De Cult Van Ovulia - 10

De publieke vertoning in de taveerne was een waarschuwing: de ringen nemen het over als we niet oppassen. We hebben ze afgedaan. In het bos vonden we elkaar terug, puur, kwetsbaar en zonder magie. Die connectie is sterk, maar nu we weer onderweg zijn, blijkt hoe hoog de fysieke prijs is die we daarvoor betalen.

Ik was vergeten hoe zwaar mijn eigen lichaam weegt. Met de ring om mijn vinger was deze beklimming een eitje geweest, mijn rugzak had ik amper gevoeld. Nu snijden de riemen in mijn schouders en staat elke spier in mijn kuiten strak bij iedere stap over een boomwortel. De magie is weg, en we zijn geen supermensen meer.

Aliya loopt een paar passen voor me. Ze zegt niets, spaart haar adem voor de klim, maar het is duidelijk dat zij ook vecht. Een gevecht tegen de impulsen van haar eigen lichaam. Af en toe schiet haar hand in een reflex naar haar andere vinger, zoekend naar een ring die er niet meer zit. Ze corrigeert zichzelf meteen, balt haar vuist en loopt stug door.

"Gaat het?" vraag ik na een tijdje. "Heb je spijt?"

Ze schudt haar hoofd. "Nee. Geen spijt. Wat we net deden... dat was fijn. Ik ben blij dat je bij me bent, Thomas." Ze kijkt me even aan en probeert te glimlachen, maar haar mond is strak. "Maar mijn lijf snapt dat nog niet. Het jeukt. Alsof mijn vinger slaapt, maar dan in mijn hele hoofd. Het voelt zo... stil daarbinnen."

Ik knik. Ik herken het gevoel. Een lichte tinteling rond mijn vinger, en daaronder, dieper, een zeurend gevoel van gemis. Het is als krabben aan een korstje dat bijna genezen is. Je weet dat je het niet moet doen, maar je vingers gaan er vanzelf naartoe.

Terwijl de zon zakt, bekruipt me opeens een onprettig gevoel. Abrupt sta ik stil. Mijn hand omklemt het gevest van mijn zwaard.

"Thomas?" Aliya botst bijna tegen me op.

"Sst." Ik scan de boomgrens, speurend naar beweging tussen de stammen. "Hoor je dat?"

Aliya luistert, haar hoofd schuin. "Ik hoor niks."

"Precies."

Tot een minuut geleden was dit bos een kermis van vogelgeluiden en ritselende bladeren. Nu is het doodstil. In mijn training leerde ik dat dit twee dingen kan betekenen: er nadert een storm, of er sluipt een roofdier.

Aliya rilt en wrijft over haar nek. "Ik voel het ook. Een druk." Ze kijkt niet naar het bos, maar naar mijn rugtas. "Het zijn de ringen, Thomas. Ze proberen onze aandacht te trekken. Ze voelen dat we zwakker worden."

Ik laat mijn blik nog één keer scherp langs de schaduwen gaan. Geen glinstering van staal. Geen gebroken takken. Is het een hinderlaag? Of is het inderdaad een effect van de magie?

"Misschien heb je gelijk," zeg ik stug, al laat ik mijn zwaard niet los. "Laten we doorlopen. Maar houd je ogen open."

We besluiten niet te lang door te lopen in het donker. We vinden een overhangende rotswand, een paar honderd meter van het pad af, die beschutting biedt. Terwijl ik wat dood hout sprokkel en een klein vuurtje aanmaak, zit Aliya minutenlang verwoed te bladeren in het boek. Haar vingers trillen lichtjes terwijl ze pagina na pagina omslaat.

"Gevonden," zegt ze ineens, zonder op te kijken.

"Wat zocht je?" vraag ik, terwijl ik de eerste vlammen in het droge mos blaas.

"Een verklaring. Waarom het zo... zoemt in mijn hoofd." Ze wijst een paragraaf aan. "Het staat in de kantlijn van een waarschuwing voor novieten. 'Ovulia’s macht overbrugt elke afstand. Als de band verbroken wordt zonder ritueel, zal het verlangen steeds sterker roepen tot het vlees antwoordt.'"

"Roepen?" vraag ik fronsend. "Wat bedoelen ze daarmee?"

Terwijl ik de vraag stel, weet ik het antwoord al. De ringen roepen me inderdaad, dwars door het leer van de rugtas heen. Het effect knaagt al een tijdje onbewust aan me, maar nu we het bespreken breekt het door en merk ik het bewust. De ringen lijken te merken dat ze vat op me krijgen, want het effect wordt tegelijk sterker. Een zware, zoete geur vult de grot en verdrijft de geur van het kampvuur. Het ruikt naar opgedroogd zweet en seks. De geur maakt een instinctieve reactie in me los en laat mijn pik groeien. De tas lijkt te zoemen en te gloeien met een gouden glans.

“Oh…”

Aliya sluit haar ogen en snuift de zware lucht diep op. Een rilling trekt door haar lijf.

"Zie je wel?" zegt ze. Ze kijkt me aan met grote, donkere pupillen. "Ik verbeeldde het me niet. Ze roepen ons al uren. Het boek zegt het letterlijk: het stopt niet. Niet zolang we het negeren."

Ze staat op. Haar bewegingen zijn rusteloos, schokkerig. Ze ijsbeert een stukje voor het vuur, maar haar blik blijft teruggaan naar de tas in de hoek.

"Kijk naar ons, Thomas… We zijn kapot. Koud. Chagrijnig. We moeten morgen nog een stuk verder. Waarom zouden we onszelf afmatten?"

"Kom op, Aliya. We hebben elkaar. We kunnen dit. We moeten nu niet toegeven."

"Wat als we niet kunnen winnen?" vraagt ze. Ze stapt dichter naar de tas toe. "We vechten tegen de stroom in, Thomas. Het stond in het boek. Het vlees moet antwoorden."

Ze stopt vlak voor me. Ze probeert redelijk te klinken, maar de blik in haar ogen herken ik niet. Haar ogen hebben een roze zweem. Dit is de magie die praat, niet Aliya.

"Anders doen we er maar één," zegt ze, haar stem iets lager. "Jij bent sterk, jij houdt het wel vol. Ik doe alleen de mijne om. Dat is vast genoeg."

Het is duidelijk een smoes, maar ze lijkt hem zelf te geloven. Het is ook een enorm slecht idee. Als zij die ring omdoet, ben ik ook weg. Dan verandert ze in een sirene die me binnen tien minuten verleid heeft om ook mijn ring te dragen.

Ze doet een stap opzij om langs me heen te glippen richting de tas.

"Niemand doet iets om," zeg ik. Ik stap in haar baan en blokkeer de weg.

"Thomas, ga opzij." Haar toon is dwingend, scherp. Zo heb ik haar nog nooit gehoord.

"Nee."


"Ik zei: ga opzij!" Ze duwt me. Ik zet me schrap en geef niks toe. "Laat me er langs! Ik word gek van dat gezoem!"

Ze probeert zich met geweld langs me heen te wringen. Ze haalt uit, haar nagels schampen mijn onderarm. Ik grijp haar polsen voordat ze de tas kan bereiken.

"Laat me los!" krijst ze. Ze trapt naar mijn schenen, rukt wild aan haar armen.

Ik gebruik haar eigen momentum. Met een harde zwaai draai ik haar om me heen en duw haar met haar rug tegen de ruwe rotswand aan. De lucht ontsnapt uit haar longen met een doffe kreun. Met beide handen pak ik polsen vast en pin ze boven haar hoofd vast tegen de steen.

"Stop!" zeg ik.

Aliya hijgt, haar borstkas bonst wild tegen de mijne. Ze spant al haar spieren aan, test mijn greep, probeert haar heupen te draaien om los te komen. Maar ik geef geen millimeter toe. Ik druk mijn gewicht volledig tegen haar aan.

Ineens breekt haar verzet.

Ze zakt door haar knieën, maakt zich zwaar en hulpeloos in mijn greep. Haar volle gewicht hangt nu aan haar polsen, die ik tegen de steen geklemd houd.

Ik wacht op de valstrik. Een knietje, een kopstoot. Maar ze doet niets. Ze kantelt haar hoofd naar achteren tegen de rotswand en sluit haar ogen. Een diepe rilling trekt door haar lijf, voelbaar tot in het mijne.

"Niet stoppen," fluistert ze.

Ik frons, mijn adem stokt in mijn keel. "Wat?"

Ze opent haar ogen weer. Ze zijn donker, groot en helder. En bovenal, ze zijn weer Aliya. De roze zweem van de waanzin is weg.

"Niet loslaten," zegt ze weer, duidelijker nu. Ze duwt haar polsen niet van de steen af, maar drukt ze er juist tegenaan, dieper in mijn greep. "Dit werkt. Hou me vast, Thomas. Strakker."

Ze gooit haar heupen naar voren, drukt ze tegen mijn dijbeen.

"Dwing me," hijgt ze tegen mijn mond aan. "Alsjeblieft, Thomas."

De woorden werken als een zweepslag. Mijn verbazing verdampt waar ik sta. Ik druk mijn lippen op de hare, hard en veeleisend, en maal mijn heupen tegen haar aan. Ze smaakt zout van het zweet. Ze kreunt in mijn mond en haar tong zoekt wild de mijne.

Zonder mijn mond van de hare te halen, breng ik haar polsen naar elkaar toe en vouw de vingers van mijn linkerhand om beide heen, zodat ik de andere hand vrij heb. Die laat ik over haar hals glijden, omlaag naar haar borst. Door de dunne stof van haar jurk heen vind ik haar tepel. Die is al hard. Ik knijp erin, kort en venijnig. Aliya schokt, haar heupen klappen tegen de mijne.

Mijn hand glijdt verder omlaag, over haar buik. Ik stroop de stof van haar jurk ruw omhoog tot haar heupen bloot zijn.

Ze draagt niets eronder. En verdomme, ze is kletsnat. Ik leg mijn hand over haar kruis en mijn vingers glijden moeiteloos door het vocht. Haar geilheid loopt letterlijk langs haar dijen omlaag. Ik duw mijn vingers tegen haar zwellende lipjes en smeer haar vocht uit over haar spleetje. Ze is hier heter en natter dan ik haar ooit heb gevoeld.

Aliya zucht diep als mijn vingers haar lippen strelen. Ze sluit haar ogen en gooit haar hoofd naar achteren. "Kijk wat je met me doet," hijgt ze, terwijl ze haar benen wijder spreidt. "Drijfnat ben ik. Alleen voor jou."

Ik laat mijn vingers dieper glijden. "Je lichaam wist al wat er ging gebeuren."

"Ik werd gek," kreunt ze. "Ik was mezelf niet. Tot je me aanraakte."

Mijn vingers glijden in en uit haar drijfnatte kutje. Ik krom ze naar voren en streel de plek waar ik weet dat ze gevoelig is. Als ik ook mijn duim op haar klitje zet, kreunt Aliya het uit. “Ja, daar… Oh, lieverd. Ga door…”

Als ik door zou gaan, zou ze zonder twijfel klaarkomen op mijn vingers. Maar dat is dit keer niet mijn bedoeling. Intuïtief weet ik dat ze meer nodig heeft dan alleen mijn vingers. Ik trek mijn hand terug en met plakkerige vingers gesp ik mijn riem open. Als ik mijn broek omlaag trek, springt mijn eikel tevoorschijn. Ik duw haar benen iets uit elkaar met mijn knie en wrijf mijn stijve lul direct tegen haar natte lippen aan. Het contrast tussen de koude lucht en haar gloeiende huid is scherp. Ik glijd met de kop langs haar clitoris, door haar vocht.

Ze jammert, probeert haar heupen naar me toe te bewegen om me binnen te laten, maar ik houd haar tegen met mijn lichaam. Ik trek haar jurk over haar hoofd omhoog en werp hem achteloos opzij. Ook mijn eigen kleding vliegt door de grot.

"Omdraaien," grom ik tegen haar lippen.

Ik laat haar polsen los, maar geef haar geen seconde vrijheid. Met mijn hand op haar schouder draai ik haar in één beweging om, zodat haar gezicht en borsten tegen de ruwe steen worden gedrukt. Direct grijp ik haar linkerarm en draai die op haar rug. Ik pak haar stevig vast en duw haar tegen de rots.

“Ja, Thomas, alsjeblieft,” zucht Aliya. Haar stem trilt van verwachting.

"Ogen open," beveel ik. "Kijk naar de steen. Nergens anders naar."

Aliya gehoorzaamt. Ze staart naar het grijze graniet, haar ademhaling jaagt, haar billen duwen uitnodigend naar achteren tegen mijn kruis. Ze spreidt haar benen wijder, zoekt houvast met haar voeten op de ongelijke grond.

Ik pak mijn lul vast en zoek haar ingang. De eikel glijdt over haar bilspleet, zakt lager, vindt de natheid van haar kutje. Ze kreunt als mijn pik bij haar naar binnen glijdt. Ze is nauw, en in eerste instantie kom ik niet veel verder dan alleen mijn eikel. Mijn pik rekt haar op en ik beweeg langzaam heen en weer om steeds verder te komen.

“Ja! Oh, ik voel je in me,” kermt Aliya. “Dieper, lieverd! Kom dieper in me!”

Haar kutje omklemt me volledig en al snel zit mijn hele lul in haar. Ik begin te stoten. Langzaam, maar met kracht. Mijn heupen slaan tegen haar billen. De impact duwt haar bovenlijf tegen de rotswand. Ik pak haar arm steviger vast, dwing haar rug om hol te trekken. Met mijn andere hand pak ik haar tepel en knijp erin.

"Voel je dit?" hijg ik in haar oor.

"Ja," kreunt ze. "Ja, Thomas. Harder. Alsjeblieft!"

Ik verhoog het tempo. Mijn heupen kletsen ritmisch tegen haar billen, het geluid weerkaatst tegen de stenen wand. Bij elke stoot duw ik haar bovenlijf iets harder tegen de rots aan. Haar borsten worden platgedrukt tegen het koude graniet, haar tepels verharden door de wrijving.

Ze klaagt niet. Ze kreunt diep. Ze duwt terug. Ze vecht om elke centimeter van me te voelen. Haar nagels krassen over de steen, zoekend naar houvast.

"Harder," hijgt ze. Ze gooit haar hoofd wild heen en weer in mijn greep. "Ik voel het nog steeds... Maak me vol, Thomas."

Dieper dan ik ben, kan ik niet komen. Ik stoot mijn pik al tot de wortel in haar natte kutje. Maar op een andere manier kan ik haar wel verder opvullen. Ik spuug in mijn handpalm, een flinke klodder, en laat mijn hand tussen haar billen glijden. Ik zoek de ingang van haar kontje. Die is strak.

Ik duw mijn duim tegen haar kringspier. Ze schrikt, haar billen spannen zich in een reflex aan. Haar kutje knelt nog strakker om mijn pik.

“Ontspan,” beveel ik. Ik masseer de ingang van haar kontje. “Je wil toch dat ik je vul?”

“Jaaa,” kreunt ze. Haar billen ontspannen iets, ze duwt haar kont iets naar achteren. “Vul me daar ook…”

Ik duw mijn duim naar binnen. Aliya ademt scherp in, haar kringspier is strak om mijn vinger. Ik houd mijn duim stil terwijl mijn pik in haar kutje blijft glijden.

“Fuck, Thomas, ja! Rek me op!”

Met een nat, zuigend geluid verlaat mijn eikel haar kutje. Aliya jammert direct bij het verlies van contact. Ze zakt iets door haar knieën, alsof ik haar steunpilaar heb weggetrapt.

"Niet stoppen," smeekt ze. Ze probeert zich om te draaien, maar ik druk haar gezicht terug tegen de steen.

"Blijf staan," zeg ik. "Ik wil je daar hebben. Ik ga je dat kleine gaatje van je oprekken." Ik haal mijn duim weg en zet mijn eikel, die glimt van haar eigen vocht, tegen haar sterretje. Ik grijp haar heupen vast, mijn vingers graven diep in haar zachte vlees om haar op haar plek te houden.

"Ja," hijgt ze. "Neuk mijn kontje ook. Rek me op. Ik wil vol zitten. Helemaal vol."

"Adem in," zeg ik.

Ze gehoorzaamt.

Terwijl ze inademt, duw ik.

Ik dring bij haar naar binnen. Het is strak. Veel strakker dan haar kutje. De kringspier biedt weerstand, klemt zich als een bankschroef om mijn eikel, maar ik duw door. Ik voel hoe ze zich opent, hoe mijn stijve pik haar dwingt om ruimte te maken.

Aliya schreeuwt het uit van pure overrompeling. Haar hoofd klapt naar achteren tegen mijn borst.

Ik stop niet tot ik helemaal binnen ben, tot mijn schaambeen tegen haar billen rust. Ik vul haar volledig, van binnenuit. Er is geen ruimte meer voor lucht, geen ruimte voor gedachten, geen ruimte voor de roep van de ringen. Er is alleen dit.

"Ja," hijgt ze. Een traan biggelt over haar wang. De zoemende toon van de magie lijkt verdwenen, overstemd door het bonzen van ons bloed.

Ik begin te bewegen. Niet snel, dat kan niet. Ik trek me bijna helemaal terug en duw mezelf dan weer traag, vullend naar binnen. De wrijving is intens. Elke stoot is een bevestiging. Ik ben hier. Jij bent hier. Nergens anders.

Aliya kreunt op het ritme van mijn heupen. Ze drukt haar voorhoofd tegen de steen, haar nagels krassen over het graniet.

Mijn linkerhand glijdt omlaag, tussen haar benen. Ik vind haar clitoris, hard en gezwollen, en begin er ritmisch met mijn middelvinger overheen te wrijven.

Dat is de vonk in het kruitvat.

Aliya’s benen beginnen te trillen. Ze gooit haar hoofd wild heen en weer in mijn greep.

"Ja," hijgt ze. "Daar. Oh god, daar."

Ik versnel het tempo. Ik beuk tegen haar billen, dwing haar om alles te voelen, elke zenuw te overbelasten. Ze zit gevangen tussen de rotswand en mijn lichaam, gespietst op mijn lul, gemanipuleerd door mijn hand.

“Van wie ben je?” vraag ik in haar oor, terwijl ik haar klit blijf strelen.

“Van jou!” snikt ze van genot. “Alleen van jou, Thomas!”

Ze spant zich aan. Haar kringspier knijpt mijn lul fijn, een stuiptrekking die door haar hele lijf golft.

"Nu," kreunt ze. "Nu!"

Ze komt klaar met een schok die door haar ruggengraat trekt. Ze schreeuwt het uit, een rauwe kreet die de stilte van het bos aan flarden scheurt. Ik voel hoe haar binnenste samenkrampt, mijn pik melkend.

Met mijn rechterhand grijp ik in haar haren. Ik wikkel de lokken om mijn vuist en trek haar hoofd naar achteren, zodat haar nek bloot komt te liggen. Terwijl Aliya klaarkomt, blijf ik in haar stoten.

De druk in mijn ballen loopt op. “Ik ga komen,” waarschuw ik haar.

“Ja,” snikt Aliya, in de ban van haar eigen orgasme. “Vul me… Alsjeblieft. Spuit me vol!”

Terwijl Aliya van haar orgasme hersteld is, blijf ik in haar beuken. Ik gebruik haar nu puur voor mijn eigen genot. Maar al snel kan ik mijn hoogtepunt niet langer uitstellen en kom ik ook kreunend klaar. Ik spuit stralen met zaad in haar kontje. We blijven even zo staan, hijgend, mijn gewicht op haar leunend. De stilte in de grot keert terug. Het gezoem van de ringen is weg, overstemd door het suizen van mijn eigen bloed in mijn oren.

Langzaam trek ik me terug. Mijn lul plopt uit haar ontspannen kringspier, die nu openstaat en rood is van het geweld. Direct volgt mijn zaad. Witte, dikke sporen druipen uit haar kontje en mengen zich met het vocht uit haar kutje, trekken een spoor langs haar dijbenen. Ze is gevuld en gebruikt. Precies wat ze nodig had.

Aliya zakt door haar knieën en gaat op de grond zitten, haar rug tegen de rots. Ze ziet er verwilderd uit, bezweet, haar haren in de war, maar ze straalt. Ze is zichzelf weer. Ik pak een natte doek om het zaad tussen haar benen weg te vegen, laat me naast haar zakken en sla een arm om haar heen. Ze kruipt dicht tegen me aan.

"Oké," zegt ze met een hese stem. "Dat was... ook magisch."

Ik kus haar op haar bezwete voorhoofd. "Blij om te horen, lieverd.” Ik sla mijn arm om haar heen en samen liggen we uit te puffen.

-

“We moeten hier wel iets mee,” zeg ik. We hebben onszelf weer gefatsoeneerd en ik verhit ons avondeten boven het kampvuur. “Ik kan je niet elke keer in je kont neuken als die ringen beginnen te roepen. Nou ja, dat kan wel, maar dan komen we nooit meer vooruit."

Aliya grinnikt. "Nee, er moet een manier zijn om dit te doorbreken," zegt ze. Ze pakt het boek erbij en bladert er doorheen. Aan de manier waarop ze door het boek bladert, kan ik zien hoe vertrouwd ze ermee begint te raken.

Na een tijdje kijkt ze op. Haar blik is scherp, alsof er een puzzelstukje op zijn plek valt.

"Ik heb hier eerder een aantekening van gemaakt, maar ik begreep de context niet," mompelt ze, meer tegen zichzelf dan tegen mij. Ze tikt met haar vinger op een alinea vol hoekige symbolen. "Het boek beschrijft een plek van ‘absolute leegte', maar ik dacht dat het een metafoor was. Voor de hel, of een soort spirituele dood."

Ze kijkt me aan, en de hoop flakkert op in haar ogen.

"Maar nu de ringen zo in paniek raakten... nu denk ik dat het misschien letterlijk bedoeld is. Een fysieke locatie waar hun magie niet werkt. Een plek waar ze bang voor zijn."

"Wat staat er precies?" vraag ik.

"Als ik het goed lees, bedoelen ze een oud klooster, de ‘Pijler van Elin’. Er staat: ‘Daar dooft de adem van de Vader de zegeningen van de Dochter’. Ze beschrijven het als een vloek," zegt ze. "Maar in dit geval is hun vloek misschien wel onze zegen."

“Waar is dat klooster dan precies?” vraag ik.

“In een bergvallei, twee dagen ten noorden van hier. De bron van het zogenaamde ‘Zuiverend Vuur’.”

In mijn jeugd in de kerk heb ik nooit van zoiets gehoord. “Zuiverend vuur”, herhaal ik. Ik kijk naar mijn handen, waar de afdruk van de ring nog lijkt te tintelen. “Klinkt pijnlijk.”

“Het is een strenge orde,” waarschuwt Aliya. Ze kijkt serieus. “De geleerden van de Kerk zien de Cult van Ovulia als gevaarlijke ketters. Een corrupte groep, die heilige krachten misbruikte voor perversie en macht. En, om eerlijk te zijn, ze hebben geen ongelijk. De cultisten deden echt hele heftige rituelen.”

Ze kijkt naar de tas. “Deze ringen zijn voor de Kerk een zondig voorwerp. De monniken zullen ze willen vinden en vernietigen. Als we naar dit klooster gaan, brengen we ze eigenlijk naar het hol van de leeuw. En wie weet hoe ze naar ons zullen kijken, omdat wij de ringen gevonden en gebruikt hebben.”

Ik denk na. “Dus in het beste geval vernietigen ze de ringen maar laten ze ons met rust, maar als we pech hebben gooien ze ons ook in dat zuiverende vuur?”

“Het is een gok,” erkent Aliya. “Maar bij die monniken hebben we tenminste nog een kans om uit te leggen wat er aan de hand is. Alleen tegen die ringen verliezen we het sowieso. En het boek was duidelijk: ‘Ovulia’s macht overbrugt elke afstand’. Dus ze achterlaten of weggooien heeft geen zin.”

“Zo lang de ringen bestaan, zijn we niet veilig,” zeg ik. “Dan is er inderdaad maar één optie. Hoe sterk ze ons ook maken, hoe geil ze ook zijn… we moeten ze vernietigen.”

Aliya knikt langzaam. De teleurstelling is op haar gezicht te lezen. We hebben de macht gevoeld, de energie, en beide willen we er geen afstand van doen. Maar we zien ook in wat de situatie is. En we zijn nu nog verstandig genoeg om het juiste te doen.

“En om ze te vernietigen hebben we hulp nodig, van iets dat sterker is dan Ovulia,” zegt Aliya. “Elin.”

De ringen liggen nu weer roerloos op de bodem van mijn tas, maar ik weet dat de honger terug zal komen. En de volgende keer is seks misschien niet genoeg om het te stillen.

"Je hebt gelijk," zeg ik. "Laten we naar het noorden gaan. Hopelijk is dat 'Zuiverend Vuur' genadig voor ons."

We kruipen dicht tegen elkaar aan onder mijn mantel. Aliya legt haar hoofd op mijn borst, maar ik voel dat ze nog lang wakker blijft, piekerend over wat we in de bergen zullen aantreffen. Een oplossing, of het einde van onze magische reis?

Over een paar dagen gaan we het ontdekken.

Trefwoord(en): Anaal, Dominantie, Fantasy, Lust, Ruig, Suggestie?

Ontzettend bedankt voor je hulp!

Ontzettend bedankt voor je hulp!