, doen hun het genadeloos wel. Keer op keer, op keer, op keer.

Was alles hiervoor nog testen en inlopen, deze keer gaan ze tot het gaatje. Al mijn lekkende voorvocht wordt keurig afgetapt uit de dilator en opgevangen in een medische beker. Wat ze daar nog mee gaan doen? Maar ik heb geen idee hoe lang, ben ieder gevoel van tijd kwijt tot ik plotseling, ook tot mijn eigen verrassing, ontplof! Ik vermoed dat de beul zich vergist en ‘per ongeluk’ de dilator uit mijn prostaat trok. Wat moet om het zondige, orgastisch sperma van de Duivel niet op te vangen, maar ik vermoed, hij gewoon op aanstuurde. Maar oerendhard kreunend, zuchtend, vloekend, gillend, smekend…, kom ik eindelijk…, eindelijk in meer dan 10 orgastische spurts, klaar. Ik wil me oprollen, draaien en kronkelen maar niets van dat alles. Mijn lijf blijft wijd uiteen, stevig gebonden, totaal blootgesteld en onverbiddelijk tentoongesteld. O-Jaaa, wat zullen die Borborieten genieten van mijn toenadering tot God. Alhoewel? Wat gebeurt me?

AU! AI AU! Mijn ballen worden bewerkt met een allerlei houten planken in de vorm van grote tafeltennis bats, terwijl ook zweepjes met touwtjes en knopen erin heel mijn lijf bewerken. Iedereen lijkt mee te doen. De abt slaat met twee handen hard op mijn wangen, ‘OGEN’ gillend en ik…, ik… ik word bestraft…, ik kom klaar en wordt bestraft… O-SHIT! Dan gemorrel en geschreeuw door alle andere monniken dan de abt terwijl ze me afranselden en gillen: ‘Heb berouw!... Inkeer… Freak… Disciplineer je!... Duivel!... Monster!... Bekeer je!... Gruwel…, Tuchtig je!’. Waarop de pijn komt, eerst de pijn en dan…, ja dan..., wordt dat fijn…, geilt het me op en krijg ik voor ieder te zien gewoonweg geen slappe, maar blijf stijf, ookal richten ze hun slagen en zweepslagen steeds meer op mijn ballen, roeden en vooral eikel. Geen rem keer, geen controle door die gekke Boboriet, nee… deze keer blijft ik opgewonden, stijf! Ze doen echt hun uiterste best, maar de opgelegde boetedoening werk ‘averechts’ bij me. Dat is het voor hen nou juist niet, ze zien dit als een wonder wat voor hun ogen gebeurt! Ze zijn ervan overtuigd dat de Duivel in me zat en God gewonnen heeft en mij terugbrengt naar het hoogst mogelijke niveau, dicht bij hem.

Terwijl ik bij lig te komen hoor ik tijdens hun derde passage enkel nog het koor en uitspraken als ‘Deus magnus est’, (‘God is groot’, in islamitisch: ‘Allahu akbar’), of ‘Laudate Dominum’, (‘Looft de Heer’), ook ‘ Deo gratias’, (‘Dank aan God’), en ‘Gloria in excelsis Deo’, (‘Eer aan God in den hoge’). Ook het zeldzame ‘Dominus vobiscum’/ Et cum spiritu tuo’’), (‘De Heer zij met u / En met uw geest’), maar vaker ‘Laus Deo!’, (‘Lof zij God!’) en maar een keer of zo, ‘Laudetur Jesus Christus’, (‘Geprezen zij Jezus Christus’). Terwijl wordt ook heel mijn lijf gezalfd, alle wonden, blauwe plekken en striemen krijgen een massage. Dan word ik losgemaakt, overeind geholpen. Een monnik staat met scherp piepend krijt op een schoolbord te noteren, ‘séance 1 = 1:48’. Mijn score?! Er gaan dus meerdere sessie komen…

Dan word ik, met metalen balzakboei om mijn scrotum naar mijn cel getrokken. Dieter komt binnen terwijl ik me aan het afwassen ben in de stenen bak, met in een hand de lepel waarmee ik het koude water uit de grote waterkruik, op mijn andere, wassende hand giet, waarmee ik m’n lijf met zeep boen. Het is donkerblauwe zeep uit de Provence, waardoor de kleine cel snel naar lavendel ruikt. Hij kijkt tevreden, glimlacht geil en gaat op de rand van het lage, spartaans, houten bed zitten toekijken. Ik ga gewoon door, zwijgend. Pas na een paar minuten, als ik stop, traag uit de bak stap en nog trager afdroog, schraapt hij zijn keel en verteld, ‘Ze zijn zeer onder de indruk. De abt heeft me zijn complimenten gegeven. Dat is heel wat…, in al die jaren hiervoor heeft hij dat nog nooit gedaan. De volgende sessie start met de Sext, vanaf 12 uur dus, en voor zolang je het vol gaat houden. Ze hebben zojuist namelijk de toezichthoudend Bisschop video-opnames gestuurd van je…, en die komt over in zijn privéjet. Dan valt bij mij het muntje, als misdienaar heb ik de Katholieken gebedstijden leren kennen. Dagelijks acht. De Metten, vanaf middernacht, Lauden, vanaf drie, Priem, vanaf 6 uur, Terts, vanaf 9 uur, Sext, vanaf 12 uur, None, vanaf 15 uur, Vespers, vanaf 18 uur en de Completen, vanaf 20 uur.

Ik reageer en vraag hem, ‘En hoeveel andere gebedstijden hebben ze in gedachte voor me?’. Dieter kijkt me daarop aan, slikt en zegt, ‘Dat weten alleen de abt en ik… en dat houden we zo…, we willen jou alert, fris en fruitig houden en de broeders laten denken dat iedere gebedstijden hun laatste kans is om de Duivel te verslaan. Zwijgend concludeer ik dat die priesters dus echt hun uiterste best gaan doen voor die Bisschop, en me dus maximaal gaan opgeilen en straffen, boete laten doen als ik iedere keer weer klaarkom. O-shit. dit is weer een van die vele momenten dat ik het haat dat ik gebouwd en geschapen ben, zoals ik ben.