In dit verhaal wordt duidelijk hoe Mark en Hans, die elkaar 4 jaar geleden op mysterieuze wijze in de trein hebben ontmoet, genieten van elkaars aanwezigheid maar worstelen met de psychologische gevolgen van de steeds hechter wordende vriendschap tussen een jongen en een oudere man.

Het was een warme zomeravond in augustus en de hittegolf, die Nederland teisterde, was op z'n hoogtepunt. Mark zat samen met zijn vriend Hans in de tuin van het herenhuis waar Hans woonde. Al ruim 4 jaar kenden zij elkaar inmiddels al en na de eerste ontmoeting was er veel gebeurt. Mark, die altijd op oudere mannen viel, heeft veel over zichzelf geleerd gedurende het contact met Hans. Hij wilde het eigenlijk niet toegeven, maar was eigenlijk gedurende al de jaren dat hij sexueel actief was op zoek naar een vaderfiguur; Een man die hem geborgenheid kon bieden; Een man die hem koesterde en hem zou beschermen tegen de grote boze buitenwereld.

De vriendschap die hij met Hans had opgebouwd was in dit opzicht precies wat hij wilde. Ze hadden seks waar de vonken vanaf vlogen, en Hans koesterde de jongen op een manier waar hij nooit op had durven hopen. Er was iets waar Mark gedurende het laatste jaar van hun vriendschap steeds vaker over nadacht.

Een vaste relatie? Hij wist niet of hij dat eigenlijk wel wilde. En toch was het hem overkomen. Die grote stoere knul die onafhankelijk was van iedereen en zijn eigen boontjes wilde blijven doppen. Zijn hele leven lang.

Het contact dat hij met Hans had was gedurende de 4 jaar dat ze elkaar kende zo vertrouwd geworden, en ondanks het leeftijdsverschil dat er tussen hen bestond konden ze het ook op intellectueel gebied goed met elkaar vinden. Beiden waren ze geïnteresseerd in politiek en maatschappelijk actuele zaken waren dan ook vaak onderwerp van gesprek. Toen Hans, die diplomaat was, onlangs een week op zakenreis moest, , en vanwege de drukte niet dagelijks met Mark belde, voelde hij zich eenzaam.

Mark begon zich langzamerhand af te vragen hoe hij zich zou voelen als Hans geen deel meer zou uitmaken van zijn leven. Hij bemerkte dat hij hier eigenlijk niet over wilde nadenken en dat hij op een punt gekomen was dat onvermijdelijk komen moest. Hij moest tegenover zichzelf toegeven dat hij niet zo'n eintzelgänger was als hij eigenlijk wel zou willen. Hij zocht een maatje waarmee hij alles dat hij wilde kon delen; en ookal bestond er een groot leeftijdsverschil tussen Hans en hemzelf, wilde hij er serieus over gaan nadenken zijn leven voorgoed met zijn grijze reus te delen en samen te gaan wonen.

Mark schrok op uit zijn overpijnzingen toen Hans een hand op zijn schouder legde. "Het gebruikelijke recept?"vroeg hij, en zonder op een antwoord te wachten liep hij de keuken in om een jonge jenever voor Mark in te schenken. Hij kwam terug met 2 volle borrelglaasjes en ging naast Mark op de tuinbank zitten. Mark legde een arm om Hans, middel en woelde door de haartjes op z'n borst. Hij legde zijn hoofd tegen de ontblote schouder van zijn vriend en snoof de mannelijke geur van diens nog ongewassen lichaam diep in zich op. Hans kroelde Mark door zijn haar en bracht hem, evenals zichzelf, het glaasje jenever aan de lippen. "op onze gezondheid jongen", zei hij met een diepe stem. Mark werd helemaal warm van binnen. Hij dacht na. Wat zou hij moeten beginnen zonder deze man? Deze man die alles voor hem was. Zijn maatje, zijn klankbord en zijn minnaar.

Mark's ogen werden vochtig en hij slikte een brok uit zijn keel. Hans bemerkte het en gaf hem een bemoedigend schouderklopje. "Je denkt veel te veel na jongen", zei hij tegen Mark. "Wat gaat er allemaal in dat koppie van je om?" Mark wist niet wat hij moest zeggen. Hij durfde er niet over te beginnen, bang als hij was om Hans voor het hoofd te stoten. Hans had eerder een relatie gehad, had hij verteld. Daarin had zijn ex-vriend het regelmatig over samenwonen gehad, maar dit was voor Hans onbespreekbaar geweest en Mark ging er als vanzelfsprekend vanuit dat dit in het contact dat hij met Hans had opgebouwd eveneens het geval was.

Mark hield dus maar z'n mond.

Hans ging plotsklaps rechtop zitten en liet Mark los. De liefdevolle uitdrukking die hij op zijn gezicht had ging over in een ernstige blik. Mark bemerkte dit, wist niet goed wat te doen en schraapte zijn keel. "kom op. Voor de draad ermee", zei Hans streng.

"Het moet er nu van komen", dacht Mark en verzamelde moed om over het heikele punt te beginnen. "Hans, ik mag je erg graag", zei hij met een brok in zijn keel. Hij vervolgde: "'t klinkt misschien wat ... Eh... Hans, Ik ben erg veel van je gaan houden en... eh... ik ben het alleen wonen zat! Mag ik bij je komen wonen?" Zijn stem schoot omhoog en sloeg over als die van een vijftienjarige puber en plotseling voelde hij zich enorm verlegen. Deze man wist hem telkens weer zover te krijgen dat hij het achterste van zijn tong zou laten zien. Het was Hans weer gelukt en Mark was bang zichzelf te verliezen.

Hans zei niets en legde een arm om de schouders van mark heen.

Het bleef stil in de tuin waar de beide mannen naast elkaar op de tuinbank zaten. Hans, met ontbloot bovenlijf met een arm om Marks' schouder heengeslagen, en Mark die bang was te veel te hebben gezegd.

Hans stond zonder iets te zeggen op en trok Mark met zich mee omhoog. Ze liepen door de openstaande tuindeuren naar binnen de woonkamer in en Hans duwde mark zachtjes voor zich uit zodat hij op de breede driezitsbank belandde.

Mark kende dit ritueel en begon zich opgewonden te voelen. Hij had Hans van zijn stuk gebracht door over het samenwonen te beginnenn en dit kon niet zonder gevolgen blijven. Hans legde een extra kussen op de bank neer en trok Marks' slippers uit. "zo", gromde hij in Marks'oor, "jij wilt graag bij mij komen wonen jochie. Je kent me nu al zo lang en je weet toch hoe ik daarover denk?" Mark zei niets en betastte Hans, lichaam terwijl hij op de bank lag. Hij begon meer en meer opgewonden te raken van de houding van de man. Zo mysterieus en warm tegelijk; zo iemand als Hans had hij nog nooit ontmoet en hij wist hoe langer hoe zekerder dat hij deze man nooit meer kwijt wilde raken.

Zijn hand gleed via de borst van Hans naar beneden over de behaarde buik. Hans schokte licht en Mark wist dat hij op de goede weg was. Hij moest dit subtiel aanpakken. Zijn vingers draaide rondjes rondom het kuiltje van Hans' navel en hans kwam dichterbij hem staan. Mark voelde de boxershort die de man aan had en trok hem in een beweging omlaag. Hans kreunde en Mark deed een welgemikte greep. Het enorme lid van Hans bevond zich in Marks hand en begon zich te verheffen. Hij was elke keer weer onder de indruk van de afmetingen van de knots van deze man en genoot van de aanraking hiervan. Hij begon het lid te strelen en nam de ballen van Hans een voor een in zijn hand. Hij richtte zich op en gaf Hans een voorzichtige kus op zijn borst. Hans boog voorover en zoende terug. Toen de paal van Hans zich in vol ornaat verhief veranderde Mark van strategie en begon hij de bilnaat van zijn vriend met zijn vingers te bewerken. De knots van Hans begon hierop pulserend in de lucht te bewegen en Marks' lippen gingen er gulzig op af om de eerste druppels voorvocht er vanaf te likken.

"pats!" Plotseling voelde mark een flammende pijn over zijn rechter bil. Hans had hem een tik gegeven, en Mark kon niet goed inschatten of dit nu een bestraffend of juist een aanmoedigend gebaar van zijn partner was.

De druppels voorvocht parelden op de penis van Hans en Mark ging door. Hans kwam schreilings over de jongen heen zitten en trok in een beweging het shirt van Mark's bovenlijf. Hij fluisterde in Mark's oor: "laat me jouw man zijn". Mark werd helemaal warm van binnen en begon Hans af te trekken terwijl Hans Mark uit zijn boxershort hielp. Zijn inmiddels hard geworden lid sprong omhoog als een vogel uit een kooi, en liet zich door de man kneden. Mark bleef Hans aftrekken terwijl hij met de andere hand door het borsthaar van de man woelde. Hij wist wat er nu zou gebeuren en wilde dit moment zo snel mogelijk laten komen.

Hans begon te zweten over zijn gehele lichaam en Mark likte het zweet van Hans' buik. Ondanks dat de man de vijftig ruimschoots gepasseerd was was hij nog erg potent en mark verheugde zich op wat komen ging. Hans begon te trillen van opwinding en gromde. Mark voelde hoe een sliert voorvocht uit de penis van Hans over zijn buik kriebelde en wist dat het snel komen zou. Hans schoof wat omhoog zodat hij op Mark's borst zat, en Mark nam de enorme slurf van Hans, die drijf nat was van het voorvocht, in zijn mond. Met zijn rechter hand bleef hij Hans aftrekken terwijl de linker hand zijn borst bleef beroeren. Inmiddels had Hans marks' penis losgelaten en had hij de jongen bij zijn haren gepakt zodat hij niet meer weg kon. Hans begon te trillen en te schokken, en Mark wist dat het nu niet lang meer kon duren. Nog geen tiende van een seconde later gebeurde het. Hans verstijfde. Mark sloot zijn lippen nog steviger om Hans' lid en was er klaar voor en de grijze reus verkrampte. In 3, 4, 5, stoten spoot hij zijn enorme hoeveelheid zaad in de gulzige jongensmond. Mark slikte alles door en voelde hoe hij spontaan klaar kwam en zijn zaad tegen de rug van Hans spoot.

Nog nadruipend trok Hans zijn penis terug uit Marks mond, terwijl mark uit alle macht probeerde de laatste druppels sperma van de schacht te likken.

Hans stond op, pakte een washandje en gaf dit aan Mark. Met een bits " maak me even schoon jongen" gebood hij Mark het sperma dat Mark tegen de rug van de man had geloosd weg te vegen. Mark deed gehoorzaam wat hem gezegd werd en liep naar de keuken met het washandje in zijn handen.

Hij was net bij het aanrecht aangekomen en wilde de kraan opendraaien om het washandje uit te spoelen toen hij een hikkend geluid achter zich hoorde. Hij legde het washandje neer en haaste zich terug naar de woonkamer waar Hans op de driezitsbank was gaan zitten. Mark zag hem daar zitten. Zijn handen voor zijn gezicht, zijn brede schouders lichtjes schokkend met het hoofd voorover gebogen. Mark ging naast hem zitten en wist niet wat hij moest doen. Zijn grote vriend zat te huilen, dit had hij nog nooit gezien. Moest hij hem troosten? Wilde Hans dat Mark een arm om hem heen zou slaan?

Mark legde aarzelend een arm om Hans naakte schouders en Hans begon nog heftiger te schokken. Mark stond op, liep naar de keuken en pakte een flink stuk keukenrol en een glas water. Hij zette het glas voor Hans op de salontafel neer en legde het keukenpapier op zijn naakte bovenbenen. Hans richte zich op en toonde zijn betraande gezicht. Hij leek in niets op de zelfverzekerde vaderfiguur waar Mark hem al die jaren voor gehouden had. Hans zag eruit als een onzekere jongen die geen raad wist met zichzelf.

"Hans", vroeg mark voorzichtig, "wil je me vertellen wat er aan de hand is?"

Hans zei niets maar depte zijn gezicht droog en nam een slok water. Hij zuchtte diep en zei toen: "Mark, je bent het mooiste dat me in jaren is overkomen en ik houd van je. Je bent zo'n lieve jongen en je betekent enorm veel voor me. Wat ruim 4 jaar geleden is begonnen als een wederzijdse ontdekkingsreis is uitgegroeid tot een relatie. Ik zou je niet meer willen missen jongen." Zijn stem stierf weg en tranen rolden over zijn bebaarde gezicht. Het vertederde Mark zijn vriend zo te zien en dit verbaasde hem. Mark was altijd degene geweest diebij Hans terecht kon met zijn grootste angsten en onzekerheden en dat had hij gedaan ook.

Hij had de afgelopen 4 jaar menig maal in Hans armen liggen huilen als ze hadden gepraat over de problemen die hij vroeger in zijn jeugd had gehad en door hetcontact met Hans waren deze problemen meer en meer op de achtergrond geraakt. Als bijkomend effect hiervan kon hij nu beter met emoties van andere mensen omgaan. Vroeger deinsde hij altijd terug als hij iemand verdrietig zag, en nu zag hij zijn beste vriend plotseling van zijn kwetsbaarste kand. Het deed hem pijn Hans zo te zien en hij wilde hem troosten en met hem meedenken, maar hij besefte dat Hans dit verdriet voor zichzelf moest verwerken.

"Mark,"begon hans zacht, "jij bent 28 jaar en ik ben de vijftig inmiddels ruimschoots gepasseerd. Ik zal het maar gewoon zeggen jongen, ik ben bang. Ja je hoort het goed, heel, heel erg bang. Bang om jou te verliezen. Jij bent het mooiste dat me in de afgelopen jaren is overkomen en dat meen ik. Maar het leeftijdsverschil tussen ons kunne we niet negeren. Jij hebt een goede baan als psycholoog en ik sta op het punt met de VUT te gaan. Lievert, het doet me enorm veel pijn dit tegen je te zeggen, maar we moeten de feiten onder ogen zien. Ik vraag me af of er echt een toekomst voor ons is weggelegd. Als jij veertig bent is de kans groot dat je mij mag opzoeken in het bejaardentehuis!" Hans begroef zijn gezicht weer in zijn handen maar Mark begon boosheid te voelen. Hij kreeg het gevoel dat Hans niet vertelde wat hem nu zo enorm dwars zat. Mark pakte Hans bij zijn schouders en schudde hem zachtjes heen en weer. "Hans, kom op, we zijn allebei volwassen mensen. We kunnen alles tegen elkaar zeggen. Ik heb ten opzichte van jou ook altijd het achterste van mijn tong laten zien en ik zou graag willen dat jij me nu echt vertelt waar je zo bang voor bent." Hans zei niets maar kalmeerde wel wat. Hij ging rechtop zitten en droogde zijn gezicht terwijl hij Mark strak aankeek. "Lieve jongen," begon hij, "ik heb in mijn leven heel vaak van mensen afscheid moeten nemen. Mijn beide ouders zijn er niet meer, en heel veel vrienden ben ik kwijt geraakt. Ook mijn ex-vriend is overleden en ik heb hem moeten verliezen. Lieve Mark, ik ben heel bang..." Zijn stem stokte en een traan blonk in zijn linker oog. "ik... jij bent 28 en hebt nog een heel leven voor je. Ik ben zo bang je te verliezen aan een ander!" Het hoge woord was eruit. Mark zag plotseling een kant van Hans die hij nog nooit van hem gezien had. Een angstige man die zich erg eenzaam voelde en bang was om in de steek gelaten te worden.

Hans had aan Mark zijn kwetsbare kant laten zien en Mark kon dit waarderen. In zekere zin althans, want Hans onthulling maakte hem ook een beetje onzeker en angstig.

Hij wist dat hij nog jong was en op dit moment wilde hij zich volledig aan Hans geven. Maar zou hij er over 15 jaar nog steeds zo over denken? Had Hans gelijk? Zou Mark hem echt laten vallen voor een jongere man als Hans bejaard zou zijn?

Nu kreeg ook Mark het te kwaad en voelde de tranen branden achter zijn ogen. Hij verzette zich tegen het opkomende verdriet maar de tranen kwamen, en huilend zaten de 2 mannen naast elkaar. Hans sloeg zijn arm om Mark heen en trok hem tegen zich aan. Mark liet Hans begaan maar voelde zich sterker dan anders. Hij begreep wat er zich afspeelde in het hoofd van zijn oudere vriend en Hans mocht nu eens bij hem uithuilen, zoals Mark dat altijd bij Hans had mogen doen.

Hans snoot zijn neus en haalde diep adem.

"Mark, " zei hij met een brok in zijn keel, "Je bent zo volwassen geworden de laatste jaren, maar toch lijk je soms nog zo'n kleine jongen. En dat mag, blijf alsjeblieft jezelf. Ik waardeer je meelevende houding van vanavond enorm en ik trek hier zeker lering uit, maar samenwonen is voor mij een brug te ver. Ik wil je vriend, je minnaar en je maatje blijven en ik zal je helpen zoveel ik kan. Jij hebt mij geleerd dat ook ik hulp nodig heb en dat ook ik mens ben, met al mijn kwetsbaarheden. En toch lieve jongen, toch wil ik niet met je samenwonen. Jij moet leren op eigen benen te staan want ooit zul je het zonder mij moeten doen."

Mark was verbijsterd. Had hij dit goed gehoord? Hans wilde niet met hem samenwonen omdat... Hans had het niet als zodanig uitgesproken maar hij doelde op hun ambivalente relatie. Aan de ene kant was daar de relatie van man tot man, en aan de andere kant, wat latenter aanwezig, was daar de vader zoon relatie, En deze ongelijkwaardigheid tussen hen was nu juist waar Hans mee worstelde. Mark had in Hans een lieve vriend gevonden die de vader rol voor hem op zich genomen had en begon te beseffen dat Hans deze rol niet voor altijd zou kunnen blijven vervullen. Enerzijds vanwege Hans zijn leeftijd en anderzijds door Marks eigen mentale ontwikkeling. Hans had dit probleem al doorzien en Mark wist dat Hans gelijk had.

Marks ogen waren letterlijk en figuurlijk geopend en hij vroeg zich af hoe het zou zijn om op "gelijkwaardige" basis een relatie met zijn vriend te hebben.

Mark werd rood en voelde boosheid in zich opkomen. Hans wist het altijd beter dan hij, had altijd een weerwoord en zijn wil was altijd wet.

Mark stond op en zei: "Nou hans, je hebt er weer eens goed over nagedacht en je conclusies heb je geloof ik al getrokken. Je ziet mij nog steeds als die na�ve student die ik was toen we elkaar nu bijna 5 jaar geleden leerden kennen h�. Hans ik heb heel, heel goed nagedacht of ik met je wil samenleven en... je weet toch hoe belangrijk je voor me bent! En nu... denk jij dat je precies weet wat goed voor mij is!" Zijn gezicht was rood geworden en zijn ogen rolden in hun kassen. Mark was helemaal van zijn stuk gebracht door de afwijzing van Hans. Weg was de zelfverzekerde man die hij vijf minuten geleden nog was geweest. Hij voelde zich een kind, een puber die denkt de hele wereld aan te kunnen om vervolgens zijn neus te stoten en te bemerken dat er nog zo veel dingen zijn waar hij niets van weet. Weer kwamen de tranen, die verdomde tranen, want hij wist dat Hans in zekere zin gelijk had. Zo veel vragen waar Mark geen antwoord op had gierden door zijn hoofd. Hij bemerkte dat nu hij de problemen uit zijn jeugd verwerkt had hij steeds volwassener aan het worden was maar hield hij voldoende van Hans om hem, wanneer hij ouder werd, te verzorgen? Zou hij daar sterk genoeg voor in zijn schoenen staan? Hoe zou de dubbelrol waarin zij beiden terecht waren gekomen, Hans als vriend en vader, en Mark als jongere vriend en jongen zich verder ontwikkelen?En hoe moest hij verder leven als Hans er niet meer zou zijn? Plotseling voelde hij hoe Hans hem bij zijn schouder pakte en er zachtjes in kneep. Mark voelde zich breken. Hij was boos op alles en iedereen en teleurgesteld in zijn grote vriend die hem zojuist de les had gelezen. Misschien had Hans wel gelijk, maar misschien ook niet. Mark wist het niet meer en voelde zich van binnen verscheurd. De tranen bleven komen en Markwilde alleen maar huilen.

Hij draaide zich zonder naar zijn vriend te kijken om en liep stampvoetend als een kleine jongen de kamer uit naar de slaapkamer en sloeg de deur met een klap achter zich dicht.

M. Soleil, alle rechten voorbehouden